29 November 2014

အျဖဴ ေရာင္ႀကိဳ း

Posted by blackroze at Saturday, November 29, 2014 4 comments


က်မ ဒီေျမကို  ေျခမခ် ျဖစ္တာ ဆယ္စုနွစ္တခုနီးနီးေလာက္ ရွိသြားျပီ  ။အျမဲတမ္း လိုလို တမ္းတ သတိရမိတဲ့ ေမြးရပ္ေျမ ျဖစ္ေပမဲ့လည္း   ျပန္လာဖို႕ အားေမြးေနခဲ့ရတာ  နွစ္ေပါင္းဆယ္ခ်ီ သြားတယ္ဆိုရင္  လူေတြ ေလွာင္ရယ္ၾကမလားဘဲေနာ္.... ။ တကယ္ေတာ့ က်မ သတၱိနည္းခဲ့တာပါ။
က်မက အရာရာကို ေပ်ာ့ညံေရွာင္ေျပးတတ္သူဆိုရင္ ပိုမွန္မလားဘဲ  ။ ေလာကမွာ    ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ခဲ့ရင္လည္း သတၱိရွိစြာ ရင္ဆိုင္ေနထိုင္ရဲ ရမယ္ဆိုတဲ့ မူဝါဒကို မက်င့္သံုးတတ္တဲ့သူ  ။တခုခုဆို ေရွာင္ပုန္းလိုက္ဖို႕ကို အားသန္တဲ့သူ  ။
အဲလိုအက်င့္ေတြေၾကာင့္ က်မ ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာ  ...က်မကလည္း
ခ်စ္ခင္ရတဲ့  မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာတခုကေန ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ အထိ က်မ ေရွာင္ပုန္းခဲ့ဖူးသည္ ။ က်မ ေရွာင္ပုန္းခဲ့ေသာသူမ်ားထဲတြင္ သူမလည္းအပါအဝင္ဆိုပါေတာ့ ...။
အမွန္က က်မ ပုန္းေရွာင္ခ်င္တာက တေယာက္ထဲရယ္ပါ ...ဒါေပမဲ့သစၥာ မရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတေယာက္
ထဲအတြက္နဲ႕ဘဲ  ..က်မကိုခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုပါ  ဥေပကၡာ ျပဳ ခဲ့မိတယ္ ။
အဲဒီလူေတြအထဲမွာ သူမလည္းအပါအဝင္ေပါ့ ။

သူမဆိုတာက က်မ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ...လြန္ခဲ့ေသာနွစ္မ်ားစြာက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္..။

တခ်ိန္တုန္းက က်မနဲ႕ညတိုင္းစကားေျပာေနၾက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိခဲ့သည္
က်မ ညဆိုရင္ သူ႕စီမွာ ေန႕ ..က်မစီမွာေန႕ဆိုရင္ သူ႕စီမွာည ...ဒါေပမဲ့က်မတို႕ နွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ျပီး စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခဲ့ၾကဖူးသည္ ။
ဟာသေတြ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။
အခ်စ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္ ။တေယာက္ခံစားခ်က္ တေယာက္နားေထာင္ေပးခဲ့ဖူးသည္
တေယာက္အေနအထားကို တေယာက္ကနားလည္ေပးခဲ့ဖူးသည္ ။လူေတြကို က်မတို႕နွစ္ေယာက္ တိတ္တဆိတ္ေဝဖန္ခဲ့ဖူးသည္ ။ဘဝေရွ႕ေရး လူတတ္ႀကီးလုပ္ျပီးနွစ္ေယာက္သားေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္။
တေယာက္ေျပာတာကို တေယာက္က ေထာက္ခံေပးခဲ့သည္ ။(နင္အဆင္ေျပမွာပါ )ဆိုျပီး

 တေယာက္ကို တေယာက္ အားေပးခဲ့ၾကဖူးသည္ ။တခါတေလ တေယာက္ကိုတေယာက္
 စိတ္ဆိုးလို႕ မေခၚဘဲနဲ႕လည္းေနခဲ့ဖူးသည္ ။
တကယ္လို႕မ်ား လူေတြဟာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ဆက္ႏြယ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီႀကိဳး တေခ်ာင္းကိုေတာ့ အျဖဴေရာင္ႀကိဳးလို႕ သတ္မွတ္ပါရေစ
က်မနဲ႕သူ႕ၾကားက အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတေခ်ာင္းပါ ။ဒီအျဖဴေရာင္ႀကိဳးေလးက ခိုင္ျမဲလား မခိုင္ျမဲလား

တခါမွ က်မ မစမ္းသပ္ခဲ့ဖူးဘူး ။ က်မစမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးေတြကေတာ့ မျမဲခဲ့တာအမွန္ပါဘဲ ။
သူမနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ႀကိဳးတေခ်ာင္းကိုေတာ့ က်မမစမ္းသပ္ခဲ့ ဖူးဘူး ။သို႕ေပမဲ့လည္း က်မကိုယ္စား အခ်ိန္ယႏ ၱရားက စမ္းသပ္ေပးခဲ့ပါသည္ ။

 မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့  ေနရာတခုက က်မအတြက္ စိမ္းသက္မႈ႕ေတြ အျပည့္နဲ႕ရယ္ပါ ။
က်မကို နႈတ္ဆက္မဲ့သူ မရွိဘူး ။ မေတြ႕တာၾကာျပီ ေနာ္ဘာလုပ္ေနလည္း အဆင္ေျပလားလို႕
ေမးမဲ့သူမရွိဘူး ။အင္းေလ... ဘယ္ရွိမလည္းေနာ္...က်မကသူတို႕အားလံုးကို
ေရွာင္ပုန္းခဲ့တဲ့ သူကိုး .. ဒီပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို အဆက္သြယ္ျဖတ္ခဲ့သူေလ... ။
တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႕ပဲ  က်မျပန္လာခဲ့တာကိုးးးးးးးးးးးး  ။

ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြ  shopping center ေတြ Beer ဆိုင္ေတြ  ကြန္ဒို အေဆာက္အဦးေတြ
ပိုမ်ားလာတာကလြဲလို႕  အရင္ကလိုဘဲ ဘတ္စ္ကားေတြက်ပ္ေနဆဲ ။  မီးမွန္မွန္ပ်က္ေနဆဲ ။
ေနပူပူမွာ ဖုန္ထူေနဆဲ ။က်မအတြက္ေတာ့ သိပ္အေျပာင္းအလဲမရွိသလို ခံစားမိေပမဲ့
တကယ္ကိုေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အရာတခု ရွိေနတယ္ဆိုတာလည္း က်မကိုယ္တိုင္ သိေနမိသည္။
အဲတာကေတာ့ အိုမင္းရင့္ေရာ္ ျခင္းလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လို႕ ရသလို ရင့္က်က္တည္ျငိမ္ျခင္းလို႕လည္း
သတ္မွတ္လို႕ရပါသည္ ။ က်မအရင္ကထက္ အသက္ပိုႀကီးလာတယ္..ေနာက္တစ္ခုက...ခံစားခ်က္
 ဟုတ္တယ္ ...က်မရဲ႕  ခံစားခ်က္ေတြေျပာင္းလဲသြားတယ္..ေအးစက္ထံုက်င္သြားတာလား...
အနည္ထိုင္ အေျခက်သြားတာလား တခုခုေတာ့ တခုခုပါဘဲ ။

 ပထမဆံုးေရာက္တဲ့ေနမွာတင္  က်မအျဖစ္က ေယာင္ခ်ာခ်ာရယ္ ။ဘယ္သြားရမွန္းလည္းမသိ ။
ဘယ္သူနဲ႕ ေတြ႕မယ္ဆိုျပီး ခ်ိ္န္းထားတာေတြလည္း မရွိ  ။ အရမ္းကို ျပန္လာခ်င္လြန္းလို႕သာ
ျပန္လာခဲ့ရတယ္.. က်မကို ႀကိဳဆိုမဲ့သူ မရွိ ။မိသားစုဝင္ တခ်ိဳ႕က လြဲလို႕ က်မမွာ အသိမိတ္ေဆြ
ရွားပါးလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း ။သိခဲ့ခင္ခဲ့တဲ့သူေတြလည္း အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို က်မကိုေမ့ေနေလာက္
တာ အေသအခ်ာ ပါဘဲ ။က်မစိတ္ထဲတေယာက္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လာတယ္  ။ တခ်ိန္က ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့  သူမ ကိုပါဘဲ ။

သူမဘာေတြလုပ္ေနမလည္း ။ သူမခ်စ္သူနဲ႕လက္ထပ္ျပီးေလာက္ျပီေပါ့ ..သားေတြသမီးေတြ နဲ႕ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ ထင္ပါရဲ႕ ..မထင္ဘဲက်မကို ေတြ႕သြားရင္ မွတ္မိပါ့မလား ။သူမ   မ မွတ္မိရင္
က်မ ကေရာနႈတ္ဆက္ျဖစ္ပါ့မလား ... အသက္ဆယ္နွစ္ေလာက္ ပိုႀကီးသြားရံု နဲ႕မမွတ္မိစရာေတာ့
မရွိေလာက္ပါဘူး ..ဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္ေတြးေလး ေတြးလိုက္ ။သြားေတြ႕ရင္ ေကာင္းမလား လို႕စဥ္းစားလိုက္ ။
အခုေလာက္ဆို အိမ္ေတြ ဘာေတြ ေျပာင္း ျပီလား  ။နယ္မွာမ်ားလား ။
လားးးး  ေပါင္း မ်ားစြာ နဲ႕ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနခဲ့ေသးသည္ ။ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း  ...က်မရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕
အစေလးတစကို ျပန္ရွာ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္  ။က်မက စိတ္ေနာက္ လူပါ လုပ္တတ္သူမို႕
သူမ ေနခဲ့တဲ့ အိမ္လိပ္စာ အတိုင္း သြားခဲ့လိုက္မိသည္ ။

က်မထင္သလိုပါဘဲ သူမ ဒီအိမ္ မွာ မေနေတာ့ ဘူး ။ေျပာင္းသြားတာ အေတာ္ၾကာျပီ ။က်မ ေမးတာကို 
ေျဖေနတဲ့ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက က်မကို ေသခ်ာၾကည့့္ျပီး သမီးကသူနဲ႕ ဘာကိစၥ ရွိလို႕လည္းတဲ့ ။
က်မက သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ  မေတြ႕တာဆယ္နွစ္ေလာက္ ရွိျပီ  ..။ အခု က်မ ျပန္လာလို႕ သူ႕ကို
လာရွာတာပါ လို႕ေျဖ လိုက္သည္ ။ အန္တီႀကီးက " သူတို႕ညီအမေတြက နယ္ ျပန္သြားၾကတာ သမီး ။
နယ္ကအိမ္ လိပ္စာေတာ့ အန္တီလည္း မသိဘူး "လို႕ေျဖလာပါတယ္ ။ရပါျပီ ။ကိစၥ မရွိပါဘူး ။
အဲေလာက္သိရရင္ က်မအတြက္ အဆင္ေျပပါျပီ ။က်မစီမွာ သူမ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္မ်ားစြာက ေပးခဲ့ဖူးတဲ့
နယ္ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အိမ္ လိပ္စာ ရွိပါေသးသည္ ။ 

ဦးတည္ရာမရွိသလို ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနတဲ့ က်မအတြက္ ခရီးစဥ္တခု ရလိုက္ပါျပီ ။မနက္ကားစီးသြားရင္
ညေနဘက္ေလာက္ ဆို သူမတို႕ ျမိဳ႕ေလးစီကို ေရာက္ပါသည္။တကယ္လို႕မ်ား သူမ က နယ္မွာလည္း 
မရွိ ျပန္ဘူးဆိုရင္ေရာ ... ကိစၥ မရွိ ပါဘူး..ညဘက္ ထြက္တဲ့ကားနဲ႕  က်မ ျပန္လာရံုပါဘဲ ။
က်မအတြက္ ခရီးတိုေလးတခု သြားရတာ ဗဟုသုတရ တယ္လို႕ သတ္မွတ္ လို႕လည္း ရတာေပါ့ေလ
ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ က်မ မနက္ဘက္ ထြက္တဲ့ ကားနဲ႕ လိုက္ခဲ့ပါသည္ ။

မနက္ကားနဲ႕ လိုက္လာခဲ့ တဲ့က်မ  ညေန မေစာင္းတေစာင္းေလာက္မွာေတာ့  သူမရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးစီ
ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္  ။ကားဂိတ္မွာ ဆင္းဆင္းခ်င္း စုျပံဳလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီ သမားေတြ ထဲက
ခပ္ရိုးရိုး ပံုစံရွိတဲ့  ဆိုင္ကယ္သမား ေကာင္ေလးကို သူမရဲ႕ အိမ္လိပ္စာ စာရြက္ေလး ျပလို႕ 
အဲဒီလိပ္စာကို သိလားဟု ေမးမိသည္ ။
မ်က္လံုး ျပဴ း ျပဴ းနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမားေလးက  က်မကို စူးစမ္းသလို တခ်က္လွမ္း ၾကည့္ျပီး
" အဲဒီအိမ္ကို က်ေနာ္သိတယ္ ေစ်းနားက ေလ... သူတို႕အိမ္က ေစ်းထဲ မွာ စတိုးဆိုင္ အႀကီးႀကီး ဖြင့္
ထားတာ ... အမ ကအဲအိမ္ကိုလာတာလား..က်ေနာ္ ပို႕ေပးမယ္..1000  ဘဲေပး.." ဆိုတာနဲ႕
က်မလည္း  ေကာင္ေလးေမာင္းတဲ့  ဆိုင္ကယ္ေနာက္ တက္လိုက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္ ။

ကယ္ရီ ေကာင္ေလးကလမ္းတဝက္ေလာက္မွာ က်မ ကို စပ္စုပါတယ္...ရာသီဥတု ပူျပင္းတဲ့ ဒဏ္ကေန
သက္သာေအာင္ ဝတ္လာတဲ့ ခ်ည္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေဘာင္းဘီနဲ႕ အျဖဴေရာင္ ခ်ည္ထည္ ပြပြပါးပါး အက်ီ..
ေနာက္ျပီး တေခါင္းလံုးHighlights ေဖာက္ထားျပီး အတြန္႕ေသးေသးေလးေတြ ေကာက္ထားတဲ့ က်မရဲ႕ ဆံပင္ ပံုစံေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..ဒီလို ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ပံုစံနဲ႕ အမႀကီး သူတို႕ ျမိဳ႕က
လူနဲ႕ ဘယ္လိုမ်ား ပတ္သက္လည္းဆိုျပီး သိခ်င္လာတာေနပါလိမ့္မယ္.. ။

ဆိုင္ကယ္လည္း ေမာင္းရင္း ကြမ္းကိုလည္း ျပစ္ခနဲ လွမ္းေထြးရင္း  " အမက မအပ်ိဳႀကီးတို႕အိမ္က ဘယ္သူစီ
လာတာ လည္း  " တဲ့   အရင္းမရွိ အဖ်ား မရွိ ေမးခြန္းဆိုေတာ့ က်မရုတ္တရက္ နားမလည္ လိုက္ပါဘူး ။
အဲတာနဲ႕  " ေမာင္ေလး ဘာေမးလိုက္တာလည္း အမနားမလည္လို႕  ..ဘယ္က မအပ်ိဳႀကီး လည္းလို႕ "
ျပန္ေမးရပါတယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးက  " အမ ေပးတဲ့လိပ္ စာေလ  ..အဲတာကမအပ်ိဳႀကီး တို႕အိမ္
ေလ .. သူတို႕ ညီအမေတြအားလံုး အပ်ိဳႀကီးေတြ ..တေယာက္မွ အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူး  အမရဲ ႕..
အဲတာမို႕လို႕ ျမိဳ႕က လူေတြအားလံုးက သူတို႕ ဆိုင္ကို မအပ်ိဳႀကီး တို႕ဆိုင္..မအပ်ိဳ ႀကီး တို႕အိမ္
လို႕ဘဲ ေျပာၾကတာ..ဆိုင္နာမည္ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး ... ဒီျမိဳ႕ ေလး မွာေတာ့ သူတို႕ဆိုင္က
ပစၥည္းအစံုရတယ္...လိုခ်င္တာရွိရင္လည္း ျမိဳ႕ကေန လွမ္းမွာ ေပးတယ္.. အမကမအပ်ိဳ ႀကီးတို႕
ညီအမ သံုးေယာက္ထဲက ဘယ္တေယာက္နဲ႕သိတာလည္း " ဆိုျပီး ေမးလာပါတယ္ ...။

က်မစိတ္ထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ေရရြတ္ေနမိတယ္...မ အပ်ိ ဳ ႀကီး ဆိုပါလား...ညီအမ သံုးေယာက္စလံုး
အိမ္ေထာင္မက်ေသးလို႕ ေခၚတာတဲ့...ဒါဆို က်မသူငယ္ခ်င္းလည္း  သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕လက္မထပ္ ျဖစ္ဘူးေပါ့
အဲတာမို႕ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတာေပါ့ ..သူလည္းဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲသြားတာပါလိမ့္ ...
သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ ဘာလို႕မ်ားကြဲသြားတာပါလိမ့္ ။
သိခ်င္စိတ္မ်ားလာတာနဲ႕ အမွ် ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့ အရွိန္ကိုေတာင္ ေနွးလာသလိုလို
ထင္လာ၏ ။

ေကာင္ေလးကလည္း သူေမးထားတာ က်မ မ်ား ျပန္ေျဖမလားဆိုတဲ့ အထင္နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္းနဲ႕
လည္ျပန္ခဏခဏ လွည့္ၾကည့္လို႕ရယ္။။။
က်မလည္း ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ ကိုယ္ ..အေတြးေတြက အတိတ္နဲ႕ လက္ရွိကာလ ကို ေခါက္တံုေခါက္ျပန္
ေျပးလႊားေနေတာ့  သူ႕အေမးကို မေျဖျဖစ္ခဲ့ဘူး...။

ေျမနီလမ္းေလး တေလွ်ာက္ေမာင္းဝင္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္က  တိုက္ခံပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလး တလံုးေရွ႕မွာ
ရပ္လိုက္တယ္.. အိမ္ေဘးဘက္မွာေတာ့ အုန္းပင္နွစ္ပင္ၾကားထဲက ႀကိဳးတန္းေပၚမွာလွန္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြကို ရုတ္ေနတဲ့  မိန္းကေလးနွစ္ဦး ....

ျခံေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္ေတာ့  နွစ္ေယာက္စလံုး ျခံဝဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။
ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီေကာင္ေလးက  ျခံထဲကို လွမ္းၾကည့္ျပီး  " မအပ်ိ ဳ ႀကီးေရ... ဧည့္သည္ လာပို႕တာ
ဗ်ိဳ ဳးးးးး  ... " လို႕ လွမ္းလည္းေအာ္ေျပာရင္း က်မဘက္ကို လည္း  " အမေရ ..အမေတြ႕ခ်င္တာဘယ္
တေယာက္လည္းေတာ့ မသိဘူး.. အဲနွစ္ေယာက္က အမႀကီးနဲ႕ အလတ္ ...သူတို႕ကိုသာေမးလိုက္ေတာ့
လို႕ " ေျပာေျပာဆိုဆို ..က်မကမ္းေပးတဲ့ တေထာင္တန္ ကိုယူျပီးဆိုင္ကယ္ျပန္ ေမာင္းထြက္သြားသည္ ။

အဝတ္ေတြကို ကိုင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးက အိမ္ေဘးဘက္ တခါးကေန အိမ္ထဲလွမ္းဝင္သြားသည္ ။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ျခံတံခါးစီ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ျခံတခါးစီေလွ်ာက္လာတဲ့ မိန္းကေလး တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာတာနဲ႕အမွ် ... ...က်မရင္ထဲ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာမိသည္ ။ က်မ သူငယ္ခ်င္းေလးက အရင္ကပံုစံအတိုင္းလိုပါဘဲ ..ဘာမွမေျပာင္းလဲသလိုဘဲ...ဒါေပမဲ့ လည္း
သူမ ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြေတာ့ က်မလိုဘဲေျပာင္းလဲ ခဲ့တာေတြ ရွိ လိမ့္မယ္ထင္ပါသည္ ။
သူမ နီးကပ္လာတာနဲ႕အမွ်  မေခၚတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ ျဖစ္ေသာ နာမည္တခုကို စိတ္ထဲကေန ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေခၚေနမိတယ္ ။
သူမ ကလည္း ျခံတံခါးဖြင့္ေပးရင္း နဲ႕က်မကို မ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ၾကည့္လို႕ .... သူမ ၾကည့္ရတာလည္း အသက္ရႈဖို႕ေမ့ေနသလိုလို ... ။

က်မနဲ႕သူမ မ်က္နွာ ခ်င္းဆိုင္မိခ်ိန္ .... က်မ စကားတခြန္းကို ခပ္တိုးတိုးေမးလိုက္မိတယ္ ။။
" နင္..ငါ့ကိုေမ့ ေနတယ္မဟုတ္လား  "
က်မစကားကိုၾကားေတာ့ သူမရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း  မ်က္လႊာတခ်က္ခ် ျပီး ျပံဳး လိုက္တယ္  ။ေနာက္ျပီးေတာ့
က်မ မ်က္နွာကိုစိုက္ၾကည့္ျပီး ...ခပ္တိုးတိုး ျပန္ေျဖသည္ ..
" မေမ့ပါဘူး ...နင္ေျပာသြားတယ္ေလ..နင္..တေန႕ ငါ့ကို ျပန္လာရွာမယ္ဆိုတာ... ငါ့သူငယ္ခ်င္း ျပန္လာ
ေတြ႕မယ္ေန႕ကို ငါေစာင့္ေနတာ... "

အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္တိုင္ပင္မထားပါဘဲ  တေယာက္လက္ ကို တေယာက္ ဆုပ္ကိုင္လို႕ အားရပါးရ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကသည္ ။ အဲဒီရယ္ေမာသံေတြထဲမွာ ျဖဴ စင္ျခင္း
လြတ္လပ္ျခင္း  အေနွာင္အဖြဲ႕ ကင္းျခင္း  အစရွိတဲ့ အျဖဴ ေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြကို တစြန္းတစ
ေတြ ႕ျမင္ေနရသည္  ။ညေနခင္းရဲ႕ ေလျပည္တခ်ိဳ႕ က က်မတို႕သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖဴ ေရာင္
ရယ္ေမာသံေတြကို ေျမနီလမ္း အတိုင္း ဟိုးအေဝး ႀကီး သယ္ေဆာင္သြားေလရဲ႕ .... .... ...
တေယာက္လက္ တေယာက္ကိုင္လို႕ ရယ္ေမာေနတဲ့ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာၾကည့္တတ္တယ္
ဆိုရင္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္... သူ႕လက္ထဲမွာ အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတစ...က်မလက္ထဲမွာလည္း အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတစ ........             ........                .......။


ပစ္ပစ္
Am 3:41
29.11.2014

(ပံုကေတာ့ google ကပါ ရွင္ )

06 November 2014

အိပ္ပ်က္သြားတဲ့ည

Posted by blackroze at Thursday, November 06, 2014 13 comments






ေန႕တေန႕ရဲ႕ မထူးျခားလွတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈ႕ အတိုင္း က်မ အလုပ္ကျပန္လာတယ္ ။အိမ္ေရာက္တယ္။
ေရခ်ိဳးထမင္းစား ခဏနားျပီးေတာ့ သတင္းေလးဘာေလးဖတ္ရေအာင္ကြန္ျပဴတာဖြင့္ အင္တာနက္
သံုးတယ္ ။ facebook ထဲသတင္းတပုဒ္ဖတ္ရင္း စိတ္ဝင္စားလို႕ ေကာ မက္ေတြပါ လိုက္ဖတ္မိတယ္ ။
အဲဒီမွာ နာမည္ေလးတခုကိုသြားေတြ႕တယ္။ က်မနဲ႕မစိမ္းတဲ့နာမည္ေလး ဆိုပါေတာ့ ။တခ်ိန္က ရင္းနွီး
စြာ ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူတေယာက္ရဲ႕ နာမည္ဆိုပါေတာ့ေလ ။ 

မေတြ႕တာျဖင့္ နွစ္ေပါင္းေတာင္ ဆယ္ခ်ီေနျပီ ။တမင္တကာလိုက္ရွာတာလည္း မဟုတ္ဘဲ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
လာေတြ႕ တယ္ ။ စိတ္ထဲ သူဘဲေနမွာပါေလ ဆိုျပီး  သိခ်င္တဲ့ စိတ္ေနာက္ လက္ပါလို႕  ေတာက္ေလွ်ာက္
click မိတယ္ ။ ေရာက္သြားတဲ့ စာမ်က္နွာ တခုက Timeline မွာတင္ထားတဲ့ မိသားစုပံုေလးကိုေတြ႕ေတာ့
မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ခပ္ၾကာၾကာၾကည့္ေနမိသည္ ။ ေၾသာ္ ...သူေတာင္ မိသားစု ဘဝ တခုကို 
တည္ေဆာက္ျပီးေနျပီဘဲ ...ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက ဒီေလာက္ၾကာမွေတာ့ ဘယ္သူမဆို
အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕ ဘဝ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ျပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ ။

အခုလို မထင္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္  မထင္မွတ္ထားတဲ့ေနရာတခုမွာ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ 
စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေတာ့ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ ။ ျပီးခဲ့တာေတြလည္း ျပီးခဲ့ျပီဆိုေပမဲ့
အရိပ္ေတြကေတာ့ က်န္ေနတတ္စျမဲပါ ။Private လုပ္ထားတဲ့ စာမ်က္နွာ ျဖစ္ေနေတာ့ သိခ်င္တာ
အကုန္ၾကည့္လို႕မရေပမဲ့  ...က်မသိခ်င္တဲ့ အေနအထားတခုေလာက္အထိ ေတာ့က်မရွာလို႕ရခဲ့ပါသည္။
ၾကည့္လို႕ရသေလာက္ပံုေလးေတြ လိုက္ၾကည့္မိရင္း သူျဖတ္သန္းေနတဲ့ ဘဝကို က်မဘာသာ
ပံုေဖာ္ၾကည့္မိသည္ ။သားေလးနွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတြဲရိုက္ထားတဲ့  profile ပံု အေဟာင္းေလးကို
ေတြ႕ေတာ့ သားအႀကီးေလးက သူနဲ႕ေတာ္ေတာ္ဆင္တယ္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ခ်မိျပန္သည္ ။ေနာက္ထပ္ ပံုေလး
ကေတာ့ သူစင္ကာပူမွာ ဘြဲ႕ယူထားတဲ့ပံုထင္ပါတယ္ ။ဘြဲ႕ဝတ္စံုနဲ႕ ရိုက္ထားတယ္ ။သူရဲ႕  တည္ၾကည္ခန္႕ျငားတဲ့ အသြင္အျပင္နဲ႕ နိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ တခုက ဘြဲ႕ဝတ္စံုရဲ႕ အရွိန္..ဒီနွစ္ခု
 ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ပညာတတ္ ေယာက္က်ားတေယာက္ရဲ႕ မာန္ေတြကို က်မသူ႕မ်က္နွာမွာေတြ႕ေနရတယ္ ။က်မဝမ္းသာပါတယ္ ။ သူသိေအာင္ မေျပာျဖစ္ေပမဲ့  သူ႕အတြက္
ရိုးသားတဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္အေနနဲ႕ တကယ္ကို ေက်နပ္မိပါတယ္ ။

သူ႕အမ်ိဳးသမီးကေရာ ..ဘယ္လိုပံုစံေလးပါလိမ့္... သိခ်င္စိတ္နဲ႕ သူ႕ friend list ထဲက တခ်ိဳ႕ သူေတြရဲ႕
အေကာင့္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္လုိက္ၾကည့္မိျပန္သည္ ။ေတြ႕ပါျပီ ။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပံုရတဲ့  သူ႕မိတ္ေဆြ
တေယာက္ရဲ႕ ပံုေတြထဲမွာ သူတို႕စံုတြဲကိုက်မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ။ Dinner တခုမွာသူရယ္ သူ႕အမ်ိဳး သမီးရယ္ မိတ္ေဆြစံုတြဲရယ္ အတူတြဲ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုပါ ။သူ႕အမ်ိဳးသမီးက သိပ္အလွႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး....ဒါေပမဲ့ သူေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သူရဲ႕ အိမ္ေထာက္ဘက္က အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့ အမ်ိဳး သမီး တေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ က်မယံုၾကည္ျပီးသားပါ ။ကဲ..ၾကည့္စမ္းပါဦး ..ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးနွစ္ေယာက္ ရယ္..
ေယာက္က်ားလက္အတူတြဲျပီး ပြဲတက္နိုင္တဲ့ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိတဲ့ အိမ္သူသက္ထားရယ္...
သူႀကိဳးစားျပီးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ သူ႕ဘဝေလးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွပ ေနလည္းလို႕ ...... ။

ေနာက္ေတာ့ က်မ ကြန္ျပဴတာ ပိတ္လိုက္သည္ ။က်မဆက္ျပီးလိုက္ရွာ ၾကည့္မိေနမွာ စိုးလို႕ပါ ။
မသင့္ေတာ္ ေတာ့ ဘူး ဆိုတဲ့ အေတြးတခုဝင္လာလို႕ပါ ။ ကြန္ျပဴတာ ပိတ္လိုက္ေပမဲ့  စားပြဲမွာေတာ့
က်မဆက္ထိုင္ေနမိသည္ ။က်မစိတ္ထဲမွာ သူ႕ကို ေမ့ေနတာ အခ်ိန္ကာလတခုေတာင္ ရွိေနပါျပီ ။
လူတိုင္းက မတူညီတဲ့ အေနအထားေတြနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ကိုယ္စီကိုယ္စီ ျဖတ္သန္းေနၾကတာဆိုေတာ့
အတိတ္ဆိုတာက ခပ္ေဝးေဝးမွာ က်န္ခဲ့ တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြ ျဖစ္သြားတာၾကာေနပါျပီ ။
ဒါေပမဲ့ က်မ ဒီညမွာ သိလိုက္ရတယ္...အတိတ္ဆိုတာ ခပ္ေဝးေဝး မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြ
ဆိုေပမဲ့ အရိပ္ေလးေတြကေတာ့ က်န္ေနတတ္ေသးတယ္ဆိုတာပါ ။

အရိပ္ေလးနွစ္ခု...  ပန္းပြားလြယ္အိတ္ႀကိဳးကို လက္နဲ႕ လိမ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕
အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက အရမ္းေခတ္စားခဲ့တဲ့ ထံုခ်ိဳင္းဆံပင္ပံုစံညွပ္ထားတဲ့  ခပ္ပိန္ပိန္ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္က   က်မ စိတ္ထဲေရာက္လာတယ္ ။
 က်မရဲ႕ စိတ္ကူးေတြေနာက္ကိုက်မ မျငင္းဆန္ဘဲ လိုက္သြားမိသည္ ။
တခ်ိန္ကအတိတ္ဆိုတာကို တခါတေလမွာ  ျပန္စဥ္းစားခြင့္ရွိတယ္ ထင္လို႕ပါ ။

" က်ဴ ရွင္ ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ ေနာက္က်ရင္ အိမ္ကဆူလိမ့္မယ္ ...သမီးကို သူငယ္ခ်င္းေတြေစာင့္ေနျပီ
သြားေတာ့မယ္ " လို႕ ေျပာေနတဲ့  ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားသံခပ္တိုးတိုးေလး...
" အင္းအင္းး...မနက္ဖန္လည္း အဂၤလိပ္စာ က်ဴ ရွင္ ရွိတယ္ မလား..ဒီေန႕လိုဘဲ က် ဴ ရွင္ ဆင္းခ်ိန္ 
ကိုယ္လာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္... အခုလမ္းထိပ္အထိ လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္ ..ရတယ္မလား  "
ေကာင္ေလး အသံကလည္း ေကာင္မေလး အသံလိုဘဲ ခပ္တိုးတိုးေလးးးးးးးးးး
စကားသံေတြ ...စကားသံေတြ...ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာေနတဲဲ့ စကားသံေတြ  က်မျပန္ၾကားေယာင္လာတယ္..အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ရိႈက္လို႕..က်မ ကြန္ျပဴတာ စားပြဲကေန
ထရပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီေလာက္ဆို   ရေလာက္ျပီထင္ပါတယ္ေနာ္ ။အတိတ္တခုကို ျပန္တမ္းတ ဖို႕
ဆိုတာ မလိုေတာ့တဲ့ အေနအထားမွာ အခုေလာက္ဆို ေတာ္ျပီေပါ့ေနာ္...။။

 
ေနာက္ေတာ့ က်မ အိပ္ယာထဲေရာက္ မီးမွိတ္ ျပီး အိပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္ ။ႀကိဳးစားေလ မရေလ...
မ်က္စိသာမွိတ္ထားတယ္ ..အရိပ္ေတြ စကားသံေတြက က်မေဘးနားမွာ ေဝ့ဝဲ လြင့္ပ်ံေနသလို
ခံစားမိေနေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဆိုတာက ေတာ္ရံုနဲ႕ကို မရေတာ့ဘူး ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သက္ျပင္းတခ်က္
ခ်လို႕ စိတ္ကို ေလ်ာ့လိုက္တယ္...။ ေစာေစာကအရိပ္ေတြက က်မရင္ထဲကို
 ဝုန္းခနဲ ျပန္ေျပးဝင္လာၾကတယ္  ။

အဲဒီအခ်ိ္န္တုန္းက လမ္းထိပ္အထိ ေလွ်ာက္လာတဲ့ က်မေျခလွမ္းေတြက  ေျမႀကီးနဲ႕ေတာင္ ထိရဲ႕လား..
က်မ စိတ္ထဲမသိခဲ့ရိုး အမွန္ပါ ။ေၾကာက္စိတ္ ..ရွက္စိတ္..လူေတြအထင္လြဲမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္..
ခံစားမႈ႕ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ က်မ ခႏၶာကိုယ္ ေလထဲလြင့္ေနသလို ခံစားေနခဲ့ဖူးတယ္ ..။
က်ဴ ရွင္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြနဲ႕ တခ်ိန္တခါတုန္းက လွပခဲ့ဖူးတယ္ ။ 
အခ်စ္ကို စတင္ျပီး ပံုေဖာ္ခဲ့မိတဲ့ က်မရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေပါ့ ။

က်မက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ ..သူကစက္မႈ႕တကၠသိုလ္က ပထမနွစ္ေက်ာင္းသား
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူတို႕တကၠသိုလ္ေတြ ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႕သူက Study  Guide ျပန္လုပ္ေနခ်ိန္။
က်မ တို႕အိမ္ေရွ႕အိမ္က အမတေယာက္က Physics ေမဂ်ာ နဲ႕မာစတာတက္ေနတဲ့သူ   ။က်မက တခါတေလ  အဲဒီအမကို စာေမးတတ္တယ္ ။ ေက်ာင္းက သင္တာေရာ က် ဴ ရွင္က သင္တာေရာ
နားမလည္တဲ့ အခါမ်ိဳး ဆို စာသြားသြားေမးတတ္တယ္ ။ စာလည္းေမးရင္ အဲဒီအမ ေျပာျပတဲ့
တကၠသိုလ္ အေၾကာင္းလည္းနားေထာင္ ခ်င္တာလည္းပါတာေပါ့ေလ...ေနာက္ျပီးအဲဒီ အမ က သူ႕အက်ီ သူ႕ဘာသာ ခ်ဳပ္ဝတ္တာ..သူအားရင္ က်မအတြက္ပါ အက်ီ ခ်ဳပ္ေပးတတ္တယ္..အဲတာမို႕ က်မ လည္း အားရင္ အမ ရွိမဲ့အခ်ိန္ သြားျပီး က်မ အက်ီေလးေတြ သြားသြားခ်ဳပ္ခိုင္းတတ္တယ္..သူက ခ်ဳပ္ျပီးတာနဲ႕ က်မက လက္ခ်ဳပ္လိုက္ေပါ့ ..ဘယ္နားဘာလုပ္ရမလည္းဆိုတာ အမကသင္ေပးတယ္.. အဲလိုနဲ႕ဘဲက်မနဲ႕သူေတြ႕ဆံုခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့  ။ ။

သူက အဲဒီအိမ္က အမရဲ႕ေမာင္နဲ႕ညီမေလး အတြက္ စာလာျပေပးတဲ့ study guide.. 
တခါတေလ က်မ မသိတာပါ သူသင္ေပးတယ္။ က်မကိုးတန္းနွစ္တုန္းက စသိတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ကိုးတန္းတနွစ္  က်မတို႕ရင္းနွီးခဲ့ၾကတယ္ ။က်မစိတ္ထဲမွာေတာ့ အကိုတေယာက္လို ခင္တြယ္တဲ့ စိတ္နဲ႕ပါဘဲ..သူလည္း ညီမတေယာက္လိုသေဘာထားျပီးက်မကို ဆက္ဆံခဲ့တာပါ ။သူစာလာသင္တဲ့ ေန႕မ်ိဳး က်မ ေမးခ်င္တာရွိရင္သြားေမး ..တခါတေလ သူငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေလးေတြ ေျပာျပတတ္တယ္...ငယ္ငယ္က ေရနီေျမာင္းထဲ
ေရနစ္ဖူးတယ္ဆိုတာေတြ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကစားရင္ သူအေျပးမသန္ေတာ့ အျမဲတမ္း အမိခံရတယ္
ဆိုတာေတြ ။ ေနာက္ျပီး မန္းေလး ရဲ႕ ည လြမ္းခ်င္းေတြ သူ႕စီကေန ၾကားရတတ္တယ္ ။ 
သူ႕ဇာတိက မန္းေလးက ဆိုေတာ့ မန္းေလး ကိုအရမ္းလြမ္းတယ္ဆိုတာေတြ ခဏခဏ သူ႕စီက
ၾကားရတတ္တယ္ ။ သူက မႏ ၱေလးကို မန္းေလးလို႕ဘဲ ေျပာတတ္သူ ။သူ႕ဇာတိေျမကို 
သံေယာဇဥ္ႀကီးသူ ။

ကိုးတန္းတနွစ္တက္ျပီးေတာ့ က်မဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့  သူတို႕တကၠသိုလ္လည္း ျပန္ဖြင့္ပါ ျပီ ။
ဒါေပမဲ့အရင္လို အင္းစိန္က ေက်ာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လႈိုင္သာယာ ဘက္ကေက်ာင္း အသစ္ကို
သြားတက္ရတယ္...တခ်ိဳ႕ကလည္း ျပည္တို႕ မအူပင္တို႕ မွာ သြားတက္ရတယ္... ။သူလည္း ေက်ာင္း
တဘက္နဲ႕ျဖစ္လာေတာ့ အရင္လိုမအားေတာ့ဘူး ။

ေနာက္တခုက က်မက ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ တက္ရတဲ့က်ဴ ရွင္ေတြ ပိုမ်ားလာတယ္ ။ တခါတေလ 
က်ဴရွင္ခ်ိန္က တခ်ိန္ နဲ႕ တခ်ိန္ ဆက္ေနတတ္သည္ ။ သူကလည္းေက်ာင္းျပန္တက္ေနရေတာ့ အရင္လိုအခ်ိန္ ပိုေတြက သိပ္မရွိေတာ့ဘူး ။အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ တခါတခါမွသာ
ေတြ႕ျဖစ္ၾကတယ္..မ်ားေသာအားျဖင့္ က်မက်ဴ ရွင္ဆင္းခ်ိန္ သူလာတတ္တာမ်ိဳးေပါ့ ...။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအခုေခတ္လို လူတိုင္းသြားေလရာ ဖုနး္သယ္လို႕ရတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ သတိရတိုင္းလည္းဖုန္းေကာက္ဆက္လို႕ မရ ဘူးေလ ။ က်ဴ ရွင္အိမ္က ဆင္းလာ
လို႕  ေလွကားေဘးအုတ္ခံုမွာ သူထိုင္ေနတာေတြ႕ရင္ ...ဒါမွမဟုတ္ က် ဴ ရွင္သင္တဲ့ တိုက္ေအာက္မွာ
ရပ္ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရရင္ က်မအရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ။ သူလည္း သူ႕က်ဴ ရွင္က အျပန္ျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာင္းက အျပန္ျဖစ္ျဖစ္ လမ္းသင့္ရင္ လာတတ္သလို ..တခါတေလ က်မ က် ဴ ရွင္ဆင္းခ်ိန္ 
မွန္းျပီးဝင္လာတာလည္း ရွိတတ္တယ္ ။

သူေရာက္လာတတ္တဲ့  ေန႕မ်ိဳးဆို က်ဴ ရွင္ဆင္းရင္ မဟာဗႏၶဳလ လမ္းေထာင့္က ႀကံရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း
က်မ ကို အခုတေလာဘာေတြလုပ္ျဖစ္လည္း စာေတြေတာ္ေတာ္က်က္ျပီးေနျပီလား ..ဘယ္ဘာသာကို က်က္ရခက္တယ္လို႕ထင္လည္း ...Physics တို႕ chemistry တို႕ကို လက္ကပါခ်ေရး ျပီးက်က္ေနာ္..စာက်က္ဖို႕နဲ႕ပတ္သက္ျပီၤးဘယ္လိုက်က္ရင္ ပိုအဆင္ေျပမနိုင္လည္းေျပာျပ တခါတေလ က်မစာအုပ္ေတြယူၾကည့္ စာလည္းဘာေလး ရွင္းျပ
ေပး...တခါတေလ သူ႕ေက်ာင္းကအေၾကာင္းေတြေျပာျပတတ္သည္ ...အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မလည္း ၁၀ တန္း စာေမးပြဲေျဖဖို႕နီးလာသည္.. ။

အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာ သူကက်မကို
သူစင္ကာပူမွာေက်ာင္းတက္ဖို႕အတြက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႕လုပ္ေနတယ္လို႕ ေျပာလာတယ္ ။
က်မ ေမြးေန႕က ဒီဇင္ဘာလ ဆိုေတာ့ က်မ အတြက္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ လာေပးတဲ့ေန႕ သူစင္ကာပူ
မွာေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရျပီ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ သူသြားဖို႕ကိစၥေတြ အတြက္ စီစဥ္ေနတဲ့ ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေျပာလာခဲ့သည္ ။သူေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေလးက Photo stand ေလးပါ ..အဲဒီ photo stand 
ေလးရဲ႕ back ground ေနရာေလးမွာ  က်မနာမည္ နဲ႕ အမွတ္တရ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဆိုျပီးေတာ့
သူ႕လက္မွတ္ေလးထိုးထားတယ္ ။ 

သူစင္ကာပူေရာက္ရင္ ဘယ္လို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ ရဦးမလည္းမသိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္း
သူဓါတ္ပံု ပို႕ေပးမယ္ ။စာေရးမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ။ က်မကို ဆယ္တန္းေအာင္ ေအာင္ ႀကိဳးစား
ျပီးသူနဲ႕ အတူေက်ာင္းလာတက္ဖို႕ ႀကိဳးစားဖို႕ အစရွိ သျဖင့္  မွာသြားခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အဆက္သြယ္ မရွိၾကေတာ့ဘူး ..။
အခုေခတ္လို အင္တာနက္ေတြ Viber ..facebook လြယ္လြယ္ ကူကူ မသံုးနိုင္ၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေနတာလည္းပါတာေပါ့ေလ ။ အဆက္သြယ္ဆိုလို႕ စာေရးရင္ ေရး မေရးရင္ ဖုန္းဆက္
ဆိုတာကလြဲရင္ က်န္တာမွ လုပ္လို႕မရတာ...ေနာက္ျပီး အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္က နိုင္ငံျခားကိုဖုနး္ေခၚရင္
ေဒၚလာ နဲ႕ bill ေဆာင္ရတာပါ ။ ဆက္သြယ္ရ မလြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္အခါဆိုပါေတာ့ ...။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မနဲ႕သူ တျဖည္းျဖည္းေဝးသြားခဲ့ၾကတယ္ ။

အစပိုင္းကေတာ့ နိုင္ငံျခား ေရာက္သြားျပီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုျပီး က်မနာက်ည္းမိခဲ့ေသးတယ္ ။
အဲဒီနာက်ည္းစိတ္ေလးေၾကာင့္လည္း အဆက္သြယ္ေတာ္ေတာ္ ေလးျပတ္ေနျပီး သူျပန္ဆက္သြယ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မ သူ႕ကို စာမျပန္ေနခဲ့လိုက္တယ္ ။ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ၾကားက ႀကိဳးကို သူကစျဖတ္တာလား
က်မက စျဖတ္တာလား ေသခ်ာ မေဝခြဲနိုင္ေသးဘဲနဲ႕ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ပတ္သက္မႈ႕က
 ျပီးဆံုးသြားခဲ့သည္ ။

နိုင္ငံျခား ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းမွာ အဆင္မေျပ ေျပေအာင္ မနည္းရုန္းကန္ ရတယ္
ဆိုတာေတြ အဲဒီတုနး္က က်မ မသိခဲ့ဘူး ။အလုပ္တဘက္..ေက်ာင္းစာတဘက္နဲ႕  တျခားကိစၥေတြ အတြက္သူ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ေလာက္ ဘူးဆိုတာ က်မ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး ။
က်မ ကိုယ္တုိင္ နိုင္ငံျခားေရာက္လာေတာ့မွ ကိုယ္တိုင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွ  ...ေၾသာ္..နိုင္ငံျခားဆိုတာ တကယ္ မလြယ္ပါလားဆိုျပီး  သိလိုက္ရတာပါ ...။နိုင္ငံျခားေရာက္သူတိုင္း ဒီလို အခက္ခဲေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမွာဘဲေလ လို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမိလာတယ္ ...ဒါေပမဲ့ ...အခ်ိန္ေတြက အရမ္းၾကာသြားခဲ့ပါျပီ ...က်မစိတ္ထဲလည္း သူမရွိေတာ့သလို သူ႕စိတ္ထဲလည္း က်မရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
 ေရစက္မပါေတာ့လို႕ ကြဲ သြားၾကတယ္လုိ႕ဘဲ မွတ္ယူခဲ့လိုက္ပါ သည္ ။အစပိုင္းကေတာ့ ေျပာင္းလဲ
သြားတာဆိုတဲ့ နာက်ည္းစိတ္ရွိခဲ့ဖူးေပမဲ့..ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကံၾကမၼာက ဒီေလာက္ဘဲ ဆံုေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့တာလို႕ ေျပာင္းလဲမွတ္ယူခဲ့လိုက္တယ္.... ။

သူလည္း ေျပာင္းလဲမႈ႕ေတြနဲ႕ ဘဝအသစ္တခုကို တည္ေဆာက္ျပီးေနေလာက္ျပီ...က်မလည္း အသစ္
ေသာခံစားခ်က္ေတြနဲ႕  ရွင္သန္ေနျပီပဲ...အခ်ိန္ေတြက ဒီေလာက္ၾကာမွေတာ့...စိတ္ထဲမယ္လည္း
သတိရမိတယ္ဆိုတာေတြ မရွိေတာ့သလို...ဘာခံစားခ်က္မွလည္းမရွိေတာ့ ပါ ။

ဒါေပမဲ့  ..အတိတ္ဆိုတာ အရိပ္ေတြ အျဖစ္နဲ႕ ေမွာင္ရိပ္ခိုေနတတ္တယ္ဆိုတာ က်မဒီညမွာ
ေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္ ။သူေပးခဲ့ဖူးတဲ့ photo stand ေလးကိုရန္ကုန္အိမ္က က်မရဲ႕ အဝတ္စားဘီရို အံဆြဲထဲမွာထည့္သိမ္းထားခဲ့တယ္ ။အဲဒီ stand ေလးမွာ က်မ လက္ေဆာင္ရျပီးကထဲက ဓါတ္ပံု တပံုမွကို 
မထည့္ခဲ့ရေသးပါဘူး... ဒီတိုင္းေလးဘဲ သိမ္းထားခဲ့တာပါ ။က်မေပးခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ေဆာင္
တခ်ိဳ႕တေလက သူရဲ႕ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ သိမ္းထားတဲ့ေနရာတခုမွာ ရွိေနပါလိမ့္မယ္ ။
ဒါမွမဟုတ္လည္း လႊင့္ျပစ္ေကာင္း လႊင့္ ျပစ္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။ 

အခ်ိန္ရဲ႕ ေရႊ႕လ်ားမႈ႕ေအာက္မွာ အရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေျပာင္းလဲသြားၾကပါျပီ ။ဒါေပမဲ့ 
တခ်ိဳ႕ေသာ အရာေလးေတြကေတာ့ အရိပ္လို ပါလာေလသလားကြယ္ ။
က်မေနာက္တခါ အဲဒီ facebook စာမ်က္နွာကို သြားၾကည့္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။အေသအခ်ာပါဘဲ ။
ေနာက္တခါ အဲဒီအေၾကာင္းကိုလည္း ျပန္စဥ္းစားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ 
လူဆိုတာေစာင့္စည္းသင့္တဲ့ ဝတၱရား ကိုနားလည္ရမွာပါ ။ရိုးသားျဖဴစင္မႈ႕ ဆိုတာကို က်မ တန္ဖိုးအရမ္း
ထားပါတယ္ ။

သို႕ေသာ္လည္း  အမွတ္မထင္ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ တခုက က်မကို အိပ္ေရးပ်က္ေစခဲ့တယ္ ဆိုတာ 
ဝန္ခံပါတယ္  ။  မညာပါဘူး  ။

ကဲ....ညလည္း ေတာ္ေတာ္ နက္ေနပါျပီ...က်မအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါေတာ့မယ္...
အတိတ္ကို စဥ္းစားမိတယ္မွန္ေနမဲ့လည္း ပစၥဳပၸန္ ကိုလည္း  ေမ့ေနလို႕မရပါဘူး...
အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႈလို႕ မ်က္စိမွိတ္လိုက္တဲ့ တခဏမွာ က်မ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစ ...


ၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမဲ့လည္း ပန္းပြားလြယ္အိတ္ႀကိဳးကို ရွက္ရွက္ နဲ႕ လိမ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး လြယ္ထားတဲ့ အသားညိဳညိဳ  ခပ္ ပိန္ပိန္ ေကာင္ေလးတေယာက္...
သူတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိလိုက္လို႕...
အဲဒီညကေတာ့  က်မ အိပ္ေရးပ်က္သြားခဲ့ရသည္  ..။။။။


ပစ္ပစ္
Am 3:29
6.11.2014


ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို ဘေလာ့ဂါ အမ တခ်ိ ဳ႕ကို tag ပါရေစရွင္..

အမသက္ေဝ..
အမခ်စ္ၾကည္ေအး..
အမ မေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ႕
အန္တီတင့္
အမေဆြေလးမြန္
အမျမ (မႀကီးျမေသြး)
ညီမအိန္ဂ်ယ္..
အမေနာ္ေဖာ
အမေရႊစင္ဦး
အမဂ်က္စ္
အမမိုးေငြ႕
ေနာက္ထပ္ ဘေလာ့ဂါအကို တခ်ိဳ႕ကို လည္းtag ပါရေစ..
အကိုေဇာ္
ကိုဏီ
ဆရာဟန္
သူႀကီးမင္း
အကိုဆိုဆီ ..
အားလံုးဘဲ ပစ္ကိုခင္တယ္ဆိုရင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကာလက ရန္ခုန္သံတခ်ိဳ႕ကို
ပံုေဖာ္ေပးၾကပါလို႕ ေျပာပါရေစရွင္...
အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ ထပ္ဆင့္လည္း tag ျပီး ရင္ခုန္သံေလးေတြ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္လားေနာ္..



 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei