tag:blogger.com,1999:blog-27602546055914776982024-02-21T21:23:31.620+08:00ခံစားမႈ႕သံစဥ္ခံစားမႈ႕ သံစဥ္http://www.blogger.com/profile/13794049956850793572noreply@blogger.comBlogger223125tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-16688903700443906702017-11-21T02:39:00.000+08:002017-11-21T02:40:11.088+08:00ဖိနပ္စီးေသာေျခေထာက္မ်ား<div data-contents="true">
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="6rils-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6rils-0-0">
<span data-offset-key="6rils-0-0"><span data-text="true">က်မ မေန႕က sogo သြားတယ္..ရထားစီးတယ္..sunday ဆိုေတာ့ ရထားက လူက်ပ္တယ္ဆိုပါေတာ့ ။က်မေပၚထိုင္ရင္း က်မ လူေတြရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္မိတယ္ ။ ၾကည့္ေတာ့ဘာေတြ႕လည္း ဖိနပ္ေတြ႕တာေပါ့ ။ အဲဒီမွာ ဖိနပ္ေတြက အေ၇ာင္စံု အေသြးစံု..ပံုစံစံု .. ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="am3bp-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="am3bp-0-0">
<span data-offset-key="am3bp-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="i598-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="i598-0-0">
<span data-offset-key="i598-0-0"><span data-text="true">သစ္လြင္ေနတဲ့ ဖိနပ္စီးထားတဲ့ ေျခေထာက္လည္းပါတယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="frngb-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="frngb-0-0">
<span data-offset-key="frngb-0-0"><span data-text="true">အနည္းငယ္ ေဟာင္းႏြမ္းစျပဳေနတဲ့ ဖိနပ္စီးထားတဲ့ ေျခေထာက္လည္းပါတယ္ ။NIKE တို႕ FILA တို႕ ..Sketcher တို႕ လည္းေတြ႕သလို . Hang Ten တို႕ all star တို႕လည္းေတြ႕တယ္..အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့ ရိုးရိုး walking shoes ေလးေတြလည္းေတြ႕တယ္ ။ေျခညွပ္ဖိနပ္ ...ႀကိဳးသိုင္းဖိနပ္ ..အစံုပါဘဲ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="1vs5v-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1vs5v-0-0">
<span data-offset-key="1vs5v-0-0"><span data-text="true">High Heel စီးထားျပီး ကေတာ့ ကေတာ့ ျဖစ္ေနတာလည္းေတြ႕တယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="863ib-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="863ib-0-0">
<span data-offset-key="863ib-0-0"><span data-text="true">ရိုးရိုး ဖိနပ္အပါးေလးနဲ႕ လွေနတဲ့ ေျခေထာက္ေလးေတြလည္းေတြ႕တယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="9mmfn-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9mmfn-0-0">
<span data-offset-key="9mmfn-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="cqm7s-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cqm7s-0-0">
<span data-offset-key="cqm7s-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="51nrn-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="51nrn-0-0">
<span data-offset-key="51nrn-0-0"><span data-text="true">စိတ္ထဲေတြးမိတယ္ ။ဖိနပ္ဘာေၾကာင့္စီးၾကတာလည္း ???</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="8acn5-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8acn5-0-0">
<span data-offset-key="8acn5-0-0"><span data-text="true">ခရီးတခုကို သြားတဲ့ အခါ ေျခေထာက္မနာေအာင္ ကာကြယ္ဖုိ႕အတြက္ စီးၾကတာ ။အဲတာဆို က်မတို႕က ဒီဖိနပ္တရန္ကို ဘာေတြၾကည့္ျပီး ေရြးဝယ္သင့္လည္း ။နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ေတြက ေျခေထာက္မနာဘူး။ေပးရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕တန္တဲ့ အရည္ေသြးရွိတယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="7oorp-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="7oorp-0-0">
<span data-offset-key="7oorp-0-0"><span data-text="true">နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ကို လူတိုင္းမဝယ္နိုင္ပါဘူး..ဒါဆို ရိုးရိုး တံဆိပ္ေတြက ေျခေထာက္နာသလား ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="4ear6-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="4ear6-0-0">
<span data-offset-key="4ear6-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="atlrr-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="atlrr-0-0">
<span data-offset-key="atlrr-0-0"><span data-text="true">NOOO ..</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="a3qgv-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="a3qgv-0-0">
<span data-offset-key="a3qgv-0-0"><span data-text="true">မနာပါဘူး...ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႕ သင့္ေတာ္တဲ့ ဖိနပ္ဆို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ အဆင္ေျပေနတာပါဘဲ ။တကယ္ေတာ့ ခရီးတခုသြားဖို႕ အတြက္ ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္း branded ျဖစ္ျခင္းမျဖစ္ျခင္း .. ေစ်းႀကီးျခင္း မႀကီးျခင္းဆိုတာေတြထက္ ... ကိုယ္ေျခေထာက္နဲ႕ သင့္ေတာ္တဲ့ ဖိနပ္ျဖစ္ဖို႕က အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ...လွပျခင္း တန္ဖိုးႀကီးျခင္း ဆိုတာေတြထက္..စီးလိုက္အခါ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေလးနဲ႕ အဆင္ေျပ ေနဖို႕က အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ ။ကိုယ္ဝယ္တဲ့ဖိနပ္ကို အဆင္ေျပေျပ နဲ႕ စီးနိုင္ဖို႕က အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ .။ဖိနပ္ကလွေပမဲ့ စီးလို႕ အဆင္မေျပ ဘူးဆိုရင္္ေတာ့အစထဲက မဝယ္တာအေကာင္းဆံုးပါ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="7814l-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="7814l-0-0">
<span data-offset-key="7814l-0-0"><span data-text="true">ကိုယ္ေလွွ်ာက္ရမဲ့ ခရီးမွာ ကိုယ့္အတြက္ ေျခေထာက္မနာေအာင္ အကာအကြယ္ ျဖစ္ခ်င္လို႕ ဖိနပ္စီးတာေလ ။ဒီဖိနပ္စီးလို႕ ေျခေထာက္နာမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုဖိနပ္ကို ဆိုင္ကေန အိမ္ကို သယ္မလာတာ အေကာင္းဆံုးပါ ။ခရီးအရွည္ႀကီးကို သြားေနၾကတဲ့ က်မတို႕ေတြ ကိုယ္နဲ႕ အသင့္ေတာ္ ဆံုးဖိနပ္ကို ေရြးၾကရေအာင္လား ။။။။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="8mo6g-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8mo6g-0-0">
<span data-offset-key="8mo6g-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="2cbve-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="2cbve-0-0">
<span data-offset-key="2cbve-0-0"><span data-text="true">ပစ္ပစ္ </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="dv344-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="dv344-0-0">
<span data-offset-key="dv344-0-0"><span data-text="true">Am 2:35</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="ajbad-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ajbad-0-0">
<span data-offset-key="ajbad-0-0"><span data-text="true">21.11.2017</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="859m-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="859m-0-0">
<span data-offset-key="859m-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="f64de-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="f64de-0-0">
<span data-offset-key="f64de-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="69t7i-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="69t7i-0-0">
<span data-offset-key="69t7i-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="e6eat-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e6eat-0-0">
<span data-offset-key="e6eat-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="c88m5" data-offset-key="fkubj-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fkubj-0-0">
<span data-offset-key="fkubj-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
</div>
ခံစားမႈ႕ သံစဥ္http://www.blogger.com/profile/13794049956850793572noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-39026925058833919572017-03-23T00:17:00.000+08:002017-03-23T00:17:35.354+08:00အေၾကြေစ့ေလးနွစ္ေစ့<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div data-contents="true">
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="24vhv-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="24vhv-0-0">
<span data-offset-key="24vhv-0-0"><span data-text="true"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYRrQDH78x2S-Ubr87LukrQSiZEj6OERrZLDggJVusutMMd3_DpNiatmNJZ0-GdAfSToDSqyALKNm1DHAIT10IlvWj9fWgEFK8HGKx1X9VtRNA406kU2uA6IMe-uOn_rGDRrcPKgXF06HL/s1600/17362929_1410042945721003_1436416040622591559_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYRrQDH78x2S-Ubr87LukrQSiZEj6OERrZLDggJVusutMMd3_DpNiatmNJZ0-GdAfSToDSqyALKNm1DHAIT10IlvWj9fWgEFK8HGKx1X9VtRNA406kU2uA6IMe-uOn_rGDRrcPKgXF06HL/s320/17362929_1410042945721003_1436416040622591559_n.jpg" width="177" /></a></div>
</span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="24vhv-0-0">
<span data-offset-key="24vhv-0-0"><span data-text="true">က်မ ေနတဲ့ နိုင္ငံမွာ ဘတ္စ္စကား တခါစီး 15က်ပ္ပါ .စီးရမဲ့ ခရီးကရွည္ရင္ေတာ့ 30ေပါ့ ။အဲဒီေတာ့ ဘတ္စ္ကား စီးဖို႕ အတြက္ ကဒ္နဲ႕ဘဲ စီးစီး အေၾကြ 15 က်ပ္ ထည့္ျပီးဘဲ စီးစီး ..အဆင္ေျပပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ကဒ္နဲ႕က ျပသနာမရွိေပမဲ့ အေၾကြ ေစ့ထည့္ရင္ေတာ့အတိအက် ထည့္ပါ ။ပိုေငြ ျပန္မအမ္းပါဘူး.15 က်ပ္တန္ခရီးကို အေၾကြမရွိလို႕ 500တန္ထည့္လည္း NO ပါ ။ျပန္မအမ္းပါဘူး ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="8b864-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8b864-0-0">
<span data-offset-key="8b864-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="2oe18-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="2oe18-0-0">
<span data-offset-key="2oe18-0-0"><span data-text="true">က်မ ေရာက္စတုန္းက မလည္မဝယ္အခ်ိန္မွာ ကားေပၚကို ကားခအေၾကြမပါဘဲ ပါသြားခဲ့ဖူးတယ္... အမွန္က ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ့တာ ။အလုပ္သြားဖို႕ ျပင္ရင္း ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထုတ္လိုက္မိသလား သတိမထားမိလိုက္ဘူး..။ကားေပၚက ဆင္းကာနီး ပိုက္ဆံ ထည့္ဖို႕ အိတ္ကို နႈိက္ေတာ့မွ ...</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="cnekk-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cnekk-0-0">
<span data-offset-key="cnekk-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="bi0t4-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="bi0t4-0-0">
<span data-offset-key="bi0t4-0-0"><span data-text="true">"" ဟာ ..သြားျပီ ...""" ဆိုျပီး ပိုက္ဆံအိတ္ပါမလာဘူးဆိုတာ သိတာပါ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="f4hnk-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="f4hnk-0-0">
<span data-offset-key="f4hnk-0-0"><span data-text="true">အဲဒီတုန္းက က်မစီးတဲ့ ကားက No.10 လိုင္းပါ ( အခုေတာ့ အဲဒီကားလိုင္းကို 10 မဟုတ္ေတာ့ဘဲ 796ဆိုျပီးေျပာင္းလိုက္ပါျပီ)</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="altcg-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="altcg-0-0">
<span data-offset-key="altcg-0-0"><span data-text="true">မွတ္တိုင္ကလည္း ေရာက္ေတာ့ မယ္ ..မနက္ေစာႀကီး (အဲတုန္းက အလုပ္ခ်ိန္က မနက္8 နာရီ ညေန 5 း30 )လူကေဇာေခြ်းေတာင္ ျပန္လာပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ကားေမာင္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာ ကိုဘဲ ..က်မ ပိုက္ဆံအိတ္ေမ့က်န္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရပါေတာ့တယ္ .. က်မရဲ႕ မပီမသတရုတ္ စကားသံကိုနားေထာင္ ျပီး ကားေမာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးက နင္ဘယ္ကလာတာလည္းဆိုျပီးေမးပါတယ္.. ျမန္မာနိုင္ငံကလာတာ ပါ..ေရာက္တာမၾကာေသးပါဘူးလို႕ ေျဖလိုက္တယ္... ကားဒရိုင္ဘာဦးေလးက က်မဆင္းရမဲ့ မွတ္တိုင္လည္း ေရာက္ ေရာ ဆင္းသြားဖို႕ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕ ျပပါတယ္ ။ကားခမပါေပမဲ့ အဲဒီမနက္က အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါသည္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="5qvv-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="5qvv-0-0">
<span data-offset-key="5qvv-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="k86l-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="k86l-0-0">
<span data-offset-key="k86l-0-0"><span data-text="true">ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ စြဲေနေအာင္ မွတ္သြားတာ တခုကေတာ့ ခရီးတခုသြားဖို႕အတြက္ မလိုတာေတြပါသြားတာထက္ လိုတာတခု က်န္ခဲ့လို႕ မျဖစ္ဘူးဆိုတာပါဘဲ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="b14m-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="b14m-0-0">
<span data-offset-key="b14m-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="ahhsf-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ahhsf-0-0">
<span data-offset-key="ahhsf-0-0"><span data-text="true">အဲဒီအခ်ိန္ကထဲက က်မ လြယ္တဲ့ အိတ္ကေလးရဲ႕ အတြင္းဘက္ အိပ္ကပ္ေလးမွာ အေၾကြ 10တန္တေစ့နဲ႕ 5က်ပ္ တန္တေစ့ကို ပလတ္စတစ္အိတ္ေလးနဲ႕ ထည့္ျပီးသိမ္းထားလိုက္ပါတယ္..။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="2t5jq-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="2t5jq-0-0">
<span data-offset-key="2t5jq-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="9mt3-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9mt3-0-0">
<span data-offset-key="9mt3-0-0"><span data-text="true">တကယ္လို႕မ်ား .. ပိုက္ဆံအိတ္ေမ့က်န္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကားခမပါလို႕ပါဆိုျပီး ေတာင္းပန္စရာမလိုေအာင္ပါ .။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="cgbkd-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cgbkd-0-0">
<span data-offset-key="cgbkd-0-0"><span data-text="true">ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြၾကာသြားတယ္ .။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="97ije-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="97ije-0-0">
<span data-offset-key="97ije-0-0"><span data-text="true">နွစ္ေတြလည္းအေတာ္ၾကာသြားတယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="1d5p1-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1d5p1-0-0">
<span data-offset-key="1d5p1-0-0"><span data-text="true">က်မလြယ္တဲ့ အိတ္ေတြလည္း ေျပာင္းသြားသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="20p3o-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="20p3o-0-0">
<span data-offset-key="20p3o-0-0"><span data-text="true">က်မလည္း ပိုက္ဆံအေၾကြအိတ္ကသပ္သပ္တအိတ္ ရွိသမွၽ ကဒ္ေတြနဲ႕ ပိုက္ဆံ အရြက္ထည့္တာက သပ္သပ္တအိတ္ ထားတတ္သြားသည္ ၊</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="epqt5-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="epqt5-0-0">
<span data-offset-key="epqt5-0-0"><span data-text="true">ဟိုးးးလပိုင္းက အိမ္အေျပာင္းအေရႊ႔လုပ္ေတာ့ ျပစ္ရမဲ့ ပစည္းေတြထုပ္ပိုးေတာ့ က်မရဲ႕ အိတ္အေဟာင္းေတြထြက္လာသည္ .မျပစ္ခင္ အထဲမွာ ဘာရွိလည္းအရင္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီ အေၾကြေစ့ေလး</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="e2aml-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e2aml-0-0">
<span data-offset-key="e2aml-0-0"><span data-text="true">နွစ္ေစ့ ထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္အိတ္ကေလးထြက္လာသည္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="1qqbm-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1qqbm-0-0">
<span data-offset-key="1qqbm-0-0"><span data-text="true">စိတ္ထဲရုတ္တရက္ မမွတ္မိဘူး..ေနာက္ေတာ့ မွ ..ျပန္သတိ၇သြားသည္။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="bee2e-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="bee2e-0-0">
<span data-offset-key="bee2e-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="647u3-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="647u3-0-0">
<span data-offset-key="647u3-0-0"><span data-text="true">က်မနွစ္ေတြကို ျပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ 8နွစ္နီးပါးေတာင္ ၾကာခဲ့ျပီ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="5ehpm-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="5ehpm-0-0">
<span data-offset-key="5ehpm-0-0"><span data-text="true">တခ်ိန္က 15 က်ပ္က က်မစီမွာ က်န္ေနတုန္း ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="4mli4-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="4mli4-0-0">
<span data-offset-key="4mli4-0-0"><span data-text="true">လိုအပ္ခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ တန္ဖိုးထား သိမ္းထားခဲ့မိလို႕ အခုထိက်န္ေနခဲ့သည္ ။15 က်ပ္က တကယ္တမ္းမွာေတာ့ တန္ဖိုး မရွိလွပါဘူး..ဒါေပမဲ့လည္း လိုအပ္ခဲ့ရင္ ဆိုျပီး က်မထားခဲ့တဲ့ တန္ဖိုး တခုေၾကာင့္ အခုခ်ိန္ထိေအာင္ က်မစီက်န္ေနခဲ့တယ္လို႕ ထင္မိပါသည္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="c799p-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="c799p-0-0">
<span data-offset-key="c799p-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="fckfi-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fckfi-0-0">
<span data-offset-key="fckfi-0-0"><span data-text="true">ပစ္ပစ္ </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="fp192-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fp192-0-0">
<span data-offset-key="fp192-0-0"><span data-text="true">22.3.2017</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="9ua0b-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9ua0b-0-0">
<span data-offset-key="9ua0b-0-0"><span data-text="true">Pm 11:50</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="ehfvi-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ehfvi-0-0">
<span data-offset-key="ehfvi-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="35hvl-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="35hvl-0-0">
<span data-offset-key="35hvl-0-0"><span data-text="true">(ကိုယ္က တန္ဖိုးထားရင္ တဘက္ကလည္း အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ကိုယ့္စီမွာရွိေနတတ္တဲ့ သေဘာပါဘဲ ။တခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြက တန္ဖိုးမထားတတ္ဘူး .လိုအပ္ခ်ိန္မွ ရွာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အနားမွာ ဘာမွကိုရွိေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး )</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="1g58l" data-offset-key="e3nrs-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e3nrs-0-0">
<span data-offset-key="e3nrs-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-29295227171551447092016-12-30T00:58:00.001+08:002016-12-30T00:58:53.630+08:00အသြားနဲ႕ အျပန္ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="iou9-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="iou9-0-0">
<span data-offset-key="iou9-0-0"></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="7qc6k-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="7qc6k-0-0">
<span data-offset-key="7qc6k-0-0"><span data-text="true">ျမန္မာတခါျပန္ဖို႕အေရး သံုးလေလာက္ႀကိဳ ရင္ခုန္ရတယ္..... ဟိုေနရာသြားမယ္..ဒီေနရာသြားမယ္.. ဟိုဟာ လုပ္မယ္..ဒီဟာလုပ္မယ္..Plan ေတြ ႀကိဳ ခ်ရတယ္..ေနခ်င္တာက သံုးလေလာက္ ။ ခြင့္ရတာက သံုးပါတ္...အသြားတရက္ အျပန္တရက္ နႈတ္လိုက္ရင္ က်န္တာက 19ရက္.. အဲဒီ19 ရက္ေလာက္နဲ႕ ေနရာအစံု မေရာက္နိုင္ လူအကုန္နဲ႕ မေတြ႕နိုင္ ... ဒီေတာ့ မျဖစ္မေနလုပ္ရမဲ့ ကိစၥ ကိုအရင္ ဦးစားေပး စီစဥ္.. အိမ္ကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥ ...ျပီးေတာ့ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြထဲက အရမ္းအရမ္းကို သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ဦးစားေပးျပီး ..က်န္တာေတြကို ဖ်က္ရတယ္ ။ ခက္တာက က်မက ျမန္မာတခါျပန္ရင္ လုပ္ရမဲ့ကိစၥ ေတြက ကပ္ကပ္ျပီးပါလာတာက ခက္တယ္.. ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="3tr18-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="3tr18-0-0">
<span data-offset-key="3tr18-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="ali54-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="ali54-0-0">
<span data-offset-key="ali54-0-0"><span data-text="true">*** အလည္ဆုိျပီးျပန္ရင္ ေရာက္တာနဲ႕ တန္းျပီးလည္ရ ပတ္ရ စားရေသာက္ရတဲ့ ခရီးစဥ္မ်ိဳး တခါမွကို မရွိဘူး..ဒါေလးလည္းေရာက္တုန္းလုပ္ရမယ္..ဟိုဟာေလးလည္းေရာက္တုန္း လုပ္ခဲ့မွ ဆုိျပီး ..ေဘးတိုက္တြဲလာတဲ့ ဇယားေတြနဲ႕ အတူျပန္ျပန္လာရတာ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="epu55-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="epu55-0-0">
<span data-offset-key="epu55-0-0"><span data-text="true">ဒါေတာင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ႀကိဳ မွာထားသမွၽ လက္ခံသိမ္းဆည္းေပးထားတဲ့ အခ်စ္ဆံုးႀကီး အန္တီ အိ (</span></span><span class="_5u8u" data-offset-key="epu55-1-0" spellcheck="false"><span data-offset-key="epu55-1-0"><span data-text="true">Doreen Tin</span></span></span><span data-offset-key="epu55-2-0"><span data-text="true">) တေယာက္ရွိေနေပလို႕သာဘဲ..လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ကို ၾကည့္ျပီးႀကိဳ မွာထား၇တယ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="6neqn-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6neqn-0-0">
<span data-offset-key="6neqn-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="1hb6a-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1hb6a-0-0">
<span data-offset-key="1hb6a-0-0"><span data-text="true">*** အရင္တခါကလို ယုဇနပလာဇာ မွာ သံုးေသာင္းတန္အက်ီ ကို ေစ်းဆစ္လို႕ရလားညီမေလး ဆိုျပီး အေမးေကာင္းလိုက္တာ </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="edo79-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="edo79-0-0">
<span data-offset-key="edo79-0-0"><span data-text="true">ပတ္ထမီေလးဝတ္ထားတဲ့ က်မကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ျပီး </span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="44slu-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="44slu-0-0">
<span data-offset-key="44slu-0-0"><span data-text="true">သံုးေသာင္းေနာ္ ဝယ္မွာမလို႕လားဆိုျပီး ျပန္ေမးခံ ရတဲ့feeling ကို မခံစားနိုင္ဘူးး ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတခါ ေတြ႕တာနဲ႕ သံုးေသာင္းတန္ ဝယ္နိုင္တဲ့ ပံုစံ တခါထဲထြက္ေနေအာင္ တိုနိုင္သမွၽ တိုထားတဲ့ စကပ္ အတို ေဘာင္းဘီအတို ဂါဝန္အတို ...အတိုမွန္သမၽ်ွ ကို သယ္သြားမဲ့ luggage ထဲ ႀကိဳ ထည့္ထားရတယ္..။ ( အတိုဝတ္သြားရင္အဲလို မဆက္ဆံဘူးဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေျပာထားလို႕ )</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="b9sto-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="b9sto-0-0">
<span data-offset-key="b9sto-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="b9h0p-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="b9h0p-0-0">
<span data-offset-key="b9h0p-0-0"><span data-text="true">*** ျပန္လာရင္ သယ္လာခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ။ အလုပ္မွာ လက္ေဆာင္ ေပးရမဲ့ ပစၥည္း ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ မွာတဲ့ ပစၥည္း .။ .ကိုယ့္အိမ္အတြက္ ကိုယ့္အတြက္ တနွစ္စာ နွစ္နွစ္စာ နီးပါး ရိကၡာ ..ပုဇြန္ေျခာက္ ငပိေၾကာ္...ငါးဖယ္ေၾကာ္ ..လဘက္ ..အစရွိတာေတြ ျပန္သယ္လာဖို႕လည္း စာရင္း တရြက္ လုပ္ထား၇တယ္..။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="6br7m-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6br7m-0-0">
<span data-offset-key="6br7m-0-0"><span data-text="true">အဲတာေတြကက်မ အတြက္ အရမ္း important တယ္.. .ကိုယ္က အစားသမားကိုးးးး :p :p :p</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="6juk2-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6juk2-0-0">
<span data-offset-key="6juk2-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="1brte-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="1brte-0-0">
<span data-offset-key="1brte-0-0"><span data-text="true">*** ေရာက္တာနဲ႕ ဘယ္ေန႕ဘာလုပ္မယ္..ဘယ္ေန႕ ဘယ္ကို သြားမယ္ဆိုျပီး ..</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="5056m-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="5056m-0-0">
<span data-offset-key="5056m-0-0"><span data-text="true">Plan ႀကိဳ ခ်ထားရတယ္..အဲလိုလုပ္၇င္းနဲ႕ အယ္...သြားရမဲ့ ရက္ ေရာက္ေတာ့မယ္..ေရာက္ေတာ့ မယ္ ..ေရာက္ျပီ ..ဆိုျပီး</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="4ajh-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="4ajh-0-0">
<span data-offset-key="4ajh-0-0"><span data-text="true">ဝမ္းသာအားရ အထုပ္ဆြဲ ေလယာဥ္ေပၚတက္ ..</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="f2bi6-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="f2bi6-0-0">
<span data-offset-key="f2bi6-0-0"><span data-text="true">ေလယာဥ္ပ်ံက သိပ္ေနွးတယ္လို႕ေတာင္ တခါတခါ ထင္မိတယ္...။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="2cd7b-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="2cd7b-0-0">
<span data-offset-key="2cd7b-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="fv5dj-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="fv5dj-0-0">
<span data-offset-key="fv5dj-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="9tqen-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9tqen-0-0">
<span data-offset-key="9tqen-0-0"><span data-text="true">*** ရန္ကုန္လညး္ေရာက္ေတာ့ ..ေဟာ.... ေရာက္ျပီ ဆုိျပီး..သြားလိုက္ လည္လုိက္..လုပ္စရာရွိတာလုပ္လိုက္နဲ႕ အားကို မအားေတာ့ဘူး.. ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="82lh9-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="82lh9-0-0">
<span data-offset-key="82lh9-0-0"><span data-text="true">very happy ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="cgiam-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cgiam-0-0">
<span data-offset-key="cgiam-0-0"><span data-text="true">မနက္ကို ေတာင္ႀကီးကားေပၚကေန ဆင္း ..ညေန ကို ျပင္ဦးလြင္သြားမဲ့ ကားေပၚ ျပန္တက္ ။ မနက္ကို မန္းတေလး ကားေပၚကဆင္းး ညေနကို ေမာ္လျမိဳင္သြားမဲ့ ကားေပၚျပန္တက္ နဲ႕ ..ေအာင္မဂၤလာကားဝင္းဂိတ္ကလူေတြ ကိုယ့္ကိုမွတ္မိေနသလားေတာင္ ထင္ရ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="34hqb-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="34hqb-0-0">
<span data-offset-key="34hqb-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="5r363-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="5r363-0-0">
<span data-offset-key="5r363-0-0"><span data-text="true">**** လည္ရင္း ပတ္ရင္းစားရင္း ေသာက္၇င္း ..သြားလာရင္းနဲ႕ ျပန္လာမဲ႕ေန႕ေရာက္လာျပန္ေရာ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="eogtq-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="eogtq-0-0">
<span data-offset-key="eogtq-0-0"><span data-text="true">အခ်ိ္န္ကရပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာေလ ။ အဲဒီေတာ့ အသြားဆိုတာရွိရင္ အျပန္ဆိုတာလည္းရွိတာေပါ့ေလ ။ ျပန္မဲ့ရက္က်ေတာ့ ေညာင္နာနာ ..ဖ်ားခ်င္သလို ငိုခ်င္သလို ရုပ္ကေလးနဲ႕ အထုပ္ေလး ပိုက္ ေလယာဥ္ေပၚမတက္ခ်င္ တက္ခ်င္နဲ႕တက္ .. ဒီနိုင္ငံကို ျပန္ပါလာေရာ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="7cnuq-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="7cnuq-0-0">
<span data-offset-key="7cnuq-0-0"><span data-text="true">ေလယာဥ္ကြင္းကေန အိမ္ကိုလာတဲ့ လမ္းတေလၽွာက္ အီလည္လည္ နဲ႕ ငိုခ်င္သလို ျဖစ္ျပီး ေရာက္လာတာ ။ အိမ္လည္းေရာက္ေရာ ..အထုပ္ေလးခ် ခုတင္ေပၚ တက္ေခြ ေနလိုက္တာ နာရီဝက္ တနာရီေလာက္ ။ပီးေတာ့မွ သိမ္းစရာ ရွိတာေတြ သိမ္း ..အိမ္ျပန္ရွင္းရတယ္ ။။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="9hntk-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="9hntk-0-0">
<span data-offset-key="9hntk-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="cqoru-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cqoru-0-0">
<span data-offset-key="cqoru-0-0"><span data-text="true">**** အသြားတုန္းကေတာ့ ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႕ ေပ်ာ္လိုက္တာ..ဘယ္ေလာက္ေနပူပူ ဖုန္ထူထူ မီးပ်က္ပ်က္ ..စိတ္ထဲကကို ေပ်ာ္ေနတာ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="lr19-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="lr19-0-0">
<span data-offset-key="lr19-0-0"><span data-text="true">အျပန္က်ေတာ့ မီးလည္းမပ်က္ အရာရာ ကိုယ့္အတြက္ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာတခုကို ျပန္ေ၇ာက္လာတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း ..မျဖစ္မေန လို႕သာေန ေနရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးနဲ႕ ။not happy ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="cvil8-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cvil8-0-0">
<span data-offset-key="cvil8-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="vs17-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="vs17-0-0">
<span data-offset-key="vs17-0-0"><span data-text="true">****</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="amue5-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="amue5-0-0">
<span data-offset-key="amue5-0-0"><span data-text="true">အဲဒီေတာ့ ျမန္မာ ကို အသြားနဲ႕ အျပန္ ၾကားထဲမွာ ခံစားခ်က္နဲ႕ ခံစားရတာကေတာ့ happy နဲ႕ unhappy ပါဘဲ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="e4uka-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e4uka-0-0">
<span data-offset-key="e4uka-0-0"><span data-text="true">တျခား နိုင္ငံက အကိုေတြအမေတြေတာ့ ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ နဲ႕ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္လို ခံစားရလည္း မသိဘူး..က်မကေတာ့ အဲလိုဘဲ ခံစားရတယ္..။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="e07ru-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="e07ru-0-0">
<span data-offset-key="e07ru-0-0"><span data-text="true">အခုလည္း က်မအတြက္ happy time ကတျဖည္းျဖည္း နီးလာျပီ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="dodol-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="dodol-0-0">
<span data-offset-key="dodol-0-0"><span data-text="true">unhappy ကိုလည္း မလိုခ်င္ေပမဲ့ ယူရဦးမွာဘဲေလ ။။။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="8kd4p-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="8kd4p-0-0">
<span data-offset-key="8kd4p-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="arc8b-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="arc8b-0-0">
<span data-offset-key="arc8b-0-0"><span data-text="true">****</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="83h62-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="83h62-0-0">
<span data-offset-key="83h62-0-0"><span data-text="true">တယ္လီေနာ နံပါတ္ေလးနဲ႕ဖုန္းဝင္လာရင္ ကိုင္ျဖစ္ေအာင္ကိုင္ၾကဦးေနာ္ ။</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="eb7gs-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="eb7gs-0-0">
<span data-offset-key="eb7gs-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="dabcs-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="dabcs-0-0">
<span data-offset-key="dabcs-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="poni-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="poni-0-0">
<span data-offset-key="poni-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="acfds-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="acfds-0-0">
<span data-offset-key="acfds-0-0"><span data-text="true">(( ဒီေန႕ 29 ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ 2016 ကုန္ျပီး 2017 ေရာက္ေတာ့မယ္ ။ဒီပိုစ့္ဟာ 2016တနွစ္လံုး ထဲမွာ က်မရဲ႕ </span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="acfds-0-0">
<span data-offset-key="acfds-0-0"><span data-text="true">5ခုေျမာက္ post ပါ ။ဘယ္ေလာက္စာေရးတယ္ဆိုတာ ဒါက သက္ေသျပေနပါတယ္။ ဘေလာ့မွာပါတင္ဖို႕ gmail ကုိဝင္တာ pass ကို မနည္း ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရတယ္ ။ေသျပီဆရာ လို႕ သံုးခါတိတိ ေအာ္သြားပါသည္ ။ ))</span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="acfds-0-0">
<span data-offset-key="acfds-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="acfds-0-0">
<span data-offset-key="acfds-0-0"><span data-text="true">ပစ္ပစ္</span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="acfds-0-0">
<span data-offset-key="acfds-0-0"><span data-text="true">29.12.2016</span></span></div>
</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="f8tf6" data-offset-key="6p7ah-0-0">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="6p7ah-0-0">
<span data-offset-key="6p7ah-0-0"><br data-text="true" /></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-74539640613853963812016-09-02T03:19:00.002+08:002016-09-02T03:19:54.765+08:00တဒဂၤေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က်မ ဒီေန႕အလုပ္သြားတဲ့ အခ်ိ္န္ Bus ကားေပၚမွာ
အမ်ိဳးသမီးတေယာက္နဲ႕ဆံုတယ္..ကားေပၚတက္တက္ခ်င္း သူ႕ကိုေတြ႕တာနဲ႕ စိတ္ထဲကေန
ငါ့အသိဘဲ ဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕ ျပံဳး ျပနႈတ္ဆက္မိတယ္။သူကလည္း က်မကို သိေနတဲ့
ပံုစံနဲ႕ ခ်က္ျခင္း ျပန္ျပံဳး ျပျပီးအလုပ္သြားတာလားလို႕
လွမ္းေမးတယ္..က်မကလည္း ဟုတ္တယ္လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္..ေနာက္ေတာ့
မွတ္တိုင္တခုမွာသူဆင္းသြားတယ္..။<br />
<br />
သူဆင္းသြားေတာ့ က်မ စဥ္းစားမိတယ္..သူ႕ကို
ငါဘယ္ေနရာမွာသိတာလည္းလို႕..စိတ္ထဲလံုးဝကို
စဥ္းစားလို႕မရဘူး..လူမွားတာလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး..က်မ လူမွားတာဆိုရင္ သူ<span class="text_exposed_show">က်မကို
သိေနစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး.။ေနာက္ျပီး စိတ္..ခံစားမႈ႕ ..က်မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ
သူ႕ကိုရင္းရင္းနွီးနွီးကို သိေနတာ...ဘယ္ေနရာမွာ သိတာလည္းဆိုတာသာ
စဥ္းစားလို႕မရဘူးျဖစ္ေနတာ..က်မစိတ္ထဲ က်မ ပစၥည္းဝယ္ေနၾကဆိုင္ေတြက
ဝန္ထမ္းတေယာက္ေယာက္မ်ားလား...ဒါမွ မဟုတ္..က်မ ဝယ္ေနၾကေပါင္မုန္႕ ကိတ္မုန္႕
ဆိုင္က အေရာင္းစာေရးမ်ားလား..မၾကာခဏဆိုသလို ..မ်က္မွန္းတန္းမိရင္း
သိေနတဲ့ပံုစံ..ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာဆိုတာကို ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားလို႕
မရဘူး..စဥ္းစားလို႕မရေလ..ဟုိဆိုင္ကမ်ားလား..ဒီဆိုင္ကမ်ားလား..ဆိုျပီးေတြးေလနဲ႕
လူကေခြ်းေတြေတာင္ ျပန္လာတယ္..။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">အလုပ္ေရာက္သြားေတာ့လည္း စိတ္ထဲမွာ
အဲတာကိုဘဲထပ္တလဲလဲ စဥ္းစားမိတယ္..ဘယ္ေနရာကသိတာလည္းဆိုတာကို..က်မရဲ႕
မွတ္ညဏ္ေတြ က အရာတခုထဲကို ကြက္ျပီးေပ်ာက္ဆံုးသလိုျဖစ္ေနတယ္...watson
ကမ်ားလားဆိုျပီးစဥ္းစားမိရင္ အဲဒီဆိုင္က က်မနဲ႕
မ်က္မွန္းတန္းတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ျမင္မိတယ္..ကိတ္မုန္႕ဆိုင္ဆိုလည္း
အဲလိုဘဲ..မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ေကာင္မေလးဝဝ ေလးကို ခ်က္ခ်င္း
ျမင္ေယာင္မိတယ္..ကားေပၚမွာ ေတြ႕လုိက္တဲ့မိန္းကေလးကို က်မ ဘယ္လိုမွ
စဥ္းစားလို႕မရဘူး..လူမွားတယ္ ေျပာရေအာင္ကလည္း သူ႕ကို
ရင္းရင္းနွီးနွီးသိေနတဲ့ ခံစားမႈ႕.....လူမွားတာ မဟုတ္ဘူး..သူ႕ကို
ဘယ္ကလည္းဆိုတာ စဥ္းစားလို႕မရေလ..က်မစိတ္ထဲ
ပိုမြန္းၾကပ္လာေလဘဲ..တကယ္လို႕မ်ား ငါလမ္းသြားရင္းနဲ႕ ဘယ္ကိုသြားေနတာလည္း
ဘာလုပ္ဖို႕လည္းဆိုတာရုတ္တရက္ ေမ့သြားခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလည္းဆိုတဲ့
အေတြးဝင္လာေတာ့ငိုေတာင္ ငိုခ်င္သြားတယ္...။</span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /> ကိုယ့္ဘာကိုယ္လည္း
မယံုၾကည္ေတာ့သလိုျဖစ္လာတယ္..ဒီလို ေမ့သြားတတ္ပံုနဲ႕ မလြယ္ဘူး..။အေရးႀကီးတဲ့
နံပါတ္ေတြ ဂဏန္းေတြ ကို
ငါစာအုပ္မွာခ်ေရးထားမွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီးအိမ္ေရာက္တာနဲ႕ လြယ္လာတဲ့
အိတ္ကိုခ်စာအုပ္မွာ နံပါတ္ေတြခ်ေ၇း..ဝရုန္းသုန္းကားေတြကိုျဖစ္လို႕ရယ္
။က်မရဲ႕ မွတ္ညဏ္ေတြေပ်ာက္ဆံုးခ်င္ေနတာမ်ားလား..အရႈိုက္ထိုးခံလုိက္ရတဲ့
သူတေယာက္လို ခံစားမႈ႕ေပါင္းစံုနဲ႕တအိအိ ျပိဳဆင္းေနသလိုဘဲ....။။။။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">ပစ္ပစ္</span><br />
<span class="text_exposed_show">Am 3:19 (2.9.2016) </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-8880772062931406232016-05-02T02:04:00.001+08:002016-05-02T02:04:47.322+08:00ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာျခင္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
သိပ္မၾကာခင္ရက္ပိုင္းမွာ အခု ေနတဲ႕အိမ္ေလးကေန ေနာက္အိမ္ တခုကို<br />
ေျပာင္းရပါေတာ့မည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္သံုးရက္ ရတုန္းေလး ရွိသမ်ွ ပစည္းေတြ
သိမ္းဆည္းထုပ္ပိုး နဲ႕ တေနကုန္ မအားဘူး။ပစၥည္း ဆိုေပမဲ႕က်မရဲ႕ပစၥည္းက
အဝတ္အစားေတြအမ်ားဆံုးပါဘဲ။ ၾကိဳက္လို ့ဝယ္ထားတဲ႕အက်ီ လက္ေဆာင္ေပးဖို ့
ဝယ္ထားတဲ႕အက်ီ discount ခ်လို ႕ ့တန္တယ္ဆိုျပီးဝယ္ထားတဲ႕အက်ီ ၊online shop
ကေနဝယ္ထားတဲ႕အက်ီ<br />
၊ဝယ္ထားေပမဲ႕မဝတ္ျဖစ္ဘဲ သိမ္းထားတဲ႕အက်ီ<span class="text_exposed_show"><br /> ဝယ္ေနတုန္းကသာ မသိသာဘူး<br /> သိမ္းလည္းသိမ္းရေရာ မစားသာဘူး။<br /> ေနာက္ဆို စိတ္ရွိတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွမဝယ္ေတာ့ဘူး ။<br /> သိမ္းရင္းနဲ႕ မလို ခ်င္တဲ႕ပစည္းေလးေတြ<br /> တခ်ိဳ ႕မလို ေလာက္ဘူးထင္တဲ႕ဟာေတြအထုပ္တခု ျပန္ထုပ္ ၊ပစၥည္းအေဟာင္းသိမ္းတဲ႕ ကားလာရင္ တခါထဲ ျပစ္လိုက္မလို ့<br /> ထုပ္ပိုးျပီး ဝရံတာ ေလးမွွာ လာထားသည္။</span><br />
<div class="text_exposed_show">
ဝရံတာ ေလးမွာ ရပ္ရင္း အိမ္ေနာက္ဘက္ ကျမင္ေနရတဲ႕ျမင္ကြင္းကို စိတ္ထဲခံစားရင္းၾကည့္ေနမိသည္။မိုးေတြကလည္းတဖြဲဖဲြ နဲ႕ရြာ ေန လိုက္တာ။<br />
ေနာက္ဘက္က တိုက္ျမင့္ျမင့္ၾကီး၊<br />
ကေလး ေတြအတြက္ ေဆာ့ကစားဖို ႕ ့ကြက္လပ္ကေလး၊<br />
ဓါတ္မီးတိုင္ေလး၊<br />
ခ်ယ္ရီပင္ေလးတပင္ ၊<br />
အရာ အားလံုးဟာ<br />
မိုးဖြဲဖြဲ ေလးေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ<br />
ရွိေနၾကသည္။သူတို ့လည္း ဒီေနရာေလးကေန<br />
ထြက္ခြာသြားေတာ့မဲ႕ က်မကို နႈတ္ဆက္ေနၾကသလိုပင္ ။<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6bP-7_8-OaVTQiccf67BdRNyr2lav3Ocg4s8y5xXn-RoL93m25jU7P2k5cmkHJXRE7XI4LpS53UhGcBhp7fq-Ps4HATE3s-ejINvsLCU2sAaFkMH0o40KARNuIFYzz53nF_pPJQ5wyP5W/s1600/13124775_1117697411622226_3865537801640021697_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6bP-7_8-OaVTQiccf67BdRNyr2lav3Ocg4s8y5xXn-RoL93m25jU7P2k5cmkHJXRE7XI4LpS53UhGcBhp7fq-Ps4HATE3s-ejINvsLCU2sAaFkMH0o40KARNuIFYzz53nF_pPJQ5wyP5W/s320/13124775_1117697411622226_3865537801640021697_n.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ သိပ္မထူးျခားေပမဲ့က်မအတြက္ေတာ့ ညပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ပါဘဲ .။</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBCgEU2InG2jglaKt3ZPMtNxUXyBkzRVy2Afrwy5ckZnxB0YunugXsElgoXb2chqFnqeTywfPNaz_MhrKQ1NACTxlt85e2Fg2zSyzwy9I_V39gQAFEYGdQmSMEyEr73ZrpVzSGol-wD3SQ/s1600/13124632_1117697398288894_3736528885757153052_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBCgEU2InG2jglaKt3ZPMtNxUXyBkzRVy2Afrwy5ckZnxB0YunugXsElgoXb2chqFnqeTywfPNaz_MhrKQ1NACTxlt85e2Fg2zSyzwy9I_V39gQAFEYGdQmSMEyEr73ZrpVzSGol-wD3SQ/s320/13124632_1117697398288894_3736528885757153052_n.jpg" width="176" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">မီးလင္းေနတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေတြကို တခါတေလ </td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">လိုက္ေရတြက္မိတယ္</td></tr>
</tbody></table>
<br />
ဒီအိမ္ေလးမွာ ေနလာတာ 8 နွစ္ ။<br />
အခုေတာ့ က်မ ဒီေနရာကို သိပ္မၾကာခင္မွာ ေက်ာခိုင္းရေတာ့မယ္။ <br />
ရင္ထဲတခုခု ခံစားလာရတိုင္း က်မ ဒီဝရံတာေလးမွာ လာလာ ရပ္ေနျဖစ္သည္။<br />
စိတ္ထဲသိပ္မြန္းက်ပ္လာရင္<br />
ဒီေနရာေလးကေန အိမ္ေနာက္ဘက္ ျမင္ကြင္းေလးကိုၾကည့္ရင္း အသက္ျပင္းျပင္း ရႈျပီး ရင္ထဲကအရာေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ထုတ္ရသည္။<br />
မိုးရြာတဲ႕ညမ်ိဳးေတြဆို မိုးသံကိုနားေထာင္ရင္း မိိုးစက္ေလးေတြတဖြဲဖြဲ
မ်က္နွာကို လာစင္တာ ခံရင္း ရန္ကုန္ရဲ႕ မိုးညေတြကို ျပန္တမ္းတ ျပီး စိတ္ထဲ
ကေန ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားခဲ႕ေပါင္းလည္း မနည္းမေနာပါဘဲ။<br />
အခုေတာ့ သိပ္မလို ေတာ့တဲ႕ရက္အနည္းငယ္မွာဒီေနရာေလးကို<br />
ေက်ာခိုင္းျပီး ေနရာသစ္တခု ကို မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ရေတာ့မယ္။<br />
အဲဒီေနရာမွာ ဒီလို ခ်ယ္ရီပင္ေလးရယ္<br />
ဓါတ္မီးတိုင္ေလးရယ္<br />
ကြက္လပ္အလြတ္ေလးရယ္ <br />
ရွိမေနတာ အေသအခ်ာပါဘဲ။<br />
ဒီဝရံတာေလးကို ေတာ့ မြန္းက်ပ္စရာေတြၾကံဳလာတိုင္း သတိရ ေနဦးမယ္ ထင္ပါသည္ ။<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEint1AJ-qT8bAJC5TiMgX2MlTuWbNKGgTVwnWX13TuSXHgmBEoH1paBF6SzJCF1MpDhNQbvPvixLuLUQz4yiNB5tehJGRVqpqRPm2YukW4PUhpzYJvyi5wGe4mD2hd9ScvdeEEVlqyMSJ7v/s1600/13103450_1117697428288891_8408076892869660540_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEint1AJ-qT8bAJC5TiMgX2MlTuWbNKGgTVwnWX13TuSXHgmBEoH1paBF6SzJCF1MpDhNQbvPvixLuLUQz4yiNB5tehJGRVqpqRPm2YukW4PUhpzYJvyi5wGe4mD2hd9ScvdeEEVlqyMSJ7v/s320/13103450_1117697428288891_8408076892869660540_n.jpg" width="236" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ခ်ယ္ရီေတြပြင့္ေနတုန္းကေပါ့ </td></tr>
</tbody></table>
<br />
ပစ္ပစ္<br />
May 1 .2016 <br />
pm 3:30</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-88106564776477445412016-04-14T03:30:00.001+08:002016-04-14T03:30:27.660+08:00ေရွးေရွးတုန္းက သၾကၤန္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuLNgcw7gB4usaluZec3cbndXQNv5Qe5PzSE8lYH9JJ05RuKyU6K0GuXhrnpzM_qcRxOHbxyxwmn6tUCTHh0zwTrmBcSUaz1GfCsWiEKECAabK_za8zdf6toARX_32HaCIX6WRno98kXTo/s1600/water-festival-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuLNgcw7gB4usaluZec3cbndXQNv5Qe5PzSE8lYH9JJ05RuKyU6K0GuXhrnpzM_qcRxOHbxyxwmn6tUCTHh0zwTrmBcSUaz1GfCsWiEKECAabK_za8zdf6toARX_32HaCIX6WRno98kXTo/s320/water-festival-2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
ဒီေန႕ သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕ .....<br />
<br />က်မကျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ အေဝးမွာ ေန ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ သၾကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်<br />ပါဝင္ ခံစားခြင့္မရွိဘူး ။အေဝးကေနသာ ေငးေမာခြင့္ရွိတာ ။ အြန္လိုင္းမွာတက္လာတဲ့ ပံုေတြလိုက္ၾကည့္<br />သတင္းဌာနေတြက တင္တဲ့သတင္းေတြ လိုက္ဖတ္နဲ႕ သၾကၤန္ကို အလြမ္းေျဖရသည္ ။<br /><br />တခ်ိန္တခါတုန္းကေတာ့ က်မလည္း သၾကၤန္ရင္ခြင္မွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါဝင္ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့ဖူးပါရဲ႕ ။<br />က်မတို႕ငယ္ငယ္တုန္းကဆို သၾကၤန္ေရာက္ျပီဆို သိပ္ေပ်ာ္တာ။မွတ္မွတ္ရရ ေျပာရမယ္ဆို သၾက္န္ေရာက္ျပီ<br />ဆိုတာနဲ႕ ျမန္မာ့အသံကေန သၾကၤန္မိုး ရုပ္ရွင္ကားကို အျမဲလႊင့္ေနၾက ။သၾကၤန္ေရာက္တိုင္းၾကည့္ရတယ္ ။<br />အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျပေသးလား မျပေတာ့ဘူးလားမသိေတာ့ဘူး ။<br /><br /> ကေလးဘဝသၾကၤန္ကေတာ့ <br />ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲ ေရပံုးေလး ထည့္ျပီး အိမ္ကဝယ္ေပးတဲ့ ေရျပြတ္ကေလးနဲ႕ ေရလိုက္ပက္တာေပါ့ ။<br />သၾကၤန္အႀကိဳေန႕ မတိုင္ခင္ကထဲက လြယ္အိတ္ေတြေ၇ပံုးေတြ ျပင္ထားျပီးသား... အႀကိဳေန႕ မနက္လင္းတာနဲ႕<br />လမ္းထြက္ေတာ့တာဘဲ ။ ကိုယ့္နဲ႕ ရြယ္တူေတြေရာ ..အရြယ္မတူတာေတြေရာ.. တေယာက္နဲ႕တေယာက္ <br />အရင္ပက္...ေနာက္ေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ လိုက္ပက္... လူနည္းနည္းစုမိျပီဆို...<br />ကိုယ့္ေရ ပံုးထဲ ေရ အျပည့္ျဖည့္ ..ျပီးရင္ ကေလးအုပ္စုလိုက္ တျခားလမ္း ဘက္ သြားၾကတာ ။<br />ဟိုဘက္လမ္းက ကေလးေတြကလည္း ဒီဘက္လမ္းကကေလးအုပ္စုဝင္လာတာေတြ႕တာနဲ႕ သူတို႕အခ်င္းခ်င္း<br />လူခ်က္ခ်င္းစုျပီး က်မတို႕ အုပ္စုကို ေရဝိုင္းပက္တာ..က်မတို႕လမ္းကသြားတဲ့ အုပ္စုကလည္း အျပန္အလွန္<br />ေရျပြတ္နဲ႕ျပန္ထိုး နဲ႕...ေျပာရရင္ေတာ့ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ေရတိုက္ပြဲေပါ့ ။ တျခားအခ်ိန္ဆို ဟိုဘက္လမ္း<br />ဒီဘက္လမ္း ကေလးေတြအတူတူေဆာ႕ေနၾက ။ ဒါေပမဲ့ သၾကၤန္ဆို၇င္ေတာ့ ဟိုဘက္လမ္းဒီဘက္လမ္း<br /> အဲလိုေရပက္ေနၾက။<br /><br />ကိုယ့္ပံုးထဲပါသြားတဲ့ ေရကုန္ျပီဆိုတာ နဲ႕ အနားရွိတဲ့ အိမ္ေရွ႕က ေရဘံုဘိုင္ေျပးျပီးေရျဖည့္ေပါ့ ။<br />သူတို႕လမ္းကို သြားဖိုက္ထားရင္ သူတို႕ကလည္း ညေနဘက္ေလာက္ဆို ကေလးေတြစုျပီး<br />ကိုယ့္လမ္းဘက္ကို အုပ္စုလိုက္ျပန္လာဖိုက္ၾကတာေပါ ့... အမွတ္ရစရာငယ္ဘဝသၾကၤန္ေပါ့ ။<br /><br />အဲဒီေခတ္တုန္းက အခုေခတ္လိုေရရွားတဲ့ေခတ္မဟုတ္ဘူး.. အိမ္ေတြကလည္း ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြ မဟုတ္<br />ေသးဘူး ။ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ လံုးျခင္းေလးေတြ ...မသကာ..ဟိုဘက္ဒီဘက္ အေပၚေအာက္ နွစ္ခန္းစီပါတဲ့<br />နွစ္ထပ္တိုက္ေလာက္ဘဲ ရွိတာ ။အိမ္တိုင္းရဲ႕ ေရွ႕မွာ ေရ ဘံုဘိုင္ ေခါင္းေလးေတြရွိတတ္သည္ ။ ေရခ်ိဳးလည္း <br />အဲဒီဘံုဘိုင္ နားမွာဘဲ တိုင္ကီေလးေတြ ခ်ျပီး ပန္းရံုေလး ဘာေလး အကာအကြယ္နဲ႕ ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာ<br />ဖန္တီးထားတာမ်ိဳး ။က်မေျပာတဲ့ပံုစံ ကို အခုေခတ္ကေလးေတြေတာ့ သိမယ္မထင္ဘူး ။ က်မတို႕လို႕<br />30ေက်ာ္အရြယ္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုအိမ္ပံုစံေလးလည္းဆိုတာ သိမယ္ထင္ပါသည္ ။<br /><br />ေရကလည္းေပါေပါမ်ားမ်ားရ ... ကေလးေတြအတြက္လည္း ေဆာ့ဖို႕ေနရာကလည္း အဆင္ေျပေတာ့<br />ငယ္ဘဝရဲ႕ သၾကၤန္ကာလက သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းခဲ့သည္ ။မိုးလင္းကထဲက ေရထြက္ေဆာ့လိုက္တာ<br />ေန႕လည္ အိမ္ျပန္ထမင္းစား ခဏနား.. ညေနတခါ ထပ္ထြက္ေဆာ့ၾကျပန္ ။နႈတ္ခမ္းေတြ<br />ျပာနွမ္းျပီးခ်မ္းလာတာေတာင္ ေရက ပက္ခ်င္ေနတုန္း.. အိမ္က လူႀကီးေတြက မလာေသးဘူးလားဆုိျပီး<br />ေအာ္မွ ..အိမ္ျပန္ ေရခ်ိဳး။<br /><br />ေနာက္တေန႕မနက္ ဆိုတာနဲ႕ တခါ ေရပံုးနဲ႕ေရျပြတ္ယူ ေရထြက္ပက္ၾကျပန္နဲ႕ တကယ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငယ္ဘဝကို ရခဲ့ဖူးသည္ ။<br /><br />တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေခတ္ကလည္း ေျပာင္းလဲလာသည္ ။ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေတြေနရာမွာ<br />ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြေနရာယူလာသည္ ။ အိမ္ေရွ႕ မွာရွိတဲ့ ေရဘံုဘိုင္ ပိုက္ေခါင္းေလးေတြ ေပ်ာက္ကုန္သည္ ။<br />ကေလးေတြေရပက္ၾကတာနည္းသြားသည္ ။အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ က်မလည္းဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ျဖစ္ေနျပီ ။<br />ကေလးလိုေရထြက္မပက္ျဖစ္ေတာ့ ။ သၾကၤန္ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး တအိမ္အိမ္မွာ မုန္႕လုပ္ၾကသည္ ။<br />အနီးအနားကအိမ္ေတြ ေက်ာင္းကဆရာမေတြ အိမ္ ... မုန္႕လိုက္ေဝၾကသည္ ။အခ်င္းခ်င္းေရေလာင္းၾကသည္ ။<br />တခါတခါ လမ္းထိပ္ဘက္မွာ အုန္းလက္မ႑ပ္ ေဆာက္ထားရင္ အဲဒီမ႑ပ္သြားျပီးေရပက္ၾကသည္ ။<br /><br />သေျပခက္ေလးနဲ႕ေရပက္တဲ့ေခတ္ကို မမွီခဲ့ေပမဲ့ ေရေလာင္းမယ္ေနာ္ဆိုျပီး ခြင့္ေတာင္းျပီးမွေရေလာင္းၾကတဲ့<br />ေခတ္ကိုေတာ့ မွီခဲ့ပါသည္ ။သူငယ္ခ်င္းေတြ သံုးေယာက္ေလာက္စုျပီး မုန္႕ဂ်ိဳင့္ေလးေတြဆြဲလို႕ သြားတဲ့အခါ<br />ေကာင္ေလးတေယာက္ေယာက္က ေရပံုးေလးနဲ႕ အနားေရာက္လာျပီး ေရေလာင္းမယ္ေနာ္ဆိုရင္<br /> အလယ္ကတေယာက္ကို ေလာင္းမွာလား ဘယ္ဘက္ကတေယာက္ကိုေလာင္းမွာလား..ညာဘက္ကတေယာက္ကို<br />ေလာင္းမွာလား မသဲကြဲ ဘဲ..ျမီးေကာင္ေပါက္တို႕ ရင္ခုန္သံညံခဲ့ဖူးသည္ ။ေလာင္းတဲ့သူက တစိမ့္စိမ့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း<br />ေလာင္းေလ...ေရေလာင္းခံရတဲ႕သူက ရင္ေတြ ပိုခုန္ေလ.. သူ႕ရင္ခုန္သံ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံ... ၾကားေနရသလိုလို ။<br />တခ်ိန္တခါစီမွာ ရွိခဲ့ဖူးသည္ေပါ့ကြယ္။<br /><br />တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကေလးေတြ လမ္းမွာေရပက္တယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး ...။<br />လူငယ္ေတြက ေရပက္ခံထြက္ရင္ထြက္ ...ဒါမွမဟုတ္ မ႑ပ္ထိုင္... ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားကလည္း<br /> ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြမ်ားလြန္းေတာ့ အိမ္သံုးဖို႕ေတာင္ ညည ေရေစာင့္တင္ေနရေတာ့ ကေလးေတြေရထြက္ပက္ဖို႕ ဆိုတာ မလြယ္ေရးခ် မလြယ္ပါ။ <br /><br />သၾကၤန္ဆိုတာကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ႕ အေနအထားတခုကေန ကဲခ်င္တိုင္းကဲၾကတဲ့ ပြဲေတာ္<br />တခုလိုျဖစ္လာခဲ့သည္။ေအးေအးေဆးေဆး ေပ်ာ္ၾကတဲ့သူေတြရွိသလို ... သၾကၤန္အေၾကာင္းျပဳျပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြလည္း မ်ားလာသည္ ။<br /><br />ေျပာင္းလဲလာတဲ့ေခတ္တခုမွာ...ေျပာင္းလဲသြားၾကတာေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို မ်ားပါသည္။<br />ဘယ္လိုအေျပာင္းအလဲေတြဆိုတာကေတာ့ ေခတ္နဲ႕ အတူ ပါဝင္စီးေျမာလာသူတိုင္းသိၾကပါသည္ ။<br />က်မကေတာ့ သၾကၤန္ေရာက္လာတိုင္း ဟိုးးးးးငယ္ဘဝေရျပြတ္ကေလးနဲ႕ေရပက္ခဲ့တဲ့သၾကၤန္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝက<br />ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕ ဆူညံဖူးတဲ့ သၾကၤန္ .... ေရေလာင္းမယ္ေနာ္လို႕ ခြင့္ေတာင္းခံခဲ့ရဖူးတဲ႕သၾကၤန္...<br />
သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီးမုန္႕လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့သၾကၤန္... .... ....<br />ေရွးေရွးတုန္းက သၾကၤန္ေလးေတြကို အမွတ္ရေနဆဲ....။<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
14.4.2016 (သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕)<br />
Am 3:13<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />(ငယ္ငယ္က သၾကၤန္ကာလေတြကို အေဝးႀကီးကေနလြမ္းေနရသူပါ ။)<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-28249872697250585452016-01-10T00:39:00.002+08:002016-01-10T00:40:48.389+08:00ေျမနီကုန္း....ေျမနီကုန္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
အဲဒီေန႕က ဘတ္စ္ကားေတြလူသိပ္မၾကပ္ဘူး ။<br />
<br />
ျမန္မာျပည္ကို ခဏျပန္လည္တဲ့ အခၽိန္မွာ အင္းစိန္ဘက္ကို ကိစၥ တခုရွိလို႕ သြားခဲ့ သည္ ။လိုက္ပို႕ေပးဖို႕ ဘယ္သူမွ မအားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာတေယာက္ထဲ သြားခဲ့သည္ ။အမကေတာ့ အျပန္လာႀကိဳေပးမယ္လို႕ ေျပာေပမဲ့ ..အားနာတာကတေၾကာင္း က်မတေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး သြားခ်င္တာတေၾကာင္း အဲနွစ္ေၾကာင္းေပါင္းျပီး ကိုယ့္ဘာသာျပန္လာမယ္ ..မလာနဲ႕လုိ႕ဘဲ မွာခဲ့လိုက္သည္ ။<br />
<br />
အသြားက ေတြ႕ခ်င္တဲ့သူနဲ႕ေတြ႕ ျပီး ယူစရာရွိတဲ့ စာရြက္ စာတမ္း ယူရံုဘဲဆိုေတာ့ အခၽိန္သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး ။<br />
အျပန္က်ေတာ့ ဘတ္စ္ကားေတြေခ်ာင္ေနတာေတြ႕တာနဲ႕ ဆူးေလ..ဆူးေလ လို႕ ေအာ္ေနတဲ့ ကားတစီးေပၚတက္ခဲ့လိုက္သည္ ။<br />
<br />
ကားကေန႕လည္ဘက္ဆိုေတာ့ ေနရာလြတ္ေတြ အမၽားႀကီးဘဲ ..အဲတာနဲ႕ ေနာက္ဆံုး တန္း အလည္ေလာက္မွာ သြားထိုင္လိုက္သည္ ။ က်မကအလည္မွာဆိုေတာ႕ က်မရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေဘးတေယာက္ေက်ာ္ ျပတင္းေပါက္ နားမွာက ေကာင္မေလး တေယာက္ ထိုင္ေနတာေတြ႕တယ္ ။အဲဒီေကာင္မေလးပံုစံက အသားျဖဴ ျဖဴ ..<br />
ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ပံုစံေလး ..ေဖ့ဘုတ္စကားနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ အလန္းေလး ေပါ့ ။ 360 မသံုးဘဲနဂို အသားေလးကိုက ေဖြးေနတာ ...ၾကည့္ရတာ .ခပ္သြက္သြက္ပံုစံေလး...ဒါကကၽမ ဘာသာ သူ႕ကို ၾကည့္ျပီး အကဲခတ္လိုက္တာေပါ့ ။<br />
<br />
သူက အခုေခတ္ပံုစံ ေပါ့ ဖုန္းတလံုးကို ေတာက္ေလၽွာက္ပြတ္ေနတာ ။<br />
သူ႕ဘာသာ ပြတ္ေနတာက ျပသနာ မရွိပါဘူး ..။ကားေပၚကို ေနာက္ထပ္အတြဲတတြဲ တက္လာပါတယ္ ။ က်မေဘးနားက လြတ္ေနတဲ့ ခံုမွာလာဝင္ထုိင္ပါတယ္ ။ အတြဲတို႕ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ထံုးစံေတြ အတိုင္းေပါ့ ။ ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္တယ္...တိုးတုိး ..တိုးတိုး နဲ႕ေျပာတယ္.. အသံမပြင့္ တပြင့္နဲ႕ တခိခိ ရယ္တယ္.. ပါးေလး မသိမသာ ကိုင္တယ္..မ်က္ေစာင္းမသိမသာထိုးတယ္ ..တမင္တကာ ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ..ၾကားေနေတြ႕ေနရေတာ့လည္း အလိုက္တသိနဲ႕ ေဘးက ေကာင္မေလးနားကို နည္းနည္း တိုးေပးလိုက္ပါသည္ ။ <br />
<br />
အဲဒီမွာ က်မနဲ႕ အဲဒီ ေကာင္မေလး စေတြ႕ေတာ႕တာပါဘဲ ။<br />
<br />
ကားက ျမန္မာျပည္ဘတ္စ္စကားတို႕ရဲ႕ ေမာင္းပံု ေမာင္းနည္း အတိုင္း ဝူးခနဲေမာင္းတယ္ ။ ဝုန္းခနဲ ဘရိတ္အုပ္တယ္.. ကားကလည္း လူေခ်ာင္ေနေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့ သူေတြက <br />
ဟိုဘက္ယိမ္းလိုက္ ဒီဘက္ယိမ္းလိုက္ နဲ႕ေပါ့ ။က်မက ေဘးနားက အတြဲကိုအားနာေတာ့ ဒီဘက္ကေကာင္မေလးနား တိုးထိုင္ထားတာ ဆိုေတာ့ <br />
ကားကဘရိတ္တခါအုပ္လိုက္ရင္ ေကာင္မေလးက က်မဘက္ကို အလိုက္သင့္ေလး ေလၽာကၽလာျပီး ကၽမ ပခံုးကို လာလာမွီပါတယ္ ။မိန္းကေလးခၽင္းမို႕ ျပသနာမရွိေပမဲ့ ..သူကမွီျပီးရင္ ျပန္မထ ေတာ့ပါဘူး ။<br />
အမွန္ဆို ကားကဘရိတ္အုပ္လို႕ ယိမ္းတယ္..ျပီးရင္ ကိုယ့္ဘာသာမတ္မတ္ျပန္ထိုင္ေပါ့ .. အခုက အဲလိုမဟုတ္ဘူး.. ဘရိတ္တခါအုပ္ရင္ ေလၽာက်လာျပီး ျပန္မမတ္ေတာ့ ဘူး..ကၽမ ကိုမွီေနေရာ ။ ကၽမ က အလိုက္တသိနဲ႕ ေနာက္တခါဘရိတ္မအုပ္ခင္ ပခံုးနဲ႕ မသိမသာ ျပန္တြန္းျပီး ျပန္မတ္ေပးလိုက္ရတယ္ ။ကၽမက သူ႕ကို အဲလိုတြန္းျပီး ျပန္မတ္ေပးလိုက္ရင္ ေကာင္မေလးက လွမ္းလွမ္းေမးတယ္..<br />
" ေျမနီကုန္း ေရာက္ျပီလားဟင္ ...တဲ႕.." မေရာက္ေသးပါဘူးလို႕ ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ဘရိတ္တခါအုပ္...တခါမွီ... တခါေမး ..ေျမနီကုန္းေရာက္ျပီးလားဟင္ ..ဆိုတာပါဘဲ ။ဖုန္းကို ဘဲ ပြတ္ျပီး တဟီးဟီး လုပ္ေနမဲ့ အစား ကိုယ္စီးလာတဲ့ကား ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနလည္းဆိုတာ သူ႕ဘာသာ မၾကည့္တတ္ဘူးလား..။အသက္ 20 ဝန္းကၽင္ေလာက္ ရွိေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္က ဖုန္းကိုဘဲ အာရံုစိုက္ျပီး ကိုယ္သြားခၽင္တဲ့ေနရာ ေရာက္..မေရာက္ဆိုတာ မၾကည့္နိုင္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနပါသည္ ။<br />
<br />
တခါ နွစ္ခါ ..သံုးခါ..ေလးခါ ..ငါးခါ မကေတာ့ပါဘူး..ကားကလည္း သမိုင္းလမ္းဆံု ဘဲေရာက္ေသးတယ္..ဘရိတ္က 10 ခါေလာက္ အုပ္ျပီးေနျပီ ။..ကၽမလည္း ေတာ ္ ေတာ ္ ေလး စိတ္တိုေနျပီ ။ေကာင္မေလးက ဖုန္းကိုဘဲ အာရံုစိုက္ေနတာ ။<br />
သူ႕ဖုန္းကေန viber နဲ႕ facebook နွစ္ခုလံုးကို ဟိုဝင္ဒီထြက္နဲ႕ သံုးေနတာ ။<br />
ဒါက ဘတ္စ္စကား စီးေနတာေလ ။ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ ေနသင့္တာေပါ့ ။ကၽမေနရာမွာသာ ေယာက္က်ားေလးတေယာက္ဆုိရင္ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ ရည္းစားေတာင္ ျဖစ္လို႕ရေနေလာက္ျပီ ။သူမွီလာရင္ ရင္ခြင္ထဲ အသာေလးေပြ႕ထားျပီ ေျမနီကုန္း မေရာက္ေသးဘူးေနာ္.ဆိုျပီး ကားေပၚက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြေတာင္ ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ ။<br />
<br />
ေန႕လည္ကားေခာ်င္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ .ကားေပၚကေန ဟိုေငးဒီေငးနဲ႕ ဆူးေလအထိ လိုက္စီးသြားမယ္ ..ျပီးရင္ လသာ ဘက္ေရာက္ရင္ ကၽမ တရုတ္ေက်ာင္းတက္တုန္းက ဆရာကို သြားေတြ႕မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ ဒီကားေပၚ တက္လာခဲ့တာ ။အခုေတာ့ ကားက လွည္းတန္းေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး.. ေျမနီကုန္း ဇာတ္လမ္းကို ဝင္ျပီး ကျပေနရတာနဲ႕တင္ <br />
ေဒါသေတာ္ေတာ္ ထြက္လာပါသည္ ။<br />
<br />
အစပိုင္းကေတာ့ .. " ေၾသာ ္ ..ေျမနီကုန္းေရာက္ရင္ ဆင္းသြားမွာဘဲေလ..<br />
အလြန္ဆံုးနာရီဝက္ေလာက္ပါဘဲ .." ဆိုျပီး သည္းခံျပီး စီးလာေပမဲ့လည္း..။<br />
<br />
လွည္းတန္းကို ေရာက္လာတဲ့ အခါ <br />
ကားကလည္း မွတ္တိုင္ကို တျခားကားေတြ နဲ႕ျပိဳင္ျပီး အလုအယက္ အဝင္ ..<br />
ထံုးစံအတိုင္း ဘရိတ္ကို ဝုန္းခနဲ အုပ္ ...<br />
ေကာင္မေလးကလည္း ဘရိတ္အုပ္တိုင္း လုပ္ေနၾက အတိုင္း ကၽမဘက္ကို အလိုက္သင့္ေလး ေလၽာျပီး မွီခ် ... <br />
ကားစပယ္ရာကလည္း လွည္းတန္း ဆင္းမဲ့သူေတြ ဆိုျပီး လွမ္းအေအာ္ ...<br />
အဲဒီလို အေၾကာင္းျခင္းအရာေတြ တခ်ိန္ထဲ တိုက္ဆိုင္သြားခၽိန္မွာ ..<br />
ကၽမ လည္း ျဖတ္ခနဲ ဆံုးျဖတ္ခၽက္ခ်ျပီး ကားေပၚကဆင္းခဲ့ လိုက္ပါေတာ့သည္ ။။။။<br />
<br />
(2016 အတြက္ ပထမဦးဆံုး ပိုစ့္ေလးပါ ။2015 ..2လပိုင္း ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက<br />
အျဖစ္ေလးကို ေရးထားတာပါ ) <br />
<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
AM 00:29<br />
10.1.2016</div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-40644326276377871832015-12-20T02:53:00.000+08:002015-12-20T02:54:39.159+08:00တခ်ိန္တုန္းက ခရစ္စမတ္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
December 25 ဆိုတာ တကမာၻလံုးက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ခရစ္စမတ္ေန႕ေလးေပါ့ ။<br />
ဘာလိုလိုနဲ႕ ခရစ္စမတ္ေတာင္ နီးလာပါေပါ့လား....။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3IdAyL5O63vDN3hxK7KGhUjWy8b1pvEHxhS96SXwoG4R2fsfCD9azyl4zFklUJaNf0LVUDUZlVpCf7idhXbz4VTs6wUYIW9NdgXXkmQD0Kb2v_1xCxgyXpzDsnURqQqGBy7915S1v31Pu/s1600/%25E1%2580%25B0%25E1%2580%25B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3IdAyL5O63vDN3hxK7KGhUjWy8b1pvEHxhS96SXwoG4R2fsfCD9azyl4zFklUJaNf0LVUDUZlVpCf7idhXbz4VTs6wUYIW9NdgXXkmQD0Kb2v_1xCxgyXpzDsnURqQqGBy7915S1v31Pu/s1600/%25E1%2580%25B0%25E1%2580%25B0.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBK3DZmajktybz5x5qftFMhsRb7BPwD_u1CEPuVrnqljJvKTNKodbGnHw83IAEREyGipsNJu6QFKq5mn5Bz581j0jac23ds-FlsKQ4X7A3zOG6OFRL7GT844KJ73pXDcR7LANkhX8dhqX2/s1600/christmas-gifts.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBK3DZmajktybz5x5qftFMhsRb7BPwD_u1CEPuVrnqljJvKTNKodbGnHw83IAEREyGipsNJu6QFKq5mn5Bz581j0jac23ds-FlsKQ4X7A3zOG6OFRL7GT844KJ73pXDcR7LANkhX8dhqX2/s320/christmas-gifts.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ကၽမက ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မဟုတ္ေပမဲ့ ... ခရစ္စမတ္ကို သေဘာကၽမိပါသည္.. ။<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
အလုပ္ပိတ္အားလပ္ရက္လည္းျဖစ္သလို ကၽမေမြးဖြားတဲ့ လရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ရက္ေလး လည္းျဖစ္လုိ႕ပါ ။<br />
ငယ္ငယ္တုန္းက ခရစ္ယာန္သူငယ္ခၽင္းမေလးတေယာက္ရွိတယ္.. ။ သူ႕နာမည္က နွင္းတဲ့ ။ ကၽမဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ဆိုတာကို သူ႕စီက ရခဲ့တာပါ ။နွလံုးသားကၽမ္းစာဆိုတဲ့ ကၽမအႀကိဳက္ဆံုးသီခၽင္းကိုလည္း သူမစီကဘဲ ကက္ဆက္ေခြငွားျပီး နားေထာင္ခဲ့ဖူးသည္ ။ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ့ tape ေခြ ေခတ္ေပါ ့။အဲဒီသီခ်င္းကိုအတန္းထဲမွာ ..ဆရာမ စာကူးခိုင္းထားတဲ့အခၽိန္မွာ သူ တိုးတိုးေလးဆိုျပတာနားေထာင္ျပီး ကၽမ နွင္းစီကေန ကက္ဆက္ေခြငွားျပီး<br />
နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ ။စာသင္ခန္းထဲကအမွတ္တရေတြေပါ့ ။<br />
<br />
ကၽမ အလယ္တန္းေကၽာင္းသူဘဝတုန္းက အျမဲတတြဲတြဲ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ရွိသည္ ။<br />
နွင္းနဲ႕ကေတာ့ ကၽန္တဲ့နွစ္ေယာက္ထက္ ပိုခင္တယ္လို႕ ေျပာရပါမယ္ ။ပိုအတြဲမ်ားတာေပါ့ ။ <br />
ကၽမေမြးရက္က ဒီဇင္ဘာ 14 .. နွင္းက 22 ..ေနာက္တေယာက္က 24 ...ေနာက္တေယာက္က 29 ။<br />
အားလံုး ဒီဇင္ဘာလ Born ေတြႀကီးဘဲ...ေမြးေန႕ေတြကလည္း ဆက္တိုက္ဆံုတာပါ ။<br />
ကၽမဘဝမွာက ဒီဇင္ဘာအမွတ္တရေတြ မၽားပါသည္ ။ အခုလည္း အမွတ္တရ မၽားတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ေရာက္လုိ႕ လာျပန္ျပီ ။<br />
<br />
ခရစ္စမတ္ညဆို ကၽမအခုလက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ နိုင္ငံမွာလည္း အရမ္းစည္ပါတယ္ ။ ခရစ္စမတ္နဲ႕ New Year ညေတြဆို မီးရႈးမီးပန္းေဖာက္တာႀကီးဘဲ တန္ဖိုးမနည္းပါဘူး။ လူငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ သိပ္ကိုေပၽာ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္အခါသမယေပါ့ ။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေအးနဲ႕ အလုပ္ပိတ္ရက္ ေကၽာင္းပိတ္ရက္နဲ႕ဆံုတာဆိုေတာ့ လည္လို႕ လည္း<br />
အဆင္ေျပ ။အေပါင္းအသင္း နဲ႕ခၽိန္းလို႕လည္း ေကာင္း ။ ကဲ...ေပၽာ္စရာႀကီးဘဲေပါ့ေနာ္ ။<br />
<br />
ကၽမမွာလည္း တခၽိန္တုနး္က သိပ္ေပၽာ္စရာေကာင္းတဲ့ အမွတ္တရ ခရစ္စမတ္နဲ႕ new year ညေတြ<br />
ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါသည္ ။ အခၽိန္ဆိုတာက ေနာက္ျပန္လွည့္လာတတ္တာ မဟုတ္ေလေတာ့ အမွတ္တရနဲ႕<br />
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕တခ်ိဳ႕ကို အတိတ္မွာ ျပန္ရွာၾကည့္..ျပန္တမ္းတမိတာလြဲလို႕ အရာရာဟာ ကၽန္ခဲ့ေလေတာ့သည္။<br />
ကၽမ ရဲ႕ခရစ္ယာန္သူငယ္ ခ်င္းေလး နွင္းလည္း အခုဆိုဘာေတြ လုပ္ေနမယ္မသိေတာ့ပါဘူး ။<br />
<br />
တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ခရစ္စမတ္ေန႕ဆို နွင္းက ကၽမအိမ္ကိုမုန္႕ လာပို႕ေနၾက ။သူမုန္႕လာပို႕တဲ့ အခ်ိန္ဆို<br />
ကၽမက သူ႕အတြက္လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ျပင္ထားတဲ့ ပါဆယ္ထုပ္ေလးနဲ႕ Christmas card ေလးကို<br />
ျပန္ထည့္ေပးလိုက္တတ္ပါသည္ ။ သူႀကိဳက္တတ္တဲ့ နႈတ္ခမ္းနီ .... album စာအုပ္ ... ေခါင္းစည္းႀကိဳး<br />
ကလစ္ ... တခုခုေပါ့ ..တန္ဖိုးရွိလြန္းတဲ့ ပစၥည္းမဟုတ္ေပမဲ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္ ။<br />
ကၽမကလူေတြကို အပိုပစၥည္းေတြ မေပးခ်င္ပါဘူး..တကယ္လိုတာမ်ိဳးဘဲ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တာပါ ။<br />
ငယ္ကထဲကအဲဒီစိတ္ဓါတ္ရွိခဲ့တာပါ ။နွင္းကိုလည္း ခရစ္စမတ္နီးလာရင္ သူ႕အတြက္ဘာလိုလည္း<br />
ဆိုတာႀကိဳျပီးအကဲခတ္ထားလိုက္ပါသည္ ။သူမဝယ္ရေသးဘူးထင္တဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးကို ေရြးျပီး<br />
လက္ေဆာင္ေပးျဖစ္တာမ်ားပါသည္။<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTH4cWA-g5eNlHt3G63q7NSWHa15SKfTqszRCFHBkh8saNvnAiSCvNXqjYdvL_vF9OnYCEq6R2N3Q65xBXQsz6dawjtdQ6e6o3iQEA9cMZZUqqDJ6OEoB25CkQg306nkm5CmZgK1B0350p/s1600/opening_christmas_gifs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTH4cWA-g5eNlHt3G63q7NSWHa15SKfTqszRCFHBkh8saNvnAiSCvNXqjYdvL_vF9OnYCEq6R2N3Q65xBXQsz6dawjtdQ6e6o3iQEA9cMZZUqqDJ6OEoB25CkQg306nkm5CmZgK1B0350p/s320/opening_christmas_gifs.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
က်မေပးတဲ့ ပါဆယ္ထုပ္ေဖာက္ျပီးတိုင္း သူမ တအံတၾသ<br />
ေမးတတ္ပါသည္ ။ " ငါဒါလိုတာနင္ဘယ္လို သိတာလည္း "ဆိုျပီးေတာ့ပါ ။အဲဒီအခါကၽရင္ ကၽမကလည္း ျပံဳးစိစိနဲ႕ " ငါက ရိုးရိုးလူမဟုတ္ဘူးေလဟာ...အာရံုရေနတာေလ.. "ဆိုျပီး သူ႕ကို ျပန္စတတ္ပါသည္ ။ ဒါေလးကေတာ့ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ၾကားက အမွတ္တရ ေလးတခုပါဘဲ ။<br />
တခါမေတာ့နွင္းက ေျပာဖူးပါသည္ ။ " ခရစ္စမတ္နီးလာျပီဆိုရင္ ငါလိုေနတဲ့ပစၥည္းေတာင္မဝယ္ေသးဘဲ ..<br />
နင္လက္ေဆာင္ေပးလာမွာဘဲဆိုျပီး ေစာင့္ေနတတ္တာအကၽင့္လိုေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ ဟ " ဆိုျပီးေတာ့ပါ ။<br />
<br />
အခုလို ခရစ္စမတ္အခ်ိန္ေရာက္ျပီဆို ..ဖန္စီပစၥည္းေလးေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ဘက္ေရာက္ျဖစ္တိုင္း<br />
နွင္း ကိုသတိတရ ရွိမိတတ္သည ္။ သူလည္းတခ်ိန္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကၽမကို သတိရမိမယ္ထင္ပါသည္ ။အခုဆို နွင္းလည္း ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေလးေတြကို သူ႕မိသားစုေတြ<br />
အတြက္ျဖစ္ျဖစ္ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ျဖစ္ျဖစ္ ျပင္ဆင္ေနပါလိမ့္မည္ ။<br />
သူ႕ကို လက္ေဆာင္ေပးလာမဲ့ လက္ေဆာင္ပါဆယ္ထုပ္ေလးေတြကုိလည္း လက္ခံဖို႕<br />
ေစာင့္ေမွၽာ္ေနပါလိမ့္မည္။ တခိၽန္တုန္းက သူ လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို အျမဲတမ္း<br />
ခန္႕မွန္းျပီး ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး တေယာက္ကိုလည္း<br />
နွင္းသတိရမယ္ ထင္ပါသည္ ။ နွစ္ေတြေတာ႕ေတာ ္ေတာ ္ ၾကာခဲ့ပါျပီ ..။ဒါေပမဲ့ အမွတ္တရ ဆိုတဲ႕<br />
အရာေတြက ေပ်ာက္သြားတတ္တဲ႕ အရာေတြမဟုတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခုလို ခရစ္စမတ္နီးလာတိုင္း ငယ္ငယ္တုန္းက နွင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ကၽမသတိရမိတတ္ပါသည္ ။<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig0xCgoqAIcXPY1jRc8BBfwuI1jXKMTzR8RV5BSw40zUWCyf_SXIgPWbCh-6009aiOCBaKkXGegDoWkxzeXCE0b6umhs7ryuFbLzY6ZxnlQAEp9U1JAcnlZIgLu592Yh-UDW3p1zlAJ5Gp/s1600/gifts.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="112" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig0xCgoqAIcXPY1jRc8BBfwuI1jXKMTzR8RV5BSw40zUWCyf_SXIgPWbCh-6009aiOCBaKkXGegDoWkxzeXCE0b6umhs7ryuFbLzY6ZxnlQAEp9U1JAcnlZIgLu592Yh-UDW3p1zlAJ5Gp/s320/gifts.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7X9IMkgtZyXY9wu7vd0OcmmmqI7G5656pM5NSsBmSBkFQ_DTayxU5aQZzyhuWLFLjOIXcskIoIPKUcwCxAz8kqTcSalIvsd6VxVg_eoFdQMVcL1xR7ROz545dDPpYqLt65CHHLiCN1yNw/s1600/472047257.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7X9IMkgtZyXY9wu7vd0OcmmmqI7G5656pM5NSsBmSBkFQ_DTayxU5aQZzyhuWLFLjOIXcskIoIPKUcwCxAz8kqTcSalIvsd6VxVg_eoFdQMVcL1xR7ROz545dDPpYqLt65CHHLiCN1yNw/s320/472047257.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ဖန္စီပစၥည္းနဲ႕ အလွကုန္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ဘက္ေရာက္ရင္ မီးလံုးေတြနဲ႕ အလွဆင္ထားတဲ႕ခရစ္စမတ္<br />
ပန္းေတြအရုပ္ေတြကို ... တခုခ်င္းစီေသခ်ာ လိုက္ၾကည့္ရင္း အခုေနခါဆို နွင္း လိုအပ္တာဘာမ်ား<br />
ျဖစ္မလည္း ေတြးမိတတ္သည္ ။ တေန႕မွာေတာ႕ နွငး္စီကို ခရစ္စမတ္အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေလးတခု<br />
ကၽမေပးျဖစ္ပါဦးမည္ ။အဲဒီအခါကၽရင္ နွင္းကပါဆယ္ထုပ္ေလးေဖာက္ျပီး " ဒါငါလိုေနတာ နင္ဘယ္လိုလုပ္သိလည္းလို႕" ျပန္ေမးဦးမလား မသိ ................ ........ ..... ။။။။။<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 2:18<br />
20.12.2015 <br />
(ပံုေတြကေတာ့ google ကပါ )<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-77841904694597319952015-12-01T02:02:00.002+08:002015-12-01T02:11:05.798+08:00ေတာင္းဆု<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
တဆစ္ဆစ္နဲ႕ကိုက္ေနတဲ့လက္တဖက္...<br />
စိတ္ထဲကေန ဆုေတာင္းေနမိတယ္..<br />
ေဝဒနာေတြသက္သာပါေစေလ..<br />
မွတ္မွတ္ရရ ပါဘဲ<br />
အဲဒီေန႕က ဒီဇင္ဘာလတရက္ေန႕ ..<br />
ငါ့အတြက္ေတာ့ မခ်ိဳသာတဲ့ ဒီဇင္ဘာ..<br />
<br />
blogger တေယာက္အျဖစ္နဲ႕ ခံစားမိရာေလးေတြ<br />
ေရးခဲ့တာ ဘာလိုလိုနဲ႕ 6နွစ္ေတာင္တိုင္ခဲ့ျပီဘဲ။။။ <br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
am 1:49<br />
1.12.2015</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-8806203440780254652015-11-13T01:42:00.001+08:002015-11-13T01:42:20.792+08:00လြဲလြဲေလးနဲ႕က်မ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ေလာကမွာ အခ်ိန္ -အသက္အရြယ္နုပ်ိဳမႈ႕ ဆိုတာကို ေငြနဲ႕ဝယ္ယူလို႕မရပါဘူး ။<br />ဒါေပမဲ့ က်မတို႕ေတြ အားလံုး ဟာ ေငြရွာဖို႕အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာနဲ႕ အသက္အရြယ္ ဆိုတာကို<br />သတိမထားမိဘဲ ေငြ ..ေငြ.. ဆိုတဲ့ အသိတခုနဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္လာၾကျပန္သည္ ။ <br />လူတိုင္းေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ မိဘအသိုင္းအဝိုင္း ခ်မ္းသာတဲ့သူအဖို႕ကေတာ့ ငယ္စဥ္ကထဲက<br />အပူပင္ကင္းကင္းနဲ႕ ဘဝကိုစတင္လို႕ရပါလိမ့္မည္ ။<br />လူဦးေရ ပမာဏနဲ႕ အခ်ိဳးက်ရင္ သံုးပံုနွစ္ပံုေသာ လူေတြဟာ က်မဆိုသလုိပါဘဲ ေငြဆိုတာကို<br />အခ်ိန္နဲ႕ အသက္အရြယ္ကို ေမ့ထားျပီး ရွာခဲ့ၾကတာပါ ။<br /><br />ေငြတခုထဲနဲ႕ဘဝ တခုတည္ေဆာက္လို႕ရလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး ။ဒါဆိုေငြထက္ပိုအေရးႀကီးတာ<br />ကဘာလည္းဆိုေတာ့ စစ္တမ္းေကာက္သလိုေရတြက္ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ေငြနဲ႕ဝယ္လို႕မရ ေငြထက္အေရးပါတာေတြက<br />ရွိေနျပန္ေရာ ။ မုန္႕လံုးနဲ႕ဂ်ာေအး အျပန္အလွန္ စကၠဴကပ္ေနသလိုပါဘဲ ။ပထမအရြယ္ ပညာရွာ..အခုေခတ္မွာေတာ့ <br />ပထမ ပညာရွာတဲ့အရြယ္မွာတင္ တခ်ိဳ႕ေတြကပညာရွာရင္းနဲ႕အလုပ္တဘက္တြဲလုပ္လို႕ ပညာနဲ႕အတူ ေငြပါ ရွာေနၾကရသည္ ။<br /><br />ေငြဆုိတာကလည္း အလြယ္တကူရွာလို႕မရတဲ့ အရာဝတၳဳ တခုျဖစ္ေလေတာ့ ပညာရွာရမဲ့အရြယ္ ပညာသာေသခ်ာရွာပါလို႕<br />မေျပာရဲၾကဘူး ။ က်မဆို ပညာရွာတဲ့အရြယ္မွာ direction တခုေသခ်ာမထားဘဲ flow တခုအတိုင္းဘဲ စီးဆင္းခဲ့တာ ။<br />ဘြဲ႕ေလးတခုရေတာ့ သူမ်ားနည္းတူ ေငြ ..ေငြ ဆိုျပီးေငြေနာက္လုိက္ခဲ့တယ္ ။ တကယ္တမ္း ဘဝကိုေသခ်ာနားလည္ ဆန္းစစ္<br />မိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်မျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵနဲ႕ က်မ ေရြးခ်ယ္လုိက္မိတဲ့ ဘဝက လြဲေနခဲ့ျပီ ။ဒီအခ်ိန္က်မွ တည့္မတ္ေအာင္ <br />ျပန္လုပ္လို႕လည္း မျဖစ္နို္င္ေတာ့ျပန္ဘူး ။က်မ ရွာေဖြေနတယ္ဆိုတဲ့ ေငြကလည္း က်မလိုခ်င္သမွ် ဆႏၵေတြအကုန္ျပည့္ေအာင္<br />ဖန္တီးေပးနိုင္သလားဆိုေတာ့လည္း .... လိုအပ္ေနတာေတြကတခုမဟုတ္တခု ရွိေနခဲ့တာဘဲ ။<br /><br />ဒီအခ်ိန္က်မွ ဘာဆက္လုပ္မလည္းဆိုျပီး အစအဆံုး ျပန္လွန္ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း အသက္အရြယ္ကလည္း<br />ေနာက္ျပန္ လွည့္လို႕မရ .... အခ်ိန္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္ခဲ့ျပီး ..ေငြေတြေရာ အမ်ားႀကီးရွိေနျပီလားဆိုေတာ့<br />ဦးေႏွာက္ရဲ႕စာရင္းအင္းဌာနက သတင္းပို႕တယ္... NOOOOOOOO တဲ့ေလ ....။ <br /><br />ကဲ...အဲဒီေတာ့ ဟိုးအစကထဲက လြဲခဲ့တဲ့ အလြဲ တခုကို အခုခ်ိန္မွ ျပန္တည့္ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး... ။<br />အဲဒီေတာ့လည္း သက္ျပင္းေလး အသာခ်လို႕ အခုအေနအထားလည္း ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာဘဲေလ..<br />သူမ်ားေတြလိုပါဘဲ..ေအးေအးေဆးေဆး ျဖတ္သန္းလုိ႕ေတာ့ ရေနသားဘဲ..မဆိုးပါဘူးေလလို႕ <br />ကိုယ့္ဘာသာကို မခ်ိျပံဳးေလး ျပံဳး ...ျပန္အားေပးရတယ္..<br />အဲဒီေတာ့မွ မခ်ိသြားျဖဲ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္သြားသည္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ဘဝမွာ ေငြ ..အသက္အရြယ္..အခ်ိန္ကာလ ...ဒီသံုးခုက မ်ဥ္းျပိဳင္လိုဘဲ...<br />တခုနဲ႕တခုက ျပိဳင္ျပီးတာထြက္လာတာ..အဲဒီေတာ့ ပန္းတိုင္ကိုလည္း သံုးခုစလံုး ျပိဳင္ျပီး<br />ေရာက္လာမွာ ။ ေငြကအရင္ေရာက္ျပီး အသက္အရြယ္နဲ႕ အခ်ိန္က အမ်ားႀကီးေနာက္ခ်န္ျပီး ေနခဲ့မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး.။<br />ေငြရွာရင္းနဲ႕ အသက္ေတြႀကီးအခ်ိန္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားလာမွာ... ။<br /><br />လြဲလြဲေလး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ က်မလိုအေနအထားနဲ႕ စာရင္ ေသခ်ာတြက္ခ်က္ထားတဲ့ စီစဥ္မႈ႕တခုနဲ႕ <br />ျဖတ္သန္းလာနိုင္တာပိုေကာင္းပါတယ္။လြဲတယ္ဆိုတာ ..ရည္းစားနဲ႕လြဲရင္လည္း မေကာင္းဘူး..။<br />ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြလြဲရင္လည္း မေကာင္းဘူး ။ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ခ်ိန္းထားျပီးလြဲရင္ေတာင္ မေကာင္းဘူး ။<br />အလြဲဆိုတာဘယ္အလြဲမွ မေကာင္းဘူး ။က်မကေတာ့ ဆႏၵေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလြဲခဲ့တယ္ ။<br />အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြ ကိုက်မလို မလြဲေစခ်င္ဘူး .. ... ။<br />က်မကေတာ့ ဒီအလြဲေလးအတိုင္းကိုဘဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးဖို႕ ႀကိဳးစား ေနဆဲပါ ။။။<br /><br />ပစ္ပစ္ <br />Am 1:31<br />13.11.2015</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-810916018305230862015-10-11T02:00:00.001+08:002015-10-11T02:00:21.000+08:00Tonight ... feeling ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က ်မ စာမေရးျဖစ္တာၾကာျပီ ။ လနဲ႕ေတာင္ခ်ီ ျပီထင္ပါသည္ ။<br />
ဒီၾကားထဲ ဘယ္မွလည္း သြားသြားလာလာ မရွိ..ဘာမွလည္း လႈပ္လႈပ္၇ွား ရွားမလုပ္ျဖစ္ ..<br />
အလုပ္နဲ႕ အိမ္ကလြဲျပီး ဘယ္မွလည္းမေရာက္ျဖစ္ ။<br />
ပိုဆိုးတာက ကြန္ျပဴ တာ ေဇာ္ဂ ်ီေဖာင့္ လြဲေနတဲ့ ကိစၥကလည္း တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္လုပ္လည္း<br />
အဆင္မေျပ ။ ် ေတြ ရိုက္ရင္ တလြဲေတြျဖစ္ ... က ် ကိုရိုက္ရင္ space bar ျခားျပီး ရိုက္မွ အဆင္ေျပသည္<br />
က ရိုက္ျပီးတာနဲ႕ ်ရုိက္လုိက္ရင္ က ် မျဖစ္ေတာ့ဘဲ က အထဲကို ် က ေရာက္သြားျပီ ဂ်ာ ဆိုျပီး ျဖစ္ေနေတာ့ သည္ ။ space ျခားျပီးရိုက္ေတာ့ ရိုက္တုန္းက အဆင္ေျပေပမဲ့ တင္လိုက္ျပီးလို႕ ျပန္ဖတ္ရင္ ကၾကီး ေဘးနားမွာ ် က ကပ္မေနဘဲ စာတလံုးစာ ျခားေနျပန္ေရာ ။<br />
စိတ္ပ်က္စရာ ။။။။<br />
<br />
ေနာင္ေရး ေရွ႕ေရး ေတြးေတာ ထားသမွ ် ကလည္း တကယ္လုပ္ခါနီးလာေလ အဆင္မေျပေလ ။<br />
ကိုယ္ကဘဲ ညံလြန္းခဲ့တာလား ..ကံကိုကဘဲမေကာင္းလြန္းတာလား ..ဘုရားသာလွၽင္ေသခ ်ာသိမည္ထင္သည္ ။ <br />
<br />
အဆင္မေျပမႈ႕မ ်ား ႀကံဳ လာေလ.. ဘုရားတရားကိုသာ ပိုျပီးအာရံုသြင္းျဖစ္ေလ... ဘုရားအဆံုးအမ တခ ်ိဳ ႕ကို နားေထာင္ျဖစ္သည္ ... တရားေတာ္ေတာ္ မ ်ားမ ်ား ကို နားေထာင္ျဖစ္သြားသည္ ။<br />
စိတ္ကုိလည္း အတတ္နိုင္ဆံုး ထားတတ္ေအာင္ႀကိဳး စားခဲ့သည္ ။<br />
ကံ ..ကံ ၏ အက ်ိဳ းတရား ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာသမွၽ ေသာ အ၇ာမ ်ားကို ေရွာင္လြဲလို႕ မရနိုင္ေပမဲ့<br />
ရင္ဆိုင္နိုင္ေအာင္ေတာ့ ျပင္ဆင္ထားခဲ့နိုင္ျပီလို႕ ထင္မိပါသည္ ။<br />
<br />
ဒီညအတြက္ကေတာ့ ေရးစရာ မ ်ား မ်ားစားစား မရွိေပမဲ့လည္း ဘေလာ့ေလး ဖုန္ခါသည့္ အေနျဖင့္<br />
အိပ္ခါနီး မွတ္တမ္းေလးသေဘာေရးလုိက္ပါသည္ ။<br />
<br />
အဆင္ေျပျခင္း မ်ားကိုသာ လူသားတိုင္းပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစ ... ။။။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 1:50<br />
11.10.2015<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-42499836483213507362015-09-08T03:17:00.001+08:002015-09-08T03:17:28.780+08:00ဖိနပ္ေလးတရံ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က ်ေနာ ္က ဖိနပ္ေလးတရံ ဆိုပါေတာ႔ ဗ ်ာ ။<br />
<br />
ဖိနပ္ဆိုတဲ့ အတိုင္း ေျခမွာ စီးၾကတာ ဆိုေတာ႕ က ်ေနာ္က အျမဲတမ္း အနင္းခံ ပစၥညး္တခုပါ ။<br />
ေန႕စဥ္ အသံုးျပဳ ခံရတဲ့ပစၥည္းတခုဆိုေတာ႕ အျမဲတမ္း သစ္လြင္ေနတာဘယ္ရွိမလည္းဗ ်ာ ။<br />
<br />
ၾကာေတာ့ လည္းေဟာင္းႏြမ္းလာတာဘဲေပါ့ ။ ဖိနပ္ဆိုတာကလည္း ေဟာင္းလာရင္ လြင့္ျပစ္ဖို႕ဘဲ ရွိေတာ႕တာေလ ။အသစ္စက္စက္ ဘဝမွာေတာ႔ အသံုးေတာ္ခံေပါ ့ ။ေဟာင္းႏြမ္းလာရင္ေတာ႔ အစြန္႕ျပစ္<br />
ခံရတာေပါ့ ။<br />
<br />
က ်ေနာ ္ကိုဆိုင္ကေန သခင္က ဝယ္လာခဲ့တုန္းက က ်ေနာ ္က သိပ္လွ သိပ္သစ္လြင္ေနတဲ့ကာလေပါ့ ။ က ်ေနာ ္႔သခင္စီမွာ က ်ေနာ္ အခ ်ိန္ၾကာၾကာေနခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ။ သခင္ကစည္းကမ္းရွိတာလည္းပါတာေပါ့ ။<br />
<br />
<br />
သခင္နဲ႕ အတူတူ အလုပ္အတူတူ သြားခဲ့ဖူးတယ္ ။ခရီးလည္းအတူတူ သြားခဲ့ဖူးတယ္..။ေနရာ မ ်ိဳး စံုေျခရာ ျခင္းထပ္ေအာင္ သြားခဲ႔ဖူးတယ္ ။ <br />
<br />
ဒါေပမဲ့လည္း<br />
ေႏြ..မိုး... ေဆာင္း...ဒီရာသီ ေတြ ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့အ ခ ်ိန္မွာေတာ႔ က ်ေနာ္ လည္းဇရာရဲ႕ သေဘာတရား အရ အိုးမင္းေဟာင္းႏြမ္းလာေတာ့တာေပါ့ ။<br />
တေန႕မွာေတာ့ က ်ေနာ္ရဲ႕ သခင္ဟာ က ်ေနာ္လို အမ ်ိဳးအစားတူ ဖိနပ္ေလး တရံကို ဝယ္လာခဲ့တယ္ ။<br />
သူကအသစ္ က ်ေနာ္ ကအေဟာင္း ဆိုပါေတာ့ ။က ်ေနာ္ လည္း အသစ္ဘဝကေန ေဟာင္းလာခဲ့တာဘဲေလ။။<br />
တေန႕မွာေတာ့ က ်ေနာ္ ဘယ္ကို သြားရမလည္းဆိုတာ ႀကိဳ သိျပီးသားပါ ။<br />
<br />
သခင္ဟာ က ်ေနာ္ ကို အသံုးမျပဳ ေတာ့ တာကလြဲလို႕ က ်ေနာ ့္ကို ေလွကား အဆင့္ေလးတခုမွာ<br />
ေနရာေပးထားဆဲပါ ။ဒီေနရာဟာ က ်ေနာ္ အတြက္အျမဲတမ္း ဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း က ်ေနာ္ အလိုလို သိေနခဲ့ပါ သည္။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့လည္း ေနခြင့္ေပးသေလာက္ေလးေတာ့ ေနလို႕ရခဲ့ပါ သည္။<br />
မိုးေတြရြာေနတဲ့ တေန႕မွာ သခင္က က ်ေနာ္ကို တျခားေသာ အသံုးမလိုေတာ့တဲ့အရာေတြ နဲ႕ အတူ<br />
အိတ္တခုထဲ ထည့္ ထားခဲ့သည္ ။ ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့ အိတ္ကေလးထဲ က ်ေနာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနမိသည ္။ေသခ ်ာ ျပီေပါ့ ။က ်ေနာ ္သခင့္ကို နႈတ္ဆက္ရေတာ့မယ္ဆိုတာ ။<br />
က ်ေနာ ္လိုအမ ်ိဳ းတူ တျခားေသာ ဖိနပ္ေလးေတြလည္း စိတ္မေကာင္းၾကဘူးေပါ့ ဗ ်ာ ။<br />
<br />
ေန႕လည္ဘက္ မွာေတာ့အမႈိုက္ကားနဲ႕အတူ ပစၥည္းအေဟာင္းေတြ သိမ္းတဲ့ ကားလာတဲ့အခါမွာ က ်ေနာ္ ကို ထည့္ထားတဲ့ကြ ်တ္ကြ ်တ္အိတ္ေလး ကို ယူျပီး အဲဒီကားေပၚက လူႀကီးကိုလွမ္းေပး လုိက္ပါတယ္။<br />
အိတ္ကေလးလွမ္းေပးျပီးေတာ့ သခင္က ခ ်က္ခ ်င္း လွည့္ထြက္မသြားပါဘူး..<br />
က ်ေနာ ္႔ကို ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကေလးကို လွမ္းၾကည့္ေနပါတယ္ ။<br />
က ်ေနာ ္လည္း သိလုိက္ပါတယ္ ..က ်ေနာ ့္သခင္လည္း က ်ေနာ ့္လိုဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ။<br />
<br />
" သခင္ရာ..စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႕ ..က ်ေနာ ္နားလည္ပါတယ္ ။ ဖိနပ္တရံျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုအဆံုးသတ္မလည္းဆိုတာ ႀကိဳသိျပီးသားပါ ဗ ်ာ ။က ်ေနာ ့္အတြက္ မခံစားပါနဲ႕ ။<br />
က ်ေနာ ္ ဟာ ဖိနပ္လို႕ ျဖစ္တည္လာကထဲက အဆံုးသတ္ဘယ္လိုလာမယ္ဆိုတာ အေပၚ<br />
ရင္ဆိုင္ဖို႕ သတၱိေမြးထားျပီးသားပါ။ခံနိုင္ရည္ရွိျပီးသားပါ ။က ်ေနာ္တို႕ ဖိနပ္ေတြနဲ႕ စြန္႕ျပစ္ ျခင္းဆိုတာ<br />
တိုက္ရိုက္အခ ်ိဳ းက ်ေနတဲ့ ညီမႇ ်ျခင္းတခုပါဘဲ ဗ ်ာ ။ "<br />
<br />
မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြက ်ေနဆဲ ..အမႈိက္ကားကလည္း တီးလံုးသံေလး တညံညံနဲ႕ ..<br />
မိုးဖြဲေလးထဲရပ္ျပီး အမႈိက္ကား ထြက္လာရာ စီ ၾကည့္ေနတဲ့ က ်ေနာ ့္သခင္ ....<br />
က ်ေနာ ္အက ်ယ္ႀကီးေအာ္ျပီး နႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။သခင္ၾကားမွာပါေနာ္... ။<br />
<br />
" သခင္ေရ. က ်ေနာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္..နႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ ်ာ ။ "<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 2:55<br />
8.9.2015<br />
<br />
(က ်မ စီးေနတဲ့ ဖိနပ္အမည္းေလးဟာ ေဟာင္းႏြမ္းလြန္းလွပါျပီ .ေနာက္ထပ္ဖိနပ္အသစ္ေလး<br />
ေျပာင္းစီးေနေပမဲ့လည္း စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဖိနပ္အေဟာင္းေလးကို ခ ်က္ခ ်င္းမလြင့္ျပစ္ရက္ပါဘူး ။<br />
ဒါေပမဲ့လည္း အျမဲတမ္းသိမ္းထားဖို႕ ဆိုတာမျဖစ္နိုင္တဲ့ အတြက္ က ်မ လြင့္ျပစ္ခဲ့ရတယ္။<br />
ကိုယ္နဲ႕အတူအႀကာႀကီးရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ပစၥည္းတခု ျဖစ္တာမို႕ စိတ္ထဲလည္း တမ ်ိဳး ခံစားမိပါတယ္ ။<br />
အဲတာနဲ႕ဘဲ စာတပုဒ္ စီျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ )<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-71487585074847921782015-07-18T04:32:00.000+08:002015-08-10T02:32:24.857+08:00ဂစ္တာေလးတလက္အေၾကာင္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkka3ZYUsPrRRlbKxOLe-7Z6Et29jShx3IqZbQQH0tJM9W2p_7cFKtRfbjbfIKGarY_KmTJ7Kowzcq0uxxmuTgB0_yoknSsHYW4AEGV9kXten-iKImjjSvpAL23xxPkmW0MvDaPpx7qrjS/s1600/20150206_085343.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkka3ZYUsPrRRlbKxOLe-7Z6Et29jShx3IqZbQQH0tJM9W2p_7cFKtRfbjbfIKGarY_KmTJ7Kowzcq0uxxmuTgB0_yoknSsHYW4AEGV9kXten-iKImjjSvpAL23xxPkmW0MvDaPpx7qrjS/s320/20150206_085343.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
ဂစ္တာေလးတလက္အေၾကာင္းေျပာျပပါရေစ...<br />
<br />
<br />
ကၽမ ငယ္ငယ္တုန္းက ေကၽာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို ေတာက အဘြားအိမ္မွာ အေမက သြားသြားထားေနၾကပါ .။ အိမ္မွာ ညီအမနွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္လြနး္လို႕ပါ ..အရုပ္လုတယ္..မုန္႕လုတယ္..ဖိနပ္လုတယ္..အကၽီလုတယ္.. လုစရာပစၥည္းအသစ္မရွိရင္ အိမ္မွာေမြးထားတဲ႕ေၾကာင္ကို လုပါတယ္.. အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ဘဲထင္ပါတယ္..ေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ ေတြက ခဏခဏ အိမ္ကေနထြက္ေျပးပါတယ္.. ေနာက္ဆံုးမေတာ့ ေကၽာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္ပီဆို အေမက မဲနႈိက္ပါတယ္..ေတာကို ပို႕ဖို႕ပါ ။ အစပိုင္းကေတာ့ ေကၽာင္းပိတ္ျပီ ဆိုတာနဲ႕ ညီအမနွစ္ေယာက္လံုး အထုပ္ျပင္ နယ္ကေန အမတေယာက္ေလာက္ရန္ကုန္တက္လာျပီး ကၽမတို႕ညီအမကို လာေခၚပါတယ္..အေမက အဘြားတို႕ကို ကန္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္း ..လက္ေဆာင္ေတြနဲ႕ အတူ ကၽမနဲ႕ ညီမေလးကို တခါထဲထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ေကၽာင္းဖြင့္ခါနီးေရာက္ရင္ အေမ က ေတာ ကို လိုက္လာေခၚပါတယ္ ကၽမတို႕ညီအမ ကအေမနဲ႕ ျပန္လိုုက္လာေပါ ့ ။<br />
<br />
အစပိုင္းတနွစ္ေလာက္က ျပသနာ မရွိေပမဲ့ ေနာက္နွစ္ေတြမွာေတာ့ ေတာက အဘြားက အေမရဲ႕ရင္နွစ္သည္းခၽာ သမီးရတနာေလးေတြျဖစ္တဲ့<br />
ကၽမတို႕ ညီအမ နွစ္ေယာက္ကိုလည္း ပူးတြဲဲျပီး လက္မခံေတာ့ပါဘူး..။<br />
တေယာက္ခၽင္းစီဘဲပို႕ပါလို႕ အေၾကာင္းၾကားစာပို႕လာပါတယ္ ။<br />
အဲကထဲကစျပီးေတာ့ အေမက ေကၽာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႕<br />
မဲနႈိုက္တဲ့စနစ္ကို စကၽင့္သံုးပါတယ္..မဲကနွစ္လိပ္ထဲပါ အရင္ နဲ႕ေနာက္ ..<br />
အရင္ ဆိုတာကို နႈိက္မိတဲ့သူက ေတာကို အရင္သြားရမယ္..တလ ေနရမယ္..<br />
တလျပည့္ရင္ ေနာက္တေယာက္ကို လာပို႔မယ္.. အရင္ေရာက္ေနတဲ့တေယာက္ကို ျပန္ေခၚသြားမယ္..အဲလုိအစီအစဥ္နဲ႕ပါ ။<br />
အဲေလာက္ဆို ကၽမတို႕ညီအမ အေၾကာင္း သိေလာက္ျပီ ထင္ပါတယ္။<br />
ေျပာခၽင္တာက ေကၽာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ေတာသြားေနရတယ္ဆိုတာပါ ။<br />
<br />
ေတာဆိုေတာ့လည္း ဘာရွိမွာလည္း ...ေတာသဘာဝ လြတ္လပ္ေအးေဆး<br />
ကစားလို႕ရေပမဲ့ ျမိဳ႕ လိုေတာ့ TV တို႕ ရုပ္ရွင္တို႕ မရွိဘူးေလ.. တခါတေလ ပၽင္းလာရင္ အိမ္ကအကိုေတြတီးတဲ့ ဂစ္တာကို ယူယူ ကလိရာကေန ကၽမ ဂစ္တာ နည္းနည္းပါးပါးတီးတတ္လာတယ္..သူတို႕ျပေပးထားတဲ့ လက္ကြက္ေလး နွစ္ခုသံုးခုေလာက္ေပါ့ ..အဲဒီတုန္းကစည္သူလြင္ရဲ႕ <br />
အခၽစ္ေရ ကိုယ္ေၾကာင့္ ...ဆိုတာ သိပ္ေခတ္စားေပါ့ ...<br />
အဲလက္စ္ ရဲ႕ မ ..မခၽစ္လို႕ မျဖစ္..တို႕ ဘာတို႕ေပါ့ ...အကိုေတြစီကေန<br />
မေတာက္တေခါက္ တတ္လာတာကေန .ကၽမစိတ္ထဲ ဂစ္တာကို<br />
ေသခၽာတီးတတ္ခၽင္လာတယ္..အကိုဆိုတာမၽိဳးကလည္း သူတို႕ ရည္းစား<br />
ေတြကိုသာ စိတ္ရွည္ၾကေပမဲ့ ညီမေတြကို ဆိုရင္ ေအာ္လား ေငါက္လားနဲ႕<br />
စိတ္ရွည္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ..<br />
ကၽမလည္း လက္ကြက္ေလး C Am D အဲဒီ သံုးခုေလာက္ကေနကို မတက္ေတာ့ပါဘူး ..။<br />
<br />
ဂစ္တာတီးသင္တန္းေတြ ဘာေတြတက္ဖို႕ဆိုတာကလည္း အလယ္တန္းေကၽာင္းသူ အေနအထားေလာက္နဲ႕ ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္နိုင္မွာလည္း ..အဲလိုနဲ႕ ျဖတ္သန္းလာလိုက္တာ..ကၽမ ဆယ္တန္းေရာက္တယ္..ဆယ္တန္း ေအာင္တယ္.. အဲအခ်ႎန္မွာ..ကၽမငယ္ကထဲက စိတ္ထဲမွာေတးထားတဲ့ အရာတခုကို<br />
အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႕ ႀကိဳးစားတယ္..<br />
<br />
အဲတာကေတာ့ ဂစ္တာ သင္ဖို႕ သင္တန္းေတြ လိုက္စံုစမ္းတာပါဘဲ...<br />
ကၽမက ဂစ္တာသင္တန္းတက္မယ္လို႔ေ့ျပာေတာ့အိမ္က ဆူတာေပါ့ ..ဘာေရာဂါထတာလည္း တျခားသင္တန္းတက္ပါလား..ဒီဂစ္တာတေဒါင္ေဒါင္နဲ႕ ဘာလုပ္မွာလည္း..ေနာက္ျပီး ဂစ္တာ သင္တန္းဆိုကထဲက ေယာက္ကၽားေလးတရုနး္ရုန္းနဲ႕ေနမွာ..<br />
Noooo ဆိုျပီး လံုးဝလက္မခံပါဘူး..ကၽမကလည္း အရမ္းသင္ခၽင္တယ္..<br />
အိမ္ကလည္း သင္တန္းတက္ဖို႕ပိုက္ဆံ မေပးပါဘူး..။<br />
<br />
အဲဒီမွာကၽမ သတၱိရွိစြာနဲ႕ စြန္႕စားခဲ့တယ္..ကၽမ ရတဲ့ မုန္႕ဖိုးနဲ႕ ကၽမ ဘာသာတက္မယ္ ဆိုျပီး ...ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သင္တန္းေၾကး ေပးခဲ့တယ္..<br />
ကၽမ သင္ခဲ့တဲ့ေနရာက ဗိုလ္ေအာင္ေကၽာင္လမ္း အလယ္ဘေလာက္ နားေလးမွာ..ဗလီ တလံုးရွိတယ္..ဗလီေဘးက အိမ္ သံုးထပ္မွာ ..<br />
ဆရာေအာင္ကိုကို ..စီမွာပါ ။သင္တန္းေၾကးကတလ 700 ပါ ...။<br />
ကၽမရတဲ့မုန္႕ဖိုးကတလံုးေနမွ 1500 .. သင္တန္းေၾကးေပးျပီးရင္ 800 ကၽန္တယ္..<br />
ဒါေပမဲ့ 800 ကို သံုးလို႕ မရပါဘူး ... ဂစ္တာဆိုတာမၽိဳးက တီးေနမွ တတ္မွာေလ..<br />
အဲဒီေတာ့ဂစ္တာဝယ္ရမယ္..ဂစ္တာက ေဟာ္လို ကို 3000 ေလာက္ေပးရတယ္ ..ဂစ္တာဝယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံစုရပါတယ္.. ။<br />
<br />
ကၽမ တို႕မိသားစုက အခၽမ္းသာႀကီးမဟုတ္ပါဘူး.. လိုခၽင္တာကို အလိုက္တသိဝယ္ေပးမဲ့ ေဆြမၽိဳး သားခၽင္းလည္း မရွိပါဘူး.. အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ေလွ ်ာက္ဖို႕ လမ္းကိုယ့္ဘာသာ အစအဆံုးေဖာက္ခဲ့ရပါတယ္..<br />
တလကို သင္တန္းေၾကးဖယ္ပီးရင္ 800 ကၽန္တယ္..800 မွာ ဂစ္တာဝယ္ဖို႕ တလ 500 စုထားလိုက္တယ္ ကၽန္တဲ့ 300 နဲ႕ တလလံုးျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္..<br />
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽမ ဂစ္တာေလးတလက္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တယ္.. ။<br />
ဂစ္တာေလး ဝယ္လာခဲ့တဲ့ေန႕ရဲ႕ ရက္စြဲေလးကို ဂစ္တာေလးရဲ႕ ေနာက္ေကၽာဘက္ေလးမွာ ေထာက္ခၽြန္ေလးနဲ႕ထြင္းခဲ့တယ္ ။<br />
ဂစ္တာေလးအိမ္ေရာက္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ ကၽမရဲ႕ ခၽစ္လွစြာေသာ ညီမနဲ႕ ဂစ္တာလုပြဲလည္း ဆင္ႏြဲလိုက္ရပါေသးတယ္..ေနာက္ဆံုးမွာ ..ဒါငါ့မုန္႕ဖိုးနဲ႕ငါဘာငါစုျပီးဝယ္တာ နင္လာမကိုင္နဲ႕ နင္မုန္႕ဖိုးနဲ႕ နင္စုဝယ္တဲ့ <br />
ပစၥည္းေတြလည္း ငါမကိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕ အဆင္ေျပသြားပါတယ္ ။<br />
<br />
ဂစ္တာသင္တာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ လက္ထိပ္ေတြ နာ အသားမာေတြတက္နဲ႕ အစပိုင္းကေတာ့ လက္ေတာ္ေတာ္နာတာ...<br />
ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္း ေနသားကၽသြားတာေပါ့ ။<br />
ဂစ္တာနဲ႔ပတ္သက္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မၽားမၽားလည္း သိမွာပါ ။<br />
အခုေခတ္မွာ ေယာက္ကၽားေလးေတြအျပင္ မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္ မၽားမၽားလည္းဂစ္တာတီးတတ္ၾကမွာပါ ။ဂစ္တာ သင္ေတာ့ ဆရာက ကၽမတို႕ကို ႀကိဳ း ညိႈတာ နားေထာင္ ခိုင္းတယ္..ဂစ္တာႀကိဳဳ း ကိုယ့္ဘာသာ<br />
ကိုယ္ ညိႈ႕တတ္ေအာင္ေပါ့ ..ဂစ္တာကတီးရင္းနဲ႕ ခတ္ပါမၽားေတာ့ ႀကိဳးေတြက <br />
ေလၽာ့လာတတ္တယ္..အဲတာကို အသံျပန္နားေထာင္ျပီး ႀကိဳး အတင္းအေလၽာ့ <br />
လုပ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတဲ့ သေဘာပါ ..<br />
<br />
ဆရာေျပာတဲ့ အသံနားေထာင္ပံု<br />
နားေထာင္နည္း ကၽမ လံုးဝမတတ္ပါဘူး.. ဆရာေျပာတဲ့သေဘာတရားကို တျခားသူေတြက နားလည္ျပီး အသံမညီ..ညီေအာင္ နည္းနည္းပါးပါး ညိႈ႕တတ္ေနျပီ ။ကၽမက အဲအထိကိုမတတ္ေသးဘူး..။သင္တန္းမွာ ကၽမ တီးမဲ့ဂစ္တာ အသံေၾကာင္ရင္ တျခားသူက ယူညိႈ ႔ေပးရတယ္..။<br />
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာက ကၽမ တီးမဲ့ ဂစ္တာကို 1ႀကိ ဳး ေနရာကို 0 ႀကိ ဳး <br />
ေျပာင္းထည့္ၾကည့္တယ္..အဲေတာ့မွ ကၽမနားထဲ အသံ ေၾကာင္ေနတဲ့ ေနရာကို နည္းနည္း ညိႈ႕တတ္လာတယ္..<br />
ဆရာကို ကၽမ ေမးဖူးတယ္..1ႀကိဳး သံနဲ႕ 0ႀကိဳး သံကြာလို႕လားဆိုေတာ့ဆရာကေတာ့ ႀကိဳးကေတာ့ မကြာပါဘူး..<br />
သမီးနားက ကြာေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္တဲ့ ...အဲကထဲက ကၽမ ဂစ္တာမွာ 1ႀကိဳး မသံုးဘူး 0 ႀကိဳး ဘဲ ထည့္ထားတယ္..။<br />
<br />
ဂစ္တာ ရရျခင္းကေတာ့ တခၽိန္လံုး ဂစ္တာ တပိုက္ပိုက္နဲ႕ေပါ့ ..<br />
ညဘက္ေတြဆို စာသားေရာ ေကာ႕ဒ္ေရာ အလြတ္ရတဲ့ သီခၽငး္ေတြ ညည္းရင္းနဲ႕ ညေတြေတာ္ေတာ္မၽားမၽား ကိုသီခၽင္းေတြနဲ႕ စီျခယ္ခဲ့ဖူးတယ္..<br />
ေနာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ တက္ ဘဝဆိုတာကို လက္ေတြ႕ကၽကၽ<br />
ရင္ဆိုင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽမ နိုင္ငံျခားထြက္ဖို႕ျဖစ္လာတယ္..။<br />
ကၽမ ပင္ပန္းႀကီးစြာနဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစား ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာေလးကို ကၽမ ခြဲခြာဖို႕ <br />
ျဖစ္လာခဲ့တယ္ ။<br />
<br />
ကၽမစီက ဂစ္တာေပးခဲ့ပါလို႕ ေတာင္းတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ကၽမ မေပးဘူလို႕ဘဲ အျပတ္ျငင္းခဲ့တယ္..ဟုတ္တယ္ေလ..ကၽမ ဒီဂစ္တာေလးတလက္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားခဲ့ရလည္း<br />
ကၽမ ကိုယ္တိုင္သာ အသိဆံုးပါ ။ဘယ္သူလက္ထဲကိုမွ အလြယ္တကူ မထည့္ခဲ့ ေပးနိုင္ဘူး ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ကၽမရဲ႕ ဂစ္တာေလးကို ကၽမအခန္းထဲမွာဘဲ ခ်န္ထားခဲ့လိုက္တယ္ ။ကၽမ ျပန္လာတဲ့ အခါ ကၽမ ဘာသာျပန္တီးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္စိတ္ကေလးနဲ႕ေပါ့ ။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ကၽမေငြေနာက္တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္ရင္းနဲ႕ သူ႕ကို ေမ့သြားခဲ့တယ္..<br />
ကၽမ သူ႕ကို ျပန္သြားမၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး..အခ်ိန္ေတြ အၾကာႀကီးေနျပီးကာမွ ကၽမအိမ္ျပန္သြားတဲ့ အေခါက္မွာ <br />
သူက ကၽမကိုစိတ္နာသြားခဲ့ျပီ .. ကၽမရဲ႕ ဂစ္တာေလးကဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႕<br />
ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနလိုက္တာ..ကၽမ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မမွတ္မိခၽင္ေတာ့ဘူး..။<br />
<br />
သူ႕ကို နံရံမွာေထာင္ထားရင္းနဲ႕ ကၽမေသခၽာၾကည့္မိတယ္..သူကလည္း ကၽမကို ျပန္ၾကည့္ေနသလို ကၽမခံစားေနရတယ္.. ဟုတ္တယ္ေလ..ဟုိးးးးအရင္တုန္းကဆို သူက ကၽမနဲ႕ ညေပါင္းမၽားစြာ သီခၽင္းေတြအတူဆိုညည္းခဲ့ဖူးတာဘဲ..ကၽမ စိတ္ကို သူနားလည္မွာပါ ။<br />
ကၽမ ကို သူက နာနာကၽည္းကၽည္းအျပစ္တင္ေနသလို ကၽမ ခံစားမိေနတယ္..<br />
ကၽမ ရဲ႕ အတၱေတြေၾကာင့္ သူဟာ လူသူမရွိတဲ့ အခန္းေလးထဲ နွစ္ေတြ အၾကာႀကီးေနခဲ့ရတယ္.. မီးေရာင္မရွိတဲ့ ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္း အခန္းေလးထဲ<br />
သူတေယာက္ထဲ <br />
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္နဲ႕ ေနခဲ့ရတယ္..သီခၽင္းသံေတြနဲ႕ဆိုညည္းခြင့္မရတဲ့ ေနရာ တခုမွာ ဖုန္အလိမ္းလိမ္း နဲ႕အထီးကၽန္ဆန္စြာ နွစ္ေတြ အၾကာႀကီးေနခဲ့ရတယ္ ။ကၽမ သူ႕ကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ ကၽမ ရဲ႕ အတၱ ေတြကို<br />
ကၽမ တျဖည္းျဖည္း ျမင္ေယာင္လာတယ္..။<br />
<br />
ကၽမ စိတ္ထဲ ကၽမ ကိုျပန္ေတြ႕လိုက္ရတဲ႕ ဂစ္တာေလးဟာငိုေၾကြးေနသလို ပါဘဲ ။<br />
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႕ဂစ္တာေလးေထာင္ထားျပီးတေမ့တေမာၾကည့္ေနတဲ့ <br />
ကၽမ ကို ကၽမနဲ႕ ဘယ္ပစၥည္းမဆို လုေနၾက ညီမ က <br />
" နင္က စိတ္ပုတ္တာေလ..နင့္ပစၥည္းဆို သူမၽားကို ေပးမကိုင္ခၽင္ဘူး ..အခုေနခါ နင့္ဂစ္တာငါ့ ကို အလကား ေပးတာေတာင္ မယူဘူး..လႊင့္ျပစ္လုိက္ပါေတာ့ဟာ.." ဆိုျပီးနွာေခါင္းရႈံ႕ ျပီးေျပာပါတယ္...၊။<br />
<br />
ကၽမ က စိတ္ပုတ္တာမဟုတ္ပါဘူး..ကၽမ ဒီဂစ္တာေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေအာင္ ဘယ္လို ႀကိဳးစားခဲ့ရလည္းဆိုတာ ကၽမ ကိုယ္တိုင္သာအသိဆံုးပါ .<br />
ကၽမအလြယ္တကူမရခဲ့တဲ့ ပစၥည္းတခုကို သူမၽားလက္ထဲ အလြယ္တကူ <br />
မထည့္ေပးခၽင္တဲ့ သေဘာနဲ႕ပါ ။ အဲတာဟာ ကၽမရဲ႕ အတၱလား...အတၱ ႀကီးသြားတယ္ဆိုရင္လည္း ကၽမ သူ႕ကို တန္ဖိုးထားလြန္းလို႕ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖဴေရာင္ အတၱ ဘဲေနမွာပါ ။ပ်က္စီးေစခၽင္တဲ့ စိတ္နဲ႕ ထားခဲ့တဲ့ အတၱ မဟုတ္ရပါဘူး ..။ဒါေပမဲ့ ကၽမရဲ႕ တန္ဖိုးထားလြန္းတဲ႕ အတၱ တရားေၾကာင့္ သူ ပၽက္စီးသြားခဲ့ရတယ္..။<br />
<br />
အခုေတာ့ ကၽမ မထင္ထားခဲ့မိတဲ့ အတၱ ေၾကာင့္ ကၽမရဲ႕ ဂစ္တာေလးဟာေသဆံုးသြားသလိုပါဘဲ ။စိတ္ထဲကေန ထပ္ခါထပ္ခါ ေတာင္းပန္မိတယ္.. ကၽမ ရဲ႕ အတၱဆန္ခဲ့ မႈ႕ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႕ ။အခုခၽိန္ ဆို ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ဂစ္တာေလးတလက္ဟာ<br />
ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းတခုထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ေလး ရွိေနပါလိမ့္မယ္..တခၽိန္တုန္းက သံစဥ္ေတြ နဲ႕ေတာက္ပခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ဘယ္ေရာက္ သြားလည္းလို႕ စဥ္းစားေနပါလိမ့္မယ္...။။။။။။။။။<br />
<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
18.7.2015<br />
Am 4:06<br />
<br />
<br />
(လူတိုင္းမွာ ကၽမလို အျဖစ္အပၽက္ေလးေတြရွိမယ္ထင္ပါတယ္ ။သက္မဲ႕<br />
ပစၥည္းနဲ႕ပတ္သက္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သက္ရွိ လူသားနဲ႕ပတ္သတ္ျပီးေတာ့ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေပါ့ ..အမွတ္ရေနမဲ့ ခံစားခၽက္ေလးတခုေလာက္ ေတာ့ ရွိေနမွာပါ )<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-83897860187829928272015-06-23T02:31:00.000+08:002015-06-23T02:31:11.259+08:00ေဝဖန္ျခင္းစကားလံုးမ ်ား<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ေလာကတြင္ က ်မျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အေနအထားတေလွ ်ာက္မွာ လူသံုးမ ်ိဳး ခြဲျခားခဲ့ဖူးသည္ ။ အေကာင္းျမင္သမား<br />
ဘယ္အရာကိစၥ ကို မဆို မွ ်တေသာစိတ္ထား အျမင္နဲ႕ ၾကည့္ေပးတတ္သူ ။<br />
အဆိုးျမင္သမား<br />
ဘယ္ကိစၥမဆို အဆိုးျမင္ဝါဒျဖင့္သာၾကည့္တတ္ေျပာတတ္သူ ။<br />
ေဝဖန္ေရးသမား<br />
ေဝဖန္ေရးသမားထဲမွာေတာင္မွ နွစ္မ ်ိဳး နွစ္စား ခြဲရမယ္ထင္တယ္ ။တမ ်ိဳးကေတာ့ ေတြ႕တာ ျမင္တာကို<br />
ေဝဖန္တတ္တဲ႔သူ သူျမင္တဲ့ ရႈ ႕ေထာင့္ကေန ေဝဖန္တတ္တာမ ်ိဳးေပါ႕ ...ေနာက္တမ ်ိဳးကေတာ့<br />
သူတို႕စိတ္နဲ႕ နႈိုင္းျပီး လိုက္ေဝဖန္တတ္တဲ့သူ ..။<br />
<br />
က ်မေျပာ ခ ်င္တာက သူတို႕စိတ္နဲ႕နႈိင္းျပီး ေဝဖန္တတ္တဲ့သူမ ်ားကိုပါ ။ လူခ ်င္းမတူပါဘူး..<br />
အသက္ရႈ ခ ်င္းလည္းကြဲပါလိမ့္မယ္..ေကာ ္ဖီႀကိဳက္တဲ့သူ ရွိသလို မႀကိဳက္တဲ႕သူလည္းရွိပါတယ္ ။<br />
လူတေယာက္နဲ႕တေယာက္ ဖြဲ႕စည္းပံု မတူသေရြ႕ ခံစားအသက္ရွင္ပံုလည္း မတူပါဘူး ။ <br />
အဓိကေတာ့ ကုိယ္ဟာ သူမဟုတ္တဲ႕အတြက္ သူ႕လိုခံစားခ ်က္မရွိနိုင္ပါဘူး ..<br />
အဲတာကို ကိုယ္စိတ္နဲ႕ လိုက္ညိႈ႕ ျပီးေဝဖန္ေနမယ္ဆိုရင္ ..<br />
<br />
ဒီ ဆက္ဆံေရး ကဘယ္လိုလုပ္အဆင္ေျပနိုင္ေတာ႔မလည္း ။ <br />
<br />
လူဆိုတာ အတၱစြဲ ရွိတတ္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးပါ ၊ ပုထုဇဥ္မွန္ရင္ အတၱ ဆိုတာနဲ႕မကင္းၾကပါဘူး ။<br />
ေဝဖန္ေရးဆိုတာကေတာ့ မရွိမေကာင္းရွိမေကာင္းလုိ႕ ေျပာရင္လည္းရပါတယ္ ။ အတၱကင္းတဲ့<br />
ေဝဖန္ျခင္းမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ဖို႕လိုတာေပါ့ေနာ္ ၊ငါနဲ႕မတည့္လို႕ကေတာ့ တြယ္ခံရျပီသာမွတ္ဆိုတဲ့<br />
စိတ္ထားနဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ဒါ ေဝဖန္မႈ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး..တိုက္ခိုက္မႈ႕ ျဖစ္သြားပီ...။<br />
<br />
ကိုယ္လုပ္တဲ့အေၾကာင္းကိစၥ တခုက အေကာင္းလားအဆိုးလားဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ထက္ေဘးလူက<br />
ပိုသိတယ္ ပိုျမင္နိုင္တယ္ ၊ဒါေၾကာင့္ အမွားအမွန္ အေကာင္းအဆိုးကို ေထာက္ျပ ေပးတဲ့ေဝဖန္မႈ႕ဆိုတာ<br />
ရွိကိုရွိရမယ္ ။လိုလည္းလိုအပ္တယ္ ။ တခုဘဲ သမာသမတ္က်တဲ့ေဝဖန္ေထာက္ျပမႈ႕ တခုျဖစ္ဖို႕ပါဘဲ။<br />
ကိုယ့္အျမင္နဲ႕ မတူတိုင္း ပုတ္ခတ္တာမ်ိဳး ...ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို မျဖစ္တဲ့အခါ ေထာက္ျပသလိုလိုနဲ႕<br />
အသံုးမက်ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း တေလာကလံုးကကို လိုက္ေျပာတတ္တာမ်ိဳး ငါ့မဟုတ္ ငါ့အဖြဲ႕စည္း<br />
မဟုတ္တဲ့ အတြက္ မေကာင္းဘူးဆိုတာႀကီးဘဲ တြင္တြင္ေျပာတာမ်ိဳး...ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို ေဝဖန္တာလို႕<br />
သတ္မွတ္လို႔မရေတာ့ဘူး ... ဒါဟာေအာက္က်တဲ့ အက်င့္စရိုက္ ကို ေဖာ္ျပတဲ့ လုပ္ရပ္...<br />
က်မေတာ့အဲလို ဘဲသတ္မွတ္တယ္ ။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕က ကိုယ္က မနက္စာ ဆို မုန္႕ဟင္းခါးစားရတာႀကိဳက္တယ္ ။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္စားခ်င္တာစားေပါ့ ။<br />
သူမ်ားက မနက္စာကို ေကာ္ဖီနဲ႕ေပါင္မုန္႕ စားရတာႀကိဳက္ရင္ ႀကိဳက္မွာေပါ့..အဲတာကို မွ ကိုယ္စားတာသူမ်ား<br />
မႀကိဳက္လို႕မစားတိုင္း ေကာ္ဖီနဲ႕ ေပါင္မုန္႕မွစားတာ ဘိုစာဘဲစားတာဆိုျပီး မေကာင္းမေျပာ သင့္ဘူးေပါ့ ။<br />
လူတေယာက္ေျပာလိုက္တဲ့ စကား လုပ္လိုက္တဲ့အျပဳအမူ တခုကို ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ ထင္တာစြတ္ေျပာတာမ်ိဳး<br />
ရမ္းသမ္းျပီး ပါးစပ္ေသနတ္ျပစ္တာမ်ိဳး က်မေတာ့ အဲလိုလူေတြကို တကယ္အံၾသတယ္.. သူမ်ားကိစၥကို<br />
ဘုမသိဘမသိ အထင္နဲ႕ ေျပာေနတဲ့ လူတေယာက္ကိုေလးစားဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္ ။<br />
တကယ္ေသခ်ာသိတယ္ ။ အစကေနအဆံုး ေရေရလည္လည္ သေဘာေပါက္တယ္ ..ဒီလိုအေနအထား<br />
ကေန ေဝဖန္ တယ္ဆိုတာ လက္ခံေပးလို႕ရတယ္...။အဲလိုေဝဖန္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာေတာင္ ငါစြဲကင္းတဲ့<br />
ေဝဖန္မႈ႕မ်ိဳး ျဖစ္ဖို႕လိုအပ္ပါေသးသည္ ။ငါကေတာ့ ဒီလိုအေနအထားဆို လံုးဝလက္မခံဘူး..ဟုတ္ပါတယ္..<br />
ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ ပိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္သလိုဆံုးျဖတ္လို႕ရပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ငါ မဟုတ္တဲ့ တျခားတေယာက္ကိုေတာ့ငါဆိုတဲ့ စိတ္ထဲက အေတြးနဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႕ လိုက္တန္းညိႈလို႕မရပါဘူး ။<br />
သူဟာသူ ...ငါဟာငါ ...ပါ ။ မတူညီပါဘူး ။ <br />
<br />
အရင္ကဆိုရင္ ေတာ့ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လဘက္ရည္ ေသာက္ရင္း ေျပာၾက ဆိုၾက ေဆြးေႏြးၾက ေဝဖန္ၾကေပါ့ ။<br />
ေနာက္ေတာ့ ေခတ္ေတြစနစ္ေတြ ေျပာင္းလာေတာ့ လဘက္ရည္္ဆိုင္ေနရာမွာ facebook ကအစားထိုးေနရာယူလာတယ္။<br />
သတင္းတခုတက္လာရင္ ေဝဖန္မဲ့ ဆရာႀကီးေတြက အြန္လိုင္းကိုၾကြခ်ီ ျပီး စကားစစ္ထိုးေဝဖန္ၾကပါတယ္။<br />
အေၾကာင္းအရာခိုင္ခိုင္လံုလံု အခ်က္အလက္နဲ႕ ေျပာၾကဆိုၾကတာ ရွိသလို ေျပာခ်င္တာေျပာ ကိုယ့္ကိုသူမ်ားသိတာမဟုတ္ဘူးေလ ဆိုျပီးရင့္ရင့္သီးသီး တိုင္းထြာဆဲတာေတြပါ ပါလာပါသည္ ။<br />
<br />
လူတေယာက္မွာ intelligence quotient (IQ) ရွိဖို႕လိုအပ္သလို emotional quotient (EQ) ဆိုတာလည္းရွိဖို႕လိုအပ္ပါသည္။စကားေျပာတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာင္ ေျပာသင့္တဲ့စကား..<br />
ေျပာသင့္တဲ့ေနရာ ေျပာသင့္တဲ့အခ ်ိန္ဆိုတာ ေရြးခ ်ယ္ရပါေသးသည္ ။အခ ်ိန္အခါ ကာလံေဒသံ ဆိုတာ ရွိပါေသးသည္ ။ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘဲ<br />
ေရးခ်င္တာေရး ေျပာခ ်င္တာေျပာ စိတ္ထဲထင္သလိုနဲ႕ လိုက္ေဝဖန္ အျပစ္ေျပာတတ္တဲ့ သူမ ်ိဳ းကို<br />
ဘယ္လိုသတ္မွတ္မလည္း ။ၾကမ္းကြ ်ံတာ နႈတ္လို႕ရေပမဲ့ စကားကြ ်ံတာက နႈတ္လို႕မရေတာ့ပါဘူး..။<br />
ကိုယ္႕နႈတ္ကထြက္တဲ့စကားတခြန္းက ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို ေဖၚျပတတ္ပါသည္ ။ကိုယ္ရဲ႕ မဆင္မျခင္<br />
ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သူတပါး ထိခိုက္သြားတာ မေကာင္းသလို..ကိုယ္ တိုင္လည္း<br />
ဒီစကားကေဖၚ ျပလိုက္တဲ့ တန္ဖိုးတခုကို ျပန္သတ္မွတ္ခံရမွာပါ ။<br />
<br />
ဥပမာ ..ေျပာရရင္<br />
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ႏြမ္းပါးတဲ့သူငယ္ခ ်င္းတေယာက္ပါတယ္ဆိုပါေတာ့ ..တေန႕ သူဝတ္လာတဲ့<br />
အက ်ီႏြမ္းေလးကို ၾကည့္ျပီး မင္းအက ်ီကလည္း စုတ္ျပတ္ေနတာဘဲကြာလို႕ ...ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းက အဲဒီသူငယ္ခ ်င္းရဲ႕ စိတ္ကို ဝမ္းနည္းထိခိုက္ေစမွာ အေသအခ ်ာ ဘဲ..<br />
ကိုယ္ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ တျခားသူေတြကေရာ..ဘယ္လိုေျပာမလည္း ဒီေကာင္ေတာ္ေတ္ာ<br />
ေမာက္မာတာဘဲ...သူမ ်ား အက ်ီစုတ္တာေတာင္ လိုက္ေဝဖန္ေနတယ္..သူ႕ဘာသာ အဆင္မေျပလို႕<br />
အဝတ္အစားမေတာက္ေျပာင္တာကို နွိမ္ျပီးေျပာေနတယ္..ဆိုျပီး ကိုယ့္ကို စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္း မရွိသူ လို႕ သတ္မွတ္တာကိုျပန္ ခံရမွာပါ ။<br />
<br />
တကယ္ေတာ႔ စကားဆိုတာ ေျပာတိုင္းလည္း မေကာင္းပါဘူး ။ အသိညဏ္နဲ႕ ေဘာင္ခတ္ျပီး<br />
ကိုယ္ခ ်င္းစာတရားနဲ႕ စီစစ္ျပီး ေျပာတာအေကာင္းဆံုးပါ ။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ထဲမွာပါတဲ့<br />
သုဂေတာ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတာ ္ဟာ ေကာင္းေသာ စကားကိုဆိုေသာ ျမတ္စြာဘုရား<br />
မွန္ကန္၍ အက ်ိဳ းရွိေသာ စကားကိုဆိုေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားလို႔ အနက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုပါတယ္ ။<br />
(ဒီထက္ပိုျပီး ေတာ့ ျပည့္စံုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ ်က္ေတြလည္း ရွိမွာပါ ။က ်မ က က ်မ ဖတ္ဖူးတာကိုဘဲ<br />
ထည့္ေရးထားတာပါ ၊)တရားေတာ ္မွာေတာင္ စကားတလံုးရဲ႕တန္ဖိုး ...စကားတခြန္းရဲ႕ အေရးပါပံုကို<br />
ေရးသားထားတာ ဖတ္ရတယ္ ဆိုကထဲက စကားဆိုတာဆင္ျခင္ထိန္းသိမ္းေျပာသင့္တဲ့ အရာတခုလို႕<br />
က ်မက သတ္မွတ္ပါသည္ ။တေယာက္ကိုတေယာက္ခင္မင္လို႕ စေနာက္တယ္ဆိုတာ<br />
ရင္းနွီးမႈ႕ အေနအထားအရ နားလည္ လက္ခံေပးလို႕ရပါသည္ ။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့လည္း ေပါ့ ...တခ ်ိဳ ႔ေသာစကားေတြ ကေတာ႔ အလြယ္သေဘာ ေျပာလို႕ မရေကာင္းဘူးလို႕<br />
ထင္ပါသည္ ။ အထူးသျဖင့္ကိုယ့္နႈတ္က ထြက္လိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သူတပါးကို မထိခုိက္ေစ<br />
တာအေကာင္းဆံုးေပါ့။ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ သေဘာမေတြ႕တိုင္း ..ေျပာလုိက္ရမွ ေက ်နပ္တယ္လို႕<br />
ကိုယ့္ဘာသာခံစားမိေနရင္ ေတာ့...ေသခ ်ာပါျပီ..သင္ဟာ EQ မေကာင္းတဲ့သူပါ ဘဲ...<br />
EQ မေကာင္းတဲ့ သူေတြဟာ အညံစား ေဝဖန္ေရးသမားေတြ ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။ဆိုင္ ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္<br />
ေပါက္လြတ္ပဲစားေျပာသလို ေျပာေနတတ္တဲ႔ သူေတြ ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။<br />
<br />
ကိုယ့္ emotion ကို ကိုယ့္ဘာကို မထိန္းနိုင္ဘဲ စိတ္ထဲ သေဘာမေတြ႕တိုင္း ... ေျပာရမွ ေက ်နပ္တဲ့<br />
သူေတြရဲ႕ ပါးစပ္က ထြက္လာမဲ့ စကားတခြန္းဟာ ဘယ္လိုစကားဘဲျဖစ္ေနမလည္းဆိုတာ<br />
ခန္႕မွန္းၾကည့္လိုက္ရံုနဲ႕တင္ ရပါျပီ ။အေကာင္းအဆိုးဆိုတာထက္ သူတို႕ေတြက သူတို႔ အထင္ သူတို႕ အေတြးနဲ႕ သူတို႕ဘာသာ သတ္မွတ္ ဆံုးျဖတ္ ျပီး ေျပာလိုက္ရမွ ေက ်နပ္တဲ့သူေတြေလ ။အဲလို လူေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက ်င္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သူတို႕စိတ္နဲ႕ သူတို႕ဘာသာတေယာက္ထဲ ျပန္ရန္ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။ တကယ္ေတာ႔ လူ႕ အသိုင္းအဝိုင္းဆိုတာလည္း<br />
အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ႕နဲ႕ ဆက္ဆံရတာ မ ်ိဳ းပါ ။ကိုယ္႔နႈတ္ကထြက္တဲ့ စကားတိုင္းကို<br />
လူတိုင္း တန္ဖိုးထားတာ လိုခ ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့စကားမ ်ိဳး ဘဲေျပာဖို႕ လိုတာေပါ့ေနာ္ ။<br />
အလကားရတဲ့ေလနဲ႕ စကားေျပာတာ ဆိုေပမဲ့ လည္း ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားရဲ႕တန္ဖိုးဟာ..ကိုယ့္တန္ဖိုးပါဘဲ... တခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေနာ္.. ပါးစပ္ကဘုရားဘုရား လက္ကကားယားကားယား ေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႕ေပါ့ ..... ။။။။။။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
PM 11:49<br />
20.6.2015<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-68097667282930362592015-06-10T02:36:00.000+08:002015-06-10T02:36:08.088+08:00အမွတ္ရျခင္း ..ညေနခင္းေလး<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က ်မဘဝမွာ အမွတ္တရ မ ်ားစြာ ရွိပါသည္ ။<br />
က ်မကိုယ္တိုင္ ျပန္မစဥ္းစားဘဲ ေမ့ျပစ္ထားခဲ့ေသာ အမွတ္တရ မ ်ားစြာလည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။<br />
မၾကာခဏ ျပန္စဥ္းစားျပီးလြမ္းေမာ မိေနတတ္ေသာ အမွတ္တရ ေလးေတြ လည္း ရွိပါသည္ ။<br />
<br />
က ်မ ျမန္မာျပည္ကိုအလည္ျပန္တဲ့ ခဏမွာ အဲဒီအမွတ္ရျခင္းေတြကို ျပန္ရွာၾကည့္ခဲ့မိသည္။<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZAH_LacCAibo6ma4FzQuX-kia5sLDO28rxFZKOv6mxLIsTvSFcpjs_SpTz_CuBKA1XYO0D-HgxtI8TLGTkR9WC28u85s5U8lyBppgvL79TCOzlLj3-JFMoGpdjavsyRa9ZdULTs4OVpX/s1600/20150205_155818.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZAH_LacCAibo6ma4FzQuX-kia5sLDO28rxFZKOv6mxLIsTvSFcpjs_SpTz_CuBKA1XYO0D-HgxtI8TLGTkR9WC28u85s5U8lyBppgvL79TCOzlLj3-JFMoGpdjavsyRa9ZdULTs4OVpX/s320/20150205_155818.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
က ်မတခ ်ိန္တုန္းက သူငယ္ခ ်င္းေတြနဲ႕ သြားလာ ေပ ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတဲ့ လွည္းတန္းကိုေရာက္တယ္ ။<br />
အလံု ၾကည့္ျမင္တိုင္လို႕ ေအာ ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြ ဆူးေလ လို႕ေအာ ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြ ။<br />
Taxi ေတြေရာ ကုိယ္ပိုင္ကားေတြျပည့္က ်ပ္ေနတဲ့ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္း ..။<br />
လမ္းေဘးမွာတိုလီမုတ္စ ပစၥည္းေလးေတြ ခၽ ေရာင္းတဲ႔
လမ္းေဘးေစၽ းသည္ေလးေတြ... ေစၽးေဘးကလမ္းထိပ္မွာ<br />
အကင္မၽိဳ
းစံုေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကေန လြင့္ပၽံလာတဲ့ အကင္ရနံေတြ ..ေစၽးအေနာက္ဘက္က
ၾကာဇံခၽက္နဲ႕ ေရွာက္သီးသုတ္ ငါးဖယ္သုတ္ေရာင္းတဲ႔ ဆိုင္မွာ ႀကိတ္ႀကိတ္ တိုး
ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးေကာင္မေလး စံုတြဲေတြ ....သူငယ္ခၽင္းအုပ္စုလိုက္ေတြ..
အလုပ္ကေနျပန္လာတဲ႔ မိန္းကေလးေတြ<span class="text_exposed_show"><br /> ကၽဴ ရွင္ေတြ သင္တန္းေတြကေန ျပန္လာပံုရတဲ႔ မိန္းကေလးေတြ <br />
ေစၽးေဘးကလမ္းတေလၽာက္မွာ ဟင္းရြက္ေတြ ျမန္မာမုန္႕ေတြ အထည္အလိပ္ေတြ
ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြ ..ပံုရိပ္မၽိဳးစံုနဲ႕ သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနတဲ့ လွည္းတန္းဟာ
တခၽိန္တုန္းက ညေနခင္းေတြအတိုင္းဘဲ..ဘာမွအေျပာင္းအလဲမရွိခဲ့ပါဘူး..က ်မ ဟိုစဥ္တခၽိန္က စားခဲ့တဲ့ ၾကာဇံခၽက္နဲ႕ ငါးဖယ္သုတ္ဟာလည္း အရင္ကအရသာအတိုင္းပါဘဲ..အေျပာင္းအလဲမရွိပါဘူး..<br /> ဒါေပမဲ့အခၽိန္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခၽက္တခုေအာက္မွာေတာ့ ..ေျပာင္းလဲသြားျခင္းေတြက မၽားစြာ ...။</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEplzlXKy6Q97DgO8M1qazfs4gVDxuy1vUbNLOYPBgC2k84ED40JJTWNYVBN2Jc4XhauUPZU0yMEEVaHXcIJ5hEZ0ExGkoOxY6ChkF6k_iUp-WA_WFkluQ_QA4wpkRf7LdT1sCCMlM4WI5/s1600/20150205_171623.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEplzlXKy6Q97DgO8M1qazfs4gVDxuy1vUbNLOYPBgC2k84ED40JJTWNYVBN2Jc4XhauUPZU0yMEEVaHXcIJ5hEZ0ExGkoOxY6ChkF6k_iUp-WA_WFkluQ_QA4wpkRf7LdT1sCCMlM4WI5/s320/20150205_171623.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
<span class="text_exposed_show">လြန္ခဲ့ေသာနွစ္အနည္းလို႕ ေျပာရမလား... လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ကာလ တခ ်ိဳ ႕ကလို႕ ေရး ရမလား ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေသခ ်ာတာကေတာ့ ျပန္မရနိုင္ေတာ႔ တဲ႔ အတိတ္မွာ က ်န္ခဲ့တဲ႔ တဲ႔ ကာလေတြစီကေပါ့ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဒီလွည္းတန္းဆိုတဲ့ ေနရာတခုမွာ မိနး္ကေလးတေယာက္ဟာ အေပါငး္သင္း သူငယ္ခ ်င္းေတြနဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေပ ်ာ ္ရႊင္ စီးေမ ်ာ ခဲ့ဖူးပါသည္ ။အက ်ီဆိုင္ေတြမွာ ခ ်ိတ္ထားတဲ့ အက ်ီေတြ ေငးေမာရင္း ၊ဖိနပ္ဆိုင္က</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဖိနပ္လွလွ ေလးေတြဝင္ၾကည့္ရင္ း သူငယ္ခ ်ငး္ေတြနဲ႕ စကားတြတ္ထိုးရင္ လြယ္အိတ္ေလး တဘက္ </span><br />
<span class="text_exposed_show">File ေလးတဘက္နဲ႕ နုနယ္ပ ်ိဳ ျမစ္ ျခင္း ဆိုတဲ႔ အလွေတြနဲ႕ လိပ္ျပာကေလးတေကာင္လိုဘဲ</span><br />
<span class="text_exposed_show">လြန္႕ လူး ပ ်ံသန္းခဲ့ဖူးတယ္ ။ </span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">အဲဒီကာလ တုန္းက ေမွ ်ာ္လင့္ျခင္း ဆိုတာ (က ်မတို႕သူငယ္ခ ်င္းအားလံုးရဲ႕ရည္မွန္းခ ်က္လို႔ ေျပာရင္လည္းရပါတယ္)</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေက ်ာင္းျပီးတဲ့အခါ မွာ လခေကာင္းေကာင္းအလုပ္တခုရနိုင္ဖို႕ ...ဒါမွ မဟုတ္လည္း နိုင္ငံျခား ထြက္ျပီး ပိုက္ဆံရွာနိုင္ဖို႕ .. အားလံုးရဲ႕ ရည္မွန္းခ ်က္က အတူတူ ပါဘဲ ..နိုင္ငံျခားအဆက္သြယ္ရွိသူေတြကေတာ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">အမ ်ိဳးေတြရွိတဲ့ေနရာ သြားဖို႕ ..တခ ်ိဳ ႕က ်ေတာ႔ ေက ်ာင္းဝင္ခြင့္တခုခုရေအာင္ ေျဖနိုင္ဖို႕ ..အစရွိသျဖင့္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေမွ ်ာ္ လင့္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႕ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္ ။ အဓိက ဦးတည္ခ ်က္ကေတာ့ ေငြ ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံပါဘဲ ..။</span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show"><br />ေနာက္ေတာ့ က ်မတို႕ေတြ ဘြဲ႕ကိုယ္စီ ရခဲ့တယ္ ။အခ ်ိန္ဆိုတာ ဘာမွမၾကာလုိက္သလိုနဲ႕ က ်မတို႕ေတြ ..ဘြဲ႕ ရ သြားတယ္ ။သင္တန္းေတြ ျပီးသြားတယ္ ။ ကဲ..ေက ်ာင္းသူဘဝဆိုတာ အခ ်ိန္တိုတိုေလး အတြင္းမွာ ျပီးဆံုးသြားျပီ ။ ေမွ ်ာ္လင့္ခ ်က္ေတြ ကိုယ္စီထားခဲ့ၾကသလို ..တကယ့္ ဘဝ ဆိုတာထဲကို</span><br />
<span class="text_exposed_show">က ်မတို႕ သူငယ္ခ ်င္းေတြအား လံုး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ထိုးေဖာက္ဝင္ခဲ့ၾကတယ္ ။အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေၾကးေနာ္.. သတိရေၾကး..နင္အဆင္ေျပသြားရင္ ငါတို႕ ကို မေမ့နဲ႕ေနာ္..ေမ့လို႕ကေတာ့ နာျပီ</span><br />
<span class="text_exposed_show">သာမွတ္ ဆိုတဲ့ ခ ်စ္ခင္မႈ႕ အျပည့္ပါတဲ့ ႀကိမ္းဝါးသံေလးေတြ ..ဒါေတြ အားလံုးဟာ... ဘဝ ဆိုတဲ့ပင္လယ္ထဲမွာ ..လႈိုင္းလံုးေတြ တလံုးျပီး တလံုးဆင့္လာတဲ့အခါ ..အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ရိုက္လာတဲ့</span><br />
<span class="text_exposed_show">လႈိုင္းၾကမ္း ေလၾကမ္းေတြနဲ႕ ဆံုလိုက္ရတဲ့ အခါ ...တစ တစနဲ႕ ေပ ်က္ကြယ္ကုန္တယ္ ။ </span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္နိုင္ျပီဆိုတဲ့ အခါမွ တေယာက္ထဲဘဲက ်န္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဦးတည္ရာလမ္းေၾကာင္းေတြ မတူၾကတဲ့အတြက္ ေလွ ်ာက္ရင္း ေလွ ်ာက္ရင္းနဲ႕ တျဖည္းျဖည္း </span><br />
<span class="text_exposed_show">ေဝးကုန္ၾကတယ္ ။က ်မ သူငယ္ခ ်င္းေတြကို သိပ္သတိရမိပါသည္ ။မွန္ ေသာစကား ပါ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဒါေပမဲ့ အခုေနခါ သူတို႕အားတယ္ လာေတြ႕ ပါဆိုရင္ က ်မ မအားရင္ က ်မ သြားေတြ႕နုိင္မွာ</span><br />
<span class="text_exposed_show">မဟုတ္ပါဘူး..က ်မ အားတယ္ ေတြ႕ ခ ်င္ပါတယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း သူတို႕ အခ ်ိန္ မေပးနိုင္ရင္ </span><br />
<span class="text_exposed_show">လာမွာ မဟုတ္ၾကပါဘူး ... ။ က ်မတို႕ ေတြရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕ ဆိုတာ ခ ်စ္ခင္ျခင္းဆိုတာ ေတြဟာ.. အတိတ္တေနရာ မွာ က ်န္ခဲ့ျပီ ။တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ေတာင္ အဆက္သြယ္ မရွိၾကေတာ့တဲ့ က ်မတို႕ေတြ ....တေယာက္ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ တေယာက္ မသိေတာ႕တဲ့ က ်မတို႕ေတြ ..။</span><br />
<span class="text_exposed_show">(အစပိုင္းကာလေတြမွာေတာ့ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အဆက္မျပတ္ေအာင္<br />ႀကိဳးစားျပီေနၾကပါေသးတယ္..ေနာက္ေတာ့လည္း နယ္ျပန္တဲ့သူ..<br />အိမ္ေထာင္က် ေယာက္ခမ အိမ္ေရာက္တဲ့ သူ... နိုင္ငံျခားထြက္သြားတဲ့သူ ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">အရင္က ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္လိပ္စာေလးအတိုင္း သြားၾကည့္မိတဲ့သူက ်ေတာ့ လည္း အိမ္ေျပာင္း</span><br />
<span class="text_exposed_show">သြားပီ တဲ့ ...အဲလုိနဲ႕ဘဲ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ တျဖည္းျဖည္းေဝးကုန္ၾကသည္ )</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">အရင္တုန္းက သူငယ္ခ ်င္း ဆိုတဲ့ ခင္မင္မႈ႕ ခ ်စ္ျခင္းဆိုတာေတြဟာ က ်မတို႕ ေရွ ႕ဆက္ ေလွ ်ာက္လာတဲ့ လမ္းမွာ ပါမလာေတာ့တာ ေသခ ်ာ တယ္ ...ဒါေပမဲ့ လည္း အဲဒီ ခင္မင္မႈ႕ ခ ်စ္ျခင္းတရား ဟာ တခ ်ိန္ေသာကာလမွာ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">က ်မ ဘဝ တေလွ ်ာက္ အျမဲတမ္း အမွတ္ရေနမိတတ္တဲ့ ျဖဴ စင္မႈ႕ ခ ်စ္ျခင္းေတြ ေပါ့ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">တခုေသာညေန ခင္းမွာ အဲဒီ အမွတ္တရေတြကို က ်မ ျပန္သြားရွာခဲ့တယ္ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">လွည္းတန္းေစၽးေဘးက လမ္းတေလွ ်ာက္ ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး..ဟိုးးးအရင္က အတိုင္းဘဲ ...</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေျပာင္းလဲသြားတာက က ်မ ... အေဖၚမပါ တေယာက္ထဲ အိတ္တလံုး လြယ္ျပီး ဟိုေငးဒီေငးနဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေယာင္ခ ်ာ ခ်ာ ျဖစ္ေနတဲ့က ်မ ..အက ်ီဆိုင္ထဲဝင္ရမလား..က ်မဘာအက ်ီမွ ဝယ္ခ ်င္စိတ္မရွိဘူး..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဖိနပ္ဆိုင္လား...ဟင့္အင္းး.. က ်မ မလိုခ ်င္ဘူး...က ်မ ရင္ ထဲကအလိုခ ်င္ဆံုးအရာက သူငယ္ခ ်င္း</span><br />
<span class="text_exposed_show">တေယာက္ေယာက္ နဲ႕ မ ်ား ေတြ႕ လိုက္ေလ မလား ဆိုတာပါဘဲ ။သူတို႕ေတြလည္း က ်မလိုဘဲ </span><br />
<span class="text_exposed_show">သတိရမိတဲ့ ညေနခင္းေတြမွာ အတိတ္ကို ျပန္တမ္းတ ဖို႕ ေရာက္ေကာင္းေရာက္လာမွာပါ ။ဒါေပမဲ့ က ်မတို႕ေတြ မဆံု ျဖစ္ၾကေတာ႕ ဘူး.. ။။။။အခ ်ိန္ေတြၾကာသြားျပီ ...ေနာင္လည္း ဆံု ခ ်င္မွ ဆံုပါလိမ့္မယ္။</span><br />
<span class="text_exposed_show"> နွစ္ေတြ ဆယ္ခ ်ီျပီး ၾကာျပီးကာမွ အမွတ္တထင္ ဆံုသလိုလည္း ဆံု ခ ်င္လည္းဆံုမွာေပါ့ ။မဟုတ္ဘူးလား....။။။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">ဆံပင္ရွည္ရွည္ တင္ပါးေလာက္ နဲ႕ ခပ္ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ မိန္းကေလးတေယာက္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">မ ်က္နွာသြယ္သြယ္ ..မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္ </span><br />
<span class="text_exposed_show">ရယ္လိုက္ရင္ သြားတက္ေလးနဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေျခ တဘက္ သိပ္မသန္တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">အသားညိဳ ညိဳ ညက္ညက္ေလးနဲ႕မွဲ႕ ကေလးပါတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္...</span><br />
<span class="text_exposed_show">ကခ ်င္လြယ္အိတ္ အနီေလးနဲ႕ ကတၱီပါ ပံုေတာ္ ဖိနပ္ေလးေတြ စီးတတ္တဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္...</span><br />
<span class="text_exposed_show">မင္းသမီး စိုးျမတ္သူဇာလို ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ ထြားထြားနဲ႕ မိန္းကေလးတေယာက္... </span><br />
<span class="text_exposed_show">သူတို႕ေတြ ဘယ္ေတြမ ်ားေရာက္ေနၾကလည္း.. ... တခ ်ိန္က ကခ ်င္လြယ္အိတ္ေလး</span><br />
<span class="text_exposed_show">အျမဲလြယ္ေနၾက မိန္းကေလး ကေတာ့ အမွတ္တရ ေတြကို ျပန္လာေကာက္ေလရဲ႕ ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">က ်န္တဲ့သူေတြ ေရာ အမွတ္တရ ေတြကို ျပန္လာရွာၾကရဲ႕လား...</span><br />
<span class="text_exposed_show">တေန႕မွာေတာ့ သူတို႕ ေတြ ဆံုေကာင္းပါရဲ႕ ေနာ္... ။။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">လွည္းတန္းကို ေငးရင္းေမာရင္း ျပန္တမ္းတ မိတာေတြ အမွတ္ရတာေတြကို တေယာက္ထဲ </span><br />
<span class="text_exposed_show">တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ခံစားရင္း တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းဘက္ကို က ်မ ေလွွ ်ာက္လာမိတယ္.. </span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">တခ ်ိန္က ညဘက္ဆိုရင္ ကားေတြရွင္းျပီး လူအသြားအလာ နည္းပါးလြန္းတဲ့ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာ</span><br />
<span class="text_exposed_show">လမ္းႀကီးေတာင္ လွည္းတန္းမီးပြိဳင္႔ နားကေန စလို႕ ကားပိတ္ေနလိုက္တာ...အသက္ရႈ ၾကပ္ ခ ်င္စရာ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">အရင္ကဆို UFL မွာ ဖြင့္တဲ့ သင္တန္းကေန ျပန္တဲ့ညဘက္ အခ ်ိန္ဆို ရွင္းေနတဲ့ လမ္းႀကီးက</span><br />
<span class="text_exposed_show">အခုေတာ့ မီးေရာင္ တထိန္ထိန္နဲ႕ ၾကပ္ပိတ္ေနတဲ့ ကားတန္းႀကီး...ကားေပၚမွာေတာ႕ စိတ္မရွည္ ျခင္း</span><br />
<span class="text_exposed_show">မ ်ားစြာ နဲ႕ မ ်က္နွာေတြ ...ကားေမာင္းတာထက္ လမ္းေလွ ်ာက္လိုက္တာကမွ ျမန္ဦးမဲ့ အေျခအေနမ ်ိဳ း ..။</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIORFj00xw7zIy-B8zpBG4vb3GsTzzfGG1CsNGkpEn0O0Ove_Ss_dlqiEilnSVbdIOFZGpcQyruiagUXhSUUYT-MgpnyGCL0d5P5ILypRBjbTeQULfmdYlCMKx3DB2MwHX_LAM3kj-D6G3/s1600/20150205_185446.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIORFj00xw7zIy-B8zpBG4vb3GsTzzfGG1CsNGkpEn0O0Ove_Ss_dlqiEilnSVbdIOFZGpcQyruiagUXhSUUYT-MgpnyGCL0d5P5ILypRBjbTeQULfmdYlCMKx3DB2MwHX_LAM3kj-D6G3/s320/20150205_185446.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<br />
<span class="text_exposed_show">က ်မ စိတ္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး တေယာက္ထဲ အေတြးေတြနဲ႕ လမ္းေလွ ်ာက္ခ ်င္တဲ့ စိတ္ေတာင္</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေပ ်ာက္သြားတယ္ ။ကားေပၚကလူေတြမေျပာနဲ႕ လမ္းေပၚကလူေတာင္ စိတ္မရွည္ ခ ်င္တာ ..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေပ ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အရာေတြ ထဲမွာ သူငယ္ခ ်င္းေတြရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕ ေတြပါသလို ..ဒီလမ္းမႀကီးရဲ႕ တိတ္</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဆိတ္ျခင္းလည္းပါတယ္ ။က ်မ ျပန္ရွာေဖြရမဲ့ အထဲမွာ က ်မရဲ႕ သူငယ္ ခ ်င္းေတြပါသလို က ်မရဲ႕ အမွတ္ရ</span><br />
<span class="text_exposed_show">ျခင္းေတြပါသလို ..ဒီလမ္းမႀကီးရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ျခင္းပါ ပါေန ပါေရာလား ။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show"> အရင္ကဆို လွည္းတန္းဘက္ကေန တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းဘက္ကို ကူးလိုက္တာနဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">ရာသီဥတုေတာင္
ခ ်က္ခ ်င္းေျပာင္းသြားသလို.. ညေနဘက္ 6နာရီေလာက္ဆို လမ္းဒီဘက္
ကူးလိုက္တာနဲ႕ ေအးစိမ္စိမ့္ေလကေလးေတြ က ဆီးႀကိဳ နႈတ္ဆက္တယ္... သစ္ရြက္
ေတြရဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">အေငြ႕အသက္ လတ္ဆတ္စိမ္းျမ မႈ႕ေတြက ေပြ႕ဖက္ နႈတ္ဆက္တယ္...ေလတိုက္လိုက္တိုင္း </span><br />
<span class="text_exposed_show">အပင္ႀကီးေတြက အကိုင္းေတြ အခက္ေတြ အခ ်င္ခ ်င္း ထိခတ္လိုက္တဲ့ ရွဲခနဲအသံေလးက </span><br />
<span class="text_exposed_show">သံစဥ္ေလးတပုဒ္လို ေဖ ်ာ္ ေျဖ ျပန္တယ္...။။ </span><br />
<span class="text_exposed_show"></span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">အခုက ်ေတာ့ လမ္းအျပည့္ စီထားတဲ့ ကားေတြ ..ကားေတြက ထြက္တဲ့မီးခိုးေငြ႕ေလးေတြ</span><br />
<span class="text_exposed_show">အင္ဂ ်င္စက္သံေတြ စိတ္မရွည္ ျခင္း အမွတ္အသားျဖစ္တဲ့ ကားအစီးတိုင္းအထဲက စူပုပ္ပုပ္</span><br />
<span class="text_exposed_show">မ်က္နွာေတြ ..ကားအမ ်ိဳးအစား အႀကီးအေသးသာကြာသြားမယ္.. ကားထဲက လူတိုင္းရဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">မ ်က္နွာေတြကေတာ့ တပံုစံထဲဘဲ.... ပိတ္ေနတဲ့ကားတန္းႀကီးကိုေတာင္ ၾကည့္ျပီး က ်မစိတ္ထဲ</span><br />
<span class="text_exposed_show">မြန္းၾကပ္လာသလိုဘဲ.. </span><br />
<span class="text_exposed_show">"" ဟိုအရင္ အခ ်ိန္ေတြ တမ္းတမက္ေမာ..ျပန္လိုခ ်င္တယ္ အခုေလ ...</span><br />
<span class="text_exposed_show">... .... ..... ... </span><br />
<span class="text_exposed_show">ဟိုအရင္က အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြလည္း စိတ္ထဲေရာက္ရွိလာ</span><br />
<span class="text_exposed_show">မ ်က္လံုးထဲကမထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး စိတ္ကူးထဲကမထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး ""ဆိုျပီး</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူးဆိုတဲ့ သီခ ်င္း ကိုဟစ္ျပီးေတာ့သာဆိုလိုက္ ခ ်င္ေတာ့တယ္... ။။။</span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">အမွတ္တရ ကို ျပန္တမ္းတ မိတာေတာင္ မြန္းမြန္းၾကပ္ၾကပ္ နဲ႕ တမ္းတခဲ့ရတဲ့ က ်မပါေလ ...။</span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">မနက္ဘက္ တမနက္ေတာ႕ ေခမရဌ္ ကို သြားစားမယ္လို႕ စိတ္ကူး ခဲ့ေပမဲ့ ..အခ ်ိန္မေပးနိုင္မႈ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">လမ္းမသင့္မႈ႕ ေတြေၾကာင့္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.. သြားမယ္လို႕ စိတ္ကူးေပမဲ့လည္း ကားေပၚမွာတင္</span><br />
<span class="text_exposed_show">လမ္းပိတ္ေနတာနဲ႕တင္ သြားခ ်င္တာကတေနရာ ေရာက္သြားတာကတေနရာ လည္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ...။</span><br />
<br />
<span class="text_exposed_show">က ်မျပန္လာတဲ့ တေခါက္မွာ အထက္တန္းတုန္းက သူငယ္ခ ်င္းတခ ်ိဳ႕တေလနဲ႕ျပန္ဆံုတယ္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">အိမ္နီးျခင္း သူငယ္ခ ်င္းတခ ်ိဳ႕တေလနဲ႕ ဆံုတယ္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">က ်မရဲ႕ စာေပ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ ်င္းေတြနဲ႕ ဆံုတယ္..</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဒါေပမဲ့ က ်မ ေက ်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ ်င္းေတြနဲ႕ ျပန္ကို မဆံုဘူး.. ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">သူတို႕လည္း တေယာက္တေနရာစီ ကေန က ်မလိုဘဲ သတိရမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">အရင္လိုေတာ့ အားလံုးဆံုဖို႕ ဆိုတာ မျဖစ္နို္င္ေတာ့ေပမဲ့ ..အရင္ကအမွတ္တရ ေတြထဲမွာေတာ့</span><br />
<span class="text_exposed_show">အားလံုးပါ ပါတယ္ ..။က ်မရဲ႕ အမွတ္ရျခင္း ညေနခင္းေလးတခုကေတာ့ လြမ္းဆြတ္စရာလည္း</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေကာင္းခဲ့သလို ...အကင္နံေတြ မီးခိုးနံေတြနဲ႕လည္း သင္းပ ်ံခဲ႕ပါတယ္ ။သတိရျခင္းေတြနဲ႕</span><br />
<span class="text_exposed_show">ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ညေနခင္းေလးမွာ.. ကားပိတ္ျခင္းနဲ႕လည္း စိတ္မရွည္ တဲ့ သူေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">အဲဒီညေနခင္းေလးက ေတာ့ အေရာင္စံုေအာင္ ျခယ္မႈန္းထားတဲ့ ပန္းခ ်ီကားတ ခ ်ပ္လုိပါဘဲ ။</span><br />
<span class="text_exposed_show">ေနာက္ထပ္လည္းအဲလို ညေနခင္းေလးေတြ ဆံု ခ ်င္ပါေသးတယ္ ......။။ </span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show"><br /></span>
<span class="text_exposed_show">ပစ္ပစ္</span><br />
<span class="text_exposed_show">Am 3:23</span><br />
<span class="text_exposed_show">8.6.2015 </span><br />
<span class="text_exposed_show"><br /></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-82365401562050971812015-06-05T02:31:00.000+08:002015-06-05T02:31:15.328+08:00ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ ..ျခင္း<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က်မတို႕ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝတုန္းက ပံုျပင္သိပ္ႀကိဳက္တယ္... အိမ္က အဘိုးအဘြား ဒါမွ မဟုတ္<br />
ႀကီးေတာ္ ေတြက ပံုတိုပတ္စ ကေလးေတြ ..သမိုင္းေတြရာဇဝင္ေတြ ထဲက ဘုရင္အေၾကာင္းေတြ<br />
တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရေျပာျပရင္ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ..<br />
စိတ္ထဲမွာလည္း ပံုျပင္ထဲက ၾကားရတာေတြကို ျမင္ေယာင္မိလုိ႕ ...ပံုျပင္နားေထာင္ရတာကိုက<br />
အရသာတမ်ိဳဳ ဳ း လို ခံစားမိေနတာ ... <br />
ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ဘာမွ မဖန္တီးနိုင္ေသးတဲ့အရြယ္မွာ သူမ်ားေျပာျပမွသာ သိရတာကိုးးး<br />
စာေသခ်ာ မဖတ္တတ္ေသးဘူး...အဲဒီေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ ပံုျပင္စာ အုပ္ေတြကိုယ့္ဘာသာ<br />
မဖတ္တတ္ဘူး..တေယာက္ေယာက္ကဖတ္ျပ မွ သာ သိရတာ.. အဲဒီေတာ့ ပံုျပင္ေျပာျပတာတို႕<br />
ကာတြန္းစာအုပ္ဖတ္ျပတာတို႕ ဆိုရင္ သိပ္သေဘာက်မိတယ္...။<br />
<br />
အဘြားေျပာျပရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္က အေၾကာင္းေတြေပါ့ ။အဘြားငယ္ငယ္က ဂ်ပန္ေခတ္ကို<br />
ကေလးဘဝနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမီပါတယ္... သူတို႕ငယ္ငယ္က ညဘက္ဆို ဗံုးခိုက်င္းထဲ<br />
ဝင္အိပ္ရတယ္တဲ့ ။အဘြားရဲ႕ အေမက အိမ္မွာေစ်းဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းပါတယ္ ။ဂ်ပန္ေတြ<br />
ေစ်းလာဝယ္ရင္ ကေလးေတြက ေၾကာက္လို႕ အိမ္ထဲဝင္ပုန္းေနၾကတယ္ဆိုတာေတြ ..<br />
က်မတို႕မသိလိုက္တဲ့ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အေကာင္းအဆိုးေတြကိုအဘြားေျပာျပ လို႕ နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္ ။<br />
လြတ္လပ္ေရးရျပီလို႕ ေရဒီယိုကေနေၾကျငာတဲ့အခါမွာ အဘြားတို႕ တရြာလံုး ငိုခဲ့ၾကတာတဲ့ ။<br />
လူႀကီးေတြက ငိုေတာ့ အဘြားတို႕ ကေလးေတြလည္း ဘာမွန္းမသိညာမွန္းမသိလိုက္ငိုၾကတာတဲ့ ။<br />
က်မတို႕ အခုေခတ္လူငယ္ေတြမသိလိုက္ မျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို အဘြားစကားေတြ<br />
နားေထာင္ျပီးက်မငယ္ငယ္က ၾကားခဲ့ရဘူးသည္ ။<br />
<br />
ေနာက္ေတာ့ အတန္းေက်ာင္းေလးစတက္ရေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေလးေတြ ..မိုးေသာက္ပန္းစာအုပ္တုိ႕ ေရႊေသြး စာေစာင္တို႕ကို စာလံုးေပါင္းဖတ္တတ္လာတယ္ ။<br />
ကာတြန္းထဲမွာဆိုရင္လည္း ေမာင္ဒီလံုး ၊ဇီးေတာ္ပြင့္၊ ဘနဲ႕ဖြားစြာ ..အစရွိတဲ့ကာတြန္းစာအုပ္ေလးေတြ ကို စာလံုးေပါင္း ဖတ္တယ္..<br />
စာဖတ္တာ သြက္ေအာင္ဆိုျပီး အိမ္ကလူႀကီးေတြက ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ စာအုပ္ ဝယ္ေပးတယ္..<br />
တေန႕နည္းနည္းခ်င္းဖတ္တယ္..အဲလိုနဲ႕ ေတ ၊ဇ ၊ သု ၊ေန ၊မ ၊ဘူ ၊စန္ ၊ဒါ ၊ဝိ ၊ေဝ ..ဆိုျပီး<br />
ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ကို သိလာတယ္... (အခုေခတ္ကေလးေတြကေတာ့ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ကို<br />
သိမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ..သိတဲ့ကေလးမ်ားလည္း ရွိနိုင္ပါေသးတယ္လို႕ ေမွွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ) ။<br />
<br />
အဲလိုအတန္းေက်ာင္းေလး စတက္လို႕ သံုးေလးတန္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ ..<br />
<br />
ပဲႏြယ္ပင္ကရွည္ထြက္လာျပီး မင္းသားေလးကို တင္ျပီး လမင္း စီကိုတက္သြားတယ္ဆိုတာတို႕ ...<br />
မိေက်ာင္းႀကီးက မင္းသားေလးကို ပါးစပ္ထဲငံဳုျပီးျမစ္ကို ျဖတ္ကူးသြားတယ္ဆိုတာတို႕ကုိ ပံုျပင္ထဲက<br />
ဇာတ္လမ္းအျဖစ္နဲ႕သာ လက္ခံမိေတာ့တယ္ ။ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္စာဖတ္တာ မ်ားလာတဲ့ အခါမွာ<br />
ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အသိညဏ္ေလးနဲ႕ လည္း ေၾသာ္..ဒါဟာပံုျပင္ဇာတ္လမ္းပါလားလို႕ စဥ္းစားမိလာ<br />
တာပါ ။စာဖတ္ျခင္းက အသိညဏ္ကို တိုးေစတယ္ဆိုျပီးေျပာခ်င္တာပါ ။<br />
<br />
က်မတို႕ငယ္စဥ္တုန္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းဆိုျပီး ဘာသာေရး<br />
သင္တန္းေလးေတြ ဖြင့္ျပီး သင္ေပးပါတယ္ ။ တက္ခ်င္တဲ့ကေလးေတြ စာရင္းေပး ..ျပီးရင္ တပါတ္ကို<br />
သံုးရက္ ေန႕လည္ဘက္ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ သြားသလိုဘဲ စာအုပ္ေလးတအုပ္ခဲတံေလးတေခ်ာင္း<br />
ယူျပီးသြားရတာပါ ။သင္ေပးတဲ့ဆရာမက ဘာသာေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဘုရားစာေတြ သင္ေပးတယ္..<br />
ေနာက္ျပီး ဘုရားဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ ေတြ ေျပာျပတယ္ ... ငါးပါးသီလ ရွစ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္တဲ့<br />
ေကာင္းက်ိဳး ေတြ သီတင္းကြ်တ္ မီးထြန္းပြဲ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာေတြ ..မိဘရိုေသျခင္းရဲ႕<br />
အက်ိဳးေက်းဇူး..မိဘ ကိုအလုပ္အေကြ်းျပဳ တဲ့ သုဝဏသာမ သတို႕သားအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္..<br />
ကေလးေတြကို ဘာသာေရးနဲ႕ ရင္းနွီးေအာင္ ..လိမ္မာယဥ္ေက်းတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ အေထာက္အကူေပးတဲ့ ေႏြရာသီ သင္တန္းေလးေတြေပါ့ ။(အခုေတာ့အဲလိုသင္ေပးတာေတြ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး ...ကေလးေတြလည္းေႏြရာသီမွာ ဂိမ္းဆိုင္ေရာက္ကုန္ပါတယ္ )<br />
<br />
ေန႕လည္ဘက္ သင္တန္းအခ်ိ္န္မွာ ေက်ာင္းသားမိဘ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အာဟာရဒါန လုပ္ပါတယ္။<br />
ေန႕လည္ သာကူက်ိဳ လာေကြ်းတာမ်ိဳး .. မုန္႕လက္ေဆာင္း လာတိုက္တာမ်ိဳးပါ ။ေႏြရာသီသင္တန္းဆိုေတာ့<br />
လာတက္တဲ့ကေလးကလည္း မမ်ားလွပါဘူး ၊ လာေကြ်းရတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘ<br />
ေတြအဖို႕လည္း ကရိကထမမ်ား လွပါဘူး..အိုးေလးတအိုးယူလာ ကေလးေတြကို တေယာက္တပန္းကန္<br />
ထည့္ေပးရံုပါဘဲ ..တခါတေလ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးေကြ်းပါတယ္...က်မတို႕ ေတြလည္း မုန္႕စားရတယ္ဆိုေတာ့ သင္တန္းသြားရမွာ မပ်င္းၾကေတာ့ဘူးေပါ့ .. ေႏြရာသီသံုးလကို အျမဲတမ္း<br />
ဖြင့္ပါတယ္.. အဲလိုဗုဒၶဘာသာသင္တန္းတက္ျပီးသြားရင္ တက္တဲ့ကေလးေတြအားလံုး ငါးပါးသီလ ရွစ္ပါးသီလခံတတ္သြားသည္ ။ငါးပါးသီလဆိုတာဘာလည္း ရွစ္ပါးသီလဆိုတာဘာလည္း<br />
ေသခ်ာသိသြားျပီ ။ဘုရားရွိခိုးေမတၱာပို႕ေတြကို ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးေအာင္ ရြတ္တတ္သြားျပီ ။<br />
အခုေခတ္ကေလးေတြက အဲတာေတြ မသိေတာ့ပါဘူး..အိုပါး ...အိုမား ...အာပုက်ိ ..ဆိုတဲ႕<br />
ကိုးရီးယား ယဥ္ေက်းမႈ႕ မွာစီးေမ်ာကုန္ၾကပါသည္ ။<br />
<br />
<br />
က်မတို႕ငယ္စဥ္က အခုလို ပါဝါရိန္းဂ်ားေတြ အရုပ္ဂိမ္းေတြ မရွိပါဘူး ။ ဂိမ္းဆိုင္ေတြလည္း မရိွပါဘူး ။<br />
ေက်ာင္းပိတ္ရင္ လက္လက္ထ ေအာင္လမ္းမေပၚထြက္ေတာ့ၾကတာပါဘဲ ။<br />
<br />
အရင္တုန္းကအခုေခတ္လို ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြ မမ်ားတာလည္းပါမွာေပါ့ ။ကေလးတသိုက္လမ္းေပၚ<br />
ထြက္ေဆာ့ေနလည္း ကားအႏာၱရာယ္ ျဖစ္မွာ ထိခိုက္မႈ႕ ျဖစ္မွာစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး ။အခ်ိန္တန္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ထမင္းျပန္လာစားဦး ဆိုျပီးေခၚလိုက္ရံုပါဘဲ ။ တေန႕ရတဲ့ မုန္႕ဖိုးကိုတခါတေလ ေတာက္ခံု<br />
ငွားေတာက္တယ္.. စက္ဘီးငွားစီးၾကတယ္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ စကၠဴ အရုပ္မေလးေတြ ဝယ္တယ္ ။<br />
စနစ္ႀကီးတဲ့မိဘမ်ားကေတာ့ စုဘူးတလံုးပါဝယ္ထားေပးျပီးပိုက္ဆံစုတတ္ေအာင္ သင္ေပးပါတယ္။<br />
တေန႕တက်ပ္ရရင္ ငါးမူးဘူးထဲ့ထည့္စု ခိုင္းတာေပါ့ ။အခုေခတ္မွာေတာ့ ကေလးေတြလည္း ႀကီးျမင့္<br />
လာတဲ့ကုန္ေစ်းနႈံးနဲ႕ အလ်င္မွီေအာင္ စုဖို႕အသာထား ၊ေပးတဲ့မုန္႕ဖိုးနဲ႕<br />
ေလာက္ေအာင္သံုးစြဲရမယ္ထင္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ေခတ္မွာ က်မငယ္ငယ္တုန္းကလို ေႏြရာသီမွာ သင္ေပးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမ်ိဳး<br />
မရွိေတာ့ဘူး ။ကေလးေတြစုျပီး လမ္းမမွာထြက္ကစားတာမရွိေတာ့ဘူး ။ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဘာလည္းဆိုတာ မသိၾကေတာ့ဘူး ။မိုးေသာက္ပန္း ..ေရႊေသြး ေတဇ အစရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြကို မသိၾကေတာ့ဘူး ။ငါးပါးသီလ ဘယ္လိုခံရလည္း ဆိုတာထက္ ..ပါဝါရိမ္းဂ်ားထဲက ဇာတ္ေကာင္က<br />
လက္ေထာင္ျပီး ဘယ္လိုေအာ္လည္းဆိုတာဘဲ သိေတာ့တယ္ ။ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းေတြလား<br />
ေခတ္ရဲ႕တိုးတက္မႈ႕ေတြလား မေဝဖန္တတ္ေတာ့ပါဘူး ။ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာတာကေတာ့ အေသ<br />
အခ်ာပါဘဲ။<br />
<br />
က်မရဲ႕အကိုကေမြးတဲ့ကိုးတန္းေက်ာင္းသား တူေတာ္ေမာင္က ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဘာလည္းဆိုတာ မသိပါဘူး။<br />
" နင္အခုကိုးတန္းေတာင္ေရာက္ေနျပီ ရွစ္တန္းတုန္းက မေဟာ္သဓာဇာတ္ေတာ္ကို မသင္ရဘူးလား" ဆိုေတာ့ " သင္ရတယ္" တဲ့..." ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ဆိုတာ မေဟာ္သဓာလို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳဳး ဆယ္ခုေလ " ဆိုေတာ့...<br />
မေဟာ္သဓာကိုေတာ့ သင္ရလို႕သိတယ္တဲ့ ၊က်န္တဲ့ ကိုုးေယာက္ကို မသိတာတဲ့ ။<br />
<br />
ေကာင္းေရာဟယ္...ဆိုျပီး ေရႊတိဂံုဘုရား စာအုပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေန ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕<br />
စာအုပ္ဝယ္ေပးခဲ့လုိက္ပါတယ္ ။ငါေတာ့ ဇတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ဆိုတာ ဘာလည္း မရွင္းျပ နိုင္ေတာ့ဘူး..နင္အားတဲ့အခ်ိ္န္သာဖတ္ေတာ့လို႕<br />
မွာခဲ့လိုက္တယ္ ။ဒါေတာင္သူက စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုစံနဲ႕ပါ ။ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဆိုတာ<br />
ဘာေတြေရးထားတာလည္း သိခ်င္ပံု မရွိပါဘူး ။စာအုပ္ဖတ္ဖို႕ထက္ အားတာနဲ႕ဖုန္းကိုင္ျပီးဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ကို ပိုအားသန္ေနတာပါ ။ကေလးေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့စရိုက္က<br />
အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေနတာလား အဆိုးဘက္ကို ဦးတည္ေနတာလားဆိုတာ<br />
စဥ္းစားစရာပါ ။စာအုပ္ကိုင္ဖို႕ထက္ ဖုန္းကိုင္ဖို႕ဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ကိုသာ အားသန္ေနတာပါ ။<br />
<br />
အမဝမ္းကြဲက ေမြးထားတဲ့ ေလးနွစ္သားတူေလးကလည္း အေကာင္သာငယ္သာ ပါဝါကမငယ္ပါဘူး ။<br />
ပါဝါဘယ္ငယ္မလည္းေလ ။ပါဝါရိမ္းဂ်ား ေခြမွန္သမွ်<br />
သူ႕မွာအကုန္ရွိပါတယ္ ။ဘုရားစာေတာ့ ၾသကာသ ကိုသူ႕အေမသင္ထားေပးလို႕ရေပမဲ့ က်န္တာကေတာ့ သူလည္း အခုေခတ္ကေလးေတြပံုစံအတိုင္း ဖုန္းတလံုးနဲ႕ဂိမ္းေဆာ့ပါတယ္ ။ <br />
သူ႕အတြက္ ဖုန္းအေသးေလးတလံုးဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ဝယ္ထားေပးရပါသည္ ။က်မ ျပန္စဥ္းစားမိသည္<br />
က်မေလးနွစ္သမီးအရြယ္တုန္းက အခုလိုဖုန္းေတြဘာေတြ ဆိုတာမေျပာနဲ႕ tv ေတာင္ မဖြင့္တတ္ပါဘူး ။<br />
tv ၾကည့္ခ်င္ရင္ လူႀကီးေတြကို ဖြင့္ေပးပါလို႕ ေျပာရပါသည္ ။အေမတို႕ကလည္း ကေလးကကေလးလိုေန<br />
ဟိုနွိပ္ဒီနွိပ္မလုပ္နဲ႕ ဓါတ္ေတြ ဘာေတြလိုက္မယ္ဆိုျပီး ေျပာထားေတာ့ ဘာမဆို အေမေရ ဖြင့္ေပးပါ ဆိုျပီး<br />
လူႀကီးလုပ္ေပးမွ ရတာပါ ။ယခင္နဲ႕ယခုကေတာ့ ဘယ္တူနိုင္မလည္းေလ ။ကြာျခားခ်က္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ ။<br />
ေကာင္းတာမ်ားတဲ့ကြာျခားခ်က္လား ဆိုးတာမ်ားတဲ့ ကြာျခားခ်က္လားဆိုတာ ေျပာဖို႕ ခက္လွပါတယ္ ။<br />
<br />
အခုေခတ္ခ်ာတိတ္ေလးေတြက က်မတို႕ငယ္စဥ္ကလိုေတာ့ ဟိုဟာလည္း မကိုင္တတ္ မဖြင့္ရဲ ...<br />
ေနရာတကာလူႀကီးအားကိုးတဲ့ ပံုစံမဟုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး ။နည္းပညာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္<br />
က်မတို႕ငယ္စဥ္ကကထက္ကို အမ်ားႀကီး ေတာ္ပါတယ္ ။ကေလးေပမဲ့လည္း အထင္ေသးလို႕<br />
မရပါဘူး ။တခုပါဘဲ ..က်မတို႕ငယ္စဥ္ကလိုေတာ့ လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြကိုေတာ့<br />
တလံုးတပါဒ မွ မသိေတာ့ပါဘဲ ။မိဘေတြကလည္း အေဖေရာ အေမေရာ စီးပြားေရး စားဝတ္ေနေရး<br />
ကို လံုးပမ္းေနရေတာ့ သားသမီးေတြကိုလည္း ေသခ်ာသြန္သင္ေပးရမဲ့အခ်ိန္မ ရွိေတာ့ပါဘူး ။<br />
ကေလးျငိမ္ရင္ျပီးေရာ သူတို႕ႀကိဳက္တာ ဝယ္ေပးထားလိုက္တာက မ်ားသည္ ။အဲဒီေတာ့<br />
ကေလးေတြ အခုလို ဂိမ္းသမားအေသးစားေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ မိဘကို အျပစ္တင္ရမလား<br />
တက္လာတဲ့ကုန္ေစ်းနႈံးကို အျပစ္တင္ရမလား ဖုန္းကဒ္ေတြ ေစ်းေပါလာတာကို အျပစ္တင္ရမလား<br />
အရင္လိုဗုဒၶဘာသာသင္တန္းေလးေတြ မသင္ေပးေတာ့တာကို အျပစ္တင္ရမလား ....<br />
လား ....လား...လားး ေပါင္းမ်ားစြာပါဘဲ ။<br />
<br />
အဘြားတို႕ေခတ္က တရြာလံုးမွာမွ ေရဒီလိုတလံုးေလာက္ဘဲ ရွိတယ္ ။ အေမတို႕ေခတ္ေရာက္ေတာ့<br />
အိမ္တိုင္း ေရဒီယို ရွိေနျပီ ။ကက္ဆက္က်ေတာ့ တလမ္းလံုးမွာ မွ တလံုးေလာက္ရွိတာ ။က်မတို႕ငယ္ငယ္<br />
ဘဝက်ေတာ့ အိမ္တိုင္းနီးပါးေလာက္ ကက္ဆက္ေလးေတြ ရွိတယ္ ။ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္လို႕ ေခၚတဲ့<br />
တယ္လီေဗးရွင္း ကတလမ္းလံုးမွာမွ တလံုးေလာက္ရွိတာ ။အခုေခတ္ မွာ အိမ္တိုင္း sky net ရွိတယ္..<br />
စေလာင္းရွိတယ္ ။ လူတိုင္း အင္တာနက္ သံုးနိုင္တယ္ ။ဖုန္းေလးတလံုး ရွိရင္ တကမာၻ လံုးနဲ႕<br />
ဆက္သြယ္လို႕ရတယ္ ။facebook အေကာင့္ တခုရွိရင္ သတင္းအစံုဖတ္လို႕ရတယ္ ။ တကမာၻ လံုး<br />
ေနရာအနွံကို facebook ကေန တဆင့္ ၾကည့္လုိ႕ရတယ္.. ဘယ္ေနရာ ဘာျဖစ္တယ္..<br />
ဘယ္မင္းသမီးအေၾကာင္း ..ဘယ္အလွမယ္ျပိဳင္ပြဲကဘယ္လို ..အဂၤလန္ကေဘာလံုးသမား<br />
အေၾကာင္း..ေဟာလိဝုဒ္ က ကမာၻေက်ာ္မင္းသားမင္းသမီးအေၾကာင္း ..ကိုးရီးယားက ေကေပါ့ပ္ အဖြဲ႕ေတြ<br />
အေၾကာင္း ..သတင္းအစံုအလင္မွာ ဆိုျပီး အခ်ိန္နဲ႕တေျပးညီ သိနုိင္တယ္ ။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့ ..အခုေခတ္ကေလးေတြက ပံုျပင္ဆိုတာကို ေသခ်ာမသိၾကေတာ့ဘူး..လူႀကီးေတြကို ရိုေသရေကာင္းမွန္း တခ်ိဳ႕ေတြကမသိၾကေတာ့ဘူး ။ဂါဝရတရား ၁၀ ပါးဆိုတာ<br />
ဘာလည္း မသိၾကေတာ့ဘူး ..ငါးပါးသီလအက်ိဳး အျပစ္ ကိုေသခ်ာမသိၾကေတာ့ဘူး ။ေခတ္ကေတာ့<br />
အဘြားေခတ္နဲ႕ အေမ ေခတ္ ..အေမေခတ္ နဲ႕ကိုယ္ေတြႀကီး ျပင္းတဲ့ ေခတ္..ကိုယ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေခတ္နဲ႕<br />
အခုလက္ရွိ တူ ..တူမ ေတြႀကီးျပင္းတဲ့ေခတ္.. မတူနိုင္ပါဘူး..ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာၾကတာ ဓမၼတာ ပါဘဲ။<br />
ေရြ႕လ်ား လာျခင္းေတြထဲမွာ အဆိုးေတြလည္း ပါလာသလို အေကာင္းေတြလည္း ပါလာပါသည္ ။<br />
ကိုယ္က စစ္ယူတတ္ဖို႕ဘဲ လိုပါသည္ ။ကာလေတြကေတာ့ ေရြ႕လ်ားေနမွာပါ ။<br />
<br />
ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ရင္ ေနေရာင္ ..ေလေျပေလညွင္း ေတြနဲ႕အတူ ဖုန္မႈန္႕ေတြ အမႈိက္စေလးေတြ<br />
ပါလာတတ္ပါသည္ ။ကိုယ့္အတြက္လိုအပ္မယ္ထင္တာကို စစ္ယူသိမ္းထားလိုက္ပါ ။<br />
မလိုတဲ့အရာကိုေတာ့ ရွင္းထုတ္လိုက္ပါ ။အမႈိက္ ရႈပ္မခံပါနဲ႕ ။ အသိတရား ဗဟုသုတဆိုတာ မ်ိဳးက ကိုယ္တိုင္ ရွာယူေလ့လာရတာပါ။ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ လာျခင္းေတြ ရဲ႕ေနာက္မွာ<br />
ေကာင္းေသာအျခင္းအရာေတြကို သာလွ်င္ ေရြးခ်ယ္ နိုင္ၾကပါေစ ။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Pm 5:41<br />
7.5.2015<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-76897822881373511882015-04-21T20:09:00.000+08:002015-04-21T20:09:05.959+08:00လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း...ေနာက္ကြယ္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
အိမ္ေထာင္မႈ႕ဘုရားတည္<br />
ေဆးမင္ရည္စုတ္ထိုး<br />
ဤသံုးခ်က္မပိုင္လွ်င္ ျပင္ရန္ခက္လွသည္ ...ဆုိတဲ့စကားပံု လူတိုင္းၾကားဖူးၾကမွာပါ ။<br />
<br />
က်မတို႕မိန္းကေလးမ်ားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳ ျခင္းဆိုတဲ့ အာဝါဟဝိဝါဟ<br />
လုပ္ငန္းပါဘဲ ... လက္ထပ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာ မွာသူခ်စ္ကိုယ္ခ်စ္ ခ်စ္လို႕ယူၾကသည္ ..မိဘက သေဘာက်လို႕ မိဘစိတ္တိုင္းက် လက္ထပ္သည္ ။ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ဘဲ လက္ထပ္လက္ထပ္...<br />
ထိမ္းျမားမဂၤလာ ကတိျပဳ လႊာ ဆိုတဲ့စာခ်ဳပ္ေလးထဲ သတို႕သားေရာသတို႕သမီးေရာ<br />
လက္မွတ္ထိုးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႕ ....ထိမ္းျမားမဂၤလာစာခ်ဳပ္ေနာက္ကြယ္မွာ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းဆိုတဲ့<br />
စာခ်ဳပ္ေနာက္တေစာင္ ျဖစ္မလာေအာင္ ယူရတဲ့တာဝန္ကပိုႀကီးတယ္ ...လက္ထပ္စာခ် ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ရတာက စကၠန္႕ပိုင္းေလးပါဘဲ ။တသက္လံုးတည္တံသြားေအာင္ထိန္းသိမ္းရတာက<br />
တဘဝလံုးပါ ။။။။ <br />
<br />
အဲလိုလက္မွတ္ထိုးထိမ္းျမားလက္ထပ္တဲ့အဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ ခ်စ္သူဘဝနဲ႕ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ..မိဘခ်င္း<br />
ရင္းနွီးလို႕ မိဘစိတ္တိုင္းက် တေယာက္ကို တေယာက္ေလ့လာၾကတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ...မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြက မိတ္ဆက္ေပးလို႕ သူငယ္ခ်င္းအေနအထားနဲ႕ တေယာက္ကိုတေယာက္ေလ့လာၾကတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ...အခ်ိန္တခုေတာ့ ယူရပါတယ္...လက္ထပ္ဖို႕ အခ်ိန္ ယူရတာက တနွစ္ၾကာရင္ၾကာမယ္...နွစ္ နွစ္ ၾကာရင္ၾကာမယ္...ဒါေပမဲ့ကာလအပိုင္းအျခားတခုေလာက္ဘဲ<br />
အခ်ိ္န္ေပးရတာပါ.. <br />
<br />
လက္ထပ္ပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ နွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီးတည္ေဆာက္လိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္တခုျပိဳကြဲမသြား<br />
ေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕အတြက္ကေတာ့ေယာက္က်ားေရာ မိန္းမေရာ နွစ္ေယာက္စလံုး<br />
တဘဝလံုးတာဝန္ယူရတာပါ ။ဘယ္နွစ္နွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္မရွိေတာ့ပါဘူး သတ္မွတ္ခ်က္ ကာလ<br />
မရွိတဲ့တာဝန္ယူမႈ႕တခုပါ ။ဒီၾကားထဲသားသမီးေတြရလာတဲ့အခါမွာ ျဖစ္လာတဲ့မိသားစုတခုကို<br />
အဆင္ေျပေျပ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖစ္ေအာင္တည္ေဆာက္ရတဲ့ တာဝန္လည္း မေသးလွပါဘူး..<br />
ေျပာရရင္ေတာ့ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးတခုျဖစ္လာဖို႕ဆိုတာ မိန္းမတေယာက္ထဲမွာတာဝန္ရွိတာ မဟုတ္သလို ေယာက္က်ားတေယာက္ထဲမွာလည္း တာဝန္ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး ..<br />
<br />
နွစ္ဦးနွစ္ဘက္ စလံုးမွာတာဝန္ရွိတာပါ ။<br />
<br />
ခ်စ္သူဘဝနဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ ဆိုတာ လံုးဝမတူပါဘူး .. လက္မထပ္ခင္ခ်စ္သူဘဝတုန္းက လက္ထပ္ျပီးရင္ ဆိုျပီးေမွ်ာ္မွန္းထားခဲ႕တာေတြက တကယ္တမ္းလက္ထပ္ျပီးတဲ့အခါမွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို<br />
ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ 100 မွာ 10 ေယာက္ေတာင္ မရွိခ်င္ပါဘူး.. ျပသနာတခုခု တက္လာတဲ့အခါ<br />
" နင္ မယူခင္တုန္းက မသိဘူးလား " လို႕ေမးရင္ .." အခုလိုျဖစ္လာမယ္လို႕ ဘယ္သူကသိမွာလည္း" ဆိုျပီးျပန္ေျဖၾကတဲ့သူႀကီးပါဘဲ ။အဓိကေတာ့ ခ်စ္သူဘဝဆက္ဆံပံုနဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝ ဆက္ဆံပံု<br />
ကြာျခားသြားတာေပါ့ ... အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုကထဲက ေယာက္က်ားေရာ မိန္းမေရာ နွစ္ဘက္စလံုး<br />
ပါဝင္ပတ္သက္ေနရတာပါ ..မယူခင္တုနး္ကလည္း ဒီနွစ္ေယာက္ပါဘဲ ယူျပီးေတာ့လည္း ဒီနွစ္ေယာက္ပါဘဲ<br />
လူအေျပာင္းအလဲမရွိပါဘူး..ဒါေပမဲ့ မယူခင္နဲ႕ယူျပီးကေတာ့ အေနအထား မတူၾကေတာ့တာအမွန္ပါ ။<br />
<br />
အိမ္ေထာင္တခုတည္ေဆာက္ျပီးတဲ့အခါမွာ အဆင္မေျပျဖစ္လာနိုင္စရာအေနအထားေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး<br />
ရွိနိုင္ပါတယ္ ။ စီးပြားေရး က်န္းမာေရး ဟိုဘက္ေဆြမ်ိဳး ဒီဘက္ေဆြမ်ိဳး အဆင္မေျပၾကတာ..<br />
ေခြ်းမနဲ႕ေယာကၡမ မတည့္တာ .. တဘက္နဲ႕တဘက္ ျပသနာေသးေသးေလးက စလို႕ အက်ယ္က်ယ္ျဖစ္လာ<br />
တတ္ၾကသည္ ။<br />
<br />
အဲဒီအခ်က္ေတြထဲမွာ မွ အဆင္မေျပတာအမ်ားဆံုးျဖစ္နိုင္တဲ့ အေနအထားတခုက စီးပြားေရး ပါဘဲ..<br />
ေငြေၾကးနဲ႕ စီးပြားေရးက တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ပါသည္ ...တခ်ိဳ႕ အိမ္ေထာင္ကေတာ့ ေငြေၾကး အရမ္းေျပလည္တယ္.. မိသားစု ကပူပင္စရာမလိုဘဲ...ေငြေၾကး ေျပလည္ တတ္နိုင္လြန္းေတာ့<br />
အိမ္ေထာင္ဦးစီးလုပ္တဲ့ေယာက္က်ားက တအိမ္ေထာင္စရိတ္တင္မကဘူး ..နွစ္အိမ္ေထာင္<br />
သံုးအိမ္ေထာင္ စရိတ္ေတာင္ တာဝန္ယူနိုင္အခါမွာ စပြန္စာေပးထားတဲ့ညီမေလးေတြ .. ကိုႀကီးနဲ႕မီးဇာတ္လမ္းေတြ ...ဦးနဲ႕သမီး ဆိုတာေတြ ဘာေတြညာေတြ ျဖစ္လာတတ္သည္ ။<br />
အိမ္ေထာင္တခုမွာ မိန္းမေဖာက္ျပန္တယ္ဆိုတာရွားပါသည္ ။ေယာက္က်ားေတြစေဖာက္ၾကတာမ်ားတယ္ ။<br />
(ဒါေပမဲ့လည္း လင္ငုတ္တုတ္အနားရွိရက္နဲ႕ ေဖာက္ျပန္တဲ့ မိန္းမေတြလည္းရွိနိုင္ပါသည္ ။<br />
မွ်မွ်တတေတြးေပးထားတာပါ ။)<br />
<br />
အေစာကေျပာသလိုေပါ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးက ပိုက္ဆံ အရွာေကာင္းတယ္.. လူရည္လည္တယ္ ..အေပါင္း<br />
အသင္းဆန္႕တယ္..အရြယ္ေလးလည္း ရွိတယ္ ။အဲတာဆိုရင္ေတာ့ အိမ္သူသက္ထားဇနီးမယား<br />
အေနနဲ႕ကသူေျခတလွမ္း လွမ္းရင္ ကိုယ္လည္းေျခတလွမ္း လွမ္းနိုင္ ေအာင္ အမွီလိုက္နိုင္ေအာင္<br />
ႀကိဳးစားေပေတာ့ ။ငါတို႕က ခ်စ္သူသက္တမ္း 5နွစ္ေလာက္ရွိျပီးမွ ယူၾကတာ..ငါ့ခ်စ္သူက တျခားမိန္းမဆို<br />
ေယာင္လို႕ေတာင္ လွည့္ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး စိတ္ခ်လက္ခ် မေနပါနဲ႕ ။ခ်စ္သူဘဝတုန္းက<br />
သူၾကည့္ခ်င္မွ ၾကည့္လိမ့္မယ္..အခုအိမ္ေထာင္သည္ဘဝ ေရာက္ျပီဆိုေတာ့ၾကည့္ခ်င္ၾကည့္နိုင္ပါသည္ ။<br />
ခ်စ္သူဘဝက သစၥာတရားက အိမ္ေထာင္သည္ဘဝကို ပါခ်င္မွာ ပါလာေတာ့မွာ ။ <br />
ကိုယ္က မ်က္ေျခမျပတ္ဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့ ။သတိဆိုတာ လိုတယ္ဘဲ ရွိပါသည္ ပို္တယ္ရယ္လို႕<br />
မရွိပါဘူး ။<br />
<br />
မိဘခ်င္း သေဘာတူေပးစားလို႕ ယူၾကတဲ့တည္ေဆာက္လိုက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုရင္လည္း<br />
လူႀကီးေတြမ်က္နွာပ်က္ေအာင္ေတာ့ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕ တထစ္ခ်မတြက္ထားပါနဲ႕ ။အေမတို႕က သတ္သတ္ အိမ္ကမိန္းမက သတ္သတ္ ဆိုျပီးလူႀကီးေတြ မ်က္နွာအိုးမည္းအကြင္းလိုက္ ခပ္တည္တည္ သုတ္တတ္တဲ့လူမ်ိဳးေတြ ရွိနိုင္တာဘဲေလ ။ကိုယ္က ဘယ္လိုလူမ်ိဳဳးနဲ႕ ဖူးစာဆံုလည္း ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရး ကံတရား... ကိုယ္ထိန္းသိမ္းနိုင္မႈ႕ အေနအထား ဒါေတြအကုန္လံုးက ကိုယ္နဲ႕ဘဲ ဆိုင္ပါသည္။<br />
တခ်ိဳ ႕ေတြက်ေတာ့လည္း မိန္းမဘက္က အစစျပည့္စံု အလိုက္သိ အထိန္းအသိမ္းေကာင္းေပမဲ့လည္း<br />
ေဗြဆိုးပါတဲ့ျမင္း ထိန္းမရသလိုဘဲ ...ညည္ဆိုးပါတဲ့လူကလည္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ မိန္းမနဲ႕<br />
ရထားပါေစ အက်င့္ကေကာင္းမလာပါဘူး ။<br />
<br />
ကိုယ္က ရိုးသားေအးေဆးတဲ့ သူနဲ႕ဆံုမလား ... ေခတ္ဆန္ဆန္ေနတတ္ေပမဲ့ မိသားစုဘဝဆိုတာကို<br />
တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့သူနဲ႕ ေတြ႕မလား..လည္လည္းမလည္ဘူး ရႈပ္လည္းရႈပ္ခ်င္တဲ့ မလည္ရႈပ္မ်ိဳးနဲ႕ဖူးစာပါမလား.. တကယ့္ကို ေဖာက္ျပန္ေရးသမားအႀကီးစားမ်ိဳးနဲ႕ ပတ္သက္မိမလား<br />
ဆိုတာေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕ ေလ့လာေရြးခ်ယ္မႈ႕နဲ႕ ဆိုင္သလို ကံတရားနဲ႕လည္း ဆိုင္မယ္လို႕ က်မေတာ့ ထင္သည္။<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တယ္ဆိုတာ စစ္မ်က္နွာတခုကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အတူတူ<br />
ဘဲလို႕ က်မထင္ျမင္မိသည္ ။တသက္လံုးတိုက္ေနရမဲ့ စစ္ ေပါ့ ။ တဘက္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ျပီး<br />
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရမလား ထိုးစစ္ဆင္ရမလား ..က်ားထိုးရေတာ့မလား ..ေစာင့္ၾကည့္ အေနအထားနဲ႕ ထားရမလား ...ေသခ်ာတာကေတာ့ အသင့္အေနအထားနဲ႕ ေနဖို႕ပါဘဲ ။ေယာက္က်ားမ်ားဟာ မယံုရလြန္းလို႕ပါ ။အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္လြန္းလို႕ပါ ။ခ်စ္လို႕ယူထားတာဘဲေလ..မိဘေတြေရြးခ်ယ္ေပးထားတာဘဲ မမွားနိုင္ပါဘူးေလ...<br />
ဆိုတာမ်ိဳးေတြးျပီး စိတ္ခ်လက္ခ် မ်က္စိမွိတ္မယံုထားပါနဲ႕ ..မိန္းမေတြက ေရြးခ်ယ္ျပီးျပီဆိုတာနဲ႕ အေျပာင္းအလဲမရွိေတာ့ေပမဲ့ သူတို႕ေတြကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႕ အမွ် ေျပာင္းလဲသြားတတ္သည္။ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် အသစ္ အသစ္ေသာ ဆိုတာေတြကို ေရြးခ်ယ္ခ်င္တတ္ၾကသည္ ။<br />
(အမ်ိဳးသားတိုင္းကိုမဆိုလိုပါဘူး..ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့<br />
အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္တဲ့သူေတြကိုသာ ေျပာခ်င္တာပါ )။<br />
<br />
အရာရာျပည့္စံုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းက်ေတာ့ ေငြေၾကးေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပ<br />
တာေတြျဖစ္နိုင္သလို.. မျပည့္စံုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာလည္း ဒီေငြေၾကးဆိုတာေၾကာင့္ဘဲ အဆင္မေျပ<br />
မႈ႕ေတြ ရွိလာနိုင္ပါသည္ ။ ေငြေၾကးနဲ႕စီးပြားေရးဆိုတာကို အေျခခံေပမဲ့လည္း အဓိကက်တဲ့အေၾကာင္း<br />
အရာကေတာ့မတူဘူးေပါ့ေလ။ခ်မ္းသာတဲ့အိမ္ေထာင္စုမ်ိဳး က်ေတာ့ ေငြပိုလ်ံလြန္းေတာ့ ကိုယ့္က်င့္တရားကို<br />
မေတာင့္ခံနိုင္ရင္ ပ်က္စီးျခင္းျဖစ္သြားတတ္သလို ..မျပည့္စံုသူက်ေတာ့ လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းဖို႕<br />
ေငြေၾကးမျပည့္စံုေလေတာ့ အဆင္ေျပမႈ႕ေတြရဲ႕ အလည္မွာ စိတ္ညစ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕<br />
ျပသနာတက္တတ္သည္ ။<br />
<br />
ခ်စ္သူဘဝတုန္းကေတာ့ သူလည္း လခစားကုမၼဏီဝန္ထမ္း ၊ ကိုယ္လည္း လခစားဝန္ထမ္း<br />
တေယာက္ရတဲ့ လခဘယ္ေလာက္ဆိုတာ တေယာက္ သိေနျပီးသား ..လက္မထပ္ရေသးခင္ ..ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္က တလကို လခ တသိန္းခြဲေလာက္ရတာကို အျပစ္မျမင္တတ္ၾကေပမဲ့<br />
လက္ထပ္ျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ တလတသိန္းခြဲေလာက္ဘဲ ရတဲ့ဝင္ေငြနဲ႕အိမ္ေထာင္တခုရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ်ကို မျဖည့္ဆည္းနိုင္တဲ့အခါမွာ နည္းလြန္းတယ္လို႕ အျပစ္ျမင္ ခလုတ္တိုက္လာတတ္ၾကသည္ ။<br />
<br />
မိန္းမဘက္ကလည္း မယူခင္တုန္းကေတာ့ တသိနး္ခြဲ ကို ေက်ေက်နပ္နပ္<br />
လက္ခံေပးခဲ့ေပမဲ့ လက္ထပ္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆန္ကဝယ္ရမယ္..ဆီကကုန္ေနျပီ ..ဒီၾကားထဲ သာေရးနာေရးကလည္းရွိေသးတယ္..ကားခေတြကလည္း 200ေလာက္ျဖစ္ေနျပီ ..ဖုန္းကဒ္ေတြေပါေပမဲ့<br />
တမိနစ္ ေဆာင္ရတဲ့ ဘီလ္က မေပါေတာ့ ဖုန္းေငြျဖည့္ကဒ္ ကလည္း တဘက္တလမ္းကနွိပ္စက္ေနျပန္တယ္..ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္ေယာက္က်ားက အသံုးအစြဲ မက်စ္လစ္တဲ့သူ<br />
ဆိုရင္ သူ႕လခ တဝက္ေလာက္က သူ႕ ျပန္ေပးေနရတာမ်ဳိး ျဖစ္လာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ဘဲ<br />
ခ်စ္လို႕ယူထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးျဖစ္ပါေစ..မိန္းမလုပ္တဲ့သူဘက္ကေန အေျမာက္သံ ဗံုးသံနဲ႕ဆင္တူတဲ့<br />
ႀကိမ္းဝါးသံေတြ သတိေပးသံေတြ အျပစ္တင္သံေတြထြက္လာတတ္သည္ ။<br />
<br />
ခ်စ္သူဘဝတုန္းကေတာ့ လကုန္ရက္ ေရာက္ခါနီး .." ကို႕ ဖုန္းက ေဘလ္ကုန္ေတာ့မယ္ကြ..<br />
ခ်စ္စီသိပ္ေတာင္မဆက္ရဲဘူး..ဖုန္းကဒ္မဝယ္ျဖစ္ေသးလို႕ " ဆိုရင္ေတာင္ "ရတယ္..ခ်စ္ျဖည့္ေပးလိုက္မယ္.. " ဆိုျပီး အျပန္အလွန္ ကူညီခဲ့ေပမဲ့ အခုလိုအိမ္ေထာင္သည္ဘဝေရာက္တဲ့အခါ တလတလ အလ်င္မွီေအာင္ ရုန္းကန္ေနရတဲ့ အိမ္သံုးစရိတ္ေတြရဲ႕ အလည္မွာ ဖုန္းကဒ္တကဒ္စာေလာက္ကိုေတာင္ ျငဴ စူ လာမိတတ္သည္ ။<br />
အဲတာလည္း လူအေျပာင္းအလဲမရွိပါဘူး..ခ်စ္သူဘဝတုန္းကလည္း ဒီနွစ္ေယာက္ပါဘဲ<br />
အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာလည္း ဒီနွစ္ေယာက္ပါဘဲ ..ဒါေပမဲ့ ဆက္ဆံေရးအေနအထားေတြကေတာ့<br />
ေျပာင္းလဲကုန္ၾကပါတယ္..ခ်စ္သူဘဝက အခ်စ္ဆိုတာေတြက အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ ေရာက္တဲ့ အခါမွာ<br />
စားဝတ္ေနေရး ဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္တာဝန္ေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကသည္ ။<br />
က်မေတာ့အဲလိုဘဲထင္ပါသည္ ။ခ်စ္လို႕ယူခဲ့ၾကသည္ ။မယူခင္ကလည္း တေယာက္အေနအထား<br />
တေယာက္ သိျပီးသား ..လက္ခံနိုင္လို႕ ယူၾကသည္ ။ယူျပီးလွ်င္အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္<br />
လုပ္မည္ဟု လူတိုင္းက ရည္မွန္းထားၾကစျမဲပါ ။တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕မွာေတာ့ ရည္မွန္းထားသလိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ သိပ္နည္းလြန္းပါတယ္ ။အဲတာဟာအိမ္ေထာင္ေရးပါဘဲ ။။။<br />
<br />
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး သတင္းရင္ဖြင့္တာေတြ နားေထာင္ေပးရတဲ့အခါတိုင္း<br />
မိသားစုထဲက အကိုေတြ အမေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးသတင္းေတြ ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း သူတို႕ေတြ<br />
မယူခင္တုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ နဲ႕ ယူျပီးမွ ေျပာလာၾကတဲ့ စကားေတြက<br />
တူကိုမတူေတာ့ တာပါ ။အားလံုးကေျပာၾကတာေတာ့ အဲလိုမွန္းသိရင္ အစကထဲက ယူကို<br />
မယူဘူးဆိုတာပါဘဲ .. အင္းေလ ..အခုလိုေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိမွေတာ့ ဘယ္သူက<br />
ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာျပီး ယူၾကမွာလည္း ..ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာမယ္လို႕ မေမွွ်ာ္လင့္ထားၾကလို႕<br />
ရဲရဲ ဝံဝံ လက္ထပ္ၾကတာေပါ့ ။ လက္ထပ္ျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ျပသနာေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္လာရတဲ့အခါ<br />
အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြေနရာမွာ ျငဴ စူ ျခင္း အျပစ္တင္ျခင္းေတြ ကဝင္ေရာက္ေနရာယူလာၾကသည္ ။<br />
<br />
အဲလိုအေနအထားေရာက္လာတဲ့ အခ်ိ္္န္မွာ ..တဘက္နဲ႕တဘက္ နားလည္မႈ႕ ရွိစြာနဲ႕ ေသခ်ာျပန္လည္<br />
ညိႈ႕နိႈင္းဖို႕ကအလိုအပ္ဆံုးပါ ။မွားသြားတဲ့ သူကလည္း ကိုယ္မွားသြားတာကို ခ်က္ျခင္းျပင္ဖို႕ လိုသလို<br />
ျဖစ္လာတဲ့အေနအထားကို နွစ္ဘက္စလံုုးက အခ်ိန္မီ ထိန္းသိမ္းနိုင္ဖို႕လိုပါသည္ ။<br />
<br />
ျပသနာတက္လာတဲ့ အေနအထားတခုကို အခ်ိ္န္မီ မညိႈ႕နႈိင္း နိုင္ရင္ေတာ့ လက္ထပ္ျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း<br />
မွာ စာခ်ဳပ္အသစ္တေစာင္ ထပ္ျပီး လက္မွတ္ထိုးဖို႕ ျဖစ္လာတတ္သည္ ။နွစ္ဘက္စလံုးကတည္တံေအာင္<br />
မထိန္းသိမ္းနိုင္တဲ့ အခါမွာ ျပိဳ ကြဲျခင္း ဆိုတာ အခ်ိန္မေရြးျဖစ္လာတတ္သည္ ။<br />
<br />
ေငြေၾကးက်ပ္တည္းလို႕ ျဖစ္လာတဲ့ အဆင္မေျပ မႈ႕ကို အျပန္အလွန္စာနာနားလည္ မႈ႕နဲ႕ ျပန္ျပီး<br />
ညိႈ႕ နႈိုင္းလို႕ ရနိုင္ေပမဲ့ ..ေငြေၾကး အဆင္ေျပလြန္းလို႕ ျဖစ္လာတဲ့ ေဖာက္ျပန္ေရး ျပသနာေတြကို<br />
က်ေတာ့ ခံစားေပးရတာ ခက္ပါတယ္ ။မိန္းမဆိုတာက အူတိုတတ္တ့ဲ အမ်ိဳးေလ ..မုန္႕သာေဝမွ်<br />
ေကြ်းခ်င္ေပမဲ့ အခ်စ္ကိုေဝမွ် ေပးနိုင္တဲ့ မိန္းမ ဒီကမာၻ မွာ မရွိေသးပါဘူး ။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕ က်ေတာ့ သားသမီး မ်က္နွာေထာက္ထားစရာရွိတာေတြ ...စားဝတ္ေနေရး အတြက္ ဒီေယာက္က်ား ကိုဘဲ မွီခိုေနရတဲ့ အေနအထား..အဲလိုအေနအထား ေတြေၾကာင့္ ျမိဳ သိပ္ျပီး ေနၾကေပမဲ့<br />
အတြင္းဘက္ဆက္ဆံေရးမွာေတာ့ သူစိမ္းနွစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားတတ္သည္ ။ ေျပာရရင္ေတာ့<br />
အတြင္းဘက္မွာ လႈိက္စားေနတဲ့ အနာတခုလို ေပါ့ ။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သတၱိရွိရွိနဲ႕ အဲလိုလႈိက္စားေနတဲ့<br />
အနာကို ေဖာက္ထုတ္ျပစ္တတ္ၾကသည္ ။အနာရြတ္ထင္သြားတတ္ေပမဲ့ တဘဝလံုး တလႈိက္လႈိက္နဲ႕<br />
ခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာမ်ိဳး မရွိေတာ့ပါဘူး ။<br />
<br />
အဲလိုသတၱိရွိရွိ ဆံုးျဖတ္ရဲတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးကလည္း ရွားပါတယ္ ။ ေနာက္ခံ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းကလည္း<br />
ေကာင္းမွ ..ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေယာက္က်ားတေယာက္ကို မွီခိုစရာမလိုဘဲ ေငြရွာ နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းလည္း ရွိမွ ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လည္း ငါတေယာက္ထဲလည္း ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈ႕<br />
ရွိတဲ့ မိန္းမ ေတြမွ သာ အဲလိုျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ရဲတာပါ ။ အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့<br />
ေယာက္က်ားေဖာက္ျပန္ေနလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရင္ဖြင့္ ငိုယိုရင္းနဲ႕ ဒီေဖာက္ျပန္မႈ႕ကိုဘဲ<br />
ေနသားက်သြားတာ မ်ားပါတယ္ ။ မိန္းမေတြရဲ႕ဘဝက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရတဲ့ အေနအထား သိပ္နည္းပါတယ္ ။<br />
တခါေရြးခ်ယ္ျပီးတာနဲ႕ ေနာက္ထပ္တခါဆိုတာကလည္း သိပ္မလြယ္ကူလွပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ စေရြးခ်ယ္ကထဲက မမွားေအာင္ ေရြးနိုင္ဖို႕ အလိုအပ္ဆံုးပါဘဲ ။ အနာဂတ္ဆိုတာက မွန္းဆၾကည့္လို႕<br />
မရတဲ့ အရာဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ေျပာရ မွန္းရ ခက္လွပါသည္ ။<br />
<br />
ေသခ်ာတာကေတာ့ တည္ေဆာက္ျပီးတဲ့ အရာကို ဘယ္သူမွ အျပိဳ ကြဲ မခံခ်င္ၾကပါ ဘူး ။ သည္းမခံနုိင္ၾက<br />
လြန္းမွသာ ဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၾကတာပါ ။ကံတရားနဲ႕ လည္းဆိုင္ပါသည္ ။ လူတိုင္းကေတာ့<br />
အေကာင္းဆံုးကိုဘဲ လိုခ်င္ၾကသည္ ။ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းက အေကာင္းဆံုး အရာေတြကို မရတတ္ပါဘူး ။ <br />
ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနတခုကို သတိၱ ရွိရွိ ရင္ဆိုင္နိုင္တဲ့ ခြန္အားရွိဖို႕ လိုပါ သည္ ။<br />
<br />
လက္ထပ္ျပီးတိုင္းလည္း အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ။သာယာခ်မ္းေျမ႕တဲ့ အိမ္ေထာင္စုေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။ဒါေပမဲ့ ခ်စ္သူဘဝနဲ႕ လက္ထပ္ျပီးတဲ့ ဘဝ မတူတာကေတာ့<br />
လူတိုင္းပါဘဲ ။ ကြာျခားခ်က္ နည္းတာနဲ႕ မ်ားတာဘဲ ရွိတာပါ ။ <br />
<br />
လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုတာကို လုပ္ေတာ့မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးတဲ့ အခါမွာ<br />
ငါတကယ္ကို အိမ္ေထာင္တာဝန္ ယူနုိင္ျပီလားဆိုတာ နွစ္ေယာက္စလံုး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ေမးၾကပါ ။<br />
လံုးဝ ကိုေသခ်ာျပီ ။ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္တခုကို ရေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႕ အဆင့္သင့္ ျဖစ္ျပီ။<br />
ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ ရဲ႕ ေနာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ဆိုတာဘဲ ရွိေစရမယ္လို႕ နွစ္ဦးနွစ္ဘက္စလံုးက တဘဝ လံုးစာ အာမခံနိုုင္ျပီ ။အရာရာေသခ်ာျပီ ဆိုမွ ဒီစာခ်ဳပ္ ေလးထဲမွာ လက္မွတ္ထိုးပါ ။ <br />
လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း..ေနာက္ကြယ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဘဲ ရွိေစခ်င္ပါသည္ ။<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Pm 7:54<br />
21.4.2015<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-24252964800904743202015-04-04T18:00:00.001+08:002015-04-04T18:00:09.640+08:00ပိုင္ရွင္မဲ့သြားတဲ့ အရုပ္္ကေလး<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က်မ ေဆးရံု တက္စဥ္ကာလမွာ အရုပ္ေလးတရုပ္ ပိုင္ရွင္ မဲ့သြားတာ ႀကံဳ ဆံု ခဲ့ရပါသည္ ။<br />
<br />
က်မ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး ေဆးရံု တက္ရမယ္ဆိုျပီး လူနာခန္း ေစာင့္ေနစဥ္မွာ အေရး ေပၚဌာနရဲ႕ ခုတင္အမွတ္ A03 မွာ တည ေနခဲ့ရပါသည္ ။ ညဦးပိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ေဝဒနာနဲ႕ကိုယ္ဆိုေတာ့<br />
ေဘးခုတင္က ဘယ္သူဆိုတာ သတိလည္းမထားမိခဲ့ဘူး ။မနက္ေလးနာရီ ေလာက္ထင္ပါရဲ႕<br />
က်မေခ်ာင္းေတြတအားဆိုးလာပါတယ္ ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးကုတင္က အသက္ 60ေက်ာ္ေလာက္ရွိမဲ့<br />
လူႀကီးတေယာက္ကက်မအေဒၚကို လွမ္းေမးပါတယ္။ သူကဘာျဖစ္တာလည္း<br />
" တုပ္ေကြး လား... ရိုးရိုးဖ်ားတာလား ..ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္ဆိုရင္ ပါးစပ္နဲ႕နွာေခါင္းကိုmask နဲ႕ အုပ္ထားေနာ္"ဆိုျပီး ေျပာပါတယ္ ။ ဘာေရာဂါနဲ႕ ေဆးရံုေရာက္လာလည္းဆိုတာေတာ့ မသိပါဘူး ။<br />
အိမ္ကမိသားစု လူနာေစာင့္ေတြလည္း မေတြ႕ပါဘူး ။သူတေယာက္ထဲပါဘဲ ။ <br />
<br />
က်မလည္းစကားဆက္မေျပာခ်င္လို႕ ဟုတ္ကဲ့ .. နွာေခါင္းနဲ႕ ပါးစပ္ အုပ္တဲ့ ဟာေလး ဝယ္ျပီးအုပ္ထားလိုက္မယ္ လို႕ျပန္ေျပာလုိက္သည္ ။ သူကေတာ့ သူ႕ဘာသာသူ တေယာက္ထဲ<br />
အိပ္ေနလိုက္ ခဏေလာက္ေနရင္ သူ႕ကိုေဆးသြင္းထားတဲ့ပိုက္ခ်ိတ္ထားတဲ့ တိုင္ကို သူ႕ဘာသာ<br />
ကိုင္ျပီး ထထြက္သြားလိုက္နဲ႕ .. လာေစာင့္ေပးတဲ့မိသားစုဝင္ေတြလည္း မရွိပါဘူး ။ ခုတင္ေခါင္းရင္းမွာ လိေမာ္သီး တထုပ္ခ်ိတ္ထားျပီး လိမ္ေမာ္သီးစားလိုက္ အိပ္လိုက္နဲ႕ တေယာက္ထဲဘဲေန ေနတာပါ ။<br />
<br />
သူ႕ၾကည့္ရတာလက္မႈ႕ ပညာေတာ့တတ္ပံုရတယ္ ။ သူ႕စီမွာ ခဲေရာင္လို ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အလံုးတလံုး<br />
ေတြ႕တယ္ ။ဘာအလံုးလည္းေတာ့ မသိဘူး ။ က်မတို႕ငယ္ငယ္တုန္းက ဂ်ံဳ ဳ အလံုးေတြနဲ႕ အရုပ္ေလးေတြ<br />
လုပ္သလိုေပါ့ ။အဲလိုမ်ိဳး လုပ္လို႕ရတဲ့ ဟာေလးေပါ့ ။အဲဒီလူႀကီးကေတာ့ သူ႕ဘာသာသူ<br />
တေယာက္ထဲ လွဲေနရင္း အဲဒီ အလံုးေလးကို ျပားလိုက္ ဖိလိုက္နဲ႕ အရုပ္ေလး ေတြလုပ္ေနတာ ။<br />
ေရွးေခတ္သိုင္းကားေတြထဲက သိုင္းသမားေတြကိုင္တဲ့ ဓါးပံုစံကို အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ၾကည့္ေနတာ ။<br />
သူလုပ္တဲ့ဓါးေလးေတြက လက္ရာလည္း ေျမာက္ပါတယ္ ။ ဓါး အတို ဓါးအရွည္ ေနာက္ျပီး လွံ<br />
ေသနတ္ အဲလိုအရုပ္ေလး တခုလုပ္လိုက္ ျပီးရင္ ျပန္လံုးလိုက္ ေနာက္အရုပ္ေလးတခုျပန္လုပ္လိုက္နဲ႕<br />
သူတေယာက္ထဲဘဲ ...။<br />
<br />
မနက္လင္းေတာ့လည္း လာၾကည့္တဲ့သူလည္းမေတြ႕ ပါဘူး။ သူတေယာက္ထဲဘဲ လွဲလိုက္<br />
ထလိုက္နဲ႕ ေနေနတာ ။ေနာက္ေတာ့က်မလည္း သူ႕ကို သတိမထားမိတာ့ဘူး ။ ကိုယ့္ေဝဒနာနဲ႕<br />
ကိုယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ သတိမထားမိဘူး ။က်မအေဒၚက ေတာ့ ဟိုလိုက္ၾကည့္ ဒီလိုက္ၾကည့္ေပါ့ ။<br />
အေရးေပၚခန္းကေန ေဆးရံုတက္ရမဲ့ လူနာ အခန္းေတြကို မနက္ 8နာရီမွာ စေျပာင္းေပးပါတယ္ ။<br />
တေယာက္ျပီးတေယာက္ နံပါတ္စဥ္အလိုက္နဲ႕ ကိုယ္တက္ရမဲ့ အခန္းကို ေျပာင္းေပးတာေပါ့ ။<br />
<br />
က်မအေပၚထပ္လူနာအခန္းမေျပာင္းခင္ အခ်ိန္ေလးမွာဘဲ ။နပ္စ္မေတြေရာ ဆရာဝန္ေတြေရာ<br />
ဝရုန္းသုန္းကားနဲ႕ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္..လူနာတေယာက္ ဝက္ရူး ျပန္သလိုတက္ျပီး လဲက်သြားလို႕ပါ<br />
က်မကေတာ့ခုတင္ေပၚ လွဲေနတဲ့သူဆိုေတာ့ အသံေတြဘဲၾကားေနရတာေပါ့ ။အေဒၚလုပ္တဲ့သူကေတာ့<br />
ဘာလည္းဆိုျပီး ထသြားၾကည့္ပါသည္ ။<br />
<br />
ျပန္လာေတာ့ " ေဘးခုတင္က လူႀကီး ျဖစ္တာသမီးရဲ႕ ..ပါးစပ္ထဲကလည္း အျမႈပ္ေတြ ထြက္လို႕ဟဲ႕ ။<br />
ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း မသိဘူး.. သနားပါတယ္ ။သူ႕အရုပ္ေလးေတာင္ ဒီတိုင္းက်က်န္ခဲ့တယ္ " ဆိုျပီး<br />
လာေျပာျပပါတယ္ ။<br />
<br />
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ က်မလည္း ေနရမဲ့ လူနာအခန္း နံပါတ္ရျပီမို႕ ေဆးရံုဝန္ထမ္းတဦးက က်မ ခုတင္ကို<br />
အေပၚထပ္ကို ေျပာင္းေပးဖို႕ ဓါတ္ေလွကားစီကို တြန္းသြားပါသည္ ။ေစာနက ေဘးကုတင္က လူႀကီး<br />
လဲက်သြားတဲ့ ေနရာေလာက္ကို ေရာက္ေတာ့ က်မ အနားပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္မိတယ္ ။<br />
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ေနတဲ့ အရုပ္ဓါးေသးေသးေလးတေခ်ာင္း..... ။။အမည္းေရာင္ ဓါးေလးတေခ်ာင္းက<br />
ပိုင္ရွင္မဲ့စြာနဲ႕ေဆးရံုၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ .... .... .... ။<br />
<br />
အဲဒီဓါးေလးကို ျမင္ေတာ့ ရင္ထဲမြန္းက်ပ္လြန္းလို႕ မ်က္စိမွိတ္ျပီးအသက္ျပင္းျပင္းရိႈက္မိတယ္ ။<br />
မနက္ေစာေစာ ေပါင္မုန္႕တို႕ကိတ္မုန္႕တို႕ စားရမဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိတဲ့လိမ္ေမာ္သီးဘဲ အခြံခြာစားေနတဲ့ အသက္60ေက်ာ္ အဘိုးႀကီးတေယာက္ကို ျမင္ေယာင္လာမိသည္ ။ <br />
အဆုတ္ေရာင္ေနလို႕လား..ဒါမွမဟုတ္ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္လားမသိပါဘူး...<br />
ရင္ဘတ္ထဲေအာင့္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္..စူးခနဲေအာင့္သြားတဲ့ နာက်င္မႈ႕နဲ႕ အတူ မ်က္ရည္လည္လာမိသည္။ <br />
<br />
စိုစြတ္လာတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို အားယူျပီးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေဝး....ေဝး က်န္ခဲ့တဲ့<br />
ၾကမ္းျပင္ေပၚက အရုပ္ဓါးေလးကို ခပ္ေရးေရးေလးေတြ႕ေနရတယ္ ။<br />
<br />
ေနရာအနွံအျပားက ေဆးရံုေတြမွာ အခုလိုဘဲ ပိုင္ရွင္မဲ့သြားတဲ့ အရုပ္ေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္<br />
ရွိေနမလည္းမသိနိုင္ပါဘူး ။အသက္ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိသားစုမရွိတဲ့ တကိုယ္ရည္ တကာယ<br />
သမားျဖစ္လို႕ ျပဳ စု ေစာင့္ေရွာက္မဲ့ သူ မရွိနိုင္တာလည္း ျဖစ္နိုင္သလို ။<br />
မိသားစုရွိရဲ႕သားနဲ႕ တာဝန္ မယူၾကလို႕ တကုိယ္တည္း ေနေနရတဲ့ သူလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။<br />
ေဆးရံုႀကီးကလည္း ေကာင္းပါရဲ႕...<br />
ေဆးေတြကလည္း ေကာင္းပါရဲ႕...<br />
ေခတ္မွီကိရိယာ ေတြနဲ႕ တခုခုဆို နာရီပိုင္းနဲ႕တင္ စစ္ေဆးလို႕လည္းရပါရဲ႕ ...<br />
ဒါေပမဲ့ ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ ေႏြးေထြးမႈ႕က ခပ္ရွားရွား .... နိုင္ငံျခားဆိုတာ အဲလိုမ်ိဳး မ်ားလား .... ။။။။။။<br />
<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Pm 5:55<br />
4.4.2015 <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-33910466375552298282015-04-02T02:17:00.000+08:002015-04-02T02:17:39.681+08:00သံုးေသာင္းတန္ ဖီလင္ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
shopping ဆိုတဲ့ ေစ်းဝယ္ထြက္ျခင္းကို မိန္းကေလးအမ်ားစုကနွစ္သက္သေဘာက်ၾကပါသည္ ။<br />
shopping center တခုခုမွာတဆိုင္ျပီး တဆိုင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈ႕ျပီး ကိုယ္ႀကိဳက္နွစ္သက္တဲ့ပစၥည္း<br />
အက်ီ အစရွိတာေတြကို ဝယ္ယူတဲ့အခါ မျဖစ္မေန ပတ္သက္ဆက္ဆံရတဲ့သူေတြကေတာ့<br />
အေရာင္းစာေရးဝန္ထမ္းေတြပါဘဲ ..။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕က ဆက္ဆံေရးေကာင္း တယ္...အမ ဘာလိုခ်င္လည္း ဘာရွာတာလည္း ဆိုျပီးလိုခ်င္တဲ့<br />
ပစၥည္း အေရာင္အေသြး ကိုဝိုင္းဝန္းရွာေပး လိုက္မလိုက္ ဝိုင္းၾကည့္ေပးတဲ့ အျပံဳး ခ်ိဳ ခ်ိဳ ေလးနဲ႕အေရာင္းဝန္<br />
ထမ္းေလးေတြ ရွိသလို ...<br />
<br />
လိုခ်င္တာေလးမ်ားေရြးတာ နဲနဲ မ်ားသြားရင္ စိတ္မရွည္ခ်င္သလို ပံုစံနဲ႕ စူပုပ္ပုပ္ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ <br />
အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါ ..ကိုယ္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အက်ီက ေစ်းေလးမ်ား နဲနဲ မ်ားတဲ့အက်ီ<br />
ဆိုရင္ဝယ္နိုင္လို႕လာေမးေနတာလား ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႕ ၾကည့္တတ္တဲ႕ အေရာင္းဝန္ထမ္းမ်ိဳ းေပါ့ ။<br />
<br />
က်မ အိမ္ခဏျပန္တဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ မေရာက္တာ 7နွစ္ရွိပီ ျဖစ္တဲ့ ယုဇနပလာဇာကို ေရာက္ခဲ့တယ္ ။<br />
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတယ္..ပလာဇာမွာကိုးရီးယားမိတ္အက်ီတထည္ကို 5ေသာင္း 6ေသာင္း<br />
ေလာက္ေတာင္ေပးရတာ တဲ့...အဲေလာက္ေတာင္ေစ်းႀကီးလားဟယ္ဆိုေတာ့ အဲထက္ေစ်းႀကီးတာေတြ<br />
ေတာင္ရွိတယ္တဲ့ ...ေလ ။တခါတေလ မူရင္းေစ်းအရင္းကဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး..အက်ီတထည္ကို 2ေသာင္းလို႕ေျပာတာကို တေသာင္းခြဲရမလားဆစ္လိုက္တာ ခ်က္ျခင္းဘဲ<br />
ယူသြားဆိုျပီး ထည့္ေပးလိုက္လို႕ ရင္ခံခံနဲ႕ ဝယ္လာရတာမ်ိဳ း လည္းရွိတယ္တဲ့ ...။ဒါဆိုေစ်းနႈံး ကပ္ထားတဲ့<br />
ဆိုင္မွာဝယ္မွ ျဖစ္မွာေပါ့လို႕ငါကေစ်းဆစ္ရတာအားနာလို႕ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ..နင့္ဘာသာ အေျခအေနၾကည့္ဝယ္ေပါ့ တဲ့ ။<br />
<br />
က်မလည္း အက်ီ ေလ့လာေရး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ႀကိဳက္တာေတြ႕ခဲ့ရင္ လည္းဝယ္မယ္ဆိုတဲ့<br />
လုပ္ငန္းစဥ္တခုခ်မွတ္ျပီး..ပလာဇာကို ခ်ီတက္ခဲ့တယ္.. ။အက်ီေလးေတြက အဆင္စံုအေသြးစံုနဲ႕<br />
ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္ ။ ဒုတိယထပ္ ေလွကားနားကဆိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဝတ္<br />
အက်ီေလးေတြေတာ္ေတာ္ လွလို႕ ေသခ်ာဝင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့ ...<br />
<br />
အေပၚဘက္တန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အျဖဴ ေလးေတြထဲကတထည္ကေတာ္ေတာ္ေလးလွပါတယ္..<br />
စိတ္ထဲလည္းသေဘာက်တာနဲ႕ ေသခ်ာေလးၾကည့္မိတယ္ ။အေပၚဘက္မွာခ်ိတ္ထားတာဆိုေတာ့<br />
က်မ လွမ္းယူၾကည့္လို႕ အဆင္မေျပပါဘူး..အဲတာနဲ႕ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို အမကိုခဏေလာက္<br />
ေအာက္ခ်ျပပါလားလို႕ေျပာျပီး သူအက်ီေလး ကိုတုတ္တံခ်ိတ္ေလးနဲ႕ယူခ်ေပးေတာ့ အသားေလးလည္း<br />
ကိုင္ၾကည့္..ခ်ဳပ္ရိုးေလး ဘာေလးလည္း လွန္ၾကည့္ေပါ့ ...။အက်ီမွာ price ကပ္ထားလားၾကည့္ေတာ့<br />
မကပ္ထားဘူး ။အဲတာနဲ႕ ေစ်းကဘယ္ေလာက္လည္းလို႕ ျပန္ေမးရတယ္ ။အဲဒီအခ်ိ္န္ထိ က်မသူ႕ မ်က္နွာကို<br />
မၾကည့္မိေသးဘူး ။ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ကိုယ္ စိတ္က အက်ီစီကိုဘဲ ေရာက္ေနတာ..29000 လို႕ ခပ္ ဆတ္ဆတ္<br />
လို႕ျပန္ေျဖသံၾကားေပမဲ့လည္း သတိမထားမိေသးဘူး ။က်မစိတ္ထဲ နွစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ဆိုေတာ့<br />
သံုးေသာင္းဘဲထားလိုက္ပါေတာ့..သံုးေသာင္းဆို က်မေနတဲ့ နိုင္ငံကေငြ တန္ဖိုးနဲ႕တြက္ရင္ ဘယ္ေလာက္<br />
ရွိမလည္း စိတ္ထဲအေျပးအလြား တြက္မိတယ္ ။အင္းးးး ဒီအက်ီအသားပံုစံနဲ႕ သံုးေသာင္းဆိုတာေတာ့<br />
နဲနဲေတာ့ မ်ားတယ္..ေနာက္ျပီး သူငယ္ခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ့...2ေသာင္းတန္ကို 1ေသာင္းခြဲဆစ္တာ<br />
ေတာင္ မ်ားသြားတယ္ထင္တယ္ဆိုတဲ့ စကား... အဲတာနဲ႕ က်မအဲဒီအေရာင္းဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကို<br />
ေစ်းဆစ္လို႕ရလား ညီမလို႕ ေမးလိုက္မိသည္ ။ " ဝယ္မွာမို႕လို႕လား နွစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ေနာ္ "<br />
ဆိုျပီး ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံက နားထဲဗံုးတလံုးေပါက္လိုက္သလို အုန္းခနဲဝင္လာတယ္ ။<br />
<br />
စိတ္ထဲဖ်င္းခနဲျဖစ္သြားတဲ့ခံစားခ်က္တခုနဲ႕ သူ႕ဘက္ကို ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။က်မကို<br />
ခပ္တင္းတင္းစိတ္မရွည္သလိုမ်က္နွာနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္..... .... က်မ သူ႕မ်က္နွာကို<br />
ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး "နင္ ေစ်းေရာင္းေနတာ မဟုတ္ဘူးလား ..ဝယ္သူတေယာက္အေနနဲ႕ အက်ီကို ယူၾကည့္တာ...ေစ်းဆစ္လို႕ရလား ဆိုျပီး ေမးတာ ေမးလို႕မရဘူးလား " ဆိုျပီးျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။က်မ ကို အဲလိုတံုုျပန္မယ္လို႕ သူမထင္ထားဘူးထင္တယ္...ရုတ္တရက္က်မစီကေန ေဒါသအသံနဲ႕ စကားသံထြက္လာေတာ့ သူလည္းတခ်က္ေၾကာင္သြားပီး ဘာျပန္ေျဖရမလည္းမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္ ။သူ႕စိတ္ထင္ သူအဲလိုေျပာလိုက္ရင္ က်မကခပ္ကုတ္ကုတ္ေလးနဲ႕ အဲဒီအက်ီကို ခ်ထားျပီး ထြက္ရင္လည္းထြက္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း တခုခုေပါ့ ...သူ႕ကို အဲလိုျပန္ေမးလိမ့္မယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးျဖစ္မယ္..<br />
<br />
ဘာျပန္ေျပာရမလည္းမသိဘူးျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးကို က်မေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ျပီး ေျပာခဲ့တယ္...<br />
" ညီမ..အေရာင္းစာေရးတေယာက္ဆိုတာ ေစ်းလာဝယ္တဲ့သူေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေပးဖို႕<br />
တာဝန္ယူရတဲ့သူ .. ဝယ္နိုင္လား မဝယ္နိုင္လားဆိုျပီး ေမးရတဲ့သူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး..အဲတာကိုေတာ့သေဘာေပါက္ထား သင့္တယ္.. " က်မသူ႕ကို အဲေလာက္ဘဲေျပာျပီး<br />
အက်ီကို အနားကတန္းေလးတခုမွာ တင္ျပီးဆိုင္ထဲကထြက္ခဲ့လိုက္တယ္....။<br />
<br />
အမွန္ဆို အဲဒီအက်ီကို သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေစ်းမဆစ္ဘဲက်မဝယ္နိုင္ပါတယ္။<br />
ဒီအက်ီေလာက္ေတာ့ဝယ္နိုင္တယ္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဘယ္မွာလည္းဘာညာ ဆိုျပီး အက်ယ္အက်ယ္လည္း<br />
မျဖစ္ခ်င္တာအမွန္ပါ ။ေနာက္ျပီး ဒါက သူ႕ရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္တခုလည္းျဖစ္နိုင္ပါသည္ ။<br />
သူတပါးထိခိုက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္တာလည္းပါ ပါသည္ ။ေနာက္တခုက သူလည္း အေရာင္းစာေရးတေယာက္အေနနဲ႕ ဝယ္သူနွင့္ပတ္သက္ျပီး စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေတြ<br />
ႀကံဳ ခဲ့ဖူးလို႕စိတ္မရွည္တာေနမွာပါ ..ဆိုျပီး နားလည္ေပးလိုက္တာလည္းပါပါ သည္။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့လည္းေပါ့ေလ ... အေရာင္းဝန္ထမ္းတေယာက္ဆိုတာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ လစာကိုယူျပီး<br />
ဝယ္သူေတြအတြက္ဝန္ေဆာင္ မႈ႕ေပးရတဲ့သူေတြပါ ။ဆိုင္တဆိုင္ဖြင့္ကထဲက လူဆင္းရဲ လူခ်မ္းသာ<br />
လူအလတ္တန္းစား အလႊာေပါင္းစံုက လာနိုင္တာဘဲေလ .. ဆိုင္ထဲက အက်ီက တေသာင္းတန္ဘဲျဖစ္<br />
ျဖစ္ တသိန္းတန္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ..ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ ဆိုတာ အျပင္က လူက မသိနိုင္ပါဘူး..<br />
ကိုယ္အလိုရွိတဲ့ေစ်းေလးနဲ႕ ရနိုင္တာမ်ိ ဳး ရွိမလားဆိုျပီး လာဝယ္ၾကတဲ့ လူတန္းစားေတြ ရွိနိုင္သလို<br />
ဘယ္ေစ်းျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္နိုင္တဲ့ တေသာင္းတန္ အုပ္လိုက္ အိတ္ထဲထည့္ျပီး ေစ်းပတ္နိုင္တဲ့<br />
လူခ်မ္းသာေတြလည္းရွိနိုင္ပါတယ္ ။ <br />
<br />
ကိုယ့္ဆိုင္ထဲကို ဘယ္သူဘဲဝင္လာဝင္လာ အေရာင္းဝန္ထမ္းတေယာက္အေနနဲ႕ အဓိက အက်ဆံုးတာဝန္က ေစ်းေရာင္းေပးဖို႕ပါဘဲ ..လူတန္းစားအလႊာမခြဲျခားဘဲ ..တန္းတူဆက္ဆံျပီး<br />
ဝန္ေဆာင္ မႈ႕ေပးဖို႕ပါဘဲ ။အေရာင္းစာေရးတေယာက္ဆိုတာ ကိုယ္ေရာင္းမဲ့ ပစၥည္းကို ဝယ္သူ<br />
သေဘာက်ေအာင္ ေျပာေပးနိုင္ရမယ္...ကိုယ္ေရာင္းေနတဲ့ ပစၥည္းတခုရဲ႕ အရည္အေသြး ..<br />
ကိုရွင္းျပနိုင္မယ္..ပစၥည္းရဲ႕တန္ဖိုးကို ဝယ္သူစိတ္ေက်နပ္တဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးနဲ႕ ဒီအက်ီနဲ႕ဒီတန္ဖိုးက ထိ္ုက္တန္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာေပးနိုင္ရမယ္..။ဝယ္တဲ့သူက<br />
ပစၥည္းရဲ႕တန္ရာတန္ေၾကးတခုကို ေပးျပီးဝယ္ရတာပါ ..အလကား ယူရတာမဟုတ္ပါဘူး..<br />
တန္ဖိုးနည္းတဲ့ပစၥည္းျဖစ္ေစ ..တန္ဖိုးႀကီးတာျဖစ္ေစ ေငြေၾကးနဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္ျပီးဝယ္ရတာပါ ။<br />
အဲဒီအတြက္ေရာင္းတဲ့သူ ဘက္ကလည္း ထိုက္တန္တဲ့ဝန္ေဆာင္မႈ႕တခုေပးသင့္ပါသည္ ။<br />
<br />
ေစ်းလာဝယ္သူကို ဝယ္နိုင္လို႕လား ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႕ ေမးလိုက္တာမ်ိဳး ဟာ အင္မတန္မွကို ရိုင္းျပလြန္းပါတယ္။<br />
အဲလိုဝယ္နိုင္မွ ဆိုင္ထဲဝင္ရမယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားရင္ ဆိုင္ အျပင္မွာတခါထဲ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထား<br />
သင့္ပါတယ္...ေသာင္းဂဏန္းတန္အက်ီမ်ားသာေရာင္းပါသျဖင့္ လူခ်မ္းသာမ်ားသာဆိုင္ထဲဝင္ပါရန္<br />
ဆိုျပီးေတာ့ေရးထားသင့္သည္ ။<br />
<br />
က်မစိတ္တိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပေတာ့သူတို႕ဝိုင္းစၾကပါသည္ ။ " နင္က ျမန္မာ<br />
လာေတာ့ ျမန္မာလံံုခ်ည္ ဝတ္ခ်င္တယ္ဆိုျပီး ပံုစံက ရိုးရိုးႀကီးျဖစ္ေနေတာ့<br />
ဒါမ်ိဳးေတြဝယ္မွာလည္းမဟုတ္ဘဲ ေစ်းေမးျပီး ျပန္ထြက္မွာ ဆိုျပီး အဲလိုဆက္ ဆံ လိုက္တာေနမွာ..<br />
မွတ္ထား..ေနာက္ခါဆို ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ႀကိဳးတေခ်ာင္းအက်ီဝတ္အလန္းဇယားျဖစ္ေအာင္ဝတ္ ျပီးေစ်းပတ္ရတယ္ဟဲ႕...အဲတာဆို<br />
ဒီလိုစတိုင္မ်ိဳးက ပိုက္ဆံသံုးနိုင္တဲ့ စတိုင္ဆိုျပီး နင့္ကို တထည္ျပီးတထည္ေရာင္းေပးမွာ ..ငါေျပာသလို<br />
ဝတ္ျပီးျပန္သြားၾကည့္ " တဲ့ ..မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္ေနာ္... ။။။။<br />
<br />
လူတေယာက္ကို ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ႕ၾကည့္ျပီး အထင္နဲ႕ဆံုးျဖတ္ၾကတဲ့ေခတ္ျဖစ္ေနပါေရာလား...။<br />
အဲတာမို႕လည္းလူေတြ အညာခံေနၾကရတာ ေနမွာလို႕ ေတြးမိသည္ ။ ပလာဇာတင္လား ဆိုေတာ့<br />
မဟုတ္ပါဘူး..ျပင္ဦးလြင္ သြားတဲ့အခ်ိ္န္မွာလည္း ဆြယ္တာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က ကေလးမေလးလည္း<br />
အလားတူပါဘဲ ...။ အဲဒီတုန္းကလည္း သံုးေသာင္းတန္ ဆြယ္တာပါဘဲ ...က်မကအေမ့အတြက္<br />
ဝယ္မလို႕ ဖုန္းဆက္ျပီး အေရာင္လွမ္းေမးတာပါ ။အေမက ဖုန္းမကိုင္ပါဘူး.. အဲတာနဲ႕ " ညီမေလး ..အမအိမ္ကို ဘာအေရာင္ယူမလည္းဖုန္းဆက္ေမးျပီးမွ ယူမယ္ေနာ္" လို႕ေျပာလိုက္တာကို<br />
ေဘးကကေလးမတေယာက္ကို မ်က္စေလးျပစ္ျပီး ေတြ႕တယ္မလား မဝယ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့<br />
ပံုစံေလး လွမ္းလုပ္ျပ ပါတယ္ ။က်မကလည္းျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့အဲဒီသံုးေသာင္းတန္<br />
ကိုေတာ့ အေမ ဖုန္းျပန္ဆက္လာလို႕ သူလိုခ်င္တဲ့ အေရာင္ ေရြးဝယ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ <br />
<br />
က်မ မလည္း ျမန္မာတခါျပန္တာ သံုးေသာင္းတန္ခံစားခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္ရခဲ့ပါတယ္ ။ပလာဇာနဲ႕<br />
ဆြယ္တာဆိုင္က ေပးလိုက္တဲ့ သံုးေသာင္းတန္ ဖီလင္ဆုိပါေတာ့ ။ေတြးမိလိုက္တိုင္း<br />
တစိမ့္စိမ့္နဲ႕ တျငိမ့္ျငိမ့္ ေလးပါဘဲ .. ေနာက္တခါျပန္ရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေဘာင္းဘီရွည္ အစရွိေသာ အလန္းဇယားလုပ္လို႕ရေသာ အက်ီမ်ားသာ မ်ားမ်ားသယ္သြားမည္ဟု<br />
က်မအေသအခ်ာဆံုးျဖတ္ထားပါသည္ ။<br />
သံုးေသာင္းတန္ဖီလင္ကို ေနာက္ထပ္မခံစားနိုင္ေတာ့လို႕ပါ ရွင္ ....။။။။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 2:07<br />
2.4.2015<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-2918187668100992182015-03-24T16:37:00.000+08:002015-03-24T19:32:38.043+08:00က်မနဲ႕ေဆးရံုအေရးေပၚဌာန<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
မၾကာေသးခင္အခ်ိ္န္က က်မ ခရီးတခုထြက္ျဖစ္ပါတယ္ ။ခရီးထြက္ရာကေန ျပန္လာတဲ့ က်မ<br />
ခရီးပန္းတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ေရာ ..ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ေရာ ထင္ပါရဲ႕ ဖ်ားပါေတာ့သည္ ။<br />
အိပ္ယာကနိုးနိုးျခင္း ေခါင္းေတာင္ မထူနိုင္ေအာင္ ကိုက္ေနျပီး တကိုယ္လံုးလည္း မလႈပ္နိုင္ေအာင္<br />
ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ထဲ တုတ္ေကြးျဖစ္ျပီလို႕ဘဲထင္လိုက္တာပါ ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အိမ္မွာလည္း က်မတေယာက္ထဲ ။အဲတာနဲ႕ ေဆးတလံုးေလာက္ေသာက္ၾကည့္ျပီး သက္သာမလားလို႕ ခဏေနၾကည့္<br />
ပါေသးတယ္ ။ေဆးေသာက္လိုက္တဲ့ခဏေတာ့ေခြ်းေတြ ထြက္လာေပမဲ့ လူက ေအးစက္စက္လို ခံစားလာရတယ္ ။အထူးသျဖင့္ မ်က္စိထဲတျဖည္းျဖည္းထဲ ျပာလာတာပါ ။က်မသိလိုက္ျပီ ။ေဆးခန္း<br />
သြားျပမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ အိပ္ယာကေတာင္မထနိုင္ဘူးျဖစ္ေနတဲ့ သူကတေယာက္ထဲေဆးခန္းသြားဖို႕ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ကိုမျဖစ္နိုင္တာ ။အဲတာနဲ႕ အေဒၚအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး က်မဖ်ားေနတယ္ ေဆးခန္းျပမွ<br />
ျဖစ္မယ္ အိမ္ကိုလာခဲ့ပါ က်မ တေယာက္ထဲမသြားနိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာရပါတယ္ ။ေနာက္ေတာ့<br />
အလုပ္ကို ဖုန္းဆက္ရပါတယ္။က်မ ေနမေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေဆးခန္းသြားရမလို႕ ဒီေန႕အလုပ္မလာနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပရပါသည္ ။<br />
<br />
က်မအေဒၚအိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့ က်မစားဖို႕ စားစရာစီစဥ္ေပးတယ္ ။ဒါေပမဲ့ က်မမစားနိုင္ဘူး ။<br />
ေဆးခန္းေတြက လည္း မနက္ကေန ေန႕လည္12အထိ ဖြင့္တယ္ ။ေန႕လည္ 12ကေန 3အထိ နားတယ္ ။<br />
ေန႕လည္ 3နာရီမွ ျပန္ဖြင့္တယ္ ။အဲတာေဆးခန္းတိုင္းပါဘဲ ။က်မ ေဆးခန္းသြားဖို႕ နာရီၾကည့္ေတာ့<br />
ေန႕လည္ 1နာရီမရွိတရွိ ေဆးခန္းေတြ ခဏနားတဲ့ အခ်ိ္န္ပါ ။အဲတာနဲ႕ေဆးခန္းဖြင့္မဲ့အခ်ိ္န္ထိေစာင့္ရပါတယ္ ။ေန႕လည္ 3နာရီထိုးေတာ့ က်မကို အေဒၚက ေဆးခန္းလိုက္ပို႕ေပးပါတယ္ ။ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ေသြးေပါင္တအားက်ေနတယ္တဲ့ ။<br />
အေပၚေသြး 80 ေအာက္ေသြး60 ။<br />
ဆရာဝန္ကေတာ့ ေသြးေပါင္တအားက်ေနေတာ့ အားေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ ခိုင္းတယ္ ။တျခားဘာေရာဂါ ရွိလည္းေမးေတာ့ ေသြးအားနည္းတာေတာ့ ရွိတယ္လို႕ေျဖလိုက္ပါတယ္ ။အဲတာနဲ႕<br />
ပုလင္းတလံုးခ်ိတ္ပါတယ္ ။ညေန5နာရီေလာက္မွ ေဆးက ကုန္ပါတယ္ ။အေဒၚက<br />
" နင္ ဒီပံုစံနဲ႕ ငါ့အိမ္ဘဲလုိက္ခဲ့ေတာ့ နင့္အိမ္မွာ နင္တေယာက္ထဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး " ဆိုျပီး<br />
က်မကို သူ႕ အိမ္ကိုေခၚသြားပါတယ္ ။<br />
<br />
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေပၚေတာင္ မတက္နိုင္လို႕ က်မေမာင္ေလးက လာဆင္းေပြ႕ေခၚရတဲ့ အထိကို<br />
မူးေနတာပါ ။က်မစိတ္ထဲ အိပ္ယာထဲဘဲ ေခြေနခ်င္တာ ။ ည6နာရီထိုးေတာ့ က်မ အေဒၚေနာက္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ အေဒၚအပ်ိဳ ဳ ႀကီးက အလုပ္ကေနအိမ္ျပန္လာပါတယ္...အေဒၚ<br />
အပ်ိဳ ႀကီးကက်မကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ နင္ဒီပံုစံနဲ႕ မရဘူးေနာ္..ေဆးရံု သြားမလား ေမးပါတယ္..ေဆးရံုကေဆးနဲ႕ အျပင္ေဆးခန္းက ေဆး ကမတူဘူး ။ေဆးရံုကေပးတဲ့ေဆး ပိုေကာင္းတယ္ ..ေဆးရံု အေရးေပၚသြားျပမလားေမးပါတယ္။။<br />
<br />
က်မလည္း ေျပာရရင္ ေဆးရံုကိုေၾကာက္တာလည္းပါသလို... ေဆးေသာက္ရင္ သက္သာနိုင္တာကို<br />
ေဆးရံုမွာ ေနေနရမွာကို ေၾကာက္တာလည္း ပါတာေပါ့ .။မသြားဘူးဆိုျပီး ျငင္းထားတာ .<br />
ေဆးခန္းကေပးလိုက္တဲ့ေဆး မေသာက္ခင္ အစာတခုခုစားလိုက္ဆိုျပီး က်မအေဒၚ ကဆန္ျပဳ တ္<br />
ျပဳ တ္ေပးတယ္ ။ အသီးစားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ အသီးခြဲေပးတယ္...က်မစိတ္ထဲ အသီးဘဲစားခ်င္ေနတာ<br />
အသီးယူစားျပီးေဆး ေသာက္တယ္..စိတ္ထဲ မူးေနတာနဲ႕ အိပ္ယာထဲဘဲ ေခြေနမိတာ ။<br />
<br />
စားပီးဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး ။ရင္ထဲပ်ိဳ ႕တက္လာတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႕ အတူ စားထားသမွွ် အကုန္အန္ထြက္<br />
ေတာ့တာပါဘဲ ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်မအေဒၚရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္း <a href="http://www.tzuchi.com.tw/tzuchi/About_TP_Center/Default.aspx?ContentType=6&IdentityID=63">慈濟醫院 ( Tzu Chi General Hospital)</a> ရဲ႕ အေရးေပၚဌာနကို ည 9နာရီမွာ ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့သည္ ။<br />
<br />
ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္တာလည္း ဘယ္လိုစျဖစ္တာလည္း မတည့္တဲ့ေဆးဘာေဆးရွိလည္း<br />
တရစပ္ေမးပါတယ္.. လူကိုလည္း ေဖာက္လိုက္တဲ့ ေသြး ... နိုင္ငံျခားခရီးျပန္လာတာ နွစ္ရက္ဘဲ<br />
ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ..ဆရာဝန္ေတြက ေခတ္စာ းေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ တုတ္ေကြး ေရာဂါျဖစ္ေနမွာကို<br />
သံသယရွိေနၾကတာပါ ။ လာၾကည့္တဲ့ ဆရာဝန္က က်မကို ေမးတယ္..ဘာေရာဂါလည္းတဲ့ က်မလည္း သူ႕ကိုျပန္ေမးတယ္..က်မရဲ႕ အခုအေျခအေနက ဘာျဖစ္ေနတာလည္းလို႕ ..<br />
က်မ ေခါင္းေတာင္မထူနိုင္ေလာက္ေအာင္ မူးတယ္..တကိုယ္လံုးကိုက္ေနတယ္ ..အန္ခ်င္တယ္ ..<br />
အဖ်ားရွိေနတယ္.. အဲတာဘာျဖစ္ေနတာလည္း တုတ္ေကြးျဖစ္တာလား တျခားေရာဂါ လားလို႕ေမးေတာ့<br />
ေဆးစစ္ထားတဲ့ အေျဖေတြရမွ ဘာဆိုတာေျပာနိုင္မယ္တဲ့ ..က်မလည္းသူ႕ကိုျပန္ေျပာတယ္...<br />
ဆရာဝန္ေတြေတာင္ ေဆးစစ္ထားတဲ့ အေျဖရမွ သိနိုင္မယ္ဆိုရင္ က်မက ဆရာဝန္မဟုတ္ဘူး ။<br />
အခုဘာျဖစ္ေနလည္း က်မဘယ္လိုေျပာနုိင္မွာလည္းလို႕ ။က်မခံစားေနရတာေတြကိုဘဲေျပာျပတတ္မွာေပါ့<br />
ဘာေရာဂါဆိုတာေတာ့ က်မဘယ္လိုသိမလည္းလို႕ ။<br />
<br />
ေဝဒနာ ခံစားေနရပါတယ္ဆိုမွ ဘာျဖစ္ေနလည္း လို႕လာေမးတဲ့သူကိုဘယ္လိုတံု႕ျပန္ရမလည္း ။<br />
ဆရာဝန္တေယာက္အေနနဲ႕ လူနာအေျခအေနကို သံုးသပ္နိုင္ရမွာေပါ့ ။သူက ဘာျဖစ္တာလည္း<br />
လို႕ ေမးေနတာဘယ္လိုေျဖရမလည္း ဘာျဖစ္မွန္းသိရေအာင္ က်မကဆရာဝန္မွ မဟုတ္တာေလ။<br />
အဲဒီဆရာဝန္ကို အထင္ေသးေစာ္ကားလိုစိတ္နဲ႕ ဒီလိုေရးတာမဟုတ္ပါဘူး...<br />
က်မကလူနာတေယာက္အေနနဲ႕ ေဝဒနာခံစားေနရခ်ိန္ ခံစားခ်က္ကိုေရးလိုက္တာပါ ။ <br />
<br />
ေဆးရံု ေရာက္ျပီး တနာရီနီးပါးေလာက္မွာ က်မကို စစ္ထားသမွ် ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖ ေတြ<br />
ခ်က္ျခင္းထြက္လာပါတယ္ ။ က်မကို စစ္ထားသမွ် စာရြက္ေတြကို ကိုင္ျပီးေနာက္ထပ္ဆရာဝန္တေယာက္<br />
ထပ္ေရာက္လာပါတယ္ ။ဒီတခါလာတဲ့ ဆရာဝန္ကေတာ့ ခပ္ထက္ထက္ ပံုစံ ။ ကိုင္လာတဲ့ စာရြက္ေတြကို<br />
ဘာေရာဂါစစ္ထားတယ္..အိုေကတယ္..ဘာအတြက္စစ္ထားတယ္..အိုေကတယ္ဆိုျပီး<br />
တရြက္ျပီးတရြက္ ဖတ္ျပျပီး...က်မကိုေခ်ာင္းဆိုးလားလို႕ ေမးတယ္...က်မ အဲဒီအခ်ိ္န္တုန္းက ေခ်ာင္း<br />
သိပ္မဆိုးပါဘူး ကိုယ္ပူေခါင္းမူးေနတာ တကုိယ္လံုးကိုက္ေနတာဘဲ ခံစားေနရတာ ..ေခ်ာင္းမဆိုး<br />
ဘူးလို႕ျပန္ေျဖေတာ့ ..ဆရာဝန္က "နင္အဆုတ္ေရာင္ေနတယ္..ဓါတ္မွန္ ထဲမွာ ညာဘက္ အဆုတ္ေအာက္ပိုင္းမွာ<br />
အျဖဴ ေရာင္အကြက္လုိက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ နမိုးနီးယား လို႕ ေခၚတယ္။<br />
ေနာက္ျပီး နင့္ေသြးထဲမွာ ေသြးျဖဴ ဥသိပ္မ်ားေနတယ္... ေသြးျဖဴ ဥအေရအတြက္က25000 ေတာင္ေက်ာ္ေနတယ္......ေသြးေပါင္ အရမ္းက်ေနတယ္ ။<br />
အေပၚေသြး 70 ေအာက္ေသြး55 ဘဲရွိတယ္ ။အဲဒီအတြက္ေဆးရံု တက္ရမယ္ ေဆးရံုတက္ဖို႕စာရြက္စာတန္းေတြ ျဖည့္ပါ " ဆိုျပီး က်မကိုေျပာလည္းေျပာ<br />
ေဘးကနပ္စ္မကိုလည္းေဆးေျပာင္းမယ္ဆိုျပီး ေျပာျပီး ထြက္သြားပါတယ္။<br />
<br />
အေရးေပၚဌာနက ဆရာဝန္ဆုိတာ အခုဆရာဝန္လို ျဖစ္ေနရမယ္ ။တခုခုဆို တိတိက်က် ေျပာနိုင္<br />
ဆံုးျဖတ္နိုင္ရမယ္ ။သူတို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း လိုက္လုပ္ရမွာ ။လူနာကိုဘာျဖစ္ေနတာလည္းလို႕<br />
ျပန္ေမးတဲ့ဆရာဝန္ကက်မအျမင္ေပါ့ေလ... အေရးေပၚဌာနနဲ႕ မအပ္စပ္လွပါဘူး ။က်မလို ရိုးရိုးဖ်ားနာလို႕ေရာက္လာတဲ့သူက ကိစၥမရွိလွေပမဲ့ တကယ္ကို အသက္လုရမဲ့ ေရာဂါအေျခအေနနဲ႕ေရာက္လာတဲ့သူအတြက္က<br />
တခုခုဆို ဘာလုပ္ေပးရမယ္ဆိုျပီး ခ်က္ျခင္းဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့ ဆရာဝန္သာ အေကာင္းဆံုးပါ ။<br />
<br />
ေနာက္ေတာ့ နပ္စ္မက သြင္းထားတဲ့ေဆးပိုက္ေတြခ်က္ျခင္းျဖဳတ္ျပီး ေနာက္ထပ္ေဆးအသစ္<br />
သြင္းပါတယ္ ။အဝါေရာင္ပုလင္းအပုေလးေတြ သံုးပုလင္း ယူလာျပီး တပုလင္း ျပီး တပုလင္း<br />
ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဆးပိုက္ထဲကို ထည့္သြားပါတယ္ ။ေနာက္ျပီး လက္မွာတပ္ထားတဲ့ အပ္ကေနလည္း<br />
ထိုးေဆးပုလင္းေတြ ေဖာက္ျပီး ေလးမ်ိဳးေလာက္ရွိမယ္ ..ထိုးေပးသြားပါတယ္။<br />
<br />
ေဆးေတြအကုန္ေျပာင္းသြင္းျပီးသြားတဲ့ အခ်ိ္န္မွာ က်မကိုလည္း အေရးေပၚဌာနရဲ႕ တျခားခုတင္ ေနရာကို ေျပာင္းေပးပါတယ္ ။A03 ဆိုတဲ့ ခုတင္ေနရာပါ ။<br />
ကဲ....က်မရဲ႕ ေဆးရံု တက္ရတဲ့ ခရီးကာလ ေလးစပါျပီ ။နိုင္ငံျခားေရာက္ျပီး 7နွစ္အတြင္း<br />
ပထမဆံုးအေတြ႕ အႀကံဳ သစ္တခုပါဘဲ ။အထိတ္တလန္႕နဲ႕ ေဆးရံု ခုတင္ေပၚလဲေလ်ာင္းေနခဲ့ရတဲ့ည ...<br />
ေဆးထိုးပိုက္တန္းလန္းနဲ႕ သူမ်ားနိုင္ငံ သူမ်ား ဘာသာစကား ေတြရဲ႕ အလည္မွာ ေဝဒနာသည္ အျဖစ္<br />
ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ည..ေဆးရံု အေရးေပၚဌာနဆိုတဲ့ အတိုင္း ေဝဒနာေပါင္းစံုနဲ႕ ေရာက္လာတဲ့လူနာ<br />
ေတြရဲ႕ ညည္းညဴ သံေတြ ၾကားထဲမွာ အားငယ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ တိတ္တဆိတ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတဲ့ ည ...<br />
က်မအတြက္ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ အျဖစ္တခုပါဘဲ ။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 3:00<br />
20.3.2015</div>
Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-66949624490432610192015-03-17T18:33:00.002+08:002015-03-17T20:33:31.317+08:00အနက္နဲ႕အျဖဴ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiocXJA4M-TumjoigQdx3RbM8cQyuaKB4DZlMwVt_HNilweTDq8QReWhem9lRcQKZsEb06Fl_JmnhvSCeqA9CUw_JgwwrjGUr5IcRhrwOe3iyEO0tkX3ia8B8CYSumvhYq54r6qLgA2qwlv/s1600/images.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiocXJA4M-TumjoigQdx3RbM8cQyuaKB4DZlMwVt_HNilweTDq8QReWhem9lRcQKZsEb06Fl_JmnhvSCeqA9CUw_JgwwrjGUr5IcRhrwOe3iyEO0tkX3ia8B8CYSumvhYq54r6qLgA2qwlv/s1600/images.png" /></a></div>
<br />
အနက္ေရာင္ နဲ႕ အျဖဴ ေရာင္<br />
လူအေတာ္မ်ားမ်ား ဟာအေရာင္ေတြထဲမွာ အနက္နဲ႕ အျဖဴ ေရာင္ကို သေဘာက်နွစ္သက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္ ။က်မဆိုရင္လည္းအက်ီဝယ္ျဖစ္တဲ့အခါမ်ားမွာအနက္သို႕ မဟုတ္<br />
အျဖဴ ေရာင္ကို ေရြးခ်ယ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္ ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ပြဲတက္ ဝတ္စံု အေရာင္ ေတြမွာ လည္း အနက္နဲ႕ အျဖဴ ဟာဦးစားေပးအဆင့္မွာ ရွိပါတယ္ ။ အေနာက္တိုင္း မဂၤလာအခမ္းအနားမွာ အနက္ေရာင္နဲ႕ အျဖဴ ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ၾကတာ မ်ားတယ္ ။<br />
<br />
ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီအေရာင္နွစ္ခုဟာ ဘယ္အေရာင္နဲ႕ မဆိုတြဲ ဖက္ ဝတ္လို႕ အဆင္ေျပတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ ။အနက္က ေမွာင္မည္းျခင္း သိပ္သည္းျခင္း ထုထည္ႀကီးမားျခင္း ကိုေဖာ္ေဆာင္တယ္လို႕ ခံစားမိသည္။ အနက္ေရာင္ကိုဝတ္ဆင္လုိက္တဲ့အခါ လူအမ်ားက သြယ္လ်သြားတယ္လို႕ ခံစားမိတတ္ၾကသည္။ ဒါ့အျပင္ အနက္ေရာင္က အစြန္းအထင္းခံတယ္ ။အေပအေတခံတယ္ လို႕လည္း သတ္မွတ္ၾကျပန္သည္ ။ဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း အနက္ကို ေရြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္တတ္ၾကသည္ ။ <br />
<br />
က်မစိတ္ထဲမွာ ေတာ့ အနက္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ခံစားမိတဲ့ တခုက အနက္က ခိုင္ခံျခင္းဆိုတာကိုပါ ။အနက္ကို ခိုင္ခံျခင္းလို႕ ခံစားမိတာကေတာ့ က်မရဲ႕ ခံစားခ်က္တခုေပါ့ ။ဘယ္သူကမွေတာ့ အနက္ေရာင္က ခုိုင္ခံျခင္း အသြင္ကိုေဆာင္တယ္လို႕ေတာ့ မေျပာထားပါဘူး ။ညဘက္ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ေလာကတခြင္ကို တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ၾကည့္ဖူးၾကလား ။<br />
က်မကေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ ေနရာတခုကို ၾကည့္ျပီး အဲဒီအေမွာင္ထဲမွာဘာေတြ ရွိေနနိုင္လည္း..<br />
ဘာေတြျဖစ္ေနနိုင္မလည္း..ဆိုတာ မွန္းဆ ၾကည့္ရတာလည္း အရသာ တမ်ိဳး လို႕ ထင္မိသည္ ။<br />
ဘာကိုမွမျမင္နိုင္ မည္းမည္းေမွာင္ေနတဲ့ အေနအထားက ထိတ္လန္႕စရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ ။<br />
မေကာင္းမႈ႕ေတြလည္း
အလြယ္ တကူ ျဖစ္ပြားနိုင္ပါတယ္ ။ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ အနက္ေရာင္ကို
နွစ္သက္တတ္ၾကေပမဲ့ အနက္နဲ႕တထပ္ထဲ ထပ္တူူက်တဲ့
အေမွာင္ဆိုတဲ့အရာကိုေတာ့မႀကိဳက္ၾကပါဘူး ။<br />
<br />
<br />
တခ်ိဳ႕ေသာ မေကာင္းမႈ႕ေတြကို အေမွာင္ဆိုတဲ့ အရာနဲ႕လည္း တင္စားၾကတတ္သည္ ။အေရာင္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္သာ အနက္ေရာင္ဆိုတာကို အက်ီ ကာလာ အျဖစ္ႀကိဳက္ၾကေပမဲ့ ....ေလာကရဲ႕ အေနအထား..ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ... သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ... မေကာင္းတဲ့ အရာ.... မေကာင္းတဲ့ ကိစၥ ...မေကာင္းမႈ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုအေမွာင္ လို႕ သတ္မွတ္ၾကတဲ့အတြက္ အေမွာင္ဆိုတာကို မႀကိဳက္ၾကပါဘူး ။အနက္နဲ႕ အေမွာင္က မည္းတာျခင္းတူေပမဲ့ အနက္ကိုေတာ့ လက္ခံၾကတယ္ ။ အေမွာင္ဆိုတာကို လက္မခံခ်င္ၾကဘူး။ အသားအေရာင္နဲ႕ပတ္သတ္လာရင္လည္း အနက္ေရာင္ကိုသာ အက်ီအေရာင္အျဖစ္ဝတ္ရင္ဝတ္မယ္ ။ အသားမည္းတာကို မႀကိဳက္ၾကဘူး ။အသားမမည္းေအာင္ နည္းမ်ိဳး စံုနဲ႕ လုပ္ၾကတယ္ ။<br />
<br />
အျဖဴ ေရာင္နဲ႕ ပတ္သက္တာက်ေတာ့ လူတိုင္းက အၾကြင္းမဲ့ ႀကိဳက္တာမ်ားပါတယ္ ။အျဖဴ ေရာင္ကို သန္႕ရွင္းတယ္ ..စင္ၾကယ္တယ္...လို႕လည္း လက္ခံၾကသည္ ။အျဖဴ ေရာင္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ အေရာင္ ေလးက စြတ္စြတ္ျဖဴ ေနတာဘဲ လွလိုက္တာဆိုတာမ်ိဳး ။ လူရဲ႕ အသားေရာင္နဲ႕ ပတ္သတ္ျပီးေတာ့လည္း အသားေလးက ျဖဴ နွစ္ ေနတာဘဲ ျဖဴ ဝင္းေနတာဘဲ လွလိုက္တာဆိုတာမ်ိဳး ။အသားျဖဴ တာကို လူတိုင္းကလိုခ်င္ၾကသည္ ။အျဖဴ ေရာင္ကို လက္ခံၾကသည္ ။သတို႕သမီး ဂါဝန္ဆိုရင္လည္း အျဖဴ ေရာင္ အမ်ားဆံုးဝတ္ၾကပါတယ္ ။ ျဖဴ စင္ဝင္းပေနတဲ့ အက်ီ အေရာင္ရဲ႕အရွိန္က လူကို ပါ ဟပ္ျပီး လွသြားေစတာမ်ိဳး ေပါ့ ။<br />
<br />
ေနာက္တခုက အျဖဴ ေရာင္ကို အလင္းလို႕လည္းတင္စားတတ္ၾကျပန္တယ္ ။တရားတဲ့ကိစၥ မွန္ကန္တဲ့ကိစၥ<br />
ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ အရာ ဒါေတြအားလံုးကို အျဖဴ ေရာင္နဲ႕ တင္စားတတ္ၾကျပန္သည္ ။<br />
သိုင္းဝတၱဳ စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာင္ မေကာင္းတဲ့ သိုင္းသမားေတြကို အနက္ေရာင္ သိုင္းသမားလို႕<br />
သတ္မွတ္ျပီး မွန္ကန္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ သိုင္းသမားေတြကိုေတာ့ အျဖဴ ေရာင္ သိုင္းသမားလို႕<br />
သတ္မွတ္ၾကသည္ ။ဒါက သတ္မွတ္ခ်က္အရ ေရးထားတာကိုေျပာျပတာပါ ။ အျဖဴ နဲ႕ အနက္ ခြဲျခားမႈ႕ကို<br />
ေျပာခ်င္တာပါ ။အျဖဴ ဆိုရင္ ေကာင္းတဲ့အေနအထားကို သတ္မွတ္ၾကျပီး အနက္ကို မေကာင္းအေနအထား<br />
သတ္မွတ္ၾကတတ္သည္။<br />
<br />
ဒါေပမဲ့ အျဖဴ ဆိုတဲ့ အေရာင္မွာလည္း အားနည္းခ်က္ေတာ့ ရွိပါသည္ ။ သူက ျဖဴ ေနတဲ့အတြက္ နဲနဲေလးမွ<br />
အစြန္းအထင္းမခံတာမ်ိဳး ပါ။အက်ီေလွွ်ာ္ရင္းနဲ႕ ျဖစ္ေစ ..လွန္းထားရင္းနဲ႕ ျဖစ္ေစ... အေရာင္တခုခုနဲ႕ ထိသြားရင္အျဖဴ က စြန္းသြားတတ္ပါသည္ ။ အေရာင္က အျဖဴ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြန္းေသးေသးေလး<br />
ျဖစ္ေနပါေစဦး ထင္းထင္းႀကီးေပၚလြင္ေနတတ္သည္ ။<br />
<br />
အဲလိုပါဘဲ ကိုယ္က ကိုယ့္ ဘဝကို ျဖဴ တဲ့ အေရာင္လို႕ သတ္မွတ္ထားခဲ့ရင္..<br />
ကိုယ္က ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အျဖဴ ေရာင္ပါလို႕ သတ္မွတ္ထားခဲ့ရင္ ...<br />
လူေတြကို က်ေနာ္ ..က်မက အျဖဴ ေရာင္ပါ မွန္ကန္တဲ့သူပါ မဟုတ္တာ လုပ္ဖူးတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္ထားခဲ့ဖူးရင္ ...<br />
တျခားအေရာင္ေတြနဲ႕ မထိကပ္မိေအာင္ တျခားအေရာင္ေတြရဲ႕ စြန္းထင္းမႈ႕ မခံရေလေအာင္ ဂရုစိုက္ပါ ။အျဖဴ မွာ အစြန္းေသးေသးေလးက အစ ထင္းေနေအာင္ ေပၚတတ္လုိ႕ပါ ။<br />
<br />
တခ်ိဳ ဳ ႕ေသာ လူေတြက ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ အျဖဴ ထည္ေလးပါလို႕ သတ္မွတ္ၾကျပီး<br />
မဟုတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းး မ်ိ ဳး ကိုေတာ့ ခိုးလုပ္တတ္ၾကသည္ ။လူေရွ႕သူေရွ႕ မွာေတာ့ အျဖဴ ေပါ့ ။ကြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ေမွာင္ထဲကမင္းသမီး...မင္းသားေတြ ျဖစ္လို႕။က်မသူတို႕ကိုေမးခြန္းတခုေတာ့<br />
ေမးခ်င္ပါသည္။အျဖဴ လို႕အမည္ခံထားပီး ဒီလို လူသိမခံရဲတဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ လိပ္ျပာ ကိုယ္လံုရဲ႕လား ဆိုတာပါ ။လူဆိုတာ သူမ်ားကို ညာလို႕ရေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ညာလို႕ မရပါဘူး ။ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာ ဘာလည္း... ကိုယ့္လုပ္ရပ္က ဘာလည္း ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္သိေနလို႕ပါဘဲ ။ အဲဒီအသိတခုက ကိုယ္မေသမခ်င္း ကိုယ္စီမွာရွိေနမွာမို႕လို႕ပါ ။ <br />
<br />
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မဟုတ္တာလည္း လုပ္သည္ ။အျဖဴ ေရာင္ပါလို႕လည္း မေၾကြးေၾကာ္ဘူး ။ ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္က ေနသူမ်ားဆိုပါေတာ့ ။တခ်ိဳ႕ ေသာ သူေတြကေတာ့ အျဖဴ ပါလို႕ ေၾကြးေၾကာ္တယ္...ဒါေပမဲ့ အေမွာင္<br />
ဇာတ္လမ္းေလးေတြလည္း တိတ္တိတ္ပုန္းခင္းထားတတ္ၾကသည္ ။<br />
<br />
တကယ္ျဖဴ ခ်င္ရင္ ကိုယ္ဖန္တီးရတဲ့ ဘဝမွာ ျဖဴ ေအာင္ေနလို႕ရပါတယ္ ။<br />
အျဖဴ အနက္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္တခုပါဘဲ ။လုပ္ရပ္တခုကို အကဲျဖတ္ျပိီး သတ္မွတ္တဲ့<br />
အေရာင္ ကို ရိုးသားစြာ ေရြးခ်ယ္ပါ ။ ရိုးသားစြာ တည္ေဆာက္ပါ ။လွည့္ျဖားျခင္းေတြနဲ႕ လူေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ကို မလိုခ်င္နဲ႕ ။လူတိုင္းကေတာ့ အျဖဴ ထည္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကို နွစ္သက္ၾကသည္ ။<br />
ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က တကယ္ကို အျပစ္ကင္းတဲ့ အျဖဴ လား လွည့္စားဖံုးကြယ္မႈ႕ လႊမ္းျခံဳ ထားတဲ့ အျဖဴ လားဆိုတာေတာ့ ကိုယ္တုိင္သာလွွ်င္ အသိဆံုးပါ ။<br />
<br />
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အျဖဴ ပါလို႕ သတ္မွတ္လို႕ ရပါသည္ ။ဒါေပမဲ့ အစြန္းအထင္း မခံရေအာင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဂရုစိုက္သင့္ပါသည္ ။အျဖဴ ဆိုတဲ့ အေရာင္ဟာ အစက္ေလး<br />
ေသးေသးေလး စြန္းသြားျပီဆိုတာနဲ႕ သိသိသာသာ တန္ဖိုးက်သြားတတ္လို႕ပါ ။အက်ီ အျဖဴ ေရာင္ေလး<br />
တထည္ဟာ ေသာင္းဂဏန္း တန္ေနပါေစဦးေတာ့ ...အဲဒီအက်ီဟာ အစြန္းတခုခု ေပသြားျပီ ဆိုရင္<br />
ဘယ္သူက ေသာင္းဂဏန္းေပးျပီးဝယ္မွာလည္း ..ေနာက္ထပ္အစြန္းအထင္းလြတ္ကင္းတဲ့ တကယ္ျဖဴ တဲ့ တထည္ကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလား.. ။။။<br />
စစ္မွန္တဲ့ျဖဴ စင္ျခင္းနဲ႕ ဘဝကို အေရာင္ျခယ္နိုင္ၾကပါေစ ။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Pm 5:48<br />
17.3.2015 <br />
<br />
<br />
photo credit ---google<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-40156547032180424772015-01-02T04:03:00.003+08:002015-01-02T04:03:54.503+08:00အစြဲ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
လူတကိုယ္အစြဲတမ်ိဳ ဳးစီရွိတတ္ၾကသည္ ။ ကိုးကြယ္ယံဳုၾကည္မႈ႕ ဓေလ့ အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း<br />
ေနထိုင္စားေသာက္မႈ႕ ပံုစံေပၚမွာေသာ္လည္းေကာင္း ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းဥစၥာ မ်ားေပၚမွာလည္းေကာင္း အစြဲေလးေတြရွိတတ္ၾကသည္ ။<br />
<br />
မနက္တိုင္းေကာ္ဖီေလးေသာက္လိုက္ရမွ အာသာေျပသလိုလိုရိွတာ ဆိုတာမ်ိဳး..<br />
မနက္ဘက္ကို ျမန္မာမုန္႕ေလးဘဲစားခ်င္တာ..ဘယ္ဆိုင္က အသုတ္ေလးကိုဘဲစားေနၾကဆိုတာမ်ိဳ ဳး..<br />
ဒါက ကိုယ္စားေသာက္ေနၾက အရာေလးေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အစြဲထားမိတာမ်ိဳးေပါ့ ။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ ကိုယ္သံုးစြဲေနၾကပစၥည္းတခုကိုအစြဲထားတတ္ၾကသည္ ။<br />
ဆပ္ျပာဆို ဘာတံဆိပ္ေလးသံုးမွ ....နႈတ္ခမ္းနီဆို ဘာအမ်ိ ဳးအစားသံုးရမွ(Loreal ..Revlon ..တခုခုေပါ့ ) နာရီကိုလည္း ဘယ္အမ်ိဳးစား မွ ပတ္ခ်င္တာတို႕ ကားဆိုလည္း ဘယ္ကားဆိုအႀကိဳက္ဆံုးဘဲဆိုတာတို႕..<br />
အဲလိုအစြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိတတ္သည္ ။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္စည္းစိမ္ဥစၥာ သားသမီး ခင္ပြန္းသည္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို<br />
အစြဲႀကီးတတ္ၾကသည္ ။အစြဲတကာ့အစြဲေတြထဲမွာ ဒီအစြဲက ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးဘဲ ..။<br />
စြဲလန္းျခင္းတခုရွိေနတယ္ဆိုကထဲက ကိုယ့္အတြက္ ထိခိုက္မႈ႕အနည္းအမ်ားဆိုတာကေတာ့ ရွိေနတာပါဘဲ ။မနက္တိုင္းေကာ္ဖီ ေသာက္ရမွ ဆိုတဲ့သူက ေကာ္ဖီမေသာက္ရတဲ့ မနက္ေတြဆို<br />
တခုခု လိုေနသလိုလိုကသိကေအာက္ျဖစ္ေနမွာဘဲေလ ။အဲတာက ကိုယ္စားေသာက္ေနတဲ့ အရာတခု<br />
အေပၚ စြဲလန္းေနမိတာေလ ။ ခပ္ေသးေသးစြဲလန္းမႈ႕ေပါ့ ။ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕နဲ႕ ပတ္သက္လာတဲ့<br />
စြဲလန္းမႈ႕ၾကေတာ့ သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းသြားျပီ ။ကိုယ္ေသရင္ ဒီပစၥည္းေတြက ယူသြားလို႕ မရတဲ့<br />
အရာေတြ ..ကိုယ့္ရဲ႕ သားသမီး ဇနီးခင္ပြန္း သည္ ေတြကိုလည္းေခၚသြားလို႕မရတဲ့ အေျခအေနမွာ<br />
စြဲလန္းေနရင္ အဆံုးသတ္ခရီးက သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းသြားျပီ ။ <br />
<br />
လူဆိုတာကလည္း အျမဲထာဝရ ရွင္သန္ေနတာမွ မဟုတ္တာ ။တခ်ိန္မွာ ခႏၶာခ် ဳ ပ္ျငိမ္းျခင္းဆိုတဲ့<br />
ေနာက္ဆံုးဘူတာကေရာက္စျမဲမို႕ ဒီစြဲလန္းေနတဲ့ အစြဲေတြကို မေဖ်ာက္နိုင္ဘူးဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္<br />
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မထိန္းနို္င္ဘူးဆိုရင္ အစြဲက ေသသည္အထိ ပါသြားမွာ အေသအခ်ာပါ။<br />
<br />
ေသဆံုးျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း စြဲလန္းေနတဲ့ အရာေတြနားမွာ တလည္လည္နဲ႕ဆို မကြ်တ္မလြတ္တဲ့<br />
ဘဝတခုကို ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ကူးေျပာင္းသြားေတာ့တာပါဘဲ ။<br />
<br />
ကို္ယ့္စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ အစြဲကို ဘယ္သူမွ ခြ်တ္လို႕မရဘူး..ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ထားတတ္ေအာင္<br />
ႀကိဳးစားမွ ..ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္အစြဲ ကို ကိုယ္ဘဲ ခြ်တ္လို႕ရတယ္... သူမ်ားက <br />
"" အရာတခုကိုစြဲလန္းေနတယ္ဆိုတာမေကာင္းဘူး... တခုခုဆို စြဲေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ဘဝ<br />
တခုကို ေရာက္သြားတတ္တယ္ဆိုျပီး "" ဘယ္ေလာက္ဘဲေျပာျပ ေျပာျပ ကိုယ္တိုင္က အဲဒီအစြဲကို<br />
တသသ နဲ႕ ဆက္လက္စြဲေနရင္လည္း ေျပာသမွ် အလကားဘဲ ။<br />
<br />
ကိုယ္တိုင္က ... "" ငါဒီလိုစြဲလန္းမႈ႕ကို ထားေနရင္ ငါကိုယ္တိုင္ အသက္ရွိေနတဲ့ အခ်ိ္န္မွာက<br />
ကိစၥမရွိဘူး..ကိုယ္တိုင္ လႈပ္ရွားလို႕ရတယ္..ငါစိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးလို႕ရတယ္ ..ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ<br />
ထားလို႕ရတယ္ ..ဒါေပမဲ့ ငါမရွိေတာ့တဲ့ တေန႕ ဒါေတြအားလံုးကို ထားခဲ့ရမွာ ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ<br />
ငါ ရဲ႕ စိတ္ကို ဘယ္လိုထားမွ ငါအတြက္ အကူးအေျပာင္းေကာင္းမွာလည္းဆိုတာလည္း<br />
စဥ္းစားသင့္တယ္ ။""<br />
<br />
လူဆိုတာေသမ်ိဳး ႀကီးပါဘဲ ..တေန႕ အားလံုးဒီခရီးဆံုးကို ေရာက္ၾကမွာပါ ။တခ်ိဳ႕က သက္တမ္းေစ့ေနရတယ္ ။တခ်ိဳ႕က သက္တမ္းတိုတိုေလးဘဲေနရတယ္ ။ဒါပဲကြာတာပါ ။သြားရမွာေတာ့<br />
လူတိုင္းသြားရမွာပါဘဲ ။ကိုယ္သြားမဲ့ ခရီးကို ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ဆင္သင့္တယ္ေနာ္ ။<br />
<br />
အသက္ရွင္သန္ေနတဲ့ အခ်ိန္က တန္ဖိုး အရွိဆံုးဘဲ ။ဘာျဖစ္ခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ လုပ္လို႕ရတယ္ ။<br />
ဘယ္သြားခ်င္လည္း ကို္ယ္တိုင္သြားလို႕ရတယ္ ။ဘာေျပာခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ ေျပာလို႕ရတယ္ ။<br />
ကိုယ္တိုင္ေဆာင္ရြက္လို႕ရတဲ့ အေနအထားက အေကာင္းဆံုးဘဲ ။အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ကို္ယ္မအားလို႕<br />
တျခားတေယာက္ကို လုပ္ခိုင္းရတဲ့ ကိစၥတခုက ကိုယ္တိုင္လုပ္တာေလာက္ စိတ္တိုင္းက်မွာ မဟုတ္ပါဘူး။<br />
အေကာင္းဆံုးက ကိုယ္တေန႕မွာ သြားကိုသြားရမဲ့ ခရီးအတြက္ လိုအပ္တာေတြကို တျဖညး္ျဖည္း<br />
ခ်င္း ျပင္ဆင္ စုေဆာင္းသင့္တယ္။သယ္သြားလို႕မရနိုင္တဲ့ အရာေတြကို စြဲလန္းေနတာထက္<br />
သယ္သြားလို႕ရတဲ့ အရာေတြကို သာ နိုင္သေလာက္ယူသြားရမွာပါ ။<br />
<br />
အစြဲဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး တရားေတာ္ေတြ တိုင္းမွာ ပါ ပါတယ္ ။မစြဲေကာင္းတဲ့ အရာေတြကို<br />
စြဲလန္းေနမိလို႕ ဘဝကူးမေကာင္းခဲ့တာ ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အက်ယ္တဝင့္ ေဟာၾကားထားတာေတြ<br />
အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ ။လူဆိုတာက ရွင္သန္ေနခ်ိန္မွာ လူ႕ေလာကထဲ အသက္ရွင္ေနထိုင္တတ္ဖို႕<br />
လိုသလို ေသတဲ့အခါမွာလည္း ေသတတ္ဖို႕လိုပါတယ္ ။ေသစဥ္အခ်ိ္န္အခါမွာ ပိုင္ဆိုင္တာေတြ စြဲေနလို႕<br />
မိသားစုကိုစြဲေနလို႕ ဒီေနရာတခုမွာဘဲ တလည္လည္ နဲ႕ျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝဆိုးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ<br />
လိုခ်င္မယ္မထင္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ မေသခင္ ဒါေတြကို စိတ္မခ် ျဖစ္ေန.. ငါ့ပစၥည္း ငါ့ ဥစၥာ..<br />
ငါပိုင္တာေတြ ဆိုျပီး ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ အကူးအေျပာင္းက လွမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။<br />
<br />
က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုက သိတတ္တဲ့ မိသားစုဆိုေတာ္ေသးပါရဲ႕ ။ အေမ အေဖ ဒါမွမဟုတ္လည္း<br />
ခင္ပြန္း ဇနီး ေပါ့ .. ေသဆံုးသြားတဲ့သူက ပစၥည္းအစြဲႀကီးမွန္းသိလို<br />
မကြ်တ္မလြတ္ ျဖစ္ေနမွာဆိုးလို႕ အမွ်အတန္းေဝ အလႈအတန္း မ်ားမ်ား လုပ္ေပး<br />
အခါအခြင့္သင့္သလို လႈဒါန္းေပးတတ္ အမွ် ေဝတတ္တဲ့ သူေတြဆို ေတာ္ေသးတယ္္ ။<br />
အဲလိုမဟုတ္ဘဲ ... ေသသြားတာနဲ႕ က်န္ခဲ့ပစၥည္းေတြ ကို နင္တပံု ငါတပံု ခြဲျခမ္း ျပီးတာနဲ႕<br />
ေသသြားတဲ့ သူကို သတိေတာင္ မရတတ္ေတာ့တဲ့သူေတြဆို သြားျပီ ။.<br />
ေသတဲ့ သူကေတာ့ သူ႕ပစၥည္းေတြကို စြဲလန္းေန ။ က်န္တဲ့သူကလည္း ပစၥည္းေတြသာ<br />
ခြဲျခမ္းယူလိုက္ၾကတာဘဲ ရွိသည္ ။အလႈအတန္းဒါနေလး ဆက္ေပးဖို႕ သတိမရၾကတဲ့သူေတြဆိုရင္<br />
ေသတဲ့သူက ဘယ္လိုဘဝမ်ိဳ ဳ း ျဖစ္ေနမလည္း စဥ္းစားၾကည့္ရံုနဲ႕ ၾကက္သီးထစရာပါ ။<br />
<br />
ကိုယ္တိုင္ လုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ယူသြားလို႕ရတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တာ အေကာင္းဆံုးပါ ။ " ဖိနပ္နဲ႕ေရဘူးမပါရင္ ေႏြခါမွ သိလိမ့္မယ္..ဒါနနဲ႕ သီလမပါရင္ ေသခါမွ သိလိမ့္မယ္.."<br />
ဆိုတဲ့ စကားေလးေတာင္ ရွိပါတယ္ ။ဒါန ..သီလ ဘာဝနာ ဆိုတာ လူတကိုယ္မွာ ရွိေကာင္းတဲ့<br />
အရာေတြပါ ။ ကိုယ္လႈဒါန္းခဲ့တဲ့ ..ကိုယ္ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ဒါေတြကို စြဲေနျခင္းကသာလွ်င္ ေကာင္းေသာ ကူးေျပာင္းျခင္းတခုကိုေရာက္ရွိမွာပါ ။<br />
<br />
ငါ ပိုင္တာ..ငါ့ ဟာ..ငါ့ ပစၥည္းဆိုတာေတြကို စြဲေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ေနရာဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႕တင္<br />
ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းလွပါသည္ ။တကယ္တမ္းေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္ က်မတို႕ေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္<br />
ဆိုတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေတာင္ တခ်ိန္မွာ မီးရိႈ႕ျပာျဖစ္ ေျမႀကီးထဲေရာက္ရေသးတာဘဲ...။<br />
ပ်က္စီးမွာေၾကာက္လြန္းလို႕ တသသနဲ႕ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုးေမြးသလိုေမြး စားခ်င္တာေတြ စားေစ<br />
ဆိုျပီး ေကြ်းထား ...ေရာဂါျဖစ္မွာဆိုးလို႕ ေဆးေသခ်ာကုေပးနဲ႕ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္<br />
ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ ( ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူးေနာ္..)<br />
ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာင္ တေန႕မွာ ေျမႀကီးေအာက္ပို႕လိုက္ရတာဘဲ ..အဲဒီေတာ့တျခား<br />
အရာေတြဆိုတာ စြဲလန္းေနဖို႕ မလိုလွပါဘူး ။<br />
<br />
စိတ္ထားတတ္ဖို႕ အလိုအပ္ဆံုးပါ ။စိတ္ကိုျပဳ ဳျပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕ဆိုတာလည္း service center<br />
ပို႕သလို ပို႕လို႕ရတာမွ မဟုတ္တာ ။ကိုယ္တိုင္ထိန္းသိမ္း ျပဳ ျပင္မွ သာလွ်င္ ေကာင္းမည္ ဆိုသလိုေပါ့ ။<br />
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ ဖို႕ အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ ။အသီးမွာေတာင္မွ စားလို႕ရတဲ့ အသီးး<br />
စားလို႕မရတဲ့ အသီးဆိုျပီး ခြဲျခားထားတာရွိပါသည္ ။စြဲလန္းျခင္းဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္လည္း<br />
စိတ္ထဲ စြဲေကာင္းတဲ့ အစဲြ ...စိတ္ထဲမစြဲေကာင္းတဲ့ အစြဲဆိုျပီး ကိုယ္တိုင္ခြဲျခားတတ္ဖို႕လိုပါသည္ ။<br />
ဒါေပမဲ့လည္း စိတ္ဆိုတာကလည္း ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္လို႕ မရတဲ့အရာဆိုေတာ့ ထိန္းခ် ဳ ပ္ဖို႕ဆိုတာလည္း<br />
ေတာ္ေတာ္ ခက္လွသည္ ။ အေျပာလြယ္ေပမဲ့အလုပ္ၾကေတာ့ ဘယ္အရာမဆိုခက္တာႀကီးပါဘဲ ။<br />
က်မကိုယ္တိုင္လည္း အစြဲကင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲ .. ... ။။။။။။<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 3:57<br />
1.1.2015<br />
<br />
(2015 အတြက္ ပထမဦးဆံုး အက္ေဆးေလးပါ ..အမွန္ဆို မတင္ခ်င္ေသးဘူး..နဲနဲထပ္ေရးခ်င္ေသးတာ<br />
ဒါေပမဲ့ 2014 အဆံုးနဲ႕ 2015 အစကို အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ တည တပုဒ္စီ တင္လို္က္တာ ) <br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-17085658840972736162014-12-31T03:17:00.000+08:002014-12-31T03:20:37.440+08:00ဘာလိုလို<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
က်မကလည္း တေယာက္ထဲ ...သူကလည္းတေယာက္ထဲပါဘဲ ....<br />
သူနဲ႕က်မ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဘာလိုလို ျဖစ္သြားတယ္ ...<br />
<br />
သူကလည္း က်မတေယာက္ထဲ ဆိုျပီး က်မအနားကိုတိုးလာဖို႕ မႀကိဳးစားသလို က်မကလည္း သူလည္းတေယာက္ ထဲ ဘဲေလ ဆိုျပီး သူ႕အနားကို တိုးသြားဖို႕ မႀကိဳးစားမိခဲ့ဘူး ...။<br />
<br />
က်မက စာရင္းအင္းဌာနက ဝန္ထမ္းတေယာက္ ..သူကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာဌာန က အင္ဂ်င္နီယာ<br />
တေယာက္ ေပါ့ ။တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အလုပ္အေနအထား အရ သိပ္ျပီးဆက္စပ္မႈ႕ မရွိေပမဲ့<br />
တေယာက္နဲ႕တေယာက္သိခဲ့ၾကတယ္ ။သူကစကားေျပာရင္ တလံုးခ်င္းခပ္ေအးေအးေျပာတတ္သူ<br />
က်မက စိတ္ေလာတတ္သူမို႕ စကားေျပာျမန္သူ ..တခါတေလ သူကေျပာတာ မျပီးေသးဘူး..<br />
က်မက သူဘာေျပာေနတာလည္းဆိုတာ တြက္ဆျပီး ျပန္ေျဖပီးေနျပီ ။ဒါလည္းက်မတို႕နွစ္ေယာက္<br />
ၾကားထဲက အမွတ္တရ အျဖစ္ေလးေတြဆိုပါေတာ့ ။<br />
<br />
မ်က္မွန္ကိုင္းေတြေအာက္က သူ႕မ်က္ဝန္းေတြကို ၾကည့္ျပီး သူ႕စိတ္ထဲ ဘာရွိလည္းဆိုတာ က်မ<br />
သိေနသလိုလိုပါဘဲ ။သူ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ရွိတဲ့ နူးညံျခင္း နွစ္သက္ျခင္း အစရွိတဲ့ အရာေတြကို<br />
အေျခခံ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတခုက က်မအတြက္ ဆိုတာ က်မ သိေနေပမဲ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြကို<br />
လက္လွမ္းလို႕ မႀကိဳဆိုခဲ့ျဖစ္ဘူး ။ အမွန္ဆို ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆို ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူနဲ႕က်မ တေယာက္ထဲ<br />
စီကေန နွစ္ေယာက္တဘဝ ဆိုတာကို တည္ေဆာက္ ျပီးသား ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ဒါေပမဲ့ က်မ စိတ္ထဲ<br />
သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ကမ္းလင့္လို႕ မေမွ်ာ္ခဲ့မိဘူး ။ ေဝခြဲမရျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အဲဒီအခ်စ္ေတြကို<br />
နည္းနည္းေဝးေဝး ကေနဘဲ ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။<br />
<br />
သူ႕အခ်စ္ေတြကိုဒီတိုင္းဘဲၾကည့္ ေနမိတယ္ဆိုတာက<br />
က်မစီမွာတျခားတြယ္တာစရာရွိလုိ႕လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး ။ က်မဘဝမွာလည္း တျခားအျပင္လူ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး ။သူလည္း က်မရင္ထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ့ ျမတ္နိုးးျခင္း အားကိုးျခင္း ေလးစားျခင္း စတဲ့အရာေတြကို ေပါင္းစပ္<br />
ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစံုတရာကို ျမင္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ။ျမင္ေပမဲ့လည္း နဂိုရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန<br />
ေရွ႕တိုးလာဖို႕ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး ။အၾကည့္ခ်င္းစကားေျပာ..တခါတေလ တေယာက္ကိုတေယာက္ စိတ္ပူမိသလိုလို ဘာလိုလို အေျပာေလးေတြ အမွတ္မထင္ ေျပာမိသြားတာကလြဲလို႕ သူလည္း<br />
တေနရာ က်မလည္းတေနရာမွာ ရပ္ေနၾကဆဲ ။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ<br />
က်မနဲ႕သူ အျဖစ္က ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္းလိုဘဲ ဘာလိုလို နဲ႕ခ်ာလည္လည္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲ ။<br />
<br />
အလုပ္တခုထဲ တူတူ လုပ္ၾကသူေတြဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲေန႕တိုင္းလိုလို ဆံုမိၾကတတ္ပါတယ္ ။<br />
ဆံုတိုင္းလည္း တေယာက္ကို တေယာက္အသိအမွတ္ ျပဳ တဲ့ အျပံဳး ေလးအျပန္အလွန္ ျပံဳးၾကတာ<br />
လြဲလို႕ ဘာသိဘာသာ...အၾကည့္ခ်င္းစကားေျပာလိုက္တာက လြဲျပီး စကားလံုး ေတြ ထြက္မလာတဲ့<br />
အေျခအေနေပါ့ ။တခါတေလ က်မေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့အခါနဲ႕ဆံုတာမ်ိဳးၾကရင္ ေကာ္ဖီ ရွိေသးလားဆိုျပီး<br />
က်မေဖ်ာ္ထားတဲ့ခြက္ထဲကေကာ္ဖီတဝက္ကို ေသာက္ပါရေစလို႕ ေျပာတတ္တယ္ ။။<br />
အဲလိုအခါမ်ိဳးဆို က်မအတြက္ အဲဒီေကာ္ဖီ တဝက္ကခါတိုင္းထက္ ပိုခ်ိဳျမေနသလိုလို ေသာက္ျပီးကာမွ ရင္တုန္လာသလိုလို... ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ထားတဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကလည္းတုန္ခါေနသလိုလုိ ... ဘာသာျပန္ဖို႕ ခက္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ေန႕တေန႕ကိုျဖတ္သန္းမိျပန္သည္ ။<br />
<br />
အလုပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ဘယ္လိုလည္းဆိုတဲ့ မ်က္လံုးေတြ ...အေျခအေနဘယ္လိုလည္း<br />
ဆိုျပီးတိုးတိုးတိတ္တိတ္လာေမးသံေတြ ဒါေတြအားလံုးကို က်မ ျပန္ေျဖဖို႕ အေျဖ မရွိခဲ့ဘူး ။<br />
ဟုတ္တယ္ေလ ..သူက်မကို ခ်စ္တယ္လို႕မွ မေျပာထားတာ...က်မနဲ႕သူ..ခ်စ္သူေတြမွ<br />
မဟုတ္တာေလ ။အဲဒီေတာ့ ဒီေမးခြန္းေတြကို က်မ ေျဖဖို႕မွ မလိုတာေနာ္ ။ေမးလာသမွ်ကို<br />
ျပံဳ းျပီး မိတ္ေဆြေတြပါ..ဆိုတဲ့ အေျဖကလြဲျပီးက်န္တာ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။ သူ ႕ရင္ထဲကိုေတာ့<br />
ျမင္ေနသလိုလို ခံစားမိေပမဲ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြ ထြက္လာေအာင္ က်မ မဆြဲထုတ္မိဘူး ။<br />
<br />
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္ ။" သူ႕နင့္ကိုေၾကြေနတာ ေသခ်ာတယ္ ။အသိသာႀကီးပါဟာ ။<br />
နင္လည္းခံစားၾကည့္လို႕ေတာ့ရတယ္မွတ္လား ..နဲနဲေလာက္ အစေလးဆြဲၾကည့္လိုက္ပါလား ။<br />
သူကလည္းေအးစက္စက္ ..နင္ကလည္း သိပ္ဟန္ေဆာင္တတ္ေတာ့ ခက္ေနတာ " တဲ့<br />
အစပိုင္းေတြမွာတုန္းကေတာ့ သူကက်မကို ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္မလား.. ဘယ္ေန႕အားလည္း<br />
ဘယ္ဘုရားေက်ာင္းက ဆုေတာင္းျပည့္တယ္ .. က်မေကာ္ဖီ ႀကိဳက္မွန္းသိေတာ့ ဘယ္ေကာ္ဖီဆိုင္က<br />
အရမ္းေကာင္းတယ္ ..ဆိုျပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြနဲ႕ အျပင္ထြက္မလားလုိ႕ ေခၚဖူးတယ္...<br />
အဲဒီတုန္းက က်မက ဘာလို႕မွန္း မသိဘူး..<br />
သူေျပာသမွ် ကို NO ..ဆိုျပီး ျငင္းခဲ့မိတာၾကီးဘဲ ။အဲဒီအခ်ိန္ က်မ သူ႕ကို ျငင္းခဲ့စဥ္ တုန္းက မ်က္မွန္ဖန္သားေတြကို ေဖာက္ထြင္းျပီး<br />
ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြထဲမွာ နာက်င္ျခင္းေတြပါဝင္ေနတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့ မသနားမိခဲ့ဘူး ။<br />
အားနာသလိုလို ေတာ့ ျဖစ္မိသား ။<br />
<br />
က်မကို သူအဲလိုနာနာက်င္က်င္ ခံစားခ်က္ေတြပါတဲ့အၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီနာက်င္ျခင္းေတြေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ အၾကည့္တစံုကို သတိရမိတတ္လာသည္ ။ နႈတ္ခမ္းကိုခပ္တြန္႕တြန္႕ ေကြးျပီး ျပံဳးတတ္တဲ့ အျပံဳးတခုကို ျမင္ေယာင္မိတတ္လာသည္..သူရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို အသာေလးကပ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာသည္.တခါတေလ သူ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ရွည္ရွည္ေလးကို သတိရမိတတ္လာသည္ ။အဲဒီ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကိုဆုပ္ ကိုင္ျပီး ေနရာအနွံလွ်ာက္သြားဖို႕ စိတ္ကူးေတြယဥ္မိတတ္သည္ ....လူေတြမသိေအာင္ စိတ္ကူးမိတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးကို ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေတြးမိေတာ့ ရွက္အားပိုမိပါရဲ႕....။<br />
<br />
က်မကို က်မ အထိတ္တလန္႕နဲ႕ သတိထားမိလိုက္ခ်ိန္မွာ အဲဒီအၾကည့္ အဲဒီအျပံဳးနဲ႕ အဲဒီလူက က်မရင္ထဲ <br />
ေရာက္ေနျပီ ။ဘာလို႕အခုလိုေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ဘူး ။ သူကလည္း က်မက<br />
သူဘာေျပာေျပာ သိပ္ျပီးအေရးတယူ ပံုစံမ်ိဳး မရွိ ျဖစ္ျပီးကထဲက ရပ္ေနလိုက္ေတာ့တာ အခုထိပါဘဲ ။<br />
သူနဲ႕က်မၾကား တခုခု ျခားထားသလို ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ ။သူကလည္း ဆက္ျပီးေရွ႕ဆက္ မတိုးလာေတာ့သလို က်မကလည္ သူေရွ႕ဆက္လာလို႕ရေအာင္ လမ္း မဖြင့္ေပးမိဘူး ။<br />
သူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားေနျပီဆိုတာ က်မကိုယ္က်မ သိခဲ့ေပမဲ့လည္း က်မ ပိတ္ထားခဲ့မိတဲ့<br />
တံခါးေတြကို က်မ ျပန္မဆြဲဖြင့္ျဖစ္ဘူး...သူကလည္း တံခါး ကို ဖြင့္ပါဆိုျပီး ဆက္မေခါက္ေတာ့ဘူး ။ <br />
ရင္ထဲမွာေတာ့ အျပန္အလွန္ ျငိတြယ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ တေယာက္ကိုတေယာက္<br />
သိေနေပမဲ့ နွစ္ေယာက္စလံုးက အဲဒီအေျခအေနကေန ေရွ႕ဆက္လာဖို႕ မႀကိဳးစားၾကဘူး ။<br />
<br />
<br />
သူလည္း တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႕ပတ္သတ္တာမ်ိဳးမရွိသလို ...က်မ လည္းတျခားေယာက္က်ားေလး<br />
နဲ႕ ပတ္သက္ေနတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး ... ကိုယ့္ဘာသာနားလည္မႈ႕ကိုယ္စီနဲ႕ ေနေန ၾကတဲ့<br />
အေနအထားေပါ့ ... ဒါေပမဲ့လည္း က်မတို႕နွစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေတြလည္း မျဖစ္ၾကဘဲ<br />
ဘာလိုလို အေနအထားနဲ႕ ဆိုေတာ့ ခက္သားလားရွင္ ........<br />
<br />
သူကလည္းေရွ႕ဆက္တိုးလာမဲ့ ေျခလွမ္းမျပင္သလို ...က်မကလည္း မသိမသာေလး လွမ္းေခၚမဲ့<br />
ပံုစံမ်ိဳး မျပမိဘူး...စိတ္ထဲကေတာ့ သူဘာဆက္လုပ္မလည္းဆိုျပီးေသခ်ာၾကည့္ေနမိေပမဲ့<br />
မိန္းကေလးပီပီ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးလည္း တခါတရံမွာလုပ္မိသြားတတ္ေတာ့ ဘာလိုလို<br />
ျဖစ္ျပီးရင္းကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲေလ ။<br />
<br />
အဲလိုနဲ႕ဘဲ ရက္...လ...နွစ္ တိုင္လာေတာ့တယ္...ေနာက္ထပ္လည္း ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ထိ ဘာလိုလို<br />
ျဖစ္ေနၾကဦးမလည္း ..ဆိုတာလည္း မေျပာတတ္ပါဘူး ။အခုခ်ိန္ထိေတာ့ တခါးတခ်ပ္ရဲ႕<br />
ဒီဘက္မွာ က်မ ..ဟိုဘက္မွာ သူ ..အလယ္က တံခါးကို ဘယ္အခ်ိန္ဆြဲဖြင့္ ျဖစ္မလည္း<br />
မသိေသးးေရြ႕ေတာ့ က်မနဲ႕သူက ဘာလိုလို ေပါ့ ရွင္.. ..... ။။။။<br />
<br />
(2014 ကို ေနာက္ဆံုးနႈတ္ဆက္တဲ့ post ေလးဆိုပါေတာ့ ျပန္လာေတာ့မွာမဟုတ္တဲ့<br />
2014 ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ 31 ရက္ေန႔မွာ ေရးခဲ့တဲ့ စာတပုဒ္ေပါ့...<br />
နွစ္သစ္မွာ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ပါေစရွင္.. )<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
AM 2:55<br />
31.12.2014<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-57930592574523902942014-12-19T02:27:00.000+08:002014-12-31T03:20:49.480+08:00မိတ္ေဆြဟူသည္<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ဒီေန႕အရမ္းေအးတယ္...ဒီဇင္ဘာလထဲေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ေအးတာက ေျပာေနဖို႕ေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူး။<br />
အလုပ္ကအျပန္ ခ်မ္းခ်မ္းေအးေအးနဲ႕ ေခါက္ဆြဲပူပူေလး လုပ္စားခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။<br />
ဒါနဲ႕ဘဲ အလုပ္ကအျပန္ လမ္းမွာရွိတဲ့ Market အေသးေလး တခုကေန ပဲျပားဘူးနဲ႕တခ်ိဳ႕ ပစၥည္းေလးေတြ<br />
ဝင္ဝယ္ျပီး ျပန္လာခဲ့သည္ ။<br />
<br />
အိမ္ေရာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက က်မကိုႀကိဳဆိုေနတယ္ ။အခန္းတံခါးဖြင့္ အိပ္ယာထဲခဏလွဲလိုက္မွဘဲ<br />
ေႏြးသြားေတာ့သည္ ။ေနာက္ေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ေခါက္ဆြဲ ခ်က္ဖို႕ျပင္ရသည္ ။ ေခါက္ဆြဲထုပ္ေဖာက္ထည့္ ဝယ္လာတဲ့ပဲျပားထည့္ ၾကက္ဥထည့္ မုန္ညင္းရြက္ထည့္ အရသာေတြထည့္ျပီးေတာ့ က်မလက္ရာစစ္စစ္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တပန္းကန္က စားေကာင္းမဲ့ပံုစံေလးနဲ႕ထြက္လာသည္ ။<br />
<br />
ရာသီဥတု ကအရမ္းေအးေနေတာ့ က်မစိတ္ထဲ တခုခုကိုေတာင့္တလာမိသည္ ...ငရုတ္သီး..<br />
ငရုတ္သီးစပ္စပ္ေလးနဲ႕ ေခါက္ဆြဲပူပူေလးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား လိုက္ဖက္လိုက္မလည္းေပါ့ ။<br />
အဲတာနဲ႕ဘဲ ယိုးဒယားဆိုုင္ကေန ငရုတ္သီးေထာင္းပီးသား တဘူးဝယ္ထားတာထဲက ငရုတ္သီးပါ နဲနဲ ယူထည့္ေပါ့ ..အရသာကမျမည္းရေသးေတာ့ ဘယ္လိုဆိုတာမသိေပမဲ့ အျမင္ပံုစံကိုအရသာခံလိုက္တာကေတာ့<br />
စားေကာင္းမဲ့ ပံုစံထြက္လု ထြက္ခင္ ျဖစ္ေနပါျပီ ..ကိုယ့္လက္ရာကို ကုိယ့္ဘာကို သေဘာေတြက်လို႕ ...<br />
စားဖို႕ ပန္းကန္ေတြဘာေတြ အက်အန ျပင္ျပီးေတာ့... စားပြဲမွာတင္ထားတဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ေရာင္းတဲ့<br />
ဆိုင္ကေန ဝယ္ထားတဲ့ ငရုတ္သီးေၾကာ္ပုလင္းကို ထပ္ျပီးသြားေတြ႕တယ္။<br />
မထူးပါဘူး...ဒါေလးပါနဲနဲ ထည့္လိုက္မယ္..ငရုတ္သီးကို ဆီနဲ႕ လွိမ့္ထားတာဆိုေတာ့ ေမႊးတာေပါ့ေလ<br />
ဆိုျပီး ..အဲတာေလးပါနဲနဲ ထပ္ထည့္ ... ထည့္လည္းျပီးေရာ ..စားလိုက္မဟဲ႕ဆိုျပီး ..ဇြန္းနဲ႕ေမႊ<br />
ရွလူးဆိုျပီး တဇြန္းခပ္ေသာက္လိုက္တာ...ဘုရားေရ....ၾကယ္ေတြ လေတြ အျပင္ အာကာသေတာင္<br />
ပြင့္သြားသလို ကို ျဖစ္သြားေတာ့တာဘဲ...စပ္လိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း စပ္တဲ့အျပင္ ငရုတ္သီးကိုဆီနဲ႕ေၾကာ္ထား<br />
တာပါထည့္ထားေတာ့ ငရုတ္သီးနံပါ မႊန္လိုက္တာ ..။<br />
<br />
က်မႀကိဳးစားပမ္းစားခ်က္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲက စားေကာင္းတဲ့ ပံုစံထြက္လုထြက္ခင္ျဖစ္ေနရာကေန ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုကို ပူေလာင္စပ္ျပဲ ေနတဲ့ အရသာကို ေျပာင္းလဲသြားျပီျဖစ္တဲ့ ေခါက္ဆြဲ ပံုစံကို ေျပာင္းလဲလို႕သြားပါျပီ ။ ေခါက္ဆြဲတဇြန္းစားလိုက္မိလို႕ စပ္သြားတဲ့ပါးစပ္ကိုဟျပီး ေလျပင္းျပင္း<br />
ရႈ လို႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ပန္းကန္ေရွ႕ခ်ျပီး ထိုင္ေနတဲ့ က်မ ..... ။<br />
<br />
ကဲ...ဒီေခါက္ဆြဲကို က်မဘာဆက္လုပ္ရမလည္းေလ ။ခ်က္ခ်င္းႀကီးလည္း မသြန္ရက္ျပန္ဘူး..အခုတင္<br />
ခ်က္ျပီးထားတာဆိုေတာ့ နွေျမာေနမိတယ္ ...မသြန္ျပစ္ခ်င္ရင္လည္း စားလိုက္ပါလားဆိုေတာ့<br />
က်မ ဒီအရသာကို ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႕မရပါဘူး .... ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ စားဝင္မယ္လည္း မထင္ပါဘူး..။<br />
ဟုိဟာလုပ္ရမလို ဒီဟာလုပ္ရမလို နဲ႕ ဒီတိုင္းထိုင္ေနရင္း တခုသြားစဥ္းစားမိသည္ ...<br />
<br />
က်မဘဝမွာ အခုေခါက္ဆြဲျပဳတ္ျဖစ္သြားသလို ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ ဘယ္နွစ္ခုမ်ားရွိခဲ့ဘူးလည္းဆိုတာကိုပါ ...<br />
က်မရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြထဲကေန အခုလိုဘဲ အစပ္အဟပ္မတည့္လို႕ မိတ္ေဆြ ဘဝကေန စိမ္းစိမ္းျပတ္ျပတ္<br />
ျဖစ္သြားတဲ့ လူေတြ ဘယ္နွစ္ေယာက္ ရွိမလည္း ျပန္စဥ္းစားမိလာတယ္ ။က်မကိုယ္တိုင္ တမင္တကာပ်က္စီးေအာင္ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့ ..ေကာင္းမလားဆိုျပီး က်မေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္း.. လုပ္ရပ္တခုေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြေရာ ..ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိေနခဲ့မလည္းဆိုျပီး ျပန္ေတြးမိလာသည္ .<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးလိုက္တဲ့အရာေတြပါဘဲ....တမင္တကာ ပ်က္စီးေစတဲ့ စိတ္နဲ႕ လုပ္တာလည္းမဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့ အခုလိုဘဲ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ နဲနဲခ်င္းစီတိုက္ဆိုင္... ေကာင္းမလိုလို ပံုစံထြက္ေနရာကေန လက္ခံလို႕မရနိုင္တဲ့ ပံုစံတခု ျဖစ္ေျပာင္းသြားတာ မ်ိဳ ဳး ေတြေရာ ဘယ္နွစ္ခုရွိေနမလည္း ေသခ်ာစဥ္းစားမိလာတယ္ ... သတိထားမိတာေလးေတြ ..သတိမထားမိဘဲေျပာင္းလဲသြားတာေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနခဲ့မယ္ထင္တယ္ ။<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ဆက္ဆံေရး ခရီးတခုကို ေရရွည္ သြားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ရင္ အပိုအလိုသိပ္မရွိတဲ့ အေနအထားနဲ႕ေရွ႕ဆက္တာ အေကာင္းဆံုးပါ ။သိပ္ေပးလြန္းရင္လည္း မေကာင္းသလို ေပးတာသိပ္နည္းလြန္းရင္လည္း<br />
မေကာင္းဘူး... စကားပံုေတာင္ ရွိပါတယ္ ... ဂါထာေပး ေတးျဖစ္ ဆိုတာပါ ...။ <br />
တန္ဖိုးရွိတာကို လူတိုင္းကို ေပးမိေတာ့ အလကားအရာလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ ...။<br />
<br />
Human society မွာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္...။လိုလည္းလိုအပ္ပါတယ္ ။သို႕ေသာ္လည္း တကယ့္မိတ္ေဆြေကာင္း<br />
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာေတာ့ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္ ။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း တိုင္းလည္း ကိုယ့္အတြက္<br />
စစ္မွန္တဲ့ ခင္မင္မႈ႕ နဲ႕စိတ္ေရာ လူပါ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခ်င္မွ ဆက္ဆံမွာပါ ။ေျပာရရင္ေတာ့<br />
အေပၚယံေလာက္ ေပါင္းသင္းတာမ်ိဳးေပါ့ ... တခါတေလ မွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုေပမဲ့လည္း ေျပာရင္းဆိုရင္း<br />
အခန္႕မသင့္တဲ့ အခါ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ မတူေတာ့တဲ့အခါမွာ ဆန္႕က်င္ဘက္<br />
ေတြ ျဖစ္မွန္း မသိျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္ ။ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ အတိုက္အခံ ေျပာမိဆိုမိတာ မဟုတ္ေပမဲ့<br />
( က်မ ရဲ႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လိုေပါ့ ...) မရည္ရြယ္ ထားေပမဲ့ ေကာင္းမလားလို႕ ထည့္လိုက္တဲ့ အရာေလးေတြက မေကာင္းတဲ့အေနအထားတခုကို ေျပာင္းလဲသြားေစတာမ်ိ ဳ းေပါ့။<br />
မထင္မွတ္ထားတဲ့ စကားေလးတခြန္းကလည္း လူနွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးတခုကို အခ်ိန္မေရြး<br />
ေျပာင္းလဲသြားနိုင္ပါသည္ ။<br />
<br />
အဓိက ကေတာ့ သူနဲ႕ကိုယ္က တေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး...သူကသူ ..ကိုယ္က ကိုယ္...<br />
ခံစားခ်က္မတူနိုင္သလို အျမင္ေတြလည္း တူမယ္ မထင္ပါဘူး...။ဒီအတြက္ ကိုယ့္အယူအဆ နဲ႕<br />
သူ႕ကို လိုက္ညႈိ႕မယ္ ..သူ႕အယူအဆကိုလည္း ကိုယ္နဲ႕ မကိုက္တိုင္း လိုက္ေဝဖန္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့<br />
အစကထဲက ဒီခင္မင္မႈ႕ တခုကို ဘယ္အခ်ိန္အဆံုးသတ္မလည္းဆိုတာာကိုပါ ႀကိဳတင္စဥ္းစားထားတာ<br />
အေကာင္းဆံုးပါဘဲ ။ သူငယ္ခ်င္းတိုင္းကေတာ့ ငယ္ကထဲကေန ေသဆံုးတဲ့အထိ ခင္မင္သြားၾကတယ္ဆိုတာ နည္းနည္းရွားပါ လိမ့္မယ္ ။အထက္တန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ..တကၠသိုလ္တက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း ...လုပ္ငန္းခြင္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္က သူငယ္ခ်င္း... ေနာက္ျပီး အခု လို အင္တာနက္ေခတ္မွာေတာ့ အြန္လိုင္းကမိတ္ေဆြ facebook မိတ္ေဆြဆိုျပီး ...အမ်ိဳးအစား အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ပတ္သတ္မႈ႕ေတြရွိပါလိမ့္မည္။အေနအထားေပါင္းစံုကေန ပတ္သတ္လာတဲ့ ဘယ္သူမဆို<br />
သူဟာ ကုိယ္မဟုတ္ဘူးေလ ဆိုတဲ့ အေတြးတခုနဲ႕ဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပသနာနည္းမယ္ထင္ပါရဲ႕ေလ...။ ကာလရွည္ ခင္မင္မႈ႕တခုကို<br />
တည္ေဆာက္နိုင္လိ္မ့္မယ္လို႕ တြက္ဆမိပါရဲ႕ .... ။<br />
<br />
မိတ္ေဆြ တေယာက္ရလိုက္ျပီဆိုရင္ ရိုးသားစြာဆက္ဆံပါ ။ပြင့္လင္းစြာ ဆက္ဆံပါ ။ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္နဲ႕<br />
ေပါင္းတယ္ဆိုတဲ့အေနအထား မ်ိဳး ကို လက္မခံပါနဲ႕ ။ကိုယ္ကလည္း အသားလိုလို႕ အရိုးေတာင္းတာ<br />
မ်ိဳး မလုပ္သင့္သလို အဲဒီလိုအေနအထားေတြနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ သူေတြကိုလည္း မိတ္ေဆြအစစ္လို႕<br />
မသတ္မွတ္လုိက္ပါနဲ႕..အဲလိုလူေတြက အခန္႕မသင့္ရင္ ေနာက္ေက်ာကိုဒါးနဲ႕ထိုးတတ္တယ္ ။အခုလို<br />
အေပးအယူေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ ဝင္လံုးျပီးအတင္းကာေရာ လိုက္ခင္တဲ့သူ မ်ိဳ ဳး က<br />
တခ်ိန္မွာ သူတို႕အတြက္ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး..အသံုးမတည့္ေတာ့ဘူးလို႕ ထင္လာတဲ့ တေန႕မွာ<br />
ကိုယ့္ကို ခ်နင္းလိုက္ဖို႕လည္း ဝန္မေလးတဲ့သူေတြ ဆိုပါေတာ့ ။မိတ္ေဆြစစ္စစ္ မဟုတ္ပါဘူး...။<br />
လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ လာပတ္သက္တဲ့ သူမ်ိဳးပါ ။ <br />
<br />
ရိုးသားမႈ႕ဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ မရွိတတ္ပါဘူး.. လူတိုင္းကို ရိုးသားတယ္လို႕လည္း သတ္မွတ္လို႕ မရပါဘူး..။ ေဖာက္ျပန္တဲ့သူဟာ က်ေနာ္ က်မ ကေတာ့ ေဖာက္ျပန္ဖူးတယ္..လို႕ ဘယ္သူမွ လူသိေအာင္<br />
မေၾကျငာၾကပါဘူး..။က်ေနာ္ က်မ သည္အရမ္းရိုးသားပါတယ္လို႕ဘဲ ...ေၾကျငာတတ္ၾကပါသည္ ။<br />
ေနာက္ကြယ္ကျဖစ္ရပ္ေတြကို လူတိုင္းက သိနိုင္တာမွ မဟုတ္တာ ။ဒီေတာ့<br />
ေဖာက္ျပန္ျခင္းတရားဆိုတာကလည္း တိတ္တဆိတ္ဖံုးကြယ္ထားလို႕ ရတဲ့အရာတခု<br />
ပါဘဲ ။(တခ်ိဳ႕ေသာ လူမ်ားကိုသာဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္ ..လူတိုင္းကို မရည္ရြယ္ ပါ) <br />
ထိုေၾကာင့္ လူဆိုေသာ သူမ်ားသည္ ဘယ္သူ႔႔ ကိုမဆို ခ်င့္ခ်ိန္ျပီးယံုၾကည္ ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္ ။<br />
အခုလို အင္တာနက္က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ သံုးစြဲတဲ့ေခတ္မွာ လူမႈ႕ေရး အရႈပ္အေထြးဆိုတာ အင္မတန္<br />
မ်ားပါတယ္။ျပင္ပေလာကမွာလည္း ရႈပ္တဲ့သူဟာ ရႈပ္တဲ့ကိစၥေတြနဲ႕ဘဲ လံုးေထြးရစ္ပတ္ေနတတ္တာဘဲ..။<br />
<br />
မ်ားမ်ားယံုေလ မ်ားမ်ား အညာခံေလ မျဖစ္ဖို႕ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္သာလွ်ွင္ တာဝန္အရွိဆံုးပါ ။<br />
လူတေယာက္က ကိုယ့္ကို လိမ္လိုက္တယ္ဆုိပါေတာ့ သူလိမ္လို႕ရေအာင္ ကိုယ္က ရိုးအေနလို႕<br />
ဆိုျပီး သတ္မွတ္လို႕ရေနပါျပီ ။ ရိုးသားျခင္းက ရွိသင့္တဲ့ အရာတခု...ရိုးအ ျခင္းကေတာ့ မရွိသင့္တဲ့အရာတခု...က်မကေတာ့ဒီလိုဘဲခံယူထားသည္ ။ဒါေၾကာင့္ ရိုးသားပါ ..မနံုအ ပါေစနဲ႕ ...။<br />
ထက္ျမက္ေအာင္ေနပါ ..သို႕ေသာ္ သူတပါးကို လူလည္မက်ပါနဲ႕ ။ <br />
<br />
<br />
လူဆိုတာ မွားတတ္ပါတယ္ ။လူတိုင္းလည္း အမွားနဲ႕ မကင္းၾကပါဘူး ။အမွားက် ဴ းလြန္ဖူး တဲ့သူကို ေၾကာက္ဖုိ႕မလိုပါဘူး ။သူကေတာ့ ဘယ္လိုျပသနာ ျဖစ္ဖူးတယ္ ..ဆက္ျပီးမိတ္ေဆြအေနနဲ႕ မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုတာမ်ိဳးကို က်မလက္မခံပါဘူး။ လူတေယာက္က အမွားတခု လုပ္လိုက္မိတယ္...ဒါေပမဲ့ သူ လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာကို သူဝန္ခံရဲတယ္..။ဒီလိုမိတ္ေဆြကို အနားမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာနဲ႕ေဖးမ ေပးလို႕ရပါတယ္...ဒါေပမဲ့သူ မဟုတ္တာလုပ္ ခဲ့ရဲ႕သားနဲ႕ သူ မမွားပါဘူးလို႕အတင္းျငင္းတဲ့ သူမ်ိဳး ကိုေတာ့ မိတ္ေဆြအေနနဲ႕ ဆက္မပတ္သက္ပါနဲ႕ေတာ့ ။သူက အမွားေတြကို ဆက္တိုက္က်ဴ းလြန္ေတာ့မဲ့သူပါ ။ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ဝန္မခံတဲ့ သူကေနာက္ထပ္လည္း ဘယ္အရာကို မဆို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္လိုက္ဖို႕ ဝန္မေလးပါ ဘူး...ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုလူမ်ိဳး ကိုေတာ့ ေရွာင္သင့္ပါသည္။ <br />
<br />
ကိုယ္စိုက္တဲ့အတိုင္း ကိုယ္ျပန္ရိတ္သိမ္းရတာဓမၼတာ ပါ ...အခ်ိဳပင္စိုက္ထားရင္ အခ်ိဳသီး သီးမယ္ေပါ့ ။<br />
အခ်ဥ္ပင္စိုက္မိရင္ အခ်ဥ္သီးဘဲ သီးမွာပါ ။ကိုယ္က ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြကို<br />
တန္ဖိုးတခုထားဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ ဆတူညီမွ် တဲ႕ တန္ဖိုးတခုနဲ႕ သူတို႕ကလည္း ျပန္တံုျပန္လာမွာပါ ။<br />
ကိုယ္က စစ္မွန္တဲ့ ခင္မင္မႈ႕တခု ကိုေပးေနလွ်က္နဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ ထပ္တူညီတဲ့ ဆက္ဆံေရး<br />
တခုျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမိတ္ေဆြမ်ိ ဳး ကို ကိုယ့္ရဲ႕ အေပါင္းအသင္းစာရင္းထဲကေန<br />
ထုတ္လုိက္ပါေတာ့ ။လူတိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အမ်ားႀကီး ရွိမွာပါ ။အဲဒီအထဲမွာ တကယ္ကို<br />
စစ္မွန္စြာ ခင္တဲ့သူ ကိုယ္အေရး အေၾကာင္းဆိုတာနဲ႕ ေဖးမ ေပးတတ္တဲ့သူကေတာ့ရွားပါလိမ့္မယ္ ။<br />
လူတိုင္းပဲ မွန္ကန္တဲ့ ခင္မင္မႈ႕ တခုကို ရွာေတြ႕နိုင္ၾကပါေစ ။ ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း တန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ ။<br />
က်မကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ခင္မင္မႈ႕ တိုင္းကိုတန္ဖိုးထားပါတယ္...ဒါေပမဲ့လည္း တခါတေလမွာေတာ့<br />
စကားတခြန္း ...လုပ္ရပ္ေလးတခုေၾကာင့္ ေက်ာခိုင္းလို္က္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြ ရွိတာေပါ့ <br />
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ျဖစ္သြားသလို မ်ိ ဳ း ငရုတ္သီးစပ္သြားတာေပါ့ ရွင္ ။<br />
<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 2:19<br />
19.12.2014 <br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2760254605591477698.post-12476952006139372622014-12-06T03:27:00.001+08:002014-12-06T03:30:54.290+08:00အမွတ္တရ ဒီဇင္ဘာ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRebIC6EB8euRfBVVucS1dJCBe7ms6mwJdC7kxaVmytVNSgvoln_kPC7AsxJRQE5XR_Rrx09jtiDj7PH7syhjqvoIEVyktaSw2eOrhuy76PHFXTYx1Pi16lnZrcJ1cYviALR80ZE-qGILf/s1600/Hello-December.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRebIC6EB8euRfBVVucS1dJCBe7ms6mwJdC7kxaVmytVNSgvoln_kPC7AsxJRQE5XR_Rrx09jtiDj7PH7syhjqvoIEVyktaSw2eOrhuy76PHFXTYx1Pi16lnZrcJ1cYviALR80ZE-qGILf/s1600/Hello-December.jpg" height="118" width="320" /></a></div>
<br />
ဒီဇင္ဘာလ<br />
က်မ ဘဝရဲ႕ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္း ခံစားခ်က္ေတြ အမ်ားဆံုး ရွိခဲ့တဲ့လ...<br />
အမွတ္တရ ေတြ ..ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ..နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြ ..ထင္မထားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ<br />
ျမိဳသိပ္ခဲ့ရျခင္းေတြ .. တကယ္ကို အမ်ားႀကီးပါဘဲ ... ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့<br />
ဒီဇင္ဘာလ ဆိုတာ..က်မ ဘဝရဲ႕ နာရီalarm တခု လို႕ ပါဘဲ... .. ။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာဆိုတဲ့ အသံၾကားလိုက္တာနဲ႕ အဲဒီအမွတ္တရ ေတြ ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုးက က်မ အတြက္<br />
အဖန္ဖန္ အခါခါ အသစ္ျဖစ္လို႕ ...နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျမိဳသိပ္ခဲ့ရတာေတြ စြန္႕လႊတ္ခဲ့ရတာေတြ<br />
ရွိခဲ့ေပမဲ့လည္း က်မဒီဇင္ဘာကို မုန္းမသြားခဲ့ပါဘူး ။ ခံစားခ်က္ကသပ္သပ္ ခံယူခ်က္က သပ္သပ္ ဆိုတဲ့<br />
စိတ္ထားမ်ိဳး ဘဲထားခဲ့ပါတယ္ ။က်မ အတြက္ အမွတ္တရ အရွိဆံုးလ တလ အေနနဲ႕ ဒီဇင္ဘာကို အသိအမွတ္ ျပဳ ခဲ့တယ္ ။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အေငြ႕ သက္က ေအးျမျခင္းဆိုပါေတာ့ ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီဇင္ဘာကို အမ်ိ ဳ း မ်ိ ဳး တင္စားၾကပါတယ္ ။အမည္နာမ အမ်ိဳ ဳး မ်ိ ဳး နဲ႕ ေခၚေဝၚၾကတယ္။ က်မ ကေတာ့ အမွတ္တရ<br />
ဒီဇင္ဘာလို႕ဘဲ တင္စားပါရေစ။<br />
<br />
နွစ္တနွစ္ ရဲ႕ အဆံုးသတ္ကာနီး အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ဒီဇင္ဘာဟာေအးျမမႈ႕ေတြကို<br />
သယ္ေဆာင္လို္႕ ေရာက္ ရွိလာတတ္တယ္ ။ ေအးျမျမ အေငြ႕အသက္ နဲ႕အတူ ဒီဇင္ဘာဟာ သူေရာက္ရွိလာေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားေနၾက ။<br />
<br />
နိုဝင္ဘာလ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ညတညကေန နိုးထလာတဲ့ က်မ ...အိပ္ယာကနိုးလို႕ ခုတင္ေအာက္<br />
ေျခခ် လိုက္ခ်ိန္ ေအးစက္ေနတဲ့ ၾကမ္းခင္းရဲ႕ အထိအေတြ႕က ဒီဇင္ဘာဟာ သူေရာက္ေနျပီဆိုတဲ့<br />
အေၾကာင္း အသိေပးလိုက္သလိုလို ..။ဒီနွစ္ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာကို က်မ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ mocha တခြက္ေဖ်ာ္လို႕<br />
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကိဳဆိုမိတယ္... ခုတင္မွာေျခေလးတြဲေလာင္းခ်ထိုင္လို႕ ေကာ္ဖီ ေႏြးေႏြးေလးရဲ႕<br />
အရသာကို တစိမ့္စိမ့္ ခံစားေနရင္းနဲ႕ က်မ အတြက္ ဒီဇင္ဘာဟာ ေကာင္းေသာ ေအးျမျခင္းေတြနဲ႕<br />
ျပည့္စံု ပါေစလို႕ လည္း တိတ္တခိုး ဆုေတာင္းခဲ့မိတယ္ ။<br />
<br />
တခ်ိန္တုန္းက ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီဇင္ဘာကာလေတြကို ျပန္သတိရမိတယ္...အတိတ္ကို ခဏေလး<br />
ျပန္သြားမိသည္ .. ။ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဒီဇင္ဘာ မနက္ခင္း ျမဴ ေတြၾကားထဲမွာ<br />
ေက်ာင္းသြားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ... ဒီဇင္ဘာ နွင္းဝတ္ရံု ေအာက္မွာ စားခဲ့ဖူးတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါး<br />
ပူပူေႏြးေႏြး တပြဲကိုလည္း သတိရ မိျပန္ေရာ ။ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေကာ္ဖီ မႀကိဳက္သူမို႕<br />
ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႕ထက္ မနက္စာ မုန္႕ဟင္းခါးတို႕ ေခါက္ဆြဲသုတ္တို႕ စားရင္းနဲ႕ ဟင္းခါးပူပူေလးေသာက္<br />
ခဲ့တာလည္း လြမ္းမိသလုိလို... အခုေတာ့ မနက္စာ ဆိုတာနဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္သာ ကိုင္မိေတာ့တာပါဘဲ ..<br />
အစပိုင္းက " က်မ ေကာ္ဖီ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး " ဆိုတာကေန " ေကာ္ဖီေသာက္ရမွ ေက်နပ္သလိုကို<br />
ျဖစ္ေနတာ "ဆိုတဲ့ အဆင့္ကို တိုးတက္ေရာက္ရွိလာတဲ့ အတြက္ ေျပာင္းလဲ လာတဲ့<br />
အေနအထားေတြကိုလည္း မွတ္မွတ္ထင္ထင္ သတိထားမိျပန္သည္ ။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာေရာက္တိုင္း မွန္ေသခ်ာၾကည့္မိသည္ ။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လည္းစကားျပန္ေျပာျဖစ္သည္ ။<br />
အသက္တနွစ္ႀကီးလာေတာ့မယ္ေနာ္ .. ဒီတနွစ္အတြင္း ဘာေတြလုပ္ခဲ့လည္း ဘာေတြ ရရွိခဲ့လည္း<br />
ဘာေတြဆံုးရႈံးသြားလည္း အျမဲတမ္း ျပန္ေမး ျဖစ္ခဲ့သည္ ...။ကိုယ့္ဘာကို အေမးအေျဖ လုပ္ရင္း<br />
ရင္ေမာခဲ့ရတာကိုလည္း ဒီဇင္ဘာအေမာလို႕ အမည္တပ္ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာကုန္ဆံုးလို႕ ေနာက္တနွစ္အကူးအေျပာင္း အခ်ိန္ေလးကို အိပ္ယာထဲကေန<br />
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖတ္ေက်ာ္ ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္တိုင္း က်မရင္ထဲကေန ခပ္တိုးတိုးဆိုမိတဲ့ သီခ်င္းေတြ<br />
ေျပာမိတဲ့စကားေတြ ကဗ်ာ မျဖစ္တျဖစ္ ခ်ေရးမိတဲ့ စာလံုးေတြ ..ဒါေတြအားလံုးကို ေရာ<br />
ဘယ္လိုအမည္တပ္ရမလည္း ... ဒီဇင္ဘာ ည အေတြးမ်ားလို႕ ေျပာရင္ ကဗ်ာဆန္မလားဘဲေနာ္ ...။<br />
တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားအတြက္ အဲလိုnew year ညေတြဟာ ဆူညံအသက္ဝင္ေနသေလာက္<br />
က်မအတြက္ကေတာ့ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးညတည မို႕ ေအးစက္ျခင္းေတြနဲ႕<br />
နာနာက်င္က်င္ နႈတ္ဆက္ေနမိသလိုပါဘဲ ။<br />
ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မေနထိုင္ရာအိမ္ရဲ႕အျပင္ဘက္မွာ ေမွာင္မည္း သိပ္သည္းလြန္းေနတယ္ ။<br />
က်မက ဒီဇင္ဘာညေတြကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ခံစားခ်င္တဲ့သူကိုးးးးးးးးး ....။<br />
<br />
တခ်ိဳ ဳ ႕ေသာ ဒီဇင္ဘာညေတြဟာ.. ေအးစက္မႈ႕ကို တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြက ဝန္းရံလိုက္တဲ့အခါ ေျပာျပလို႕မတတ္တဲ့ ေၾကာက္စရာ<br />
ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ကိုေပးတတ္သလို ... ခံစားခ်က္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ဖြင့္ခ် လို႕ေကာင္းတဲ့<br />
ညေတြအျဖစ္လည္းေပးစြမ္းနိုင္ပါတယ္ ။ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ပါေစ..က်မကေတာ့ ဒီဇင္ဘာညေတြကိုခ်စ္တယ္..။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ တနွစ္နဲ႕တနွစ္ မတူတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြေပးလို႕ က်မအတြက္ေတာ့ အျမဲတမ္း<br />
လွပေနဆဲပါဘဲ .... ..... ။<br />
<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မ အတြက္ ခ်ိဳျမိန္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ဖူးတယ္...<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မအတြက္ နာက်င္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ဖူးတယ္...<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မကိုရယ္ေမာ ေစခဲ့ဖူးတယ္...<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မကိုငိုေၾကြးေစခဲ့ဖူးတယ္.. <br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မအတြက္ အမွတ္တရ ေတြအမ်ားႀကီးခ်န္ထားေပးခဲ့ဖူးတယ္...<br />
ဒီဇင္ဘာဟာ က်မအတြက္ သတိရမိစရာေတြလည္း သယ္ေဆာင္လာတတ္ေသးတယ္...<br />
<br />
သိပ္ကို ခ်မ္းေအးတဲ့ ညတညမွာ ေကာ္ဖီပူပူခြက္ေလးကို ကိုင္လိုက္ လက္ကေလးေႏြးလာရင္<br />
စာေလး ရိုက္လိုက္နဲ႕ က်မ ဒီစာေလးကို ေရးခဲ့ပါသည္ ။<br />
2014ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာဟာ လည္း က်မအတြက္ တကယ္ကို အမွတ္တရ ျဖစ္ေစမဲ့ခံစားခ်က္တခုကို<br />
လတ္တေလာ ေလးတင္ ေပးခဲ့ပါသည္ ။ <br />
<br />
အဲဒီေန႕ဟာ ဒီေန႕ ...ဒီဇင္ဘာဟာ သူေရာက္ရွိလာျပီး 6ရက္ေျမာက္ေန႕ မွာ က်မအတြက္<br />
ေၾကကြဲစရာ ခံစားခ်က္တခုကိုေပးခဲ့တယ္...က်မ ဒီေန႕ကို အမွတ္တရ ေန႕စြဲေလးထဲ ထည့္ေရးထား<br />
လိုက္ပါျပီ ။<br />
<br />
က်မကေတာ့ နွစ္တနွစ္ ကုန္ဆံုးကာနီးတိုင္း ေရာက္လာ မဲ့ဒီဇင္ဘာ လေပါင္း မ်ားစြာကို<br />
ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေမ်ွာ္ေနမိဦးမွာပါ .... ...... ....... ။။။<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOAgV0oINoyql88EDSrsSEk6GGTn79pGkO-203c4nU98AKd6rNwxYPfk5abBlabAz_NsYgxhrq-0u8teRqcJ72PTDyoqQRxLVxvUWbXF3EuXw7k-KHCy875gUqAM9Dbdwn3pfF0KmLPh2/s1600/itm_goodbye-december-fb-cover-photos2013-12-27_02-33-54_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOAgV0oINoyql88EDSrsSEk6GGTn79pGkO-203c4nU98AKd6rNwxYPfk5abBlabAz_NsYgxhrq-0u8teRqcJ72PTDyoqQRxLVxvUWbXF3EuXw7k-KHCy875gUqAM9Dbdwn3pfF0KmLPh2/s1600/itm_goodbye-december-fb-cover-photos2013-12-27_02-33-54_1.jpg" height="118" width="320" /></a></div>
<br />
( ပစ္ကို tag လုပ္္တဲ့ အမ<br />
ေဆြေလးမြန္ကိုလည္း ေက်းဇူးပါေနာ္ )<br />
အားလံုးဘဲ SWEET DECEMBER ပါလို႕ ....ခ်ိဳေသာ ဒီဇင္ဘာေလး ျဖစ္ပါေစရွင္....<br />
<br />
ပစ္ပစ္<br />
Am 2:56<br />
6.12.2014<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com3