ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ ..ျခင္း

က်မတို႕ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝတုန္းက ပံုျပင္သိပ္ႀကိဳက္တယ္... အိမ္က အဘိုးအဘြား ဒါမွ မဟုတ္
ႀကီးေတာ္ ေတြက ပံုတိုပတ္စ ကေလးေတြ  ..သမိုင္းေတြရာဇဝင္ေတြ ထဲက ဘုရင္အေၾကာင္းေတြ
တခါတေလ စိတ္လိုလက္ရေျပာျပရင္ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ..
စိတ္ထဲမွာလည္း ပံုျပင္ထဲက ၾကားရတာေတြကို ျမင္ေယာင္မိလုိ႕ ...ပံုျပင္နားေထာင္ရတာကိုက
အရသာတမ်ိဳဳ ဳ း လို ခံစားမိေနတာ ...
ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့  ကိုယ္တိုင္ဘာမွ မဖန္တီးနိုင္ေသးတဲ့အရြယ္မွာ သူမ်ားေျပာျပမွသာ သိရတာကိုးးး
စာေသခ်ာ မဖတ္တတ္ေသးဘူး...အဲဒီေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ ပံုျပင္စာ အုပ္ေတြကိုယ့္ဘာသာ
မဖတ္တတ္ဘူး..တေယာက္ေယာက္ကဖတ္ျပ မွ သာ သိရတာ.. အဲဒီေတာ့ ပံုျပင္ေျပာျပတာတို႕
ကာတြန္းစာအုပ္ဖတ္ျပတာတို႕ ဆိုရင္ သိပ္သေဘာက်မိတယ္...။

အဘြားေျပာျပရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္က အေၾကာင္းေတြေပါ့ ။အဘြားငယ္ငယ္က ဂ်ပန္ေခတ္ကို
ကေလးဘဝနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမီပါတယ္... သူတို႕ငယ္ငယ္က ညဘက္ဆို ဗံုးခိုက်င္းထဲ
ဝင္အိပ္ရတယ္တဲ့ ။အဘြားရဲ႕ အေမက အိမ္မွာေစ်းဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းပါတယ္ ။ဂ်ပန္ေတြ
ေစ်းလာဝယ္ရင္ ကေလးေတြက ေၾကာက္လို႕ အိမ္ထဲဝင္ပုန္းေနၾကတယ္ဆိုတာေတြ ..
က်မတို႕မသိလိုက္တဲ့ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အေကာင္းအဆိုးေတြကိုအဘြားေျပာျပ လို႕ နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္ ။
လြတ္လပ္ေရးရျပီလို႕ ေရဒီယိုကေနေၾကျငာတဲ့အခါမွာ အဘြားတို႕ တရြာလံုး ငိုခဲ့ၾကတာတဲ့ ။
လူႀကီးေတြက ငိုေတာ့ အဘြားတို႕ ကေလးေတြလည္း ဘာမွန္းမသိညာမွန္းမသိလိုက္ငိုၾကတာတဲ့ ။
က်မတို႕ အခုေခတ္လူငယ္ေတြမသိလိုက္ မျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကို အဘြားစကားေတြ
နားေထာင္ျပီးက်မငယ္ငယ္က ၾကားခဲ့ရဘူးသည္ ။

ေနာက္ေတာ့ အတန္းေက်ာင္းေလးစတက္ရေတာ့  ကာတြန္းစာအုပ္ေလးေတြ ..မိုးေသာက္ပန္းစာအုပ္တုိ႕ ေရႊေသြး စာေစာင္တို႕ကို စာလံုးေပါင္းဖတ္တတ္လာတယ္ ။
ကာတြန္းထဲမွာဆိုရင္လည္း ေမာင္ဒီလံုး ၊ဇီးေတာ္ပြင့္၊ ဘနဲ႕ဖြားစြာ  ..အစရွိတဲ့ကာတြန္းစာအုပ္ေလးေတြ ကို စာလံုးေပါင္း ဖတ္တယ္..
စာဖတ္တာ သြက္ေအာင္ဆိုျပီး အိမ္ကလူႀကီးေတြက ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ စာအုပ္ ဝယ္ေပးတယ္..
တေန႕နည္းနည္းခ်င္းဖတ္တယ္..အဲလိုနဲ႕ ေတ ၊ဇ ၊ သု ၊ေန ၊မ ၊ဘူ ၊စန္ ၊ဒါ ၊ဝိ ၊ေဝ  ..ဆိုျပီး
ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ကို သိလာတယ္... (အခုေခတ္ကေလးေတြကေတာ့ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ကို
သိမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ..သိတဲ့ကေလးမ်ားလည္း ရွိနိုင္ပါေသးတယ္လို႕ ေမွွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ) ။

အဲလိုအတန္းေက်ာင္းေလး စတက္လို႕ သံုးေလးတန္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ ..

ပဲႏြယ္ပင္ကရွည္ထြက္လာျပီး မင္းသားေလးကို တင္ျပီး လမင္း စီကိုတက္သြားတယ္ဆိုတာတို႕ ...
မိေက်ာင္းႀကီးက မင္းသားေလးကို ပါးစပ္ထဲငံဳုျပီးျမစ္ကို ျဖတ္ကူးသြားတယ္ဆိုတာတို႕ကုိ ပံုျပင္ထဲက
ဇာတ္လမ္းအျဖစ္နဲ႕သာ လက္ခံမိေတာ့တယ္  ။ေျပာရရင္ေတာ့  ကိုယ္တိုင္စာဖတ္တာ မ်ားလာတဲ့ အခါမွာ
ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အသိညဏ္ေလးနဲ႕ လည္း ေၾသာ္..ဒါဟာပံုျပင္ဇာတ္လမ္းပါလားလို႕ စဥ္းစားမိလာ
တာပါ ။စာဖတ္ျခင္းက အသိညဏ္ကို တိုးေစတယ္ဆိုျပီးေျပာခ်င္တာပါ ။

က်မတို႕ငယ္စဥ္တုန္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ  ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းဆိုျပီး ဘာသာေရး
သင္တန္းေလးေတြ ဖြင့္ျပီး သင္ေပးပါတယ္ ။ တက္ခ်င္တဲ့ကေလးေတြ စာရင္းေပး ..ျပီးရင္ တပါတ္ကို
သံုးရက္ ေန႕လည္ဘက္ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ သြားသလိုဘဲ စာအုပ္ေလးတအုပ္ခဲတံေလးတေခ်ာင္း
ယူျပီးသြားရတာပါ ။သင္ေပးတဲ့ဆရာမက  ဘာသာေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဘုရားစာေတြ သင္ေပးတယ္..
ေနာက္ျပီး ဘုရားဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ ေတြ ေျပာျပတယ္ ... ငါးပါးသီလ  ရွစ္ပါးသီလ ေဆာက္တည္တဲ့
ေကာင္းက်ိဳး ေတြ  သီတင္းကြ်တ္ မီးထြန္းပြဲ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာေတြ ..မိဘရိုေသျခင္းရဲ႕
အက်ိဳးေက်းဇူး..မိဘ ကိုအလုပ္အေကြ်းျပဳ တဲ့ သုဝဏသာမ သတို႕သားအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္..
ကေလးေတြကို ဘာသာေရးနဲ႕ ရင္းနွီးေအာင္ ..လိမ္မာယဥ္ေက်းတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ အေထာက္အကူေပးတဲ့  ေႏြရာသီ သင္တန္းေလးေတြေပါ့ ။(အခုေတာ့အဲလိုသင္ေပးတာေတြ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး ...ကေလးေတြလည္းေႏြရာသီမွာ ဂိမ္းဆိုင္ေရာက္ကုန္ပါတယ္ )

ေန႕လည္ဘက္ သင္တန္းအခ်ိ္န္မွာ ေက်ာင္းသားမိဘ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အာဟာရဒါန လုပ္ပါတယ္။
ေန႕လည္ သာကူက်ိဳ လာေကြ်းတာမ်ိဳး .. မုန္႕လက္ေဆာင္း  လာတိုက္တာမ်ိဳးပါ ။ေႏြရာသီသင္တန္းဆိုေတာ့
လာတက္တဲ့ကေလးကလည္း မမ်ားလွပါဘူး ၊ လာေကြ်းရတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘ
ေတြအဖို႕လည္း ကရိကထမမ်ား လွပါဘူး..အိုးေလးတအိုးယူလာ ကေလးေတြကို တေယာက္တပန္းကန္
ထည့္ေပးရံုပါဘဲ  ..တခါတေလ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးေကြ်းပါတယ္...က်မတို႕ ေတြလည္း မုန္႕စားရတယ္ဆိုေတာ့  သင္တန္းသြားရမွာ မပ်င္းၾကေတာ့ဘူးေပါ့ .. ေႏြရာသီသံုးလကို အျမဲတမ္း
ဖြင့္ပါတယ္.. အဲလိုဗုဒၶဘာသာသင္တန္းတက္ျပီးသြားရင္ တက္တဲ့ကေလးေတြအားလံုး ငါးပါးသီလ ရွစ္ပါးသီလခံတတ္သြားသည္ ။ငါးပါးသီလဆိုတာဘာလည္း ရွစ္ပါးသီလဆိုတာဘာလည္း
 ေသခ်ာသိသြားျပီ ။ဘုရားရွိခိုးေမတၱာပို႕ေတြကို ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးေအာင္ ရြတ္တတ္သြားျပီ ။
အခုေခတ္ကေလးေတြက အဲတာေတြ မသိေတာ့ပါဘူး..အိုပါး  ...အိုမား ...အာပုက်ိ ..ဆိုတဲ႕
ကိုးရီးယား ယဥ္ေက်းမႈ႕ မွာစီးေမ်ာကုန္ၾကပါသည္ ။


က်မတို႕ငယ္စဥ္က အခုလို ပါဝါရိန္းဂ်ားေတြ အရုပ္ဂိမ္းေတြ မရွိပါဘူး ။ ဂိမ္းဆိုင္ေတြလည္း မရိွပါဘူး ။
 ေက်ာင္းပိတ္ရင္ လက္လက္ထ  ေအာင္လမ္းမေပၚထြက္ေတာ့ၾကတာပါဘဲ ။

အရင္တုန္းကအခုေခတ္လို ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြ မမ်ားတာလည္းပါမွာေပါ့ ။ကေလးတသိုက္လမ္းေပၚ
ထြက္ေဆာ့ေနလည္း ကားအႏာၱရာယ္ ျဖစ္မွာ  ထိခိုက္မႈ႕ ျဖစ္မွာစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး ။အခ်ိန္တန္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ထမင္းျပန္လာစားဦး ဆိုျပီးေခၚလိုက္ရံုပါဘဲ ။ တေန႕ရတဲ့ မုန္႕ဖိုးကိုတခါတေလ ေတာက္ခံု
ငွားေတာက္တယ္.. စက္ဘီးငွားစီးၾကတယ္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ စကၠဴ အရုပ္မေလးေတြ ဝယ္တယ္ ။
စနစ္ႀကီးတဲ့မိဘမ်ားကေတာ့ စုဘူးတလံုးပါဝယ္ထားေပးျပီးပိုက္ဆံစုတတ္ေအာင္ သင္ေပးပါတယ္။
တေန႕တက်ပ္ရရင္ ငါးမူးဘူးထဲ့ထည့္စု ခိုင္းတာေပါ့ ။အခုေခတ္မွာေတာ့ ကေလးေတြလည္း ႀကီးျမင့္
လာတဲ့ကုန္ေစ်းနႈံးနဲ႕ အလ်င္မွီေအာင္ စုဖို႕အသာထား ၊ေပးတဲ့မုန္႕ဖိုးနဲ႕
 ေလာက္ေအာင္သံုးစြဲရမယ္ထင္ပါတယ္ ။

ေျပာင္းလဲလာတဲ့ေခတ္မွာ က်မငယ္ငယ္တုန္းကလို ေႏြရာသီမွာ သင္ေပးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာသင္တန္းမ်ိဳး
မရွိေတာ့ဘူး ။ကေလးေတြစုျပီး လမ္းမမွာထြက္ကစားတာမရွိေတာ့ဘူး ။ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဘာလည္းဆိုတာ မသိၾကေတာ့ဘူး ။မိုးေသာက္ပန္း ..ေရႊေသြး ေတဇ အစရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြကို မသိၾကေတာ့ဘူး ။ငါးပါးသီလ ဘယ္လိုခံရလည္း ဆိုတာထက္ ..ပါဝါရိမ္းဂ်ားထဲက ဇာတ္ေကာင္က
လက္ေထာင္ျပီး ဘယ္လိုေအာ္လည္းဆိုတာဘဲ သိေတာ့တယ္ ။ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းေတြလား
ေခတ္ရဲ႕တိုးတက္မႈ႕ေတြလား မေဝဖန္တတ္ေတာ့ပါဘူး ။ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာတာကေတာ့ အေသ
အခ်ာပါဘဲ။

 က်မရဲ႕အကိုကေမြးတဲ့ကိုးတန္းေက်ာင္းသား တူေတာ္ေမာင္က ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဘာလည္းဆိုတာ မသိပါဘူး။
" နင္အခုကိုးတန္းေတာင္ေရာက္ေနျပီ ရွစ္တန္းတုန္းက မေဟာ္သဓာဇာတ္ေတာ္ကို မသင္ရဘူးလား" ဆိုေတာ့ " သင္ရတယ္" တဲ့..." ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ဆိုတာ မေဟာ္သဓာလို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳဳး ဆယ္ခုေလ " ဆိုေတာ့...
မေဟာ္သဓာကိုေတာ့ သင္ရလို႕သိတယ္တဲ့ ၊က်န္တဲ့ ကိုုးေယာက္ကို မသိတာတဲ့  ။

ေကာင္းေရာဟယ္...ဆိုျပီး ေရႊတိဂံုဘုရား စာအုပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေန ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕
စာအုပ္ဝယ္ေပးခဲ့လုိက္ပါတယ္ ။ငါေတာ့ ဇတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ဆိုတာ ဘာလည္း မရွင္းျပ နိုင္ေတာ့ဘူး..နင္အားတဲ့အခ်ိ္န္သာဖတ္ေတာ့လို႕
မွာခဲ့လိုက္တယ္ ။ဒါေတာင္သူက စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုစံနဲ႕ပါ ။ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ဆိုတာ
ဘာေတြေရးထားတာလည္း သိခ်င္ပံု မရွိပါဘူး ။စာအုပ္ဖတ္ဖို႕ထက္ အားတာနဲ႕ဖုန္းကိုင္ျပီးဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ကို ပိုအားသန္ေနတာပါ ။ကေလးေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့စရိုက္က
အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေနတာလား အဆိုးဘက္ကို ဦးတည္ေနတာလားဆိုတာ
စဥ္းစားစရာပါ ။စာအုပ္ကိုင္ဖို႕ထက္ ဖုန္းကိုင္ဖို႕ဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ကိုသာ အားသန္ေနတာပါ ။

အမဝမ္းကြဲက ေမြးထားတဲ့ ေလးနွစ္သားတူေလးကလည္း အေကာင္သာငယ္သာ ပါဝါကမငယ္ပါဘူး ။
ပါဝါဘယ္ငယ္မလည္းေလ ။ပါဝါရိမ္းဂ်ား ေခြမွန္သမွ်
သူ႕မွာအကုန္ရွိပါတယ္ ။ဘုရားစာေတာ့ ၾသကာသ ကိုသူ႕အေမသင္ထားေပးလို႕ရေပမဲ့ က်န္တာကေတာ့ သူလည္း အခုေခတ္ကေလးေတြပံုစံအတိုင္း ဖုန္းတလံုးနဲ႕ဂိမ္းေဆာ့ပါတယ္ ။
သူ႕အတြက္ ဖုန္းအေသးေလးတလံုးဂိမ္းေဆာ့ဖို႕ဝယ္ထားေပးရပါသည္ ။က်မ ျပန္စဥ္းစားမိသည္
က်မေလးနွစ္သမီးအရြယ္တုန္းက အခုလိုဖုန္းေတြဘာေတြ ဆိုတာမေျပာနဲ႕ tv ေတာင္ မဖြင့္တတ္ပါဘူး ။
tv ၾကည့္ခ်င္ရင္ လူႀကီးေတြကို ဖြင့္ေပးပါလို႕ ေျပာရပါသည္ ။အေမတို႕ကလည္း ကေလးကကေလးလိုေန
ဟိုနွိပ္ဒီနွိပ္မလုပ္နဲ႕ ဓါတ္ေတြ ဘာေတြလိုက္မယ္ဆိုျပီး ေျပာထားေတာ့ ဘာမဆို အေမေရ ဖြင့္ေပးပါ ဆိုျပီး
လူႀကီးလုပ္ေပးမွ ရတာပါ ။ယခင္နဲ႕ယခုကေတာ့ ဘယ္တူနိုင္မလည္းေလ ။ကြာျခားခ်က္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ ။
ေကာင္းတာမ်ားတဲ့ကြာျခားခ်က္လား ဆိုးတာမ်ားတဲ့ ကြာျခားခ်က္လားဆိုတာ ေျပာဖို႕ ခက္လွပါတယ္ ။

အခုေခတ္ခ်ာတိတ္ေလးေတြက က်မတို႕ငယ္စဥ္ကလိုေတာ့ ဟိုဟာလည္း မကိုင္တတ္ မဖြင့္ရဲ ...
ေနရာတကာလူႀကီးအားကိုးတဲ့ ပံုစံမဟုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး ။နည္းပညာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္
က်မတို႕ငယ္စဥ္ကကထက္ကို အမ်ားႀကီး ေတာ္ပါတယ္ ။ကေလးေပမဲ့လည္း အထင္ေသးလို႕
မရပါဘူး ။တခုပါဘဲ  ..က်မတို႕ငယ္စဥ္ကလိုေတာ့  လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြကိုေတာ့
တလံုးတပါဒ မွ မသိေတာ့ပါဘဲ ။မိဘေတြကလည္း အေဖေရာ အေမေရာ စီးပြားေရး စားဝတ္ေနေရး
ကို လံုးပမ္းေနရေတာ့ သားသမီးေတြကိုလည္း ေသခ်ာသြန္သင္ေပးရမဲ့အခ်ိန္မ ရွိေတာ့ပါဘူး ။
ကေလးျငိမ္ရင္ျပီးေရာ သူတို႕ႀကိဳက္တာ ဝယ္ေပးထားလိုက္တာက မ်ားသည္ ။အဲဒီေတာ့
ကေလးေတြ အခုလို ဂိမ္းသမားအေသးစားေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ မိဘကို အျပစ္တင္ရမလား
တက္လာတဲ့ကုန္ေစ်းနႈံးကို အျပစ္တင္ရမလား  ဖုန္းကဒ္ေတြ ေစ်းေပါလာတာကို အျပစ္တင္ရမလား
အရင္လိုဗုဒၶဘာသာသင္တန္းေလးေတြ မသင္ေပးေတာ့တာကို အျပစ္တင္ရမလား ....
လား ....လား...လားး  ေပါင္းမ်ားစြာပါဘဲ ။

အဘြားတို႕ေခတ္က တရြာလံုးမွာမွ ေရဒီလိုတလံုးေလာက္ဘဲ ရွိတယ္ ။ အေမတို႕ေခတ္ေရာက္ေတာ့
အိမ္တိုင္း ေရဒီယို ရွိေနျပီ ။ကက္ဆက္က်ေတာ့ တလမ္းလံုးမွာ မွ တလံုးေလာက္ရွိတာ ။က်မတို႕ငယ္ငယ္
ဘဝက်ေတာ့ အိမ္တိုင္းနီးပါးေလာက္ ကက္ဆက္ေလးေတြ ရွိတယ္ ။ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္လို႕ ေခၚတဲ့
တယ္လီေဗးရွင္း ကတလမ္းလံုးမွာမွ တလံုးေလာက္ရွိတာ ။အခုေခတ္ မွာ အိမ္တိုင္း sky net ရွိတယ္..
စေလာင္းရွိတယ္ ။ လူတိုင္း အင္တာနက္ သံုးနိုင္တယ္ ။ဖုန္းေလးတလံုး ရွိရင္ တကမာၻ လံုးနဲ႕
ဆက္သြယ္လို႕ရတယ္ ။facebook အေကာင့္ တခုရွိရင္ သတင္းအစံုဖတ္လို႕ရတယ္ ။ တကမာၻ လံုး
ေနရာအနွံကို facebook ကေန တဆင့္ ၾကည့္လုိ႕ရတယ္.. ဘယ္ေနရာ ဘာျဖစ္တယ္..
ဘယ္မင္းသမီးအေၾကာင္း ..ဘယ္အလွမယ္ျပိဳင္ပြဲကဘယ္လို ..အဂၤလန္ကေဘာလံုးသမား
အေၾကာင္း..ေဟာလိဝုဒ္ က ကမာၻေက်ာ္မင္းသားမင္းသမီးအေၾကာင္း ..ကိုးရီးယားက ေကေပါ့ပ္ အဖြဲ႕ေတြ
အေၾကာင္း ..သတင္းအစံုအလင္မွာ ဆိုျပီး အခ်ိန္နဲ႕တေျပးညီ သိနုိင္တယ္ ။

ဒါေပမဲ့ ..အခုေခတ္ကေလးေတြက ပံုျပင္ဆိုတာကို ေသခ်ာမသိၾကေတာ့ဘူး..လူႀကီးေတြကို ရိုေသရေကာင္းမွန္း တခ်ိဳ႕ေတြကမသိၾကေတာ့ဘူး ။ဂါဝရတရား ၁၀ ပါးဆိုတာ
ဘာလည္း မသိၾကေတာ့ဘူး ..ငါးပါးသီလအက်ိဳး အျပစ္ ကိုေသခ်ာမသိၾကေတာ့ဘူး ။ေခတ္ကေတာ့
အဘြားေခတ္နဲ႕ အေမ ေခတ္ ..အေမေခတ္ နဲ႕ကိုယ္ေတြႀကီး ျပင္းတဲ့ ေခတ္..ကိုယ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေခတ္နဲ႕
အခုလက္ရွိ တူ ..တူမ ေတြႀကီးျပင္းတဲ့ေခတ္.. မတူနိုင္ပါဘူး..ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာၾကတာ ဓမၼတာ ပါဘဲ။
ေရြ႕လ်ား လာျခင္းေတြထဲမွာ အဆိုးေတြလည္း ပါလာသလို အေကာင္းေတြလည္း ပါလာပါသည္ ။
ကိုယ္က စစ္ယူတတ္ဖို႕ဘဲ လိုပါသည္ ။ကာလေတြကေတာ့ ေရြ႕လ်ားေနမွာပါ ။

ျပတင္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ရင္  ေနေရာင္ ..ေလေျပေလညွင္း ေတြနဲ႕အတူ ဖုန္မႈန္႕ေတြ အမႈိက္စေလးေတြ
ပါလာတတ္ပါသည္ ။ကိုယ့္အတြက္လိုအပ္မယ္ထင္တာကို စစ္ယူသိမ္းထားလိုက္ပါ ။
မလိုတဲ့အရာကိုေတာ့ ရွင္းထုတ္လိုက္ပါ ။အမႈိက္ ရႈပ္မခံပါနဲ႕ ။  အသိတရား ဗဟုသုတဆိုတာ မ်ိဳးက ကိုယ္တိုင္ ရွာယူေလ့လာရတာပါ။ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲ လာျခင္းေတြ ရဲ႕ေနာက္မွာ
ေကာင္းေသာအျခင္းအရာေတြကို  သာလွ်င္ ေရြးခ်ယ္ နိုင္ၾကပါေစ ။

ပစ္ပစ္
Pm 5:41
7.5.2015