အမွတ္တရ ခံစားခ်က္မ်ား

က်မစီမွာ အမွတ္တရေတြအမ်ားႀကီးပါဘဲေလ..
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီေန႕မွ ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕ အမွတ္တရ ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေလး ျပန္သြားဖတ္မိတယ္...
အလုပ္ကျပန္လာလို႕ Facebook ထဲဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ မိုးသက္နဲ႕ မိစံတို႕က ဝတၳဳစာအုပ္လင့္ေတြ တင္ထားတယ္ .... က်မလည္းမနက္ဖန္အလုပ္ 2ရက္ဆက္တိုက္ နားရမယ္...ေနာက္ျပီး မိုးေလဝသ ကလည္း မိုးရြာမယ္လို႕ေၾကျငာထားေတာ့ စာအုပ္ဖတ္တာ အေကာင္းဆံုးဘဲဆိုျပီး စာအုပ္ေတြပို႕ေပးလို႕ မိစံစီကေန ေတာင္းလိုက္မိတယ္...

ဆရာမ ဂ်ဴး ရဲ႕ အမွတ္တရ ဆိုတဲ့ ဝတၳဳ ကို က်မဖတ္ ဖူးတာၾကာပါျပီ ..။။အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဝတၳဳထဲက ဆရာမရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ ဆရာဝန္မေလး စုစုေထြးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ ကို ဖတ္ခဲ့ရတာေပါ့.. အဲတုန္းကလည္းဖတ္၇င္းနဲ႕ မ်က္ရည္က်မိတယ္ ထင္တယ္...
က်မျမန္မာျပည္မွာေက်ာင္းသူ ဘဝထဲကဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ၾကာျပီေလ..အခု က်မ ဒီဝတၳဳေလး ကို ျပန္ဖတ္မိတယ္...ဒီတခါ ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဝတၳဳထဲက ဆရာဝန္ မေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ အျပင္ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္ေတြ ကိုပါ က်မေရာေထြးခံစားမိတယ္....။။

က်မစာအုပ္ကိုသာဖတ္ေနရတယ္...စိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ထဲက ေရးထားတဲ့ စကားလံုးေတြအျပင္ က်မစိတ္ထဲ ခံစားမိတာေတြကိုပါ ..က်မျပန္ဖတ္ေနရ သလိုဘဲ....။ အရင္တေခါက္ဖတ္ ခဲ့တုန္းကေတာ့
ဆရာဝန္မေလး ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖတ္ျပီး က်မငိုခဲ့ရတယ္....။။အခုတေခါက္ဖတ္ရတဲဲ့အခါမွာ
က်မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ... က်မခံစားမိေနတာေတြ .... သိပ္မၾကာေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလတခုစီက က်မရဲ႕အမွတ္တရေတြ ..က်မေမွ်ာ္လင့္တႀကီးမက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ္မက္ ေတြ ....ေနာက္ဆံုးမွာ တစစီရိုက္ခ်ိဳး ျပစ္တာ ခံလိုက္ရတဲ့ က်မရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ..အဲတာေတြကိုခံစားမိျပီး က်မငိုခဲ့ရတယ္..
က်မအဲဒီဝတၳဳ ကိုဖတ္ရင္းနဲ႕ ငိုခဲ့ရတယ္....အခုတေခါက္ ငိုရတာက က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အမွတ္တရေတြေၾကာင့္ ငိုခဲ့ရတာ....။။။
ဆက္မဖတ္ပါနဲ႕ေတာ့ လို႕ မိစံကေျပာတယ္.....။။

ဒါေပမဲ့ က်မစဖတ္ကထဲက ျပီးေအာင္ျပန္ဖတ္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားျပီးသား...ငိုရင္းနဲ႕ဘဲ..
ျပီးေအာင္ဖတ္ခဲ့တယ္...ေရြးခ်ယ္သြားတဲ့ သူတေယာက္နဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခံလိုက္ရတဲ့ သူတေယာက္...။။

က်မနားထဲျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္...တိုင္းရင္းသားသံခပ္ဝဲဝဲ နဲ႕ ပစ္ပစ္လို႕ ေခၚလိုက္တဲ့
ေခၚသံတစ္ခု...။။ ပါးခ်ိဳင့္နွစ္ဘက္ ေပၚေအာင္ ျပံဳးလိုက္တဲ့ အျပံဳးတစ္ခု....မေက်နပ္တာ တခုခု ရွိေနရင္ ျပံဳးေနရင္းနဲ႕ ခပ္စိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္ တဲ့ အၾကည့္ေတြ ...အရာရာကိုျမိဳသိပ္နိုင္တဲ့
လူတေယာက္ ....လူတဘက္သားကိုအားနာလြန္းလို႕ အဲေလာက္အားမနာပါနဲ႕လို႕ ေတာင္
တားယူရတဲ့ လူတေယာက္..(သူကသူမ်ားကိုသာ အားနာတာပါ..က်မကိုက်ေတာ့ နဲနဲေလးမွေတာင္ အားမနာဘူးေလ...ရက္ရက္စက္စက္ကိုထား ခဲ့တာ )

က်မအဲဒီ ပံုရိပ္ေတြ..အဲဒီအျပဳံးေတြ...အဲဒီအၾကည့္ေတြ ..အဲဒီေခၚသံေတြကို
ျပန္ၾကားေယာင္မိေနတုန္းဘဲ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတုန္းဘဲ ျပန္တမ္းတမိေနတုန္းဘဲ....
အဲဒီပံုရိပ္ေတြ အၾကည့္ေတြ အျပံဳးေတြ အသံေတြက က်မကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖတ္ရိုက္ေနသလိုပါဘဲ
အဲလိုခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်မပံုရက္သားလဲေနျပီ...က်မ ခံနိုင္ရည္ရွိေအာင္ဘယ္ေလာက္ဘဲ
တည္ေဆာက္တည္ေဆာက္ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ တခုတေလနဲ႕ဆံုတာေတာင္ ခံနိုင္ရည္မရွိခ်င္ဘူး...
ေန႕ရက္ေတြ အခ်ိန္ေတြ ကို အားတင္းျပီး က်မရေအာင္ျဖတ္သန္းေနတယ္....

ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘဲသိတယ္ ခံနိုင္ရည္ဆိုတာ တစက္ေလးမွေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး..
မံႈဝါးဝါး မထင္ရွားတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႕ နိုးထလာတဲ့ ညေတြဆိုတာ မနည္းေတာ့ဘူး..
အိပ္မေပ်ာ္လို႕ တေယာက္ထဲ အေမွာင္ထဲ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ရင္းမိုးလင္းခဲ့ရတဲ့ ညေတြဆိုတာ
မနည္းေတာ့ဘူး... အလုပ္မွာ လူေတြမသိေအာင္ ႀကိတ္ငိုေနရတဲ့ ေန႕ေတြ
အိမ္မွာ လူေတြမသိေအာင္ ႀကိတ္ငိုေနရတဲ့ ညေတြ ...ခ်ည္နဲ႕နဲ႕ နဲ႕ ျပန္တည္ေဆာက္ေနရတဲ့
က်မရဲ႕အနာဂတ္ေတြ ..တစစီလိုက္ေကာက္ေနရတဲ့ က်မရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ
အေဝးႀကီးကိုလႊင့္ျပစ္တာခံလိုက္ရတဲ့ က်မရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ...။။။

က်မစီမွာ ဘာမွကိုမရွိေတာ့ဘူး
ဘာမွကိုမက်န္ေတာ့ဘူး...အစိတ္စိတ္အပိုင္းပို္င္း က်ိဳးျပက္သြားတဲ့ နွလံုးသားတစ္ခုဘဲက်န္ေတာ့တယ္
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ေနတဲ့ အေတြးေတြဘဲက်န္ေတာ့တယ္..
က်မအတြက္ဒီခံစားခ်က္ေတြကေတာ့  တကယ္ကို အမွတ္တရပါဘဲ...တသက္လံုးအတြက္ပါဘဲေလ..
ဒါေတြဟာ ဝဋ္ေၾကြးေတြဆိုရင္  ဒီဝဋ္ေၾကြးေတြအကုန္လံုးကို  ဒီဘဝမွာဘဲ  ကုန္ေအာင္ဆပ္ခဲ့ပါရေစလို႕
က်မဆုေတာင္းတယ္......။။

သူသာၾကားနိုင္မယ္ဆိုရင္
က်မကိုဘာလုိ႕အဲေလာက္ရက္စက္ခဲ့ရတာလည္း
ဘာလို႕အဲေလာက္ ခံစားရေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတာလည္း
ဘာလို႕ငိုရေအာင္လုပ္ရက္ရတာလည္း
က်မေမးလိုက္ခ်င္တယ္ ..... ....... .... ..... ....။။။။

ပစ္ပစ္
18.6.2012 AM 4:08