24 September 2014

ဝရံတာေလးနဲ႕ က်မ

Posted by blackroze at Wednesday, September 24, 2014 7 comments


က်မ အသံတခုတိုးတိုးေလးၾကားမိတယ္..လွမ္းေခၚေနတာမ်ားလား...စကားေျပာေနတာမ်ားလား
မေရရာ သလိုလို..မေသခ်ာသလိုလို..ဇေဝဇဝါနဲ႕တေရးနိုးလာတယ္....။
ေအးစိမ့္စိမ့္ေလေတြတိုက္ေနတဲ့က်မရဲ႕  ဝရံတာေလးစီထြက္ရပ္မိျပန္တယ္ ။
အင္း ... က်မေတာင္ ဒီဝရံတာေလးမွာ လာ မရပ္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီဘဲ.. ။
ရာသီဥတုက ဒီရက္ပိုင္း မုန္တိုင္း တိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိ္န္မွာ စေျပာင္းသြားတယ္..
ေနအပူက သိသိသာသာ ေလ်ာ့က် သြားျပီး ညဘက္ ေလေအးေတြ စတိုက္လာတယ္ .  ...

ဒီဝရံတာေလးက ေန႕ခင္းဘက္ဆို အက်ီလွမ္းတဲ့ ေနရာေလးေပါ့ ...
ညဘက္ဆိုေတာ့ က်မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ အေတြးေတြ ျဖန္႕ခင္းတဲ့ေနရာေလး လို႕ ဆိုရမွာေပါ့.။
က်မ   ..လူကသာ ဒီေနရာေလးမွာ ရပ္ခ်င္ရပ္ေနမယ္..ထိုင္ခ်င္ ထိုင္ေနမယ္..
က်မရဲ႕ စိတ္ေတြကေတာ့  ဒီေနရာကေလးကေန ဟိုးအေဝးးးးးး ဆီကို လြင့္သြားေနၾက ။
တခါတေလ  အတိတ္က အေၾကာင္းေတြ..ငယ္ဘဝ က အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ..အလုပ္ထဲက
အေၾကာင္းေလးေတြ ...မိသားစု စံုခဲ့တဲ့  အရင္တုန္းကေန႕ ရက္ေလးေတြ ...
ေနာက္ေတာ့   ..ဘာရယ္လို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လို႕ မရနိုင္တဲ့  ခံစားခ်က္ေတြ စီ ...ကို
စိတ္ဆိုတဲ့ ယာဥ္ နဲ႕ ခရီးထြက္ေနၾကေပါ့ .. ။


ခံစားရသမွ်ကိုစာအျဖစ္အျမဲခ်ေရးထားပါတဲ့ ...က်မကို လူတေယာက္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္..
တေန႕မွာ  ကိုယ္ခံစားခဲ့ရတာေတြ ကိုျပန္ဖတ္မိတဲ့အခါ   ရယ္ရတာလည္းရွိနိုင္သလို
ျပန္ငိုရတာေတြလည္း ရွိလာတတ္တယ္တဲ့ ဒါေပမဲ့ ခံစားခ်က္ဆိုတာ  ...(ကိုယ္ခံစားခဲ့ရဖူးတယ္ဆိုတာ)
ေမ့လို႕ေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုမဟုတ္ဘူးလို႕ လက္ခံသေရြ႕ စာေတြေရးထားပါလို႕
ေျပာခဲ့ဖူးတယ္... ။က်မ စာေတြ ေရး ျဖစ္ခဲ့တယ္  ။ က်မေရးခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းရာတိုင္းမွာ ...
အတိတ္ေလးေတြ ရွိတယ္ ။ပတ္သက္မႈ႕ေလးေတြ ရွိတယ္ ။က်မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြရွိတယ္  ။
အမွတ္တရေတြ ဆိုပါေတာ့ ......         ။

က်မ ဒီဝရံတာေလးစီမွာ ရပ္လိုက္မိတုိုင္း  အဲဒီအမွတ္တရ ေတြက အသစ္ျပန္ျဖစ္လာတယ္  ..
က်မက ျပန္ျပန္ျပီး ခံစားၾကည့္ေနမိတာေလ ... အဲဒီေတာ့ ဟိုးးးးနွစ္ေတြ တုန္းက ခံစားခ်က္ အေဟာင္း
ေလးေတြက က်မ ရဲ႕ စိတ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႕  ....မေန႕တေန႕က ျဖစ္ခဲ့သလို
အသစ္ျပန္ျဖစ္သြားတာဘဲေလ  ... ။

ဒီဝရံတာေလးမွာ ရပ္ေနရင္းနဲ႕ က်မရဲ႕စိတ္က တခါတေလ ...တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ဘဝကို
ျပန္ေရာက္သြားတယ္  ...    ေက်ာင္းထဲကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္ .... သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ျပန္ေတြ႕တယ္
ကန္တင္းကိုေရာက္သြားတယ္ ..က်မမွာစားေနၾက ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ နဲ႕ သံပုရာရည္ ..ဒါမွမဟုတ္
ထမင္းေၾကာ္နဲ႕ စတားကိုလာ အေအးပုလင္းက က်မေရွ႕ကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ျပန္ေရာက္လာသလိုလို ...

တခါတေလ လည္း  ရန္ကုန္ အိမ္က က်မရဲ႕ အိပ္ခန္းေလးထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။အခန္းတံခါးေဘာင္
မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ က်မရဲ႕ ဂစ္တာေလး အခုဆို ပ်က္စီးေနေလာက္ျပီ ထင္တယ္ ။ ခုတင္ေခါင္းရင္း
မွာကပ္ထားဖူးတဲ့ chelsea အသင္းရဲ႕ ပိုစတာေလးလည္း အခုေလာက္ဆို ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနေလာက္ျပီ ...။

က်မ မၾကာခဏ ျပန္သြားတတ္တဲ့ေနရာေလးကေတာ့  က်မတို႕လမ္းထဲက စာအုပ္ဆိုင္ေလးေပါ့ ..
စာအုပ္လည္းစံုတယ္ ..ပိုင္ရွင္ အမနဲ႕ကလည္း ခင္ေနေတာ့ က်မဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ေတြဆို
အျမဲတမ္းခ်န္ထားေပးတတ္တယ္... စာအုပ္ ငွားဖို႕အတြက္ စာအုပ္ပံုေတြထဲကေန တအုပ္ျပီး တအုပ္
ဆြဲ ထုတ္ျပီး  စာအျမည္းေလးေတြ လိုက္ဖတ္ရတဲ့ အရသာ .... မၾကာခဏ ျပန္တမ္းတ မိရတဲ့
အရသာေလးဆိုပါေတာ့  ... ကြန္ျပဴတာကေန ဖတ္ရတဲ့ အရသာနဲ႕ စာအုပ္္ကို လက္ကကိုင္ျပီးဖတ္ရတဲ့
အရသာ က မတူပါဘူး ...  လူကသာဝရံတာ ေလးမွာရပ္ေနတာ  စိတ္က စာအုပ္ဆိုင္ထဲမွာ
စာအုပ္စင္ေတြ နားမွာ စာအုပ္ေရြးေနမိတယ္...က်မဒီေရာက္ေနတဲ့ အေတာအတြင္း
ဘာစာအုပ္ေတြမ်ား အသစ္ေတြ ထြက္ေနမလည္းးးး  ..က်မဖတ္ေနၾက " ဆရာမ ရွား " ရဲ႕
စာအုပ္အသစ္ေတြ ထြက္ေနမယ္ ထင္တယ္  ။

က်မတို႕လမ္းထိပ္က ရခိုင္မုန္႕တီ ဆိုင္ေလးေရာ ရွိဦးမလား မသိ...က်မအားေပးေနၾက ဆိုင္
ဆိုပါေတာ့ေလ .. က်မစီသူငယ္ခ်င္းေတြ လာလည္တိုင္း အဲဒီဆိုင္ေလးက ရခိုင္မုန္႕တီနဲ႕
ဧည့္ခံေနၾက ... မိုးေအးတဲ့ အခ်ိန္ဆို ရခိုင္သုတ္စပ္စပ္ေလးနဲ႕ ဟင္းရည္ပူပူေလးရဲ႕ အရသာက
စြဲမက္စရာ...အိမ္မက္ထဲထိ ..စိတ္ကူးထဲထိ ေတာင္ အရသာရွိေနဆဲ... ။

မနက္ဘက္ အိမ္အတြက္ေစ်းသြားေပးရတဲ့ေန႕ဆို  က်မ ဝယ္ေနၾက ေစ်းထဲက ဆိုင္ေတြေရာ
အရင္လိုဘဲ ေရာင္းေနၾကေသးလား.. ေစ်းထဲမွာက်မဝယ္ေနၾက  ျမန္မာမုန္႕ မုန္႕စိ္မ္းေပါင္း..မုန္႕လိပ္ျပာ..သာကူျပင္ အုန္းနို႕ေက်ာက္ေက်ာ ေရာင္းေနၾက အဘြား အိုေရာ..
အခုခ်ိန္ထိေရာင္းေနတုန္းဘဲလား..


ညဘက္ဆို တိုဟူးသုတ္  ဆိုျပီး အထမ္းနဲ႕ ေအာ္ေရာင္းတဲ့ အသုတ္သည္ေလးေရာ  ....
အရင္လိုဘဲ က်မတို႕လမ္းထဲ လာေရာင္းေသးရဲ႕လား မသိ...
က်မတို႕ ညီအမေတြ ဒီနိုင္ငံထြက္လာေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ေဖာက္သည္ တအိမ္ ေလ်ာ့ ျပီလို႕  ညည္းရွာတယ္။
ညဘက္ အဆာေျပ သေဘာမ်ိဳး အျမဲတမ္းဝယ္စားေနၾကဆိုေတာ့ ...ဘယ္သူက ဘယ္လို အရသာ
ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး...သူ႕ဘာသာ သူသုတ္ေပးေနၾက  ။
ျပန္စဥ္းစား လိုက္တိုင္းလြမ္းစရာေတြႀကီးဘဲမို႕  မစဥ္းစားဘဲေနတာက အေကာင္းဆံုး..ဆိုေပမဲ့
မစဥ္းစားဘဲလည္းမေနနိုင္ဆိုေတာ့  ...ဒီလိုဘဲ ျပန္သတိရေနရေတာ့တာဘဲ ...။

အဲတာနဲ႕ဘဲ က်မ လူကသာ ဝရံတာေလးမွာ ရပ္ေနတာ ..စိတ္ကေတာ့  အတိတ္ကာလစီကို
စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ နဲ႕ ေခါက္ဆံု ေခါက္ျပန္ သြားေနတာ...စာအုပ္ဆိုင္..ရခိုင္မုန္႕တီဆိုင္ ..
တိုဟူးသုတ္...မုန္႕စိမ္းေပါင္းနဲ႕ ...မိုးသံေတြကိုပါ ၾကားလာရတယ္...

မ်က္နွာကို မိုးစက္ေလးေတြ    တဖြဲဖြဲ လာစင္ေတာ့မွ ...မိုးရြာေနပါလားလို႕  ပတ္ဝန္းက်င္ကို
သတိထားမိေတာ့တယ္ ...။  အင္းးးးးး....စိတ္ယာဥ္နဲ႕ ခရီးတခါ ထြက္ရတာ တယ္ျမန္ပါလားေနာ္ ...။
တနာရီေတာင္ မျပည့္ေသးေပမဲ့  လြန္ခဲ့ တဲ့ ခုနွစ္  နွစ္ ရွစ္ နွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္
အထိကို ျပန္သြားလို႕ရသား....ဒါေတာင္ မိုးစက္ေလးေတြ လာသတိေပးလို႕ ..နို႕မို႕ဆို ကေလးဘဝအထိမ်ား ျပန္ စဥ္းစားေနမိမလား မသိဘူး... ။ ။

ေအးစိမ့္စိမ့္ေလနဲ႕ မိုးစက္ေလးေတြက က်မကို သတိေပးတယ္... ဝရံတာတံခါး ပိတ္ေတာ့တဲ့ ...
အင္းးေပါ့ေလ...အရင္ တုန္းက အခ်ိန္ေလးေတြ ျပန္တမ္းတ မိေနေပမဲ့ လည္း..အခုလက္ရွိ အခ်ိန္ဆိုတာ
ကိုေမ့ထားလို႕မွ မရတာေလ...က်မေနာက္ေန႕ေတြ အလုပ္တက္ရ ဦးမွာပါလား...  မိုးစိုျပီး
ဖ်ားနာလို႕ မျဖစ္ေသးဘူးေလ ... ... က်မရဲ႕ လြင့္ပ်ံေနတဲ့  စိတ္ကူးေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို အသာရုပ္သိမ္းလို႕  အခန္းထဲျပန္ဝင္လာခဲ့တယ္  ..ဝရံတာ တံခါးေလးကို အသာေလး ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ ... ။။။။။။။။။။။


ပစ္ပစ္
Am  2:55
24.9.2014

ေဒါင္ေဒါင္ရဲ႕ BPP challenge ကို ေရးလိုက္ပါျပီ...
ထပ္ျပီးေတာ့မ tag ေတာ့ဘူးေနာ္...

16 September 2014

ခ်ံ ဳ ခို တိုက္ခိုက္သူမ်ား (သို႕) ကင္ဆာ (၃ )

Posted by blackroze at Tuesday, September 16, 2014 4 comments
ကင္ဆာေရာဂါကို ရင္ဆိုင္ရျပီဆိုေသာ္

ဘယ္သူမွ ဒီေရာဂါကို မလိုခ်င္ၾကပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ ကံတရားဆိုတာကလည္း ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးနိုင္ခြင့္
မရွိပါဘူး ။ တျခားေရာဂါ အစိတ္အပိုင္းကေန ကင္ဆာေရာဂါအျဖစ္ကူးေျပာင္းသြားတာလည္း ရွိသလို  ..တျခားေသာ အေၾကာင္းအရာေပါင္းမ်ားစြာ...  ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားေတြေၾကာင့္ ကင္ဆာဆိုတဲ့ ေရာဂါစြဲကပ္လာတာလည္းရွိပါသည္ ။ဘယ္လို အေနအထားေၾကာင့္ဘဲ အေျခခံလာပါေစ ..အဆံုးသတ္က ဘာလည္းဆိုတာေမးဖို႕မလိုေအာင္ ကို လူတိုင္းသိၾကမွာပါ  ။ဒီေရာဂါဆိုးက ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရာက္ရွိေနျပီလို႕  သိရတဲ့ အခါ လူတိုင္းေဆာက္တည္ရာ    မရ ျဖစ္ၾကမွာ အမွန္ပါ ။

(1)  အတိတ္နိုင္ဆံုး မိမိကိုယ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ ။ ရင္ဆိုင္ဖို႕ သတၱိေမြးပါ ။ေၾကာက္ေန  တုန္လႈပ္ေနရံုနဲ႕ ေရာဂါက မေပ်ာက္သြားပါဘူး ။စစ္ပြဲတပြဲ ျဖစ္တဲ့ အခါမွာ ေၾကာက္ေနတဲ့သူက အရင္ရံႈး
တတ္ပါတယ္  ။စိတ္ဓါတ္ကိုမာေက်ာေအာင္ထားျပီး ရင္ဆိုင္ တံုျပန္ပါ ။ ေရာဂါက ကိုယ့္ကို ထင္တိုင္းက်ဲ
ျပီးအနိုင္ယူလို႕ မရေအာင္ ႀကိဳးစားပါ ။

(2)  ဘုရားရိပ္ တရား ရိပ္ရဲ႕ေအာက္မွာေအးခ်မ္းမႈ႕ကိုရွာပါ ။မိမိစိတ္နွလံုး ျငိမ္းေအးေအာင္ တရားေရ ေအးတိုက္ေကြ်းပါ ။လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ အို..နာ..ေသ  ဆိုတဲ့ ေဘးကေန မလြတ္ပါဘူး ။
ေစာတာနဲ႕ ေနာက္က်တာဘဲ ကြာပါလိမ့္မယ္ ။လူတိုင္းသြားရမ့ဲခရီးတခု လို႕ေတြးပါ ။
ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္လိုအပ္မဲ့ ပစၥည္းေတြကို သယ္ေဆာင္သြားရစျမဲပါ ။
အခု ကိုယ္ထြက္မဲ့ ခရီးကဘာလဲဆိုတာ သိေနျပီဘဲ...ဒီခရီးစဥ္မွာ ဘာေတြသယ္ေဆာင္သင့္
သလည္းဆိုတာလည္း သိေနျပီဘဲ  .. ကိုယ္ရဲ႕ ခရီး စဥ္ အတြက္ အဓိက လိုအပ္တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ
ဒီသံုးခုကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ နဲ႕ ပါသြားေအာင္ သယ္ေဆာင္ဖို႕ျပင္ဆင္ပါ ။

(3) ေရာဂါတခုလံုးေပ်ာက္သြားေစနိုင္တဲ့ ေဆးမရွိဘူးဆိုေပမဲ့
ဒီေရာဂါ အစိုင္အခဲကို တတ္နိုင္သေလာက္ တိုက္ဖ်က္ေပးတဲ့ ေဆးေတြ ရွိပါတယ္ ။
ဆရာဝန္ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ထိေရာက္တဲ့ ေဆးကုသမႈ႕ကို ခံယူပါ  ။ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့
မိတ္ေဆြအသိုင္းအဝိုင္းထံမွ လည္း ဒီေရာဂါနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အႀကံေပးခ်က္ေတြကို ခံယူပါ ။
ဘယ္လိုအသီးအနွံ ကို စားသံုးေပးရင္ ေရာဂါ သက္သာေစတယ္ ဆိုတာမ်ိ ဳး ။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုေနထုိင္စားေသာက္တာ ေရာဂါကို ေတာ္ေတာ္ႀကီးရင္ဆိုင္သြားနိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိ ဳး ။
 မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အားေပးကူညီမႈ႕ကို လက္ခံပါ ။

(4)ကိုယ့္ရဲ႕ ေရာဂါ အဆင့္က ဘယ္အဆင့္ဆိုတာ ဆရာဝန္နဲ႕ေသခ်ာေဆြးေႏြးပါ ။
ကင္ဆာကို STAGE 0 ကေန 4 အထိ သတ္မွတ္ပါတယ္ ။

stage 0 ကေတာ့ကင္ဆာလို႕ သတ္မွတ္လို႕မရေသးဘူး . ဒါေပမဲ့ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ဆဲလ္ေတြကေတာ့
စတင္စုေဝးေနျပီ ။ေျပာရရင္ေတာ့ pre cancer ေပါ့ ။အဲလိုအေနအထားပါ ။

stage 1 ကေတာ့ ကင္ဆာ လို႕သတ္မွတ္လိုက္ပါျပီ ။ ကင္ဆာဆဲလ္ဆိုတာေသခ်ာ
သြားျပီ ေပါ့ ။ဒါေပမဲ့ ဒီအဆင့္က အဲဒီဆဲလ္ေတြရွိေနတဲ့ အစိတ္အပုိင္းကို ခြဲစိတ္ ျဖတ္ေတာက္
ထုတ္လုိက္ရင္ ရနိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ပါ ။ စျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းအခ်ိ္န္မွီ သိလိုက္နိုင္ရင္
ျဖစ္လာတဲ့ အစိတ္အပိုင္းကို ခြဲျဖတ္ထုတ္လိုက္ရင္  ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အေျခအေန
ေတြ ဆက္ျဖစ္မလာေတာ့ဘဲ ေကာင္းသြားနိုင္ပါတယ္ ။

stage  2 ကေတာ့ ကင္ဆာကို စတင္ျဖစ္ပြားေနပါျပီ ။ဒီအဆင့္အတြက္ ေဆးသြင္းျခင္း ..ဓါတ္ေရာင္ျခည္နဲ႕
ကုသျခင္း ..ခြဲစိတ္ကုသျခင္းတို႕ လုပ္ေဆာင္ ကုသပါတယ္ ။ဒီအဆင့္မွာေဝဒနာကို စတင္ခံစားေနရပါျပီ ။

stage  3 ကေတာ့ နွစ္အနည္းငယ္ၾကာရွည္ေအာင္ ကုသလို႕ရနုိင္ပါေသးတယ္ဆိုတဲ့ အဆင့္လို႕ ေျပာရမွာေပါ့ ။ က်မအခုလက္ရွိေနတဲ့ နိုင္ငံမွာေတာ့  ဒီအဆင့္ကို 2နွစ္ သို႕ 3နွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ ေနလို႕ရေသးတယ္လုိ႕ သတ္မွတ္တယ္ ။

stage 4 ကေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ပါ ။cancer cell ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ မရေတာ့ဘဲ
ပ်ံနွံ သြားျပီ ဆိုတဲ့အဆင့္ပါ ။ေနာက္ဆံုး အဆင့္ျဖစ္သလို  6လပတ္ဝန္းက်င္ဆိုျပီး ကာလတခုသတ္မွတ္
လိုက္တဲ့ အဆင့္ ပါ ။

ကင္ဆာ stage တခုကေန တခု ကို ကူးေျပာင္းတဲ့ ေနရာမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ခံနိုင္ရည္နဲ႕စိတ္ဓါတ္ အေပၚ
လည္း မူတည္မယ္ထင္တယ္ ။တခ်ိဳ႕ဆို ကင္ဆာလို႕ေျပာေပမဲ့ နွစ္ကာလ ရွည္ၾကာ ေဆးကုသရင္းေနထိုင္
သြားနိုင္ၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။ကင္ဆာလို႕ ၾကားလိုက္တာနဲ႕ သိပ္မၾကာဘူး
နႈတ္ဆက္ထြက္ခြာ သြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။

(5) ကိုယ့္ရဲ႕ ေရာဂါ အေျခအေနကို ေသခ်ာသိျပီ ဆိုရင္  ..ကိုယ့္ဆႏၵေတြ အတိုင္း ဘာေတြလုပ္ခ်င္လည္း။
အခ်ိန္ဆိုတာကို အက်ိ ဳး ရွိစြာ အသံုးခ်ျပီး လုပ္သင့္သည္ကို လုပ္ပါ ။အခ်ိန္တမိနစ္ဆိုတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႕
မရေတာ့ပါဘူး ။ ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္လည္း  ဘာျဖစ္ခ်င္လည္း  ဘယ္သြားခ်င္လည္း   မိသားစုနဲ႕တိုင္ပင္ပါ ။
အိပ္ယာထဲပက္လက္လဲမွ ဟိုဟာလုပ္ခ်င္ ဒီဟာလုပ္ခ်င္ဆို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် မဟုတ္တဲ့ အတြက္
ဘာမွ ကို စိတ္တိုင္းက် ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။ငါေတာ့ဒီေရာဂါျဖစ္ေနျပီ ဆိုျပီး ဝမ္းနည္း
ေၾကကြဲေနရံု နဲ႕အရာရာ ဖန္တီးလို႕မရနိုင္ပါဘူး ။သားသမီး အတြက္ စီမံခဲ့ခ်င္လား  ။လႈဖို႕တန္းဖို႕ အတြက္
စီမံမလား ။လူလြတ္တေယာက္ ဆိုရင္လည္း ငါ ေလာကႀကီးထဲကေန ထြက္ခြာ မသြားခင္
ဘာေတြလုပ္ခဲ့ခ်င္လည္း ။ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး ျပင္ဆင္ပါေတာ့လို႕ အႀကံေပးပါရေစ ။


(6) ေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ သူက ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုဝင္ဆိုရင္လည္း ေရာဂါအေျခအေနကို သူမသိေအာင္ဖံုးကြယ္ထားတာမ်ိ ဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး ။  ဒီကိစၥမ်ိ ဳးက အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာျပီး တိုင္ပင္ပါ ။သူဘယ္လိုအေျခအေန ဆိုတာေဝဒနာရွင္ ကိုိယ္တိုင္ ေသခ်ာသိမွ  သူရင္ဆိုင္လို႕ရ မွာေလ ။
ေဆးကုေနတာဘဲ ေကာင္းသြားမွာပါလို႕ နွစ္သိမ့္အားေပးတဲ့ စကားေတြအျပင္ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့
ဆႏၵေတြကို အတတ္နိုင္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ခဲ့ နိုင္ဖို႕ အႀကံေပး  ပါ ။မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း
ခင္မင္မႈ႕ နဲ႕ဘဲ ျဖစ္ေစ  မိသားစု ဝင္ ျဖစ္ေနသည္ဘဲျဖစ္ေစ ေဖးမကူေပးပါ ။

(7) သံေယာဇဥ္အားလံုးကို ျဖတ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားပါ ။ 528 ေမတၱာနဲ႕ ခ်စ္ခင္သည္ျဖစ္ေစ
1500 ေမတၱာ နဲ႕ခ်စ္ခင္သည္ျဖစ္ေစ ဒါေတြကို ဆံုးရံႈးဖို႕ အခ်ိန္ဆိုတာ သိပ္မလိုေတာ့ဘူးလို႕ သိလိုက္ရတဲ့
အခါ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ ။ဒီႀကိဳးေတြကို ျဖတ္လို႕မရဘူး ဆိုေပမဲ့  သယ္သြားလို႕လည္း
မရနိုင္ပါဘူး ။ အေကာင္းဆံုးက ျငိမ္းေအးမႈ႕ တခု နဲ႕ နားလည္ စိတ္ထားေပးလိုက္ပါ ။သံေယာဇဥ္ေတြကို
စြဲလန္း ျပီး သြားရတဲ့ ခရီး တခုက လမ္းမေျဖာင့္ပါဘူး ။ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ သြားနိုင္ေအာင္
အရာအားလံုးကို  သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႕ နားလည္ေပးလိုက္ပါ ။

လူဆိုတာေမြးလာတဲ့အခ်ိ္န္မွာ အေဖာ္ နဲ႕လာတာမဟုတ္ပါဘူး ။ျပန္တဲ့အခါမွာလည္း အေဖာ္မပါဘူး။
တေယာက္ထဲ ျပန္ရမွာ ဓမၼတာ ပါ ။ ေမြးလာတဲ့အခ်ိန္နဲ႕ မေသခင္ စပ္ၾကားအခ်ိန္ေလးမွာ
ခ်စ္ၾကခင္ၾက ေတြ႕ဆံု သံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကတာပါ ။ေျပာရရင္ေတာ့ ဒါေတြဟာ အျမဲဆုပ္ကိုင္ထားလို႕မရတဲ့
တခဏ အခ်စ္...တခဏ သံေယာဇဥ္လို႕ သတ္မွတ္ရင္လည္း ရပါတယ္ ။ ဘာမွကိုစြဲလန္းစိတ္မထား ဘဲ ကိုယ္သြားမဲ့ ခရီးအတြက္ကို ေအးခ်မ္းစြာ ျပင္ဆင္ သင့္ပါတယ္ ။

ကင္ဆာေရာဂါကို အခ်ိ္န္မွီ သိနိုင္ေအာင္

ကင္ဆာေရာဂါကို အခ်ိ္န္မွီ သိနိုင္ေအာင္  Medical checkup ကို တနွစ္တခါမွန္ေအာင္လုပ္ေပးပါ ။
Medical checkup က ကင္ဆာေရာဂါအတြက္မွ မဟုတ္ပါဘူး  ။ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ
ရွိတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ ပံုမွန္ ဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးတဲ့ သေဘာဆိုေတာ့ ဘယ္ေရာဂါ မဆို  ျဖစ္ပြား
ေနျပီဆိုတာနဲ႕ အခ်ိန္မွီသိနိုင္တာေပါ့ ။
ေဆးစစ္တယ္ဆိုရာမွာလည္း ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာျပီး ဂရုစိုက္နိုင္တဲ့သူေတြအတြက္က တနွစ္တခါ
ေဆးစစ္စရိတ္က မေျပာပေလာက္ေပမဲ့  သာမာန္လူတန္းစားမ်ားအဖို႕ကေတာ့ ဒီလိုႀကီးမားတဲ့
စရိတ္စက အပိုေငြေတြကို သံုးစြဲနိုင္ဖို႕ အခက္ခဲရွိပါလိမ့္မယ္ ။က်မအႀကံေပးခ်င္တာက က်န္းမာေရး
စာေစာင္  သို႕မဟုတ္ ေဆးပညာဆိုင္ရာ မဂၢဇင္းမ်ိ ဳး ကို မွန္မွန္ ဖတ္ေပးပါ ။ ေဆးပညာတတ္ကြ်မ္း
နားလည္တဲ့ သူေတြ ေရးသားထားတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ လိုက္နာေဆာင္ရြက္သင့္တာေတြ
ေရွာင္က်ဥ္သင့္တာေတြကို ဖတ္ရႈ႕ျခင္းအားျဖင့္ က်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေတြကို
သိလာပါလိမ့္မယ္ ။ဘာမွကိုမလုပ္ဘဲေနတာထက္စာရင္ေတာ့ အသိတရားတခုရွိလာတာက ကိုယ့္အတြက္
ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ အက်ိ ဳးရွိ ေစပါလိမ့္မယ္ ။

ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စာေပနဲ႕ကင္းေဝးတဲ့သူေတြ
ရွိတယ္ဆိုရင္လည္း  ကိုယ္သိထားတဲ့ ဗဟုသုတ ကို ျပန္လည္ မွ်ေဝေပးပါ ။တခ်ို႕က ဝမ္းေရး အတြက္
ရုန္းကန္ ေနရတဲ့ သူမ်ိ ဳးဆို စာအုပ္တအုပ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး အခ်ိန္ေပးဖတ္နိုင္မယ္မထင္ပါဘူး ။
ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာ အဲလို သူေတြမ်ား ရွိေနခဲ့တယ္ဆိုရင္ သူတို႕လည္း နားလည္သြားရေအာင္ ျပန္လည္
ေျပာျပေပးပါ ။


ကင္ဆာေဝဒနာရဲ႕ ခံစားခ်က္

သိပ္ကို ဆိုးဝါးနာက်င္လွတဲ့ ေဝဒနာလို႕တြက္ဆလို႕ရပါတယ္ ။ကိုးရီးယားဇတ္လမ္းထဲကမင္းးသမီးေလးေတြ ကင္ဆာျဖစ္ေနသလိုေတာ့  ေဆးရံုတက္ဝတ္စံုေလးနဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးေတြျဖဴ ေလ်ာ္ ေလ်ာ္ျဖစ္
ခုတင္ေပၚ လွဲေနတဲ့  အေျခအေနမ်ိ ဳးေတာ့ မဟုတ္တာအေသအ ခ်ာပါ ။အရမ္းကိုေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းတယ္ ။ေဝဒနာခံစားခ်က္ေၾကာင့္ေရာေဆးဒဏ္ေၾကာင့္ေရာ မေသမခ်င္း ေဝဒနာဆိုတာႀကီးကို မခ်ိမဆန္႕ ခံစားျပီးေနရတာပါ ။

က်မအခုေနထိုင္ တဲ့ နိုင္ငံမွာေတာ့ အဲလိုျဖစ္လာျပီဆိုတာနဲ႕ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းတခုရွိပါတယ္။
အဲတာကေတာ့ လူနာကိုေဆးထိုးေပးလိုက္တာပါဘဲ ။
ကင္ဆာေနာက္ဆံုးအဆင့္လည္း ျဖစ္ေနတယ္ ။လူနာကလည္း ေဝဒနာကို ဘယ္လိုမွ မခံစားနို္င္ေတာ့ဘူး။
ေဆးကုေနလည္း အသက္ေလး ရွင္ေနတယ္ဆိုရံုေလးနဲ႕  ေဝဒနာခံစားေနရတယ္  ။လူနာရဲ႕ ဆႏၵေၾကာင့္
ေသာ္လည္းေကာင္း တခ်ိဳ႕ လူနာေတြက ဘာအသိမွကို မရွိေတာ့ဘူး  ။
အသက္ေတာ့ရွင္သန္ေနေသးတယ္ ...စက္ေတြ ေဆးေတြ ေၾကာင့္သာ နွလံုးခုန္ေနတယ္ဆိုတာေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့တဲ့အေျခအေန မ်ိ ဳ းဆို  လူနာရွင္ မိသားစုရဲ႕ ဆႏၵအရ
ေဆးထိုးေပးပါတယ္ ။အိပ္ေဆးထိုးေပးလိုက္တယ္လို႕  ေျပာၾကပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ေဆးထိုး ျပီးတာနဲ႕
အရာရာဟာ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားပါတယ္ ။ခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာေရာ ..ရွင္သန္မႈ႕ေရာ ခ်ုပ္ျငိမ္းသြားပါတယ္ ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စက္ေတြတပ္ထားေပးတာ ျဖဳတ္လိုက္တာပါ ။နွလံုးကတျဖည္းျဖည္းရပ္ သြားတာမ်ိ ဳးေပါ့ ။
ေဝဒနာကို မခံစားနိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုးတခ်ိဳ႕က အဲဒီနည္းကို ေရြးခ်ယ္သြားၾကတယ္ ။


က်မေတာ့ေလ ဒီေရာဂါ ကို ကုသေပးနိုင္မဲ့ ေဆး အျမန္ဆံုးေဖာ္စပ္နိုင္ ပါေစလို႕ဘဲ ဆုေတာင္းတယ္ ။

ကင္ဆာေရာဂါနဲ႕ ကုသကုန္က်စရိတ္

ဒီေရာဂါအတြက္ ေဆးကုသစရိတ္က သိပ္ႀကီးပါတယ္ ။ရိုးရိုးေနမေကာင္းျဖစ္လို႕ေဆးခန္းသြားျပတာ
ေတာင္ ေထာင္ဂဏန္းေလာက္ ေပးေနရတဲ့ေခတ္မွာ အခုလိုႀကီးမားတဲ့ ေရာဂါကုသဖို႕အတြက္
ကုန္က်စရိတ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး တြက္ခ်က္ေမွ်ာ္မွန္းထားလို႕ မရနိုင္ပါဘူး ။
ေျပာရရင္ေတာ့ ေရာဂါကို ေငြနဲ႕ စက္ျပီးကုသေနရလို႕ပါဘဲ ။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့သူက ဘာေရာဂါျဖစ္
ျဖစ္ေဆးကုသဖို႕ ပူပင္စရာ မလိုေပမဲ့  ဆင္းရဲတဲ့တေန႕လုပ္ တေန႕စား သမားေတြ အတြက္ကေတာ့ ........ ..... ..... ..... .....  စားဖို႕ေတာင္ အနိုင္နိုင္ရုန္းကန္ေနရတာ ..ေရာဂါကို ကုသဖို႕ ေငြေၾကး
ဘယ္ကလာမလည္းေလ  ။။။။ေဆးမကုနိုင္လို႕ ဒီတိုင္းဘဲ ေနရင္း ဆံုးပါးသြားတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။

ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက ကင္ဆာဆိုတာျဖစ္လာရင္ေတာင္ ဘယ္မွာေဆးကုမလည္း..ျမန္မာျပည္တင္ ကုမလား.စကၤာပူေလာက္သြားကုမလား ...အဆက္သြယ္ေကာင္းရင္အိုဘားမားတို႕ အေမရိကား အထိေတာင္ သြားကုလို႕ရပါတယ္ ။ဘာလုပ္ခ်င္္တဲ့ဆႏၵေတြရွိသလည္း ... ဘယ္ေနရာသြားခ်င္လည္း ..ဘာစားခ်င္လည္း ... အကုန္လံုးဖန္တီးလို႕ရပါတယ္ ။ေဘးနားမွာလည္း ေဖးမမဲ့သူ အားေပးမဲ့သူေတြကလည္း ေငြေၾကးတန္ခိုး ... အသိုင္းအဝိုင္းတန္ခိုး  ..ရာထူးဂုဏ္ရွိန္တန္ခိုး ေၾကာင့္ ဝိုင္းဝိုင္းလည္လို႕..။ (အန္ကယ္လ္ အားတင္းထားေနာ္...အန္တီ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ ..မမ..လိုတာေျပာ
ကူညီဖို႕ အသင့္ဘဲ....ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ့ ေနာ္....။)

အေဖက ဆိုက္ကားနင္းတယ္ ။အေမက ေစ်းေရာင္းတယ္ ။ သားသမီး ငယ္ငယ္ေငါက္ေငါက္အရြယ္
မေရာက္ေသးတဲ့လူမမယ္ကေလး ေတြနဲ႕ မိအို ဘအို ေတြကိုပါ ေကြ်းထားရတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစု မ်ိဳး မွာ တစံုတဦးက ကင္ဆာေရာဂါဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ့သည္ ရွိေသာ္...  ..
ဘယ္လိုေရွ႕ခရီးဆက္ၾကမလည္း ...အားေပးမဲ့သူေတြေရာ ..ရွိပါ့မလား
ဒီေရာဂါေတာ့ျဖစ္ေနျပီ ..ဘာလုပ္ခ်င္လည္း ဘာလုပ္သင့္လည္း ဆိုတာမ်ိဳးေတြ
သူတို႕စဥ္းစား နိုင္ပါ့မလား  ... .... ... ေလာကႀကီးမွာ ခ်ိဳင့္ေနတဲ့
တြင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ ... ၾကာေလ နက္ေလ ..ဆိုပါေတာ့ေလ  ။


ႏြမ္းပါးသူကိုကူညီပါ

လူခ်မ္းသာေတြ အတြက္  ေသာင္းဂဏန္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ အက်ီကို ဝယ္ဝတ္နိုင္ေပမဲ့... သိန္းဂဏန္း
ေပးရတဲ့ stage show ပြဲကို ၾကည့္နိုင္ၾကေပမဲ့.. ဆင္းရဲတဲ့ သူေတြ အတြက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ကုန္က်မဲ့ ေဆးဖိုး ေထာင္ဂဏန္းဝန္းက်င္ ေလာက္ကိုေတာင္ မတတ္နိုင္တာေတြ က်မတို႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ရွိေနပါတယ္ ။ေဆးခန္းလာျပတဲ့ အေမလုပ္သူက ပိုက္ဆံ အႏြမ္းေလးေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လို႕
ေဘးနားမွာ ပါလာတဲ့ ကေလးငယ္က အေမ လုပ္တဲ့သူလက္ကို အားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္လို႕
အားငယ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ ...           .....          ....။

ကိုယ္အပိုသံုးစြဲမဲ့ ေငြေၾကး အခ်ိဳ႕ကို ဒီလို မ်ိဳး လိုအပ္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႕
မွ်ေဝ လိုက္ရေအာင္လားေနာ္...

က်မ ပရဟိတအဖြဲ႕အစည္းေလးတခုနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ ...
အမတေယာက္လိုခင္မင္ရတဲ့ အမဝါ(မနန္းဝါဝါေမာင္ ) နဲ႕ မြန္ျမတ္တဲ့ ပရဟိတ အလုပ္ေလးေတြကို အတူလုပ္ကိုင္ၾကတဲ့
မိတ္ေဆြေတြ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ( https://www.facebook.com/groups/nanwarwarmgcharity/ )
နန္းဝါဝါေမာင္နွင့္ ပရဟိတစိတ္ဝင္စားသူ ေမာင္နွမ မ်ား အဖြဲ႕ ပါ ။ဒီအဖြဲ႕ေလးကေနျပီးေတာ့ တကယ္လို
အပ္ေနတဲ့သူေတြ ... တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြကို အမ်ားႀကီးကူညီေပးခဲ့ပါတယ္ ။
အကူညီတကယ္လို  အပ္တယ္ဆိုျပီး ဆက္သြယ္လာတဲ့ သူေတြကိုလည္း ပညာေရးျဖစ္ေစ  က်န္းမာေရးျဖစ္ေစ  တတ္နိုင္တဲ့   ဘက္ကေန ကူညီေပးလွ်က္ရွိပါတယ္ရွင္ ။

ေတာင္ဥကၠလာပ ျမိဳ႕နယ္ သံသုမာလမ္းမွာ ဖြင့္လွစ္ကုသေပးလွ်က္ရွိတဲ့
 ေဒါက္တာထိန္ (Dr. Htein's Clinic )
အခမဲ့ ပရဟိတ ေဆးခန္းေလး အေၾကာင္းလည္း ေျပာပါရေစရွင္ ။

နန္းဝါဝါေမာင္နွင့္ပရဟိတ စိတ္ဝင္စားသူ ေမာင္နွမ မ်ား အဖြဲ႕ နဲ႕ ေဒါက္တာထိန္ဝင္းတို႕ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ ေနတဲ့ ပရဟိတ ေဆးခန္းေလးတခုပါ ။ ေဆးဖိုး တက်ပ္တျပား မယူဘဲ လိုအပ္သည္
မ်ားကို အတတ္နိုင္ဆံုးကူညီကုသေပးတဲ့အခမဲ့ ေဆးခန္းေလးပါ ။တကယ္လို႕ မ်ား ကိုယ္က
ႏြမ္းပါးသူေတြကို တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္
 အမဝါ ( မနန္းဝါဝါေမာင္ - ဖုန္းနံပါတ္ -09-250-3999-69 )ကို
ဆက္သြယ္ လႈဒါန္းနိုင္ၾကသလို ....ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တကယ္ကို ႏြမ္းပါးခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ ေဝဒနာရွင္
ေတြရွိေနရင္လည္း အမဝါ တို႕ပရဟိတ အဖြဲ႕ေလးစီကို ဆက္သြယ္ အကူညီေတာင္းခံနိုင္ပါတယ္ရွင္ ။

ေနာက္ထပ္ ေျပာျပ ခ်င္တဲ့ အဖြဲ႕ေလးတခုကေတာ့ အန္ကယ္လ္ ေရာင္နီဦးနဲ႕မိတ္ေဆြမ်ား အတူတကြ
လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ေရာင္နီဦး ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား ပရဟိတအဖြဲ႕ ဘဲျဖစ္ပါတယ္ရွင္ ...
( https://www.facebook.com/YaungNiOoAndFriendsCharityGroup )


အန္ကယ္ေရာင္နီဦး တို႕ရဲ႕ ေရာင္နီဦးနွင့္မိတ္ေဆြမ်ား ပရဟိတ အဖြဲ႕ ကလည္း 
ခ်ိဳ႕တဲ့ ႏြမ္းပါးျပီး အကူညီလိုအပ္တယ္လို႕ ဆက္သြယ္ေတာင္းခံလာတဲ့သူေတြကို တတ္နိုင္တဲ့ ဘက္ကေန ကူညီေပးလွ်က္ရွိပါတယ္။
 ႏြမ္းပါးတဲ့သူေတြကို  ေဖးမကူညီေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္
ေရာင္နီဦး နွင့္မိတ္ေဆြမ်ား ပရဟိတ အဖြဲ႕ - ဖုန္းနံပါတ္ -၀၉-၅၀-၆၄၀၄၈ ကိုဆက္သြယ္ လႈဒါန္း
နိုင္သလို ...ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲတဲ့ သူေတြက်န္းမာေရးအတြက္ လည္း ဆက္သြယ္ျပီး
အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာျပ အကူညီ ေတာင္းခံနိုင္ပါတယ္ရွင္ ။

ေရနစ္တဲ့သူတြက္ ေကာက္ရိုးတမွ်င္ေတာင္မွသည္ အားကိုးစရာျဖစ္၏ တဲ့  ...
က်မတို႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးတဲ့ သူေတြ...
 ေငြေၾကးမျပည့္စံုလို႕ ေဆးမကုသနိုင္ၾကတဲ့သူေတြ..
ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း ဆိုတဲ့ ပင္လယ္ထဲမွာ နစ္ေနၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ...
သူတို႕ေတြအတြက္ကိုယ္ျခင္းစာတရားနဲ႕ ေဖးမကူညီလိုက္ရေအာင္လားေနာ္  ။

ပစ္ပစ္ 
Am 1:42
16.9.2014 

( က်မက ဆရာဝန္တေယာက္မဟုတ္ပါဘူး..
က်မစိတ္ဝင္တစား ရွိသြားတဲ့ အရာေလးတခုကိုေလ့လာျပီး မွ်ေဝ ေပးတဲ့သေဘာပါ ။
တကယ္လို႕မ်ား ေဆးပညာတကယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ သူေတြကမ်ား လာဖတ္မိရင္  ...က်မေရးထားတဲ့ အထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားပါေနရင္ က်မကို ေထာက္ျပ ေပးနိုင္ပါတယ္ရွင္ ၊။  )

09 September 2014

ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္သူမ်ား (သို႕) ကင္ဆာ (၂)

Posted by blackroze at Tuesday, September 09, 2014 7 comments
 ကင္ဆာဆိုတာ ဘာလည္း ???

ကင္ဆာ ေရာဂါ ဆိုတာ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ဆဲလ္ေတြႀကီးထြားရွင္သန္ေနတဲ့  ဆဲလ္အစုအေဝးႀကီးတခုပါ ။
အဲဒီဆဲလ္အစုအေဝးႀကီးက ခႏၶာကိုယ္ထဲက အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့
အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဖ်က္စီးနိုင္စြမ္းရွိပါတယ္ ။

ကင္ဆာ ေရာဂါက ဘယ္လိုအရာေတြကေန စလာသလည္း ?????

  အခုေခတ္မွာ စားစရာအမ်ားစုက ဆိုးေဆး..
ဓါတုပစၥည္း..အစရွိတဲ့က်န္းမာေရးနဲ႕ မညီညြတ္တာေတြ ပါဝင္ေနပါတယ္ ။ကင္ဆာဆိုတာကလည္း အဲလို ပစၥည္းေတြကေနစတာမ်ားပါတယ္ ။
အခုလက္ရွိ က်မေနတဲ့နိုင္ငံမွာ ဘာပစၥည္းမွ ဓါတု ပစၥည္းနဲ႕မလြတ္ပါဘူး ..
ဒီနိုင္ငံမွာက ဘယ္ဟာမဆို ready made ဘဲဝယ္ရပါတယ္..ျမန္မာျပည္မွာက ေစ်းက ႏြားနို႕ဝယ္ျပီး
က်ိဳေသာက္ရင္ လတ္ဆတ္တာေလး ေသာက္ရပါဦးမယ္..ဒီမွာက ႏြားနို႕ ဘူးေတြ အသင့္ေရာင္းပါတယ္..
ဝယ္ျပီးေဖာက္ေသာက္ရံုပါဘဲ ။အစိုးရ ကတခ်ိဳ႕ေသာတံဆိပ္ေတြကို ဓါတ္ခြဲၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ
 ႏြားနို႕မွာ စိတ္က်ေဆးေတြပါေနတာေတြ႕ရပါတယ္ ။
တခ်ိဳ႕ေသာႏြားျခံေတြမွာ ႏြားေတြ ျငိမ္ေအာင္ စိတ္ျငိမ္ေဆးလိုမ်ိဳး ႏြားေတြကို ေကြ်းပါတယ္ ။
အဲဒီေဆးေကြ်းခံထားရတဲ့ ႏြားကေန ထြက္လာတဲ့  နို႕မွာ ဒီေဆးရဲ႕ အာနိသင္ေတြပါလာတယ္ ။
အဲဒီနို႕ေတြ ၾကာရွည္ေသာက္ေနတဲ့သူဟာ ..ဘာျဖစ္လာနိုင္မလည္း ..ႏြားနို႕ ေသာက္ျပီး စိတ္က်ေရာဂါ
ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ အရင္ကၾကားရင္ သူမ်ားရယ္စရာျဖစ္မွာပါ ..။အခုေခတ္မွာေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာ
နိုင္ပါတယ္ ။အဲဒီေတာ့ ဘာပစၥည္းမွာ ဘာပါမလည္းလို႕ႀကိဳမသိနိုင္တဲ့ အတြက္ စားတဲ့သူေတြကလည္း
ဒီလိုဘဲ စားေနၾကတာပါဘဲ ။


အဲလိုနည္းနဲ႕ဘဲ အသီးစားရင္ အသီးမွာအေရာင္လွေအာင္ ထိုးထားတဲ့ ဆိုးေဆးေတြပါတာမသိဘဲစားလိုက္...ေစ်းထဲမွာ ေရာင္းတဲ့ အသီးအရြက္ေတြမွာလည္း အသီးမထြား..ထြားေအာင္ မမွည့္မွည့္ေအာင္  ..ဓါတုပစၥည္းေတြနဲ႕ လုပ္ထားတာေလး စားလိုက္
ဟင္းရြက္ေတြဆိုရင္လည္း ပိုးသတ္ေဆးမတရားျဖန္းထားတဲ့ အရြက္ေတြ  ေရတခါနွစ္ခါ ေဆးျပီးစင္ေလာက္ျပီဆိုျပီး..ခ်က္ျပဳတ္စားလိုက္နဲ႕ တေန႕တျခားကင္ဆာဆိုတဲ့  ေရာဂါျဖစ္ပြားနႈံးကျမင့္တက္လာေတာ့ပါဘဲ ။
စားစရာေတြ အေရာင္လွေအာင္ ဆိုးေဆးသံုးတတ္ၾကတယ္ဆိုေပမဲ့ လည္း  ..စားလို႕ရတဲ့ ဆိုးေဆးနဲ႕
စားလို႕မရတဲ့ ဆိုးေဆး  ဆိုျပီး ခြဲဳျခားသံုးရပါတယ္  ။
စားလို႕ရတာကို သံုးရင္ ျပသနာမရွိေပမဲ့  အထည္အလိပ္ေတြ မွာသံုးတဲ့ဆိုးေဆး လိုမ်ိဳ ဳး ဆိုရင္ ..
ပိတ္စလို အရာမွာတာရွည္ခံေနေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ဆိုးေဆးကို စားမိရင္ ဗိုက္ထဲက အူေတြ
အစာအိမ္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလည္း ...အူေတြအစာအိမ္ေတြက ပိတ္စ မဟုတ္ဘူးေလ..
စဥ္းစားလိုက္ရင္ ေၾကာက္စရာႀကီးပါ ။

ဆိုးေဆးေတြက စားတဲ့အထဲပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြျဖစ္လို႕ .. အစာေျချခင္းနဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲက အညစ္အေၾကး
စြန္႕ထုတ္ျခင္းတို႕ကိုအဓိကေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့  အဂၤါအစိတ္အပုိင္းေတြျဖစ္တဲ့ အသည္း ေက်ာက္ကပ္
အစာအိမ္နဲ႕ အူလမ္းေၾကာင္းတို႕  ထိခိုက္ေစပါတယ္ ။

ကင္ဆာကို ဘယ္လိုကုသ  မလည္း ???

ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္လာရင္ ဓါတ္ကင္ျခင္း ေဆးသြင္းျခင္း နဲ႕ခြဲစိတ္ျခင္းတို႕ျပဳလုပ္ကုသၾကပါသည္ ။
ဒါေပမဲ့လည္း ကင္ဆာကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုနိုင္တဲ့ ေဆးမရွိေသးပါဘူး ။
ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္လာရင္ ကုသဖို႕ေဆးေတြရွိေပမဲ့ .. အဲဒီေဆးေတြက ေရာဂါလံုးဝ
ေပ်ာက္ကင္းသြားတဲ့အထိ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေသးပါဘူး ။


ကင္ဆာကိုဘယ္လိုကာကြယ္မလည္း  ????


ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းတခုပါ ။ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ အခုေခတ္မွာ စားစရာအမ်ားစုက ဆိုးေဆး..
ဓါတုပစၥည္းေတြအစရွိတဲ့က်န္းမာေရးနဲ႕ မညီညြတ္တာေတြ ပါဝင္ေနတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့လည္း
စားသံုးသူေတြက ေရွာင္လြဲလို႕ မရဘဲ ဝယ္ယူစားေသာက္ေနရလို႕ပါဘဲ ။ဒီၤစားစရာမွာ ဘာပါတတ္လည္း
ဆိုတာ သိတာရွိသလို ဘာပါမွန္း မသိဘဲ စားေနရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ ။

 က်မတို႕ေတြ ေစ်းထဲကေန ဝယ္စားရတဲ့ ငါးပိလို သဘာဝ
ျဖစ္ လုပ္လို႕ရတဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳး မွာေတာင္မွ ယူရီးယားဓါတ္ေျမၾသဇာေတြပါတယ္လို႕ အသံထြက္ပါတယ္။
အရင္ကအဘြားတို႕ေခတ္ကဆို ငါးပိဆိုတာ ကိုယ့္ဘာကိုယ္အိမ္မွာ အိုးနဲ႕သိပ္စားၾကပါတယ္ ။
ကိုယ္တိုင္လုပ္ငါးပိဆိုပါေတာ့  ။ ေနာက္ေတာ့ အလြယ္ရတဲ့ အေနနဲ႕ ေစ်းကေန ဘဲဝယ္စားၾကေတာ့တယ္ ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ္စားတဲ့စားစရာကို လုပ္ကိုင္ေရာင္းခ်တဲ့သူက လတ္ဆတ္စြာ လုပ္ျပီးေရာင္းရင္
ကိုယ္လည္း အေရာအေႏွာကင္းတာေလးစားရမယ္ ။ အဲလိုမလုပ္ဘဲ ဟိုေရာဒီေရာ လုပ္ရင္ေတာ့
ကိုယ္လည္း အေရာအေနွာ ပါတာေတြ စားရမွာပါဘဲ  ။

က်မတို႕အခုလက္ရွိအေနအထားက Ready madeဆိုတာကို အားေပးၾကတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနပါတယ္ ။
 အရင္ေခတ္က ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ေကာ္ဖီမစ္ အစရွိတဲ့ Ready made ပစၥည္းေတြက ရွားပါတယ္  ။အခုေခတ္ကေတာ့ စူပါမားကက္ေတြ ကုန္တိုက္ေတြမွာ လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္း အစံုကို ready made အေနအထားနဲ႕ အခ်ိန္မေရြးဝယ္လို႕ရေနပါျပီ ။ready made ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းမွာက်န္းမာေရးကိုထိခိုက္ ေစမဲ့ ပစၥည္းေတြ မပါဘူးလို႕ ေျပာထားပါေစဦး...သူဟာ သဘာဝ
ပစၥည္းေလာက္ေတာ့မလတ္ဆတ္နိုင္ပါဘူး ။

လူတေယာက္ေရာဂါတခုျဖစ္လာတယ္ဆိုပါေတာ့  ။ဘယ္ကေန စမလည္း ။က်မတို႕ ေနထိုင္စားေသာက္မႈ႕
ဒီေပၚမွာဘဲ အေျခခံျပီး စျဖစ္လာတာပါဘဲ ။ျမန္မာေဆးက်မ္းမွာေတာ့ ကံ ..စိတ္..ဥတု ..အာဟာ ရ
ဒီေလးခုညီညြတ္မွ က်န္းမာတယ္ ..ဒီေလးခုမွာတခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းလာရင္ က်န္းမာေရး ယိုယြင္းလာမယ္လို႕
အဆိုရွိပါတယ္ ။ကံဆိုတာက အရင္ဘဝက အက်ိဳးေပး..ၾကားဖူးၾကမွာပါ  ဝဋ္နာကံနာ ဆိုတာကိုေလ ။
က်မတို႕ျပဳျပင္ဖန္တီးလို႕မရတာကံေပါ့ ။စိတ္..ဥတု အာဟာရ ဆိုတာကေတာ့ က်မတို႕ေန႕စဥ္ေနထိုင္
စားေသာက္တဲ့ပံုစံ နဲ႕ တိုက္ရုိက္အခ်ိဳးခ်လို႕ရပါတယ္ ။

အဂၤလိပ္ေဆးပညာဘက္ကေနၾကည့္ရင္လည္း  ေရာဂါတခုျဖစ္လို႕ ဆရာဝန္ျပျပီဆိုပါေတာ့  ...ပထမဆံုး
ေမးတဲ့ေမးခြန္းက ဘာေတြစားလည္း .. ေဆးလိပ္ေသာက္လား ..အရက္ေသာက္လား  ..
ေကာ္ဖီ ကိုအလြန္အကြ်ံေသာက္လား...  မူးယစ္ေဆး သံုးစြဲလား..အဲလိုေမးခြန္းေတြစေမးပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့ဘာေရာဂါဘဲျဖစ္ျဖစ္ ...ဘယ္သူကမွ ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ေဆးထိုးျပီး မထည့္ပါဘူး..
ကိုယ္ေနထိုင္စားေသာက္တဲ့ ပံုစံ ေပၚမွာဘဲ ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိဘဲ ..အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့
စားရင္းေသာက္ရင္းကေန တစတစ အျမစ္တြယ္သြားတာပါဘဲ ။

အဲလိုတစတစ ဝင္ေရာက္လာတာကို ကာကြယ္နိုင္မွ ေရာဂါအေဆာက္အအံုတခု ကို သူတို႕ တည္ေဆာက္
လို႕မရေအာင္ တားဆီးနိုင္မွာပါ ။ဘယ္လိုမ်ားကာကြယ္မွာလည္း ...။

သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ စားစရာမ်ားကို စားသံုးျခင္းသည္ က်န္းမာစြာ ေနနိုင္ျခင္းရဲ႕ အေျခခံအခ်က္တခု
ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို က်မတို႕ေမ့ထားလို႕ မရပါဘူး ။လူတေယာက္ရွင္သန္ေနထိုင္ဖို႕အတြက္ ေန႕စဥ္
စားေသာက္မႈ႕ျပဳ ရပါတယ္။

အာေရာဂ်ံပရမံလာဘံ ...က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါးလို႕ ဆိုၾကသည္။ ..အဲဒီအာေရာဂ်ံပရမံ
လာဘံဆိုတဲ့ က်န္းမာျခင္းလာဘ္ အျမဲရႊင္ေနေအာင္ ..သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္သည္ကိုသာစားပါလို႕
ဆိုၾကေပမဲ့..အခုေခတ္ကာလအေျခအေန အရ ..သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ တဲ့သဘာဝပစၥည္းစစ္စစ္
ဆိုတာကလည္း ရွာရေဖြရ သိပ္ခက္ပါတယ္  ။ အသက္ကိုညဏ္ေစာင့္သည္...ဥစၥာကိုကံေစာင့္သည္တဲ့..
ကုိယ္အသက္ရွည္က်န္းမာေရးအတြက္ ..ညဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေစာင့္ေရွာက္
ရမွာေပါ့ရွင္ ။

ပူျပင္းတဲ့ ေဒသမွာေနထိုင္သူေတြအဖို႕ လမ္းထြက္တဲ့အခါတိုင္း ထီးေလးတေခ်ာင္းေတာ့
ေဆာင္သင့္ပါတယ္ ။ေနေရာင္ျခည္ကပါလာတဲ့ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္က အေရျပား ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈ႕
90 % ေလာက္ရဲ႕ အဓိက တရားခံပါ ။ခရုသင္း စြဲျခင္းတို႕လိုမ်ိဳး အေရျပားရာဂါတခ်ိဳ႕ကို ခရမ္းလြန္ေရာင္
ျခည္နဲ႕ကုသၾကတယ္ဆိုေပမဲ့....ဒီေရာင္ျခည္နဲ႕ထိေတြ႕မႈ႕ သိပ္မ်ားရင္ အေရျပားDNA ေတြ ပ်က္ စီး
ကုန္ပါတယ္  ။အေရျပားကင္ဆာ ေရာဂါရဲ႕ အစ ဆိုပါေတာ့ ။အဲဒီေတာ့ ကာကြယ္ျခင္းအေနနဲ႕
အျပင္ထြက္တဲ့အခါတိုင္း လက္ရွည္ေလးတထည္ျဖစ္ျဖစ္ ဝတ္ပါ ။တတ္နိုင္သူေတြကေတာ့ ေနေလာင္ခံ
cream ေတြ SPF +50 ေတြ ပါတဲ့ cream ေတြ သံုးၾကေပမဲ့ ကိုယ္က ေငြေၾကး မတတ္နိုင္တဲ့သူျဖစ္တယ္ဆိုရင္ စိတ္မပူပါနဲ႕ ။သနပ္ခါးထူထူေလး လိမ္းရင္ လည္းရပါတယ္ ။ သနပ္ခါး လိမ္းျခင္းက အသားမည္းတာလည္း သက္သာသလို ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕ မႈ႕ကို လည္း
ကာကြယ္ျပီးသားျဖစ္ပါတယ္  ။ အေကာင္းဆံုးက   အျပင္ထြက္ တိုင္းထီးေဆာင္ပါ ။ ေနက ပံုမွန္ေလာက္
ဘဲပူပူ  ... ျခစ္ျခစ္ေတာက္ေနေအာင္ဘဲ ပူပူ ထီးေဆာင္းရမွာ မပ်င္းပါနဲ႕ ။ထီးေဆာင္ပါ ။ကာကြယ္ျခင္းက
ျဖစ္လာမွ ကုသျခင္းထက္အမ်ားႀကီး ထိေရာက္ပါတယ္ ။ေနာက္တခုက ကိုယ္သံုးစြဲလိမ္းခ်ယ္ေနၾက ပစၥည္းမ်ိဳးက လြဲရင္ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ရတဲ့ မိတ္ကပ္ လိမ္းတာမ်ိဳး အဲတာေတြေရွာင္ ပါ ။တက်ပ္တန္ ပစၥည္းက
တက်ပ္တန္တဲ့ အရည္အေသြးဘဲ ရွိပါတယ္..တဆယ္တန္က တဆယ္တန္ အရည္အေသြးရွိပါတယ္ ။
မိတ္ကပ္လိမ္းတာနဲ႕ အေရျပားေရာဂါျဖစ္တတ္တာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း ေစ်းသိပ္ေပါျပီးအရည္အေသြး
မျပည့္မွီတဲ့ပစၥည္းေတြက အေရျပားကိုထိခိုက္ေစလို႕ပါ ။

ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း  ...ေရွာင္ပါ ။ ကင္ဆာေရာဂါ ေၾကာင့္
ေသဆံုးျခင္းရဲ႕ 22 % ဟာ  ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အဆုတ္ကင္ဆာေၾကာင့္ပါ ။
ကိုယ္ကေဆးလိပ္မေသာက္ေပမဲ့  ေဆးလိပ္
ေသာက္သူက              ကုိယ့္အနားရွိေနရင္လည္း        သူ႕စီက အေငြ႕ ကိုယ္ရႈမိေနရင္ ကိုယ္လည္းေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာနဲ႕           အတူတူပါဘဲ ။အဲဒီေတာ့ ေဆးလိပ္ကို ေရွာင္သလို
ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သူကိုလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ေရွာင္နိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ ။ေဆးလိပ္က
အေငြ႕ေတြရႈရႈိုက္ရတဲ့အရသာကလြဲရင္ က်န္တာဘာမွမရွိပါဘူး။တကယ္လို႕ မ်ားဒီေဆးလိပ္ေၾကာင့္
ေရာဂါစြဲကပ္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ....။။ အသက္ေလးတခါရႈရႈိုက္ရဖို႔အေရး   နွာေခါင္းကေတာင္ရႈလို႕မရလို႕  ပါးစပ္ႀကီး ျပဲေနေအာင္ဟ ျပီး တခါထဲ အသက္ပါေတာ့မတတ္ ခံစား ေနရတဲ့ ေဝဒနာကို ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ ။ေဝဒနာ ဆိုတာ ေရာင္ရမ္းျပီးေတာင္ ခံစားေကာင္းတဲ့
အရာမဟုတ္ပါဘူး ။က်မအခုေနတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ပြားလာတဲ့ ေရာဂါ ပံုစံအမ်ိ ဳ းမ်ိဳး ကို ေဆးလိပ္ဘူးေတြမွာတခါတည္း စတစ္ကာပံုေတြထည့္ထားပါတယ္။ ေယာက္က်ားေရာ မိန္းမေရာ ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကတဲ့
နိုင္ငံျဖစ္ေနေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈ႕ က
ေဆးရံုတိုင္းရဲ႕ ထိပ္ဆံုး ဇယားမွာ ဗိုလ္စြဲလ်က္ပါဘဲ ။ေရာဂါသာမျဖစ္ခ်င္ၾကတာ မဆင္ျခင္ၾကဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒံုရင္းက ဒံုရင္းဘဲေနမွာပါဘဲ ။အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ကလည္း ဘယ္ေရာဂါကို
မဆို လာပါလာပါလို႕ လက္ယပ္ေခၚမိတဲ့ အေနအထားမျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္ ။

အရက္...ဒါကေတာ့အထူးတလည္ကိုေျပာဖို႕မလိုပါဘူး ။ လံုးဝေရွာင္သင့္ပါတယ္ ။ကံငါးပါးထဲမွာေတာင္ အရက္ေသာက္ျခင္းဆိုတာကို  တားျမစ္ထားပါတယ္  ။

စားေသာက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့  ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အိမ္ဟင္းအိမ္ထမင္း
က အသန္႕ရွင္းဆံုးပါဘဲ ။ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့ ဟင္းတခြက္ကို ဟင္းရြက္ေဆးတာက အစ အသားလွီးတာ
အလည္  အခ်ိဳမႈန္႕ထည့္တာမထည့္တာအဆံုး   စိတ္တိုင္းက်ဖန္တီးလို႕ရပါတယ္။
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို မခ်က္ျပဳတ္ခင္မွာ ေရနဲ႕ ခဏစိမ္ထားပါ ။ေရ ကို သံုးခါေလာက္ အနည္းဆံုးေဆးပါ  ။အသားေတြခ်က္ျပဳတ္တဲ့အခါ အသားႏူးတဲ့အထိ က်က္ေအာင္ခ်က္ပါ ။ဂ်ပန္ေတြက
အစိမ္းစားတယ္ဆိုတာ လတ္ဆတ္တဲ့ဟာေတြကိုစားတာပါ ။မလတ္ဆတ္တာကို အစိမ္းသြားမိရင္
ပိုေတာင္အႏာၱရယ္မ်ားပါတယ္ ။သဘာဝထက္သိပ္ကို လြန္ကဲေနတဲ့ အေရာင္ရွိတာ မ်ိဳးေတြကိုေရွာင္ပါ ။
ဆိုးေဆးေတြ နဲ႕ လုပ္ထားတာေတြစားမိမွာဆိုးလို႕ပါ ။မွ်စ္ဆိုရင္ သဘာဝအေရာင္က ဝါတာတာျဖဴတူတူ
ေလး ။ေစ်းသည္ဆီက မွ်စ္က ဝင္းဝင္းေလးနဲ႕ကိုဝါေနတယ္ဆိုရင္ မဝယ္နဲ႕ေတာ့ေပါ့ ။ဆိုးေဆးနဲ႕ စိမ္
ထားတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနပါျပီ ။ကိုယ္ဝယ္လာျပီးသားမွ်စ္ကိုလည္း သံသယရွိတယ္ဆိုရင္
မခ်က္ခင္မွာ ေရ နဲ႕ခဏေလာက္ ျပဳတ္လိုက္ပါ ။ျပဳတ္ျပီးမွ်စ္ကိုမွ ေရစင္စင္ေဆးျပီးခ်က္ေပါ့ ။ကိုယ္ဟင္းခ်က္တဲ့အခါ သံုးမဲ့ၾကက္သြန္ငရုတ္သီးကိုလည္းေရ ေသခ်ာစြာ ေဆးပါ ။
 ၾကက္သြန္နီ ေတြထားတာၾကာလာရင္အခြံပါးေလးေတြေပၚမွာ အမည္းေရာင္ မႈိေလးေတြ ကပ္လာတတ္သည္ ။အဲတာမ်ိဳးမည္းမည္းေလးေတြ ေတြ႕ရင္ မခ်က္ျပဳတ္ခင္
ေရေသခ်ာစြာေဆးပါ ။ၾကက္သြန္ျဖဴဆိုရင္ အညွာထိပ္ေလးနားမွာ မည္းမည္းေလးလိုလို စိမ္းစိမ္းေလးလိုလို ေတြ႕ရတတ္တယ္ ။အဲတာမႈိတက္ေနတာေတြပါ ..ၾကက္သြန္ျဖဴက်ေတာ့ အမႊာေလး
ေတြက ေသးေသးေလးေတြ ဆိုေတာ့ အဲလို မႈိေလးေတြ ေတြ႕ရင္ မသံုးပါနဲ႕ေတာ့ ။ကိုယ့္ရဲ႕က်န္းမာေရးကို
ၾကက္သြန္ျဖဳေလးတတက္ နဲ႕မလဲပါနဲ႕ ။


အကင္ေတြကို အလြန္အကြ်ံစားတာေရွာင္ပါ ။အသားကင္တဲ့ အခါ ဆီေလးသုတ္ျပီးဟိုဘက္ဒီဘက္
လွည့္ကင္လိုက္ ..မီးေသြးထည့္ထားေလး မီးေတာက္ေအာင္ ယပ္ကေလးခပ္လိုက္ မီးေပါက္ကေလးေတြ
ေဖါက္ ေဖါက္နဲ႕ လြင့္စင္လာတဲ့ မီးေသြးမႈန္အစေလးေတြက ဆီသုတ္ထားတဲ့ အသားေလးမွာကပ္...
လမ္းေဘးမွာေရာင္းတဲ့ အကင္ဆိုင္ ဆို ရင္  ကားကေဘးကေန ေဝါခနဲ ျဖတ္သြား ဖုန္ထူထူ လမ္းမက
အမႈန္အမႊားေတြက လြင့္ခနဲ လာ  ဆီသုတ္ထားတဲ့ အသားျပားေလးမွာ ကပ္..အဲဒီအသားျပားေလးကို
ဟိုဘက္လွည့္ ဒီဘက္လွည့္ကင္ ..က်က္ျပီဆိုရင္ အရသာရွိစြာနဲ႕စား ..။အဲလိုနဲ႕ဘဲ အူနဲ႕အူမႀကီး အစိတ္အအပိုင္းေတြကို စဒုကၡေပးေတာ့တာပါဘဲ ။ ကင္ဆာ ဆိုတာကလည္း  အဲလိုမထင္ထားတဲ့ အရာေလးေတြစီကေန နဲနဲစီ  နည္းနည္း ခ်င္းစီ ဝင္လာတာပါဘဲ  ..
နည္းနည္းစီ မသိမသာကေန မ်ားလာေတာ့ သိသိသာသာေလးျဖစ္သြားတာပါ ။

ကင္ဆာလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေရာဂါက အေဆာက္အအံု ခိုင္မာျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ။
အဲဒီေတာ့ အကင္စားတာေတြ  မႈိတက္ပစၥည္းေတြ (ကိုယ္ကသတိမထားမိဘဲ ) စားမိလိုက္တာေတြ
ရက္ရွည္ၾကာ သိပ္ထားတဲ့ ခ်ဥ္ဖတ္ေတြ .စားတာေရွာင္သင့္ပါသည္ ။နဂိုကထဲက ခ်ဥ္ဖတ္က ခ်ဥ္ေနျပီးသားဆိုေတာ့ သဘာဝလုပ္ထားတဲ့ အရသာေၾကာင့္ ခ်ဥ္တာလား  ဓါတ္ပ်က္သြားျပီးခ်ဥ္ေနတာလားဆိုတာ
မကြဲျပားေတာ့ဘူး...နဂိုသဘာဝအခ်ဥ္က ျပသနာမရွိေပမဲ့  ဓါတ္ပ်က္လို႕ခ်ဥ္ေနတာေတြ က်န္းမာေရးထိခိုက္ေစတယ္....ဒါေၾကာင့္ ခ်ဥ္ဖတ္ကို အတတ္နိုင္ဆံုး ေရွာင္ပါလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။


က်မတို႕ေန႕စဥ္ လႈပ္ရွားေနထိုင္ဖို႕အတြက္ အစားအေသာက္ဆုိတဲ့ က႑ ကလည္းအေရးႀကီးပါတယ္။
ထမင္းမစားဘဲေနလို႕မွ မရတာေလ ။အခ်ိန္တန္ ထမင္းနွစ္နပ္ကေတာ့ မျဖစ္မေနစားရပါတယ္ ။
စားတယ္ေသာက္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္ေရာဂါဝယ္သလို မျဖစ္ေအာင္ေတာ့
သတိထားရမွာေပါ့ ။စားေသာက္စရာအမ်ားစုမွာ ဆိုးေဆးေတြ ဓါတုပစၥည္းေတြ အနည္းအက်ဥ္းစီပါဝင္ေနသည့္အတြက္ လံုးဝကင္းေအာင္ မေရွာင္နိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ အတတ္နိုင္ဆံုးေတာ့ သတိထားျပီးဝယ္ယူစားသံုးသင့္ပါသည္ ။

ေနာက္တခုက ကိုယ္သံုးစြဲတဲ့ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကိုလည္း ေၾကြပန္းကန္ ဒါမွမဟုတ္လည္း
စတီးပန္းကန္လိုမ်ိဳး သံုးသင့္တယ္ ။ေၾကြထည္ပစၥည္းနဲ႕ စတီးပစၥည္းေတြဟာ အပူနဲ႕ဓါတ္ျပဳ လည္း
ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးနည္းပါတယ္ ။တခ်ဳိ႕ေသာ ပစၥည္းေတြက အပူနဲ႕ေတြ႕ ဆံုဓါတ္ျပဳလိုက္တဲ့အခါ
ကင္ဆာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့  Chemical ေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္ ။ေနာက္တခုက က်မတို႕ေတြ 
Coffee Mix ေသာက္တဲ့  အခါ coffee mix ထည့္ေရေႏြးထည့္ျပီးရင္  ေမႊစရာဇြန္း အဆင္သင့္ မရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးဆို  coffee mix အိတ္ေလးကို ေသးေသးေလး ေခါက္ျပီး တုတ္တံေလးအျဖစ္ အသံုးျပဳ ျပီးေမႊတတ္ပါတယ္ ။
အဲဒီလိုready made စားေသာက္စရာေတြ ကို ထုပ္ပိုး ဖို႕လုပ္ထားတဲ့ အိတ္ေတြမွာ
 formaldehyde(ေဖါမယ္လ္ဒီဟိုက္ ) လို႕ေခၚတဲ့ organic compound ပါဝင္တယ္ ။
အဲဒီ formaldehyde က ကင္ဆာကိုျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္ ။ အဲဒီဓါတ္ပါဝင္တဲ့ အိတ္ေလးကိုေခါက္ျပီး
ေကာ္ဖီ ပူပူ ထဲထည့္ျပီး ေမႊလိုက္တာဟာ  ..ကိုယ္ေသာက္မဲ့ ေကာ္ဖီကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ျပီး
အဆိပ္ခတ္လိုက္တာနဲ႕ အတူတူပါဘဲ ။တခါနွစ္ခါ က ကိစၥမရွိေပမဲ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး မၾကာခဏ လုပ္မိေနရင္
ဘာျဖစ္လာနိုင္လည္းဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႕ သိနိုင္ပါတယ္ ။ကိုယ္ေသာက္မဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ ကို အဆိပ္ခြက္
အျဖစ္မဖန္တီးမိပါေစနဲ႕ ။ 
( formaldehyde က ပလတ္စတစ္ ပစၥည္း အမ်ားစု မွာလည္း ပါတတ္တယ္  ...သူနဲ႕ပတ္သက္တာ
အေသးစိတ္ကို သိခ်င္ရင္ wikipedia မွာ ရွာၾကည့္လို႕ရပါတယ္ ။) 

ေန႕စဥ္မိမိေနထိုင္တဲ့စားေသာက္တဲ့ အထဲ မွာ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ဆိုးက်ိ ဳး ျဖစ္ပြားေစမဲ့
အစားအစာမ်ိ ဳး ..က်န္းမာေရး ထိ ခိုက္ေစနိုင္တဲ့ ေနထိုင္စားေသာက္မႈ႕ ပံုစံတို႕ကို 
ဆင္ျခင္ ျခင္းအားျဖင့္ ကင္ဆာဆိုတဲ့ေၾကာက္စရာေရာဂါဆိုး ႀကီးကို ကာကြယ္ပါ ။

ကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ေပးနိုင္တဲ့ အသီးအနွံ

တခ်ိဳ႕ေသာ အသီးအနွံေတြ က ကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို ေသေစတဲ့ ဓါတ္သဘာဝေတြပါဝင္ပါတယ္ ။
အဲလိုအသီးအနွံေတြကို စားသံုးေပးျခင္းျဖင့္ကင္ဆာေရာဂါကို ကာကြယ္နိုင္ပါတယ္ ။ 

 Mangosteen လို႕ေခၚတဲ့ မင္းဂြတ္သီးမွာကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို က်ံဳေစ ေသေစနိုင္တဲ့
Xanthone (ဈန္ရ္ပြန္)  ဆိုတဲ့ chemical ဓါတ္တမ်ိဳးပါဝင္ပါသည္ ။အဲဒီ Xanthone က မင္းဂြတ္သီးအခြံနဲ႕
အေစ့မွာ သာ အမ်ားဆံုးပါဝင္တာပါ ။မင္းဂြတ္သီးက က်န္းမာေရးအတြက္ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
အသံုးဝင္ပါတယ္  ။အသီးရဲ႕ အညာွာနဲ႕ အဖတ္ေလးေတြဖယ္ျပီး အလံုးကိုေရေသခ်ာေဆးပါ ။
ျပီးရင္ အသီးႀကိတ္စက္နဲ႕ မင္းဂြတ္သီးတလံုးလံုးကို ေရအနဲငယ္ထည့္ျပီး ႀကိတ္ပါ ။ ခပ္ျပစ္ျပစ္ အနွစ္ေတြ
ရလာပါလိမ့္မယ္.. တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီအနွစ္ေတြကို ပုလင္းထဲထည့္ ေရခဲေသတၱာထဲ မွာ forzen လုပ္ျပီး
ေဖ်ာ္ရည္ အနွစ္လို မ်ိဳးေဖ်ာ္ေသာက္ၾကပါတယ္ ။အခ်ိန္ေပးနိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္
ႀကိတ္ျပီး ခုႀကိတ္ ခုေဖ်ာ္ေသာက္တာက ပိုေကာင္းတာေပါ့ ။

သေဘာၤရြက္ ... က်မတို႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အလြယ္တကူေတြ႕နိုင္တဲ့ အသီးနဲ႕အရြက္ပါ ။
University of Pardue in California,က သုေသတန ပညာရွင္ေတြရဲ႕ေလ့လာ ခ်က္အရ  သေဘာၤရြက္မွာ ပါဝင္တဲ့Acetogenin (အက္စီတိုဂ်န္နင္)ဆိုတဲ့ ဓါတ္က ဗိုင္းရပ္စ္ ပိုး... မႈိစြဲျခင္း နဲ႕... ကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို တိုက္ဖ်က္နိုင္ပါသည္တဲ့ ။အဲဒီေတာ့ သေဘာၤရြက္ကို ဆႏၵရွိသလို မွီဝဲ စားသံုးျခင္းျဖင့္လည္း ကင္ဆာ ကို ကာကြယ္နိုင္ပါသည္ ။ သုတ္စားတာဘဲျဖင့္ျဖင့္ သေဘာၤရြက္ေလး အေျခာက္ လွန္းျပီးလဘက္ေျခာက္လို ခတ္ေသာက္တာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ။

ၾကက္သြန္ျဖဴ ...က်မတို႕ေန႕စဥ္စားသံုးတဲ့ အထဲမွာ ၾကက္သြန္ျဖဴ ပါဝင္ပါတယ္ ။
ၾကက္သြန္ျဖဴ မွာ ခႏၶာကိုယ္  ကို   အဆီက်ေစတဲ့ ဂုဏ္သတၱိ အျပင္ ကင္ဆာျဖစ္ေစနိုင္တ့ဲ ဆဲလ္ ေတြကို
ေလ်ာ့ပါးေစတဲ့ selenium (ဆလီနီယမ္)လို႕ေခၚတဲ့ chemical element တမ်ိဳး ပါဝင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။အဲဒီ selenium က အစာအိမ္ကင္ဆာ... အူမႀကီးကင္ဆာဆဲလ္ေတြကို အမ်ားဆံုးတိုက္ဖ်က္ေပးတာပါ  ။သုေတသန ဌာနေတြရဲ႕ ေလ့လာခ်က္အရ selenium ဂုဏ္သတၱိ
ၾကြယ္ဝစြာ ပါဝင္ရဲ႕ ၾကက္သြန္ျဖဴ ကကင္ဆာဆဲလ္  20 % ေလာက္ကို ေလ်ာ့ခ်ေပးနိုင္တယ္လို႕ သိရပါသည္ ။ၾကက္သြန္ျဖဴ ရဲ႕ အာနိသင္က အစိမ္းစားမွ ပိုျပီး ထိေရာက္ေစတာပါ ။အပူေပးျပီး ခ်က္ျပဳတ္
လိုက္တဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ က ဘာအာနိသင္မွ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ အဲတာေၾကာင့္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ၾကက္သြန္ျဖဴ
ေလးတဥေလာက္ စားေပးသင့္ပါတယ္ ။

ဒါေၾကာင့္ အစာလည္းေဆး ..ေဆးလည္း အစာဆိုသလိုဘဲ  ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ အသီးအရြက္
ေတြထဲကဘဲ ေကာင္းက်ိဳး အာနိသင္ ေပးေစနိုင္တဲ့ အသီးမ်ဳိဳး အရြက္ မ်ိ ဳး ကို ေရြးခ်ယ္စားသံုးသင့္ပါသည္။

ကင္ဆာျဖစ္ပြားနံႈးနဲ႕ အျဖစ္မ်ားတဲ့ အစိတ္အပိုင္းမ်ား

2012 က်န္းမာေရးစစ္တမ္းအရ  တမာၻလံုးမွာ ကင္ဆာျဖစ္ပြားေနသူဟာ 14သန္းေက်ာ္ ရွိပါသည္ ။
အမ်ိဳ ဳးသား မ်ားမွာ အျဖစ္မ်ားဆံုးကင္ဆာ ေရာဂါေတြကေတာ့
1 ) lung cancer (အဆုတ္ကင္ဆာ )
2)  prostate cancer  (ဆီးက်ိတ္ကင္ဆာ)
3) colorectal cancer (အူမႀကီးကင္ဆာ)
4) stomach cancer (အစာအိမ္ကင္ဆာ) တို႕ျဖစ္ပါတယ္ ။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ အျဖစ္မ်ားဆံုးကင္ဆာေရာဂါေတြကေတာ့
1) breast cancer (ရင္သားကင္ဆာ)
2)colorectal cancer (အူမႀကီးကင္ဆာ)
3)lung cancer (အဆုတ္ကင္ဆာ)
4) cervical cancer  (သားအိမ္ေခါင္းကင္ဆာ ) တို႕ျဖစ္ပါတယ္ ။

ကေလးသူငယ္မ်ားမွာ ျဖစ္ပြားတတ္တဲ့ေရာဂါကေတာ့
ေသြးကင္ဆာလို႕ အသိမ်ားတဲ့ acute lymphoblastic leukaemia နဲ႕brain tumorsတို႕ပါဘဲ ။
ကေလးဆိုေပမဲ့လည္း ဒီေရာဂါ ဆိုးက အလြတ္မေပးဘဲေခ်ာင္းေနတတ္ပါတယ္ ။

အမ်ိ ဳးသားမ်ားမွာ အျဖစ္မ်ားဆံုးက အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းကို
အထူးေရွာင္က်ဥ္ သင့္တာ ဆိုတာ ေျပာဖို႕ေတာင္ မလိုေလာက္ေတာ့ပါဘူးေနာ္ ။

အမ်ိ ဳးသမီးမ်ားမွာျဖစ္ပြားတဲ့ ရင္သားကင္ဆာ ကေတာ့ မိန္းကေလးတိုင္း ေရခ်ိဳး တဲ့အခါတိုင္း သတိထား
စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႕လိုပါတယ္ ... ခ်ိဳင္းေအာက္မွ စလို႕ မိမိ ရင္သားတဝိုက္မွာ ပံုမွန္မဟုတ္ဘဲ
နာက်င္ ေနတာမ်ိဳး ရွိလား ..အက်ိတ္အခဲ အစေလးေတြမ်ား ရွိေနလားဆိုျပီး ေရခ်ိဳးတိုင္း မိမိဘာသာ
အသာအယာ စမ္းသပ္ၾကည့္ပါ ။

ေနာက္ထပ္တခုကေတာ့ အသည္း ေရာဂါပါ ။ သူဟာကင္ဆာ အမ်ိဳ ဳး အႏြယ္ထဲမွာမပါဝင္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့
အသည္းေရာဂါ B ပိုး နဲ႕ C ပိုးကလည္း ၾကာလာတဲ့ အခါမွာ အသည္း ကင္ဆာ အျဖစ္ကို
ေျပာင္းသြားပါတယ္ ။ဒါေၾကာင့္ ကင္ဆာ မဟုတ္ေပမဲ့လည္း အသည္းေရာဂါ ျဖစ္တဲ့ B ပိုးနဲ႕ C ကလည္း
ကင္ဆာေရာဂါ နီးနီးေလာက္ကို ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းလွပါတယ္ ။။အသည္းေရာဂါကေန ဆက္ႏြယ္ျပီး
ကင္ဆာအျဖစ္ ထပ္ဆင့္ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ပြားသြားျခင္းက ကင္ဆာေရာဂါရဲ႕ 20% ရွိပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ အသည္းကိုလည္း ဂရုတစိုက္ ရွိသင့္ပါတယ္ ။

လူဆိုတာက ကံတရားေစရာနဲ႕ ရွင္သန္ေနၾကတာပါ ။ဘယ္သူမွ ဒီလိုေၾကာက္စရာ ေရာဂါ ဆိုးႀကီးကို
မလိုခ်င္ၾကပါဘူး ။ သို႕ေပျငားလည္း ကံက ျဖစ္ရမဲ့ ကံပါလာရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ေရွာင္လႊဲ လို႕ မရတတ္
ပါဘူး ။ တကယ္လို႕မ်ား  ဒီလိုေရာဂါဆိုးႀကီး ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့ရျပီ ဆိုရင္ ..... ..... .....
ကိုယ့္ရဲ႕ေနရက္ေတြကို ဘယ္လိုဆက္လက္ရွင္သန္မွာလည္း ????

ပစ္ပစ္
Pm 11 :19
10.9.2014

 ( က်မေနာက္ အပိုင္း(၃)ကိုဆက္ေရးပါမယ္  ။က်မက ဆရာဝန္တေယာက္မဟုတ္ပါဘူး..
က်မစိတ္ဝင္တစား ရွိသြားတဲ့ အရာေလးတခုကိုေလ့လာျပီး မွ်ေဝ ေပးတဲ့သေဘာပါ ။
တကယ္လို႕မ်ား ေဆးပညာတကယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ သူေတြကမ်ား လာဖတ္မိရင္  ...က်မေရးထားတဲ့ အထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားပါေနရင္ က်မကို ေထာက္ျပ ေပးနိုင္ပါတယ္ရွင္ ၊။  )

က်မ အေပၚက ေရးသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြရဲ႕ အေသးစိတ္ကို ထပ္မံသိခ်င္တယ္ဆိုရင္
Google serch ကေန အကုန္လံုး ရွာေဖြ ျပီးအေသးစိတ္ဖတ္နိုင္ပါတယ္ရွင္ ။က်မဘာသာျပန္ထားတဲ့
တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြက လိုအပ္တာမ်ားရွိခဲ့ရင္လည္း က်မရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ ညံဖ်င္းမႈ႕
ေၾကာင့္ပါလို႕  ေျပာခ်င္ပါတယ္ရွင္  ၊။။။
ဒီအထိ ဆံုးေအာင္ဖတ္လာတယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕  ..post ကသိပ္ရွည္ေနတဲ့
အတြက္ ေၾကာင့္ပါ ။

က်မကို tag လုပ္ထားတဲ့ ညီမ အိန္ဂ်ယ္ေရ..အမေရးျပီးျပီေနာ္ ... { }}}}}

08 September 2014

ခ်ံဳ ဳ ခိုတိုက္ခိုက္သူမ်ား (သို႕မဟုတ္) ကင္ဆာ ...(၁)

Posted by blackroze at Monday, September 08, 2014 8 comments
ကင္ဆာ...  ဒီနာမည္ဟာသိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္   ။ ဒီနာမည္ ကို ပိုင္ဆိုင္ေနျပီဆိုတာနဲ႕
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ျပင္းထန္တဲ့ေဝဒနာနဲ႕ ေလာကကိုေက်ာခိုင္းရေတာ့မွာ ေသခ်ာသြား
ပါျပီ ။ေျပာရရင္ေတာ့  ဒီနာမည္ ဟာခရီးသြားလက္မွတ္တေစာင္နဲ႕ တူတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္...
ကိုယ္မထြက္ခ်င္ေပမဲ့ လည္း ဒီလက္မွတ္ရျပီဆို ဒီခရီးကသြားကို သြားရေတာ့မွာပါ ။

က်မဒီနာမည္ကို ရင္းရင္းနွီးႏွီး စၾကားဖူးတာက က်မ အမတေယာက္ရဲ႕ အေဖ ..က်မဦးေလးဆိုပါေတာ့ ...လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ ျဖစ္တယ္ ။
အဲဒီတုန္းက က်မက ငယ္ေသးတယ္  ။ 9တန္းေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္ ။လူႀကီးေတြ ေျပာသံၾကားတယ္ ။
ဘယ္သူေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္ေနတယ္ ...ကြမ္းအရမ္းစားလို႕ ျဖစ္တာေနမွာ ဘာညာ ဆိုျပီး ေျပာသံဆိုသံ
ၾကားဖူးတယ္ ။အိမ္က လူႀကီးေတြကေတာ့လူနာသတင္းေမးသြားၾကပါတယ္..ျပန္လာေတာ့ သူတို႕ေတြေျပာတာနားေထာင္ရသေလာက္ ..ကင္ဆာဟာ..သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္လို႕  က်မထင္မိတယ္...။လွ်ာဆို ျပတ္က်လို႕ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့  သြားဖံုးေတြေရာ ပဲ့က်လာတာေပါ့ ။လွ်ာ မရွိေတာ့ စကားေျပာလို႕မရသလို..အစားလည္းဘာမွကိုစားလို႕မရေတာ့ဘူးေပါ့ ။အဲဒီလိုေတြၾကားတုန္းက ေၾကာက္လိုက္တာေလ...ေနာက္ေတာ့သိပ္မၾကာဘူး  တနွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ဆံုးသြားျပီ ဆိုျပီး နာေရး
သတင္းၾကားပါတယ္ ။အဲဒီကထဲက က်မ အေပါင္းသင္းေတြထဲမွာ ကြမ္းစားတယ္ၾကားတာမ်ိဳး...ဆိုရင္
က်မ အျမဲသတိေပးမိတတ္တယ္... ကြမ္းစားတာက မေကာင္းဘူး ..က်မဦးေလး တေယာက္ဆို
ေဝဒနာ  အႀကီးအက်ယ္ ခံစားျပီးေသသြားတာေပါ့ ။သတိေပးစကားအျမဲေျပာမိတတ္ပါတယ္ ။

ဒီလိုဘဲ ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ က်မဒီနုိင္ငံေရာက္လာတဲ့ အထိ  အဲဒီကင္ဆာဆိုတဲ့ နာမည္ကို
ထပ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရင္းရင္းနွီးနွီးၾကားတာမ်ိ ဳ း မရွိေတာ့ဘူး ။အရင္တုန္းကေတာ့
ေက်ာင္းသူဘဝဆိုေတာ့ လူမႈ႕ေရး ကိစၥကို အိမ္ကလူႀကီးေတြကဘဲ ဦးေဆာင္လုပ္ေနၾကဆိုေတာ့
ေတာ္တန္ ေလာက္ဆို က်မတို႕ လူငယ္ေတြ မသိလိုက္တာမ်ိ ဳး လည္း ျဖစ္နိုင္တာေပါ့ေလ  ။
ဒီနိုင္ငံေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မ က 18နွစ္အရြယ္ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မဘဝ က်မဘာသာရပ္တည္ဖို႕ ႀကိဳးစားရပါျပီ  ။ ေနာက္တခုက ကိုယ့္ဘာသာ ရပ္တည္ရတဲ့
ဘဝျဖစ္ေနပါျပီ..ဒီေတာ့ လူမႈ႕ေရး က်န္းမာေရး  အစစ ဘယ္ကိစၥ မဆို က်မဘာသာ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္
ရပါတယ္ ။ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာနဲ႕  ထိေတြ႕ ဆက္ဆံရပါျပီ  ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္ထဲမွာ  က်မေနတဲ့
အနီးနား အိမ္နီးခ်င္းမွာ  ခင္မင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္းၾကားမွာ ေရာဂါျဖစ္တယ္လို႕ ၾကားလိုက္ရင္
ကင္ဆာ ပါဘဲ ။ ဒီနိုင္ငံကဘဲ ကင္ဆာ ျဖစ္လြန္းတာလား  မသိေတာ့ပါဘူး ။

က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အေမ ဆံုးတယ္ ။ သားအိမ္ကင္ဆာ နဲ႕ပါ ။ ျဖစ္တာက ေတာ့ၾကာလွပါျပီ
က်မသူငယ္ခ်င္း 7တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝကထဲက အဲဒီေရာဂါ စျဖစ္တယ္ ။ က်မ သူငယ္ခ်င္း အသက္ 28
မွာ မွ သူ႕အေမ ဆံုးတာပါ ။က်မ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါတယ္ ။သူ႕အေမ အရမ္း စိတ္ဓါတ္မာတယ္တဲ့
သူ႕အေမနဲ႕ အတူ မေရွး မေႏွာင္းျဖစ္ၾကတဲ့သူေတြ အကုန ္ဆံုးကုန္ၾကျပီ ..ဒီေလာက္အခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ
မရွိေနေတာ့ဘူးတဲ့  ။သူ႕အေမက ကင္ဆာျဖစ္ေနေပမဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေနသြားလို႕ရတယ္
လို႕ ေျပာပါတယ္ ။သူမဂၤလာေဆာင္အထိ မွီမယ္ထင္ထားတာ  ။ဒါေပမဲ့ သူမဂၤလာ မေဆာင္ခင္
သူ႕အေမ ဆံုးသြားတာပါ  ။ သူ႕အေမ က်ေတာ့ စိတ္ဓါတ္သိပ္မာတယ္ေျပာရမွာေပါ့ ။ သူ႕အေမ ဒီေရာဂါ ရွိေနျပီဆိုေတာ့ သားသမီးေတြက ဝမ္းနည္းတာေပါ့ ။အဲဒီေတာ့ သူ႕အေမက သူတို႕ကိုေျပာတယ္တဲ့
နင္တို႕ေတြ အရြယ္မေရာက္မခ်င္း  အေမ နင္တို႕ကို မထားသြားဘူးတဲ့ ..တကယ္လည္း သူတို႕ေမာင္နွမေတြ အရြယ္ေရာက္ တဲ့ အထိ သူတို႕ အေမ ေနသြားခဲ့ပါတယ္  ။ အရံႈးေပးရမယ္ဆိုတာ
သိေပမဲ့လည္း ရသေလာက္ကို ရင္ဆိုင္သြားခဲ့တဲ့သူပါ  ။

ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အေဖ  ။ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ ဘာညာ ေျပာသံလည္း
မၾကား ဖူးပါဘဲနဲ႕ ျဗဳန္းစားႀကီး အသက္ရႈက်ပ္တယ္ဆိုျပီး ေဆးရံုတင္ရတယ္ ။ေဆးစစ္လိုက္တယ္ ။
အစကေတာ့ပန္းနာရင္က်ပ္လိုလို အဆုတ္ပြသလိုလို ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုကေန ကင္ဆာတဲ့  ။
အဆုတ္ကင္ဆာ  အဆင့္၄ တဲ့  ။ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုဆို ယံုေတာင္ မယံု နိုင္ၾကဘူး ။ ဘာမွလည္း
လကၡဏာမျပဘဲနဲ႕ အသက္ရႈေလး က်ပ္ရံုနဲ႕ ကင္ဆာ အဆင့္၄ ဆိုေတာ့ ဟုတ္ရဲ႕လားေပါ့ ။
ေဆးရံုေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာင္းျပီး medical check up လုပ္ၾကပါေသးတယ္ ။ဒီတေယာက္ကေတာ့
ခပ္ျမန္ျမန္ပါဘဲ  ။အဆုတ္ကင္ဆာလို႕ သိရျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ  ဆံုးသြားပါတယ္ ။6လေတာင္မျပည့္
လိုက္ပါဘူး  ။သူငယ္ခ်င္း အေဖက အသက္လည္း 60ေက်ာ္ေနျပီဆိုေတာ့ ကင္ဆာဆိုတာသိလို္က္ရတဲ့
အခ်ိန္ စိတ္ဓါတ္က်သြားတာလည္းပါမယ္ ထင္ပါတယ္ ။လူႀကီးလည္း ျဖစ္တယ္ ။ စိတ္ဓါတ္လည္း
က်သြားေတာ့ ေရာဂါ က ခ်က္ခ်င္းႀကီးအနိုင္ရ သြားတယ္ထင္တာဘဲ  ။

ေနာက္ေတာ့လည္း ဘယ္သူကင္ဆာ ျဖစ္ေနလို႕  ဘယ္သူကေတာ့ ကင္ဆာနဲ႕ဆံုးသြားျပီဆိုတာတို႕
မၾကာခဏ ဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္  ။အလုပ္ထဲမွာလည္း  ဘယ္သူက ကင္ဆာ ျဖစ္လို႕ အလုပ္ထြက္
ျပီးနားေနျပီဆိုတာမ်ိဳး မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္ ။

အခုေလာေလာလတ္လတ္ ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့ က်မတို႕အလုပ္ခန္းထဲကဘဲ  ခင္မင္ရတဲ့
တေယာက္ဆိုပါေတာ့  ။သူကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး  .ဒီိနိုင္ငံသူစစ္စစ္ပါ ။
ကေလးနွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္  ။သူ႕ေယာက္က်ားက ဒီနိုင္ငံစစ္တပ္က စစ္မႈ႕ထမ္း ပင္စင္စားပါ ။
တပ္ကေန အျငိမ္းစားယူထားတဲ့သူေပါ့ ။ သမီးကအထက္တန္းတက္ေနတာ ...သားက အခုမွ အလယ္တန္းတက္မွာ။သမီးကေတာ့ဒီနိုင္ငံက ေကာင္မေလး ေတြပံုစံစရိုက္မ်ိဳးဘဲထင္ပါတယ္..
သမီးနဲ႕ပတ္သက္ျပီးသူေျပာတာ သိပ္မၾကားဖူးပါဘူး..သားအေၾကာင္းေတာ့ ခဏခဏေျပာပါတယ္ ။

သူ႕သားက စာအရမ္းေတာ္ပါတယ္ ။ေကာင္ေလးက လိမ္လည္း လိမ္မာတယ္ ။ဒီနိုင္ငံက ကေလးေတြက
က်မတို႕ျမန္မာမ်က္စိနဲ႕ၾကည့္ရင္ ရိုင္းပါတယ္ ။ အရြယ္ ကမေရာက္ေသးဘူး  ။အိမ္ေပၚကဆင္းျပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အျပင္မွာ ခြဲေနဖို႕ စဥ္းစားေနျပီ ။မိဘကို လုပ္ေကြ်းဖို႕ထက္ ရည္စားနဲ႕ အတူေန
ဖို႕ ဦးစားေပး လုပ္ၾကတဲ့သူေတြပါ ။အဲဒီေကာင္ေလးက်ေတာ့ အဲလိုပံုစံ မဟုတ္ဘူး  ။ အေမကိုအရမ္းခ်စ္ျပီး အလိုက္လည္းသိတယ္ ။ကေလးကငယ္ေသးတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း သူ႕အသိစိတ္နဲ႕သူ မိဘကို အျမဲတမ္းကူညီေပးတတ္သူပါ ။ မိဘကို သိတတ္တဲ့ကေလးဆိုပါေတာ့ ။အေမလုပ္တဲ့သူကလည္း သားကို အရမ္းအားထားပံုရတယ္ ။ အခုေတာ့အူမႀကီးကင္ဆာ တဲ့ ။ အားလံုးကစိတ္မေကာင္းၾကဘူး ။

သူကက်န္းက်န္းမာမာ ဘဲ..ဘာမွ ျဖစ္တယ္လည္းေျပာသံမၾကားဘူး ။ အလုပ္မွာတနွစ္တခါ ဝန္ထမ္း
တိုင္း Medical check up လုပ္ရတယ္..ဒီနွစ္ အဲလိုစစ္ေတာ့ သူ႕ကို ေဆးရံုကေန စာပို႕လာတယ္
အူနဲ႕ပတ္သက္ျပီေသခ်ာ ျပန္ျပီး စစ္ဖို႕ အေၾကာင္းၾကားတယ္ ။အဲတာနဲ႕သူလည္း ေဆးရံုမွာစစ္ေတာ့
ကင္ဆာ လို႕ သံသယျဖစ္တယ္ေပါ့ ။သူေဆးရံု နွစ္ ရံု သံုးရံု ေျပာင္းျပီး စစ္တယ္..။ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကင္ဆာ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတယ္ ။သူကခြဲစိတ္လို႕ အခ်ိန္မွီေသးတယ္ေျပာတာဘဲ ။အူကိုျဖတ္ထုတ္မယ္ေပါ့ ။ အားလံုးက တအံတၾသျဖစ္လို႕  ။ အဲဒီအမဆို တခါမွ ခြင့္ယူတယ္ကိုမရွိဘူး ။

ကင္ဆာဆိုတာကလည္း ဘာလကၡဏာ မွကိုမျပဘဲ ကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတတ္တာလား ။ေရာဂါ
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေဝဒနာတခုခု ခံစားရတဲ့ လကၡဏာ ျပရမယ္မဟုတ္လား ။အခုေတာ့ ဘာမွကို
သတိမထားမိဘဲ ကင္ဆာတဲ့ ။ အူမႀကီးကင္ဆာဆိုေတာ့ သူ႕ကို ဝမ္းသြားတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး တခုခုမ်ားမခံစားရဘူးလား ။ဝမ္းမၾကာခဏခ်ဳပ္တာမ်ိဳး ။ ဗိုက္ေအာင့္တာေတြ ဘာေတြ  ။ဗိုက္ထဲ တင္းတင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာေတြမခံစားရဖူးလားလို႕ ေမးေတာ့လည္း ဘာမွကို မခံစားရဘူးတဲ့ ။
ေဆးရံုက ကင္ဆာလို႕ေျပာေတာ့့ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုနိုင္ဘူးတဲ့ ။
ကင္ဆာဆိုတာၾကီးကလည္းေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ။

သူကကင္ဆာလို႕သိသိရျခင္းမွာ  စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးငိုပါတယ္  ။ သူ႕သားေလးကစာအရမ္းေတာ္တာတဲ့..
သူ႕သားေလး ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အထိ သူလုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္တဲ့  ။ဒီနိုင္ငံမွာ က ပညာေရးစရိတ္က
သိပ္ႀကီးပါတယ္ ..အထက္တန္းေလာက္အထိဘဲေက်ာင္းတက္ျပီး အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကတဲ့ သူေတြမ်ားပါတယ္ ။တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ ဆိုတာ မိဘကလည္း တတ္နိုင္မွ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဇြဲေကာင္းေကာင္း နဲ႕ႀကိဳးစား နိုင္မွ ...ဘြဲ႕တခုရတာပါ  ။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း တကၠသုိလ္ ဆက္တက္ဖို႕
အတြက္ ဘဏ္ကေန ပိုက္ဆံေခ်းျပီး  သံုးပါတယ္ ။ဘြဲ႕ရေတာ့ အလုပ္ရွာ ဘဏ္ကအေၾကြးကို ျပန္ဆပ္ေပါ့ ။
ဘဏ္ကေန ပိုက္ဆံေခ်းတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာ မွာလည္း ေက်ာင္းတက္မယ္  ပိုက္ဆံေခ်းပါ  ဆိုတိုင္း
လြယ္လင့္တကူ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး ။ မိဘအလုပ္အကိုင္  ..တလဝင္ေငြ ..မိဘကအိုးပိုင္ အိမ္ ပိုင္ရွိရဲ႕ လား..အျပင္ကုမၸဏီဝန္ထမ္းလား..အစိုးရဝန္ထမ္းလား...။ဘယ္တကၠသိုလ္တက္မွာလည္း ..အဲဒီတကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ရေတြက အလုပ္ရွာရ လြယ္လား ..အမ်ိဳးစံုကို စံုစမ္းျပီး အစစ ေနာက္ေၾကာင္းလိုက္ျပီးမွ ေခ်းေပးတာပါ ။

ပညာေရးစရိတ္စက သိပ္ျမင့္မားလြန္းတဲ့ နိုင္ငံဆိုေတာ့  ကေလးကစာဘယ္ေလာက္ဘဲေတာ္ေနပါေစ
ပံပိုးေပးမဲ့မိဘ မရွိရင္   ..ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကး မတတ္ရင္  သိပ္ျပီးႀကီးႀကီးမားမားေမွ်ာ္လင့္လို႕မရေတာ့ပါဘူး ။အဲဒီ အမရဲ႕ သားကလည္း ပညာေတာ္ ..မိဘကိုလည္း
သိတတ္တဲ့သားလိမ္မာ ဆိုေတာ့ မေအ ခမ်ာ  သားေလးကို ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ျဖစ္ေစခ်င္ပံုရပါတယ္ ။
အခု ..သူ႕မွာ ဒီလိုေရာဂါလာျဖစ္ေတာ့ .. ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအနည္းနဲ႕အမ်ားဆိုသလိုထိခိုက္သြားနိုင္တာေပါ့  ။ ေလွေလွာ္ရင္းတက္ႀကိဳးသြားသလို  တပိုင္းတစ ျဖစ္သြားနိုင္တယ္  ။ အဲဒီေတာ့ သူ႕ခမ်ာ သူ႕အတြက္ သူစိတ္ပူတာေရာ  သူ႕သားေလးေနာင္ေရးေတြးပူတာေရာ ေဝဒနာနွစ္ရပ္ကို ခံစားေနရေတာ့တာပါဘဲ  ။ၾကားရတဲ့
မိတ္ေဆြေတြလည္း စိတ္မေကာင္းၾကေပမဲ့ ဘာတတ္နိုင္မွာလည္း ေလ...။

ျပီးခဲ့တဲ့တပါတ္က အလုပ္ခန္းထဲက လူေတြစုျပီး ပိုစ့္ကဒ္ေလးတခု လုပ္ၾကပါတယ္..အားေပးစကား
တေယာက္တေၾကာင္းစီေရး  ..ကဒ္ေလးကိုလွလွပပေလး ထုပ္ သူဖတ္ရေအာင္ေပါ့ ...သူ႕ကိုေဆးရံု သြားေတြ႕ၾကပါတယ္  ။

ေဆးရံုက လူနာခန္းထဲမွာ အဲဒီအမနဲ႕ အတူ သူ႕သားေလးကိုပါ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္  ။အေဖက အိမ္ကိုျပန္ျပီး
ပစၥည္းျပန္ယူတယ္တဲ့ ။သားေလးက အေမတေယာက္ထဲ ေဆးရံုမွာက်န္ခဲဲ့မွာဆိုးလို႕  အေဖနဲ႕ အိမ္လိုက္
မျပန္ဘဲ သူ႕အေမနား ေစာင့္ေနေပးတာဘဲ  ။ေကာင္ေလးက 11နွစ္12 နွစ္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္ ။
မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ ..သူ႕အေမ ခုတင္ေဘးက ခုံေလးမွာ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႕ ထုိင္ေနတာ  ။
ေဆးရံုသြားၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး အခန္းထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ငိုခ်င္တဲ့ စိတ္ကို တင္းျပီး သူ႕ကို အားေပးစကား ေျပာေနရတယ္ဆိုတာ က်မတို႕ အခ်င္းခ်င္းဘဲ သိၾကပါတယ္ ။
ကင္ဆာေရာဂါႀကီးက ဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္ရလားလို႕ က်မေမးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ ေလ။။။။
ဒီေရာဂါက ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဝင္ေရာက္ေနရာယူလာတာကိုအသိေတာင္မေပးဘဲ
သူတို႕တေနရာစာရ သြားျပီဆိုမွ .... ငါတို႕ေတာ့ နင့္ကိုယ္ထဲ ေရာက္ေနျပီ.. ဆို ပီး ..ေနာက္က်မွ အသိေပးတတ္တဲ့..ခ်ံဳ ခိုတိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ေကာင္ေတြပါ ။
သူတို႕ေတြ အဲလိုဝင္မလာနိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလည္း .... ။။။။။

 ပစ္ပစ္
Am 2:23
8.9.2014

( က်မေနာက္ တပိုင္းဆက္ေရးပါမယ္  ။က်မက ဆရာဝန္တေယာက္မဟုတ္ပါဘူး..က်မစိတ္ဝင္တစား
ရွိသြားတဲ့ အရာေလးတခုကို ျပန္ျပီးမွ်ေဝတဲ့ သေဘာပါဘဲ .. တကယ္လို႕မ်ား ေဆးပညာတကယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့
သူေတြကမ်ား လာဖတ္မိရင္  ...က်မေရးထားတဲ့ အထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားပါေနရင္ က်မကို ေထာက္ျပ
ေပးနိုင္ပါတယ္ရွင္ ၊။  )


05 September 2014

သူႀကီးသား

Posted by blackroze at Friday, September 05, 2014 8 comments

က်မ ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ First year စတက္ခ်ိန္ဆိုပါေတာ့ ။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုက ကန္တင္း မွာ ထမင္းစားၾကတာမ်ားပါတယ္  ။မိန္းကေလးတခ်ိဳ ဳ ႕ကေတာ့ တခါတေလ ထမင္းဘူးသယ္တတ္တယ္ ။
အဲတာလည္းရံဖန္ရံခါဆိုပါေတာ့ ။မ်ားေသာအားျဖင့္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတန္းခ်ိန္ျပီးရင္
အဆင္ေျပသလို ဆိုင္မွာဘဲ စားၾကတာမ်ားတယ္..တခါတေလ ေက်ာင္းမွာအတန္းခ်ိန္ျပီးျပီ ဆိုရင္
အျပင္ထြက္ျပီး ျမိဳ႕ထဲဘက္မွာ သြားစားၾကတာမ်ားတယ္ ။အေပါင္းသင္းေတြနဲ႕ သြားလာရတာကို
ပိုသေဘာက်ၾကတာပါ ။

ဒါေပမဲ့က်မတို႕အခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရွိတယ္ ။သူကပံုစံတမ်ိဳ း ။ေက်ာင္းလာတာ
ထမင္းခ်ိဳင့္သယ္လာတယ္ ။ထမင္းသယ္လာတာ ဘာထူးျခားလည္းလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ မထူးျခားပါဘူး ။ထမင္းခ်ိဳင့္ သယ္လာတာကမထူးျခားေပမဲ့ သယ္လာတဲ့ ပံုစံက
ထူးျခားေနတာပါ ။ထမင္းခ်ိဳင့္သယ္လာတယ္ဆိုရင္ အမ်ားစုက စတီးခ်ိဳင့္ သံုးဆင့္ခ်ိဳင့္အေသးျဖစ္ျဖစ္
နွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္ အေသးျဖစ္ျဖစ္ နဲ႕ယူလာၾကတာမ်ားပါတယ္..သူကဘယ္လိုခ်ိဳင့္နဲ႕ လာလည္းဆိုေတာ့
က်မတို႕ေတြ အလႈေတြဘာေတြ လုပ္ရင္ မုန္႕လိုက္ေဝတဲ့အခါ သံုးတဲ့ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ အႀကီးနဲ႕လာတာခင္ဗ်ား...။

ပထမ တရက္ သူအဲလိုခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႕ လာေတာ့ အခန္းထဲကလူေတြက ထင္ၾကတာ သူ႕အိမ္မွာ ဆြမ္းေကြ်း
အလႈတို႕ ဘာတို႕လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းကို သယ္လာျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေကြ်းတယ္ မွတ္ၾကတာေပါ့ ။
ဒါေပမဲ့ ထမင္းစားေတာ့ သူတေယာက္ထဲ ခ်ိဳင့္ဖြင့္ ခံုေပၚမွာ ပဝါခင္းျပီး ငါးဆင့္စလံုးဖြင့္ခ် ျပီးေတာ့
ခပ္တည္တည္ဘဲ တေယာက္ထဲ ထိုင္စားတာ ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း စားပါဘာညာ မေခၚဘူး ။
အဲလိုနဲ႕တရက္ျပီးသြားေရာ ။ေနာက္တရက္ က်မတို႕လည္း ထမင္းခ်ိဳင့္ သယ္တာက တရက္ အျပင္
ထြက္စားတာက တရက္ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႕ကို သတိမထားမိေတာ့ဘူး ။

တရက္ေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုထဲက တေယာက္က ဘယ္ကေနၾကားလာတယ္ မသိဘူး ။သူ႕အေၾကာင္း
စေျပာပါေလေရာ ။""  နင္တို႕သိလား ငါတို႕အခန္းထဲမွာ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ သမားရွိတယ္တဲ့  ..သခ်ာၤေမဂ်ာ
ကေကာင္ေတြ ဒီေန႕ငါ့ကိုေမးတယ္ ...ဘယ္သူလည္းတဲ့.. "" အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
သူလာေျပာတဲ့ အထိက်မတို႕ အဲဒီငါးဆင့္ခ်ိဳင့္သမားကို သတိမထားမိဘူး ။

တျခားေမဂ်ာက သိေနျပီးကိုယ့္အခန္းထဲက အေၾကာင္း ကိုယ္မသိေတာ့ ကိုယ္ညံရာက်မယ္ဆိုျပီး
တပါတ္ေလာက္ ဆိုင္မွာ ထမင္းမစားဘဲ အခန္းထဲမွာဘဲ ထမင္းဘူးသယ္စားေတာ့မွ ..ဘယ္သူဆိုတာ
ေသခ်ာသိေတာ့တယ္  ။အဲဒီေက်ာင္းသားက ေန႕တိုင္း ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ အႀကီးႀကီးနဲ႕ ထမင္းဘူးသယ္လာျပီး
ခပ္တည္တည္ဘဲ စားတာ ။အဲတာနဲ႕ သူ႕ကို တခါတည္းနာမည္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။
သူႀကီးသား  ဆိုျပီးေတာ့ ။သူကလည္း လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူးေနာ္..ခပ္တည္တည္ဘဲ  ။

တရက္ေတာ့ သူက က်မတို႕အုပ္စုထဲက တေယာက္ကို ေဂၚေၾကာင္ပါတယ္ ။ ေလယာဥ္ပ်ံခ်ိဳးျပီး
စာရြက္ေပၚအသည္းေလးေတြ ဆြဲျပီး ေနာက္ကေန လွမ္း ျပစ္တာေပါ့ ။ ေက်ာင္းသားဘဲ ကိုယ္ႀကိဳက္ရင္
ကိုယ္လိုက္ေျပာေပါ့ ..မဟုတ္ဘူးလား ။မိန္းကေလးက လည္းျပန္ခ်စ္နိုင္ရင္ ခ်စ္မွာေပါ့ ...။
အခုဟာက နာမည္လည္းမေရးထားဘူး ။လွမ္းျပစ္တာကလည္း လက္ကမျငိမ္ေတာ့ ထိခ်င္တဲ့
ေခါင္းထိေနေတာ့တာေလ ။ၾကာေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုလည္းစိတ္တိုလာေရာ ။ႀကိဳက္ရင္လည္း
လိုက္ေျပာလိုက္ ။ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႕ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာေျပာေပါ့ ။အခုဟာက ဘယ္သူကိုထိထိ
ဘယ္သူကဘဲ ျပန္ေျဖေျဖ သူကအျမတ္ဘဲ ။တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ ဆိုတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနေတာ့
အျမင္ကတ္တဲ့စာရင္းထဲပါလာေရာ ။ နဂိုထဲက သူ႕ပံုစံက ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္နဲ႕  အခ်ိဳးက သိပ္မက်တာဆိုေတာ့ ။

သူႀကီးသားလို႕ ကြယ္ရာမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေပးထားတဲ့နာမည္ကို တခါတည္း အမည္ေပးကင္ပြန္း
တပ္ လုပ္ျပီး တခန္းလံုးကို ေျပာျပလိုက္ေရာ ။ အဲေတာ့ သူ႕ကို က်မတို႕အုပ္စုက နာမည္ေျပာင္ေပးထားတာ
သူျပန္သိသြားတာေပါ့ ။ အမေလးေနာ္..သူ႕ကို အဲလိုကြယ္ရာမွာနာမည္ဖ်က္ပါတယ္ဆိုျပီး ဌာနက
ပါေမာကၡ ကိုသြားတိုင္တယ္ရွင္ ။တိုင္တာကလည္းၾကည့္ပါဦး ။က်မနာမည္တပ္ ျပီးတိုင္တာ ။
က်မက သူ႕ကို အဲလိုမဟုတ္တဲ့နာမည္ ေခၚပါတယ္ဆိုျပီး By name နဲ႕ Roll NO. နဲ႕ကို အတိအက်
တိုင္တာရွင္ ။ က်မကို ရက္စက္ခ်က္ ။ တိုင္ရက္ေလျခင္းရွင္ ။

တရက္ပရက္တီကယ္လ္ ခ်ိန္ျပီးေတာ့ ဆရာမက က်မခံုနံပါတ္ကို ေခၚပါတယ္ ။ သမီး ကို ဆရာက
ေတြ႕ခ်င္လို႕တဲ့  အတန္းဆင္းရင္ ဌာနကို ခဏသြားလိုက္ေနာ္တဲ့ ။က်မမွာေလ ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႕
သြားေတြ႕လိုက္ရတာ ။ဒင္းရက္စက္ခ်က္ ေလ ။ဒီလိုေလး နာမည္ေျပာင္ေပးမိတာနဲ႕ တိုင္ရက္ေလျခင္း ။
ဆရာကေတာ့ သိပါတယ္။ သမီးသူ႕ကို သူႀကီးသားလို႕ေခၚတယ္ဆို..သူက ဆရာ့ကို လာေျပာလို႕
သမီးကို ေခၚေမးတာတဲ့ ။က်မကလည္းေျဖလုိက္တာေပါ့ ။သူ႕ကိုသူႀကီးသားလို႕ ေခၚတာ က်မတေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ တခန္းလံုးက ေခၚၾကတာပါလို႕ ။ကြယ္ရာမွာ နာမည္ေျပာင္ေလး
ေပးမိတာပါလို႕ ။သူကေက်ာင္းလာရင္ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႕ ထမင္းဘူးသယ္လာေတာ့ အဲလိုေခၚမိတာပါလို႕
ျပန္ေျဖရွင္းလိုက္တာေပါ့  ။

ဆရာႀကီးကေတာ့ နားလည္ပါတယ္  ။က်မကိုဘာမွမေျပာပါဘူး ။
တိုင္တဲ့သူရွိေတာ့ေခၚေမးတာပါ သမီးရယ္တဲ့  ။ က်မအခန္းထဲက ထြက္ခါနီး ဆရာကထပ္မွာပါတယ္ ။
အခုလို တိုင္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ သူ႕ကို ရန္သြားမေတြ႕နဲ႕ဦးေနာ္တဲ့ ။တေက်ာင္းထဲသားျခင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနဖို႕ေျပာပါတယ္ ။  က်မကလည္းသိတာေပါ့ေလ ။
တေက်ာင္းထဲသားခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနဖို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။
အဲဒီသူႀကီးသားကို ေဝးေဝးေရွာင္ရမယ္ဆိုတာ ။ေနာက္တခါဆို က်မကို ပါခ်ဳ ဳပ္ စီပို႕ေတာ့မယ္ဆိုတာ
ႀကိဳသိတာေပါ့ေလ ။က်မကေတာ့အဲဒီသူႀကီးသားကို ကမာၻ မေက်ပါဘဲ ။

ေနာက္ေတာ့သူက သူ႕ဘာသာသူမလံုဘူးထင္ပါတယ္ ။က်မတို႕အုပ္စုနဲ႕ သူတို႕အုပ္စု ဆံုရင္
ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႕ လိုက္ေတာ့ မစရဲဘူး ။ဘယ္စရဲမလည္း ။စေလ။။စလို႕ကေတာ့ က်မက
ဘယ္သူစစ သူ႕နာမည္နဲ႕ ပါခ်ဳ ဳပ္ စီတိုင္မွာ ။သူတို႕ကလည္း ရိပ္မိတယ္ ။တျခားသူေတြနဲ႕ ေဟးလား
ဟားလား လုပ္တယ္ ။က်မတို႕ အုပ္စု နဲ႕ ဆံုရင္ လံုးဝျငိမ္ သြားေရာ ။က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုလည္း
တျခားသူေတြနဲ႕ဆုိရင္ စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႕ သူတို႕ အုပ္စုကို ေတြ႕ျပီဆိုတာနဲ႕ ခပ္တည္တည္
ေနပလိုက္တာ ။ အခန္းထဲက တျခားသူေတြက က်မတို႕နွစ္အုပ္စုကို သိၾကားနဲ႕သူရာ လို႕
နာမည္ေပးၾကတယ္ ။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ ပထမနွစ္ျပီးသြားတယ္ ။စာေမးပြဲေတြေျဖျပီး  ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တက္ေတာ့
သူတို႕အုပ္စုနဲ႕ က်မတို႕အုပ္စု ကတခန္းထဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။အခန္းမတူေတာ့ ပရက္တီကယ္လ္ Timetable ေတြလည္း မတူေတာ့ဘူး ။အဲတာနဲ႕ဘဲ တခါတေလ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဆံုမိတာတို႕
ေက်ာင္းကားစီးတဲ့ေန႕ဆို သူတို႕အုပ္စုထဲက တေယာက္တေလ နဲ႕ ဆံုမိတာတို႕ေလာက္ကလြဲရင္
သတိမထားမိၾကေတာ့ဘူး ။

ေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုထဲက တေယာက္က ဘယ္ကေတြ႕လာတယ္မသိပါဘူး ။
သူႀကီးသားကို ေတြ႕တယ္တဲ့  ဇူးေမဂ်ာက ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ တြဲေနတာ ေတြ႕တယ္တဲ့ ။
သူတို႕အုပ္စုလည္းရည္းစားရတဲ့သူက ရသြားေတာ့ အုပ္စုကြဲသြားတယ္ထင္ပါတယ္ ။
အရင္လို 6ေယာက္ တပူးတတြဲတြဲ ေတြ႕ရတယ္ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူး ။
တခါတေလ လူကြဲျပီး နွစ္ေယာက္တြဲ သံုးေယာက္တြဲ မ်ိဳး ဆံုတာမ်ိဳ ဳး ၾကရင္ေတာ့
က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုကို လိုက္နႈတ္ဆက္ရွာ ပါတယ္ ။ အဲလိုအခါက်ရင္ေတာ့ က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မရိုင္းပါဘူး ။
သူႀကီးသားမပါရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုဘဲ ျပန္ဆက္ဆံေပးလိုက္ပါတယ္ ။ပထမနွစ္က
ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးနွစ္ေရာက္တဲ့အထိေတာ့ ရန္ျငိဳး ေတြကို သယ္မလာေတာ့ပါဘူး ။

ေနာက္ေတာ့လည္း စားေမးပြဲႀကီးေျဖ ..စာသင္ေက်ာင္းႀကီးကို ေက်ာခိုင္း ..ဘဝေက်ာင္းထဲကို
ေရာက္လာၾကတယ္ဆုိပါေတာ့ ..။အခုေနခါ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ က်မစိတ္ထဲ အဲတုန္းက
ေက်ာင္းသူဘဝေလးကို ျပန္လြမ္းလိုက္တာေလ ။အခုဆိုရင္ နွစ္ေတြကို မနည္းေတာ့ဘူး ။
သူႀကီးသားလည္း ကေလးဘယ္နွစ္ေယာက္ရေနျပီလည္း မသိေတာ့ဘူး  ။အဲဒီတုန္းက
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း အဆက္ျပတ္ကုန္တာၾကာေပါ့ ။သူတို႕အုပ္စုထဲက ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလည္း မသိေတာ့ဘူး ။က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုထဲကေတာ့တခ်ိဳ႕က အိမ္ေထာင္က် ေယာက္က်ားေနာက္လုိက္ေန
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေက်ာင္းျပီးေတာ့ နယ္ျပန္သြားၾကတယ္ ။အဲလိုနဲ႕ဘဲ တေယာက္နဲ႕တေယာက္
အဆက္သြယ္ေတြျပတ္ျပီးကြဲ ကုန္ၾကတယ္ ။ ေက်ာင္း ျပီးျပီးခ်င္းကေတာ့ အဆက္သြယ္ရွိၾကပါတယ္။
နယ္ျပန္သြားတဲ့ သူကရန္ကုန္လာရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီးေတြ႕ျဖစ္ၾကေသးတယ္  ။
ေနာက္ေတာ့လည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူ႕အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ မအားၾကတာလည္းပါတာေပါ့ေလ ။
အခ်ိန္ေတြၾကာသြားေတာ့ ခင္မင္မႈ႕ေတြလည္း ေအးခဲသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ ...။
က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို အခ်ိန္ကတျဖည္းျဖည္းတိုက္စားသြားလိုက္တာ
အခုဆို တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အဆက္သြယ္ေတာင္ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။

ေက်ာင္းတုန္းက ဆိုျပီး ျပန္သတိရမိလာရင္ ဓါတ္ပံုေလးထုတ္ၾကည့္  ။ညအိပ္မေပ်ာ္ခင္ နဖူးေပၚ
လက္ေလးတင္ျပီး ျပန္စဥ္းစား ။ပထမႏွစ္တုန္းက ဘယ္လို  ဒုတိယနွစ္တုန္းက ဘယ္လို ..အစရွိသျဖင့္
ေပါ့ေလ ။အခုဆိုရင္ ဘယ္သူကေတာ့ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနမလည္း ။။ အခန္းထဲကသိခဲ့ဖူးတဲ့
သူေတြေရာ ငါသတိရမိသလို ..သတိမွ ရၾကပါ့မလား  ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ငါ့ကို သတိမွ ရပါ့မလား  ..သူတို႕လည္း တခါတေလေတာ့ ေက်ာင္းသူဘဝကို ျပန္စဥ္းစားမိၾကမွာ  ။အဲလိုအခါက်ရင္ သူတို႕ေတြလည္း သတိရၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕  ။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ေက်ာင္းသူဘဝကို ျပန္စဥ္းစားမိတဲ့ညေတြဆို  ...
က်မအိမ္မက္ မက္တယ္ ။အိမ္မက္ထဲမွာ  ေက်ာင္းထဲကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္  ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
ေတြ႕တယ္ ။ဆရာမေတြနဲ႕ ျပန္ေတြ႕တယ္ ။ ေက်ာင္းကန္တင္းကထိုင္ေနက် ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ေလးကို ေတြ႕တယ္ ။
ေက်ာင္းသူအမ်ားစုက အိတ္လွလွေလးေတြ လြယ္ျပီးေက်ာင္းတက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးကို
ဘဲ ပထမနွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးနွစ္အထိ သစၥာရွိရွိ လြယ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္မိန္းကေလးတေယာက္ကို ျပန္ေတြ႕တယ္ ။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမ ေရွ႕ကေန ေက်ာင္းလမ္းမ တေလွ်ာက္ေမွ်ာ္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ျပာလဲ့ေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ကိုေတြ႕တယ္  ..ျပာလဲ့လဲ့ ေကာင္းကင္မွာ
တိမ္စိုင္ေတြက အဆုပ္လိုက္ အခဲလိုက္ကေန ...ဟိုတစ ဒီတစ..... ေနာက္ေတာ့..  ေနာက္ေတာ့လည္း
 ေလနဲ႕ အတူ တျဖည္းျဖည္း  .....လြင့္ေမ်ာလွ်က္   .... ....              ...... ..... ။။။။


ပစ္ပစ္
Am 3:09
5.9.2014

(တကယ္လို႕မ်ား ဒီစာေလးကို အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မတို႕အခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေယာက္ကမ်ား
ဖတ္မိမယ္ဆိုရင္ေလ...က်မဘယ္သူဆိုတာ မွတ္မိဦးမွာပါေနာ္  ။။။ )

ဒီပိုစ့္ကေန  10 ေယာက္ ဆက္ျပီး tag ရမယ္တဲ့  ။ေအာက္ပါ 10 ေယာက္ကို ဆက္ျပီး tag လုပ္ပါတယ္..

1 .. ညီရဲ
2.. ကိုဆုိစီ
3.. ဂ်က္စ္
4..မတိမ္လႊာျဖဴ
5..ကိုအားေထာင္
6..ကိုတူး
7..အထြန္း
8..ေနမင္းဇြဲမာန္
9..မကြန္
10..ကဗ်ာစံစံ

02 September 2014

ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရပါရွင္...

Posted by blackroze at Tuesday, September 02, 2014 14 comments
ဘေလာ့ေဒး အမွတ္တရတဲ့ ..တီတင့္က တက္ဂ္တဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ  ..
ဒါကဒုတိယေျမာက္ blog day အမွတ္တရ တက္ဂ္ပိုစ့္ဆိုပါေတာ့ ..
( ပထမ blog day အမွတ္တရ တက္ဂ္ပိုစ့္ကေတာ့ ေမာင္မ်ိ ဳးက တက္ဂ္လုပ္လို႕ ေရးဖူးပါတယ္ ။
2011 ကဆိုပါေတာ့   ။)

အခုဆိုရင္ အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ေရးျပီးၾကေလာက္ပါျပီ ။ က်မကေတာ့ဒီရက္ပိုင္း အာသီးေယာင္
နွာေစးေခ်ာင္းဆိုး  ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အခုမွ ဘဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။
အစကေတာ့ ဘေလာ့ေဒး အမွတ္တရ ဟိုဟာေရးရေကာင္းနိုးနိုး  ဒီဟာေရးရေကာင္းနိုးနုိး နဲ႕
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရ ဆိုမွေတာ့  ဘေလာ့နဲ႕ပတ္သက္တာေလး ေရးတာအသင့္ေတာ္
ဆံုးလို႕ဆံုးျဖတ္ျပီး  က်မရဲ႕ ဘေလာ့ဂါဘဝစျဖစ္လာပံုေလးကို ေရးဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။။

က်မ ရဲ႕ ခံစားမႈ႕ သံစဥ္ေလးကို စဖန္တီးျဖစ္ပံုကို လည္းအရင္က က်မေရးခဲ့ဖူးပါတယ္  ။ စျဖစ္လာပံု
ကူညီေပးခဲ့တဲ့သူေတြ ..က်မကို ဝိုင္းဝန္း လက္တြဲေခၚခဲ့ၾကသူေတြ ..က်မစာတပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္  ။
အခုတေခါက္ ဘေလာ့နဲ႕ ပတ္သက္တာေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားေတာ့ အရင္က ေရးဖူးတဲ့
အေၾကာင္း မဟုတ္ဘဲ..က်မရဲ႕ ဘေလာ့ အေပၚထားတဲ့သံေယာဇဥ္နဲ႕ အခုလက္ရွိ ဘေလာ့ ေလာကကို
ျမင္ပံုေလး ဘဲေရးရရင္ေကာင္းမယ္လို႕  စဥ္းစားမိတယ္ ။။

အခုေလာေလာဆယ္ကေတာ့ ဘေလာ့ရြာနဲ႕ facebook ရြာက အျပိဳင္ အဆိုင္ေပါ့ ရွင္ ။
တခ်ိန္က ဘေလာ့မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့  ဘေလာ့ဂါ အမ်ားစု က (က်မအပါအဝင္ေပါ့) facebook ထဲ
ေရာက္သြားၾကကထဲက  ဘေလာ့ဘက္ကို ျပန္မလွည့္ျဖစ္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လည္း မိသားစု အေရးေၾကာင့္ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ၾကေတာ့ ဘေလာ့ မေရး ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း  ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာကို ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ အင္တာနက္ လိုင္း မေကာင္းတာ
ေၾကာင့္ ဘေလာ့ မေရး ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳး မ်ိဳး ေၾကာင့္ဆိုပါေတာ့ ..ဘေလာ့ကို
ေက်ာခိုင္းသြားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္  ။

ေနာက္တခုက facebook က တခုခုဆို response ျမန္တယ္...ကိုယ္က status တေၾကာင္းတင္လိုက္
အဲဒီေအာက္မွာ ဘယ္သူမဆို Like လုပ္လို႕ရတယ္ comment ေရးလို႕ရတယ္ ..ဘေလာ့က အဲလို
မဟုတ္ဘူး ။စာဖတ္ခ်င္ရင္ တကူးတက သြားဖတ္ရတယ္..ကိုယ္ဘာေျပာခ်င္လည္းေရးခ်င္လည္း
တင္ထားတဲ့စာကိုေသခ်ာဖတ္ျပီးမွ ေျပာလို႕ေရးလို႕ရတယ္  ။ဘေလာ့မွာစာတင္တဲ့သူကလည္း အေလးအနက္ ေရးထားတာမ်ိဳးကို ဘဲတင္တာ မ်ားတယ္..ကိုယ္ေရးတဲ့ စာ ကိုယ္တာဝန္ယူရတာကိုးးး  ။
အဲဒီေတာ့ ဘေလာ့မွာက ဟာသဆိုရင္လည္း ဟာသပီပီျပင္ျပင္ေရးတယ္..ခရီးသြား
ေဆာင္းပါးဆိုလည္း အစအဆံုးေသခ်ာေရးၾကတယ္  ။အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုလည္း ေသခ်ာခံစားဖြဲ႕ႏြဲ႕ ျပီးမွ
တင္တာမ်ားတယ္  ။အဲဒီေတာ့ ေရးတဲ့သူဘက္ကလည္းတာဝန္ေက်ေအာင္ေလးေလးနက္နက္ ခံစားျပီးမွ
ေရးတယ္ ။ဖတ္တဲ့သူကလည္း ေသခ်ာဖတ္ျပီး ခံစား ျပီးမွ ေအာက္မွာ comment ေရးၾကတာမ်ားတယ္ ။

facebook ၾကေတာ့ အဲလို မဟုတ္ဘူး...ကိုယ္တင္ခ်င္တာ တင္လို႕ရတယ္  ။ညကအိမ္ မက္ မက္တယ္
ဆိုျပီး စာတေၾကာင္းတင္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ့္friend list ထဲက ခင္တဲ့သူေတြက ဘာေတြမက္တာလည္း
ဘယ္လိုအိမ္မက္လည္း  ဆိုျပီးစဟယ္ ေနာက္ဟယ္နဲ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရးလို႕ရတယ္..တခုခုဆိုရင္လည္း
တကူးတက ကိုသြားဖတ္စရာမလိုဘူး ။ကိုယ့္ Timeline မွာ တက္လာသမွ် ေစာင့္ဖတ္ရံုဘဲ ။
ေကာမက္ေရးတဲ့ေနရာမွာလည္း ေပါ့ေပါ့ပါ့ပါ့းေလး ေရးခဲ့လို႕ရတယ္ ။communication မွာ facebook က
Blog ထက္ပိုျမန္တယ္  ။တခုခုဆို ခ်က္ခ်င္းသိနိုင္တယ္...ေမးနိုင္တယ္  ...က်မထင္ပါတယ္
blogger အမ်ားစုက ဒီလို ဆက္သြယ္မႈ႕ လြယ္ကူတဲ့ အတြက္ facebook ကို သံုးၾကရာကေန
blog နဲ႕တျဖည္းျဖည္းအဆက္ျပတ္ကုန္ၾကတာ ေနမွာပါ ။blog ကိုတမင္တကာ ျဖတ္ၾကတဲ့သူေတြေတာ့
မရွိၾကပါဘူး ။Blogger တိုင္းက ကိုယ့္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ blog ကို တန္ဖိုးထားၾကတာႀကီးပါဘဲ ။

blog ေရးတဲ့သူေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတဲ့ ေနာက္တခ်က္ကလည္း ဘေလာ့ဂါဆိုတဲ့ သူေတြအမ်ားစုက ျပည္ပကမ်ားပါတယ္  ။ သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ အိမ္လြမ္းစိတ္
ကိုယ္က်င္လည္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဖိစီးမႈ႕ ေတြ ကို ရင္ဖြင့္ရာေနရာ အျဖစ္ ဘေလာ့ဆိုတာကို ေရး
ျဖစ္လာၾကတာမ်ားတယ္ ။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္သြားၾကတဲ့ အခါ အေၾကာင္းအမ်ိ ဳးမ်ိ ဳးေၾကာင့္
စာေရးျခင္းကိုအခ်ိန္ မေပးနိုင္ၾကေတာ့ဘဲ Blog ေလာက ကေန ေပ်ာက္ကုန္တာပါ ။က်မ Blog စေရးတာ
2009 မွာပါ ။ အဲဒီတုန္းက ခင္မင္ခဲ့တဲ့ blogger ေတြထဲမွာ အခုခ်ိန္ထိ ဆက္ေရးေနတဲ့သူေတြလည္းရွိသလို
မေရးဘဲ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္..အဲဒီတုန္းက facebook ဆိုတာႀကီးကို ဒီေလာက္
ႀကီး သံုးတဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ေသးေတာ့ ဘေလာ့မွာ မေတြ႕ေတာ့ရင္ ဘယ္မွာဆက္သြယ္ရမယ္ဆုိတာ
မသိၾကေတာ့ပါဘူး ။အခုဆိုရင္ က်မဘေလာ့ေရးလာတာ 5နွစ္ေပါ့ ။ဒီငါးနွစ္မွာ ဘေလာ့ကတဆင့္
ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါ ။

က်မက က်မကိုယ္ က်မ စာေပဝါသနာပါလို႕ စာေရးတဲ့သူတေယာက္ အျဖစ္ဘဲ ခံယူပါတယ္ ။

က်မ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ  က်မခံစားခ်က္..က်မ မေက်နပ္ခ်က္ .. ဒါေတြကို စေရးရင္းနဲ႕
ဘေလာ့ဂါရယ္လို႕ ျဖစ္လာတာပါဘဲ ။ က်မ စာေရးတာဝါသနာပါတယ္ ။ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်မ ျမင္မိတာ
ခံစားမိတာကို ေရးးျဖစ္တာမ်ားပါတယ္  ။ က်မဘယ္အခ်ိန္အထိ စာေရးျဖစ္ေနမလည္း ဆိုတာ
က်မကိုယ္ က်မေတာင္ ေသခ်ာ မသိပါဘူး ။က်မအခု အင္တာနက္ ကို လြယ္လင့္တကူ သံုးးစြဲလို႕
ရတဲ့ေနရာမွာ ေနတယ္..ဒါေၾကာင့္ ခလုတ္ေလးတခ်က္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ကိုယ္ဘာေရးခ်င္လည္း
ကိုယ္ဘေလာ့ေလးမွာ ကိုယ္ေရးနိုင္တယ္  ။

တကယ္လို႕မ်ား က်မ လည္းသူမ်ားေတြလို ျပန္သြားတဲ့ အခါ
အင္တာနက္ အဝိုင္းေလး လည္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေနအထားဆို က်မ စာေတြ
ဆက္ေရးနိုင္ပါ့မလား...ဒီေမးခြန္းကို က်မကိုယ္ က်မ ျပန္ေမးေနတာ အေတာ္ၾကာပါျပီ  ။
ေနာက္တခုက က်မအခုက လြတ္လပ္တယ္..ေန႕ျဖစ္ျဖစ္ ညျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ခ်ိန္ကလြဲရင္ က်မစိတ္ပါတာကို
ခ်က္ခ်င္းထလုပ္နိုင္တယ္..တကယ္လို႕မ်ား က်မမွာလည္း မျဖစ္မေန ခြဲေဝယူရမဲ့တာဝန္ ေတြ ရွိလာခဲ့ရင္
က်မ စာေရးျခင္းအတြက္ ဘေလာ့ဘက္ကို အခ်ိန္ေပးနိုင္ပါ့မလား စဥ္းစားမိတယ္  ။
အဲလို စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း က်မ အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ ။

ဒါေပမဲ့လည္းေလ  ..
ျဖစ္ခ်င္တာက ဆႏၵ ..ျဖစ္ေနတာက ဘဝတဲ့  ။။။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရတယ္တဲ့။
က်မၾကားဖူးတာေလးပါ  ။က်မဘဝမွာ တခုခုကုိေရြးခ်ယ္ရေတာ့မဲ့ အခါ ...က်မေရြးခ်ယ္လိုက္ရတဲ့ အခါ..
ဘေလာ့ဆိုတာကို က်မေက်ာခိုင္းခဲ့ရမယ္ဆိုရင္  က်မကို ေမ့မသြားၾကပါနဲ႕ေနာ္...
တခ်ိန္တုန္းက ပစ္ပစ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္က ခံစားမႈ႕သံစဥ္  ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ေလးမွာ
သူ ခံစားယံုၾကည္ရာကို ေရးဖြဲ႕ ခဲ့ဖူးတယ္လို႕  သတိရေပးပါ ။

တကယ္လို႕မ်ား အဲလိုအခ်ိန္က တကယ္ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မလည္း အားလံုးကို
အမွတ္ရေနမွာပါ ။တခ်ိန္တုန္းက ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့  စာေပမိတ္ေဆြ ေမာင္နွမ ေတြကို က်မသတိရေနမွာပါ ။

ပစ္ပစ္
Am  2:50
2.9.2014

 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei