အျဖဴ ေရာင္ႀကိဳ း

က်မ ဒီေျမကို  ေျခမခ် ျဖစ္တာ ဆယ္စုနွစ္တခုနီးနီးေလာက္ ရွိသြားျပီ  ။အျမဲတမ္း လိုလို တမ္းတ သတိရမိတဲ့ ေမြးရပ္ေျမ ျဖစ္ေပမဲ့လည္း   ျပန္လာဖို႕ အားေမြးေနခဲ့ရတာ  နွစ္ေပါင္းဆယ္ခ်ီ သြားတယ္ဆိုရင္  လူေတြ ေလွာင္ရယ္ၾကမလားဘဲေနာ္.... ။ တကယ္ေတာ့ က်မ သတၱိနည္းခဲ့တာပါ။
က်မက အရာရာကို ေပ်ာ့ညံေရွာင္ေျပးတတ္သူဆိုရင္ ပိုမွန္မလားဘဲ  ။ ေလာကမွာ    ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ခဲ့ရင္လည္း သတၱိရွိစြာ ရင္ဆိုင္ေနထိုင္ရဲ ရမယ္ဆိုတဲ့ မူဝါဒကို မက်င့္သံုးတတ္တဲ့သူ  ။တခုခုဆို ေရွာင္ပုန္းလိုက္ဖို႕ကို အားသန္တဲ့သူ  ။
အဲလိုအက်င့္ေတြေၾကာင့္ က်မ ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာ  ...က်မကလည္း
ခ်စ္ခင္ရတဲ့  မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ေနရာတခုကေန ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ အထိ က်မ ေရွာင္ပုန္းခဲ့ဖူးသည္ ။ က်မ ေရွာင္ပုန္းခဲ့ေသာသူမ်ားထဲတြင္ သူမလည္းအပါအဝင္ဆိုပါေတာ့ ...။
အမွန္က က်မ ပုန္းေရွာင္ခ်င္တာက တေယာက္ထဲရယ္ပါ ...ဒါေပမဲ့သစၥာ မရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတေယာက္
ထဲအတြက္နဲ႕ဘဲ  ..က်မကိုခ်စ္ခင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုပါ  ဥေပကၡာ ျပဳ ခဲ့မိတယ္ ။
အဲဒီလူေတြအထဲမွာ သူမလည္းအပါအဝင္ေပါ့ ။

သူမဆိုတာက က်မ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ...လြန္ခဲ့ေသာနွစ္မ်ားစြာက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္..။

တခ်ိန္တုန္းက က်မနဲ႕ညတိုင္းစကားေျပာေနၾက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိခဲ့သည္
က်မ ညဆိုရင္ သူ႕စီမွာ ေန႕ ..က်မစီမွာေန႕ဆိုရင္ သူ႕စီမွာည ...ဒါေပမဲ့က်မတို႕ နွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ျပီး စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခဲ့ၾကဖူးသည္ ။
ဟာသေတြ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။
အခ်စ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္ ။တေယာက္ခံစားခ်က္ တေယာက္နားေထာင္ေပးခဲ့ဖူးသည္
တေယာက္အေနအထားကို တေယာက္ကနားလည္ေပးခဲ့ဖူးသည္ ။လူေတြကို က်မတို႕နွစ္ေယာက္ တိတ္တဆိတ္ေဝဖန္ခဲ့ဖူးသည္ ။ဘဝေရွ႕ေရး လူတတ္ႀကီးလုပ္ျပီးနွစ္ေယာက္သားေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္။
တေယာက္ေျပာတာကို တေယာက္က ေထာက္ခံေပးခဲ့သည္ ။(နင္အဆင္ေျပမွာပါ )ဆိုျပီး
 တေယာက္ကို တေယာက္ အားေပးခဲ့ၾကဖူးသည္ ။တခါတေလ တေယာက္ကိုတေယာက္
 စိတ္ဆိုးလို႕ မေခၚဘဲနဲ႕လည္းေနခဲ့ဖူးသည္ ။
တကယ္လို႕မ်ား လူေတြဟာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ဆက္ႏြယ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီႀကိဳး တေခ်ာင္းကိုေတာ့ အျဖဴေရာင္ႀကိဳးလို႕ သတ္မွတ္ပါရေစ
က်မနဲ႕သူ႕ၾကားက အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတေခ်ာင္းပါ ။ဒီအျဖဴေရာင္ႀကိဳးေလးက ခိုင္ျမဲလား မခိုင္ျမဲလား
တခါမွ က်မ မစမ္းသပ္ခဲ့ဖူးဘူး ။ က်မစမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးေတြကေတာ့ မျမဲခဲ့တာအမွန္ပါဘဲ ။
သူမနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ႀကိဳးတေခ်ာင္းကိုေတာ့ က်မမစမ္းသပ္ခဲ့ ဖူးဘူး ။သို႕ေပမဲ့လည္း က်မကိုယ္စား အခ်ိန္ယႏ ၱရားက စမ္းသပ္ေပးခဲ့ပါသည္ ။

 မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့  ေနရာတခုက က်မအတြက္ စိမ္းသက္မႈ႕ေတြ အျပည့္နဲ႕ရယ္ပါ ။
က်မကို နႈတ္ဆက္မဲ့သူ မရွိဘူး ။ မေတြ႕တာၾကာျပီ ေနာ္ဘာလုပ္ေနလည္း အဆင္ေျပလားလို႕
ေမးမဲ့သူမရွိဘူး ။အင္းေလ... ဘယ္ရွိမလည္းေနာ္...က်မကသူတို႕အားလံုးကို
ေရွာင္ပုန္းခဲ့တဲ့ သူကိုး .. ဒီပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို အဆက္သြယ္ျဖတ္ခဲ့သူေလ... ။
တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႕ပဲ  က်မျပန္လာခဲ့တာကိုးးးးးးးးးးးး  ။

ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြ  shopping center ေတြ Beer ဆိုင္ေတြ  ကြန္ဒို အေဆာက္အဦးေတြ
ပိုမ်ားလာတာကလြဲလို႕  အရင္ကလိုဘဲ ဘတ္စ္ကားေတြက်ပ္ေနဆဲ ။  မီးမွန္မွန္ပ်က္ေနဆဲ ။
ေနပူပူမွာ ဖုန္ထူေနဆဲ ။က်မအတြက္ေတာ့ သိပ္အေျပာင္းအလဲမရွိသလို ခံစားမိေပမဲ့
တကယ္ကိုေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အရာတခု ရွိေနတယ္ဆိုတာလည္း က်မကိုယ္တိုင္ သိေနမိသည္။
အဲတာကေတာ့ အိုမင္းရင့္ေရာ္ ျခင္းလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္လို႕ ရသလို ရင့္က်က္တည္ျငိမ္ျခင္းလို႕လည္း
သတ္မွတ္လို႕ရပါသည္ ။ က်မအရင္ကထက္ အသက္ပိုႀကီးလာတယ္..ေနာက္တစ္ခုက...ခံစားခ်က္
 ဟုတ္တယ္ ...က်မရဲ႕  ခံစားခ်က္ေတြေျပာင္းလဲသြားတယ္..ေအးစက္ထံုက်င္သြားတာလား...
အနည္ထိုင္ အေျခက်သြားတာလား တခုခုေတာ့ တခုခုပါဘဲ ။

 ပထမဆံုးေရာက္တဲ့ေနမွာတင္  က်မအျဖစ္က ေယာင္ခ်ာခ်ာရယ္ ။ဘယ္သြားရမွန္းလည္းမသိ ။
ဘယ္သူနဲ႕ ေတြ႕မယ္ဆိုျပီး ခ်ိ္န္းထားတာေတြလည္း မရွိ  ။ အရမ္းကို ျပန္လာခ်င္လြန္းလို႕သာ
ျပန္လာခဲ့ရတယ္.. က်မကို ႀကိဳဆိုမဲ့သူ မရွိ ။မိသားစုဝင္ တခ်ိဳ႕က လြဲလို႕ က်မမွာ အသိမိတ္ေဆြ
ရွားပါးလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း ။သိခဲ့ခင္ခဲ့တဲ့သူေတြလည္း အခုခ်ိန္ေလာက္ဆို က်မကိုေမ့ေနေလာက္
တာ အေသအခ်ာ ပါဘဲ ။က်မစိတ္ထဲတေယာက္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လာတယ္  ။ တခ်ိန္က ခင္မင္ခဲ့ဖူးတဲ့  သူမ ကိုပါဘဲ ။

သူမဘာေတြလုပ္ေနမလည္း ။ သူမခ်စ္သူနဲ႕လက္ထပ္ျပီးေလာက္ျပီေပါ့ ..သားေတြသမီးေတြ နဲ႕ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ ထင္ပါရဲ႕ ..မထင္ဘဲက်မကို ေတြ႕သြားရင္ မွတ္မိပါ့မလား ။သူမ   မ မွတ္မိရင္
က်မ ကေရာနႈတ္ဆက္ျဖစ္ပါ့မလား ... အသက္ဆယ္နွစ္ေလာက္ ပိုႀကီးသြားရံု နဲ႕မမွတ္မိစရာေတာ့
မရွိေလာက္ပါဘူး ..ဆိုတဲ့ ေျဖသိမ့္ေတြးေလး ေတြးလိုက္ ။သြားေတြ႕ရင္ ေကာင္းမလား လို႕စဥ္းစားလိုက္ ။
အခုေလာက္ဆို အိမ္ေတြ ဘာေတြ ေျပာင္း ျပီလား  ။နယ္မွာမ်ားလား ။
လားးးး  ေပါင္း မ်ားစြာ နဲ႕ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနခဲ့ေသးသည္ ။ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း  ...က်မရဲ႕ ခင္မင္မႈ႕
အစေလးတစကို ျပန္ရွာ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသည္  ။က်မက စိတ္ေနာက္ လူပါ လုပ္တတ္သူမို႕
သူမ ေနခဲ့တဲ့ အိမ္လိပ္စာ အတိုင္း သြားခဲ့လိုက္မိသည္ ။

က်မထင္သလိုပါဘဲ သူမ ဒီအိမ္ မွာ မေနေတာ့ ဘူး ။ေျပာင္းသြားတာ အေတာ္ၾကာျပီ ။က်မ ေမးတာကို 
ေျဖေနတဲ့ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက က်မကို ေသခ်ာၾကည့့္ျပီး သမီးကသူနဲ႕ ဘာကိစၥ ရွိလို႕လည္းတဲ့ ။
က်မက သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ  မေတြ႕တာဆယ္နွစ္ေလာက္ ရွိျပီ  ..။ အခု က်မ ျပန္လာလို႕ သူ႕ကို
လာရွာတာပါ လို႕ေျဖ လိုက္သည္ ။ အန္တီႀကီးက " သူတို႕ညီအမေတြက နယ္ ျပန္သြားၾကတာ သမီး ။
နယ္ကအိမ္ လိပ္စာေတာ့ အန္တီလည္း မသိဘူး "လို႕ေျဖလာပါတယ္ ။ရပါျပီ ။ကိစၥ မရွိပါဘူး ။
အဲေလာက္သိရရင္ က်မအတြက္ အဆင္ေျပပါျပီ ။က်မစီမွာ သူမ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္မ်ားစြာက ေပးခဲ့ဖူးတဲ့
နယ္ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အိမ္ လိပ္စာ ရွိပါေသးသည္ ။ 

ဦးတည္ရာမရွိသလို ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနတဲ့ က်မအတြက္ ခရီးစဥ္တခု ရလိုက္ပါျပီ ။မနက္ကားစီးသြားရင္
ညေနဘက္ေလာက္ ဆို သူမတို႕ ျမိဳ႕ေလးစီကို ေရာက္ပါသည္။တကယ္လို႕မ်ား သူမ က နယ္မွာလည္း 
မရွိ ျပန္ဘူးဆိုရင္ေရာ ... ကိစၥ မရွိ ပါဘူး..ညဘက္ ထြက္တဲ့ကားနဲ႕  က်မ ျပန္လာရံုပါဘဲ ။
က်မအတြက္ ခရီးတိုေလးတခု သြားရတာ ဗဟုသုတရ တယ္လို႕ သတ္မွတ္ လို႕လည္း ရတာေပါ့ေလ
ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ က်မ မနက္ဘက္ ထြက္တဲ့ ကားနဲ႕ လိုက္ခဲ့ပါသည္ ။

မနက္ကားနဲ႕ လိုက္လာခဲ့ တဲ့က်မ  ညေန မေစာင္းတေစာင္းေလာက္မွာေတာ့  သူမရဲ႕ ျမိဳ႕ေလးစီ
ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္  ။ကားဂိတ္မွာ ဆင္းဆင္းခ်င္း စုျပံဳလာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီ သမားေတြ ထဲက
ခပ္ရိုးရိုး ပံုစံရွိတဲ့  ဆိုင္ကယ္သမား ေကာင္ေလးကို သူမရဲ႕ အိမ္လိပ္စာ စာရြက္ေလး ျပလို႕ 
အဲဒီလိပ္စာကို သိလားဟု ေမးမိသည္ ။
မ်က္လံုး ျပဴ း ျပဴ းနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမားေလးက  က်မကို စူးစမ္းသလို တခ်က္လွမ္း ၾကည့္ျပီး
" အဲဒီအိမ္ကို က်ေနာ္သိတယ္ ေစ်းနားက ေလ... သူတို႕အိမ္က ေစ်းထဲ မွာ စတိုးဆိုင္ အႀကီးႀကီး ဖြင့္
ထားတာ ... အမ ကအဲအိမ္ကိုလာတာလား..က်ေနာ္ ပို႕ေပးမယ္..1000  ဘဲေပး.." ဆိုတာနဲ႕
က်မလည္း  ေကာင္ေလးေမာင္းတဲ့  ဆိုင္ကယ္ေနာက္ တက္လိုက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္ ။

ကယ္ရီ ေကာင္ေလးကလမ္းတဝက္ေလာက္မွာ က်မ ကို စပ္စုပါတယ္...ရာသီဥတု ပူျပင္းတဲ့ ဒဏ္ကေန
သက္သာေအာင္ ဝတ္လာတဲ့ ခ်ည္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေဘာင္းဘီနဲ႕ အျဖဴေရာင္ ခ်ည္ထည္ ပြပြပါးပါး အက်ီ..
ေနာက္ျပီး တေခါင္းလံုးHighlights ေဖာက္ထားျပီး အတြန္႕ေသးေသးေလးေတြ ေကာက္ထားတဲ့ က်မရဲ႕ ဆံပင္ ပံုစံေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..ဒီလို ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ပံုစံနဲ႕ အမႀကီး သူတို႕ ျမိဳ႕က
လူနဲ႕ ဘယ္လိုမ်ား ပတ္သက္လည္းဆိုျပီး သိခ်င္လာတာေနပါလိမ့္မယ္.. ။

ဆိုင္ကယ္လည္း ေမာင္းရင္း ကြမ္းကိုလည္း ျပစ္ခနဲ လွမ္းေထြးရင္း  " အမက မအပ်ိဳႀကီးတို႕အိမ္က ဘယ္သူစီ
လာတာ လည္း  " တဲ့   အရင္းမရွိ အဖ်ား မရွိ ေမးခြန္းဆိုေတာ့ က်မရုတ္တရက္ နားမလည္ လိုက္ပါဘူး ။
အဲတာနဲ႕  " ေမာင္ေလး ဘာေမးလိုက္တာလည္း အမနားမလည္လို႕  ..ဘယ္က မအပ်ိဳႀကီး လည္းလို႕ "
ျပန္ေမးရပါတယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးက  " အမ ေပးတဲ့လိပ္ စာေလ  ..အဲတာကမအပ်ိဳႀကီး တို႕အိမ္
ေလ .. သူတို႕ ညီအမေတြအားလံုး အပ်ိဳႀကီးေတြ ..တေယာက္မွ အိမ္ေထာင္မက်ေသးဘူး  အမရဲ ႕..
အဲတာမို႕လို႕ ျမိဳ႕က လူေတြအားလံုးက သူတို႕ ဆိုင္ကို မအပ်ိဳႀကီး တို႕ဆိုင္..မအပ်ိဳ ႀကီး တို႕အိမ္
လို႕ဘဲ ေျပာၾကတာ..ဆိုင္နာမည္ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး ... ဒီျမိဳ႕ ေလး မွာေတာ့ သူတို႕ဆိုင္က
ပစၥည္းအစံုရတယ္...လိုခ်င္တာရွိရင္လည္း ျမိဳ႕ကေန လွမ္းမွာ ေပးတယ္.. အမကမအပ်ိဳ ႀကီးတို႕
ညီအမ သံုးေယာက္ထဲက ဘယ္တေယာက္နဲ႕သိတာလည္း " ဆိုျပီး ေမးလာပါတယ္ ...။

က်မစိတ္ထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖန္ဖန္ ေရရြတ္ေနမိတယ္...မ အပ်ိ ဳ ႀကီး ဆိုပါလား...ညီအမ သံုးေယာက္စလံုး
အိမ္ေထာင္မက်ေသးလို႕ ေခၚတာတဲ့...ဒါဆို က်မသူငယ္ခ်င္းလည္း  သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕လက္မထပ္ ျဖစ္ဘူးေပါ့
အဲတာမို႕ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတာေပါ့ ..သူလည္းဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲသြားတာပါလိမ့္ ...
သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ ဘာလို႕မ်ားကြဲသြားတာပါလိမ့္ ။
သိခ်င္စိတ္မ်ားလာတာနဲ႕ အမွ် ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတဲ့ အရွိန္ကိုေတာင္ ေနွးလာသလိုလို
ထင္လာ၏ ။

ေကာင္ေလးကလည္း သူေမးထားတာ က်မ မ်ား ျပန္ေျဖမလားဆိုတဲ့ အထင္နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္းနဲ႕
လည္ျပန္ခဏခဏ လွည့္ၾကည့္လို႕ရယ္။။။
က်မလည္း ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ ကိုယ္ ..အေတြးေတြက အတိတ္နဲ႕ လက္ရွိကာလ ကို ေခါက္တံုေခါက္ျပန္
ေျပးလႊားေနေတာ့  သူ႕အေမးကို မေျဖျဖစ္ခဲ့ဘူး...။

ေျမနီလမ္းေလး တေလွ်ာက္ေမာင္းဝင္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္က  တိုက္ခံပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလး တလံုးေရွ႕မွာ
ရပ္လိုက္တယ္.. အိမ္ေဘးဘက္မွာေတာ့ အုန္းပင္နွစ္ပင္ၾကားထဲက ႀကိဳးတန္းေပၚမွာလွန္းထားတဲ့ အဝတ္ေတြကို ရုတ္ေနတဲ့  မိန္းကေလးနွစ္ဦး ....

ျခံေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္ေတာ့  နွစ္ေယာက္စလံုး ျခံဝဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။
ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီေကာင္ေလးက  ျခံထဲကို လွမ္းၾကည့္ျပီး  " မအပ်ိ ဳ ႀကီးေရ... ဧည့္သည္ လာပို႕တာ
ဗ်ိဳ ဳးးးးး  ... " လို႕ လွမ္းလည္းေအာ္ေျပာရင္း က်မဘက္ကို လည္း  " အမေရ ..အမေတြ႕ခ်င္တာဘယ္
တေယာက္လည္းေတာ့ မသိဘူး.. အဲနွစ္ေယာက္က အမႀကီးနဲ႕ အလတ္ ...သူတို႕ကိုသာေမးလိုက္ေတာ့
လို႕ " ေျပာေျပာဆိုဆို ..က်မကမ္းေပးတဲ့ တေထာင္တန္ ကိုယူျပီးဆိုင္ကယ္ျပန္ ေမာင္းထြက္သြားသည္ ။

အဝတ္ေတြကို ကိုင္ထားတဲ့ မိန္းကေလးက အိမ္ေဘးဘက္ တခါးကေန အိမ္ထဲလွမ္းဝင္သြားသည္ ။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ျခံတံခါးစီ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ျခံတခါးစီေလွ်ာက္လာတဲ့ မိန္းကေလး တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာတာနဲ႕အမွ် ... ...က်မရင္ထဲ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာမိသည္ ။ က်မ သူငယ္ခ်င္းေလးက အရင္ကပံုစံအတိုင္းလိုပါဘဲ ..ဘာမွမေျပာင္းလဲသလိုဘဲ...ဒါေပမဲ့ လည္း
သူမ ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြေတာ့ က်မလိုဘဲေျပာင္းလဲ ခဲ့တာေတြ ရွိ လိမ့္မယ္ထင္ပါသည္ ။
သူမ နီးကပ္လာတာနဲ႕အမွ်  မေခၚတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ ျဖစ္ေသာ နာမည္တခုကို စိတ္ထဲကေန ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေခၚေနမိတယ္ ။
သူမ ကလည္း ျခံတံခါးဖြင့္ေပးရင္း နဲ႕က်မကို မ်က္ေတာင္မခတ္စိုက္ၾကည့္လို႕ .... သူမ ၾကည့္ရတာလည္း အသက္ရႈဖို႕ေမ့ေနသလိုလို ... ။

က်မနဲ႕သူမ မ်က္နွာ ခ်င္းဆိုင္မိခ်ိန္ .... က်မ စကားတခြန္းကို ခပ္တိုးတိုးေမးလိုက္မိတယ္ ။။
" နင္..ငါ့ကိုေမ့ ေနတယ္မဟုတ္လား  "
က်မစကားကိုၾကားေတာ့ သူမရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း  မ်က္လႊာတခ်က္ခ် ျပီး ျပံဳး လိုက္တယ္  ။ေနာက္ျပီးေတာ့
က်မ မ်က္နွာကိုစိုက္ၾကည့္ျပီး ...ခပ္တိုးတိုး ျပန္ေျဖသည္ ..
" မေမ့ပါဘူး ...နင္ေျပာသြားတယ္ေလ..နင္..တေန႕ ငါ့ကို ျပန္လာရွာမယ္ဆိုတာ... ငါ့သူငယ္ခ်င္း ျပန္လာ
ေတြ႕မယ္ေန႕ကို ငါေစာင့္ေနတာ... "

အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္တိုင္ပင္မထားပါဘဲ  တေယာက္လက္ ကို တေယာက္ ဆုပ္ကိုင္လို႕ အားရပါးရ ရယ္ေမာမိလိုက္ၾကသည္ ။ အဲဒီရယ္ေမာသံေတြထဲမွာ ျဖဴ စင္ျခင္း
လြတ္လပ္ျခင္း  အေနွာင္အဖြဲ႕ ကင္းျခင္း  အစရွိတဲ့ အျဖဴ ေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြကို တစြန္းတစ
ေတြ ႕ျမင္ေနရသည္  ။ညေနခင္းရဲ႕ ေလျပည္တခ်ိဳ႕ က က်မတို႕သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖဴ ေရာင္
ရယ္ေမာသံေတြကို ေျမနီလမ္း အတိုင္း ဟိုးအေဝး ႀကီး သယ္ေဆာင္သြားေလရဲ႕ .... .... ...
တေယာက္လက္ တေယာက္ကိုင္လို႕ ရယ္ေမာေနတဲ့ က်မတို႕နွစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာၾကည့္တတ္တယ္
ဆိုရင္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္... သူ႕လက္ထဲမွာ အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတစ...က်မလက္ထဲမွာလည္း အျဖဴ ေရာင္ ႀကိဳးတစ ........             ........                .......။


ပစ္ပစ္
Am 3:41
29.11.2014

(ပံုကေတာ့ google ကပါ ရွင္ )