ဒီေန႕အလုပ္နားပါတယ္ အစကေတာ့ အေၾကြးက်န္ေနေသးတဲ့ အမွတ္တရ တက္ဂ္ပိုစ့္ေလးကို အျပီးေရးမယ္ေပါ့..။။ ဘာအေၾကာင္းေလးေတြေရးမယ္ ဘယ္လိုဟာေလးဆို ပိုျပီးေတာ့ မွတ္မိေနလဲ ဆိုျပီးစဥ္းစားထားတာ အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။စိတ္ထဲမွာ ေသခ်ာမွတ္မိေနတဲ့ အမွတ္တရေလးေတြက
ဘာေတြလည္းဆိုျပီး မေန႕ကထဲကစဥ္းစားထားတာပါ ။။
မနက္ပိုင္းနိုးေတာ့ ေစ်းသြားျပီး ဖုန္းကဒ္ဝယ္ပါတယ္ ။။ ျပန္လာေတာ့ သိုးေမြးထိုးဖို႕ခ်ည္ဝယ္မယ္ေပါ့ ဆိုင္ကခ်ည္ဝယ္ရင္ ထိုးတာေလးပါသင္ေပးတယ္ ဆိုေတာ့အဆင္ေျပတယ္ေပါ့..။။ အဲဒီဆိုင္မွာဘဲက်မ မာဖလာထိုးဖို႕ ခ်ည္ဝယ္ေနၾကပါ ။။
ခ်ည္တခါဝယ္တိုင္းလည္းဆြယ္တာထိုးရင္ ျပေပးေနာ္ လို႕ေျပာေနၾကပါ။။
က်မမာဖလာေတာ့ထိုးတတ္ပါတယ္ ။ဆြယ္တာတခါမွမထိုးဖူးပါဘူး ။တေခ်ာင္းထိုးေတာ့ ထိုးတတ္တယ္ ။။
တေခ်ာင္းထိုးနဲ႕ေတာ့ အက်ီေလးေတြ ထိုးဖူးတယ္ ။ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကေပါ့ ။။တေခ်ာင္းထိုးက ဆြယ္တာထိုးရင္ မလွပါဘူး ။။ နွစ္ေခ်ာင္းထိုးနဲ႕ကပိုလွပါတယ္...အနားသတ္တာေလးေတြ ကအစေပါ့။။
က်မလည္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကပိုင္ရွင္ကိုေျပာပါတယ္ ။က်မအခုခ်ည္ဝယ္မလို႕ ျပီးရင္နဲနဲပါးပါး သင္ေပးေနာ္ ဆိုေတာ့ ပိုင္ရွင္မိန္းမႀကီးက အခုမွစသင္မွာလားတဲ့ အရင္ကသူ႕စီမွာသင္ဖူးလားတဲ့ ။။
မသင္ဖူးဘူးလို႕ အခုမွ ဆြယ္တာထိုးမလို႕ ေသခ်ာမထိုးတတ္လို႕ေမးတာပါလို႕ေျဖလိုက္တယ္ ။။
ျပီးေတာ့ က်မလည္း က်မသေဘာက်တဲ့ ခ်ည္ေလးေရြးတာေပါ့ ။အဲေတာ့သူက အခုမွစသင္၇င္ခ်ည္အေရာင္ယွက္ထားတာ မယူနဲ႕တဲ့ ။။က်မေရြးထားတဲ့ အေရာင္ေလးက ခ်ည္တလံုးထဲမွာကိုမွ သူ႕ဘာသာသူ အေရာင္စပ္ထားျပီးသားပါ ။။အဲလိုခ်ည္ေရာင္ နဲ႕ဆိုရင္သင္လို႕ မေကာင္းဘူးတဲ့ ။။ အဲတာဆိုရင္ ဘယ္လိုအေရာင္ယူရမလဲဆိုေတာ့ အျဖဴဆိုအျဖဴ အနီဆိုအနီ တေရာင္တည္းဟာကိုယူတဲ့ ။။ သူက က်မကိုခ်ည္ေရြးေပးမယ္တဲ့ ။ သူေရြးေပးလိုက္တဲ့ခ်ည္တန္ဘိုးက ခ်ည္လံုးေလးတလံုးကို 500 ေလာက္ေပးရတဲ့ဟာပါ... ဆြယ္တာတထည္ထိုးဘို႕အတြက္ ခ်ည္လံုးက 8လံုးကေန 10 ေလာက္လိုတယ္တဲ့ ....ဆြယ္တာက အေပၚကေနထပ္ဝတ္တာဆိုေတာ့ နဲနဲပြမွ အဆင္ေျပမွာတဲ့ ...က်မတြက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ခ်ည္တလံုး 500 10လံုးဆို 5000 ျပီးေတာ့ ထိုးမဲ့အပ္ကလဲ သံုးေလးစံုဝယ္ရမယ္တဲ့ ။ တစံုတည္းနဲ႕ အစအဆံုးထိုးလို႕မရဘူးတဲ့ ။။ခ်ည္ဘိုးနဲ႕အပ္ဘိုးနဲ႕တင္ 5500ေလာက္ျဖစ္ေနပါျပီ ။ျမန္မာေငြနဲ႕တြက္ရင္ တသိန္းေက်ာ္ေနပါျပီ ။
လက္ျပတ္ဆြယ္တာေလးတထည္က တသိန္းေက်ာ္ဆိုရင္ မတန္ပါဘူး... ။က်မကိုယ္တိုင္ထိုးတာမို႕လို႕
တန္ဘိုးမျဖတ္နိုင္ဘူးဆိုေပမဲ့ အဲေလာက္ႀကီးမလိုအပ္ပါဘူး.... နိုင္ငံျခားမွာ ပိုက္ဆံဆိုတာလြယ္လြယ္္နဲ႕
က်မတို႕ေတြရေနတာမဟုတ္ပါဘူး ။ဖိစီးမႈ႕ေတြေအာက္ကေန ေငြရွာရတာပါ ..က်မအဲေလာက္ႀကီးသံုးဖိ္ု႕
မလိုအပ္ဘူးလို႕ထင္တယ္ ။အဲတာနဲ႕ အဲတာႀကီးကအရမ္းေစ်းႀကီးတယ္ လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ေနာက္တမ်ိဳးျပပါတယ္ ။တလံုး220တန္ပါ ။ အဲဒီ220 တန္နဲ႕လည္းတြက္လိုက္ရင္ ခ်ည္ဘုိး2200
အပ္ဘိုးနဲ႕ဆို 2500 ေက်ာ္သြားမွာပါ ။။ျမန္မာပိုက္ဆံနဲ႕တြက္လိုက္ရင္ 7ေသာင္းေလာက္က်ေနပါျပီ ။။
ဆြယ္တာတထည္ ကို7ေသာင္း ဆိုတာ လက္မခံနိုင္ေသးပါဘူး ။ က်မမွန္းထားတာက တေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ဆို မဆိုးဘူးေပါ့ ။။ ကိုယ္တိုင္မထိုးဘဲ ေစ်းမွာထိုးျပီးသားေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ
ဝယ္ရင္ေတာင္ 490...590 ေလာက္ဆို အရမ္းလွေနတာေတြ ဝယ္လို႕ရေနပါျပီ ..က်မကအမွတ္တ၇
ျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီးကိုယ္တိုင္ထိုးခ်င္လို႕ပါ ..။။
သူကလည္း ေစ်းႀကီးတာေတြဘဲဝယ္ခိုင္းေနတယ္ ။။က်မ ဘယ္ခ်ည္လံုးကိုျပျပ မရဘူးဆိုတာႀကီးဘဲ။ က်မလည္းကိုယ့္ဘာကိုၾကည့္မယ္လို႕ ေျပာျပီးရွာေတာ့ တလံုး80 တန္ခ်ည္လံုးေလးေတြေတြ႕ပါတယ္ ။။က်မတြက္ၾကည့္လိုက္တာ တလံုး80တန္ဆို ခ်ည္ဘိုးနဲ႕အပ္ဘိုးေပါင္းမွ တေထာင္စြန္းစြန္းဆိုေတာ့ အဲဒီ80တန္ေလးယူမယ္လို႕ေျပာလိုက္တာေပါ့ ။။အမွန္အတိုင္းဆို အဲတာေတာင္ မ်ားေနပါေသးတယ္ ။
လက္ျပတ္ဆြယ္တာေလးတထည္က ျမန္မာပိုက္ဆံနဲ႕တြက္ရင္ 3ေသာင္းဆိုတာ မတန္ပါဘူး...။
ဒါေပမဲ့ က်မကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ အက်ီေလးတထည္ျဖစ္ေအာင္ ဒီေလာက္ေတာ့ ကုန္ခံရမွာဘဲ
ဆိုျပီးအဲဒီပမာဏ ကိုသံုးရမွာပါ။
အဲဒီေတာ့ ပိုင္ရွင္မိန္းမႀကီးက အဲတာနဲ႕ဆြယ္တာထိုးလို႕မရဘူးတဲ့ ။။အဲတာေတြက မာဖလာထိုးတဲ့
ခ်ည္ေတြတဲ့ ။။အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးထိုးမဲ့ဟာ ခ်ည္အေကာင္းစားနဲ႕ထိုးတာမဟုတ္ဘူးတဲ့ ။။က်မအရမ္းကို
ေပါက္ကြဲသြားပါတယ္ ။။က်မဘာသာ အေကာင္းစားဘဲယူယူ အေပါစားဘဲယူယူ သူနဲ႕မဆိုင္ပါဘူး
ဒီဆြယ္တာထိုးျပီးရင္ပိုင္ဆိုင္မဲ့သူဟာ...က်မပါ ...ထိုးမဲ့သူကလည္း က်မပါဘဲ ...က်မကေသခ်ာမတတ္လို႕
သူကသင္ေပးလိုက္ရတာဘဲရွိမွာပါ ။။သိုးေမြးခ်ည္လံုးဆိုတာ မာဖလာဘဲထိုးထိုး ဆြယ္တာဘဲထိုးထိုး လက္အိတ္ဘဲထိုးထိုး ဦးထုပ္ဘဲထိုးထိုး မရဘူးဆိုတာမရွိပါဘူး ။ခ်ည္အမ်ိဳးအစားကြာလို႕ နူးညံတာ မနူးညံတာ ဘဲရွိရင္ရွိမွာပါ ။။ဒီခ်ည္လံုးနဲ႕ ဆြယ္တာဘဲထိုးရမယ္ ..ဒီခ်ည္လံုးနဲ႕မာဖလာ ဘဲထိုးရမယ္ဆိုျပီး
သတ္မွတ္ထားတယ္လို႕မၾကားဖူးပါဘူး ။။အခုဟာက က်မကို သူဝယ္ေစခ်င္တဲ့ခ်ည္လံုးမဝယ္ဝယ္ေအာင္
အတင္းလိုက္လုပ္ေနသလိုဘဲ ။က်မလည္းစိတ္တိုတိုနဲ႕ အဲေလာက္ေစ်းႀကီးေနရင္ေတာ့ ဆြယ္တာထိုးဖို႕ စဥ္းစားဦးမယ္လို႕ ေျပာျပီးထြက္လာလိုက္ပါတယ္ အမွန္ဆိုရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြကေတာ့
့အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။ဆက္ေျပာရင္လည္း ရန္ျဖစ္ျခင္းဆိုတာနဲ႕ဘဲ အဆံုးသတ္သြားမွာပါ ။
က်မရင္ထဲမွာ အရမ္းျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ဆႏၵတခုကို က်မဘာသာျပန္လႊင့္ျပစ္ပလိုက္တာပါ ။က်မက80တန္ခ်ည္လံုးေလးကို ျပျပီးဒါေလးနဲ႕ဘဲထိုးမယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲတာေတြက မာဖလာထိုးတာေတြ ဆြယ္တာထိုးလို႕မရဘူးလို႕ အဲမိန္းမျပန္ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ က်မေလ စိတ္ထဲသူ႕ကို ဘယ္လိုမုန္းသြားမွန္းမသိဘူး ။က်မဆြယ္တာေလးတထည္ အရမ္းထိုးတတ္ခ်င္တယ္ ။။
ဆြယ္တာေလးထိုးဖို႕ က်မႀကိဳးစားတယ္ ၊။ ဒါေပမဲ့အဆင္မေျပဘူး....အဲဒီေတာ့ အဲဒီဆႏၵကို
က်မလႊင့္ျပစ္ပလိုက္တယ္....ဒီေန႕ဟာလည္းက်မရဲ႕ Update အျဖစ္ဆံုး အမွတ္တရ ေန႕ပါဘဲ ....
ဒီေန႕ထက္ Update ျဖစ္တာ မရွိေတာ့ပါဘူး...
အစကေတာ့ ရင္ထဲမွတ္မွတ္ရွိေနတဲ့ ေန႕စြဲေလးေတြအေၾကာင္းေရးမလို႕ပါဘဲ .. ။။
ဒါေပမဲ့ ၾကားျဖတ္တက္လာတဲ့ ဒီေန႕စြဲေလးက ေလာေလာလတ္လတ္ မို႕ အသစ္လြင္ဆံုး
ျဖစ္ေနတယ္ရွင္ ။အဲတာနဲ႕ဘဲ ဒီေန႕ကိုဘဲ အမွတ္တရေလးအျဖစ္ေရးလိုက္တယ္ ။။။
က်မလည္းအခုတေလာ အေတြးေတြနဲ႕ ခဏခဏရန္ျဖစ္ေနရတယ္ ။။
ပစ္ပစ္
10.2.2012 AM 00:22
ီ
09 February 2012
08 February 2012
ငယ္ငယ္တုန္းက...
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးေလးေပါ့ေလ..
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့လား လူႀကီးျဖစ္သြားတယ္ေလ...
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။အခုဆိုအသက္ဘဲ
30နားနီးေနျပီဘဲေလ ။လူ႕ေလာကထဲမွာရွင္သန္ ေနတာအနွစ္30နီးပါးေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
အမွတ္ရစရာအျဖစ္ေတြကလည္းအမ်ားႀကီးပါဘဲ ....အစကေတာ့ တက္ဂ္ပိုစ့္နွစ္ခုကို တခုတည္းေပါင္းေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားထားတာပါ........ေရးမယ္လို႕ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ့ နွစ္ခုကိုေပါင္းမေရးခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ တပုဒ္စီသပ္သပ္စီေရးမယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။
က်မငယ္ငယ္တုန္းကအရမ္းဆိုးပါတယ္ ...အိမ္က်ယ္ေပါ့...အိမ္မွာေတာ့ကိုယ္ကဆရာႀကီးဘဲေလ...
အေဖကလည္းအခ်စ္ဆံုးဆိုေတာ့ အသကုန္ကိုလႊတ္ဆိုးေတာ့တာေပါ့ တခုခုဆို..အေဖ့ကိုျပန္တိုင္ေတာ့ အေဖနဲ႕အေမနဲ႕ခဏခဏျပသနာတက္ပါတယ္.....အဲဒီေတာ့ အိမ္မွာအေဒၚေတြကလည္း
က်မဆို သဲႀကီးမဲႀကီးကို ခ်ဥ္တာပါ ...။။ဘယ္ေလာက္ေတာင္အျမင္ကတ္ၾကသလဲဆိုရင္
က်မငယ္ငယ္ကအရိုက္ခံရရင္ မရိုက္ပါနဲ႕ဆိုျပီးဝင္ဆြဲမဲ့သူ တေယာက္မွမရွိပါဘူး...
က်မကို ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အေမရိကန္ေဆးရံုမွာေမြးတာပါ ...ေမြးျပီးျပီးခ်င္း အေမဘယ္လိုထိန္းလဲဆိုတာ
မမွတ္မိပါဘူး....စမွတ္မိေနတာကေတာ့ ငယ္ငယ္ကအိမ္မွာမုန္႕ေတြေရာင္းတယ္ဆိုတာပါ...
က်မကတခါတေလ ဆိုင္ေရွ႕မွာထိုင္ျပီးပုလင္းထဲကသၾကားလံုးေတြနႈိက္စားတတ္တာကို မွတ္မိေနသလိုဘဲ
တခါကေတာ့ အိမ္ကိုသီလရွင္ေတြဆန္ခံလာေနၾကပါ အေမတို႕ကလည္း သီလရွင္အပါးတိုင္းကို
ဆန္ေလာင္းပါတယ္...တရက္က်မဆန္ေတြယူေဆာ့လို႕ အေမရိုက္တာကိုလည္း
မွတ္မိေနေသးတယ္...က်မအေမဘယ္ေလာက္လက္သံေျပာင္လဲဆိုရင္ က်မကိုရိုက္တာတံျမက္စည္း
တေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္ဆိုဘဲ...အမွန္က အေမကရိုက္ေတာ့ က်မကထြက္ေျပးပါတယ္...အိမ္ထဲမွာပတ္ေျပး
တာေပါ့ ..အေမကလိုက္ရိုက္ေတာ့ တျခားပစၥည္းေတြကိုလည္း ထိမိတာေပါ့ အဲေတာ့ တံျမက္စည္းလည္း
က်ိဳးသြားပါတယ္...က်မကိုဝတ္ေပးထားတဲ့ စပ္ထမီေလးလည္း တထည္လံုးစုတ္ျပဲသြားတယ္တဲ့...
က်မလူးလိမ့္ျပီးငိုေနတာကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္....အေမကရိုက္ရင္းနဲ႕ေမးတယ္...နင္ေနာက္ခါဆန္ေတြ
ေဆာ့ဦးမလားတဲ့ မေဆာ့ဘူးလို႕ေျဖရင္ မရိုက္ေတာ့ဘူး..အဲလိုေျဖစမ္းလို႕ေျပာတယ္တဲ့...က်မကလည္း
ဘယ္ေလာက္ေခါင္းမာသလဲဆိုရင္ မေဆာ့ေတာ့ပါဘူးလို႕ လံုးဝမေျဖဘူးတဲ့ ...ေဆာ့မယ္လို႕ခ်ည္း
ေျဖတာတဲ့ (အေဒၚေတြကက်မကို ျပန္ေျပာျပတာေလ )...အဲသေလာက္ထိငယ္ငယ္က ဆိုးခဲ့တာပါ
က်မမွတ္မိေနတာေတြကိုေတာ့အကုန္မေရးေတာ့ပါဘူး..အဲအထဲကေန က်မေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြဘဲေရးလိုက္ပါတယ္...က်မလည္းငယ္ငယ္တုန္းက အေဆာ့သန္ပါတယ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေဆာ့လဲဆိုရင္ မုန္႕ဆိုင္ေရွ႕မွာ ရပ္ျပီးမုန္႕ဝယ္ေနတဲ့ စက္ဘီးကို က်မကေျပးရင္းနဲ႕
ဝင္တိုက္လိုက္တာပါ..စက္ဘီး ဟန္ဒယ္နဲ႕ မ်က္ခံုးနဲ႕တိုက္မိျပီး မ်က္ခံုးကြဲသြားပါတယ္...အနာကိုလက္နဲ႕
အုပ္ျပီးအိမ္ျပန္လာတဲ့ က်မကိုအေမက ခ်ီျပီးေဆးခန္းပို႕ပါတယ္....အိမ္ကအေဒၚေတြက စက္ဘီးသမားကို
ေတာင္းပန္ျပီးစက္ဘီးျပင္ဖို႕ပိုက္ဆံေလွ်ာ္လိုက္ရပါတယ္..အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့ က်မမ်က္ခံုးကို
6ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္...ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးမွာ အလယ္ကေန ျပတ္ေနတဲ့ အမာရြတ္ခ်ဳပ္ရိုးေၾကာင္း ရွိပါတယ္..
ေနာက္တခုကေတာ့ ငယ္ငယ္ကက်မတို႕ စိန္ေျပးတမ္းေဆာ့ရင္းနဲ႕ ခ်ိဳတူးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕
ရန္ျဖစ္တာပါ....အဲေကာင္ေလးကေၾကြပန္းကန္ေစ့လားမသိပါဘူး...ကိုင္ထားတယ္ ..က်မတို႕၇န္ျဖစ္ေတာ့
သူကလက္နဲ႕လွမ္းလုပ္လိုက္တာ ကိုင္ထားတဲ့ေၾကြပန္းေစ့နဲ႕ က်မလက္ကို ထိုးမိပါတယ္...က်မကလည္း
သူ႕ကိုဆံပင္ဆြဲထားျပီး က်မတို႕နွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ..က်မလက္မွာ ေၾကြပန္းကန္ေစ့အကြဲနဲ႕
ထိုးမိတဲ့ အမာရြတ္ရွိပါတယ္....
က်မသံုးတန္းေလာက္ကထဲက အေမကစာသြားေအာင္ဆိုျပီး စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းပါတယ္...ကာတြန္းစာအုပ္
ေရႊေသြး...မိုးေသာက္ပန္း အဲလိုစာအုပ္ေတြပါ....က်မစာဖတ္ဝါသနာပါေအာင္ အေမက ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာပါ။။က်မငယ္ငယ္ကထဲကစာဖတ္ဝါသနာပါတယ္....ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ျပီဆိုတာနဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္သြားတာပါဘဲ။။။ရသမွ်မုန္႕ဘိုး စာအုပ္ငွားခနဲ႕ကုန္တာပါဘဲ...ေနာက္ျပီးညီမေလးကိုလည္း
ငယ္ငယ္က ကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ျပရပါတယ္...သူကေက်ာင္းမတက္ရေသးေတာ့ စာမဖတ္တတ္ေသးဘူးေလ..။။ အဲေတာ့ သူသေဘာက်တာကို စာအုပ္ဆိုင္မွာသူယူတယ္ ျပီးရင္ အဲစာအုပ္ကိုက်မကထိုင္ဖတ္ျပရပါတယ္...သူကနားေထာင္ပါတယ္...သူသိခ်င္တာရွိရင္ ျပန္ေမးပါတယ္...ေမာင္စူပါ ကဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဒီလံုးကိုလူဆိုးေတြကဘယ္လိုဖမ္းသြားတာလဲတို႕ ဇီးေတာ္ပြင့္ကဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲတို႕ ဦးကပ္စီးနဲ႕တိုက္ဂါးဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့...သူကအဲလိုစာအုပ္ေလး ေတြယူလာတတ္ပါတယ္....သူနဲ႕က်မငယ္ငယ္ကထဲက အဲလိုေနခဲ့ၾကလို႕လားမသိပါဘူး...က်မသူ႕ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္...သူလည္းက်မအေပၚ
သံေယာဇဥ္ အရမ္းႀကီးပါတယ္..ညီအမနွစ္ေယာက္ ဘယ္ကိစၥမဆိုတိုင္ပင္ေနၾကပါ...ခုခ်ိန္ထိလည္း သူက တခါတေလ ဖတ္ျပခိုင္းတတ္ပါတယ္...နင္ဖတ္လိုက္ ငါဒီကေန နားေထာင္မယ္ဆိုျပီး..ဘေလာ့က စာေတြကို တခါတေလ ဖတ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္...
က်မအေဖကလမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာပါ...
က်မအေဖမုပၸလင္မွာ တာဝန္က်တုန္းက က်မနဲ႕ညီမေလးကို ညေနဘက္ဆိုေခၚျပီး မီးရထားလမ္းဘက္
လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာမွတ္မိေသးတယ္....ညေနဘက္ဆိုရထားႀကီးတစင္းကအျမဲလာေနၾကပါ..
ရထားလာတာနဲ႕က်မနဲ႕ညီမေလးက ရထားႀကီးကို ေဝးးးး ဆိုျပီးလက္ျပနႈတ္ဆက္ေနၾကပါ..
ရထားေပၚကလူေတြကလည္း ျပန္ျပီးလက္ျပၾကပါတယ္...အဲတုန္းက ဘာမွန္းေသခ်ာမသိေပမဲ့
ကိုယ္လက္ျပလိုက္လို႕ ရထားေပၚကျပန္လက္ျပရင္ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္...အခုေတာ့ အေဖလည္း
က်မတို႕ဘဝထဲက ထြက္သြားတာ နွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး...
တညရြာမွာပြဲေစ်းရွိပါတယ္...က်မတို႕မိသားစု ပြဲေစ်းသြားေတာ့ မီးခြက္ေလးေတြ မွိတ္တုတ္္ နဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ပါတယ္...က်မလည္းဟိုဟာပူဆာ ဒီဟာပူဆာနဲ႕ ျပန္ေတာ့ ညီမေလးက
အိပ္ေနပါျပီ..အေမကညီမေလးကိုခ်ီပါတယ္...အေဖ့တပည့္တေယာက္က လက္နွိပ္ဓါတ္မီးထိုးေပးပါတယ္
အေဖကက်မကိုခ်ီပါတယ္.....အေဖ့ကိုယ္ေပၚကေန ပခံုးေပၚေခါင္းေလးတင္ျပီး လိုက္ခဲ့တာကို
အခုထက္ထိမေမ့ေသးပါဘူး...စိတ္ထဲမွာမေန႕တေန႕ကေလးတင္ အေဖနဲ႕ပြဲေစ်းသြားခဲ့သလိုပါဘဲေလ...။။
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ...။။
က်မဒီေလာက္ဘဲေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ။။
တပုဒ္ေတာ့ေရးျပီးျပီေနာ္...တပုဒ္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္...အလုပ္ပိတ္ရက္မွထပ္ေ၇းေပးမယ္..
ပစ္ပစ္
8.2.2012 AM 3:35
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့လား လူႀကီးျဖစ္သြားတယ္ေလ...
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။အခုဆိုအသက္ဘဲ
30နားနီးေနျပီဘဲေလ ။လူ႕ေလာကထဲမွာရွင္သန္ ေနတာအနွစ္30နီးပါးေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
အမွတ္ရစရာအျဖစ္ေတြကလည္းအမ်ားႀကီးပါဘဲ ....အစကေတာ့ တက္ဂ္ပိုစ့္နွစ္ခုကို တခုတည္းေပါင္းေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားထားတာပါ........ေရးမယ္လို႕ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ့ နွစ္ခုကိုေပါင္းမေရးခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ တပုဒ္စီသပ္သပ္စီေရးမယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။
က်မငယ္ငယ္တုန္းကအရမ္းဆိုးပါတယ္ ...အိမ္က်ယ္ေပါ့...အိမ္မွာေတာ့ကိုယ္ကဆရာႀကီးဘဲေလ...
အေဖကလည္းအခ်စ္ဆံုးဆိုေတာ့ အသကုန္ကိုလႊတ္ဆိုးေတာ့တာေပါ့ တခုခုဆို..အေဖ့ကိုျပန္တိုင္ေတာ့ အေဖနဲ႕အေမနဲ႕ခဏခဏျပသနာတက္ပါတယ္.....အဲဒီေတာ့ အိမ္မွာအေဒၚေတြကလည္း
က်မဆို သဲႀကီးမဲႀကီးကို ခ်ဥ္တာပါ ...။။ဘယ္ေလာက္ေတာင္အျမင္ကတ္ၾကသလဲဆိုရင္
က်မငယ္ငယ္ကအရိုက္ခံရရင္ မရိုက္ပါနဲ႕ဆိုျပီးဝင္ဆြဲမဲ့သူ တေယာက္မွမရွိပါဘူး...
က်မကို ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အေမရိကန္ေဆးရံုမွာေမြးတာပါ ...ေမြးျပီးျပီးခ်င္း အေမဘယ္လိုထိန္းလဲဆိုတာ
မမွတ္မိပါဘူး....စမွတ္မိေနတာကေတာ့ ငယ္ငယ္ကအိမ္မွာမုန္႕ေတြေရာင္းတယ္ဆိုတာပါ...
က်မကတခါတေလ ဆိုင္ေရွ႕မွာထိုင္ျပီးပုလင္းထဲကသၾကားလံုးေတြနႈိက္စားတတ္တာကို မွတ္မိေနသလိုဘဲ
တခါကေတာ့ အိမ္ကိုသီလရွင္ေတြဆန္ခံလာေနၾကပါ အေမတို႕ကလည္း သီလရွင္အပါးတိုင္းကို
ဆန္ေလာင္းပါတယ္...တရက္က်မဆန္ေတြယူေဆာ့လို႕ အေမရိုက္တာကိုလည္း
မွတ္မိေနေသးတယ္...က်မအေမဘယ္ေလာက္လက္သံေျပာင္လဲဆိုရင္ က်မကိုရိုက္တာတံျမက္စည္း
တေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္ဆိုဘဲ...အမွန္က အေမကရိုက္ေတာ့ က်မကထြက္ေျပးပါတယ္...အိမ္ထဲမွာပတ္ေျပး
တာေပါ့ ..အေမကလိုက္ရိုက္ေတာ့ တျခားပစၥည္းေတြကိုလည္း ထိမိတာေပါ့ အဲေတာ့ တံျမက္စည္းလည္း
က်ိဳးသြားပါတယ္...က်မကိုဝတ္ေပးထားတဲ့ စပ္ထမီေလးလည္း တထည္လံုးစုတ္ျပဲသြားတယ္တဲ့...
က်မလူးလိမ့္ျပီးငိုေနတာကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္....အေမကရိုက္ရင္းနဲ႕ေမးတယ္...နင္ေနာက္ခါဆန္ေတြ
ေဆာ့ဦးမလားတဲ့ မေဆာ့ဘူးလို႕ေျဖရင္ မရိုက္ေတာ့ဘူး..အဲလိုေျဖစမ္းလို႕ေျပာတယ္တဲ့...က်မကလည္း
ဘယ္ေလာက္ေခါင္းမာသလဲဆိုရင္ မေဆာ့ေတာ့ပါဘူးလို႕ လံုးဝမေျဖဘူးတဲ့ ...ေဆာ့မယ္လို႕ခ်ည္း
ေျဖတာတဲ့ (အေဒၚေတြကက်မကို ျပန္ေျပာျပတာေလ )...အဲသေလာက္ထိငယ္ငယ္က ဆိုးခဲ့တာပါ
က်မမွတ္မိေနတာေတြကိုေတာ့အကုန္မေရးေတာ့ပါဘူး..အဲအထဲကေန က်မေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြဘဲေရးလိုက္ပါတယ္...က်မလည္းငယ္ငယ္တုန္းက အေဆာ့သန္ပါတယ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေဆာ့လဲဆိုရင္ မုန္႕ဆိုင္ေရွ႕မွာ ရပ္ျပီးမုန္႕ဝယ္ေနတဲ့ စက္ဘီးကို က်မကေျပးရင္းနဲ႕
ဝင္တိုက္လိုက္တာပါ..စက္ဘီး ဟန္ဒယ္နဲ႕ မ်က္ခံုးနဲ႕တိုက္မိျပီး မ်က္ခံုးကြဲသြားပါတယ္...အနာကိုလက္နဲ႕
အုပ္ျပီးအိမ္ျပန္လာတဲ့ က်မကိုအေမက ခ်ီျပီးေဆးခန္းပို႕ပါတယ္....အိမ္ကအေဒၚေတြက စက္ဘီးသမားကို
ေတာင္းပန္ျပီးစက္ဘီးျပင္ဖို႕ပိုက္ဆံေလွ်ာ္လိုက္ရပါတယ္..အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့ က်မမ်က္ခံုးကို
6ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္...ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးမွာ အလယ္ကေန ျပတ္ေနတဲ့ အမာရြတ္ခ်ဳပ္ရိုးေၾကာင္း ရွိပါတယ္..
ေနာက္တခုကေတာ့ ငယ္ငယ္ကက်မတို႕ စိန္ေျပးတမ္းေဆာ့ရင္းနဲ႕ ခ်ိဳတူးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕
ရန္ျဖစ္တာပါ....အဲေကာင္ေလးကေၾကြပန္းကန္ေစ့လားမသိပါဘူး...ကိုင္ထားတယ္ ..က်မတို႕၇န္ျဖစ္ေတာ့
သူကလက္နဲ႕လွမ္းလုပ္လိုက္တာ ကိုင္ထားတဲ့ေၾကြပန္းေစ့နဲ႕ က်မလက္ကို ထိုးမိပါတယ္...က်မကလည္း
သူ႕ကိုဆံပင္ဆြဲထားျပီး က်မတို႕နွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ..က်မလက္မွာ ေၾကြပန္းကန္ေစ့အကြဲနဲ႕
ထိုးမိတဲ့ အမာရြတ္ရွိပါတယ္....
က်မသံုးတန္းေလာက္ကထဲက အေမကစာသြားေအာင္ဆိုျပီး စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းပါတယ္...ကာတြန္းစာအုပ္
ေရႊေသြး...မိုးေသာက္ပန္း အဲလိုစာအုပ္ေတြပါ....က်မစာဖတ္ဝါသနာပါေအာင္ အေမက ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာပါ။။က်မငယ္ငယ္ကထဲကစာဖတ္ဝါသနာပါတယ္....ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ျပီဆိုတာနဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္သြားတာပါဘဲ။။။ရသမွ်မုန္႕ဘိုး စာအုပ္ငွားခနဲ႕ကုန္တာပါဘဲ...ေနာက္ျပီးညီမေလးကိုလည္း
ငယ္ငယ္က ကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ျပရပါတယ္...သူကေက်ာင္းမတက္ရေသးေတာ့ စာမဖတ္တတ္ေသးဘူးေလ..။။ အဲေတာ့ သူသေဘာက်တာကို စာအုပ္ဆိုင္မွာသူယူတယ္ ျပီးရင္ အဲစာအုပ္ကိုက်မကထိုင္ဖတ္ျပရပါတယ္...သူကနားေထာင္ပါတယ္...သူသိခ်င္တာရွိရင္ ျပန္ေမးပါတယ္...ေမာင္စူပါ ကဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဒီလံုးကိုလူဆိုးေတြကဘယ္လိုဖမ္းသြားတာလဲတို႕ ဇီးေတာ္ပြင့္ကဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲတို႕ ဦးကပ္စီးနဲ႕တိုက္ဂါးဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့...သူကအဲလိုစာအုပ္ေလး ေတြယူလာတတ္ပါတယ္....သူနဲ႕က်မငယ္ငယ္ကထဲက အဲလိုေနခဲ့ၾကလို႕လားမသိပါဘူး...က်မသူ႕ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္...သူလည္းက်မအေပၚ
သံေယာဇဥ္ အရမ္းႀကီးပါတယ္..ညီအမနွစ္ေယာက္ ဘယ္ကိစၥမဆိုတိုင္ပင္ေနၾကပါ...ခုခ်ိန္ထိလည္း သူက တခါတေလ ဖတ္ျပခိုင္းတတ္ပါတယ္...နင္ဖတ္လိုက္ ငါဒီကေန နားေထာင္မယ္ဆိုျပီး..ဘေလာ့က စာေတြကို တခါတေလ ဖတ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္...
က်မအေဖကလမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာပါ...
က်မအေဖမုပၸလင္မွာ တာဝန္က်တုန္းက က်မနဲ႕ညီမေလးကို ညေနဘက္ဆိုေခၚျပီး မီးရထားလမ္းဘက္
လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာမွတ္မိေသးတယ္....ညေနဘက္ဆိုရထားႀကီးတစင္းကအျမဲလာေနၾကပါ..
ရထားလာတာနဲ႕က်မနဲ႕ညီမေလးက ရထားႀကီးကို ေဝးးးး ဆိုျပီးလက္ျပနႈတ္ဆက္ေနၾကပါ..
ရထားေပၚကလူေတြကလည္း ျပန္ျပီးလက္ျပၾကပါတယ္...အဲတုန္းက ဘာမွန္းေသခ်ာမသိေပမဲ့
ကိုယ္လက္ျပလိုက္လို႕ ရထားေပၚကျပန္လက္ျပရင္ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္...အခုေတာ့ အေဖလည္း
က်မတို႕ဘဝထဲက ထြက္သြားတာ နွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး...
တညရြာမွာပြဲေစ်းရွိပါတယ္...က်မတို႕မိသားစု ပြဲေစ်းသြားေတာ့ မီးခြက္ေလးေတြ မွိတ္တုတ္္ နဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ပါတယ္...က်မလည္းဟိုဟာပူဆာ ဒီဟာပူဆာနဲ႕ ျပန္ေတာ့ ညီမေလးက
အိပ္ေနပါျပီ..အေမကညီမေလးကိုခ်ီပါတယ္...အေဖ့တပည့္တေယာက္က လက္နွိပ္ဓါတ္မီးထိုးေပးပါတယ္
အေဖကက်မကိုခ်ီပါတယ္.....အေဖ့ကိုယ္ေပၚကေန ပခံုးေပၚေခါင္းေလးတင္ျပီး လိုက္ခဲ့တာကို
အခုထက္ထိမေမ့ေသးပါဘူး...စိတ္ထဲမွာမေန႕တေန႕ကေလးတင္ အေဖနဲ႕ပြဲေစ်းသြားခဲ့သလိုပါဘဲေလ...။။
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ...။။
က်မဒီေလာက္ဘဲေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ။။
တပုဒ္ေတာ့ေရးျပီးျပီေနာ္...တပုဒ္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္...အလုပ္ပိတ္ရက္မွထပ္ေ၇းေပးမယ္..
ပစ္ပစ္
8.2.2012 AM 3:35
Categories
တက္ဂ္ ပိုစ့္
03 February 2012
သို႕...ကညိမ္း
သို႕
ကညိမ္း..
ရန္ကုန္ျပန္မယ္လို႕ သတင္းတိုးတိုးတိတ္တိတ္ စံုစမ္းရရွိပါတယ္...
ဘာမွေတာ့မမွာခ်င္ပါဘူး...
တိုတိုနဲ႕လိုရင္းဘဲေျပာလိုက္တယ္
ရန္ကုန္ျပန္ရင္ စားခဲ့သမွ်ကိုဒါ့ပံုရိုက္ခဲ့ပါလို႕ေျပာခ်င္တယ္
ဘာဘဲစားစား..ဆိုင္ႀကီးမွာဘဲစားစား
လမ္းေဘးဆိုင္မွာဘဲစားစား ဒါ့ပံုေသခ်ာရိုက္ခဲ့ပါ ..ေစ်းနႈံးေသခ်ာမွတ္ခဲ့ပါ
တပြဲဘယ္ေလာက္ တခြက္ဘယ္ေလာက္...
အတိအက်မွတ္ခဲ့ပါ...
လသာက ဟန္းတန္းနဲ႕ေဂ်ာ္ဒါနိုး ဆိုင္မွာအက်ီတထည္ဘယ္ေလာက္လဲေသခ်ာသြားၾကည့္ခဲ့ပါ
ကင္မလာႀကီးတကားကားနဲ႕ မွတ္တမ္းေသခ်ာတင္ခဲ့ပါ...
မႀကီးမိုးေငြ႕တို႕ တီတင့္တို႕..နဲ႕ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕ပါ..ဒါ့ပံုမွတ္တမ္းတင္ပါ
ဒါဘဲ
ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္
ကညိမ္း..
ရန္ကုန္ျပန္မယ္လို႕ သတင္းတိုးတိုးတိတ္တိတ္ စံုစမ္းရရွိပါတယ္...
ဘာမွေတာ့မမွာခ်င္ပါဘူး...
တိုတိုနဲ႕လိုရင္းဘဲေျပာလိုက္တယ္
ရန္ကုန္ျပန္ရင္ စားခဲ့သမွ်ကိုဒါ့ပံုရိုက္ခဲ့ပါလို႕ေျပာခ်င္တယ္
ဘာဘဲစားစား..ဆိုင္ႀကီးမွာဘဲစားစား
လမ္းေဘးဆိုင္မွာဘဲစားစား ဒါ့ပံုေသခ်ာရိုက္ခဲ့ပါ ..ေစ်းနႈံးေသခ်ာမွတ္ခဲ့ပါ
တပြဲဘယ္ေလာက္ တခြက္ဘယ္ေလာက္...
အတိအက်မွတ္ခဲ့ပါ...
လသာက ဟန္းတန္းနဲ႕ေဂ်ာ္ဒါနိုး ဆိုင္မွာအက်ီတထည္ဘယ္ေလာက္လဲေသခ်ာသြားၾကည့္ခဲ့ပါ
ကင္မလာႀကီးတကားကားနဲ႕ မွတ္တမ္းေသခ်ာတင္ခဲ့ပါ...
မႀကီးမိုးေငြ႕တို႕ တီတင့္တို႕..နဲ႕ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕ပါ..ဒါ့ပံုမွတ္တမ္းတင္ပါ
ဒါဘဲ
ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္
Categories
ေပါက္ကရေလးဆယ္..
02 February 2012
မသိျခင္းနဲ႕ဒါးတေခ်ာင္း
လူေတြကဘယ္အရာမဆိုအရမ္းသိခ်င္ၾကတယ္...
ဥပမာေပါ့ေလ...ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕အေၾကာင္း...
ကိုယ့္မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕တေလရဲ႕အေၾကာင္းေတြ...
ေနာက္ဆံုးကိုယ္ေနာက္ကြယ္မွာ..ကိုယ့္အေၾကာင္းက္ို ဘယ္သူေတြက
ဘာေတြေျပာၾကသလဲဆိုတာကအစေပါ့ေလ....။။။
ဒါေပမဲ့တခါတေလ မွာတခ်ိဳ႕အရာေတြက
မသိလိုက္တာပိုေကာင္းမယ္လို႕ထင္တယ္..
ဒါေၾကာင့္ မသိျခင္းတရားဆိုတာကိုလည္း နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္...
တခါတေလမွာ အမွန္တရားဆိုတာက အရမ္းခါးတတ္ပါတယ္...။။
ခါးသီးျခင္းကို မခံစားခ်င္ရင္
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ပါ ...။။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို လစ္လ်ဴ ရႈ႕လိုက္ပါ ...။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ပါ ...။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားပါ...။။
အမွန္တရားဆိုေပမဲ့ အဲဒီအမွန္တရားေတြက အရမ္းခါးတတ္တယ္...
ခါးသီးမႈ႕ကို ခံနိုင္ရည္ရွိတယ္...ဆိုရင္ေတာ့
ဘယ္အရာမဆိုသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ...။။
လူတိုင္းမွာ ခံနိုင္ရည္နဲ႕ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဆိုတာ အတိုင္းအထာတခုထိဘဲရွိတတ္တယ္...။။
(အဲတာက်မကိုယ္ေတြ႕ေနာ္...)
ကိုယ္နဲ႕မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြရွိေနနိုင္သလဲ
ေသခ်ာမသိနိုင္ပါဘူး ....။။
ပန္းစည္းတစည္းရွိေနနိုင္သလို ဒါးတေခ်ာင္းလည္းရွိေနနိုင္ပါတယ္....။။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္ကြယ္မွာလည္း ပန္းတစည္းအျပင္ ..
ဒါးတေခ်ာင္းကိုပါဖြက္ထားသင့္ပါတယ္...။။
လူတိုင္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ဖို႕ ဒါးတေခ်ာင္းေတာ့ ေဆာင္ထားသင့္တယ္ေနာ္.... :P
ဒါေပမဲ့ လက္ျမန္ေျချမန္ေတာ့ မထိုးမိေစနဲ႕ေပါ့ေနာ္...
ကိုယ့္ရဲ႕ဒါးနဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္မထိုးမိပါေစနဲ႕ ...။။
ပစ္ပစ္
2.2.2012 AM 3:49
ဥပမာေပါ့ေလ...ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕အေၾကာင္း...
ကိုယ့္မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕တေလရဲ႕အေၾကာင္းေတြ...
ေနာက္ဆံုးကိုယ္ေနာက္ကြယ္မွာ..ကိုယ့္အေၾကာင္းက္ို ဘယ္သူေတြက
ဘာေတြေျပာၾကသလဲဆိုတာကအစေပါ့ေလ....။။။
ဒါေပမဲ့တခါတေလ မွာတခ်ိဳ႕အရာေတြက
မသိလိုက္တာပိုေကာင္းမယ္လို႕ထင္တယ္..
ဒါေၾကာင့္ မသိျခင္းတရားဆိုတာကိုလည္း နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္...
တခါတေလမွာ အမွန္တရားဆိုတာက အရမ္းခါးတတ္ပါတယ္...။။
ခါးသီးျခင္းကို မခံစားခ်င္ရင္
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ပါ ...။။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို လစ္လ်ဴ ရႈ႕လိုက္ပါ ...။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ပါ ...။။
တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားပါ...။။
အမွန္တရားဆိုေပမဲ့ အဲဒီအမွန္တရားေတြက အရမ္းခါးတတ္တယ္...
ခါးသီးမႈ႕ကို ခံနိုင္ရည္ရွိတယ္...ဆိုရင္ေတာ့
ဘယ္အရာမဆိုသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ...။။
လူတိုင္းမွာ ခံနိုင္ရည္နဲ႕ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဆိုတာ အတိုင္းအထာတခုထိဘဲရွိတတ္တယ္...။။
(အဲတာက်မကိုယ္ေတြ႕ေနာ္...)
ကိုယ္နဲ႕မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြရွိေနနိုင္သလဲ
ေသခ်ာမသိနိုင္ပါဘူး ....။။
ပန္းစည္းတစည္းရွိေနနိုင္သလို ဒါးတေခ်ာင္းလည္းရွိေနနိုင္ပါတယ္....။။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္ကြယ္မွာလည္း ပန္းတစည္းအျပင္ ..
ဒါးတေခ်ာင္းကိုပါဖြက္ထားသင့္ပါတယ္...။။
လူတိုင္းကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ဖို႕ ဒါးတေခ်ာင္းေတာ့ ေဆာင္ထားသင့္တယ္ေနာ္.... :P
ဒါေပမဲ့ လက္ျမန္ေျချမန္ေတာ့ မထိုးမိေစနဲ႕ေပါ့ေနာ္...
ကိုယ့္ရဲ႕ဒါးနဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္မထိုးမိပါေစနဲ႕ ...။။
ပစ္ပစ္
2.2.2012 AM 3:49
Categories
အက္ေဆး
Subscribe to:
Posts (Atom)