08 April 2010
(တစ္ခါတုန္းက ေနရာေဟာင္း)
ရတနာေဆာင္ပါ...
အင္းလ်ားေဆာင္ပါ....
ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ႀကီးကဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႔ၾကည္႔...ခန္႕ညားလိုက္တာေနာ္..
(တစ္ခါတုန္းက ေနရာေဟာင္း)
အုတ္ခဲရင္နီ...လက္ဖက္ရည္ကြက္
အေပၚမ်က္နွာ....ဆီေငြ႕ျဖာတင္း
ေဆးျပာခ်င္းစပ္....စကားျဖတ္ခက္
ေန႕ရက္မ်ားစြာ....အနာဂါတ္ေလ
မေရရာလည္း....ဝမ္းမနည္းေသး
ေဆြးေႏြးျငင္းခံု....ဆံုၾကေတြ႕ၾက
ကာလေလးေတြ....။
အင္းလ်ား....ရတနာ..... မာလာ....သီရိ
ရင္ခုန္ၾကည္႕မ်ား.... တြယ္ျငိတပ္မက္
စိတ္စက္မျငိမ္..... ပါလာခ်ိန္တို.
ညိႈ႕ယူဖမ္းစား..... ညေနမ်ားစြာ
ျမနႏၵာ.....။
ဂီတာတေယာ......လြမ္းေမာႏြဲ႕လ်
ျမိဳ႕မေတးသြား.....စည္းဝါးသံစဥ္
ညဥ္႕ရင္ခြင္မွ....ပဲ႕တင္လွ်မ္းပတ္
ေမွာင္ရိပ္စပ္က....မတ္တတ္နားဆင္
မျမင္ရိုးရိပ္....ၾကည္နူးစိတ္ျဖစ္
နွင္းဖိတ္စက္လက္......ေရာင္နီအက္မွ
နွုတ္ဆက္ျပန္လာ....ရတနာအင္းလ်ား
ညမ်ားအသေခ်ၤ...။
က်န္ခဲ.ျပီေလ
ဖိတ္စဥ္ေၾကမြ......ျပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႕မ်ား.....စားဝတ္ေနမႈ႕
သိပ္သည္းထုေအာက္......မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း......သံုးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.......ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္.......သူငယ္ခ်င္း.......။။။။။။။။။။
ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ႕.....ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ...
ကြ်န္မဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီးေတာ့...ရင္ထဲမွာအမ်ိဳးအမည္မသိတဲ႕
ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခုခံစားလိုက္ရတယ္..ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ေလးေပါ့...
ေက်ာင္းသားဘဝၿပီးသြားေတာ့.....စားဝတ္ေနေရးအတြက္သံုးဘီးေမာင္းရင္းနဲ႕
အရင္ကေျခရာခ်င္းထပ္ေအာင္ေပ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႕ေနရာေဟာင္းေလးကိုတခဏေရာက္ခဲ႕တယ္ဆိုတဲ႕
အေၾကာင္းေရးဖြဲ႕ထားတာပါ...
က်န္ခဲ.ျပီေလ
ဖိတ္စဥ္ေၾကမြ......ျပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႕မ်ား.....စားဝတ္ေနမႈ႕
သိပ္သည္းထုေအာက္......မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း......သံုးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.......ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္.......သူငယ္ခ်င္း.......။။။။။။။
(ဒီအပိုဒ္ေလးကရင္ထဲကိုအထိရွဆံုးပါဘဲေလ...ခုေတာ့လဲရတနာတို႕အင္းလ်ားတို႕
သီရိတို႕ဆိုတာ..အသက္ကင္းမဲ႕ေနသလိုပါဘဲေလ..မာလာေဆာင္ဆို...ရွိေတာင္မရွိေတာ့
ပါဘူး..အဂၤလိပ္စာအရင္းအျမစ္ဌာနတခုအျဖစ္ေျပာင္းလဲခံလိုက္ရပါတယ္..သူတို႕ေတြအသက္ကင္း
မဲ႕သြားေပမဲ႕သူတို႕ေတြရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို...သူတို႕ရဲ႕ရင္ခြင္မွာခဏတာခိုလံႈခဲ႕ဖူးတဲ႕
သူေတြအကုန္လံုးကေမ႕နိုင္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး...သူတို႕နဲ႕မပတ္သက္ခဲ႔ရတဲ႕
ကြ်န္မတို႕ေတြေတာင္မွ.....သူတို႕အေၾကာင္းကိုစာေတြကဗ်ာေတြကေနဖတ္ၿပီးခံစားရေသးတာဘဲ....
တခ်ိန္တုန္းကတကၠသိုလ္စီသို႕လြမ္းေမာမိပါရဲ႕ရွင္.....။။။။
ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ေလဖတ္ေလ...ႀကိဳက္ေလပါဘဲ...
တခါတခါျပန္ဖတ္တိုင္းလဲခံစားရတဲ႔ခံစားခ်က္ကေဟာင္းႏြမ္းမသြားပါဘူး....
ကြ်န္မအရမ္းနွစ္သက္ရတဲ႕...ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါဘဲ.....။။။။။
(8.4.2010.....1း26 AM)
Categories
က်မအႀကိဳက္ကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
ဆရာ႔ ကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ျပီး ၾကက္သီးထေအာင္ကို သတိရလိုက္မိပါသည္။ ေျခရာထပ္ခဲ႔တဲ႔ ဒီေက်ာင္းေတာ္ေျမၾကီးကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ။ အရာရာ ေျပာင္းလဲခဲ႔ေပမယ္႔ သူဧ။္ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံလို႔ ရရိွလိုက္ရတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကေတာ႔ အျမဲတမ္းတည္ရိွေနအုန္းမွာပါ ...
အျမဲ ထိုင္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သိပၸံေဆာင္မွ ေပၚတီကုိ ကုိလြမ္းလိုက္တာ ...
ကြ်န္မက မႏၱေလးသူဆိုေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နဲ႔ သိပ္မနီးစပ္ေပမယ့္ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီး လြမ္းမိသလိုလိုျဖစ္သြားတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာ ဘ၀ရဲ့ မေမ့ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေတြပါပဲ။
ပံုေလးေတြၾကည့္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္.......။
ေက်ာင္းသားဘ၀က အခုေတာ့ေ၀းခဲ့ရတာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာ.........
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
inn byar .......... ataw kg tae' poem ta pot par
ဆရာေမာင္စိန္၀င္းကဗ်ာဆို အမလည္းသိပ္ၾကိဳက္တယ္...ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးထဲ ေက်ာင္းတက္ခြင့္မရခဲ႔ေပမယ့္ ေက်ာင္းေတာ္ရင္ခြင္ကို မၾကခဏသြားေရာက္ခိုလႈံခဲ့ဖူးပါတယ္...။ ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ရတာ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို သိပ္လြမ္းတာပဲ..။
ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔
Post a Comment
အဆင္ေျပသလိုသာ ေဝဖန္ခဲ့ပါေနာ္..