06 April 2010

သို႕....မမ

Posted by blackroze at Tuesday, April 06, 2010
ကြ်န္မမွာအရမ္းခ်စ္ရတဲ႕အမတေယာက္ရွိပါတယ္....အမတဝမ္းကြဲပါ.....ဒါေပမဲ႔ညီအမအရင္းေတြလိုဘဲခ်စ္တာပါ....
ငယ္ငယ္တုန္းကကြ်န္မကေတာ္ေတာ္ေလးပိန္ပါတယ္...သူလဲပိန္ပိန္ေလးပါ...ဝခ်င္တဲ႔ဆႏၵလဲနွစ္ေယာက္စလံုးမွာ
ရွိတာခ်င္းတူပါတယ္..အဲဒီေတာ့....ေၾကာ္ျငာသမွ်အားေဆးဝယ္ေသာက္တာခ်င္းလဲတူပါတယ္...
ေနာက္ၿပီးပိန္တာခ်င္းတူေနေတာ့
သူ႕အက်ီကိုယ္ယူဝတ္...ကိုယ္အက်ီ႕ယူဝတ္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကခဏခဏ...ကြ်န္မတို႕နွစ္ေယာက္ကိုလူမွားၾကပါတယ္..
ကြ်န္မ..8တန္းနွစ္မွာသူက10တန္းပါ....ဒါေပမဲ႕သူကအဲနွစ္မွာ...စာေမးပြဲက်ပါတယ္...ကြ်န္မက9တန္း...ျဖစ္သြားတယ္...
သူက10တန္းပါဘဲ....ေနာက္နွစ္မွာသူေအာင္တယ္..ဒါေပမဲ႕တကၠသိုလ္ေတြပိတ္ထားတဲ႔အခ်ိန္မို႕လို႕...ကြ်န္မ10တန္း
ေအာင္တဲ႔အခ်ိန္အထိ..သူကတကၠသိုလ္မတက္ရေသးပါဘူး...ေနာက္ေတာ့တကၠသိုလ္ျပန္ဖြင္႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ...သူနဲ႔ကြ်န္မ
တူတူတက္ရပါတယ္...ေမဂ်ာေတာ့မတူဘူးေပါ႕ေလ....သူက bot..ကြ်န္မကPhy....
ေမဂ်ာမတူေပမဲ႕အျမဲတမ္းတတြဲတြဲပါ..
သူနဲ႕ကြ်န္မကဝါသနာလဲတူပါတယ္..10တန္းေအာင္ၿပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ဂစ္တာတီးသင္တန္းတူတူတက္ခဲ႔တာပါ....ကြ်န္မ..သူ႕တို႕အိမ္သြားလည္ရင္...ညဘက္ျခံထဲမွာညီအမနွစ္ေယာက္...
ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆိုေနၾကပါ...ကြ်န္မအမကသီခ်င္းဆိုတာအရမ္းေကာင္းပါတယ္....အျမဲတမ္းလိုလိုပါဘဲ...
ကြ်န္မကအတီးသမား....သူကအဆိုသမားေပါ့....ကြ်န္မမွတ္မိပါေသးတယ္....တစ္ညျခံထဲမွာထိုင္ရင္း..
မာရဇၨရဲ႕ေရႊလသာမွ......သီခ်င္းကို..တူတူဆိုခဲ႔တာ...ျခံထဲမွာလကလဲသာေနတာနဲ႕..တကယ္႕ကိုမေမ႕နိုင္စရာ...
ညေလးပါဘဲ....ကြ်န္မနဲ႕မမနဲ႕ကစရိုက္ခ်င္းတူတယ္ဆိုေပမဲ႕.....သူကစိတ္ဓါတ္ပိုမာတယ္...ကြ်န္မကငေပ်ာ႕ပါ...
တခုခုဆိုေတြေဝၿပီးငိုဖို႕ေလာက္ဘဲလုပ္တတ္တာပါ..ကြ်န္မအမကေတာ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ဘယ္ေတာ့မွ....
ေနာက္လွည္႕မၾကည္႔ေတာ့ပါဘူး.....ျပတ္သားပါတယ္....ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာကိုလဲ...ျပတ္ျပတ္သားသားဆံုးျဖတ္ရဲပါတယ္..
ကြ်န္မတို႕ဘြဲ႕ရေတာ့လဲတူတူပါဘဲ......သူကဘြဲ႕ရၿပီးGuideလုပ္ဖို႕သင္တန္းတက္..အဂၤလိပ္စကားေျပာေတြသင္နဲ႕...
လုပ္ေနခ်ိန္မွာ..(ဒါေပမဲ႕ကြ်န္မအမပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရတဲ႕တိုးရစ္Guideအလုပ္ကိုခဏဘဲလုပ္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ
ေနာက္ဆံုးေတာ့သူယံုၾကည္ရာတခုကိုသတိၱရွိရွိလုပ္ခဲ႕ပါတယ္..ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ေလ)
ကြ်န္မကလဲနိုင္ငံျခားထြက္ဖို႕ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ.....အဲဒီအခ်ိန္အထိ...အရင္လိုပါဘဲဘာမွေျပာင္းလဲမႈ႕မရွိေသးပါဘူး...
တေန႕ကြ်န္မဘာေတြစီစဥ္ထားလဲဘယ္လိုေတြစဥ္းစားထားလဲဆိုတာ....သူ႕ကိုေျပာျပပါတယ္....
အဲဒီမွာ...သူကကြ်န္မကိုေမးပါတယ္...နိုင္ငံျခားမွာနင္ေနလို႔ေပ်ာ္ပါ႕မလားတဲ႔ေလ.....ကြ်န္မတခါမွမေတြးဖူးတဲ႕ေမးခြန္းေလးပါ...
ဘာျပန္ေျဖရမွန္းေတာင္မသိပါဘူး...အဲေတာ့မွျပန္စဥ္းစားမိတယ္...ငါဟိုေရာက္ရင္ေပ်ာ္ပါ႕မလားဆိုၿပီးေတာ့ပါ....
ဒါေပမဲ႕ေပ်ာ္ဖို႕သြားတာမွမဟုတ္တာ..ပိုက္ဆံရွာဖို႕သြားတာဘဲေလဆိုၿပီး.....ပိုက္ဆံေတြရရင္ေတာ့ေပ်ာ္မယ္ထင္တာဘဲလို႕
ေျဖလိုက္ပါတယ္...ကြ်န္မအမကကြ်န္မကိုၾကည္႔ၿပီးရီပါတယ္....ပိုက္ဆံရတိုင္းေပ်ာ္ေနမယ္လို႕နင္ထင္ေနရင္မွားသြားလိမ္႔မယ္တဲ႕ေလ...
နင့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုဘယ္နားသြားထားမလဲတဲ႕ေလ....ကြ်န္မမသိပါဘူး....မသိဘူးလို႕ဘဲျပန္ေျဖခဲ႔ပါတယ္...
ခုေတာ့သူေမးခဲ့တဲ႕ေမးခြန္းေတြကိုကြ်န္မေျဖတတ္သြားပါၿပီ..ဘာေျဖရမလဲဆိုတာလဲေသခ်ာသိသြားပါၿပီ...ဒါေပမဲ႕သူနဲ႕လဲ...
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ....ေဝးေနပါၿပီ.....မေတြ႕ျဖစ္တာဘဲအနဲေလး..လက္တဘက္စာေလာက္ၾကာေနပါၿပီ......
ကြ်န္မရန္ကုန္ကိုျပန္ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္တုန္းကလဲ....သူနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး....သူကနယ္ေရာက္ေနတာပါ....
ကြ်န္မခဏျပန္လာတယ္ဆိုတာေလာက္ဘဲ...သူသိတာပါ....ကြ်န္မသူ႕စီဖုန္းဆက္ေတာ့....မမကေမးပါတယ္...
နင္အဆင္ေျပလားတဲ႔...ေျပပါတယ္လို႔ဘဲေျဖလိုက္ပါတယ္...နင္ေပ်ာ္ရဲ႕လားတဲ႕..ေပ်ာ္ပါတယ္လို႕ဘဲေျဖလိုက္ပါတယ္...
မမေရာအဆင္ေျပလားဆိုေတာ့...ငါကငါျဖစ္ခ်င္တဲ႕ဆႏၵကိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာေလ....ေပ်ာ္တာေပါ႕တဲ႕...
နင့္လိုေတာ့ပိုက္ဆံေတြမရွိဘူးေပါ႕ဟာ...တဲ႕...ဒါေပမဲ႕..ငါ႕စိတ္ကိုငါပိုင္တယ္..ဘယ္သူမွမပိုင္ဘူး...
ငါ႔စီမွာပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးမရွိေသးတာကလြဲရင္က်န္တာအိုေကပါတယ္တဲ႕.....ကြ်န္မကလား...ကြ်န္မကေတာ့နိုင္ငံျခားမွာ
ေနၿပီးအလုပ္လုပ္ေနလို႔...လကုန္ရင္ပိုက္ဆံရတာေလးကလြဲရင္က်န္တာေတြေတာ့သိပ္မအိုေကဘူးထင္တာဘဲ......ဆိုေတာ့
မမကရီပါတယ္....သူ႕စီကိုလာလည္ပါဦးတဲ႕..သူ႕တပည္႕ေတြကိုလာၾကည္႔ပါဦးတဲ႔..အရမ္းကိုရိုးသားၿပီးျဖဴစင္တဲ႕ကေလးေတြပါတဲ႕
ပိုက္ဆံဆိုရင္...တေထာင္တန္ကိုေတာင္ေသခ်ာကိုင္ဖူးတဲ႕ကေလးေတြမဟုတ္ပါဘူးတဲ႕......ရြာမွာလသာတဲ႕ညေတြဆို
အရမ္းလွတယ္တဲ႕...ကြ်န္မကိုလာခဲ႔ပါဦး...ညဘက္ဂစ္တာတူတူတီး...သီခ်င္းဆိုရေအာင္တဲ႕ေလ....လွ်ပ္စစ္မီးအလင္းေရာင္မရွိေပမဲ႕..
လေရာင္ေလးကအရမ္းလွပါတယ္တဲ႕....ကြ်န္မေလ....လဆိုတာကိုေသခ်ာမေတြ႕တာေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါၿပီ....လေရာင္ဆိုတာအေဝး
ႀကီးပါ.....အျမဲတန္း၂၄နာရီလွ်ပ္စစ္မီးထိန္ထိန္လင္းေနတဲ႕နိုင္ငံမွာေနလာတာနဲနဲၾကာေနေတာ့...ကြ်န္မအမေျပာသလိုဘဲ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕..လေရာင္ေအာက္မွာသီခ်င္းေလးတပုဒ္ေလာက္..တိုးတိုးေလးညဥ္းခ်င္မိသားေလ...ခိုင္ထူးရဲ႕..ေရႊလည္တိုင္...ေပါ့..
ဒါမွမဟုတ္....စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ေမာင္႕လျပည္႕ဝန္း...ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕.....Rဇာနည္ရဲ႕...သနပ္ခါးခ်စ္သူ..ဆိုရင္လဲမဆိုးပါဘူး....ေနာ္...
ဂစ္တာမတီးတာၾကာေတာ့...ဂစ္တာchordေတြေတာင္နဲနဲေမ႔ေနၿပီ......ကြ်န္မရဲ႕ဂစ္တာေလးကိုလဲလြမ္းမိသား.....
ရန္ကုန္အိမ္္ကကြ်န္မအိပ္ခန္းနံရံမွာခ်ိတ္ထားခဲ႔တာ..ခုဆို.....နွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီေလ...သူလဲကြ်န္မကိုမ်ားလြမ္းေနမလားမသိဘူး...
သူ႕သခင္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာၿပီးသူနဲ႕လာေတြ႕မလဲဆိုတာကိုေပါ႕....ကြ်န္မနိုင္ငံျခားသြားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က
ကြ်န္မစီကဂစ္တာေတာင္းတာေတာင္.....ကြ်န္မမေပးနိုင္ခဲ႕ဘူး....ကြ်န္မပိုင္ဆိုင္တဲ႕ပစၥည္းေတြထဲမွာဒီဂစ္တာေလးကိုကြ်န္မအရမ္းတန္ဘိုး
ထားလို႔ပါ.....ခုဆိုကြ်န္မ..အမကေတာ့...လသာတဲ႔ညေတြကိုခံစားရင္း....သူယံုၾကည္ရာတခုကိုစြဲကိုင္လို႕.....ပီတီကိုစားအားရွိေနမယ္ထင္ပါတယ္..
ကြ်န္မကေရာ....ကြ်န္မကေတာ့မိုးလင္းတာနဲ႕အလုပ္သြားရဦးမယ္ေလ..ဆိုၿပီးးအတင္းထ....လုပ္စရာရွိတာေတြကို...သံပါတ္ေပးထားတဲ႕
စက္ရုပ္တရုပ္လိုလုပ္...ေန႕ခင္း2နာရီထိုးတာနဲ႕...အိမ္ကေနထြက္...ရထားစီး....အလုပ္ထဲမွာစက္ေတြကြန္ျပဴတာေတြနဲ႕ခ်ာလပတ္ရမ္းလို႕
ညေနထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာင္အရသာဘယ္လိုဆိုတာခံစားဖို႕ေနေနသာသာ...ထမင္းေတာင္ဘယ္လိုဗိုက္ထဲဝင္သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး..
ည11နာရီေက်ာ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္တာေလ..တံခါးဖြင္႔ၿပီးဝင္လိုက္ရင္တအိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္လို႕.....ကိုယ္ဘာသာကိုေရခ်ိဴး..
ေကာ္ဖီေလးတခြက္ေလာက္ေဖ်ာ္လို႕ကြန္ျပဴေလးေရွ႕မွာဘဲ..ကြ်န္မခံစားရသမွ်ေတြ....အကုန္လံုးဖြင္႕ဟမိေတာ့တယ္ေလ...
မနက္3နာရီထိုးမွဘဲအိပ္ယာထဲသြား...ေနာက္တေန႕လဲ..ဒီလိုပါဘဲ....စက္ရုပ္တရုပ္လိုပါဘဲ..
အဲလိုနဲ႕ဘဲ..ခံစားခ်က္ေတြက..ကဗ်ာျဖစ္လာတယ္...
စာေတြျဖစ္လာတယ္...မ်က္ရည္ေတြအျဖစ္နဲ႔စီးဆင္းသြားတယ္...ကြ်န္မ....သူနဲ႕ဟိုတေလာကအြန္လိုင္းမွာေတြ႕ပါတယ္...
လြန္ခဲ႕တဲ႕တနွစ္နီးပါးေလာက္ကပါ...
မမကလဲခဏခဏလာတာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့....အင္တာနက္ဆိုင္ကိုလာဖို႕အတြက္...စက္ဘီး1နာရီေလာက္နင္းလာရတာတဲ႔ေလ..
ဆိုင္ကယ္မစီးတတ္ေတာ့သူမ်ားကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းရတာလဲအားနာလို႕တဲ႕ေလ....
အေဖၚမရွိရင္တပည္႕တေယာက္ေယာက္ကိုေခၚလာရတာလဲ...အားနာလို႕တဲ႕...
ကြ်န္မကေတာ့24နာရီ..ကမာၻႀကီးကိုဆက္သြယ္လို႕ရတဲ႕ေနရာမွာေန..ေနရေပမဲ႕..ကြ်န္မအမ..လိုေတာ့...လေရာင္ဆိုတာဘာမွန္း
ေသခ်ာေတာင္မသိေတာ့တာ....ဆိုးတာေပါ႕ေနာ္...တခါတေလ...ေအးျမမႈ႕ဆိုတာလဲလူ႕ဘဝမွာလိုအပ္သား......
နိုင္ငံျခားမွာရပ္တည္ရုန္းကန္ေနရတဲ႕သူေတြအခ်င္းခ်င္းဆို...ပိုၿပီးေတာ့နားလည္မယ္ထင္ထင္တယ္.....
.စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့....ရန္ကုန္ကိုျပန္....အမရွိတဲ႕နယ္ကိုကားစီး.....သူရွိေနမဲ႕ရြာက္ို...ဆိုင္ကယ္ထပ္စီး.....ၿပီးရင္....
ေအးျမတဲ႔လေရာက္ေလးေအာက္မွာ..သီခ်င္းေလးတိုးတိုးေလးညဥ္းလို႕.....ဆိုရင္ေလ...ေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းသြားမွာဘဲေနာ္..
ဒါမွမဟုတ္လဲ..ကဗ်ာေလးတပုဒ္ခံစားလို႕ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္.....
တေန႕ေတာ့ကြ်န္မ...သူ႕စီေရာက္ေအာင္သြားျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္...ကြ်န္မသိပ္မြန္းက်ပ္လာတဲ႔တေန႔ေပါ႕.....
ကြ်န္မ..သူ႕ကိုသြားေတြ႕ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္....သူ႕တပည္႔ေတြရဲ႕...ျဖဴစင္တဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုသြားၾကည္႔ျဖစ္မွာပါ....
ကြ်န္မ...ေလ...ကြ်န္မရဲ႕အမကိုအရမ္းသတိရမိတယ္....အခုကြ်န္မရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ..သူ႕ကိုအရမ္းေျပာျပခ်င္တယ္....
ကြ်န္မၾကံဳေတြ႕ေနတာေတြေျပာျပခ်င္တယ္...အခ်စ္..လူမႈေရး..အလုပ္....အစံုပါဘဲေလ..
သူကြ်န္မကိုဘာေတြျပန္ေျပာမလဲ...ဘာေတြေဝဖန္မလဲ....ဘာေတြအျပစ္တင္မလဲ...သိခ်င္မိပါရဲ႕.......
ခုေတာ့ရင္ထဲကဆႏၵေတြကိုခဏမ်ိဳသိပ္ထားၿပီး.....ကြ်န္မေရြးခ်ယ္လိုက္မိတဲ႔...လမ္းကိုဘဲ
အားတင္းၿပီးဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမွာေပါ႕ေလ......ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵေတြကိုလုပ္ခြင့္ရတဲ႕ေန႕....မေရာက္မခ်င္းေပါ႕.....။။။။။

(6.4.2010.........3း06 AM)

4 comments:

~ဏီလင္းညိဳ~ on 6 April 2010 at 10:22 said...

ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ညီအစ္မေတြပဲေနာ့္.......
တိုင္းတစ္ပါးမွာအလုပ္လုပ္ရတာ ဒီလိုပါပဲေလ....။
ဒါေပမယ့္ ေငြေတာ့ရတာေပါ့ေနာ္....
ရတဲ့ေငြေတြနဲ႔ အမိေျမျပန္ေရာက္ရင္... ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ အသံုးခ်လို႔ရပါေသးတယ္ဗ်ာ....။
လူတိုင္းမွ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ကိုယ္စီ႐ွိၾကတာကိုး....။
အားမေလွ်ာ့နဲ႔ေလ....။ ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္....။ တစ္ကယ္ဗ်ာ....
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

ေကသရီ on 6 April 2010 at 15:23 said...

ခံစားမွုေတြက ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ၾကံုေတြ႔ခဲ့ရဖူးတာေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းပါပဲ။ လေရာင္ဆိုတာကို မခံစားရဘဲ ေနခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြကိုလည္းေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ေန႔နဲ႔ညမွားျပီး ေနေနရတာခုထိပဲ။ အရင္တစ္ခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ပိုက္ဆံေငြေၾကးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မယ္လို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းေပ်ာ္ရႊင္မွု ဆိုတာကို ေငြနဲ႔ ၀ယ္လို႔မရမွန္းကိုယ္သိခဲ့ျပီေလ။ အခုေတာ့လည္း ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို မိဘကိုေက်းဇူးဆပ္၊ ေကာင္းမွုျပဳရင္းနဲ့ပဲ ေနသာထိုင္သာရွိလာတယ္ကြယ္။ အားမေလ်ာ့ပါနဲ႔၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္(ေငြေၾကး၊ပညာ)ျမင့္မားမွ သူမ်ားကို ကူညီလို႔ရမွာမဟုတ္လားကြယ္။ ဒီေတာ့ အားတင္းျပီးဆက္လုပ္ပါေနာ္။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္ရမွာပါ။

Anonymous said...

အင္းးးးးးးးးး ပာုတ္တယ္ ...........

တခုခု လိုခ်င္ရင္ တခုခု ေပးရမယ္ လို႕ေတာ႕ ေၿပာၾကတာပဲ

ဒါေပမယ္႕ တခုခု ရၿပီးရင္ ကိုယ္ေပးလို႕လိုက္မိတာ တခုမက ၿဖစ္ေနသလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္ :)

( ဆႏၵနဲ႕ ဘ၀ ထပ္တူက်ပါေစ ဗ်ာ )

Cameron on 28 April 2010 at 12:06 said...

ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ျပန္ဆံုျဖစ္ရင္လဲ ခုလိုပဲ ပို႔စ္ေလးထပ္ေရးဦးေနာ္..။
ခုေတာ့လဲ ေတာ္ရာမွာေနျပီး ခုလိုပဲ ဘေလာဂ္ေလးနဲ႔ပဲ အလြမ္းေျဖရေတာ့မွာေပါ့...။


ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

Post a Comment

အဆင္ေျပသလိုသာ ေဝဖန္ခဲ့ပါေနာ္..

 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei