စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ည...

ကြ်န္မအလုပ္ျပန္ခ်ိန္က ေနာက္က်ပါတယ္ ၿပီးေတာ့ မနက္ဖန္ကကြ်န္မနားရက္ဆိုေတာ့
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်ိန္းၿပီးညေစ်းသြားမယ္ေပါ႕ ... သြားတုန္းကေတာ့ နွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့
ဟိုဆိုင္၀င္ဒီဆိုင္၀င္နဲ႕ ေစ်းပတ္ၿပီးလို႔အျပန္က်ေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔က ျပန္ရမဲ႔လမ္းခ်င္းမတူေတာ႕ဘူး ...
ညေစ်းထိပ္က ဘူတာမွာတင္သူက MRT စီးပါတယ္
ကြ်န္မကေတာ႕ အိမ္နဲ႔လဲသိပ္မေ၀းေတာ႔တာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ ..
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္ ဆိုမွဘယ္နွစ္နာရီရွိၿပီလဲ ၾကည္႔မိပါတယ္..
ည12နာရီနီးနီးရွိေနၿပီေလ..မတတ္နိုင္ဘူးေလ.....ကိုယ္ကေျခရွည္မိတာကိုး....
ကြ်န္မလမ္းေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႔ လမ္းမွာအဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ပါတယ္ ...
အသက္ကေတာ့ 60 ေလာက္မ်ားရွိမလားဘဲ .....Homeless တစ္ေယာက္ပါ ...
အစကေတာ့ ညပိုင္းလဲျဖစ္တယ္ ....ၿပီးေတာ႕12 နာရီလဲေက်ာ္ေနၿပီဆိုေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ လန္႔သြားမိပါတယ္ ..
ဒါေပမဲ႔သူ႕ကိုၾကည္႔ရတာက တစ္ခုခုကိုႀကိဳးစားပမ္းစားလုပ္ေနတဲ႔ ပံုစံပါ ...
ေၾကာက္စိတ္ထက္ သိခ်င္စိတ္ကမ်ားသြားတယ္ဆိုပါေတာ႕ ........
သူဘာမ်ားလုပ္ေနတာလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ အဲဒီအနားကဘဲျဖတ္ေလွ်ာက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ .....
သူရွိေနတဲ႔ ေနရာနဲ႔နီးလာမွ သူဘာလုပ္ေနတာလဲဆိုတာ ေသခ်ာေတြ႕လိုက္ေတာ႕
ကြ်န္မစိတ္ထဲမေကာင္းလိုက္တာေလ .....
သူကအိပ္ဖို႕ေနရာေလးတစ္ခု ႀကိဳးစားပမ္းစားဖန္တီးေနတာပါ ...
ေအာက္မွာပလပ္စတစ္အစုတ္အပိုင္းအစေလး ..တစ္ခုကိုခင္းၿပီး အဲဒီအေပၚမွာ
အ၀တ္အေဟာင္းေလးေတြခင္းေနတာပါ ...ကြ်န္မေလ ..ရင္ထဲမွာနင္႔ေနေအာင္
ခံစားလိုက္ရတယ္ ...ရာသီဥတု ဒီေလာက္ေအးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ
ဒီလိုအ၀တ္စုတ္ေလးေတြခင္းလိုက္ယံုနဲ႔ဘဲ ....သူေႏြးေထြးသြားမွာတဲ႔လား ...
သူကေတာ႔ ဘာမွသတိထားမိတဲ႔ပံုစံ မရွိပါဘူး ..သူဟာသူဘဲလုပ္ေနတာပါ ....
ကြ်န္မသူ႕အနားေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူကသူခင္းထားတဲ႔ အခင္းေလးေပၚမွာ ခ်မ္းေနတဲ႕ပံုစံနဲ႔ ....
ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနတာပါ ..ကြ်န္မေလ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ႔
ခံစားခ်က္ကိုဘာနဲ႔မွ ေဖာ္ျပလို႕မရဘူးထင္တယ္ ...သနားတာ စိတ္မေကာင္းတာ .....
ကြ်န္မသူ႕အတြက္တစ္ခုခု လုပ္ေပးလိုက္ခ်င္တယ္ ...
အနီးဆံုး Mcdonald ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို၀င္ၿပီး မုန္႕ဘဲ၀ယ္ေပးလိုက္ရင္
ေကာင္းမလား......7-11 ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ၀င္ၿပီး မုန္႔နဲ႕ ေကာ္ဖီဘဲ၀ယ္ေပးလိုက္ရင္
ေကာင္းမလား ...အေျပးအလႊားစဥ္းစားမိတယ္ ...
ေနာက္ဆံုးသူလိုအပ္တာေလးတစ္ခုခု လုပ္ေပးခဲ႔ခ်င္တယ္ ...
စဥ္းစားမိကာမွ ပိုေမာသြားပါတယ္ ...အခုအခ်ိန္မွာ သူ႕အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးက
Mcdonald တို႔ 7-11 တို႔ ကမုန္႔ေတြ ပစၥည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး ...
ေႏြးေထြးတဲ႔ အိပ္ယာေလးတစ္ခုလိုအပ္ေနတာပါ ....
သူလိုအပ္ေနတဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ႔ အိပ္ယာေလးတစ္ခုကိုေတာ့
ကြ်န္မ .. ဘယ္လိုမွမဖန္တီးေပးနိုင္ပါဘူး ...
ကြ်န္မသာတန္ခိုးရွင္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ သူလိုအပ္တာကိုဖန္တီးေပးနိုင္မွာပါ .....
ဒါေပမဲ႔ ကြ်န္မကလဲ လူေတြထဲက သာမန္လူသားတစ္ဦးဘဲဆိုေတာ႕ .....
စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ဘဲ သူ႕ကိုေက်ာခိုင္းခဲ႔ရပါတယ္ ....
.လမ္းတစ္လမ္းလံုးလဲ တိတ္ဆိတ္လို႔ ..
ကြ်န္မစဥ္းစားမိတယ္ ...ဒီလိုအသက္အရြယ္အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္မွာ သားသမီးမရွိဘူးလား...?
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမရွိဘူးလား .... ? သားသမီးရွိရဲ႕သားနဲ႔မ်ားပစ္ထားတာလား ....
(ေျပာလို႔မရဘူးေလ ကြ်န္မေရာက္ေနတဲ႔ နိုင္္ငံကလဲ မိဘနဲ႔သားသမီးဆိုၿပီးေတာ႕
မိဘေက်းဇူးေတြဘာေတြ သိတတ္တဲ့လူမ်ိဳးေတြကနည္းတယ္ေလ ....).
ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ငယ္ကအရမ္းဆိုးခဲ႔ေပခဲ႔ လို႔မ်ား ဒီလိုအသက္အရြယ္မွာ
ဒုကၡေရာက္ေနတာလား ? လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ဘဲ ကြ်န္မအိမ္ျပန္ေရာက္လာပါတယ္ ...
လူကသာအိမ္ေရာက္လာပါတယ္ ...စိတ္ကေတာ့အဲဒီနားမွာက်န္ခဲ႔သလိုပါဘဲ ....
ဒီလိုမ်ိဳးေအးတဲ႔ ညေတြကို သူဘယ္ေလာက္ရင္ဆိုင္နိုင္မွာလဲ ...
ေမြ႔ယာမရွိ ေခါင္းအံုးမရွိ ေစာင္မရွိ နဲ႔ လမ္းေဘးမွာၾကံဳတဲ႔ေနရာမွာ
ၾကံဳသလိုအိပ္စက္ရတဲ႔ ညေတြ ...သူ႕အသက္အရြယ္နဲ႔ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံနိုင္ရည္ရွိမွာလဲ .....
အဲဒီHomeless အဘိုးႀကီးကေတာ႕ သူ႕ဘ၀ကိုဘယ္လိုစဥ္းစားထားလဲ ....
ဘယ္လိုအေတြးေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနလဲ ကြ်န္မမသိပါဘူး ...
ကြ်န္မကေတာ႕ သူ႕ေနရာမွာသာ ငါ႔အေဖသာျဖစ္ေနရင္ ...ဆိုတဲ႔အေတြးေတြနဲ႔
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိပါတယ္ ....ကြ်န္မအခုစာရိုက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ....အဲဒီhomelessႀကီးလဲ သူ႔ဟာသူဖန္တီးထားတဲ႔ ေနရာေလးမွာ အိပ္ေနပါလိမ္႔မယ္ ....
အခုေနခါ ဘုရားကသာ လိုခ်င္တဲ႔ ဆုတစ္ခုေတာင္းပါလို႔ေျပာလာခဲ႔ရင္ ...
" ကြ်န္မဘာဆုေတာင္းသင္႔သလဲ "

" လူတိုင္းလံုျခံဳေႏြးေထြးတဲ႔ ဘ၀တစ္ခုပိုင္ဆိုင္ပါေစ...ေႏြးေထြးတဲ႔ အိပ္ယာေလးမွာအိပ္စက္နိုင္ပါေစ..." လို႕
ဆုေတာင္းမိမွာပါ ...........။။။။။



(15.1.2010 3:20 AM)