သံုးေသာင္းတန္ ဖီလင္

shopping ဆိုတဲ့ ေစ်းဝယ္ထြက္ျခင္းကို မိန္းကေလးအမ်ားစုကနွစ္သက္သေဘာက်ၾကပါသည္ ။
shopping center တခုခုမွာတဆိုင္ျပီး တဆိုင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈ႕ျပီး ကိုယ္ႀကိဳက္နွစ္သက္တဲ့ပစၥည္း
အက်ီ အစရွိတာေတြကို ဝယ္ယူတဲ့အခါ မျဖစ္မေန ပတ္သက္ဆက္ဆံရတဲ့သူေတြကေတာ့
အေရာင္းစာေရးဝန္ထမ္းေတြပါဘဲ ..။

တခ်ိဳ႕က ဆက္ဆံေရးေကာင္း တယ္...အမ ဘာလိုခ်င္လည္း ဘာရွာတာလည္း ဆိုျပီးလိုခ်င္တဲ့
ပစၥည္း အေရာင္အေသြး ကိုဝိုင္းဝန္းရွာေပး လိုက္မလိုက္ ဝိုင္းၾကည့္ေပးတဲ့ အျပံဳး ခ်ိဳ ခ်ိဳ ေလးနဲ႕အေရာင္းဝန္
ထမ္းေလးေတြ ရွိသလို ...

လိုခ်င္တာေလးမ်ားေရြးတာ နဲနဲ မ်ားသြားရင္ စိတ္မရွည္ခ်င္သလို ပံုစံနဲ႕ စူပုပ္ပုပ္ ျဖစ္လာတတ္တဲ့
အေရာင္းဝန္ထမ္းေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္ ။

ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါ  ..ကိုယ္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အက်ီက ေစ်းေလးမ်ား  နဲနဲ မ်ားတဲ့အက်ီ
ဆိုရင္ဝယ္နိုင္လို႕လာေမးေနတာလား  ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႕ ၾကည့္တတ္တဲ႕ အေရာင္းဝန္ထမ္းမ်ိဳ းေပါ့ ။

က်မ အိမ္ခဏျပန္တဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ မေရာက္တာ 7နွစ္ရွိပီ ျဖစ္တဲ့ ယုဇနပလာဇာကို ေရာက္ခဲ့တယ္ ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတယ္..ပလာဇာမွာကိုးရီးယားမိတ္အက်ီတထည္ကို 5ေသာင္း 6ေသာင္း
ေလာက္ေတာင္ေပးရတာ တဲ့...အဲေလာက္ေတာင္ေစ်းႀကီးလားဟယ္ဆိုေတာ့ အဲထက္ေစ်းႀကီးတာေတြ
ေတာင္ရွိတယ္တဲ့  ...ေလ   ။တခါတေလ မူရင္းေစ်းအရင္းကဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး..အက်ီတထည္ကို 2ေသာင္းလို႕ေျပာတာကို တေသာင္းခြဲရမလားဆစ္လိုက္တာ ခ်က္ျခင္းဘဲ
ယူသြားဆိုျပီး ထည့္ေပးလိုက္လို႕ ရင္ခံခံနဲ႕ ဝယ္လာရတာမ်ိဳ း လည္းရွိတယ္တဲ့ ...။ဒါဆိုေစ်းနႈံး ကပ္ထားတဲ့
ဆိုင္မွာဝယ္မွ ျဖစ္မွာေပါ့လို႕ငါကေစ်းဆစ္ရတာအားနာလို႕ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ..နင့္ဘာသာ အေျခအေနၾကည့္ဝယ္ေပါ့ တဲ့  ။

က်မလည္း အက်ီ ေလ့လာေရး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ႀကိဳက္တာေတြ႕ခဲ့ရင္ လည္းဝယ္မယ္ဆိုတဲ့
လုပ္ငန္းစဥ္တခုခ်မွတ္ျပီး..ပလာဇာကို ခ်ီတက္ခဲ့တယ္.. ။အက်ီေလးေတြက အဆင္စံုအေသြးစံုနဲ႕
ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္ ။ ဒုတိယထပ္ ေလွကားနားကဆိုင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဝတ္
အက်ီေလးေတြေတာ္ေတာ္ လွလို႕ ေသခ်ာဝင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့ ...

အေပၚဘက္တန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ အျဖဴ ေလးေတြထဲကတထည္ကေတာ္ေတာ္ေလးလွပါတယ္..
စိတ္ထဲလည္းသေဘာက်တာနဲ႕ ေသခ်ာေလးၾကည့္မိတယ္ ။အေပၚဘက္မွာခ်ိတ္ထားတာဆိုေတာ့
က်မ လွမ္းယူၾကည့္လို႕ အဆင္မေျပပါဘူး..အဲတာနဲ႕ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို အမကိုခဏေလာက္
ေအာက္ခ်ျပပါလားလို႕ေျပာျပီး သူအက်ီေလး ကိုတုတ္တံခ်ိတ္ေလးနဲ႕ယူခ်ေပးေတာ့ အသားေလးလည္း
ကိုင္ၾကည့္..ခ်ဳပ္ရိုးေလး ဘာေလးလည္း လွန္ၾကည့္ေပါ့ ...။အက်ီမွာ price ကပ္ထားလားၾကည့္ေတာ့
မကပ္ထားဘူး ။အဲတာနဲ႕ ေစ်းကဘယ္ေလာက္လည္းလို႕ ျပန္ေမးရတယ္ ။အဲဒီအခ်ိ္န္ထိ က်မသူ႕ မ်က္နွာကို
မၾကည့္မိေသးဘူး ။ကိုယ့္အာရံုနဲ႕ကိုယ္ စိတ္က အက်ီစီကိုဘဲ ေရာက္ေနတာ..29000 လို႕ ခပ္ ဆတ္ဆတ္
လို႕ျပန္ေျဖသံၾကားေပမဲ့လည္း သတိမထားမိေသးဘူး ။က်မစိတ္ထဲ နွစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ဆိုေတာ့
သံုးေသာင္းဘဲထားလိုက္ပါေတာ့..သံုးေသာင္းဆို က်မေနတဲ့ နိုင္ငံကေငြ တန္ဖိုးနဲ႕တြက္ရင္ ဘယ္ေလာက္
ရွိမလည္း စိတ္ထဲအေျပးအလြား  တြက္မိတယ္ ။အင္းးးး ဒီအက်ီအသားပံုစံနဲ႕ သံုးေသာင္းဆိုတာေတာ့
နဲနဲေတာ့ မ်ားတယ္..ေနာက္ျပီး သူငယ္ခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ့...2ေသာင္းတန္ကို 1ေသာင္းခြဲဆစ္တာ
ေတာင္ မ်ားသြားတယ္ထင္တယ္ဆိုတဲ့ စကား... အဲတာနဲ႕ က်မအဲဒီအေရာင္းဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကို
ေစ်းဆစ္လို႕ရလား ညီမလို႕ ေမးလိုက္မိသည္ ။ " ဝယ္မွာမို႕လို႕လား နွစ္ေသာင္းကိုးေထာင္ေနာ္ "
ဆိုျပီး ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံက နားထဲဗံုးတလံုးေပါက္လိုက္သလို အုန္းခနဲဝင္လာတယ္ ။

စိတ္ထဲဖ်င္းခနဲျဖစ္သြားတဲ့ခံစားခ်က္တခုနဲ႕  သူ႕ဘက္ကို ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။က်မကို
ခပ္တင္းတင္းစိတ္မရွည္သလိုမ်က္နွာနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့  မိန္းကေလးတေယာက္..... .... က်မ သူ႕မ်က္နွာကို
ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး "နင္  ေစ်းေရာင္းေနတာ မဟုတ္ဘူးလား ..ဝယ္သူတေယာက္အေနနဲ႕ အက်ီကို ယူၾကည့္တာ...ေစ်းဆစ္လို႕ရလား ဆိုျပီး ေမးတာ ေမးလို႕မရဘူးလား " ဆိုျပီးျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။က်မ ကို အဲလိုတံုုျပန္မယ္လို႕ သူမထင္ထားဘူးထင္တယ္...ရုတ္တရက္က်မစီကေန ေဒါသအသံနဲ႕  စကားသံထြက္လာေတာ့ သူလည္းတခ်က္ေၾကာင္သြားပီး ဘာျပန္ေျဖရမလည္းမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္ ။သူ႕စိတ္ထင္ သူအဲလိုေျပာလိုက္ရင္ က်မကခပ္ကုတ္ကုတ္ေလးနဲ႕ အဲဒီအက်ီကို ခ်ထားျပီး ထြက္ရင္လည္းထြက္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း  တခုခုေပါ့ ...သူ႕ကို အဲလိုျပန္ေမးလိမ့္မယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးျဖစ္မယ္..

ဘာျပန္ေျပာရမလည္းမသိဘူးျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးကို က်မေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ျပီး ေျပာခဲ့တယ္...
" ညီမ..အေရာင္းစာေရးတေယာက္ဆိုတာ  ေစ်းလာဝယ္တဲ့သူေတြကို အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီေပးဖို႕
တာဝန္ယူရတဲ့သူ .. ဝယ္နိုင္လား မဝယ္နိုင္လားဆိုျပီး ေမးရတဲ့သူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး..အဲတာကိုေတာ့သေဘာေပါက္ထား သင့္တယ္.. " က်မသူ႕ကို အဲေလာက္ဘဲေျပာျပီး
အက်ီကို အနားကတန္းေလးတခုမွာ တင္ျပီးဆိုင္ထဲကထြက္ခဲ့လိုက္တယ္....။

အမွန္ဆို အဲဒီအက်ီကို သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေစ်းမဆစ္ဘဲက်မဝယ္နိုင္ပါတယ္။
ဒီအက်ီေလာက္ေတာ့ဝယ္နိုင္တယ္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဘယ္မွာလည္းဘာညာ ဆိုျပီး အက်ယ္အက်ယ္လည္း
မျဖစ္ခ်င္တာအမွန္ပါ ။ေနာက္ျပီး ဒါက သူ႕ရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္တခုလည္းျဖစ္နိုင္ပါသည္ ။
သူတပါးထိခိုက္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္တာလည္းပါ ပါသည္ ။ေနာက္တခုက သူလည္း အေရာင္းစာေရးတေယာက္အေနနဲ႕ ဝယ္သူနွင့္ပတ္သက္ျပီး စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေတြ
ႀကံဳ ခဲ့ဖူးလို႕စိတ္မရွည္တာေနမွာပါ  ..ဆိုျပီး နားလည္ေပးလိုက္တာလည္းပါပါ သည္။

ဒါေပမဲ့လည္းေပါ့ေလ ...  အေရာင္းဝန္ထမ္းတေယာက္ဆိုတာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ လစာကိုယူျပီး
ဝယ္သူေတြအတြက္ဝန္ေဆာင္ မႈ႕ေပးရတဲ့သူေတြပါ ။ဆိုင္တဆိုင္ဖြင့္ကထဲက လူဆင္းရဲ လူခ်မ္းသာ
လူအလတ္တန္းစား  အလႊာေပါင္းစံုက လာနိုင္တာဘဲေလ ..   ဆိုင္ထဲက အက်ီက တေသာင္းတန္ဘဲျဖစ္
ျဖစ္  တသိန္းတန္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ..ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတယ္ ဆိုတာ အျပင္က လူက မသိနိုင္ပါဘူး..
ကိုယ္အလိုရွိတဲ့ေစ်းေလးနဲ႕ ရနိုင္တာမ်ိ ဳး ရွိမလားဆိုျပီး လာဝယ္ၾကတဲ့ လူတန္းစားေတြ ရွိနိုင္သလို
ဘယ္ေစ်းျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္နိုင္တဲ့ တေသာင္းတန္ အုပ္လိုက္ အိတ္ထဲထည့္ျပီး ေစ်းပတ္နိုင္တဲ့
လူခ်မ္းသာေတြလည္းရွိနိုင္ပါတယ္ ။ 

ကိုယ့္ဆိုင္ထဲကို ဘယ္သူဘဲဝင္လာဝင္လာ အေရာင္းဝန္ထမ္းတေယာက္အေနနဲ႕ အဓိက အက်ဆံုးတာဝန္က  ေစ်းေရာင္းေပးဖို႕ပါဘဲ ..လူတန္းစားအလႊာမခြဲျခားဘဲ ..တန္းတူဆက္ဆံျပီး
ဝန္ေဆာင္ မႈ႕ေပးဖို႕ပါဘဲ ။အေရာင္းစာေရးတေယာက္ဆိုတာ ကိုယ္ေရာင္းမဲ့ ပစၥည္းကို ဝယ္သူ
သေဘာက်ေအာင္ ေျပာေပးနိုင္ရမယ္...ကိုယ္ေရာင္းေနတဲ့ ပစၥည္းတခုရဲ႕ အရည္အေသြး ..
ကိုရွင္းျပနိုင္မယ္..ပစၥည္းရဲ႕တန္ဖိုးကို ဝယ္သူစိတ္ေက်နပ္တဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးနဲ႕ ဒီအက်ီနဲ႕ဒီတန္ဖိုးက ထိ္ုက္တန္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာေပးနိုင္ရမယ္..။ဝယ္တဲ့သူက
ပစၥည္းရဲ႕တန္ရာတန္ေၾကးတခုကို ေပးျပီးဝယ္ရတာပါ ..အလကား ယူရတာမဟုတ္ပါဘူး..
တန္ဖိုးနည္းတဲ့ပစၥည္းျဖစ္ေစ ..တန္ဖိုးႀကီးတာျဖစ္ေစ ေငြေၾကးနဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္ျပီးဝယ္ရတာပါ ။
အဲဒီအတြက္ေရာင္းတဲ့သူ ဘက္ကလည္း ထိုက္တန္တဲ့ဝန္ေဆာင္မႈ႕တခုေပးသင့္ပါသည္ ။

ေစ်းလာဝယ္သူကို ဝယ္နိုင္လို႕လား ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႕ ေမးလိုက္တာမ်ိဳး ဟာ အင္မတန္မွကို ရိုင္းျပလြန္းပါတယ္။
အဲလိုဝယ္နိုင္မွ ဆိုင္ထဲဝင္ရမယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားရင္ ဆိုင္ အျပင္မွာတခါထဲ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ထား
သင့္ပါတယ္...ေသာင္းဂဏန္းတန္အက်ီမ်ားသာေရာင္းပါသျဖင့္  လူခ်မ္းသာမ်ားသာဆိုင္ထဲဝင္ပါရန္
ဆိုျပီးေတာ့ေရးထားသင့္သည္ ။

က်မစိတ္တိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာျပေတာ့သူတို႕ဝိုင္းစၾကပါသည္ ။ " နင္က ျမန္မာ
လာေတာ့ ျမန္မာလံံုခ်ည္ ဝတ္ခ်င္တယ္ဆိုျပီး  ပံုစံက ရိုးရိုးႀကီးျဖစ္ေနေတာ့
ဒါမ်ိဳးေတြဝယ္မွာလည္းမဟုတ္ဘဲ ေစ်းေမးျပီး ျပန္ထြက္မွာ ဆိုျပီး အဲလိုဆက္ ဆံ လိုက္တာေနမွာ..
မွတ္ထား..ေနာက္ခါဆို ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ႀကိဳးတေခ်ာင္းအက်ီဝတ္အလန္းဇယားျဖစ္ေအာင္ဝတ္ ျပီးေစ်းပတ္ရတယ္ဟဲ႕...အဲတာဆို
ဒီလိုစတိုင္မ်ိဳးက ပိုက္ဆံသံုးနိုင္တဲ့ စတိုင္ဆိုျပီး နင့္ကို တထည္ျပီးတထည္ေရာင္းေပးမွာ  ..ငါေျပာသလို
ဝတ္ျပီးျပန္သြားၾကည့္  " တဲ့ ..မွတ္သားေလာက္ပါေပတယ္ေနာ္... ။။။။

လူတေယာက္ကို ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ႕ၾကည့္ျပီး အထင္နဲ႕ဆံုးျဖတ္ၾကတဲ့ေခတ္ျဖစ္ေနပါေရာလား...။
အဲတာမို႕လည္းလူေတြ အညာခံေနၾကရတာ ေနမွာလို႕ ေတြးမိသည္ ။ ပလာဇာတင္လား ဆိုေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး..ျပင္ဦးလြင္ သြားတဲ့အခ်ိ္န္မွာလည္း  ဆြယ္တာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္က ကေလးမေလးလည္း
အလားတူပါဘဲ ...။ အဲဒီတုန္းကလည္း သံုးေသာင္းတန္ ဆြယ္တာပါဘဲ ...က်မကအေမ့အတြက္
ဝယ္မလို႕ ဖုန္းဆက္ျပီး အေရာင္လွမ္းေမးတာပါ ။အေမက ဖုန္းမကိုင္ပါဘူး.. အဲတာနဲ႕  " ညီမေလး ..အမအိမ္ကို ဘာအေရာင္ယူမလည္းဖုန္းဆက္ေမးျပီးမွ ယူမယ္ေနာ္"  လို႕ေျပာလိုက္တာကို
ေဘးကကေလးမတေယာက္ကို မ်က္စေလးျပစ္ျပီး ေတြ႕တယ္မလား  မဝယ္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့
ပံုစံေလး လွမ္းလုပ္ျပ ပါတယ္ ။က်မကလည္းျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ပါတယ္  ။ဒါေပမဲ့အဲဒီသံုးေသာင္းတန္
ကိုေတာ့ အေမ ဖုန္းျပန္ဆက္လာလို႕ သူလိုခ်င္တဲ့ အေရာင္ ေရြးဝယ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။

က်မ မလည္း ျမန္မာတခါျပန္တာ သံုးေသာင္းတန္ခံစားခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္ရခဲ့ပါတယ္  ။ပလာဇာနဲ႕
ဆြယ္တာဆိုင္က ေပးလိုက္တဲ့  သံုးေသာင္းတန္ ဖီလင္ဆုိပါေတာ့  ။ေတြးမိလိုက္တိုင္း
တစိမ့္စိမ့္နဲ႕ တျငိမ့္ျငိမ့္ ေလးပါဘဲ .. ေနာက္တခါျပန္ရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေဘာင္းဘီရွည္ အစရွိေသာ အလန္းဇယားလုပ္လို႕ရေသာ အက်ီမ်ားသာ မ်ားမ်ားသယ္သြားမည္ဟု
က်မအေသအခ်ာဆံုးျဖတ္ထားပါသည္ ။
သံုးေသာင္းတန္ဖီလင္ကို  ေနာက္ထပ္မခံစားနိုင္ေတာ့လို႕ပါ ရွင္ ....။။။။

ပစ္ပစ္
Am 2:07
2.4.2015