က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဒီေန႕ျမန္မာျပည္ျပန္ပါတယ္....ခြင့္တစ္လနဲ႕ေပါ့ေလ.....သူျပန္ေတာ့ဘာမွမလဲတဲ့..
ေမးပါတယ္(စားခ်င္တာေတြမွာခ်င္ေပမဲ့သူ႕ကိုအားနာလို႕ပါ...သူလဲသယ္ရမဲ႕ပစၥည္းမနဲပါဘူး)
က်မကိုယ္စားအလွဴေလးတစ္ခုလုပ္ခဲ့ေပးဖို႕ဘဲမွာျဖစ္ပါတယ္....က်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘယ္ေနရာ..ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကိုလွဴပါလို႕မေျပာလိုက္ပါဘူး...က်မကဟိုေနရာမွာလွဴခိုင္း...ဒီေနရာမွာလွဴခိုင္း
ေပမဲ့လည္း..သူကအားဦးမွကိုး...ရန္ကုန္ျပန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႕...စားခ်င္တာေတြ..လုပ္ခ်င္တာေတြ..ေတြ႕ရမဲ႕
ေဆြမ်ိဳးေတြ...ကိစၥေတြကမ်ားလွပါတယ္.....အဲဒါေၾကာင့္မို႕ပါ..ေနာက္ၿပီးေတာ့လဲ..လွဴတယ္ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ
က်မေဘာင္မခတ္ခ်င္ဘူး...တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့..တကယ္လွဴသင့္တဲ့ေနရာေတြကအမ်ားႀကီးပါဘဲ....
အဲဒီထဲမွာမွ..ကိုယ္စိတ္ကူးသန္ရာေလး...ကိုယ္နဲ႕ဆက္စပ္တဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းအနီးနားမွာရွိတဲ႕..ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ
သြားလွဴျဖစ္တာမ်ားပါတယ္....က်မမွာလိုက္တာကက်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို...သူသြားရင္းလာရင္းနဲ႕
တကယ္လိုအပ္ေနတာမ်ိဳးဆိုလွဴခဲ႕လိုက္ပါဆိုၿပီးေတာ့ပါ...က်မရဲ႕ေခြ်းနဲစာေလးနဲ႕...လူတေယာက္ရဲ႕
လိုအပ္မႈ႕တစ္ခုကိုျဖည္႕ဆည္းခြင့္ရလိုက္ရင္ဘဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...ထမင္းအရမ္းဆာေနတဲ႕လူတေယာက္
ကိုေတြ႕လို႕ထမင္းစားဖို႕ပိုက္ဆံေပးခဲ႔ရင္လဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...သူမ်ားနိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္ၿပီးပိုက္ဆံရွာရတာ
အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္...က်မေလ.....မိုးေခါင္တဲ႕ေနရာမွာဘဲမိုးပိုရြာေစခ်င္ပါတယ္....
က်မငယ္ငယ္တုန္းက..တကၠသိုလ္ပထမနွစ္ေလာက္ကေပါ့...သူငယ္ခ်င္းတေယာက္စီသြားေနၾကပါ...
သူတို႕အိမ္ကကားလမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့...က်ဴရွင္သြားတိုင္း...သူတို႕အိမ္ခဏဝင္ေနၾကပါ...
ကားဂိတ္ကသူ႕အိမ္ရဲ႕..မ်က္ေစာင္းထိုးေလးမွာပါ..သူတို႕မိသားစုကစတိုးဆိုင္ဖြင့္ထားပါတယ္..
လမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့အလွဴခံေတြလဲမ်ားတာေပါ့...အထူးသျဖင့္သီလရွင္ေသးေသးေလးေတြ
အလွဴလာခံတာပါ...တေန႕က်မနဲ႕ဆံုေတာ့က်မကပိုက္ဆံ50လွဴမလို႕ပါ...အဲဒီမွာသူငယ္ခ်င္းအေမက..
မလွဴနဲ႕ဆိုၿပီးတားပါတယ္...သီလရွင္ေလးေတြကမ်က္လံုးေလးေတြအဝိုင္းသားနဲ႕က်မကိုၾကည္႕လို႕ေလ...
သူ႕အေမကတားေတာ့က်မလဲမလွဴျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..ေနာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကေျပာျပပါတယ္..
"အန္တီတို႕လဲသီလရွင္ကေလးေလးတြလာရင္50...100ေတာ့လွဴေနၾကပါသမီးရယ္...ဒါေပမဲ႕သူတို႕က
လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကိုေရခဲေခ်ာင္းေတြဝယ္စား....ကိုးရီးယားမင္းသားပံုေတြဝယ္တာေလ...ကားမွတ္တိုင္က
ပံုေရာင္းတဲ့ကုလားမႀကီးဆိုသူတို႕နဲ႕အဆင္ေျပလို႕.......ဒါေၾကာင့္ေနာက္ပိုင္းမလွဴေတာ့တာေပါ့.....အဲဒါေၾကာင့္
သမီးကိုမလွဴနဲ႕လို႕အန္တီကတားလိုက္တာ......'' ....ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္....
အဲဒီမွာက်မေတြးမိတာကကိုယ္ကလွဴလိုက္ၿပီဆိုရင္...ၾကားဖူးတာေပါ့ေနာ္..ေစတနာသံုးတန္ျပဌါန္းၿပီး
လွဴလိုက္ရတာမွတ္လား.....ကိုယ္လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို.....ဘာဘဲလုပ္လုပ္ေပါ့...မဟုတ္ဘူးလား...
ေနာက္ၿပီးေတာ့စဥ္းစားမိတာက...သီလရွင္ေလးေတြက..ကေလးေလးေတြပါ....ဒီအရြယ္မွာသူတို႕လဲ
ေရခဲေခ်ာင္းစားခ်င္မွာေပါ့...ကိုးရီးယားကားေတြျပေနလို႕..ကိုးရီးယားမင္းသားမင္းသမီးေတြကိုသူတို႕လဲ....
ႀကိဳက္မွာေပါ့...ေနာက္ၿပီးသူတို႕အလွဴခံထြက္ရတာက...Aircon...ဖြင့္ထားတဲ့ကားနဲ႕မွမဟုတ္တာေလ...
ေနပူထဲလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားရေတာ့..ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ေရခဲေခ်ာင္းဝယ္စားမိမွာဘဲ...
အဲဒါသူတို႕ကိုအျပစ္တင္သင့္သလားဆိုတာပါ...
ေနာက္တစ္ခုကလွဴလိုက္တဲ့ပမာဏပါ...တကယ္ေတာ့50...ဆိုတာအဲဒီအခ်ိန္မွာေရခဲေခ်ာင္း
တစ္ေခ်ာင္းစာတန္ဘိုးဘဲရွိတာပါ....က်မမွတ္မိပါေသးတယ္..အဲတုန္းကမုန္႕ဟင္းခါးတပြဲကို150လားမသိဘူး
က်မကေတာ့ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး....က်မေတြးမိတာေတြကိုလဲထုတ္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး
ေတာ္ၾကာသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ပါအခင္မင္ပ်က္ေနပါဦးမယ္......စိတ္ထဲမွာေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကိုတမ်ိဳးႀကီး
ျဖစ္သြားပါတယ္....ေနာက္ပိုင္းသူတို႕အိမ္အလွဴလုပ္ရင္...က်မနားေထာင္မိပါတယ္.....ဘယ္ဘုန္းႀကီးကိုမွ
ပင့္တာမ်ိဳးတို႕..ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္မွာသြားလွဴတာမ်ိဳး.....ဆိုတာေတြၾကားေနရပါတယ္...က်မေတာ့စိတ္
ထဲမွာဘဲအကုန္လံုးကိုသိမ္းထားလိုက္ပါတယ္....က်မဆံုးျဖတ္မိတာကေတာ့...က်မသာအဲလိုအလွဴေတြ
လုပ္ရမယ္ဆိုရင္....တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ...က်မလွဴမယ္လို႕ဆိုၿပီးေတာ့ပါ....
က်မတို႕တကၠသိုလ္ေတြစာေမးပြဲေျဖေတာ့ရပ္ကြက္အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာသြားေျဖရတယ္.
စာေမးပြဲသြားေျဖရင္းနဲ႕က်မဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုကိုေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္....ဘာမွျပည္႕ျပည္႕စံုစံုလဲရွိပံုမရပါဘူး.....
ေနာက္..စာေမးပြဲၿပီးေတာ့..က်မေမြးေန႕နဲ႕ဆံုတာနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမုန္႕ေကြ်းမဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလိုမယ္ထင္တဲ့...ေရခြက္တို႕...ဆြမ္းခြက္တို႕...မ်က္နွာသုတ္ပဝါတို႕...ဆပ္ျပာတုန္းတို႕
တိုလီမိုလီေလးေတြဝယ္သြားၿပီးလႈျဖစ္ပါတယ္...ေက်ာင္းထိုင္ဘယ္သူမွန္းလဲမသိပါဘူး...ေမြးေန႕မို႕လာလွဴ
တာပါဆိုၿပီးဝင္လွဴလိုက္တာပါ...က်မလွဴတဲ့...ပစၥည္းေတြကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး....ဒါေပမဲ့..အလွဴလက္ခံတဲ့
ဘုန္းဘုန္းကတကယ္ကိုဝမ္းသာအားရနဲ႕ပါ..က်မတို႕ကို...ေက်ာင္းကဆင္းရဲေတာ့ဘာမွမရွိဘူးတဲ့....
ရွိတဲ့ထန္းလွ်က္ဘဲေကြ်းပါရေစဆိုၿပီး...ကိုရင္ေလးကိုထန္းလွ်က္ခဲနဲ႕ေရေႏြးၾကမ္းယူလာခိုင္းပါတယ္...
က်မရဲ႕ေမြးေန႕ေတြထဲမွာ..အဲဒီေမြးေန႕ကအဓိပၸါယ္အရွိဆံုးနဲ႕...အမွတ္အရဆံုးပါဘဲ....
တကယ္ေတာ့ေရေတြေပါေနတဲ့ေနရာမွာ....ေရတခြက္ကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး.....
ေရမရွိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ေရတခြက္ဆိုတာ......အင္မတန္ကို....တန္ဘိုးႀကီးလွပါတယ္...။။။။
(23.7.2010.....AM 00:38 )
ေမးပါတယ္(စားခ်င္တာေတြမွာခ်င္ေပမဲ့သူ႕ကိုအားနာလို႕ပါ...သူလဲသယ္ရမဲ႕ပစၥည္းမနဲပါဘူး)
က်မကိုယ္စားအလွဴေလးတစ္ခုလုပ္ခဲ့ေပးဖို႕ဘဲမွာျဖစ္ပါတယ္....က်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘယ္ေနရာ..ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကိုလွဴပါလို႕မေျပာလိုက္ပါဘူး...က်မကဟိုေနရာမွာလွဴခိုင္း...ဒီေနရာမွာလွဴခိုင္း
ေပမဲ့လည္း..သူကအားဦးမွကိုး...ရန္ကုန္ျပန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႕...စားခ်င္တာေတြ..လုပ္ခ်င္တာေတြ..ေတြ႕ရမဲ႕
ေဆြမ်ိဳးေတြ...ကိစၥေတြကမ်ားလွပါတယ္.....အဲဒါေၾကာင့္မို႕ပါ..ေနာက္ၿပီးေတာ့လဲ..လွဴတယ္ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ
က်မေဘာင္မခတ္ခ်င္ဘူး...တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့..တကယ္လွဴသင့္တဲ့ေနရာေတြကအမ်ားႀကီးပါဘဲ....
အဲဒီထဲမွာမွ..ကိုယ္စိတ္ကူးသန္ရာေလး...ကိုယ္နဲ႕ဆက္စပ္တဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းအနီးနားမွာရွိတဲ႕..ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ
သြားလွဴျဖစ္တာမ်ားပါတယ္....က်မမွာလိုက္တာကက်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို...သူသြားရင္းလာရင္းနဲ႕
တကယ္လိုအပ္ေနတာမ်ိဳးဆိုလွဴခဲ႕လိုက္ပါဆိုၿပီးေတာ့ပါ...က်မရဲ႕ေခြ်းနဲစာေလးနဲ႕...လူတေယာက္ရဲ႕
လိုအပ္မႈ႕တစ္ခုကိုျဖည္႕ဆည္းခြင့္ရလိုက္ရင္ဘဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...ထမင္းအရမ္းဆာေနတဲ႕လူတေယာက္
ကိုေတြ႕လို႕ထမင္းစားဖို႕ပိုက္ဆံေပးခဲ႔ရင္လဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...သူမ်ားနိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္ၿပီးပိုက္ဆံရွာရတာ
အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္...က်မေလ.....မိုးေခါင္တဲ႕ေနရာမွာဘဲမိုးပိုရြာေစခ်င္ပါတယ္....
က်မငယ္ငယ္တုန္းက..တကၠသိုလ္ပထမနွစ္ေလာက္ကေပါ့...သူငယ္ခ်င္းတေယာက္စီသြားေနၾကပါ...
သူတို႕အိမ္ကကားလမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့...က်ဴရွင္သြားတိုင္း...သူတို႕အိမ္ခဏဝင္ေနၾကပါ...
ကားဂိတ္ကသူ႕အိမ္ရဲ႕..မ်က္ေစာင္းထိုးေလးမွာပါ..သူတို႕မိသားစုကစတိုးဆိုင္ဖြင့္ထားပါတယ္..
လမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့အလွဴခံေတြလဲမ်ားတာေပါ့...အထူးသျဖင့္သီလရွင္ေသးေသးေလးေတြ
အလွဴလာခံတာပါ...တေန႕က်မနဲ႕ဆံုေတာ့က်မကပိုက္ဆံ50လွဴမလို႕ပါ...အဲဒီမွာသူငယ္ခ်င္းအေမက..
မလွဴနဲ႕ဆိုၿပီးတားပါတယ္...သီလရွင္ေလးေတြကမ်က္လံုးေလးေတြအဝိုင္းသားနဲ႕က်မကိုၾကည္႕လို႕ေလ...
သူ႕အေမကတားေတာ့က်မလဲမလွဴျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..ေနာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကေျပာျပပါတယ္..
"အန္တီတို႕လဲသီလရွင္ကေလးေလးတြလာရင္50...100ေတာ့လွဴေနၾကပါသမီးရယ္...ဒါေပမဲ႕သူတို႕က
လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကိုေရခဲေခ်ာင္းေတြဝယ္စား....ကိုးရီးယားမင္းသားပံုေတြဝယ္တာေလ...ကားမွတ္တိုင္က
ပံုေရာင္းတဲ့ကုလားမႀကီးဆိုသူတို႕နဲ႕အဆင္ေျပလို႕.......ဒါေၾကာင့္ေနာက္ပိုင္းမလွဴေတာ့တာေပါ့.....အဲဒါေၾကာင့္
သမီးကိုမလွဴနဲ႕လို႕အန္တီကတားလိုက္တာ......'' ....ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္....
အဲဒီမွာက်မေတြးမိတာကကိုယ္ကလွဴလိုက္ၿပီဆိုရင္...ၾကားဖူးတာေပါ့ေနာ္..ေစတနာသံုးတန္ျပဌါန္းၿပီး
လွဴလိုက္ရတာမွတ္လား.....ကိုယ္လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို.....ဘာဘဲလုပ္လုပ္ေပါ့...မဟုတ္ဘူးလား...
ေနာက္ၿပီးေတာ့စဥ္းစားမိတာက...သီလရွင္ေလးေတြက..ကေလးေလးေတြပါ....ဒီအရြယ္မွာသူတို႕လဲ
ေရခဲေခ်ာင္းစားခ်င္မွာေပါ့...ကိုးရီးယားကားေတြျပေနလို႕..ကိုးရီးယားမင္းသားမင္းသမီးေတြကိုသူတို႕လဲ....
ႀကိဳက္မွာေပါ့...ေနာက္ၿပီးသူတို႕အလွဴခံထြက္ရတာက...Aircon...ဖြင့္ထားတဲ့ကားနဲ႕မွမဟုတ္တာေလ...
ေနပူထဲလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားရေတာ့..ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ေရခဲေခ်ာင္းဝယ္စားမိမွာဘဲ...
အဲဒါသူတို႕ကိုအျပစ္တင္သင့္သလားဆိုတာပါ...
ေနာက္တစ္ခုကလွဴလိုက္တဲ့ပမာဏပါ...တကယ္ေတာ့50...ဆိုတာအဲဒီအခ်ိန္မွာေရခဲေခ်ာင္း
တစ္ေခ်ာင္းစာတန္ဘိုးဘဲရွိတာပါ....က်မမွတ္မိပါေသးတယ္..အဲတုန္းကမုန္႕ဟင္းခါးတပြဲကို150လားမသိဘူး
က်မကေတာ့ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး....က်မေတြးမိတာေတြကိုလဲထုတ္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး
ေတာ္ၾကာသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ပါအခင္မင္ပ်က္ေနပါဦးမယ္......စိတ္ထဲမွာေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကိုတမ်ိဳးႀကီး
ျဖစ္သြားပါတယ္....ေနာက္ပိုင္းသူတို႕အိမ္အလွဴလုပ္ရင္...က်မနားေထာင္မိပါတယ္.....ဘယ္ဘုန္းႀကီးကိုမွ
ပင့္တာမ်ိဳးတို႕..ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္မွာသြားလွဴတာမ်ိဳး.....ဆိုတာေတြၾကားေနရပါတယ္...က်မေတာ့စိတ္
ထဲမွာဘဲအကုန္လံုးကိုသိမ္းထားလိုက္ပါတယ္....က်မဆံုးျဖတ္မိတာကေတာ့...က်မသာအဲလိုအလွဴေတြ
လုပ္ရမယ္ဆိုရင္....တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ...က်မလွဴမယ္လို႕ဆိုၿပီးေတာ့ပါ....
က်မတို႕တကၠသိုလ္ေတြစာေမးပြဲေျဖေတာ့ရပ္ကြက္အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာသြားေျဖရတယ္.
စာေမးပြဲသြားေျဖရင္းနဲ႕က်မဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုကိုေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္....ဘာမွျပည္႕ျပည္႕စံုစံုလဲရွိပံုမရပါဘူး.....
ေနာက္..စာေမးပြဲၿပီးေတာ့..က်မေမြးေန႕နဲ႕ဆံုတာနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမုန္႕ေကြ်းမဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလိုမယ္ထင္တဲ့...ေရခြက္တို႕...ဆြမ္းခြက္တို႕...မ်က္နွာသုတ္ပဝါတို႕...ဆပ္ျပာတုန္းတို႕
တိုလီမိုလီေလးေတြဝယ္သြားၿပီးလႈျဖစ္ပါတယ္...ေက်ာင္းထိုင္ဘယ္သူမွန္းလဲမသိပါဘူး...ေမြးေန႕မို႕လာလွဴ
တာပါဆိုၿပီးဝင္လွဴလိုက္တာပါ...က်မလွဴတဲ့...ပစၥည္းေတြကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး....ဒါေပမဲ့..အလွဴလက္ခံတဲ့
ဘုန္းဘုန္းကတကယ္ကိုဝမ္းသာအားရနဲ႕ပါ..က်မတို႕ကို...ေက်ာင္းကဆင္းရဲေတာ့ဘာမွမရွိဘူးတဲ့....
ရွိတဲ့ထန္းလွ်က္ဘဲေကြ်းပါရေစဆိုၿပီး...ကိုရင္ေလးကိုထန္းလွ်က္ခဲနဲ႕ေရေႏြးၾကမ္းယူလာခိုင္းပါတယ္...
က်မရဲ႕ေမြးေန႕ေတြထဲမွာ..အဲဒီေမြးေန႕ကအဓိပၸါယ္အရွိဆံုးနဲ႕...အမွတ္အရဆံုးပါဘဲ....
တကယ္ေတာ့ေရေတြေပါေနတဲ့ေနရာမွာ....ေရတခြက္ကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး.....
ေရမရွိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ေရတခြက္ဆိုတာ......အင္မတန္ကို....တန္ဘိုးႀကီးလွပါတယ္...။။။။
(23.7.2010.....AM 00:38 )
16 comments:
ညီမေရ
လွဴခ်င္တဲ႕စိတ္ကသာ အဓိက က်ပါတယ္..
ဘယ္ေနရာလွဴလွဴ၊ ဘယ္သူ႕ကို လွဴလွဴပါ..
ဒါေပမဲ႕ တကယ္႕ကို လိုအပ္ေနတဲ႕ ေနရာေလးေတြမွာ လွဴရတာက ပိုျပီး ပီတိျဖစ္စရာေကာင္းပါတယ္ေနာ္..
ညီမအလွဴအတြက္သာဓုေခၚပါတယ္.. ျဖဴစင္တဲ႕စိတ္ကေလးအတြက္လည္း ခ်ီးက်ဴးပါတယ္..
ပကာသနအလွဴထက္စိတ္ရင္းေစတနာမွန္တဲ့အလွဴက
ပိုၿမင့္ၿမတ္ၿပီးတန္ဖိုးရွိပါတယ္ကြယ္။ညီမေလးအလွဴအတြက္
သာဓုေခၚလိုက္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ေရေတြေပါေနတဲ့ေနရာမွာ....ေရတခြက္ကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး.
ေရမရွိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ေရတခြက္ဆိုတာ......အင္မတန္ကို....တန္ဘိုးႀကီးလွပါတယ္...။
ဟုတ္တယ္ ညီမေရ... တကယ္တန္ဖုိးရွိတဲ့ စာပုိဒ္ကေလးပါဘဲ။ လွဴလုိက္ၿပီဆုိမွေတာ့ လုိအပ္ရာ သုံးပေစေပါ့ေလ။ ကုိယ္လွဴလုိက္တ့ဲ ပစၥည္းကုိ ဘယ္လုိသုံးသလဲဆုိတာလုိက္ေတြးေနရင္ေတာ့ သံသယေတြန႔ဲအတူ အကုသုိလ္ေတြေတာင္ ျဖစ္ဦးမွာပါ။
ညီမအလွဴအတြက္ သာဓုေခၚသြားပါတယ္။
ျဖဴစင္တဲ့ သဒၵါတရားေလးကို သာဓုေခၚသြားပါတယ္..ေနာ္။
သာဓု သာဓု သာဓု ပါဗ်ာ...
သာသနာျပဳ တဲ ့ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာေတာ ့ စာသင္တိုက္ နဲ ့သီလရွင္ေတြ
ကိုလွဴတဲ ့သူ ရွားတယ္လို ့ၾကားဘူးတယ္...
လိုအပ္တဲ ့ေနရာမွာ လိုအပ္တဲ ့အရာကို လိုအပ္သေလာက္ မ်ားမ်ားလွဴႏိုင္ပါေစ...
မ်ားမ်ားလွဴႏိုင္ဘို ့ မ်ားမ်ားခ်မ္းသာပါေစ...
မရိုစ္႔ေရ...လွဴတဲ႔ေနရာမွာ..
ေစတနာသုံးတန္ျပတ္သားဖုိ႔ပဲလုိတာပါ။
ပုဂၢဳိလ္၊ကာလ၊ေဒသဒါေတြကလူေတြရဲ႕အယူတစ္ခုပါ။
(ခြ်င္းခ်က္ကုိယ္လူလုိက္တဲ႔အလွဴခံပုဂၢဳိလ္က
လွဴေနခ်ိန္မွာ...စိတ္ေစတနာျဖဴစင္ဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔လည္းဆုိထားတယ္။
ကုိယ္လွဴလုိက္တဲ႔အလွဴပုိျပီးအက်ိဳးထူးတယ္လုိ႔ဖတ္ဖူးတယ္။)
မရိုစ္႔ရဲ႕မြန္ျမတ္ေသာအလွဴအတြက္သာဓုပါ။
ခင္တဲ႔
ခုိင္နုငယ္
ညီမရဲ႔အလွဴအေပၚထားတဲ့စိတ္ဓါတ္အတြက္ခ်ီးက်ဴးေလးစားမိပါတယ္.။
အေရးႀကီးတာကတကယ္လိုအပ္တဲ့ေနရာကြက္လပ္ေလးကိုျဖည့္တတ္ဖို႔ပါပဲေလ။
စိတ္ထဲမွာရိွတဲ့အတိုင္းအၿမဲလွဴဒါန္းႏိုင္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ...သာဓုေခၚပါတယ္..။
အဲဒီလို အလွူမ်ိုးကို သေဘာက်တယ္..
ဘယ္လိုလွဴတာပဲျဖစ္ျဖစ္
စိတ္ထားက မြန္ျမတ္သန္႕စင္ဖို႔ပဲလိုတယ္
ဒီလုိလွဴနိုင္တာေလးအတြက္လည္း
၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိပါတယ္
ေနာက္လဲ လွဴႏိုင္ပါေစေနာ္..
မြန္ျမတ္တဲ႕ေစတနာအတြက္ သာဓုပါ
တကယ္ေတာ့ေရေတြေပါေနတဲ့ေနရာမွာ....ေရတခြက္ကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး.....
ေရမရွိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ေရတခြက္ဆိုတာ......အင္မတန္ကို....တန္ဘိုးႀကီးလွပါတယ္...။။။။
ဒီစကားလံုးေလးကို သိပ္သေဘာက်တယ္...။ မွန္တာေပါ့ဗ်ာ..။ ကိုယ္လွဴတဲ့ စိတ္ကို ထားတတ္ဖို႔ပဲလိုတယ.္..။ သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့ဗ်ာ...။ း)))။
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
ဟုတ္တယ္ညီမ ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း လွဴျပီဆိုရင္ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ပဲ လွဴလိုက္တယ္ ... အဲဒီပုိက္ဆံကုိ သံုးခ်င္ရာသံုးပါေစ... ကုိယ္႔ရဲ႕အလွဴက အဓိကပဲေလ ...
ဂုဏ္ေတြကို မက္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္ကို လႉမွ၊ ဘယ္ ဘုန္းၾကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးတာ၊ စသည္ျဖင့္ ဆြမ္းဆန္အိတ္ေတြ ေတာင္ပံုရာပံု ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အလႉဆိုတာ တကယ္လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြ လႉမွ အလႉရွင္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ရဲ႕ ခ်မ္းသာျပီးျပည့္စုံျခင္းေတြ ရရိွမွာပါ။
ဟိုတယ္ေတြမွာ ေကြ်းတာထက္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတဲ့ ရိပ္သာေတြမွာ သြားေကြ်းရင္ သူတို႔ အားရပါးရ စားတာကို ျမင္ရံုနဲ႔ အလႉရွင္ မ်က္ရည္လည္ သြားမွာပါ။
အလွဴ ကို လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ လွဴရင္ ပိုေကာင္းတယ္လို႕ထင္ပါတယ္..
ညီမေလးေရ...အလႉဆိုတာကို ညီမေလး သေဘာေပါက္ၿပီးသားမို႔ ေက်နပ္စြာ ဖတ္သြားတယ္။ ေစတနာ ၃တန္ျပ႒ာန္းၿပီး စိတ္ျပတ္တဲ့ အလႉက မြန္ျမတ္တာေပါ့ ကိုယ္က လႉၿပီးၿပီပဲဟာ အလႉခံ ပုဂၢိဳလ္ ဘာအတြက္သံုးသံုးေပါ့...
ေနာက္ဆံုးစာသားေလးကို သေဘာက်လို႔ သာဓု သံုးၾကိမ္ေခၚသြားပါတယ္ေနာ္။ ေနာက္လည္းဆက္လက္ ဘေလာ့ဂင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလွ်က္...
Post a Comment
အဆင္ေျပသလိုသာ ေဝဖန္ခဲ့ပါေနာ္..