၂ နွစ္ခရီးစတင္ျခင္း...

က်မကသြားေတြမလွပါဘူး...
ငယ္ကထဲက   သူမ်ားေတြ    သြားေတြညီညီညာညာေလးဆိုရင္   အရမ္းသေဘာက်တယ္...က်မသြားေတြက
ထပ္တယ္..မညီဘူး... မညီေတာ့ ေခါထြက္တဲ့အေခ်ာင္းက ေခါတယ္... အထဲဝင္ေနတဲ့အေခ်ာင္းက ဝင္ေနတယ္.... အစြယ္ျဖစ္ေနတဲ့အေခ်ာင္းက အစြယ္ လိုလိုဘာလိုလို  နဲ႕ေလ.....

က်မသြားေတြကိုျပင္မယ္  ျပင္မယ္နဲ႕  ပိုက္ဆံနွေျမာတာေရာ...  လူလည္းအနာမခံခ်င္တာေရာ  ..ေၾကာက္တာေရာ...အစံုေပါင္းျပီး..ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး...အဲလိုနဲ႕ဘဲအခ်ိန္ဆြဲလာတာ 
3 ..4  နွစ္ပါဘဲေလ... 

အခုေတာ့က်မဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္  ဒီအခ်ိန္မွမျပင္ရင္ က်မအတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ေနာက္က်သြားမွာ
စိုးးးးးးးးးလို႕ပါ ..အဟဲဲ..လွခ်င္တာေပါ့ေနာ္...

အဲတာနဲ႕  Taipei တခြင္  ဆရာဝန္ စံုစမ္းပါတယ္.... ဘယ္ဆရာဝန္က ဘယ္ေလာက္ယူတာ
ဘယ္လိုအာမခံတာ...ဘယ္လိုေကာင္းတယ္.. အင္တာနက္ကေန ရွာတယ္...
ေနာက္ဆံုးေတာ့  ဆရာဝန္ တစ္ဦးေတြ႕ပါတယ္...ေစ်းလည္း က်မဆစ္သေလာက္ရတယ္
စိတ္လည္းရွည္တယ္...သေဘာလည္းေကာင္းတယ္...ေဆးခန္းကလည္းသန္႕တယ္..
သန္႕ဆို ဖြင့္တာမွမၾကာေသးတာေလ..အသစ္စက္စက္ေဆးခန္း..ဆရာဝန္ကလည္း အေမရိကား
ကျပန္လာတာမၾကာေသးဘူး...

သူကလည္း ေဆးခန္းဖြင့္စ မိတ္ဆြယ္တဲ့အခ်ိန္..က်မလည္းေစ်းဆစ္လို႕ရတဲ့ေဆးခန္း
ရွာတဲ့အခ်ိန္...အဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုပါေတာ့ေလ....

အဲတာနဲ႕ သြားျပ လိုက္တယ္..ဆရာဝန္က သြား4ေခ်ာင္းနႈတ္ခိုင္းတယ္...
က်မသြားတြကသိပ္ထပ္ေနလို႕ပါ  .....ကိစၥမရွိပါဘူူး...  ပစ္ပစ္ဆိုတဲ့က်မကလည္း  လွခ်င္တာ
စက္စက္ယို ဆိုေတာ့ နႈတ္မယ္..ကိစၥမရွိဘူး...လွဖို႕ကအဓိက ဆိုတဲ့ မူ   ...လက္ကိုင္ထားလို႕
သြားကိုအေပၚနွစ္ေခ်ာင္း   ေအာက္ နွစ္ေခ်ာင္းကိုနႈတ္ျပစ္လိုက္ပါတယ္....

သြားနႈတ္ေတာ့ဆရာဝန္က ဘယ္ေလာက္သေဘာေကာင္းလည္းဆိုရင္  က်မအလုပ္နားတဲ့ရက္
ဆန္းေဒးကို  ေဆးခန္းကို တကူးတက လာဖြင့္ျပီး... နႈတ္ေပးတာပါ..
 ( အဲဒီလက က်မအလုပ္နားရက္က    ဆန္းေဒးပါ )

ေဆးခန္းသြားမဲ့ မနက္မွာေတာ့ ေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့...ဒါေပမဲ့မေၾကာက္ပါဘူး..
လွဖို႕အေရး အနာခံရမယ္ဆိုတဲ့မူ ကို ကိုင္ဆြဲလို႕ ေဆးခန္းကိုခ်ီတက္သြားပါတယ္ ....
ဟိုေရာက္ေတာ့ထံုေဆးထိုး ...သြားေဆး.. ျပီးေတာ့ နႈတ္ပြဲႀကီးစတင္ပါေလေရာ...
က်မကထံုေဆးထိုးခံထားရတဲ့ သူဆိုေတာ့   မနာပါဘူး....ထံုေဆးအရွိန္နဲ႕ေလ...အျပင္က ေစာင့္ေနတဲ့
က်မညီမ ကေတာ့ ဂ်စ္ဂ်စ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြၾကားေနရံုနဲ႕တင္  ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထေနေလရဲ႕....
က်မအေပၚသြားက ဆရာဝန္ဆြဲထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ိဳးသြားတယ္  ..သြားအစက သြားဖံုးထဲမွာက်န္ခဲ့တယ္..
အဲတာနဲ႕  ဆရာဝန္လည္း ဆြဲထုတ္ေပမဲ့   မထြက္ဘူးထင္ပါတယ္..သြားဖံုးကိုခြဲခ်လိုက္ပါေလေရာ...
သူလုပ္ေနတာက်မဘာမွမနာဘူး..ဘာမွမသိဘူး...အစလည္းကုန္ေအာင္ထုတ္ျပီးေရာ..
ေသြးေတြထြက္ေတာ့ ပလုပ္က်င္းခိုင္းတာ  ..က်မ မွန္ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္တာ...
အမေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အေပၚသြားဖံုးက ဟက္တက္ႀကီးကြဲေနတာေနာ္....ခံနိုင္ ရည္ရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္
ဆိုတာေတာင္  ေတာ္ေတာ္ကြ်တ္ၾကဲ သြားတာပါ....မရေတာ့ဘူးေလ..အဲလိုနႈတ္ျပီးမွေတာ့
ေရွ႕ဆက္ဖို႕ဘဲ      ရွိေတာ့တာဘဲ...ဒါနဲ႕က်န္တဲ့  ေအာက္သြားကိုဆက္နႈတ္တယ္....
ေအာက္သြားကေတာ့ ေအးေဆးပါဘဲနႈတ္ရတာ...
ဒါေပမဲ့အ ေပၚသြားဖံုးကိုေတာ့ ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္.... အိမ္ျပန္လာေတာ့ ထံုေဆးလည္းပ်ယ္ေရာ
အဲမွာစေတြ႕တာပါဘဲ..နာလိုက္တာ....အမေလးေတာင္တ ယူရတဲ့အထိပါဘဲရွင္...
တပါတ္နီးပါးကိုက္တာ.... အရမ္းနာရင္ ေသာက္ဖို႕ ဆိုျပီးေဆးေပးထားေတာင္ မေလာက္ပါဘူး...
က်မေတာ္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္  နာက်င္မႈ႕ကို...ဒါေပမဲ့က်မေနာက္ဆုတ္လို႕ မ၇ေတာ့ပါဘူး
ေရွ႕ဆက္ဖို႕ဘဲရွိပါေတာ့တယ္....

ေနာက္ထပ္သြားနွစ္ေခ်ာင္း   နႈတ္တာကေတာ့  လြယ္ပါတယ္..ခြဲရတာ ခ်ဳပ္ရတာမရွိပါဘူး...
ဒါေပမဲ့ နႈတ္ျပီးအိမ္ျပန္လာေတာ့      ေသြးမတိတ္ပါဘူး..ေသြးေတြက    ပါးစပ္ထဲျပည့္လာလိုက္.
.ေထြးထုတ္လိုက္နဲ႕...... .ေရခဲအိတ္ကို       ပါးတျခမ္းထံုေနေအာင္    ကပ္ထားရပါတယ္  ...သြားအေကာင္းေတြကို      နႈတ္ျပစ္ရတာ  ေတာ္ေတာ္ ခံစားရဆိုးတာဘဲ...

ေနာက္ေတာ့    က်မရဲ႕ သြားနႈတ္ျခင္း    ကိစၥျပီးဆံုးသြားပါတယ္..လူလည္းမစားနိုင္ မေသာက္နိုင္နဲ႕
ေမ်ာက္နာရုပ္ေလးျဖစ္သြားပါတယ္...အမတေယာက္ကစပါတယ္..ဖြားဖြားပစ္တဲ့ေလ...
အိမ္ကညီမကေတာင္  နင့္ကို       pigpig  ကေန ေမ်ာက္ေမ်ာက္ လို႕ေျပာင္းေခၚရေတာ့မယ္လို႕
စတဲ့အထိပါဘဲေလ.....။။။။

3.6.2012  ဒီေန႕ သြားေတြကိုစတီးစဆြဲပါတယ္.....အရမ္းနာမွာစိုးလို႕  ဆရာဝန္က  အေပၚသြား
စဆြဲတာပါ...ေတာ္ေတာ္ေလးခံစားရခက္တဲ့   ေဝဒနာပါဘဲေလ...စတီးႀကိဳးေတြတပ္ျပီးျပီးခ်င္း
က်မမွန္ၾကည့္ေတာ့   အင္မတန္မွကိုရုပ္ဆိုးသြားပါတယ္...  နဂိုကမွ ၾကည့္လို႕အဆင္ေျပေသးတယ္..။။
ဆရာရယ္..ျပီးရင္ လွမလွေတာ့မသိဘူး  အခုေတာ့ အရမ္းရုပ္ဆိုးတာဘဲဆိုေတာ့ ....
နင္ကလွခ်င္တာကိုးး...အခုေလာက္ေတာ့ သည္းခံရမွာေပါ့တဲ့ေလ....
အစပိုင္းဘဲနာမွာပါတဲ့..ေနာက္ေတာ့ ေနတတ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့ေလ....
အခုေတာ့   က်မအိမ္မက္ဆိုးေတြ   မက္ေနရသလိုပါဘဲ...ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္သလိုလို
ဘာလိုလို နဲ႕ေလ....၂ နွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို  က်မစိတ္ရွည္ျခင္း  သည္းခံျခင္းေတြကို  လက္ကိုင္
ထားျပီးေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပါ...က်မရဲ႕ခံနိုင္ရည္တခုကို  စမ္းသမ္မဲ့  ၂ နွစ္လို႕ဘဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္..
အခုေတာ့လား.....ဆန္ျပဳတ္ေပါ့ေနာ္...မမုန္းတမ္းေသာက္ေနရပါတယ္....မာတဲ့အစာကို
ေယာင္လို႕ေတာင္လွည့္ၾကည့္လို႕မရတဲ့ဘဝျဖစ္ေနပါတယ္...

ဘာဘဲေျပာေျပာပါ...3.6.2012  ကေန စေရတြက္ရင္  3.6.2014  ဒီ ၂ႏွစ္တာကာလကို
က်မေက်ာ္ျဖတ္ျပီးတဲ့အခါ   .....က်မဘယ္လိုေျပာင္းလဲသြားမလဲ...ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းလဲသြားမလဲ
ၾကည့္ရဦးမွာေပါ့...
အခုေတာ့ နာက်င္ျခင္းေတြရင္ဝယ္ပိုက္ထားတယ္....
ရင္ထဲကလည္းနာတယ္....ပါးစပ္ထဲကလည္းနာတယ္...စိတ္ထဲကလည္းနာသလိုလိုရွိေနျပီ...။။
 ေလာေလာဆယ္ေတာ့  နာက်င္ျခင္းဆိုတာကိုဘဲ  တသီးတသန္႕ ခံစားေနတယ္....

( က်မအမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ ပံုရိုက္ျပီး   Facebook မွာတင္ထားတယ္...)


ပစ္ပစ္
4.6.2012   AM  1:59