သူႀကီးသား

က်မ ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ First year စတက္ခ်ိန္ဆိုပါေတာ့ ။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုက ကန္တင္း မွာ ထမင္းစားၾကတာမ်ားပါတယ္  ။မိန္းကေလးတခ်ိဳ ဳ ႕ကေတာ့ တခါတေလ ထမင္းဘူးသယ္တတ္တယ္ ။
အဲတာလည္းရံဖန္ရံခါဆိုပါေတာ့ ။မ်ားေသာအားျဖင့္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတန္းခ်ိန္ျပီးရင္
အဆင္ေျပသလို ဆိုင္မွာဘဲ စားၾကတာမ်ားတယ္..တခါတေလ ေက်ာင္းမွာအတန္းခ်ိန္ျပီးျပီ ဆိုရင္
အျပင္ထြက္ျပီး ျမိဳ႕ထဲဘက္မွာ သြားစားၾကတာမ်ားတယ္ ။အေပါင္းသင္းေတြနဲ႕ သြားလာရတာကို
ပိုသေဘာက်ၾကတာပါ ။

ဒါေပမဲ့က်မတို႕အခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရွိတယ္ ။သူကပံုစံတမ်ိဳ း ။ေက်ာင္းလာတာ
ထမင္းခ်ိဳင့္သယ္လာတယ္ ။ထမင္းသယ္လာတာ ဘာထူးျခားလည္းလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ မထူးျခားပါဘူး ။ထမင္းခ်ိဳင့္ သယ္လာတာကမထူးျခားေပမဲ့ သယ္လာတဲ့ ပံုစံက
ထူးျခားေနတာပါ ။ထမင္းခ်ိဳင့္သယ္လာတယ္ဆိုရင္ အမ်ားစုက စတီးခ်ိဳင့္ သံုးဆင့္ခ်ိဳင့္အေသးျဖစ္ျဖစ္
နွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္ အေသးျဖစ္ျဖစ္ နဲ႕ယူလာၾကတာမ်ားပါတယ္..သူကဘယ္လိုခ်ိဳင့္နဲ႕ လာလည္းဆိုေတာ့
က်မတို႕ေတြ အလႈေတြဘာေတြ လုပ္ရင္ မုန္႕လိုက္ေဝတဲ့အခါ သံုးတဲ့ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ အႀကီးနဲ႕လာတာခင္ဗ်ား...။

ပထမ တရက္ သူအဲလိုခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႕ လာေတာ့ အခန္းထဲကလူေတြက ထင္ၾကတာ သူ႕အိမ္မွာ ဆြမ္းေကြ်း
အလႈတို႕ ဘာတို႕လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းကို သယ္လာျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေကြ်းတယ္ မွတ္ၾကတာေပါ့ ။
ဒါေပမဲ့ ထမင္းစားေတာ့ သူတေယာက္ထဲ ခ်ိဳင့္ဖြင့္ ခံုေပၚမွာ ပဝါခင္းျပီး ငါးဆင့္စလံုးဖြင့္ခ် ျပီးေတာ့
ခပ္တည္တည္ဘဲ တေယာက္ထဲ ထိုင္စားတာ ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း စားပါဘာညာ မေခၚဘူး ။
အဲလိုနဲ႕တရက္ျပီးသြားေရာ ။ေနာက္တရက္ က်မတို႕လည္း ထမင္းခ်ိဳင့္ သယ္တာက တရက္ အျပင္
ထြက္စားတာက တရက္ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႕ကို သတိမထားမိေတာ့ဘူး ။

တရက္ေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုထဲက တေယာက္က ဘယ္ကေနၾကားလာတယ္ မသိဘူး ။သူ႕အေၾကာင္း
စေျပာပါေလေရာ ။""  နင္တို႕သိလား ငါတို႕အခန္းထဲမွာ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ သမားရွိတယ္တဲ့  ..သခ်ာၤေမဂ်ာ
ကေကာင္ေတြ ဒီေန႕ငါ့ကိုေမးတယ္ ...ဘယ္သူလည္းတဲ့.. "" အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
သူလာေျပာတဲ့ အထိက်မတို႕ အဲဒီငါးဆင့္ခ်ိဳင့္သမားကို သတိမထားမိဘူး ။

တျခားေမဂ်ာက သိေနျပီးကိုယ့္အခန္းထဲက အေၾကာင္း ကိုယ္မသိေတာ့ ကိုယ္ညံရာက်မယ္ဆိုျပီး
တပါတ္ေလာက္ ဆိုင္မွာ ထမင္းမစားဘဲ အခန္းထဲမွာဘဲ ထမင္းဘူးသယ္စားေတာ့မွ ..ဘယ္သူဆိုတာ
ေသခ်ာသိေတာ့တယ္  ။အဲဒီေက်ာင္းသားက ေန႕တိုင္း ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ အႀကီးႀကီးနဲ႕ ထမင္းဘူးသယ္လာျပီး
ခပ္တည္တည္ဘဲ စားတာ ။အဲတာနဲ႕ သူ႕ကို တခါတည္းနာမည္ေပးလိုက္ၾကတယ္ ။
သူႀကီးသား  ဆိုျပီးေတာ့ ။သူကလည္း လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူးေနာ္..ခပ္တည္တည္ဘဲ  ။

တရက္ေတာ့ သူက က်မတို႕အုပ္စုထဲက တေယာက္ကို ေဂၚေၾကာင္ပါတယ္ ။ ေလယာဥ္ပ်ံခ်ိဳးျပီး
စာရြက္ေပၚအသည္းေလးေတြ ဆြဲျပီး ေနာက္ကေန လွမ္း ျပစ္တာေပါ့ ။ ေက်ာင္းသားဘဲ ကိုယ္ႀကိဳက္ရင္
ကိုယ္လိုက္ေျပာေပါ့ ..မဟုတ္ဘူးလား ။မိန္းကေလးက လည္းျပန္ခ်စ္နိုင္ရင္ ခ်စ္မွာေပါ့ ...။
အခုဟာက နာမည္လည္းမေရးထားဘူး ။လွမ္းျပစ္တာကလည္း လက္ကမျငိမ္ေတာ့ ထိခ်င္တဲ့
ေခါင္းထိေနေတာ့တာေလ ။ၾကာေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုလည္းစိတ္တိုလာေရာ ။ႀကိဳက္ရင္လည္း
လိုက္ေျပာလိုက္ ။ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႕ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာေျပာေပါ့ ။အခုဟာက ဘယ္သူကိုထိထိ
ဘယ္သူကဘဲ ျပန္ေျဖေျဖ သူကအျမတ္ဘဲ ။တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ ဆိုတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနေတာ့
အျမင္ကတ္တဲ့စာရင္းထဲပါလာေရာ ။ နဂိုထဲက သူ႕ပံုစံက ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္နဲ႕  အခ်ိဳးက သိပ္မက်တာဆိုေတာ့ ။

သူႀကီးသားလို႕ ကြယ္ရာမွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေပးထားတဲ့နာမည္ကို တခါတည္း အမည္ေပးကင္ပြန္း
တပ္ လုပ္ျပီး တခန္းလံုးကို ေျပာျပလိုက္ေရာ ။ အဲေတာ့ သူ႕ကို က်မတို႕အုပ္စုက နာမည္ေျပာင္ေပးထားတာ
သူျပန္သိသြားတာေပါ့ ။ အမေလးေနာ္..သူ႕ကို အဲလိုကြယ္ရာမွာနာမည္ဖ်က္ပါတယ္ဆိုျပီး ဌာနက
ပါေမာကၡ ကိုသြားတိုင္တယ္ရွင္ ။တိုင္တာကလည္းၾကည့္ပါဦး ။က်မနာမည္တပ္ ျပီးတိုင္တာ ။
က်မက သူ႕ကို အဲလိုမဟုတ္တဲ့နာမည္ ေခၚပါတယ္ဆိုျပီး By name နဲ႕ Roll NO. နဲ႕ကို အတိအက်
တိုင္တာရွင္ ။ က်မကို ရက္စက္ခ်က္ ။ တိုင္ရက္ေလျခင္းရွင္ ။

တရက္ပရက္တီကယ္လ္ ခ်ိန္ျပီးေတာ့ ဆရာမက က်မခံုနံပါတ္ကို ေခၚပါတယ္ ။ သမီး ကို ဆရာက
ေတြ႕ခ်င္လို႕တဲ့  အတန္းဆင္းရင္ ဌာနကို ခဏသြားလိုက္ေနာ္တဲ့ ။က်မမွာေလ ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႕
သြားေတြ႕လိုက္ရတာ ။ဒင္းရက္စက္ခ်က္ ေလ ။ဒီလိုေလး နာမည္ေျပာင္ေပးမိတာနဲ႕ တိုင္ရက္ေလျခင္း ။
ဆရာကေတာ့ သိပါတယ္။ သမီးသူ႕ကို သူႀကီးသားလို႕ေခၚတယ္ဆို..သူက ဆရာ့ကို လာေျပာလို႕
သမီးကို ေခၚေမးတာတဲ့ ။က်မကလည္းေျဖလုိက္တာေပါ့ ။သူ႕ကိုသူႀကီးသားလို႕ ေခၚတာ က်မတေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ တခန္းလံုးက ေခၚၾကတာပါလို႕ ။ကြယ္ရာမွာ နာမည္ေျပာင္ေလး
ေပးမိတာပါလို႕ ။သူကေက်ာင္းလာရင္ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႕ ထမင္းဘူးသယ္လာေတာ့ အဲလိုေခၚမိတာပါလို႕
ျပန္ေျဖရွင္းလိုက္တာေပါ့  ။

ဆရာႀကီးကေတာ့ နားလည္ပါတယ္  ။က်မကိုဘာမွမေျပာပါဘူး ။
တိုင္တဲ့သူရွိေတာ့ေခၚေမးတာပါ သမီးရယ္တဲ့  ။ က်မအခန္းထဲက ထြက္ခါနီး ဆရာကထပ္မွာပါတယ္ ။
အခုလို တိုင္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ သူ႕ကို ရန္သြားမေတြ႕နဲ႕ဦးေနာ္တဲ့ ။တေက်ာင္းထဲသားျခင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနဖို႕ေျပာပါတယ္ ။  က်မကလည္းသိတာေပါ့ေလ ။
တေက်ာင္းထဲသားခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနဖို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။
အဲဒီသူႀကီးသားကို ေဝးေဝးေရွာင္ရမယ္ဆိုတာ ။ေနာက္တခါဆို က်မကို ပါခ်ဳ ဳပ္ စီပို႕ေတာ့မယ္ဆိုတာ
ႀကိဳသိတာေပါ့ေလ ။က်မကေတာ့အဲဒီသူႀကီးသားကို ကမာၻ မေက်ပါဘဲ ။

ေနာက္ေတာ့သူက သူ႕ဘာသာသူမလံုဘူးထင္ပါတယ္ ။က်မတို႕အုပ္စုနဲ႕ သူတို႕အုပ္စု ဆံုရင္
ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႕ လိုက္ေတာ့ မစရဲဘူး ။ဘယ္စရဲမလည္း ။စေလ။။စလို႕ကေတာ့ က်မက
ဘယ္သူစစ သူ႕နာမည္နဲ႕ ပါခ်ဳ ဳပ္ စီတိုင္မွာ ။သူတို႕ကလည္း ရိပ္မိတယ္ ။တျခားသူေတြနဲ႕ ေဟးလား
ဟားလား လုပ္တယ္ ။က်မတို႕ အုပ္စု နဲ႕ ဆံုရင္ လံုးဝျငိမ္ သြားေရာ ။က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုလည္း
တျခားသူေတြနဲ႕ဆုိရင္ စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႕ သူတို႕ အုပ္စုကို ေတြ႕ျပီဆိုတာနဲ႕ ခပ္တည္တည္
ေနပလိုက္တာ ။ အခန္းထဲက တျခားသူေတြက က်မတို႕နွစ္အုပ္စုကို သိၾကားနဲ႕သူရာ လို႕
နာမည္ေပးၾကတယ္ ။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ ပထမနွစ္ျပီးသြားတယ္ ။စာေမးပြဲေတြေျဖျပီး  ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္တက္ေတာ့
သူတို႕အုပ္စုနဲ႕ က်မတို႕အုပ္စု ကတခန္းထဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။အခန္းမတူေတာ့ ပရက္တီကယ္လ္ Timetable ေတြလည္း မတူေတာ့ဘူး ။အဲတာနဲ႕ဘဲ တခါတေလ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဆံုမိတာတို႕
ေက်ာင္းကားစီးတဲ့ေန႕ဆို သူတို႕အုပ္စုထဲက တေယာက္တေလ နဲ႕ ဆံုမိတာတို႕ေလာက္ကလြဲရင္
သတိမထားမိၾကေတာ့ဘူး ။

ေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ အုပ္စုထဲက တေယာက္က ဘယ္ကေတြ႕လာတယ္မသိပါဘူး ။
သူႀကီးသားကို ေတြ႕တယ္တဲ့  ဇူးေမဂ်ာက ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႕ တြဲေနတာ ေတြ႕တယ္တဲ့ ။
သူတို႕အုပ္စုလည္းရည္းစားရတဲ့သူက ရသြားေတာ့ အုပ္စုကြဲသြားတယ္ထင္ပါတယ္ ။
အရင္လို 6ေယာက္ တပူးတတြဲတြဲ ေတြ႕ရတယ္ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူး ။
တခါတေလ လူကြဲျပီး နွစ္ေယာက္တြဲ သံုးေယာက္တြဲ မ်ိဳး ဆံုတာမ်ိဳ ဳး ၾကရင္ေတာ့
က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုကို လိုက္နႈတ္ဆက္ရွာ ပါတယ္ ။ အဲလိုအခါက်ရင္ေတာ့ က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မရိုင္းပါဘူး ။
သူႀကီးသားမပါရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုဘဲ ျပန္ဆက္ဆံေပးလိုက္ပါတယ္ ။ပထမနွစ္က
ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးနွစ္ေရာက္တဲ့အထိေတာ့ ရန္ျငိဳး ေတြကို သယ္မလာေတာ့ပါဘူး ။

ေနာက္ေတာ့လည္း စားေမးပြဲႀကီးေျဖ ..စာသင္ေက်ာင္းႀကီးကို ေက်ာခိုင္း ..ဘဝေက်ာင္းထဲကို
ေရာက္လာၾကတယ္ဆုိပါေတာ့ ..။အခုေနခါ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ က်မစိတ္ထဲ အဲတုန္းက
ေက်ာင္းသူဘဝေလးကို ျပန္လြမ္းလိုက္တာေလ ။အခုဆိုရင္ နွစ္ေတြကို မနည္းေတာ့ဘူး ။
သူႀကီးသားလည္း ကေလးဘယ္နွစ္ေယာက္ရေနျပီလည္း မသိေတာ့ဘူး  ။အဲဒီတုန္းက
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕လည္း အဆက္ျပတ္ကုန္တာၾကာေပါ့ ။သူတို႕အုပ္စုထဲက ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ေနၾကလည္း မသိေတာ့ဘူး ။က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုထဲကေတာ့တခ်ိဳ႕က အိမ္ေထာင္က် ေယာက္က်ားေနာက္လုိက္ေန
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေက်ာင္းျပီးေတာ့ နယ္ျပန္သြားၾကတယ္ ။အဲလိုနဲ႕ဘဲ တေယာက္နဲ႕တေယာက္
အဆက္သြယ္ေတြျပတ္ျပီးကြဲ ကုန္ၾကတယ္ ။ ေက်ာင္း ျပီးျပီးခ်င္းကေတာ့ အဆက္သြယ္ရွိၾကပါတယ္။
နယ္ျပန္သြားတဲ့ သူကရန္ကုန္လာရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီးေတြ႕ျဖစ္ၾကေသးတယ္  ။
ေနာက္ေတာ့လည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူ႕အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ မအားၾကတာလည္းပါတာေပါ့ေလ ။
အခ်ိန္ေတြၾကာသြားေတာ့ ခင္မင္မႈ႕ေတြလည္း ေအးခဲသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ ...။
က်မတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို အခ်ိန္ကတျဖည္းျဖည္းတိုက္စားသြားလိုက္တာ
အခုဆို တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အဆက္သြယ္ေတာင္ မရွိၾကေတာ့ဘူး ။

ေက်ာင္းတုန္းက ဆိုျပီး ျပန္သတိရမိလာရင္ ဓါတ္ပံုေလးထုတ္ၾကည့္  ။ညအိပ္မေပ်ာ္ခင္ နဖူးေပၚ
လက္ေလးတင္ျပီး ျပန္စဥ္းစား ။ပထမႏွစ္တုန္းက ဘယ္လို  ဒုတိယနွစ္တုန္းက ဘယ္လို ..အစရွိသျဖင့္
ေပါ့ေလ ။အခုဆိုရင္ ဘယ္သူကေတာ့ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနမလည္း ။။ အခန္းထဲကသိခဲ့ဖူးတဲ့
သူေတြေရာ ငါသတိရမိသလို ..သတိမွ ရၾကပါ့မလား  ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ငါ့ကို သတိမွ ရပါ့မလား  ..သူတို႕လည္း တခါတေလေတာ့ ေက်ာင္းသူဘဝကို ျပန္စဥ္းစားမိၾကမွာ  ။အဲလိုအခါက်ရင္ သူတို႕ေတြလည္း သတိရၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕  ။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ေက်ာင္းသူဘဝကို ျပန္စဥ္းစားမိတဲ့ညေတြဆို  ...
က်မအိမ္မက္ မက္တယ္ ။အိမ္မက္ထဲမွာ  ေက်ာင္းထဲကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္  ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
ေတြ႕တယ္ ။ဆရာမေတြနဲ႕ ျပန္ေတြ႕တယ္ ။ ေက်ာင္းကန္တင္းကထိုင္ေနက် ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ေလးကို ေတြ႕တယ္ ။
ေက်ာင္းသူအမ်ားစုက အိတ္လွလွေလးေတြ လြယ္ျပီးေက်ာင္းတက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးကို
ဘဲ ပထမနွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးနွစ္အထိ သစၥာရွိရွိ လြယ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္မိန္းကေလးတေယာက္ကို ျပန္ေတြ႕တယ္ ။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမ ေရွ႕ကေန ေက်ာင္းလမ္းမ တေလွ်ာက္ေမွ်ာ္ ၾကည့္လိုက္ရင္ ျပာလဲ့ေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ကိုေတြ႕တယ္  ..ျပာလဲ့လဲ့ ေကာင္းကင္မွာ
တိမ္စိုင္ေတြက အဆုပ္လိုက္ အခဲလိုက္ကေန ...ဟိုတစ ဒီတစ..... ေနာက္ေတာ့..  ေနာက္ေတာ့လည္း
 ေလနဲ႕ အတူ တျဖည္းျဖည္း  .....လြင့္ေမ်ာလွ်က္   .... ....              ...... ..... ။။။။


ပစ္ပစ္
Am 3:09
5.9.2014

(တကယ္လို႕မ်ား ဒီစာေလးကို အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မတို႕အခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ေယာက္ကမ်ား
ဖတ္မိမယ္ဆိုရင္ေလ...က်မဘယ္သူဆိုတာ မွတ္မိဦးမွာပါေနာ္  ။။။ )

ဒီပိုစ့္ကေန  10 ေယာက္ ဆက္ျပီး tag ရမယ္တဲ့  ။ေအာက္ပါ 10 ေယာက္ကို ဆက္ျပီး tag လုပ္ပါတယ္..

1 .. ညီရဲ
2.. ကိုဆုိစီ
3.. ဂ်က္စ္
4..မတိမ္လႊာျဖဴ
5..ကိုအားေထာင္
6..ကိုတူး
7..အထြန္း
8..ေနမင္းဇြဲမာန္
9..မကြန္
10..ကဗ်ာစံစံ