ခ်ံဳ ဳ ခိုတိုက္ခိုက္သူမ်ား (သို႕မဟုတ္) ကင္ဆာ ...(၁)

ကင္ဆာ...  ဒီနာမည္ဟာသိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္   ။ ဒီနာမည္ ကို ပိုင္ဆိုင္ေနျပီဆိုတာနဲ႕
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ျပင္းထန္တဲ့ေဝဒနာနဲ႕ ေလာကကိုေက်ာခိုင္းရေတာ့မွာ ေသခ်ာသြား
ပါျပီ ။ေျပာရရင္ေတာ့  ဒီနာမည္ ဟာခရီးသြားလက္မွတ္တေစာင္နဲ႕ တူတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္...
ကိုယ္မထြက္ခ်င္ေပမဲ့ လည္း ဒီလက္မွတ္ရျပီဆို ဒီခရီးကသြားကို သြားရေတာ့မွာပါ ။

က်မဒီနာမည္ကို ရင္းရင္းနွီးႏွီး စၾကားဖူးတာက က်မ အမတေယာက္ရဲ႕ အေဖ ..က်မဦးေလးဆိုပါေတာ့ ...လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ ျဖစ္တယ္ ။
အဲဒီတုန္းက က်မက ငယ္ေသးတယ္  ။ 9တန္းေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္ ။လူႀကီးေတြ ေျပာသံၾကားတယ္ ။
ဘယ္သူေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္ေနတယ္ ...ကြမ္းအရမ္းစားလို႕ ျဖစ္တာေနမွာ ဘာညာ ဆိုျပီး ေျပာသံဆိုသံ
ၾကားဖူးတယ္ ။အိမ္က လူႀကီးေတြကေတာ့လူနာသတင္းေမးသြားၾကပါတယ္..ျပန္လာေတာ့ သူတို႕ေတြေျပာတာနားေထာင္ရသေလာက္ ..ကင္ဆာဟာ..သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္လို႕  က်မထင္မိတယ္...။လွ်ာဆို ျပတ္က်လို႕ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့  သြားဖံုးေတြေရာ ပဲ့က်လာတာေပါ့ ။လွ်ာ မရွိေတာ့ စကားေျပာလို႕မရသလို..အစားလည္းဘာမွကိုစားလို႕မရေတာ့ဘူးေပါ့ ။အဲဒီလိုေတြၾကားတုန္းက ေၾကာက္လိုက္တာေလ...ေနာက္ေတာ့သိပ္မၾကာဘူး  တနွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ဆံုးသြားျပီ ဆိုျပီး နာေရး
သတင္းၾကားပါတယ္ ။အဲဒီကထဲက က်မ အေပါင္းသင္းေတြထဲမွာ ကြမ္းစားတယ္ၾကားတာမ်ိဳး...ဆိုရင္
က်မ အျမဲသတိေပးမိတတ္တယ္... ကြမ္းစားတာက မေကာင္းဘူး ..က်မဦးေလး တေယာက္ဆို
ေဝဒနာ  အႀကီးအက်ယ္ ခံစားျပီးေသသြားတာေပါ့ ။သတိေပးစကားအျမဲေျပာမိတတ္ပါတယ္ ။

ဒီလိုဘဲ ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ က်မဒီနုိင္ငံေရာက္လာတဲ့ အထိ  အဲဒီကင္ဆာဆိုတဲ့ နာမည္ကို
ထပ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရင္းရင္းနွီးနွီးၾကားတာမ်ိ ဳ း မရွိေတာ့ဘူး ။အရင္တုန္းကေတာ့
ေက်ာင္းသူဘဝဆိုေတာ့ လူမႈ႕ေရး ကိစၥကို အိမ္ကလူႀကီးေတြကဘဲ ဦးေဆာင္လုပ္ေနၾကဆိုေတာ့
ေတာ္တန္ ေလာက္ဆို က်မတို႕ လူငယ္ေတြ မသိလိုက္တာမ်ိ ဳး လည္း ျဖစ္နိုင္တာေပါ့ေလ  ။
ဒီနိုင္ငံေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မ က 18နွစ္အရြယ္ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မဘဝ က်မဘာသာရပ္တည္ဖို႕ ႀကိဳးစားရပါျပီ  ။ ေနာက္တခုက ကိုယ့္ဘာသာ ရပ္တည္ရတဲ့
ဘဝျဖစ္ေနပါျပီ..ဒီေတာ့ လူမႈ႕ေရး က်န္းမာေရး  အစစ ဘယ္ကိစၥ မဆို က်မဘာသာ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္
ရပါတယ္ ။ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာနဲ႕  ထိေတြ႕ ဆက္ဆံရပါျပီ  ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္ထဲမွာ  က်မေနတဲ့
အနီးနား အိမ္နီးခ်င္းမွာ  ခင္မင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္းၾကားမွာ ေရာဂါျဖစ္တယ္လို႕ ၾကားလိုက္ရင္
ကင္ဆာ ပါဘဲ ။ ဒီနိုင္ငံကဘဲ ကင္ဆာ ျဖစ္လြန္းတာလား  မသိေတာ့ပါဘူး ။

က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အေမ ဆံုးတယ္ ။ သားအိမ္ကင္ဆာ နဲ႕ပါ ။ ျဖစ္တာက ေတာ့ၾကာလွပါျပီ
က်မသူငယ္ခ်င္း 7တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝကထဲက အဲဒီေရာဂါ စျဖစ္တယ္ ။ က်မ သူငယ္ခ်င္း အသက္ 28
မွာ မွ သူ႕အေမ ဆံုးတာပါ ။က်မ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါတယ္ ။သူ႕အေမ အရမ္း စိတ္ဓါတ္မာတယ္တဲ့
သူ႕အေမနဲ႕ အတူ မေရွး မေႏွာင္းျဖစ္ၾကတဲ့သူေတြ အကုန ္ဆံုးကုန္ၾကျပီ ..ဒီေလာက္အခ်ိန္ထိ ဘယ္သူမွ
မရွိေနေတာ့ဘူးတဲ့  ။သူ႕အေမက ကင္ဆာျဖစ္ေနေပမဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေနသြားလို႕ရတယ္
လို႕ ေျပာပါတယ္ ။သူမဂၤလာေဆာင္အထိ မွီမယ္ထင္ထားတာ  ။ဒါေပမဲ့ သူမဂၤလာ မေဆာင္ခင္
သူ႕အေမ ဆံုးသြားတာပါ  ။ သူ႕အေမ က်ေတာ့ စိတ္ဓါတ္သိပ္မာတယ္ေျပာရမွာေပါ့ ။ သူ႕အေမ ဒီေရာဂါ ရွိေနျပီဆိုေတာ့ သားသမီးေတြက ဝမ္းနည္းတာေပါ့ ။အဲဒီေတာ့ သူ႕အေမက သူတို႕ကိုေျပာတယ္တဲ့
နင္တို႕ေတြ အရြယ္မေရာက္မခ်င္း  အေမ နင္တို႕ကို မထားသြားဘူးတဲ့ ..တကယ္လည္း သူတို႕ေမာင္နွမေတြ အရြယ္ေရာက္ တဲ့ အထိ သူတို႕ အေမ ေနသြားခဲ့ပါတယ္  ။ အရံႈးေပးရမယ္ဆိုတာ
သိေပမဲ့လည္း ရသေလာက္ကို ရင္ဆိုင္သြားခဲ့တဲ့သူပါ  ။

ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အေဖ  ။ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္ ဘာညာ ေျပာသံလည္း
မၾကား ဖူးပါဘဲနဲ႕ ျဗဳန္းစားႀကီး အသက္ရႈက်ပ္တယ္ဆိုျပီး ေဆးရံုတင္ရတယ္ ။ေဆးစစ္လိုက္တယ္ ။
အစကေတာ့ပန္းနာရင္က်ပ္လိုလို အဆုတ္ပြသလိုလို ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုကေန ကင္ဆာတဲ့  ။
အဆုတ္ကင္ဆာ  အဆင့္၄ တဲ့  ။ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုဆို ယံုေတာင္ မယံု နိုင္ၾကဘူး ။ ဘာမွလည္း
လကၡဏာမျပဘဲနဲ႕ အသက္ရႈေလး က်ပ္ရံုနဲ႕ ကင္ဆာ အဆင့္၄ ဆိုေတာ့ ဟုတ္ရဲ႕လားေပါ့ ။
ေဆးရံုေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာင္းျပီး medical check up လုပ္ၾကပါေသးတယ္ ။ဒီတေယာက္ကေတာ့
ခပ္ျမန္ျမန္ပါဘဲ  ။အဆုတ္ကင္ဆာလို႕ သိရျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ  ဆံုးသြားပါတယ္ ။6လေတာင္မျပည့္
လိုက္ပါဘူး  ။သူငယ္ခ်င္း အေဖက အသက္လည္း 60ေက်ာ္ေနျပီဆိုေတာ့ ကင္ဆာဆိုတာသိလို္က္ရတဲ့
အခ်ိန္ စိတ္ဓါတ္က်သြားတာလည္းပါမယ္ ထင္ပါတယ္ ။လူႀကီးလည္း ျဖစ္တယ္ ။ စိတ္ဓါတ္လည္း
က်သြားေတာ့ ေရာဂါ က ခ်က္ခ်င္းႀကီးအနိုင္ရ သြားတယ္ထင္တာဘဲ  ။

ေနာက္ေတာ့လည္း ဘယ္သူကင္ဆာ ျဖစ္ေနလို႕  ဘယ္သူကေတာ့ ကင္ဆာနဲ႕ဆံုးသြားျပီဆိုတာတို႕
မၾကာခဏ ဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္  ။အလုပ္ထဲမွာလည္း  ဘယ္သူက ကင္ဆာ ျဖစ္လို႕ အလုပ္ထြက္
ျပီးနားေနျပီဆိုတာမ်ိဳး မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရပါတယ္ ။

အခုေလာေလာလတ္လတ္ ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့ က်မတို႕အလုပ္ခန္းထဲကဘဲ  ခင္မင္ရတဲ့
တေယာက္ဆိုပါေတာ့  ။သူကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး  .ဒီိနိုင္ငံသူစစ္စစ္ပါ ။
ကေလးနွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္  ။သူ႕ေယာက္က်ားက ဒီနိုင္ငံစစ္တပ္က စစ္မႈ႕ထမ္း ပင္စင္စားပါ ။
တပ္ကေန အျငိမ္းစားယူထားတဲ့သူေပါ့ ။ သမီးကအထက္တန္းတက္ေနတာ ...သားက အခုမွ အလယ္တန္းတက္မွာ။သမီးကေတာ့ဒီနိုင္ငံက ေကာင္မေလး ေတြပံုစံစရိုက္မ်ိဳးဘဲထင္ပါတယ္..
သမီးနဲ႕ပတ္သက္ျပီးသူေျပာတာ သိပ္မၾကားဖူးပါဘူး..သားအေၾကာင္းေတာ့ ခဏခဏေျပာပါတယ္ ။

သူ႕သားက စာအရမ္းေတာ္ပါတယ္ ။ေကာင္ေလးက လိမ္လည္း လိမ္မာတယ္ ။ဒီနိုင္ငံက ကေလးေတြက
က်မတို႕ျမန္မာမ်က္စိနဲ႕ၾကည့္ရင္ ရိုင္းပါတယ္ ။ အရြယ္ ကမေရာက္ေသးဘူး  ။အိမ္ေပၚကဆင္းျပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အျပင္မွာ ခြဲေနဖို႕ စဥ္းစားေနျပီ ။မိဘကို လုပ္ေကြ်းဖို႕ထက္ ရည္စားနဲ႕ အတူေန
ဖို႕ ဦးစားေပး လုပ္ၾကတဲ့သူေတြပါ ။အဲဒီေကာင္ေလးက်ေတာ့ အဲလိုပံုစံ မဟုတ္ဘူး  ။ အေမကိုအရမ္းခ်စ္ျပီး အလိုက္လည္းသိတယ္ ။ကေလးကငယ္ေသးတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း သူ႕အသိစိတ္နဲ႕သူ မိဘကို အျမဲတမ္းကူညီေပးတတ္သူပါ ။ မိဘကို သိတတ္တဲ့ကေလးဆိုပါေတာ့ ။အေမလုပ္တဲ့သူကလည္း သားကို အရမ္းအားထားပံုရတယ္ ။ အခုေတာ့အူမႀကီးကင္ဆာ တဲ့ ။ အားလံုးကစိတ္မေကာင္းၾကဘူး ။

သူကက်န္းက်န္းမာမာ ဘဲ..ဘာမွ ျဖစ္တယ္လည္းေျပာသံမၾကားဘူး ။ အလုပ္မွာတနွစ္တခါ ဝန္ထမ္း
တိုင္း Medical check up လုပ္ရတယ္..ဒီနွစ္ အဲလိုစစ္ေတာ့ သူ႕ကို ေဆးရံုကေန စာပို႕လာတယ္
အူနဲ႕ပတ္သက္ျပီေသခ်ာ ျပန္ျပီး စစ္ဖို႕ အေၾကာင္းၾကားတယ္ ။အဲတာနဲ႕သူလည္း ေဆးရံုမွာစစ္ေတာ့
ကင္ဆာ လို႕ သံသယျဖစ္တယ္ေပါ့ ။သူေဆးရံု နွစ္ ရံု သံုးရံု ေျပာင္းျပီး စစ္တယ္..။ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကင္ဆာ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတယ္ ။သူကခြဲစိတ္လို႕ အခ်ိန္မွီေသးတယ္ေျပာတာဘဲ ။အူကိုျဖတ္ထုတ္မယ္ေပါ့ ။ အားလံုးက တအံတၾသျဖစ္လို႕  ။ အဲဒီအမဆို တခါမွ ခြင့္ယူတယ္ကိုမရွိဘူး ။

ကင္ဆာဆိုတာကလည္း ဘာလကၡဏာ မွကိုမျပဘဲ ကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတတ္တာလား ။ေရာဂါ
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေဝဒနာတခုခု ခံစားရတဲ့ လကၡဏာ ျပရမယ္မဟုတ္လား ။အခုေတာ့ ဘာမွကို
သတိမထားမိဘဲ ကင္ဆာတဲ့ ။ အူမႀကီးကင္ဆာဆိုေတာ့ သူ႕ကို ဝမ္းသြားတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး တခုခုမ်ားမခံစားရဘူးလား ။ဝမ္းမၾကာခဏခ်ဳပ္တာမ်ိဳး ။ ဗိုက္ေအာင့္တာေတြ ဘာေတြ  ။ဗိုက္ထဲ တင္းတင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာေတြမခံစားရဖူးလားလို႕ ေမးေတာ့လည္း ဘာမွကို မခံစားရဘူးတဲ့ ။
ေဆးရံုက ကင္ဆာလို႕ေျပာေတာ့့ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုနိုင္ဘူးတဲ့ ။
ကင္ဆာဆိုတာၾကီးကလည္းေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ။

သူကကင္ဆာလို႕သိသိရျခင္းမွာ  စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးငိုပါတယ္  ။ သူ႕သားေလးကစာအရမ္းေတာ္တာတဲ့..
သူ႕သားေလး ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အထိ သူလုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္တဲ့  ။ဒီနိုင္ငံမွာ က ပညာေရးစရိတ္က
သိပ္ႀကီးပါတယ္ ..အထက္တန္းေလာက္အထိဘဲေက်ာင္းတက္ျပီး အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကတဲ့ သူေတြမ်ားပါတယ္ ။တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ ဆိုတာ မိဘကလည္း တတ္နိုင္မွ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဇြဲေကာင္းေကာင္း နဲ႕ႀကိဳးစား နိုင္မွ ...ဘြဲ႕တခုရတာပါ  ။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း တကၠသုိလ္ ဆက္တက္ဖို႕
အတြက္ ဘဏ္ကေန ပိုက္ဆံေခ်းျပီး  သံုးပါတယ္ ။ဘြဲ႕ရေတာ့ အလုပ္ရွာ ဘဏ္ကအေၾကြးကို ျပန္ဆပ္ေပါ့ ။
ဘဏ္ကေန ပိုက္ဆံေခ်းတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာ မွာလည္း ေက်ာင္းတက္မယ္  ပိုက္ဆံေခ်းပါ  ဆိုတိုင္း
လြယ္လင့္တကူ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး ။ မိဘအလုပ္အကိုင္  ..တလဝင္ေငြ ..မိဘကအိုးပိုင္ အိမ္ ပိုင္ရွိရဲ႕ လား..အျပင္ကုမၸဏီဝန္ထမ္းလား..အစိုးရဝန္ထမ္းလား...။ဘယ္တကၠသိုလ္တက္မွာလည္း ..အဲဒီတကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ရေတြက အလုပ္ရွာရ လြယ္လား ..အမ်ိဳးစံုကို စံုစမ္းျပီး အစစ ေနာက္ေၾကာင္းလိုက္ျပီးမွ ေခ်းေပးတာပါ ။

ပညာေရးစရိတ္စက သိပ္ျမင့္မားလြန္းတဲ့ နိုင္ငံဆိုေတာ့  ကေလးကစာဘယ္ေလာက္ဘဲေတာ္ေနပါေစ
ပံပိုးေပးမဲ့မိဘ မရွိရင္   ..ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကး မတတ္ရင္  သိပ္ျပီးႀကီးႀကီးမားမားေမွ်ာ္လင့္လို႕မရေတာ့ပါဘူး ။အဲဒီ အမရဲ႕ သားကလည္း ပညာေတာ္ ..မိဘကိုလည္း
သိတတ္တဲ့သားလိမ္မာ ဆိုေတာ့ မေအ ခမ်ာ  သားေလးကို ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ျဖစ္ေစခ်င္ပံုရပါတယ္ ။
အခု ..သူ႕မွာ ဒီလိုေရာဂါလာျဖစ္ေတာ့ .. ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအနည္းနဲ႕အမ်ားဆိုသလိုထိခိုက္သြားနိုင္တာေပါ့  ။ ေလွေလွာ္ရင္းတက္ႀကိဳးသြားသလို  တပိုင္းတစ ျဖစ္သြားနိုင္တယ္  ။ အဲဒီေတာ့ သူ႕ခမ်ာ သူ႕အတြက္ သူစိတ္ပူတာေရာ  သူ႕သားေလးေနာင္ေရးေတြးပူတာေရာ ေဝဒနာနွစ္ရပ္ကို ခံစားေနရေတာ့တာပါဘဲ  ။ၾကားရတဲ့
မိတ္ေဆြေတြလည္း စိတ္မေကာင္းၾကေပမဲ့ ဘာတတ္နိုင္မွာလည္း ေလ...။

ျပီးခဲ့တဲ့တပါတ္က အလုပ္ခန္းထဲက လူေတြစုျပီး ပိုစ့္ကဒ္ေလးတခု လုပ္ၾကပါတယ္..အားေပးစကား
တေယာက္တေၾကာင္းစီေရး  ..ကဒ္ေလးကိုလွလွပပေလး ထုပ္ သူဖတ္ရေအာင္ေပါ့ ...သူ႕ကိုေဆးရံု သြားေတြ႕ၾကပါတယ္  ။

ေဆးရံုက လူနာခန္းထဲမွာ အဲဒီအမနဲ႕ အတူ သူ႕သားေလးကိုပါ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္  ။အေဖက အိမ္ကိုျပန္ျပီး
ပစၥည္းျပန္ယူတယ္တဲ့ ။သားေလးက အေမတေယာက္ထဲ ေဆးရံုမွာက်န္ခဲဲ့မွာဆိုးလို႕  အေဖနဲ႕ အိမ္လိုက္
မျပန္ဘဲ သူ႕အေမနား ေစာင့္ေနေပးတာဘဲ  ။ေကာင္ေလးက 11နွစ္12 နွစ္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္ ။
မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ ..သူ႕အေမ ခုတင္ေဘးက ခုံေလးမွာ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႕ ထုိင္ေနတာ  ။
ေဆးရံုသြားၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး အခန္းထဲကျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ငိုခ်င္တဲ့ စိတ္ကို တင္းျပီး သူ႕ကို အားေပးစကား ေျပာေနရတယ္ဆိုတာ က်မတို႕ အခ်င္းခ်င္းဘဲ သိၾကပါတယ္ ။
ကင္ဆာေရာဂါႀကီးက ဒီေလာက္ေတာင္ရက္စက္ရလားလို႕ က်မေမးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ ေလ။။။။
ဒီေရာဂါက ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဝင္ေရာက္ေနရာယူလာတာကိုအသိေတာင္မေပးဘဲ
သူတို႕တေနရာစာရ သြားျပီဆိုမွ .... ငါတို႕ေတာ့ နင့္ကိုယ္ထဲ ေရာက္ေနျပီ.. ဆို ပီး ..ေနာက္က်မွ အသိေပးတတ္တဲ့..ခ်ံဳ ခိုတိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ေကာင္ေတြပါ ။
သူတို႕ေတြ အဲလိုဝင္မလာနိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလည္း .... ။။။။။

 ပစ္ပစ္
Am 2:23
8.9.2014

( က်မေနာက္ တပိုင္းဆက္ေရးပါမယ္  ။က်မက ဆရာဝန္တေယာက္မဟုတ္ပါဘူး..က်မစိတ္ဝင္တစား
ရွိသြားတဲ့ အရာေလးတခုကို ျပန္ျပီးမွ်ေဝတဲ့ သေဘာပါဘဲ .. တကယ္လို႕မ်ား ေဆးပညာတကယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့
သူေတြကမ်ား လာဖတ္မိရင္  ...က်မေရးထားတဲ့ အထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားပါေနရင္ က်မကို ေထာက္ျပ
ေပးနိုင္ပါတယ္ရွင္ ၊။  )