အမွတ္တရပံုရိပ္(၁)

ကြ်န္္မငယ္ငယ္ကအရမ္းေဆာ႕ပါတယ္။ အရမ္းလဲဆိုးပါတယ္၊အရမ္းလဲသူမ်ားကိုအနိုင္က်င္႕တတ္ပါတယ္။
(ကိုယ္နိုင္လို႕ရမည္႕သူမ်ားကိုသာအနိုင္ယူျခင္းၿဖစ္ပါတယ္)ေဆာ႕ရင္းနဲ႕လဲဒဏ္ရာခဏခဏရတတ္ပါတယ္။
တစ္ညေနသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ကစားရင္း..စက္ဘီးနဲ႕၀င္တိုက္မိပါတယ္။စက္ဘီးက..၀င္တိုက္ျခင္းမဟုတ္ပါ။
ကြ်န္မကသာရပ္ၿပီး..မုန္႕၀ယ္ေနတဲ႕စက္ဘီးကို၀င္တိုက္လိုက္တာပါ၊
ကြ်န္မကစက္ဘီးကို၀င္တိုက္ျခင္းျဖစ္ေသာေႀကာင္႕
အိမ္မွလူႀကီးမ်ားကစက္ဘီးစီးလာတဲ႕သူကို..အေလွ်ာ္ေပးၿပီးကြ်န္မအားအျမန္ဆံုးနည္းၿဖင္႕ေဆးခန္းပို႕ၾကပါသည္။
စက္ဘီးနဲ႕တိုက္မိ၍မ်က္ခံုးကြဲသြားသည္ကို..ဆရာ၀န္ၿပရန္ျဖစ္ပါသည္။
ေဆးခန္းေရာက္ေတာ႕..ဆရာ၀န္ကေမ႕ေဆးေပး၍ခ်ဳပ္ေပးလိုက္ပါသည္။
ကြ်န္မရဲ႕ဘယ္ဘက္မ်က္ခံုးမွာ..စက္ဘီးနဲ႕၀င္တိုက္မိလို႕ခ်ဳပ္ထားရတဲ႕..အမာရြတ္ရွိပါတယ္။
ကြ်န္မကဘဲကံေကာင္းတာလား..ဆရာ၀န္ကဘဲေတာ္တာလားမသိပါဘူး။
အဲဒီအမာရြတ္ကသိပ္မသိသာဘူး။ေသခ်ာႀကည္႕မွျမင္တာပါ။
ေနာက္ၿပီးဘယ္ဘက္လက္မွာလဲ...အမာရြတ္တခုရွိပါေသးတယ္၊
အဲဲဒါလဲ..ကစားရင္းနဲ႕ရတာပါဘဲ။အဲဒီဒဏ္ရာကေတာ႕
သူမ်ားကလုပ္လိုက္တာပါ။ကြ်န္မမွတ္မိပါေသးတယ္..ခ်ိဳတူးဆိုတဲ႕ေကာင္ေလးနဲ႕..ကစားရင္းရန္ျဖစ္လို႕..
သူကအခြ်န္နဲ႕လွမ္းထိုးလိုက္တာပါ။ဒီတခါေတာ႕..ကြ်န္မကိုသူမ်ားက...အခြ်န္နဲ႕ထိုးလိုက္တာမို႕
အိမ္ကလူၾကီးေတြပါဆက္ၿပီးရန္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႕လဲအိမ္နီးနားခ်င္းေတြမို႕လို႕ျပန္ေျပလည္သြားတာပါဘဲေလ။
ဒါေပမဲ႕...ကြ်န္မလက္မွာေတာ႕..ဒဏ္ရာတခုထပ္တိုးလာတာေပါ႕။
မူလတန္းေက်ာင္းသူဘ၀ရဲ႕..အမွတ္တရေတြအမ်ားႀကီးထဲက...ဒီတစ္ခုက..ခုခ်ိန္ထိေအာင္မွတ္မွတ္ရရရွိေနဆဲပါ။