ငယ္ငယ္တုန္းက...

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးေလးေပါ့ေလ..
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့လား လူႀကီးျဖစ္သြားတယ္ေလ...
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။အခုဆိုအသက္ဘဲ
30နားနီးေနျပီဘဲေလ ။လူ႕ေလာကထဲမွာရွင္သန္ ေနတာအနွစ္30နီးပါးေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
အမွတ္ရစရာအျဖစ္ေတြကလည္းအမ်ားႀကီးပါဘဲ ....အစကေတာ့ တက္ဂ္ပိုစ့္နွစ္ခုကို တခုတည္းေပါင္းေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားထားတာပါ........ေရးမယ္လို႕ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ့ နွစ္ခုကိုေပါင္းမေရးခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ တပုဒ္စီသပ္သပ္စီေရးမယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။

က်မငယ္ငယ္တုန္းကအရမ္းဆိုးပါတယ္ ...အိမ္က်ယ္ေပါ့...အိမ္မွာေတာ့ကိုယ္ကဆရာႀကီးဘဲေလ...
အေဖကလည္းအခ်စ္ဆံုးဆိုေတာ့ အသကုန္ကိုလႊတ္ဆိုးေတာ့တာေပါ့ တခုခုဆို..အေဖ့ကိုျပန္တိုင္ေတာ့ အေဖနဲ႕အေမနဲ႕ခဏခဏျပသနာတက္ပါတယ္.....အဲဒီေတာ့ အိမ္မွာအေဒၚေတြကလည္း
က်မဆို သဲႀကီးမဲႀကီးကို ခ်ဥ္တာပါ ...။။ဘယ္ေလာက္ေတာင္အျမင္ကတ္ၾကသလဲဆိုရင္
က်မငယ္ငယ္ကအရိုက္ခံရရင္ မရိုက္ပါနဲ႕ဆိုျပီးဝင္ဆြဲမဲ့သူ တေယာက္မွမရွိပါဘူး...

က်မကို ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အေမရိကန္ေဆးရံုမွာေမြးတာပါ ...ေမြးျပီးျပီးခ်င္း အေမဘယ္လိုထိန္းလဲဆိုတာ
မမွတ္မိပါဘူး....စမွတ္မိေနတာကေတာ့ ငယ္ငယ္ကအိမ္မွာမုန္႕ေတြေရာင္းတယ္ဆိုတာပါ...
က်မကတခါတေလ ဆိုင္ေရွ႕မွာထိုင္ျပီးပုလင္းထဲကသၾကားလံုးေတြနႈိက္စားတတ္တာကို မွတ္မိေနသလိုဘဲ
တခါကေတာ့ အိမ္ကိုသီလရွင္ေတြဆန္ခံလာေနၾကပါ အေမတို႕ကလည္း သီလရွင္အပါးတိုင္းကို
ဆန္ေလာင္းပါတယ္...တရက္က်မဆန္ေတြယူေဆာ့လို႕ အေမရိုက္တာကိုလည္း
မွတ္မိေနေသးတယ္...က်မအေမဘယ္ေလာက္လက္သံေျပာင္လဲဆိုရင္ က်မကိုရိုက္တာတံျမက္စည္း
တေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္ဆိုဘဲ...အမွန္က အေမကရိုက္ေတာ့ က်မကထြက္ေျပးပါတယ္...အိမ္ထဲမွာပတ္ေျပး
တာေပါ့ ..အေမကလိုက္ရိုက္ေတာ့ တျခားပစၥည္းေတြကိုလည္း ထိမိတာေပါ့ အဲေတာ့ တံျမက္စည္းလည္း
က်ိဳးသြားပါတယ္...က်မကိုဝတ္ေပးထားတဲ့ စပ္ထမီေလးလည္း တထည္လံုးစုတ္ျပဲသြားတယ္တဲ့...
က်မလူးလိမ့္ျပီးငိုေနတာကိုေတာ့ မွတ္မိတယ္....အေမကရိုက္ရင္းနဲ႕ေမးတယ္...နင္ေနာက္ခါဆန္ေတြ
ေဆာ့ဦးမလားတဲ့ မေဆာ့ဘူးလို႕ေျဖရင္ မရိုက္ေတာ့ဘူး..အဲလိုေျဖစမ္းလို႕ေျပာတယ္တဲ့...က်မကလည္း
ဘယ္ေလာက္ေခါင္းမာသလဲဆိုရင္ မေဆာ့ေတာ့ပါဘူးလို႕ လံုးဝမေျဖဘူးတဲ့ ...ေဆာ့မယ္လို႕ခ်ည္း
ေျဖတာတဲ့ (အေဒၚေတြကက်မကို ျပန္ေျပာျပတာေလ )...အဲသေလာက္ထိငယ္ငယ္က ဆိုးခဲ့တာပါ

က်မမွတ္မိေနတာေတြကိုေတာ့အကုန္မေရးေတာ့ပါဘူး..အဲအထဲကေန က်မေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြဘဲေရးလိုက္ပါတယ္...က်မလည္းငယ္ငယ္တုန္းက အေဆာ့သန္ပါတယ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေဆာ့လဲဆိုရင္ မုန္႕ဆိုင္ေရွ႕မွာ ရပ္ျပီးမုန္႕ဝယ္ေနတဲ့ စက္ဘီးကို က်မကေျပးရင္းနဲ႕
ဝင္တိုက္လိုက္တာပါ..စက္ဘီး ဟန္ဒယ္နဲ႕ မ်က္ခံုးနဲ႕တိုက္မိျပီး မ်က္ခံုးကြဲသြားပါတယ္...အနာကိုလက္နဲ႕
အုပ္ျပီးအိမ္ျပန္လာတဲ့ က်မကိုအေမက ခ်ီျပီးေဆးခန္းပို႕ပါတယ္....အိမ္ကအေဒၚေတြက စက္ဘီးသမားကို
ေတာင္းပန္ျပီးစက္ဘီးျပင္ဖို႕ပိုက္ဆံေလွ်ာ္လိုက္ရပါတယ္..အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့ က်မမ်က္ခံုးကို
6ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္...ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးမွာ အလယ္ကေန ျပတ္ေနတဲ့ အမာရြတ္ခ်ဳပ္ရိုးေၾကာင္း ရွိပါတယ္..

ေနာက္တခုကေတာ့ ငယ္ငယ္ကက်မတို႕ စိန္ေျပးတမ္းေဆာ့ရင္းနဲ႕ ခ်ိဳတူးဆိုတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕
ရန္ျဖစ္တာပါ....အဲေကာင္ေလးကေၾကြပန္းကန္ေစ့လားမသိပါဘူး...ကိုင္ထားတယ္ ..က်မတို႕၇န္ျဖစ္ေတာ့
သူကလက္နဲ႕လွမ္းလုပ္လိုက္တာ ကိုင္ထားတဲ့ေၾကြပန္းေစ့နဲ႕ က်မလက္ကို ထိုးမိပါတယ္...က်မကလည္း
သူ႕ကိုဆံပင္ဆြဲထားျပီး က်မတို႕နွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ..က်မလက္မွာ ေၾကြပန္းကန္ေစ့အကြဲနဲ႕
ထိုးမိတဲ့ အမာရြတ္ရွိပါတယ္....

က်မသံုးတန္းေလာက္ကထဲက အေမကစာသြားေအာင္ဆိုျပီး စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းပါတယ္...ကာတြန္းစာအုပ္
ေရႊေသြး...မိုးေသာက္ပန္း အဲလိုစာအုပ္ေတြပါ....က်မစာဖတ္ဝါသနာပါေအာင္ အေမက ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တာပါ။။က်မငယ္ငယ္ကထဲကစာဖတ္ဝါသနာပါတယ္....ေက်ာင္းႀကီးပိတ္ျပီဆိုတာနဲ႕ စာအုပ္ဆိုင္သြားတာပါဘဲ။။။ရသမွ်မုန္႕ဘိုး စာအုပ္ငွားခနဲ႕ကုန္တာပါဘဲ...ေနာက္ျပီးညီမေလးကိုလည္း
ငယ္ငယ္က ကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ျပရပါတယ္...သူကေက်ာင္းမတက္ရေသးေတာ့ စာမဖတ္တတ္ေသးဘူးေလ..။။ အဲေတာ့ သူသေဘာက်တာကို စာအုပ္ဆိုင္မွာသူယူတယ္ ျပီးရင္ အဲစာအုပ္ကိုက်မကထိုင္ဖတ္ျပရပါတယ္...သူကနားေထာင္ပါတယ္...သူသိခ်င္တာရွိရင္ ျပန္ေမးပါတယ္...ေမာင္စူပါ ကဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဒီလံုးကိုလူဆိုးေတြကဘယ္လိုဖမ္းသြားတာလဲတို႕ ဇီးေတာ္ပြင့္ကဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲတို႕ ဦးကပ္စီးနဲ႕တိုက္ဂါးဘာျဖစ္သြားတာလဲတို႕ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့...သူကအဲလိုစာအုပ္ေလး ေတြယူလာတတ္ပါတယ္....သူနဲ႕က်မငယ္ငယ္ကထဲက အဲလိုေနခဲ့ၾကလို႕လားမသိပါဘူး...က်မသူ႕ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္...သူလည္းက်မအေပၚ
သံေယာဇဥ္ အရမ္းႀကီးပါတယ္..ညီအမနွစ္ေယာက္ ဘယ္ကိစၥမဆိုတိုင္ပင္ေနၾကပါ...ခုခ်ိန္ထိလည္း သူက တခါတေလ ဖတ္ျပခိုင္းတတ္ပါတယ္...နင္ဖတ္လိုက္ ငါဒီကေန နားေထာင္မယ္ဆိုျပီး..ဘေလာ့က စာေတြကို တခါတေလ ဖတ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္...

က်မအေဖကလမ္းတံတား အင္ဂ်င္နီယာပါ...
က်မအေဖမုပၸလင္မွာ တာဝန္က်တုန္းက က်မနဲ႕ညီမေလးကို ညေနဘက္ဆိုေခၚျပီး မီးရထားလမ္းဘက္
လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာမွတ္မိေသးတယ္....ညေနဘက္ဆိုရထားႀကီးတစင္းကအျမဲလာေနၾကပါ..
ရထားလာတာနဲ႕က်မနဲ႕ညီမေလးက ရထားႀကီးကို ေဝးးးး ဆိုျပီးလက္ျပနႈတ္ဆက္ေနၾကပါ..
ရထားေပၚကလူေတြကလည္း ျပန္ျပီးလက္ျပၾကပါတယ္...အဲတုန္းက ဘာမွန္းေသခ်ာမသိေပမဲ့
ကိုယ္လက္ျပလိုက္လို႕ ရထားေပၚကျပန္လက္ျပရင္ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္...အခုေတာ့ အေဖလည္း
က်မတို႕ဘဝထဲက ထြက္သြားတာ နွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး...

တညရြာမွာပြဲေစ်းရွိပါတယ္...က်မတို႕မိသားစု ပြဲေစ်းသြားေတာ့ မီးခြက္ေလးေတြ မွိတ္တုတ္္ နဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ပါတယ္...က်မလည္းဟိုဟာပူဆာ ဒီဟာပူဆာနဲ႕ ျပန္ေတာ့ ညီမေလးက
အိပ္ေနပါျပီ..အေမကညီမေလးကိုခ်ီပါတယ္...အေဖ့တပည့္တေယာက္က လက္နွိပ္ဓါတ္မီးထိုးေပးပါတယ္
အေဖကက်မကိုခ်ီပါတယ္.....အေဖ့ကိုယ္ေပၚကေန ပခံုးေပၚေခါင္းေလးတင္ျပီး လိုက္ခဲ့တာကို
အခုထက္ထိမေမ့ေသးပါဘူး...စိတ္ထဲမွာမေန႕တေန႕ကေလးတင္ အေဖနဲ႕ပြဲေစ်းသြားခဲ့သလိုပါဘဲေလ...။။

ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါဘဲ...။။
က်မဒီေလာက္ဘဲေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ။။


တပုဒ္ေတာ့ေရးျပီးျပီေနာ္...တပုဒ္ဘဲက်န္ေတာ့တယ္...အလုပ္ပိတ္ရက္မွထပ္ေ၇းေပးမယ္..
ပစ္ပစ္
8.2.2012 AM 3:35