ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရပါရွင္...

ဘေလာ့ေဒး အမွတ္တရတဲ့ ..တီတင့္က တက္ဂ္တဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ  ..
ဒါကဒုတိယေျမာက္ blog day အမွတ္တရ တက္ဂ္ပိုစ့္ဆိုပါေတာ့ ..
( ပထမ blog day အမွတ္တရ တက္ဂ္ပိုစ့္ကေတာ့ ေမာင္မ်ိ ဳးက တက္ဂ္လုပ္လို႕ ေရးဖူးပါတယ္ ။
2011 ကဆိုပါေတာ့   ။)

အခုဆိုရင္ အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ေရးျပီးၾကေလာက္ပါျပီ ။ က်မကေတာ့ဒီရက္ပိုင္း အာသီးေယာင္
နွာေစးေခ်ာင္းဆိုး  ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အခုမွ ဘဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။
အစကေတာ့ ဘေလာ့ေဒး အမွတ္တရ ဟိုဟာေရးရေကာင္းနိုးနိုး  ဒီဟာေရးရေကာင္းနိုးနုိး နဲ႕
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရ ဆိုမွေတာ့  ဘေလာ့နဲ႕ပတ္သက္တာေလး ေရးတာအသင့္ေတာ္
ဆံုးလို႕ဆံုးျဖတ္ျပီး  က်မရဲ႕ ဘေလာ့ဂါဘဝစျဖစ္လာပံုေလးကို ေရးဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။။

က်မ ရဲ႕ ခံစားမႈ႕ သံစဥ္ေလးကို စဖန္တီးျဖစ္ပံုကို လည္းအရင္က က်မေရးခဲ့ဖူးပါတယ္  ။ စျဖစ္လာပံု
ကူညီေပးခဲ့တဲ့သူေတြ ..က်မကို ဝိုင္းဝန္း လက္တြဲေခၚခဲ့ၾကသူေတြ ..က်မစာတပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္  ။
အခုတေခါက္ ဘေလာ့နဲ႕ ပတ္သက္တာေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားေတာ့ အရင္က ေရးဖူးတဲ့
အေၾကာင္း မဟုတ္ဘဲ..က်မရဲ႕ ဘေလာ့ အေပၚထားတဲ့သံေယာဇဥ္နဲ႕ အခုလက္ရွိ ဘေလာ့ ေလာကကို
ျမင္ပံုေလး ဘဲေရးရရင္ေကာင္းမယ္လို႕  စဥ္းစားမိတယ္ ။။

အခုေလာေလာဆယ္ကေတာ့ ဘေလာ့ရြာနဲ႕ facebook ရြာက အျပိဳင္ အဆိုင္ေပါ့ ရွင္ ။
တခ်ိန္က ဘေလာ့မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့  ဘေလာ့ဂါ အမ်ားစု က (က်မအပါအဝင္ေပါ့) facebook ထဲ
ေရာက္သြားၾကကထဲက  ဘေလာ့ဘက္ကို ျပန္မလွည့္ျဖစ္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လည္း မိသားစု အေရးေၾကာင့္ အခ်ိန္ မေပးနိုင္ၾကေတာ့ ဘေလာ့ မေရး ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း  ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာကို ျပန္ကုန္ၾကေတာ့ အင္တာနက္ လိုင္း မေကာင္းတာ
ေၾကာင့္ ဘေလာ့ မေရး ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳး မ်ိဳး ေၾကာင့္ဆိုပါေတာ့ ..ဘေလာ့ကို
ေက်ာခိုင္းသြားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္  ။

ေနာက္တခုက facebook က တခုခုဆို response ျမန္တယ္...ကိုယ္က status တေၾကာင္းတင္လိုက္
အဲဒီေအာက္မွာ ဘယ္သူမဆို Like လုပ္လို႕ရတယ္ comment ေရးလို႕ရတယ္ ..ဘေလာ့က အဲလို
မဟုတ္ဘူး ။စာဖတ္ခ်င္ရင္ တကူးတက သြားဖတ္ရတယ္..ကိုယ္ဘာေျပာခ်င္လည္းေရးခ်င္လည္း
တင္ထားတဲ့စာကိုေသခ်ာဖတ္ျပီးမွ ေျပာလို႕ေရးလို႕ရတယ္  ။ဘေလာ့မွာစာတင္တဲ့သူကလည္း အေလးအနက္ ေရးထားတာမ်ိဳးကို ဘဲတင္တာ မ်ားတယ္..ကိုယ္ေရးတဲ့ စာ ကိုယ္တာဝန္ယူရတာကိုးးး  ။
အဲဒီေတာ့ ဘေလာ့မွာက ဟာသဆိုရင္လည္း ဟာသပီပီျပင္ျပင္ေရးတယ္..ခရီးသြား
ေဆာင္းပါးဆိုလည္း အစအဆံုးေသခ်ာေရးၾကတယ္  ။အခ်စ္အေၾကာင္းဆိုလည္း ေသခ်ာခံစားဖြဲ႕ႏြဲ႕ ျပီးမွ
တင္တာမ်ားတယ္  ။အဲဒီေတာ့ ေရးတဲ့သူဘက္ကလည္းတာဝန္ေက်ေအာင္ေလးေလးနက္နက္ ခံစားျပီးမွ
ေရးတယ္ ။ဖတ္တဲ့သူကလည္း ေသခ်ာဖတ္ျပီး ခံစား ျပီးမွ ေအာက္မွာ comment ေရးၾကတာမ်ားတယ္ ။

facebook ၾကေတာ့ အဲလို မဟုတ္ဘူး...ကိုယ္တင္ခ်င္တာ တင္လို႕ရတယ္  ။ညကအိမ္ မက္ မက္တယ္
ဆိုျပီး စာတေၾကာင္းတင္လိုက္ရင္လည္း ကိုယ့္friend list ထဲက ခင္တဲ့သူေတြက ဘာေတြမက္တာလည္း
ဘယ္လိုအိမ္မက္လည္း  ဆိုျပီးစဟယ္ ေနာက္ဟယ္နဲ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရးလို႕ရတယ္..တခုခုဆိုရင္လည္း
တကူးတက ကိုသြားဖတ္စရာမလိုဘူး ။ကိုယ့္ Timeline မွာ တက္လာသမွ် ေစာင့္ဖတ္ရံုဘဲ ။
ေကာမက္ေရးတဲ့ေနရာမွာလည္း ေပါ့ေပါ့ပါ့ပါ့းေလး ေရးခဲ့လို႕ရတယ္ ။communication မွာ facebook က
Blog ထက္ပိုျမန္တယ္  ။တခုခုဆို ခ်က္ခ်င္းသိနိုင္တယ္...ေမးနိုင္တယ္  ...က်မထင္ပါတယ္
blogger အမ်ားစုက ဒီလို ဆက္သြယ္မႈ႕ လြယ္ကူတဲ့ အတြက္ facebook ကို သံုးၾကရာကေန
blog နဲ႕တျဖည္းျဖည္းအဆက္ျပတ္ကုန္ၾကတာ ေနမွာပါ ။blog ကိုတမင္တကာ ျဖတ္ၾကတဲ့သူေတြေတာ့
မရွိၾကပါဘူး ။Blogger တိုင္းက ကိုယ့္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ blog ကို တန္ဖိုးထားၾကတာႀကီးပါဘဲ ။

blog ေရးတဲ့သူေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတဲ့ ေနာက္တခ်က္ကလည္း ဘေလာ့ဂါဆိုတဲ့ သူေတြအမ်ားစုက ျပည္ပကမ်ားပါတယ္  ။ သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ အိမ္လြမ္းစိတ္
ကိုယ္က်င္လည္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဖိစီးမႈ႕ ေတြ ကို ရင္ဖြင့္ရာေနရာ အျဖစ္ ဘေလာ့ဆိုတာကို ေရး
ျဖစ္လာၾကတာမ်ားတယ္ ။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္သြားၾကတဲ့ အခါ အေၾကာင္းအမ်ိ ဳးမ်ိ ဳးေၾကာင့္
စာေရးျခင္းကိုအခ်ိန္ မေပးနိုင္ၾကေတာ့ဘဲ Blog ေလာက ကေန ေပ်ာက္ကုန္တာပါ ။က်မ Blog စေရးတာ
2009 မွာပါ ။ အဲဒီတုန္းက ခင္မင္ခဲ့တဲ့ blogger ေတြထဲမွာ အခုခ်ိန္ထိ ဆက္ေရးေနတဲ့သူေတြလည္းရွိသလို
မေရးဘဲ ေပ်ာက္ကုန္ၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္..အဲဒီတုန္းက facebook ဆိုတာႀကီးကို ဒီေလာက္
ႀကီး သံုးတဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ေသးေတာ့ ဘေလာ့မွာ မေတြ႕ေတာ့ရင္ ဘယ္မွာဆက္သြယ္ရမယ္ဆုိတာ
မသိၾကေတာ့ပါဘူး ။အခုဆိုရင္ က်မဘေလာ့ေရးလာတာ 5နွစ္ေပါ့ ။ဒီငါးနွစ္မွာ ဘေလာ့ကတဆင့္
ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါ ။

က်မက က်မကိုယ္ က်မ စာေပဝါသနာပါလို႕ စာေရးတဲ့သူတေယာက္ အျဖစ္ဘဲ ခံယူပါတယ္ ။

က်မ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ  က်မခံစားခ်က္..က်မ မေက်နပ္ခ်က္ .. ဒါေတြကို စေရးရင္းနဲ႕
ဘေလာ့ဂါရယ္လို႕ ျဖစ္လာတာပါဘဲ ။ က်မ စာေရးတာဝါသနာပါတယ္ ။ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်မ ျမင္မိတာ
ခံစားမိတာကို ေရးးျဖစ္တာမ်ားပါတယ္  ။ က်မဘယ္အခ်ိန္အထိ စာေရးျဖစ္ေနမလည္း ဆိုတာ
က်မကိုယ္ က်မေတာင္ ေသခ်ာ မသိပါဘူး ။က်မအခု အင္တာနက္ ကို လြယ္လင့္တကူ သံုးးစြဲလို႕
ရတဲ့ေနရာမွာ ေနတယ္..ဒါေၾကာင့္ ခလုတ္ေလးတခ်က္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ကိုယ္ဘာေရးခ်င္လည္း
ကိုယ္ဘေလာ့ေလးမွာ ကိုယ္ေရးနိုင္တယ္  ။

တကယ္လို႕မ်ား က်မ လည္းသူမ်ားေတြလို ျပန္သြားတဲ့ အခါ
အင္တာနက္ အဝိုင္းေလး လည္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ အေနအထားဆို က်မ စာေတြ
ဆက္ေရးနိုင္ပါ့မလား...ဒီေမးခြန္းကို က်မကိုယ္ က်မ ျပန္ေမးေနတာ အေတာ္ၾကာပါျပီ  ။
ေနာက္တခုက က်မအခုက လြတ္လပ္တယ္..ေန႕ျဖစ္ျဖစ္ ညျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ခ်ိန္ကလြဲရင္ က်မစိတ္ပါတာကို
ခ်က္ခ်င္းထလုပ္နိုင္တယ္..တကယ္လို႕မ်ား က်မမွာလည္း မျဖစ္မေန ခြဲေဝယူရမဲ့တာဝန္ ေတြ ရွိလာခဲ့ရင္
က်မ စာေရးျခင္းအတြက္ ဘေလာ့ဘက္ကို အခ်ိန္ေပးနိုင္ပါ့မလား စဥ္းစားမိတယ္  ။
အဲလို စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း က်မ အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ ။

ဒါေပမဲ့လည္းေလ  ..
ျဖစ္ခ်င္တာက ဆႏၵ ..ျဖစ္ေနတာက ဘဝတဲ့  ။။။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးရတယ္တဲ့။
က်မၾကားဖူးတာေလးပါ  ။က်မဘဝမွာ တခုခုကုိေရြးခ်ယ္ရေတာ့မဲ့ အခါ ...က်မေရြးခ်ယ္လိုက္ရတဲ့ အခါ..
ဘေလာ့ဆိုတာကို က်မေက်ာခိုင္းခဲ့ရမယ္ဆိုရင္  က်မကို ေမ့မသြားၾကပါနဲ႕ေနာ္...
တခ်ိန္တုန္းက ပစ္ပစ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္က ခံစားမႈ႕သံစဥ္  ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ေလးမွာ
သူ ခံစားယံုၾကည္ရာကို ေရးဖြဲ႕ ခဲ့ဖူးတယ္လို႕  သတိရေပးပါ ။

တကယ္လို႕မ်ား အဲလိုအခ်ိန္က တကယ္ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မလည္း အားလံုးကို
အမွတ္ရေနမွာပါ ။တခ်ိန္တုန္းက ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့  စာေပမိတ္ေဆြ ေမာင္နွမ ေတြကို က်မသတိရေနမွာပါ ။

ပစ္ပစ္
Am  2:50
2.9.2014