အစြဲ

လူတကိုယ္အစြဲတမ်ိဳ ဳးစီရွိတတ္ၾကသည္ ။ ကိုးကြယ္ယံဳုၾကည္မႈ႕ ဓေလ့ အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း
ေနထိုင္စားေသာက္မႈ႕ ပံုစံေပၚမွာေသာ္လည္းေကာင္း ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းဥစၥာ မ်ားေပၚမွာလည္းေကာင္း  အစြဲေလးေတြရွိတတ္ၾကသည္ ။

မနက္တိုင္းေကာ္ဖီေလးေသာက္လိုက္ရမွ အာသာေျပသလိုလိုရိွတာ ဆိုတာမ်ိဳး..
မနက္ဘက္ကို ျမန္မာမုန္႕ေလးဘဲစားခ်င္တာ..ဘယ္ဆိုင္က အသုတ္ေလးကိုဘဲစားေနၾကဆိုတာမ်ိဳ ဳး..
ဒါက ကိုယ္စားေသာက္ေနၾက အရာေလးေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အစြဲထားမိတာမ်ိဳးေပါ့ ။

တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ ကိုယ္သံုးစြဲေနၾကပစၥည္းတခုကိုအစြဲထားတတ္ၾကသည္ ။
ဆပ္ျပာဆို ဘာတံဆိပ္ေလးသံုးမွ  ....နႈတ္ခမ္းနီဆို ဘာအမ်ိ ဳးအစားသံုးရမွ(Loreal ..Revlon ..တခုခုေပါ့ ) နာရီကိုလည္း ဘယ္အမ်ိဳးစား မွ ပတ္ခ်င္တာတို႕ ကားဆိုလည္း ဘယ္ကားဆိုအႀကိဳက္ဆံုးဘဲဆိုတာတို႕..
အဲလိုအစြဲေတြအမ်ားႀကီးရွိတတ္သည္ ။

တခ်ိဳ႕ေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္စည္းစိမ္ဥစၥာ သားသမီး ခင္ပြန္းသည္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို
အစြဲႀကီးတတ္ၾကသည္ ။အစြဲတကာ့အစြဲေတြထဲမွာ ဒီအစြဲက ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးဘဲ  ..။
စြဲလန္းျခင္းတခုရွိေနတယ္ဆိုကထဲက  ကိုယ့္အတြက္ ထိခိုက္မႈ႕အနည္းအမ်ားဆိုတာကေတာ့ ရွိေနတာပါဘဲ  ။မနက္တိုင္းေကာ္ဖီ ေသာက္ရမွ ဆိုတဲ့သူက ေကာ္ဖီမေသာက္ရတဲ့ မနက္ေတြဆို
တခုခု လိုေနသလိုလိုကသိကေအာက္ျဖစ္ေနမွာဘဲေလ ။အဲတာက  ကိုယ္စားေသာက္ေနတဲ့ အရာတခု
အေပၚ စြဲလန္းေနမိတာေလ ။ ခပ္ေသးေသးစြဲလန္းမႈ႕ေပါ့ ။ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕နဲ႕ ပတ္သက္လာတဲ့
စြဲလန္းမႈ႕ၾကေတာ့  သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းသြားျပီ ။ကိုယ္ေသရင္ ဒီပစၥည္းေတြက ယူသြားလို႕ မရတဲ့
အရာေတြ ..ကိုယ့္ရဲ႕ သားသမီး ဇနီးခင္ပြန္း သည္ ေတြကိုလည္းေခၚသြားလို႕မရတဲ့ အေျခအေနမွာ
စြဲလန္းေနရင္  အဆံုးသတ္ခရီးက သိပ္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းသြားျပီ ။

လူဆိုတာကလည္း အျမဲထာဝရ ရွင္သန္ေနတာမွ မဟုတ္တာ ။တခ်ိန္မွာ ခႏၶာခ် ဳ ပ္ျငိမ္းျခင္းဆိုတဲ့
ေနာက္ဆံုးဘူတာကေရာက္စျမဲမို႕  ဒီစြဲလန္းေနတဲ့ အစြဲေတြကို မေဖ်ာက္နိုင္ဘူးဆိုရင္  ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မထိန္းနို္င္ဘူးဆိုရင္ အစြဲက ေသသည္အထိ ပါသြားမွာ အေသအခ်ာပါ။

ေသဆံုးျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း စြဲလန္းေနတဲ့ အရာေတြနားမွာ တလည္လည္နဲ႕ဆို မကြ်တ္မလြတ္တဲ့
 ဘဝတခုကို ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ကူးေျပာင္းသြားေတာ့တာပါဘဲ ။

ကို္ယ့္စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ အစြဲကို  ဘယ္သူမွ ခြ်တ္လို႕မရဘူး..ကိုယ့္ဘာသာ စိတ္ထားတတ္ေအာင္
ႀကိဳးစားမွ ..ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္အစြဲ ကို ကိုယ္ဘဲ ခြ်တ္လို႕ရတယ္... သူမ်ားက
"" အရာတခုကိုစြဲလန္းေနတယ္ဆိုတာမေကာင္းဘူး... တခုခုဆို စြဲေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ဘဝ
တခုကို ေရာက္သြားတတ္တယ္ဆိုျပီး "" ဘယ္ေလာက္ဘဲေျပာျပ ေျပာျပ ကိုယ္တိုင္က အဲဒီအစြဲကို
တသသ နဲ႕ ဆက္လက္စြဲေနရင္လည္း ေျပာသမွ် အလကားဘဲ ။

ကိုယ္တိုင္က ... "" ငါဒီလိုစြဲလန္းမႈ႕ကို ထားေနရင္  ငါကိုယ္တိုင္ အသက္ရွိေနတဲ့ အခ်ိ္န္မွာက
ကိစၥမရွိဘူး..ကိုယ္တိုင္ လႈပ္ရွားလို႕ရတယ္..ငါစိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးလို႕ရတယ္  ..ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ
ထားလို႕ရတယ္ ..ဒါေပမဲ့ ငါမရွိေတာ့တဲ့ တေန႕ ဒါေတြအားလံုးကို ထားခဲ့ရမွာ  ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ငါ ရဲ႕ စိတ္ကို ဘယ္လိုထားမွ ငါအတြက္ အကူးအေျပာင္းေကာင္းမွာလည္းဆိုတာလည္း
 စဥ္းစားသင့္တယ္ ။""

လူဆိုတာေသမ်ိဳး ႀကီးပါဘဲ ..တေန႕ အားလံုးဒီခရီးဆံုးကို ေရာက္ၾကမွာပါ ။တခ်ိဳ႕က သက္တမ္းေစ့ေနရတယ္ ။တခ်ိဳ႕က သက္တမ္းတိုတိုေလးဘဲေနရတယ္  ။ဒါပဲကြာတာပါ ။သြားရမွာေတာ့
လူတိုင္းသြားရမွာပါဘဲ ။ကိုယ္သြားမဲ့ ခရီးကို ကိုယ့္ဘာသာ ျပင္ဆင္သင့္တယ္ေနာ္ ။

အသက္ရွင္သန္ေနတဲ့ အခ်ိန္က တန္ဖိုး အရွိဆံုးဘဲ ။ဘာျဖစ္ခ်င္လည္း  ကိုယ္တိုင္ လုပ္လို႕ရတယ္ ။
ဘယ္သြားခ်င္လည္း ကို္ယ္တိုင္သြားလို႕ရတယ္  ။ဘာေျပာခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ ေျပာလို႕ရတယ္ ။
ကိုယ္တိုင္ေဆာင္ရြက္လို႕ရတဲ့ အေနအထားက အေကာင္းဆံုးဘဲ ။အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ ကို္ယ္မအားလို႕
တျခားတေယာက္ကို လုပ္ခိုင္းရတဲ့ ကိစၥတခုက ကိုယ္တိုင္လုပ္တာေလာက္ စိတ္တိုင္းက်မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အေကာင္းဆံုးက ကိုယ္တေန႕မွာ သြားကိုသြားရမဲ့ ခရီးအတြက္ လိုအပ္တာေတြကို တျဖညး္ျဖည္း
ခ်င္း ျပင္ဆင္ စုေဆာင္းသင့္တယ္။သယ္သြားလို႕မရနိုင္တဲ့ အရာေတြကို စြဲလန္းေနတာထက္
သယ္သြားလို႕ရတဲ့ အရာေတြကို သာ နိုင္သေလာက္ယူသြားရမွာပါ ။

အစြဲဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး တရားေတာ္ေတြ တိုင္းမွာ  ပါ ပါတယ္ ။မစြဲေကာင္းတဲ့ အရာေတြကို
စြဲလန္းေနမိလို႕ ဘဝကူးမေကာင္းခဲ့တာ ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အက်ယ္တဝင့္ ေဟာၾကားထားတာေတြ
အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ ။လူဆိုတာက ရွင္သန္ေနခ်ိန္မွာ လူ႕ေလာကထဲ အသက္ရွင္ေနထိုင္တတ္ဖို႕
လိုသလို  ေသတဲ့အခါမွာလည္း ေသတတ္ဖို႕လိုပါတယ္ ။ေသစဥ္အခ်ိ္န္အခါမွာ ပိုင္ဆိုင္တာေတြ စြဲေနလို႕
မိသားစုကိုစြဲေနလို႕  ဒီေနရာတခုမွာဘဲ တလည္လည္ နဲ႕ျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝဆိုးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ
လိုခ်င္မယ္မထင္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ မေသခင္ ဒါေတြကို စိတ္မခ် ျဖစ္ေန..  ငါ့ပစၥည္း  ငါ့ ဥစၥာ..
ငါပိုင္တာေတြ ဆိုျပီး ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ အကူးအေျပာင္းက  လွမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။

က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုက သိတတ္တဲ့ မိသားစုဆိုေတာ္ေသးပါရဲ႕  ။ အေမ  အေဖ ဒါမွမဟုတ္လည္း
ခင္ပြန္း ဇနီး  ေပါ့ ..  ေသဆံုးသြားတဲ့သူက ပစၥည္းအစြဲႀကီးမွန္းသိလို
မကြ်တ္မလြတ္ ျဖစ္ေနမွာဆိုးလို႕ အမွ်အတန္းေဝ  အလႈအတန္း မ်ားမ်ား လုပ္ေပး
အခါအခြင့္သင့္သလို  လႈဒါန္းေပးတတ္  အမွ် ေဝတတ္တဲ့ သူေတြဆို     ေတာ္ေသးတယ္္ ။
အဲလိုမဟုတ္ဘဲ ...  ေသသြားတာနဲ႕ က်န္ခဲ့ပစၥည္းေတြ ကို နင္တပံု ငါတပံု ခြဲျခမ္း ျပီးတာနဲ႕
ေသသြားတဲ့ သူကို သတိေတာင္ မရတတ္ေတာ့တဲ့သူေတြဆို သြားျပီ ။.
ေသတဲ့ သူကေတာ့ သူ႕ပစၥည္းေတြကို စြဲလန္းေန ။ က်န္တဲ့သူကလည္း ပစၥည္းေတြသာ
ခြဲျခမ္းယူလိုက္ၾကတာဘဲ ရွိသည္ ။အလႈအတန္းဒါနေလး ဆက္ေပးဖို႕ သတိမရၾကတဲ့သူေတြဆိုရင္
ေသတဲ့သူက ဘယ္လိုဘဝမ်ိဳ ဳ း ျဖစ္ေနမလည္း စဥ္းစားၾကည့္ရံုနဲ႕ ၾကက္သီးထစရာပါ ။

ကိုယ္တိုင္ လုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ယူသြားလို႕ရတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ကို  ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တာ အေကာင္းဆံုးပါ ။ " ဖိနပ္နဲ႕ေရဘူးမပါရင္ ေႏြခါမွ သိလိမ့္မယ္..ဒါနနဲ႕ သီလမပါရင္ ေသခါမွ သိလိမ့္မယ္.."
ဆိုတဲ့ စကားေလးေတာင္ ရွိပါတယ္  ။ဒါန  ..သီလ ဘာဝနာ ဆိုတာ လူတကိုယ္မွာ ရွိေကာင္းတဲ့
အရာေတြပါ ။ ကိုယ္လႈဒါန္းခဲ့တဲ့ ..ကိုယ္ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ဒါေတြကို စြဲေနျခင္းကသာလွ်င္ ေကာင္းေသာ ကူးေျပာင္းျခင္းတခုကိုေရာက္ရွိမွာပါ ။

ငါ ပိုင္တာ..ငါ့ ဟာ..ငါ့ ပစၥည္းဆိုတာေတြကို စြဲေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ေနရာဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႕တင္
ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းလွပါသည္ ။တကယ္တမ္းေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္  က်မတို႕ေတြ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္
ဆိုတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေတာင္ တခ်ိန္မွာ မီးရိႈ႕ျပာျဖစ္ ေျမႀကီးထဲေရာက္ရေသးတာဘဲ...။
ပ်က္စီးမွာေၾကာက္လြန္းလို႕ တသသနဲ႕ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုးေမြးသလိုေမြး စားခ်င္တာေတြ စားေစ
ဆိုျပီး ေကြ်းထား ...ေရာဂါျဖစ္မွာဆိုးလို႕  ေဆးေသခ်ာကုေပးနဲ႕ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္
ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့  ( ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူးေနာ္..)
ကိုယ့္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာင္  တေန႕မွာ ေျမႀကီးေအာက္ပို႕လိုက္ရတာဘဲ ..အဲဒီေတာ့တျခား
အရာေတြဆိုတာ စြဲလန္းေနဖို႕ မလိုလွပါဘူး ။

စိတ္ထားတတ္ဖို႕ အလိုအပ္ဆံုးပါ ။စိတ္ကိုျပဳ ဳျပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕ဆိုတာလည္း service center
ပို႕သလို  ပို႕လို႕ရတာမွ မဟုတ္တာ ။ကိုယ္တိုင္ထိန္းသိမ္း ျပဳ ျပင္မွ သာလွ်င္ ေကာင္းမည္  ဆိုသလိုေပါ့ ။
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ ဖို႕ အေရးႀကီးဆံုးပါဘဲ ။အသီးမွာေတာင္မွ စားလို႕ရတဲ့ အသီးး
စားလို႕မရတဲ့ အသီးဆိုျပီး ခြဲျခားထားတာရွိပါသည္ ။စြဲလန္းျခင္းဆိုတာနဲ႕ပတ္သက္လာရင္လည္း
စိတ္ထဲ စြဲေကာင္းတဲ့ အစဲြ ...စိတ္ထဲမစြဲေကာင္းတဲ့ အစြဲဆိုျပီး ကိုယ္တိုင္ခြဲျခားတတ္ဖို႕လိုပါသည္ ။
ဒါေပမဲ့လည္း စိတ္ဆိုတာကလည္း ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္လို႕ မရတဲ့အရာဆိုေတာ့ ထိန္းခ် ဳ ပ္ဖို႕ဆိုတာလည္း
ေတာ္ေတာ္ ခက္လွသည္ ။ အေျပာလြယ္ေပမဲ့အလုပ္ၾကေတာ့ ဘယ္အရာမဆိုခက္တာႀကီးပါဘဲ ။
က်မကိုယ္တိုင္လည္း အစြဲကင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲ ..  ... ။။။။။။

ပစ္ပစ္
Am 3:57
1.1.2015

(2015 အတြက္ ပထမဦးဆံုး အက္ေဆးေလးပါ ..အမွန္ဆို မတင္ခ်င္ေသးဘူး..နဲနဲထပ္ေရးခ်င္ေသးတာ
ဒါေပမဲ့ 2014 အဆံုးနဲ႕ 2015 အစကို အမွတ္တရ ျဖစ္ေအာင္ တည တပုဒ္စီ တင္လို္က္တာ )