01 May 2010
ပထမဆံုးရင္ခုန္သံေလးပါေနာ္...
ကြ်န္မရဲ႕ပထမဦးဆံုးရင္ခုန္သံေလးပါ.... း)
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကရန္ကုန္မွာသာမညဆရာေတာ္ဘုရားကို
သြားဖူးတာေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ကြ်န္မတို႕အိမ္ကလဲအမ်ိဳးေတြစုၿပိီးသာမညသြားႀကပါတယ္။
1993....ေအာက္တိုဘာလထဲမွာပါ..။သီတင္းကြ်တ္ေက်ာင္းပိတ္ထားတဲ႔အခ်ိန္ေပါ့....။။
အမ၀မ္းကြဲေတြေရာ..အကိုေတြေရာအမ်ားႀကီးပါပါတယ္။
ကားေပၚမွာကြ်န္မနဲ႕အမ၀မ္းကြဲတေယာက္တူတူထိုင္ပါတယ္။
ၿမိဳင္ကေလးေရာက္ေတာ႕ဘားအံဘက္ကမ္းဇက္ကူးဖို႕ေစာင္႕ရင္းနဲ႕ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္သြားပါတယ္
ဘားအံေရာက္ေတာ႕ေမွာင္ေနပါၿပီ။သာမညမေရာက္ခင္လမ္းမွာရြာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၿဖတ္သြားရပါတယ္။
အဲဒီရြာေတြထဲက..လြန္းည..ဆိုတဲ႕ရြာေလးကအလွဴခံမ႑ပ္မွာ...ကြ်န္မအဲဒီအကိုႀကီးကိုေတြ႕ခဲ႕တာပါ။
ကြ်န္မဘ၀မွာအေခ်ာဆံုးလို႕သတ္မွတ္ခဲ႕တဲ႕ေယာက်ၤားတေယာက္ကိုေတြ႕ခဲ႕တာပါဘဲ
ကြ်န္မရဲ႕ပထမဆံုးရင္ခုန္သံေလးပါဘဲ......အခ်စ္ဆိုတာကိုဘာမွန္းေသခ်ာမသိေသးခင္.....
နူးနူးညံညံေလးနဲ႔....ရင္ထဲမွာထိတ္ခနဲ...လွပ္ခနဲ..ျဖစ္သြားတဲ႔....ခံစားမႈ႕ေလးပါဘဲ....
ကားေပၚကလူေတြကေရေတာင္းေသာက္ေတာ့.....အလွဴခံံမ႑ပ္ထဲမွာထိုင္ေနတဲ့သူေတြကေရခပ္လာေပး
ပါတယ္...ေရခပ္ေပးတဲ႕လူေတြထဲမွာအဲဒီအစ္ကိုႀကီးလဲပါတယ္ေလ.....
ရွပ္အက်ီ ၤအျပာေရာင္အစင္းလက္ရွည္ေလးနဲ႕...
ပုခံုးေပၚမွာခ်ည္ေစာင္တစ္ထည္ကိုေခါက္ရက္သားတင္ထားပါတယ္..
အသားျဖဴျဖဴ...ဆံပင္အလယ္ခြဲေလးနဲ႕.....နွာေခါင္းဖ်ားေလးမွာမွဲ႔ေလးနဲ႔ပါ...
အဲဒီမွာကြ်န္မအဲဒီအကိုႀကီးမ်က္နွာကိုေသခ်ာႀကည္႕လိုက္မိတာပါ။
ေရခြက္လွမ္းေပးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာၿပံဳးေနတဲ႕သူ႕မ်က္နွာ...ျပံဳးၿပီးႀကည္႕ေနတဲ႕သူ႕မ်က္လံုးေတြ...အရမ္းနူးညံပါတယ္။
အထူးသၿဖင္႕....သူ႕မ်က္လုံးနဲ႕သူ႕အၿပံဳးေတြေပါ႕ေနာ္..
သူ႕မ်က္နွာၿပံဳးေနတဲ႕ပံုေလးက...ကြ်န္မစိတ္ထင္ေပါ႕ေနာ္...ၿဖဴစင္ၿခင္း..ေအးၿမၿခင္း..နူးညံၿခင္းေတြ..ၿပည္႕ေနသလိုပါဘဲ။
ကြ်န္မသူ႕အၿပံဳးနဲ႕သူ႕အႀကည္႕ကိုအရမ္းသေဘာက်သြားပါတယ္။ဒါေႀကာင္႕အဲဒီအခ်ိန္ကထဲကစၿပီးေယာက်ာၤၤးေတြရဲ႕
အၿပံဳးကိုေတြ႕ရင္ေသခ်ာဂရုစိုက္ၿပီးႀကည္႕မိတာခုခ်ိန္ထိေအာင္ပါဘဲ။
ကြ်န္မတခ်ိန္က...လြန္းညရြာေလးမွာ...အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕လူတေယာက္ရဲ႕...အၿပံဳးမ်ိဳးလားဆိုၿပီးေတာ႕ေပါ႕။
ဒါေပမဲ႕...ခုခ်ိန္ထိေအာင္ပါဘဲ..အဲလိုအၿပံဳးမ်ိဳး...အဲလိုနူးညံတဲ႕အႀကည္႕မ်ိဳးထပ္မေတြ႕ရေသးပါဘူး...။
သူလွမ္းေပးတဲ႕ေရခြက္ကိုဘယ္လိုယူၿပီးဘယ္လိုေသာက္လိုက္မွန္းေတာင္သတိမထားမိပါဘူး။
သူကေတာ့...ကြ်န္မအေနာက္ဘက္မွာထိုင္တဲ့သူေတြနဲ႕ေရခြက္ေပးရင္း..စကားလွမ္းေျပာေနတာပါ...ကြ်န္မကိုလံုးဝ
သတိမထားမိပါဘူး....ကြ်န္မကေတာ့ေလ....အဲဒီအကိုႀကီးမ်က္နွာကိုဘဲ...တစ္စိမ့္စိမ္ေငးေနမိတာပါ....
ရင္ထဲမွာလဲေလ...ဘယ္လိုႀကီးျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူး.....တလွပ္လွပ္နဲ႕...လက္ဖ်ားေတြလဲေအးစက္လို႔....
ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႕အစ္မကိုသတိရလို႕...လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ့...အစ္မကလဲအဲဒီအကိုႀကီးကိုေငးလို႔ေလ....။။
ကြ်န္မဘယ္ေတာ႕မွသူ႕ကိုထပ္မေတြ႕ေတာ႕ပါဘူး။
ခရီးသြားရင္းနဲ႕..ညတညမွာ..တခဏေလးဘဲ...ေတြ႕ခဲ႕ရတာပါ။
ကြ်န္မဘုရားဖူးကျပန္လာၿပီး....ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာအထိ...အဲဒီအစ္ကိုႀကီးကို
သတိရေနခဲ႕ပါတယ္....ဒါေပမဲ့အဲဒီအေၾကာင္းကို..ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကိုမွ..မေျပာျပျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး....
ဘာလို႕မေျပာျဖစ္ခဲ႕လဲဆိုတာ...ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လဲမသိပါဘူး....သူမ်ားကိုမသိေစခ်င္တာလား...
ဒါမွမဟုတ္...ကြ်န္မဘာသာဘဲတိတ္တိတ္ေလးခံစားေနခ်င္လို႕လားဆိုတာ...
ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မေတာင္မေဝခြဲတတ္ခဲ႔ပါဘူး..မညာပါဘူး..ကြ်န္မဘဝမွာေနာက္ထပ္ခ်စ္မိတာေတြ...
ရင္ခုန္မိတာေတြရွိပါတယ္...။ ဒါေပမဲ႔ေလ...ဘယ္အခ်ိန္မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္...
အဲဒီအေၾကာင္းေလးျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္...ရင္ထဲကိုေႏြးခနဲပါဘဲ....
အဲဒီအခ်ိန္ေလးကိုခဏေလးျပန္ေရာက္သြားသလိုပါဘဲ...ကြ်န္မရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြျပန္အသက္ဝင္လာသလိုပါဘဲေလ..
ကြ်န္မဘဝရဲ႕...ရင္ခုန္သံေတြထဲမွာ...ပထမဆံုးရင္ခုန္သံေလးကေတာ့...ပိုၿပီးတိုးတိတ္နူးညံခဲ႔ပါတယ္..
ခုခ်ိန္ထိေအာင္လဲေလ...ကြ်န္မသူ႕အၿပံဳး..သူ႕မ်က္လံုး..သူ႕ပုံရိပ္ကို.....မွတ္မိေနဆဲပါ..။
ကိုယ္အရမ္းသေဘာက်တဲ႕အရာတခုကိုစြဲေနေအာင္မွတ္မိေနသလိုမ်ိဳးေပါ႕...။
ကြ်န္မကအစြဲအလမ္းႀကီးတတ္ေတာ့လဲခက္သားလားရွင္....အခုpostတင္ဖို႕စာရိုက္ေနရင္းနဲ႕ေတာင္..
အရင္အခ်ိန္ေလးကိုျပန္စဥ္းစားမိေနတာ....ခုဆိုသူလဲ..အသက္၄၀ နီးပါးေလာက္ရွိေရာေပါ့...
ကြ်န္မေတာင္..၃၀နားနီးေနၿပီေလ..လြန္ခဲ့တဲ႕၁၇နွစ္ေလာက္ကသူ႕ကိုေတြ႕ခဲ႔တာပါ...
သူဘယ္ေနရာမွာရွိေနမလဲ...ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ...လြန္းညရြာမွာဘဲလား..တျခားေနရာတခုခုကို
ေရာက္ေနၿပီလား....အိမ္ေထာင္ေတြက်ၿပီးသားေတြသမီးေတြနဲ႕ဘဝတစ္ခုတည္ေဆာက္ၿပီးေနၿပီလား...
သူ႕ဘဝကိုသူဘယ္လိုျဖတ္သန္းေနလဲ....ကြ်န္မေလွ်ာက္ေတြးေနမိပါတယ္......ကြ်န္မေတာင္ျမန္မာၿပည္နဲ႕
အေဝးႀကီးကိုေရာက္ေနခဲ႔တာၾကာၿပီေလ....သူလဲကြ်န္မလိုဘဲ...ျမန္မာၿပည္နဲ႕ေဝးတဲ႔ေနရာမ်ားေရာက္ေနမလား..
အစံုပါဘဲေလ..ေတြးေနမိတာပါ...။ကြ်န္မဘဝရဲ႕..အမွတ္တရပံုရိပ္ေတြထဲက...ပံုရိပ္ေလးတစ္ခုေပါ့...
ကြ်န္မရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြထဲက...ပထမဆံုး..ရင္ခုန္သံေလးေပါ့ေနာ္....
ဒါေပမဲ့...ကြ်န္မထင္ပါတယ္...ကြ်န္မရဲ႕ပထမဆံုးရင္ခုန္သံေလးက..ျဖဴစင္ၿပီးအရမ္းကိုနူးညံခဲ့ပါတယ္ေနာ္...။။
တိုးတုိးေလးနဲ႕....တိတ္တိတ္ေလးရင္ခုန္ခဲ႔တာပါေနာ္....။။။
(1.5.2010...AM 3:02 )
ကြ်န္မဒီေနရာကေနတစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုပါရေစေနာ္...
ကြ်န္မစီကိုလာလည္ၾကတဲ့..ကြ်န္မခင္မင္ေလးစားရတဲ႕...ဘေလာ႕ဂါေမာင္နွမေတြအားလံုးရဲ႕
ပထမဆံုးရင္ခုန္သံေလးေတြကိုနားေထာင္ပါရေစေနာ္...
လူတိုင္းမွာပထမဆံုးရင္ခုန္သံကိုယ္စီရွိၾကမွာပါ.....
ကြ်န္မရဲ႕..ရင္ခုန္သံေလးကိုနားေထာင္ၿပီးရင္...အကိုေတြ..အမေတြ...ညီမေလးေတြ..ေမာင္ေလးေတြရဲ႕
ရင္ခုန္သံေလးေတြလဲ...ကြ်န္မျပန္နားေထာင္ပါရေစေနာ္..
အားလံုးဘဲ..tag ေရးေပးၾကပါလို႕...ေနာ္..
အားလံုးဘဲ..ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေလးေတြကိုျပန္ရင္ခုန္ၾကည္႕ရေအာင္ေနာ္...
ခင္မင္လွ်က္...blackroze...
Categories
ပံုရိပ္ေလးမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
ပထမဆံုး ရင္ခုန္သံဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရိွတာေပါ႔ ... ဒါေပမယ္႔ ရင္ခုန္ရံု ရင္ခုန္ခဲ႔တာဆို ျပန္ေတြးတိုင္း ေႏြးကနဲ ျဖစ္မွာပဲေလ ... ရင္ခုန္ရံုနဲ႔ မျပီးခဲ႔ဘူးဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ... အဲဒါဆို ျပန္ေတြးတိုင္း ရင္ထဲမွာ တဆစ္ဆစ္ ကုိက္တတ္လာမယ္ ... အဲဒီေတာ႔ မေတြးမိေအာင္ ေနေနရတယ္ဗ်ာ ...
ကၽြန္ေတာ္႔ ပထမဆံုး ရင္ခုန္သံက ကဗ်ာေတြထဲမွာ ရိွပါတယ္ ... အဲလို ရင္ခုန္ခဲ႔လို႔ပဲ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔တယ္ေလ ... အဲဒီကဗ်ာေတြေၾကာင္႔ပဲ အလြမ္းအေဆြးေတာက ရုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူးေလ ...
အဲဒီေတာ႔ ပထမဆံုးရင္ခုန္သံကုိ ေရးခ်ျပရမယ္ဆို အသက္ေတာင္က်န္ပါ႔မလားပဲေနာ္ ... အဟင္႔ ဟင္႔ ရႊတ္ ရႊတ္ ... း)))
ခင္မင္တဲ႔
ညလင္းအိမ္
မမနက္ . . . အဟင့့္ ဒုခ ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာလားဟင္ . . . . နိုခ်င္တယ္ေနာ္ နိုခ်င္တယ္ . . . .
ႏုပ်ိဳငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္ရဲ့ရင္ခုန္သံဟာ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္ျပီး လွပေနမွာပါ။ ရင္ခုန္သံေလးကိုလာေရာက္ဖတ္ရွုသြားပါတယ္ရွင္။
ပထမဆံုးရင္ခုန္သံဆိုတာ..မေမ႔နိဳင္တဲ႔ ..ပံုရိပ္ေလးေတြေပါ႔..။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိပါပဲ ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခု ထူးထူးၿခားၿခား ခံစားရတာေပါ႔ နက္ေရ..
နက္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေလးကို နားေထာင္သြားပါတယ္။
ပထမ အၾကိမ္ေလာက္ ျဖဴစင္တာ ဘာမွ မရွိသေလာက္ပါပဲဗ်ာ
ညီမေလးရင္ခုန္သံေလးလာနားေထာင္ပါတယ္။
tag ထားတာေလးၾကိဳးစားေရးဖို့ကီသြင္းေနပါတယ္။
ညီမေလးေရ...........
ႏူးညံ့တဲ့ ပထမဦးဆံုးရင္ခုန္သ့ေလးကိုဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ.......။
ခံစားမိပါတယ္.......။ ဒီလိုပဲေပါ့.........း))
ကိုဏီက တက္ဂ္ပို႔စ္မေရးေတာ့လို႔ ေရးမေပးႏိုင္ေတာ့တာ...... အရမ္းအားနာရပါတယ္ခင္ဗ်ာ......။
အႏူးအညြတ္လည္း......ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.......။
(အလုပ္မအားလို႔ ခုမွ ေရာက္တာပဲၾကည့္ေလ.....း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ဖတ္ရတာ တမ်ဳိးေလးပဲ ........
တကယ္႕ကို ရင္ခုန္စရာ အခ်ိန္ေလးေတြကို အမွတ္ရေစတယ္ ဗ်ာ .. .
အဲ...ေတာ့...ႏွင္းဆီနက္ကေလး တဂ္လိုက္မွန္းစီေဘာက္မွာေတြ႔ေတာ့ မသိေသးဘူး...ခုရက္ပိုင္းမအားလို႔ ခုမွပဲလာလည္ျဖစ္တာ...ပထမဦးဆံုးရင္ခုန္သံကေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလးေတြ ႏူးႏူးညံ့ည့ံေလးေတြမ်ားပါတယ...။ အမၾကိဳးစားျပီးေရးေပးပါမယ့္...။ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ေရးဖုိ႔စဥ္းစားမိေသးတယ္...ခုေတာ့တုိက္ဆိုင္သြားျပီ...။
ညလင္းအိမ္ကို သြားမေရးခိုင္းနဲ႔ဦး သူ႔အသည္းကယဲ႔ယဲ႔ကေလးက်န္ေတာ့တာ...။ အမႈပတ္မယ္...။
ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔
ႏွင္းဆီေရ..
ေအာ္..ဖတ္ၿပီး ဟိုးငယ္ငယ္က ရင္ထဲထိရွခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးကို လြမ္းဆြတ္
တမ္းတမိလိုက္တာ..။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
I miss Lonnya
ကြ်န္ေတာ္သိပ္လြမ္းရတဲ႕ရြာေလးပါ
Post a Comment
အဆင္ေျပသလိုသာ ေဝဖန္ခဲ့ပါေနာ္..