ဘာလိုလို

က်မကလည္း တေယာက္ထဲ ...သူကလည္းတေယာက္ထဲပါဘဲ ....
သူနဲ႕က်မ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဘာလိုလို ျဖစ္သြားတယ္ ...

သူကလည္း က်မတေယာက္ထဲ ဆိုျပီး က်မအနားကိုတိုးလာဖို႕ မႀကိဳးစားသလို က်မကလည္း သူလည္းတေယာက္ ထဲ ဘဲေလ ဆိုျပီး သူ႕အနားကို တိုးသြားဖို႕ မႀကိဳးစားမိခဲ့ဘူး ...။

က်မက စာရင္းအင္းဌာနက ဝန္ထမ္းတေယာက္ ..သူကေတာ့  အင္ဂ်င္နီယာဌာန က အင္ဂ်င္နီယာ
တေယာက္ ေပါ့ ။တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အလုပ္အေနအထား အရ သိပ္ျပီးဆက္စပ္မႈ႕ မရွိေပမဲ့
တေယာက္နဲ႕တေယာက္သိခဲ့ၾကတယ္ ။သူကစကားေျပာရင္ တလံုးခ်င္းခပ္ေအးေအးေျပာတတ္သူ
က်မက စိတ္ေလာတတ္သူမို႕ စကားေျပာျမန္သူ ..တခါတေလ သူကေျပာတာ မျပီးေသးဘူး..
က်မက သူဘာေျပာေနတာလည္းဆိုတာ တြက္ဆျပီး ျပန္ေျဖပီးေနျပီ ။ဒါလည္းက်မတို႕နွစ္ေယာက္
ၾကားထဲက အမွတ္တရ  အျဖစ္ေလးေတြဆိုပါေတာ့  ။

မ်က္မွန္ကိုင္းေတြေအာက္က သူ႕မ်က္ဝန္းေတြကို ၾကည့္ျပီး သူ႕စိတ္ထဲ ဘာရွိလည္းဆိုတာ က်မ
သိေနသလိုလိုပါဘဲ ။သူ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ရွိတဲ့ နူးညံျခင္း  နွစ္သက္ျခင္း အစရွိတဲ့ အရာေတြကို
အေျခခံ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတခုက က်မအတြက္ ဆိုတာ က်မ သိေနေပမဲ့   အဲဒီအခ်စ္ေတြကို
လက္လွမ္းလို႕ မႀကိဳဆိုခဲ့ျဖစ္ဘူး ။ အမွန္ဆို ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆို  ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူနဲ႕က်မ တေယာက္ထဲ
စီကေန နွစ္ေယာက္တဘဝ ဆိုတာကို တည္ေဆာက္ ျပီးသား ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ဒါေပမဲ့ က်မ စိတ္ထဲ
သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို  ကမ္းလင့္လို႕ မေမွ်ာ္ခဲ့မိဘူး ။ ေဝခြဲမရျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အဲဒီအခ်စ္ေတြကို
နည္းနည္းေဝးေဝး ကေနဘဲ ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။

သူ႕အခ်စ္ေတြကိုဒီတိုင္းဘဲၾကည့္ ေနမိတယ္ဆိုတာက
က်မစီမွာတျခားတြယ္တာစရာရွိလုိ႕လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး  ။ က်မဘဝမွာလည္း တျခားအျပင္လူ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး ။သူလည္း က်မရင္ထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ့ ျမတ္နိုးးျခင္း အားကိုးျခင္း ေလးစားျခင္း စတဲ့အရာေတြကို ေပါင္းစပ္
ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစံုတရာကို   ျမင္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ။ျမင္ေပမဲ့လည္း နဂိုရပ္ေနတဲ့ေနရာကေန
ေရွ႕တိုးလာဖို႕ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး ။အၾကည့္ခ်င္းစကားေျပာ..တခါတေလ  တေယာက္ကိုတေယာက္ စိတ္ပူမိသလိုလို ဘာလိုလို အေျပာေလးေတြ အမွတ္မထင္ ေျပာမိသြားတာကလြဲလို႕  သူလည္း
တေနရာ  က်မလည္းတေနရာမွာ ရပ္ေနၾကဆဲ  ။ အဲလိုနဲ႕ဘဲ
က်မနဲ႕သူ အျဖစ္က ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္းလိုဘဲ  ဘာလိုလို နဲ႕ခ်ာလည္လည္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲ ။

အလုပ္တခုထဲ တူတူ လုပ္ၾကသူေတြဆိုေတာ့  အလုပ္ထဲေန႕တိုင္းလိုလို ဆံုမိၾကတတ္ပါတယ္ ။
ဆံုတိုင္းလည္း တေယာက္ကို တေယာက္အသိအမွတ္ ျပဳ တဲ့ အျပံဳး ေလးအျပန္အလွန္ ျပံဳးၾကတာ
လြဲလို႕ ဘာသိဘာသာ...အၾကည့္ခ်င္းစကားေျပာလိုက္တာက လြဲျပီး စကားလံုး ေတြ ထြက္မလာတဲ့
အေျခအေနေပါ့ ။တခါတေလ က်မေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့အခါနဲ႕ဆံုတာမ်ိဳးၾကရင္  ေကာ္ဖီ ရွိေသးလားဆိုျပီး
က်မေဖ်ာ္ထားတဲ့ခြက္ထဲကေကာ္ဖီတဝက္ကို ေသာက္ပါရေစလို႕ ေျပာတတ္တယ္ ။။
အဲလိုအခါမ်ိဳးဆို  က်မအတြက္ အဲဒီေကာ္ဖီ တဝက္ကခါတိုင္းထက္  ပိုခ်ိဳျမေနသလိုလို  ေသာက္ျပီးကာမွ ရင္တုန္လာသလိုလို... ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ထားတဲ့ သူ႕လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကလည္းတုန္ခါေနသလိုလုိ ...  ဘာသာျပန္ဖို႕ ခက္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ေန႕တေန႕ကိုျဖတ္သန္းမိျပန္သည္  ။

အလုပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ဘယ္လိုလည္းဆိုတဲ့ မ်က္လံုးေတြ ...အေျခအေနဘယ္လိုလည္း
ဆိုျပီးတိုးတိုးတိတ္တိတ္လာေမးသံေတြ  ဒါေတြအားလံုးကို က်မ ျပန္ေျဖဖို႕ အေျဖ မရွိခဲ့ဘူး ။
ဟုတ္တယ္ေလ  ..သူက်မကို ခ်စ္တယ္လို႕မွ မေျပာထားတာ...က်မနဲ႕သူ..ခ်စ္သူေတြမွ
မဟုတ္တာေလ ။အဲဒီေတာ့ ဒီေမးခြန္းေတြကို က်မ ေျဖဖို႕မွ မလိုတာေနာ္ ။ေမးလာသမွ်ကို
ျပံဳ းျပီး မိတ္ေဆြေတြပါ..ဆိုတဲ့ အေျဖကလြဲျပီးက်န္တာ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။ သူ ႕ရင္ထဲကိုေတာ့
ျမင္ေနသလိုလို ခံစားမိေပမဲ့  အဲဒီအခ်စ္ေတြ ထြက္လာေအာင္ က်မ မဆြဲထုတ္မိဘူး ။

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္ ။" သူ႕နင့္ကိုေၾကြေနတာ ေသခ်ာတယ္ ။အသိသာႀကီးပါဟာ ။
နင္လည္းခံစားၾကည့္လို႕ေတာ့ရတယ္မွတ္လား ..နဲနဲေလာက္ အစေလးဆြဲၾကည့္လိုက္ပါလား ။
သူကလည္းေအးစက္စက္  ..နင္ကလည္း သိပ္ဟန္ေဆာင္တတ္ေတာ့ ခက္ေနတာ " တဲ့
အစပိုင္းေတြမွာတုန္းကေတာ့ သူကက်မကို ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္မလား.. ဘယ္ေန႕အားလည္း
ဘယ္ဘုရားေက်ာင္းက ဆုေတာင္းျပည့္တယ္  .. က်မေကာ္ဖီ ႀကိဳက္မွန္းသိေတာ့ ဘယ္ေကာ္ဖီဆိုင္က
အရမ္းေကာင္းတယ္ ..ဆိုျပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြနဲ႕ အျပင္ထြက္မလားလုိ႕ ေခၚဖူးတယ္...
အဲဒီတုန္းက က်မက ဘာလို႕မွန္း မသိဘူး..
သူေျပာသမွ် ကို NO ..ဆိုျပီး ျငင္းခဲ့မိတာၾကီးဘဲ ။အဲဒီအခ်ိန္  က်မ သူ႕ကို ျငင္းခဲ့စဥ္ တုန္းက မ်က္မွန္ဖန္သားေတြကို ေဖာက္ထြင္းျပီး
ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕အၾကည့္ေတြထဲမွာ နာက်င္ျခင္းေတြပါဝင္ေနတယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့ မသနားမိခဲ့ဘူး ။
အားနာသလိုလို ေတာ့ ျဖစ္မိသား ။

က်မကို သူအဲလိုနာနာက်င္က်င္ ခံစားခ်က္ေတြပါတဲ့အၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီနာက်င္ျခင္းေတြေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ အၾကည့္တစံုကို သတိရမိတတ္လာသည္ ။ နႈတ္ခမ္းကိုခပ္တြန္႕တြန္႕ ေကြးျပီး ျပံဳးတတ္တဲ့ အျပံဳးတခုကို ျမင္ေယာင္မိတတ္လာသည္..သူရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို အသာေလးကပ္ျပီး နားေထာင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာသည္.တခါတေလ သူ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ရွည္ရွည္ေလးကို သတိရမိတတ္လာသည္  ။အဲဒီ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကိုဆုပ္ ကိုင္ျပီး ေနရာအနွံလွ်ာက္သြားဖို႕ စိတ္ကူးေတြယဥ္မိတတ္သည္ ....လူေတြမသိေအာင္ စိတ္ကူးမိတယ္ဆိုေပမဲ့လည္း  ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးကို  ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေတြးမိေတာ့ ရွက္အားပိုမိပါရဲ႕....။

က်မကို က်မ အထိတ္တလန္႕နဲ႕ သတိထားမိလိုက္ခ်ိန္မွာ အဲဒီအၾကည့္ အဲဒီအျပံဳးနဲ႕ အဲဒီလူက က်မရင္ထဲ
ေရာက္ေနျပီ ။ဘာလို႕အခုလိုေျပာင္းလဲသြားတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ဘူး ။ သူကလည္း က်မက
သူဘာေျပာေျပာ     သိပ္ျပီးအေရးတယူ ပံုစံမ်ိဳး မရွိ ျဖစ္ျပီးကထဲက ရပ္ေနလိုက္ေတာ့တာ အခုထိပါဘဲ ။
သူနဲ႕က်မၾကား တခုခု ျခားထားသလို ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ ။သူကလည္း ဆက္ျပီးေရွ႕ဆက္ မတိုးလာေတာ့သလို  က်မကလည္ သူေရွ႕ဆက္လာလို႕ရေအာင္ လမ္း မဖြင့္ေပးမိဘူး ။
 သူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားေနျပီဆိုတာ  က်မကိုယ္က်မ  သိခဲ့ေပမဲ့လည္း  က်မ ပိတ္ထားခဲ့မိတဲ့
တံခါးေတြကို က်မ ျပန္မဆြဲဖြင့္ျဖစ္ဘူး...သူကလည္း တံခါး ကို ဖြင့္ပါဆိုျပီး ဆက္မေခါက္ေတာ့ဘူး ။
ရင္ထဲမွာေတာ့ အျပန္အလွန္ ျငိတြယ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ တေယာက္ကိုတေယာက္
သိေနေပမဲ့  နွစ္ေယာက္စလံုးက အဲဒီအေျခအေနကေန ေရွ႕ဆက္လာဖို႕ မႀကိဳးစားၾကဘူး ။


သူလည္း တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႕ပတ္သတ္တာမ်ိဳးမရွိသလို ...က်မ လည္းတျခားေယာက္က်ားေလး
နဲ႕ ပတ္သက္ေနတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး ... ကိုယ့္ဘာသာနားလည္မႈ႕ကိုယ္စီနဲ႕ ေနေန ၾကတဲ့
အေနအထားေပါ့ ... ဒါေပမဲ့လည္း က်မတို႕နွစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေတြလည္း မျဖစ္ၾကဘဲ
ဘာလိုလို အေနအထားနဲ႕ ဆိုေတာ့ ခက္သားလားရွင္  ........

သူကလည္းေရွ႕ဆက္တိုးလာမဲ့ ေျခလွမ္းမျပင္သလို ...က်မကလည္း မသိမသာေလး လွမ္းေခၚမဲ့
ပံုစံမ်ိဳး မျပမိဘူး...စိတ္ထဲကေတာ့  သူဘာဆက္လုပ္မလည္းဆိုျပီးေသခ်ာၾကည့္ေနမိေပမဲ့
မိန္းကေလးပီပီ  မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ိဳးလည္း တခါတရံမွာလုပ္မိသြားတတ္ေတာ့  ဘာလိုလို
ျဖစ္ျပီးရင္းကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲေလ ။

အဲလိုနဲ႕ဘဲ  ရက္...လ...နွစ္ တိုင္လာေတာ့တယ္...ေနာက္ထပ္လည္း ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ထိ ဘာလိုလို
ျဖစ္ေနၾကဦးမလည္း   ..ဆိုတာလည္း  မေျပာတတ္ပါဘူး ။အခုခ်ိန္ထိေတာ့ တခါးတခ်ပ္ရဲ႕
ဒီဘက္မွာ က်မ ..ဟိုဘက္မွာ သူ ..အလယ္က တံခါးကို ဘယ္အခ်ိန္ဆြဲဖြင့္ ျဖစ္မလည္း
မသိေသးးေရြ႕ေတာ့ က်မနဲ႕သူက  ဘာလိုလို    ေပါ့ ရွင္.. ..... ။။။။

(2014 ကို ေနာက္ဆံုးနႈတ္ဆက္တဲ့ post ေလးဆိုပါေတာ့ ျပန္လာေတာ့မွာမဟုတ္တဲ့
2014 ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာ 31 ရက္ေန႔မွာ ေရးခဲ့တဲ့ စာတပုဒ္ေပါ့...
နွစ္သစ္မွာ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ပါေစရွင္.. )

ပစ္ပစ္
AM 2:55
31.12.2014