အေဖ...

အေဖ...ဆိုတဲ႔စကားေလးနွစ္ခြန္းကိုမေခၚျဖစ္တာႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ႕ပါဘူး....ဒါေပမဲ႕...ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ
အေဖအျမဲတမ္းရွိပါတယ္...ကြ်န္မအနားမွာအေဖမရွိေပမဲ႔ကြ်န္မဘ၀ထဲမွာအေဖအျမဲတမ္းရွိေနဆဲပါ....
ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕ဘယ္ေတာ့မွေမ႕ေပ်ာက္လို႔မရနိုင္တဲ႔ေန႔ေလးကေတာ့....အေဖကြ်န္မတို႔ကိုထားသြားခဲ႔တဲ႔ေန႔ေလးပါဘဲ....
အေမရယ္ကြ်န္မရယ္ညီမေလးရယ္.....မ်က္ရည္က်ခဲ႕ရတဲ႔ေန႔ပါဘဲ ..ကြ်န္မအသက္ ၈နွစ္နဲ႔ ၁၄ရက္ျပည္႔တဲ႔ေန႔ပါဘဲ...အေဖက၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ပါ....ကြ်န္မငယ္ငယ္တုန္းက
အေဖတာ၀န္က်တဲ႔ ေနရာမွန္သမွ် ဘယ္ေလာက္ဘဲေ၀းေ၀း အေဖနဲ႔တူတူလိုက္သြားေနၾကပါ ..အေဖမဆံုးခင္.............တစ္နွစ္ေလာက္မွာ ကြ်န္မအေမနဲ႔အေဖ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီး ကြ်န္မတို႔ေတြအဘြားနဲ႔တူတူ ျပန္လာေနပါတယ္...ဒါေပမဲ႔အေဖကအျမဲတမ္းလာေတြ႔ေနၾကပါ...
ေနာက္ေတာ့အေဖနယ္မွာတာ၀န္က်ပါတယ္...အေဖနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္တာတစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္
တစ္ေန႔ေက်ာင္းကျပန္လာေတာ႔....အေမကကြ်န္မကိုေခၚေျပာတယ္...သမီးတို႕အေဖမရွိေတာ႕ဘူးတဲ႔..
မျဖစ္နိုင္တာဘဲ...အေဖကကြ်န္မကိုလာေတြ႕မယ္လို႔ေျပာသြားတာ...မရွိေတာ႕ဘူးဆိုတာမျဖစ္နိုင္ပါဘူး
အေဖလာမွာပါလို႔..ငိုၿပီးအေမ႔ကိုျပန္ေျပာမိတယ္...အေမကကြ်န္မကိုဖက္ၿပီးငိုပါတယ္..ကြ်န္မေလ..
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက...ခံစား၇တာေတြ..၀မ္းနည္းတာေတြ..သိပ္ၿပီးေတာ႕မခြဲျခားတတ္ေသးပါဘူး...
ဒါေပမဲ႔...ရင္ထဲမွာသိေနတဲ႔အသိတစ္ခုက...အေဖမရွိေတာ႕ဘူးဆိုတာကို..လက္မခံခ်င္တာပါ...ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ
အေဖရွိေနပါေသးတယ္...ဒါေၾကာင္႔အေမကဆူတိုင္း..အဘြားတို႕..အေဒၚေတြကဆူတိုင္း..အေဖ႔စီသြားမယ္လို႔..
အျမဲေျပာမိပါတယ္....ကြ်န္မတို႕မိသားစုဘ၀ထဲမွာအေဖမရွိေတာ႔ေပမဲ႔..ကြ်န္မရဲ႕ဘ၀ထဲမွာေတာ႕အေဖအျမဲတမ္းရွိေနဆဲပါ
ကြ်န္မေပ်ာ္တာ...စိတ္ညစ္မိတာ...စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာေတြ...ခံစားရသမွ်ေတြကို..အေဖ႔ကိုတိုင္တည္ၿပီးေျပာမိတဲ႔
အခါေတြမနည္းပါဘူး...တစ္ခါတစ္ေလေက်ာင္းမွာ..သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသူတို႕အေဖေတြကေက်ာင္းလာႀကိဳတာမ်ိဳးဆိုရင္
ကြ်န္မႀကိတ္ၿပီး၀မ္းနည္းခဲ႔ရပါတယ္...အေဖကိုအရမ္းသတိရမိလို႔ပါဘဲ...ကြ်န္မ၁၀တန္းေအာင္တဲ႔ေန႔...ဘြဲ႔ယူတဲ႔ေန႔...
နိုင္ငံျခားထြက္လာတဲ႔ေန႔...ကြ်န္မအလုပ္လုပ္လို႔..ပထမဆံုးလခရတဲ႔ေန႔...ကြ်န္မေလ..အေဖကိုအ၇မ္းသတိရမိပါတယ္..
အေဖသာကြ်န္မအနားမွာ..ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ဘာေျပာမလဲ..ကြ်န္မဆံုးရံူးသြားတဲ႔...အရာေတြအတြက္အေဖစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာလား..
ကြ်န္မေအာင္ျမင္သြားတဲ႔...အရာေတြအတြက္ေရာ...အေဖဂုဏ္ယူမွာလား..ကြ်န္မအရမ္းသိခ်င္ပါတယ္...အေဖသာအနားမွာ...
ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္..အေဖရဲ႕ဆံုးမစကားေတြကြ်န္မနားေထာင္ခ်င္တယ္...အေဖဆူတာမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕....ကြ်န္မကိုဒါမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး
ဟိုဟာမ်ိဳးမလုပ္ရဘူးဆိုၿပီး...တားျမစ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္...ဒါမွမဟုတ္လဲ..အေဖ႕စီကေန..သမီး..လို႕ေခၚလိုက္တာမ်ိဳးဘဲ..
ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕..ျပန္ၾကားခ်င္မိတယ္....အခုကြ်န္မပိုက္ဆံရွာနိုင္သြားၿပီ..ကြ်န္မကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ရပ္တည္နိုင္သြားၿပီ..အေဖဘာေျပာ
မလဲ...ကြ်န္မသိခ်င္တယ္..ကြ်န္မအလုပ္လုပ္လို႔..လခရလာတိုင္းအေဖကို..ကန္ေတာ႔ခ်င္တယ္..မုန္႔ေတြ၀ယ္ေကြ်းခ်င္တယ္..
အေဖမေရာက္ဘူးတဲ႔..ေနရာေတြပို႔ေပးခ်င္တယ္..ဒါေပမဲ႔...ကြ်န္မလုပ္ေပးခ်င္ေပမဲ႔...အေဖအနားမွာမရွိေတာ႕ဘူးေလ....
ကြ်န္မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနယံု..သတိရေနယံုကလြဲလို႔..ဘာမွမတတ္နိုင္ပါဘူး...
အေဖမုပၸလင္မွာတာ၀န္က်တုန္းက...ညေနဘက္ဆိုအေဖနဲ႔ကြ်န္မတို႕ညီအမနွစ္ေယာက္..မီးရထားသံလမ္းဘက္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး..
ရထားတစ္စင္းတစ္ေလလာတာနဲ႔မ်ားဆံုရင္..မီးရထားႀကီးကိုလက္ျပခဲ႔တာေတြ....ညဘက္ပြဲေစ်းရွိတဲ႔အခါေတြဆိုရင္...
အေမကကြ်န္မညီမေလးကိုခ်ီၿပီး..အေဖကကြ်န္မလက္ကိုဆြဲလို႕...ကြ်န္မတို႔မိသားစုပြဲေစ်းတန္းသြားခဲ႔တာေတြ....ပြဲေစ်းကအျပန္
အေဖကိုယ္ေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ခဲ႕တာေတြ...ကြ်န္မေနမေကာင္းျဖစ္တဲ႔အခါ..အေဖကေခ်ာ႕ၿပီးေဆးတိုက္ခဲ႕တာေတြ...ကြ်န္မကို
ခ်ီၿပီးေက်ာင္းလိုက္ပို႔ခဲ႕တာေတြ....အျမဲတမ္းသတိရေနဆဲပါ...ဘယ္ေတာ႕မွျပန္မရနိုင္ေတာ႕ဘူးဆိုတာသိေပမဲ႔...
အျမဲတမ္း..တမ္းတေနမိဆဲပါ....အေဖနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ပံုရိပ္ေတြအားလံုး..ကြ်န္မဘ၀မွာဘယ္ေတာ႕မွ
ေဟာင္းႏြမ္းသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး...ေဆးေရာင္ေတြမွိန္ေနေပမဲ႔လြမ္းစရာေကာင္းေနဆဲ...ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပါဘဲေလ..
ခုခ်ိန္တိုင္ေအာင္..အေဖရဲ႕..သမီးလို႔..ေခၚလိုက္တဲ႔အသံေလးကို..နားထဲၾကားေယာင္ေနဆဲပါ...ကြ်န္မအသက္ရွင္သန္
ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး...အေဖကြ်န္မဘ၀ထဲမွာ...ရွိေနမွာပါ....။။။။။


(20.1.2010 3း55 AM )
(ကြ်န္မခ်စ္ေသာ..ေဖေဖ..သို႔ အမွတ္တရ)