ရင္ထဲကမုန္တိုင္း

က်မေနတဲ့ ေနရာကို Matmo လို႕အမည္ေပးထားတဲ့ မုန္တိုင္းဝင္တဲ့ ေန႕  ေပါ့  ။ အဲဒီေန႕က 7လပိုင္း 22
ရက္ေန႕ရဲ႕ ညသန္းေကာင္ပါ   ။ 22ရက္ေန႕ကေန 23 ေန႕အကူးအေျပာင္းမွာ  မုန္တိုင္းေၾကာင့္
ေလျပင္းေတြက တဝုန္းဝုန္းနဲ႕ ျပတင္းတံခါးကို ၾကည္စား ေနတာေပါ့   ။ည အလုပ္ကေန ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္
ေလနဲ႕မိုးနဲ႕ စတိုက္လာတယ္  ။တလမ္းလံုးလည္းတိတ္ဆိတ္လို႕  ။ခါတိုင္းဆို ည 12 နာရီေတာင္လူမျပတ္တဲ့ လမ္းမွာ အခုေတာ့ က်မလိုအ လုပ္ကျပန္ လာတဲ့သူတေယာက္ နွစ္ေယာက္ ေလာက္က လြဲရင္ လမ္းမွာ  ဘယ္သူမွ ေတာင္မရွိေတာ့ဘူး  ။မုန္တိုင္းဝင္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ လမ္းတေလွ်ာက္က ဆိုင္ေတြလည္း အကုန္ပိတ္ထားၾကကုန္ျပီ  ။လူမမာညည္းသံလို
တဟီးဟီးး  နဲ႕ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့  အသံႀကီးနဲ႕ တိုက္ေနတဲ့ေလျပင္းေတြကို က်မေၾကာက္တယ္  ။


ျပင္းထန္တဲ့ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြနဲ႕ ေလျပင္း တိုက္သံေတြ .... ဒီလိုအေနအထား ကို အကာအကြယ္
မရွိ အမိုးအကာမလံုျခံဳတဲ့ ေနရာကေန ျဖတ္သန္းရမယ္ဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေၾကာက္စရာ
ေကာင္းလိုက္မလည္း ..ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား စိတ္အားငယ္ဖို႕ေကာင္းလို္က္မလည္းဆိုတဲ့
အေတြး ဝင္လာတဲ့အခါမွာ  ..က်မရင္အစံုဟာ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းေတြနဲ႕ ဗေလာင္ဆူလာတယ္...  ။။


အဲဒီ ညမွာ က်မအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး  ။ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနတဲ့  စိတ္ကို မနည္းတည္ျငိမ္ေအာင္
ထိန္းရင္း  လက္တဝါးစာေလာက္ မရွိတရွိ  စာအုပ္ေလးတအုပ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ကိုင္ျပီး  အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္  ႀကိ ဳး စားခဲ့ရတယ္  ။ က်မအိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိ္န္ မွာ အိမ္မက္ေတြမက္ခဲ့တယ္ ။
အိမ္မက္ထဲမွာ က်မရန္ကုန္ျပန္ေရာက္သြားတယ္  ။ မိုးေတြအရမ္းရြာေနတဲ့အခ်ိန္   အထုပ္အပိုးေတြနဲ႕
က်မ ျပန္သြားခဲ့မယ္  ။ က်မ သူ႕ကို မိုးေတြေလေတြၾကားထဲကေန  သူေရာက္ေနတဲ့ ေတာထဲအထိ  သြားေတြ႕ခဲ့တယ္ ။

သူလက္ေတြက ေအးစက္ေနလို္္က္တာ  မိုးေရထဲ ခ်မ္းတုန္ေနတဲ့သူ ႕ကို က်မအၾကာႀကီးဖက္ထားမိတယ္ ။
မိုးေရေတြရႊဲရႊဲစိုလို႕  ျပာနွမ္းျပီးတုန္ေနတဲ့  နႈတ္ခမ္းက  တလႈပ္လႈပ္နဲ႕  က်မကိုစကားေတြလွမ္း ေျပာေနတယ္  ။သူဘာေျပာေနတာလည္း  က်မျမင္သာျမင္ေနရတယ္  မၾကားရဘူး  ။ က်မေသခ်ာနားေထာင္ေလ ဘာမွမၾကားရေလ  ။မိုးေတြအရမ္းသည္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ
က်မသူ႕ကို ဖက္ထားရင္းကေန  အရာအားလံုးက ေမွာင္အတိက်သြားသလို ခံစားလို္က္ရတယ္  ။
အဲဒီအိမ္မက္က နိုးလာတဲ့ အထိ ပါလာတယ္  ။

က်မနိုးလာတဲ့အခ်ိန္  မုန္တိုင္းလည္း မတိုက္ေတာ့ဘူး  ေလလည္း မတိုက္ေတာ့ဘူး  မိုးလည္းဖြဲဖြဲေလးဘဲ
ရြာေတာ့သည္  ။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက တခုလံုးအရာရာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားျပီ   ။
ဒါေပမဲ့ က်မရင္ထဲမွာ မုန္တိုင္းတခု စတိုက္ေနျပီ  ။စိတ္ပူပင္ေသာကနဲ႕ တျဖည္းျဖည္း  အရွိန္ေကာင္း
လာတဲ့မုန္တိုင္း   ။ဒီမုန္တိုင္းကို က်မဘယ္လိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရမလည္း ။ ဒီမုန္တိုင္းကို ဘယ္ေနရာ
ဘယ္ေဒသေရာက္သြားေအာင္ က်မေျပာင္းေရႊ႕ေပးရမလည္း  ။ ထြက္ေပါက္ရွာမရတဲ့  ရင္ထဲကမုန္တိုင္းက  တစတစ နဲ႕ ျပင္းထန္လာလိုက္တာ  ....ရင္တခုလံုးေျဗာင္းေနေတာ့တာပါဘဲ  ။
က်မ စိတ္ေတြတည္ျငိမ္သြားေအာင္ ႀကိဳ းစားတယ္  ။ အက်ီပံုေတြ  ၾကည့္တယ္  ။ စာေတြလိုက္
ဖတ္တယ္  ။ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္  ။ က်မ တခုျပီးတခု ဆက္တိုက္လုပ္တယ္  ။အိမ္အလုပ္လုပ္တယ္ ။
ဟင္းခ်က္တယ္  ။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ဖုန္းေျပာတယ္  ။တခုခု လုပ္ေနရင္  စိတ္သက္သာရာ ရမလားဆိုတဲ့
အေတြးနဲ႕ တခုျပီးတခု ဦးတည္ခ်က္ မရွိေပမဲ့ က်မလုပ္ေနမိတယ္  ။

လူနဲ႕စိတ္နဲ႕ မကပ္သလို  က်မလုပ္ေနတဲ့ အရာေတြနဲ႕  က်မကသက္သက္စီျဖစ္ေနတယ္  ။က်မဘာလုပ္ေနလည္း  ေဘးကေန ထိုင္ၾကည့္ေနရသလို ကိုယ့္ဘာသာကို ျပန္ျမင္ေနရတယ္  ။
အဲတာကို ေဆာက္တည္ရာမရဘူးလို႕  သတ္မွတ္မလား  ..ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနတာလို႕ ေျပာမလား  ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မစိတ္ပူေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ  ။ မိုးသိပ္ရြာေနတဲ့ေနရာမွာ  ေနရထိုင္ရ
အဆင္ေျပပါ့မလား  ... လမ္းခရီးသြားလာရ အဆင္ေျပပါ့မလား   ..အစစလိုက္စဥ္းစားျပီး  ပူပင္ေနမိတယ္ ။ခံနိုင္ရည္ရွိပါျပီဆိုေပမဲ့လည္း  အရာရာကုိေတာ့ က်မရင္မဆိုင္တတ္ေသးဘူး  ။

အဆက္မျပတ္နွိပ္ေနမိတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတြဟာလည္း အေခါက္ေပါင္းရာခ်ီေတာ့မယ္  ။ဖုန္းသာစကားေျပာ
တတ္မယ္ဆို  ..ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ပါေတာ့လို႕  က်မကို ဆႏၵျပမွာ ေသခ်ာတယ္  ။
 ပူေလာင္လႈပ္ခတ္ ေနတဲ့က်မစိတ္ကို က်မရေအာင္ ထိန္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္  ။ တခါမွ မလုပ္စဖူးအေမ့
အခန္းထဲက တရားစာအုပ္ေတြ တပံုႀကီး ယူထုတ္လာ ျပီး တအုပ္ခ်င္းစီ ေခါင္းစဥ္ လိုက္ဖတ္မိသည္   ။
ေနာက္ဆံုးမွာ ေအးခ်မ္းရာတခုကို က်မ ရွာေတြ႕သြားတယ္  ။အဲတာကေတာ့  က်မတို႕ဗုဒၶဘာသာ ဝင္
ေတြရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရား ပါဘဲ  ။ေစတီပုထိုးမရွိတဲ့ တိုင္းျပည္မွ ေနရတဲ့ က်မအဖို႕ ဘုရားဝတ္ျပဳရာ   ေနရာဟာ  အိမ္ကဘုရားစင္ေလးပါ  ။ ဘုရားစင္ေလး ေရွ႕မွာ ထိုင္လို္က္တဲ့အခ်ိန္ အနည္းငယ္  တည္ျငိမ္ သြားသလို ခံစားမိသည္ ။
 ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ က်မ စိတ္အစဥ္က ေအးခ်မ္းလာတယ္။

လက္အုပ္ကေလးခ်ီ လို႕ ျမတ္စြာဘုရားကို အာရံု ျပဳ ထားရင္းနဲ႕  ရင္ထဲက မုန္တိုင္းက
တစတစ နဲ႕ ျငိမ္သက္လာတယ္...  ။ က်မဘုရား ဝတ္ျပဳ အျပီးမွာ  ရင္ထဲကေန လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ
ဆုေတာင္း လိုက္မိတယ္  ။ က်မ ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာ တရား ေၾကာင့္  က်မခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးရတဲ့ သူ
အႏာၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းပါေစ ... လံုျခံဳ ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ... ေမတၱာတရားေၾကာင့္ေအးျမပါေစလို႕    ...။။
ဦးသံုးႀကိမ္ ခ်လိုက္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ့  က်မရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူတိုက္ခတ္ေနတဲ့  မုန္တိုင္းမရွိေတာ့ပါဘူး  ။ က်မ ဘယ္ေနရာ ပို႕ရမယ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတဲ့ ရင္ထဲက မုန္တိုင္းကို
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယူထုတ္ဖယ္ရွားေပးလိုက္ပါျပီ  ။  က်မ ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္သြားပါျပီ  ။
ဘုရားရွင္ထံပါး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းရဲ႕  အက်ိ ဳး ေက်းဇူးကို က်မ လက္ေတြ႕ ခံစားလိုက္ရတယ္  ။
ေမတၱာတရားရဲ႕ေအးျမမႈ႕ေၾကာင့္လူသားတိုင္းအပူေသာက ကင္းေဝးၾကပါေစ ...  ... ... ။။။။။


ပစ္ပစ္
Pm 10:03 
23.7.2014