အိပ္ပ်က္သြားတဲ့ည

ေန႕တေန႕ရဲ႕ မထူးျခားလွတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈ႕ အတိုင္း က်မ အလုပ္ကျပန္လာတယ္ ။အိမ္ေရာက္တယ္။

ေရခ်ိဳးထမင္းစား ခဏနားျပီးေတာ့ သတင္းေလးဘာေလးဖတ္ရေအာင္ကြန္ျပဴတာဖြင့္ အင္တာနက္

သံုးတယ္ ။ facebook ထဲသတင္းတပုဒ္ဖတ္ရင္း စိတ္ဝင္စားလို႕ ေကာ မက္ေတြပါ လိုက္ဖတ္မိတယ္ ။

အဲဒီမွာ နာမည္ေလးတခုကိုသြားေတြ႕တယ္။ က်မနဲ႕မစိမ္းတဲ့နာမည္ေလး ဆိုပါေတာ့ ။တခ်ိန္က ရင္းနွီး

စြာ ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူတေယာက္ရဲ႕ နာမည္ဆိုပါေတာ့ေလ ။ 

မေတြ႕တာျဖင့္ နွစ္ေပါင္းေတာင္ ဆယ္ခ်ီေနျပီ ။တမင္တကာလိုက္ရွာတာလည္း မဟုတ္ဘဲ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
လာေတြ႕ တယ္ ။ စိတ္ထဲ သူဘဲေနမွာပါေလ ဆိုျပီး  သိခ်င္တဲ့ စိတ္ေနာက္ လက္ပါလို႕  ေတာက္ေလွ်ာက္
click မိတယ္ ။ ေရာက္သြားတဲ့ စာမ်က္နွာ တခုက Timeline မွာတင္ထားတဲ့ မိသားစုပံုေလးကိုေတြ႕ေတာ့
မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ခပ္ၾကာၾကာၾကည့္ေနမိသည္ ။ ေၾသာ္ ...သူေတာင္ မိသားစု ဘဝ တခုကို 
တည္ေဆာက္ျပီးေနျပီဘဲ ...ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက ဒီေလာက္ၾကာမွေတာ့ ဘယ္သူမဆို
အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕ ဘဝ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ျပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ ။

အခုလို မထင္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္  မထင္မွတ္ထားတဲ့ေနရာတခုမွာ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ 
စိတ္ထဲေတာ္ေတာ္ေတာ့ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ ။ ျပီးခဲ့တာေတြလည္း ျပီးခဲ့ျပီဆိုေပမဲ့
အရိပ္ေတြကေတာ့ က်န္ေနတတ္စျမဲပါ ။Private လုပ္ထားတဲ့ စာမ်က္နွာ ျဖစ္ေနေတာ့ သိခ်င္တာ
အကုန္ၾကည့္လို႕မရေပမဲ့  ...က်မသိခ်င္တဲ့ အေနအထားတခုေလာက္အထိ ေတာ့က်မရွာလို႕ရခဲ့ပါသည္။
ၾကည့္လို႕ရသေလာက္ပံုေလးေတြ လိုက္ၾကည့္မိရင္း သူျဖတ္သန္းေနတဲ့ ဘဝကို က်မဘာသာ
ပံုေဖာ္ၾကည့္မိသည္ ။သားေလးနွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတြဲရိုက္ထားတဲ့  profile ပံု အေဟာင္းေလးကို
ေတြ႕ေတာ့ သားအႀကီးေလးက သူနဲ႕ေတာ္ေတာ္ဆင္တယ္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ခ်မိျပန္သည္ ။ေနာက္ထပ္ ပံုေလး
ကေတာ့ သူစင္ကာပူမွာ ဘြဲ႕ယူထားတဲ့ပံုထင္ပါတယ္ ။ဘြဲ႕ဝတ္စံုနဲ႕ ရိုက္ထားတယ္ ။သူရဲ႕  တည္ၾကည္ခန္႕ျငားတဲ့ အသြင္အျပင္နဲ႕ နိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ တခုက ဘြဲ႕ဝတ္စံုရဲ႕ အရွိန္..ဒီနွစ္ခု
 ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ပညာတတ္ ေယာက္က်ားတေယာက္ရဲ႕ မာန္ေတြကို က်မသူ႕မ်က္နွာမွာေတြ႕ေနရတယ္ ။က်မဝမ္းသာပါတယ္ ။ သူသိေအာင္ မေျပာျဖစ္ေပမဲ့  သူ႕အတြက္
ရိုးသားတဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္အေနနဲ႕ တကယ္ကို ေက်နပ္မိပါတယ္ ။

သူ႕အမ်ိဳးသမီးကေရာ ..ဘယ္လိုပံုစံေလးပါလိမ့္... သိခ်င္စိတ္နဲ႕ သူ႕ friend list ထဲက တခ်ိဳ႕ သူေတြရဲ႕
အေကာင့္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္လုိက္ၾကည့္မိျပန္သည္ ။ေတြ႕ပါျပီ ။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပံုရတဲ့  သူ႕မိတ္ေဆြ
တေယာက္ရဲ႕ ပံုေတြထဲမွာ သူတို႕စံုတြဲကိုက်မ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ။ Dinner တခုမွာသူရယ္ သူ႕အမ်ိဳး သမီးရယ္ မိတ္ေဆြစံုတြဲရယ္ အတူတြဲ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုပါ ။သူ႕အမ်ိဳးသမီးက သိပ္အလွႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး....ဒါေပမဲ့ သူေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သူရဲ႕ အိမ္ေထာက္ဘက္က အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့ အမ်ိဳး သမီး တေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ က်မယံုၾကည္ျပီးသားပါ ။ကဲ..ၾကည့္စမ္းပါဦး ..ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးနွစ္ေယာက္ ရယ္..
ေယာက္က်ားလက္အတူတြဲျပီး ပြဲတက္နိုင္တဲ့ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ရွိတဲ့ အိမ္သူသက္ထားရယ္...
သူႀကိဳးစားျပီးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ သူ႕ဘဝေလးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွပ ေနလည္းလို႕ ...... ။

ေနာက္ေတာ့ က်မ ကြန္ျပဴတာ ပိတ္လိုက္သည္ ။က်မဆက္ျပီးလိုက္ရွာ ၾကည့္မိေနမွာ စိုးလို႕ပါ ။
မသင့္ေတာ္ ေတာ့ ဘူး ဆိုတဲ့ အေတြးတခုဝင္လာလို႕ပါ ။ ကြန္ျပဴတာ ပိတ္လိုက္ေပမဲ့  စားပြဲမွာေတာ့
က်မဆက္ထိုင္ေနမိသည္ ။က်မစိတ္ထဲမွာ သူ႕ကို ေမ့ေနတာ အခ်ိန္ကာလတခုေတာင္ ရွိေနပါျပီ ။
လူတိုင္းက မတူညီတဲ့ အေနအထားေတြနဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ကိုယ္စီကိုယ္စီ ျဖတ္သန္းေနၾကတာဆိုေတာ့
အတိတ္ဆိုတာက ခပ္ေဝးေဝးမွာ က်န္ခဲ့ တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြ ျဖစ္သြားတာၾကာေနပါျပီ ။
ဒါေပမဲ့ က်မ ဒီညမွာ သိလိုက္ရတယ္...အတိတ္ဆိုတာ ခပ္ေဝးေဝး မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြ
ဆိုေပမဲ့ အရိပ္ေလးေတြကေတာ့ က်န္ေနတတ္ေသးတယ္ဆိုတာပါ ။

အရိပ္ေလးနွစ္ခု...  ပန္းပြားလြယ္အိတ္ႀကိဳးကို လက္နဲ႕ လိမ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕
အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက အရမ္းေခတ္စားခဲ့တဲ့ ထံုခ်ိဳင္းဆံပင္ပံုစံညွပ္ထားတဲ့  ခပ္ပိန္ပိန္ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္က   က်မ စိတ္ထဲေရာက္လာတယ္ ။
 က်မရဲ႕ စိတ္ကူးေတြေနာက္ကိုက်မ မျငင္းဆန္ဘဲ လိုက္သြားမိသည္ ။
တခ်ိန္ကအတိတ္ဆိုတာကို တခါတေလမွာ  ျပန္စဥ္းစားခြင့္ရွိတယ္ ထင္လို႕ပါ ။

" က်ဴ ရွင္ ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ ေနာက္က်ရင္ အိမ္ကဆူလိမ့္မယ္ ...သမီးကို သူငယ္ခ်င္းေတြေစာင့္ေနျပီ
သြားေတာ့မယ္ " လို႕ ေျပာေနတဲ့  ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားသံခပ္တိုးတိုးေလး...
" အင္းအင္းး...မနက္ဖန္လည္း အဂၤလိပ္စာ က်ဴ ရွင္ ရွိတယ္ မလား..ဒီေန႕လိုဘဲ က် ဴ ရွင္ ဆင္းခ်ိန္ 
ကိုယ္လာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္... အခုလမ္းထိပ္အထိ လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္ ..ရတယ္မလား  "
ေကာင္ေလး အသံကလည္း ေကာင္မေလး အသံလိုဘဲ ခပ္တိုးတိုးေလးးးးးးးးးး
စကားသံေတြ ...စကားသံေတြ...ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာေနတဲဲ့ စကားသံေတြ  က်မျပန္ၾကားေယာင္လာတယ္..အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ရိႈက္လို႕..က်မ ကြန္ျပဴတာ စားပြဲကေန
ထရပ္လိုက္တယ္ ။ ဒီေလာက္ဆို   ရေလာက္ျပီထင္ပါတယ္ေနာ္ ။အတိတ္တခုကို ျပန္တမ္းတ ဖို႕
ဆိုတာ မလိုေတာ့တဲ့ အေနအထားမွာ အခုေလာက္ဆို ေတာ္ျပီေပါ့ေနာ္...။။

 
ေနာက္ေတာ့ က်မ အိပ္ယာထဲေရာက္ မီးမွိတ္ ျပီး အိပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္ ။ႀကိဳးစားေလ မရေလ...
မ်က္စိသာမွိတ္ထားတယ္ ..အရိပ္ေတြ စကားသံေတြက က်မေဘးနားမွာ ေဝ့ဝဲ လြင့္ပ်ံေနသလို
ခံစားမိေနေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဆိုတာက ေတာ္ရံုနဲ႕ကို မရေတာ့ဘူး ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ သက္ျပင္းတခ်က္
ခ်လို႕ စိတ္ကို ေလ်ာ့လိုက္တယ္...။ ေစာေစာကအရိပ္ေတြက က်မရင္ထဲကို
 ဝုန္းခနဲ ျပန္ေျပးဝင္လာၾကတယ္  ။

အဲဒီအခ်ိ္န္တုန္းက လမ္းထိပ္အထိ ေလွ်ာက္လာတဲ့ က်မေျခလွမ္းေတြက  ေျမႀကီးနဲ႕ေတာင္ ထိရဲ႕လား..
က်မ စိတ္ထဲမသိခဲ့ရိုး အမွန္ပါ ။ေၾကာက္စိတ္ ..ရွက္စိတ္..လူေတြအထင္လြဲမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္..
ခံစားမႈ႕ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ က်မ ခႏၶာကိုယ္ ေလထဲလြင့္ေနသလို ခံစားေနခဲ့ဖူးတယ္ ..။
က်ဴ ရွင္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဟာ က်မအတြက္ေတာ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြနဲ႕ တခ်ိန္တခါတုန္းက လွပခဲ့ဖူးတယ္ ။ 
အခ်စ္ကို စတင္ျပီး ပံုေဖာ္ခဲ့မိတဲ့ က်မရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေပါ့ ။

က်မက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူ ..သူကစက္မႈ႕တကၠသိုလ္က ပထမနွစ္ေက်ာင္းသား
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူတို႕တကၠသိုလ္ေတြ ေက်ာင္းပိတ္ထားလို႕သူက Study  Guide ျပန္လုပ္ေနခ်ိန္။
က်မ တို႕အိမ္ေရွ႕အိမ္က အမတေယာက္က Physics ေမဂ်ာ နဲ႕မာစတာတက္ေနတဲ့သူ   ။က်မက တခါတေလ  အဲဒီအမကို စာေမးတတ္တယ္ ။ ေက်ာင္းက သင္တာေရာ က် ဴ ရွင္က သင္တာေရာ
နားမလည္တဲ့ အခါမ်ိဳး ဆို စာသြားသြားေမးတတ္တယ္ ။ စာလည္းေမးရင္ အဲဒီအမ ေျပာျပတဲ့
တကၠသိုလ္ အေၾကာင္းလည္းနားေထာင္ ခ်င္တာလည္းပါတာေပါ့ေလ...ေနာက္ျပီးအဲဒီ အမ က သူ႕အက်ီ သူ႕ဘာသာ ခ်ဳပ္ဝတ္တာ..သူအားရင္ က်မအတြက္ပါ အက်ီ ခ်ဳပ္ေပးတတ္တယ္..အဲတာမို႕ က်မ လည္း အားရင္ အမ ရွိမဲ့အခ်ိန္ သြားျပီး က်မ အက်ီေလးေတြ သြားသြားခ်ဳပ္ခိုင္းတတ္တယ္..သူက ခ်ဳပ္ျပီးတာနဲ႕ က်မက လက္ခ်ဳပ္လိုက္ေပါ့ ..ဘယ္နားဘာလုပ္ရမလည္းဆိုတာ အမကသင္ေပးတယ္.. အဲလိုနဲ႕ဘဲက်မနဲ႕သူေတြ႕ဆံုခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့  ။ ။

သူက အဲဒီအိမ္က အမရဲ႕ေမာင္နဲ႕ညီမေလး အတြက္ စာလာျပေပးတဲ့ study guide.. 
တခါတေလ က်မ မသိတာပါ သူသင္ေပးတယ္။ က်မကိုးတန္းနွစ္တုန္းက စသိတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ကိုးတန္းတနွစ္  က်မတို႕ရင္းနွီးခဲ့ၾကတယ္ ။က်မစိတ္ထဲမွာေတာ့ အကိုတေယာက္လို ခင္တြယ္တဲ့ စိတ္နဲ႕ပါဘဲ..သူလည္း ညီမတေယာက္လိုသေဘာထားျပီးက်မကို ဆက္ဆံခဲ့တာပါ ။သူစာလာသင္တဲ့ ေန႕မ်ိဳး က်မ ေမးခ်င္တာရွိရင္သြားေမး ..တခါတေလ သူငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေလးေတြ ေျပာျပတတ္တယ္...ငယ္ငယ္က ေရနီေျမာင္းထဲ
ေရနစ္ဖူးတယ္ဆိုတာေတြ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကစားရင္ သူအေျပးမသန္ေတာ့ အျမဲတမ္း အမိခံရတယ္
ဆိုတာေတြ ။ ေနာက္ျပီး မန္းေလး ရဲ႕ ည လြမ္းခ်င္းေတြ သူ႕စီကေန ၾကားရတတ္တယ္ ။ 
သူ႕ဇာတိက မန္းေလးက ဆိုေတာ့ မန္းေလး ကိုအရမ္းလြမ္းတယ္ဆိုတာေတြ ခဏခဏ သူ႕စီက
ၾကားရတတ္တယ္ ။ သူက မႏ ၱေလးကို မန္းေလးလို႕ဘဲ ေျပာတတ္သူ ။သူ႕ဇာတိေျမကို 
သံေယာဇဥ္ႀကီးသူ ။

ကိုးတန္းတနွစ္တက္ျပီးေတာ့ က်မဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့  သူတို႕တကၠသိုလ္လည္း ျပန္ဖြင့္ပါ ျပီ ။
ဒါေပမဲ့အရင္လို အင္းစိန္က ေက်ာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လႈိုင္သာယာ ဘက္ကေက်ာင္း အသစ္ကို
သြားတက္ရတယ္...တခ်ိဳ႕ကလည္း ျပည္တို႕ မအူပင္တို႕ မွာ သြားတက္ရတယ္... ။သူလည္း ေက်ာင္း
တဘက္နဲ႕ျဖစ္လာေတာ့ အရင္လိုမအားေတာ့ဘူး ။

ေနာက္တခုက က်မက ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ တက္ရတဲ့က်ဴ ရွင္ေတြ ပိုမ်ားလာတယ္ ။ တခါတေလ 
က်ဴရွင္ခ်ိန္က တခ်ိန္ နဲ႕ တခ်ိန္ ဆက္ေနတတ္သည္ ။ သူကလည္းေက်ာင္းျပန္တက္ေနရေတာ့ အရင္လိုအခ်ိန္ ပိုေတြက သိပ္မရွိေတာ့ဘူး ။အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ တခါတခါမွသာ
ေတြ႕ျဖစ္ၾကတယ္..မ်ားေသာအားျဖင့္ က်မက်ဴ ရွင္ဆင္းခ်ိန္ သူလာတတ္တာမ်ိဳးေပါ့ ...။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအခုေခတ္လို လူတိုင္းသြားေလရာ ဖုနး္သယ္လို႕ရတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ သတိရတိုင္းလည္းဖုန္းေကာက္ဆက္လို႕ မရ ဘူးေလ ။ က်ဴ ရွင္အိမ္က ဆင္းလာ
လို႕  ေလွကားေဘးအုတ္ခံုမွာ သူထိုင္ေနတာေတြ႕ရင္ ...ဒါမွမဟုတ္ က် ဴ ရွင္သင္တဲ့ တိုက္ေအာက္မွာ
ရပ္ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရရင္ က်မအရမ္းေပ်ာ္တာဘဲ ။ သူလည္း သူ႕က်ဴ ရွင္က အျပန္ျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာင္းက အျပန္ျဖစ္ျဖစ္ လမ္းသင့္ရင္ လာတတ္သလို ..တခါတေလ က်မ က် ဴ ရွင္ဆင္းခ်ိန္ 
မွန္းျပီးဝင္လာတာလည္း ရွိတတ္တယ္ ။

သူေရာက္လာတတ္တဲ့  ေန႕မ်ိဳးဆို က်ဴ ရွင္ဆင္းရင္ မဟာဗႏၶဳလ လမ္းေထာင့္က ႀကံရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း

က်မ ကို အခုတေလာဘာေတြလုပ္ျဖစ္လည္း စာေတြေတာ္ေတာ္က်က္ျပီးေနျပီလား ..ဘယ္ဘာသာကို က်က္ရခက္တယ္လို႕ထင္လည္း ...Physics တို႕ chemistry တို႕ကို လက္ကပါခ်ေရး ျပီးက်က္ေနာ္..စာက်က္ဖို႕နဲ႕ပတ္သက္ျပီၤးဘယ္လိုက်က္ရင္ ပိုအဆင္ေျပမနိုင္လည္းေျပာျပ တခါတေလ က်မစာအုပ္ေတြယူၾကည့္ စာလည္းဘာေလး ရွင္းျပ
ေပး...တခါတေလ သူ႕ေက်ာင္းကအေၾကာင္းေတြေျပာျပတတ္သည္ ...အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မလည္း ၁၀ တန္း စာေမးပြဲေျဖဖို႕နီးလာသည္.. ။

အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာ သူကက်မကို
သူစင္ကာပူမွာေက်ာင္းတက္ဖို႕အတြက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႕လုပ္ေနတယ္လို႕ ေျပာလာတယ္ ။
က်မ ေမြးေန႕က ဒီဇင္ဘာလ ဆိုေတာ့ က်မ အတြက္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ လာေပးတဲ့ေန႕ သူစင္ကာပူ
မွာေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရျပီ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ သူသြားဖို႕ကိစၥေတြ အတြက္ စီစဥ္ေနတဲ့ ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေျပာလာခဲ့သည္ ။သူေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေလးက Photo stand ေလးပါ ..အဲဒီ photo stand 
ေလးရဲ႕ back ground ေနရာေလးမွာ  က်မနာမည္ နဲ႕ အမွတ္တရ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဆိုျပီးေတာ့
သူ႕လက္မွတ္ေလးထိုးထားတယ္ ။ 

သူစင္ကာပူေရာက္ရင္ ဘယ္လို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ ရဦးမလည္းမသိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္း
သူဓါတ္ပံု ပို႕ေပးမယ္ ။စာေရးမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ။ က်မကို ဆယ္တန္းေအာင္ ေအာင္ ႀကိဳးစား
ျပီးသူနဲ႕ အတူေက်ာင္းလာတက္ဖို႕ ႀကိဳးစားဖို႕ အစရွိ သျဖင့္  မွာသြားခဲ့တယ္ ။

ေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အဆက္သြယ္ မရွိၾကေတာ့ဘူး ..။
အခုေခတ္လို အင္တာနက္ေတြ Viber ..facebook လြယ္လြယ္ ကူကူ မသံုးနိုင္ၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေနတာလည္းပါတာေပါ့ေလ ။ အဆက္သြယ္ဆိုလို႕ စာေရးရင္ ေရး မေရးရင္ ဖုန္းဆက္
ဆိုတာကလြဲရင္ က်န္တာမွ လုပ္လို႕မရတာ...ေနာက္ျပီး အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္က နိုင္ငံျခားကိုဖုနး္ေခၚရင္
ေဒၚလာ နဲ႕ bill ေဆာင္ရတာပါ ။ ဆက္သြယ္ရ မလြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္အခါဆိုပါေတာ့ ...။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ က်မနဲ႕သူ တျဖည္းျဖည္းေဝးသြားခဲ့ၾကတယ္ ။

အစပိုင္းကေတာ့ နိုင္ငံျခား ေရာက္သြားျပီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုျပီး က်မနာက်ည္းမိခဲ့ေသးတယ္ ။
အဲဒီနာက်ည္းစိတ္ေလးေၾကာင့္လည္း အဆက္သြယ္ေတာ္ေတာ္ ေလးျပတ္ေနျပီး သူျပန္ဆက္သြယ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မ သူ႕ကို စာမျပန္ေနခဲ့လိုက္တယ္ ။ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ၾကားက ႀကိဳးကို သူကစျဖတ္တာလား
က်မက စျဖတ္တာလား ေသခ်ာ မေဝခြဲနိုင္ေသးဘဲနဲ႕ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ပတ္သက္မႈ႕က
 ျပီးဆံုးသြားခဲ့သည္ ။

နိုင္ငံျခား ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းမွာ အဆင္မေျပ ေျပေအာင္ မနည္းရုန္းကန္ ရတယ္
ဆိုတာေတြ အဲဒီတုနး္က က်မ မသိခဲ့ဘူး ။အလုပ္တဘက္..ေက်ာင္းစာတဘက္နဲ႕  တျခားကိစၥေတြ အတြက္သူ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ေလာက္ ဘူးဆိုတာ က်မ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး ။
က်မ ကိုယ္တုိင္ နိုင္ငံျခားေရာက္လာေတာ့မွ ကိုယ္တိုင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွ  ...ေၾသာ္..နိုင္ငံျခားဆိုတာ တကယ္ မလြယ္ပါလားဆိုျပီး  သိလိုက္ရတာပါ ...။နိုင္ငံျခားေရာက္သူတိုင္း ဒီလို အခက္ခဲေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရမွာဘဲေလ လို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာမိလာတယ္ ...ဒါေပမဲ့ ...အခ်ိန္ေတြက အရမ္းၾကာသြားခဲ့ပါျပီ ...က်မစိတ္ထဲလည္း သူမရွိေတာ့သလို သူ႕စိတ္ထဲလည္း က်မရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
 ေရစက္မပါေတာ့လို႕ ကြဲ သြားၾကတယ္လုိ႕ဘဲ မွတ္ယူခဲ့လိုက္ပါ သည္ ။အစပိုင္းကေတာ့ ေျပာင္းလဲ
သြားတာဆိုတဲ့ နာက်ည္းစိတ္ရွိခဲ့ဖူးေပမဲ့..ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကံၾကမၼာက ဒီေလာက္ဘဲ ဆံုေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့တာလို႕ ေျပာင္းလဲမွတ္ယူခဲ့လိုက္တယ္.... ။

သူလည္း ေျပာင္းလဲမႈ႕ေတြနဲ႕ ဘဝအသစ္တခုကို တည္ေဆာက္ျပီးေနေလာက္ျပီ...က်မလည္း အသစ္
ေသာခံစားခ်က္ေတြနဲ႕  ရွင္သန္ေနျပီပဲ...အခ်ိန္ေတြက ဒီေလာက္ၾကာမွေတာ့...စိတ္ထဲမယ္လည္း
သတိရမိတယ္ဆိုတာေတြ မရွိေတာ့သလို...ဘာခံစားခ်က္မွလည္းမရွိေတာ့ ပါ ။

ဒါေပမဲ့  ..အတိတ္ဆိုတာ အရိပ္ေတြ အျဖစ္နဲ႕ ေမွာင္ရိပ္ခိုေနတတ္တယ္ဆိုတာ က်မဒီညမွာ
ေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္ ။သူေပးခဲ့ဖူးတဲ့ photo stand ေလးကိုရန္ကုန္အိမ္က က်မရဲ႕ အဝတ္စားဘီရို အံဆြဲထဲမွာထည့္သိမ္းထားခဲ့တယ္ ။အဲဒီ stand ေလးမွာ က်မ လက္ေဆာင္ရျပီးကထဲက ဓါတ္ပံု တပံုမွကို 
မထည့္ခဲ့ရေသးပါဘူး... ဒီတိုင္းေလးဘဲ သိမ္းထားခဲ့တာပါ ။က်မေပးခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ေဆာင္
တခ်ိဳ႕တေလက သူရဲ႕ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ သိမ္းထားတဲ့ေနရာတခုမွာ ရွိေနပါလိမ့္မယ္ ။
ဒါမွမဟုတ္လည္း လႊင့္ျပစ္ေကာင္း လႊင့္ ျပစ္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။ 

အခ်ိန္ရဲ႕ ေရႊ႕လ်ားမႈ႕ေအာက္မွာ အရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ေျပာင္းလဲသြားၾကပါျပီ ။ဒါေပမဲ့ 
တခ်ိဳ႕ေသာ အရာေလးေတြကေတာ့ အရိပ္လို ပါလာေလသလားကြယ္ ။
က်မေနာက္တခါ အဲဒီ facebook စာမ်က္နွာကို သြားၾကည့္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။အေသအခ်ာပါဘဲ ။
ေနာက္တခါ အဲဒီအေၾကာင္းကိုလည္း ျပန္စဥ္းစားမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ 
လူဆိုတာေစာင့္စည္းသင့္တဲ့ ဝတၱရား ကိုနားလည္ရမွာပါ ။ရိုးသားျဖဴစင္မႈ႕ ဆိုတာကို က်မ တန္ဖိုးအရမ္း
ထားပါတယ္ ။

သို႕ေသာ္လည္း  အမွတ္မထင္ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ တခုက က်မကို အိပ္ေရးပ်က္ေစခဲ့တယ္ ဆိုတာ 
ဝန္ခံပါတယ္  ။  မညာပါဘူး  ။

ကဲ....ညလည္း ေတာ္ေတာ္ နက္ေနပါျပီ...က်မအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါေတာ့မယ္...
အတိတ္ကို စဥ္းစားမိတယ္မွန္ေနမဲ့လည္း ပစၥဳပၸန္ ကိုလည္း  ေမ့ေနလို႕မရပါဘူး...
အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႈလို႕ မ်က္စိမွိတ္လိုက္တဲ့ တခဏမွာ က်မ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစ ...


ၾကာခဲ့ျပီဆိုေပမဲ့လည္း ပန္းပြားလြယ္အိတ္ႀကိဳးကို ရွက္ရွက္ နဲ႕ လိမ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး လြယ္ထားတဲ့ အသားညိဳညိဳ  ခပ္ ပိန္ပိန္ ေကာင္ေလးတေယာက္...
သူတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိလိုက္လို႕...
အဲဒီညကေတာ့  က်မ အိပ္ေရးပ်က္သြားခဲ့ရသည္  ..။။။။


ပစ္ပစ္
Am 3:29
6.11.2014


ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို ဘေလာ့ဂါ အမ တခ်ိ ဳ႕ကို tag ပါရေစရွင္..

အမသက္ေဝ..
အမခ်စ္ၾကည္ေအး..
အမ မေလးအိမ့္ခ်မ္းေျမ႕
အန္တီတင့္
အမေဆြေလးမြန္
အမျမ (မႀကီးျမေသြး)
ညီမအိန္ဂ်ယ္..
အမေနာ္ေဖာ
အမေရႊစင္ဦး
အမဂ်က္စ္

အမမိုးေငြ႕

ေနာက္ထပ္ ဘေလာ့ဂါအကို တခ်ိဳ႕ကို လည္းtag ပါရေစ..

အကိုေဇာ္

ကိုဏီ

ဆရာဟန္

သူႀကီးမင္း

အကိုဆိုဆီ ..

အားလံုးဘဲ ပစ္ကိုခင္တယ္ဆိုရင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကာလက ရန္ခုန္သံတခ်ိဳ႕ကို

ပံုေဖာ္ေပးၾကပါလို႕ ေျပာပါရေစရွင္...

အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ ထပ္ဆင့္လည္း tag ျပီး ရင္ခုန္သံေလးေတြ နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္လားေနာ္..