ေရးမိတဲ႔စာတစ္ေစာင္....

ေမမီေရ..မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္..ကြ်န္မသတိရေနပါတယ္ေမမီ႔ကို...
ကြ်န္မေမမီပံုေလးေတြၾကည္႔ရတယ္...ေမမီၾကည္႔ရတာ..အပူအပင္ကင္းတယ္ေနာ္.....ကြ်န္မလဲရန္ကုန္မွာေနတုန္းကေလ...
အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔ရတယ္..သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေက်ာင္းတက္...စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႕..ေခ်ာင္းသာသြားမလား..ဒီဇင္ဘာဆိုက်ိဳက္ထီးရိုး
ဘုရားသြားတာဘဲ...ခုေတာ႕ေလကြ်န္မစီမွာအေပ်ာ္ေတြဆိုတာမရွိေတာ႕သလိုဘဲေမမီရယ္...ေမမီ႔သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္မွာ
ရိုက္ထားတဲ႕ပံုေလးကလွတယ္...ကြ်န္မေလ...အဲဒီပံုေလးကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ေလ...ရန္ကုန္ကိုလြမ္းတယ္...ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္
ေမမီရယ္....ကြ်န္မေလအခုတေလာအရမ္းစိတ္ညစ္ရတယ္...ဒီေန႔လဲအလုပ္ထဲမွာကြ်န္မစိတ္ညစ္ခဲ႔ရတယ္..မေန႕ကကြ်န္မလုပ္တာမွား
သြားတဲ႕ကိစၥတခုပါ....ဒီေန႔စူဗာဗိုက္စာကလာရွာတယ္ကြ်န္မကို..ကြ်န္မမွားသြားတာကိုလာေျပာတယ္..GM..နဲ႕သြားေတြ႕ခိုင္းတယ္..
Gmနဲ႕စကားေျပာေနတဲ႕အခ်ိန္မွာကြ်န္မငိုခ်င္လိုက္တာအရမ္းဘဲေမမီရယ္...ကြ်န္မမွားသြားပါတယ္ဆိုၿပီး..သူမ်ားကိုမေတာင္းပန္ခ်င္ဘူး
ဒါေပမဲ႕...ဒီေန႔..ကြ်န္မေတာင္းပန္ခဲ႔ရတယ္...GMေရွ႕မွာလဲမငိုခ်င္ဘူးေမမီရယ္....ေတာ္ၾကာ..အမွားလုပ္ၿပီးကာမွ..ငိုတယ္ဆိုၿပီး
ထင္ခံရမွာလဲေၾကာက္တယ္....စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ႕ဘူး..က်ခ်င္တဲ႔မ်က္ရည္ကိုထိန္းရတာေတာ္ေတာ္ခက္တာဘဲေနာ္..
အိမ္ေရာက္မွ...ငိုမိတယ္..မွန္ထဲမွာကြ်န္မျပန္ၾကည္႔မိတယ္...ဆံပင္ဖရိုဖရဲနဲ႕...မ်က္ရည္ေတြနဲ႕...အရာရာကိုစိတ္ပ်က္ေနတဲ႕....
မိန္းမတေယာက္ကိုျပန္ေတြ႕ေနရတယ္ေမမီ.....ကြ်န္မဘာဆက္လုပ္သင္႔လဲဟင္....စိတ္ညစ္ေနတာတခုဘဲခံစားလို႔ရတယ္....
မွားသြားတဲ႔ကိစၥတခုကၿပီးသြားၿပီဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ႕ဘူး..ဒါေပမဲ႔ရင္ထဲမွာေတာ႕ေလ.........
ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲမသိေတာ႕ဘူး.....တခါမွကြ်န္မမမွားဖူးဘူးေမမီ..အလုပ္ထဲမွာေပါ႕...ခုေတာ႕စိတ္ထဲမွာရွက္လဲရွက္တယ္..
ၿပီးေတာ႕အခုအလုပ္ကလံုး၀အမွားမခံဘူး....ေသခ်ာဂရုစိုက္ရတာ....သတိထားေနတဲ႕ၾကားကမွားသြားတယ္ကြာ..
ကြ်န္မအခုအရမ္းစိတ္ညစ္ေနတယ္ေမမီရယ္...ကြ်န္မေလ...အခုလက္ရွိေနရာကေနထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္..သိလား..
ဘယ္သူမွ..ကြ်န္မကိုမသိတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုေပါ႕...အဲဒီေနရာမွာ...ကြ်န္မခ်စ္တဲ႕သူေတြမုန္းတဲ႕သူေတြဘယ္သူမွမရွိေစခ်င္ဘူး
ကြ်န္မနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ဘာဆိုဘာမွမရွိတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုေပါ႕ေလ...ကြ်န္မအတြက္..ပကတိအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ေနရာေလးေပါ႕ေလ...
ကြ်န္မလက္ရွိဘ၀ကေနထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္..ကြ်န္မဘ၀ကေလ...ေပးဆပ္ျခင္းေတြႀကီးဘဲေမမီရယ္....
ကြ်န္မျပန္ရတယ္ဆိုတာဘာဆိုဘာမွမရွိသေလာက္ပါဘဲ...ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ..ကြ်န္မလိုခ်င္တာေတြမရခဲ႔တာေတြအမ်ားႀကီးဘဲ...
လိုခ်င္ရဲ႕သားနဲ႔..မရနိုင္ဘူးဆိုတာသိေနလို႕...မလိုခ်င္ပါဘူးဆိုၿပီးကိုယ္႕ကိုကိုယ္ျပန္ညာခဲ႔ရတာေတြရွိတယ္....
ျမိဳသိပ္ရတာေတြမ်ားလြန္းလို႔....ကြ်န္မဘယ္ေလာက္ဘဲလိုခ်င္အရာျဖစ္ေနပါေစ..စြန္႕လႊတ္လိုက္ရဖို႕လဲ၀န္မေလးေတာ႕ဘူးေလ..
အဆင္မေျပတာေတြမ်ားလြန္းေတာ႕လဲ.....နွလံုးသားကတခါတေလ...ခံစားမႈ႕ေတာင္မရွိေတာ႕သလိုဘဲ.....
အိိမ္မွာလဲေနရတာကမေပ်ာ္ဘူးေမမီရယ္...ကြ်န္မအလုပ္ကျပန္လာရင္ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာဘဲေနတယ္...ဒါမွမဟုတ္အိပ္ခန္းထဲမွာဘဲ
၀င္အိပ္ေနတယ္...တအိမ္လံုးမွာကြ်န္မအတြက္ေနစရာကနွစ္ေနရာဘဲရွိတာေလ...ေမမီ႕ဘ၀ေလးကိုကြ်န္မအားက်တယ္...
ကိုယ္႕စိတ္ကိုကိုယ္ပိုင္တယ္.....သြားခ်င္တဲ႕ေနရာ...သြားလို႔ရတယ္...လုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ်သူမ်ားမ်က္နွာၾကည္႔ေနစရာမလိုဘူး...
အခ်ိန္ေတြအကုန္လံုးကိုကိုယ္တေယာက္ဘဲပိုင္တယ္..ကြ်န္မေလ...လကုန္ရင္လခထုတ္လို႔ရလာမဲ႕ပိုက္ဆံေတြလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး
ကြ်န္မခံစားရသမွ်ကိုမွ်ေ၀ခံစားေပးမဲ႕...သူတေယာက္မွမရွိတဲ႕ဘ၀ကိုလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး...မိသားစုဆိုတာလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး
ကြ်န္မအခုလိုခ်င္တာ.....ဘယ္သူမွကြ်န္မကိုမသိတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုမွာ....သြားေနခ်င္တယ္.....

ကြ်န္မတေယာက္ထဲ...အေနွာင္အဖြဲ႕ေတြမရွိဘဲ...အခ်ိန္ဆိုတဲ႔ကန္႔သတ္တဲ႕အရာမရွိဘဲ....

အရာရာကြ်န္မတေယာက္ထဲပိုင္တဲ႕...ေနရာေလးတစ္ခုမွာသြားေနခ်င္တယ္ေမမီရယ္...

အဲဒီေနရာေလးတစ္ခုကို....ကြ်န္မတစ္ေန႕မွာရွာေတြ႕မွာပါေနာ္.......။။

သတိရလွ်က္......Br....၊။


( 3း20 Am - 28.2.2010)

အခ်စ္ေပ်ာက္ရွာသူ

ေဆာင္းအကုန္....
ေႏြအကူး...ေျမာက္ေလျမဴးခိုက္
ေလနွင္ရာ
ရြက္ေၾကြပါသလို....
စိတ္ေစရာ
အခ်စ္ပါတယ္....

ေဆာင္းနွင္းေ၀သလို
ေၾကြခဲ႕တဲ့အခ်စ္ေတြ...
ပန္းပြင့္ပမာ..တင္စားျပရင္
ပန္းေတြက...
တစ္ပြင္႔နွစ္ပြင္႔
အခ်စ္ေတြက..
တစ္ခ်စ္နွစ္ခ်စ္...

ေဆာင္းၿပီးေတာ႕ေႏြ...
ရာသီေျပာင္းလို႔...
အခ်စ္ေတြလဲေဟာင္းခဲ့တယ္...
ေဆာင္းဦးနွင္းမႈံ
ေနအပြင္႔မွာ..
ေပ်ာက္ကြယ္သလို...
အခ်စ္ေတြလဲ....
လြင့္ျပယ္ခဲ႔တယ္....

ေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႔တဲ႔..အခ်စ္
ဘယ္ဆီေရာက္ေနခဲ႔သလဲ
မေရမရာ...ေဖြရွာေနဆဲ
သတိၱေတြေပ်ာက္ဆံုးလို႔
အထီးက်န္ေနဆဲ....။။။။။။


(3း25 27.2.2010)

ခ်စ္သူ...သို႕

ေမာင္႔မ်က္၀န္းထဲက..စကားေတြကို
ဘာသာျပန္ဖို႔
မႀကိဳးစားေတာ့ပါဘူး...
အဓိပၸါယ္လြဲသြားမွာစိုးလို႔ပါ...
ေမာင္ေပးလိုက္တဲ႔အခ်စ္ေတြကို
မေရတြက္ေတာ့ပါဘူး...
နည္းတယ္လို႔ထင္မွာစိုးလို႔ပါ...
ေမာင္႔အျပံဳးေတြကို
ခပ္ပါးပါးေလးသာသတိရပါရေစ..
ေဟာင္းႏြမ္းေပ်ာက္ရွသြားမွာစိုးလို႔ပါ
ေမာင့္လက္တစ္စံုကိုဆုပ္ကိုင္ခြင္႔
မေတာင္႔တေတာ့ပါဘူး..
ေမာင္စိတ္ညစ္မွာစိုးလို႔ပါ...
ေမာင့္ရင္ခုန္သံေတြကို
၀ိုးတိုး၀ါးတားေလးသာ
ၾကားပါရေစ....
ခြဲခြာျခင္းဆိုတာကို
ခံနိုင္ရည္မရွိမွာစိုးလို႔ပါ
ေမာင္ေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔..
အၾကင္နာေတြကို..
တိတ္တိတ္ေလး.....သိမ္းထားပါရေစ
ေမာင္နဲ႔ေ၀းသြားတဲ႔အခါ
အမွတ္တရေလးျဖစ္ေအာင္လို႔ပါ
လမင္းဟာ...ေအးျမျခင္းအလင္းေရာင္ဆိုရင္...
ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕....
ေမွင္မိုက္ျခင္းညေတြမွာ....
ေအးျမတဲ႔အလင္းေရာင္ေလးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေမာင္႔ကို....
အျမဲတမ္း....သတိရေနခြင့္ျပဳပါ...
အခ်ိန္နာရီေတြ
တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးသြားတဲ႔အခါ
ေမာင္ရွိခဲ႔ဖူးတဲ႔...
ကြ်န္မရဲ႕ညေတြကို...
တမ္းတေနပါရေစ
ေမာင္႔ကိုခ်စ္ခဲ့မိတယ္ဆိုတာ...
အျမဲတမ္းအမွတ္ရေနပါရေစ...........။။။


( 15.2.2010 2:45 AM )

ဘ၀ပန္းခ်ီကား..

ဘ၀ဆိုတာစကားေလးကနွစ္လံုးထဲပါ..........ဒါေပမဲ့...အဓိပၸါယ္အရမ္းက်ယ္ျပန္႕ပါတယ္..
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ႕...ဘ၀ဆိုတာ..တိုက္ပြဲတဲ႕ေလ...ကြ်န္မလဲငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႕...
ဘ၀ဆိုတာတိုက္ပြဲလို႔ထင္ခ့ဲဖူးပါတယ္....တကယ္တမ္းရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ႕အခါမွာေတာ႕......
တိုက္ပြဲဆိုတာထက္.....မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြ....အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြနဲ႔..သိပ္ကို
အံၾသဖို႕ေကာင္းတဲ႕အရာတစ္ခုပါ......တိုက္ပြဲဆိုကတည္းက..တိုက္ခိုက္မႈ႕ရွိရေတာ႕မယ္ေလ...
တစ္ခါတစ္ေလ...တိုက္ေတာင္မတိုက္ဘဲနဲ႔အရံုႈးေပးလိုက္ရတာေတြလဲ..ရွိတာဘဲေလ..ၾကံဳဖူးတဲ႔သူေတြ
သိၾကမွာပါ...ငယ္ငယ္ကေလးဘ၀အေမ႕၀မ္းကကြ်တ္ကထဲက...အူ၀ဲဆိုၿပီး...ေျခကေလးယက္ကန္
လက္ကေလးယက္ကန္နဲ႔...ေလာကႀကီးထဲကိုစေရာက္လာတာေလ....အဲဒီကထဲက...ရုန္းကန္ခဲ႔ရတာ...
ေနာက္ဆံုးေျခာက္ေပေလးေပလို႔...လူေတြေျပာၾကတဲ႔...ထာ၀ရနားခိုရာေနရာတစ္ခုစီမေရာက္မခ်င္းပါဘဲ..

ငယ္ငယ္တုန္းကေက်ာင္းသားဘ၀မို႔လို႔..ေက်ာင္းစာေတြအတြက္..စာေမးပြဲေျဖဖို႕အတြက္...စာက်က္ရတယ္..
အရြယ္ေလးနဲနဲေရာက္လာေတာ႕...စိတ္ကစားတဲ႔အရြယ္တဲ႔ေလ...ရည္းစားထားေတာ႕..ရည္းစားနဲ႔အဆင္ေျပ
ေရး...စိတ္ေမာရတာဘဲေလ...ေနာက္ဆံုးေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကခြာလို႔..ကိုယ္႕ဘ၀ကိုယ္ရပ္တည္ရတဲဲ႔အခါ
မွာလဲ...ေငြရွာဖို႕အတြက္စိတ္ေမာရျပန္တယ္..ခုခ်ိန္ထိျဖတ္သန္းလာခဲ႔တဲ႔..အေျခအေနေတြမွာ...ကိုယ္ျဖစ္
ခ်င္သလိုျဖစ္ခဲ့တာေတြ....အင္မတန္မွနည္းပါတယ္...တစ္ခါတစ္ခါမထင္တာေတြျဖစ္သြားတတ္တယ္ေလ...
ကိုယ္ကေတာ႕အပိုင္ဘဲလို႔တြက္ထားတာေတြ..လြဲသြားသလို...မရေလာက္ဘူးထင္ထားတာေတြလဲ....
ရလာတတ္တာဘဲေလ...

ပိုက္ဆံရွာတဲ႔အခါပိုေတာင္ဆိုးပါတယ္...လူဆိုတာမ်ိဳးကလဲ....ေလာဘသားေတြေလ...ကိုယ္ခ်မ္းသာဖို႔အေရး
သူမ်ားအတြက္ငဲ့ကြက္တဲ႔..သူေတြမွမဟုတ္တာ....မိဘအတြက္..သားသမီးအတြက္..ဇနီးမယားအတြက္..
ရွာလိုက္ေဖြလိုက္ရတာေတြ...ေနာက္ဆံုးကိုယ္ေပ်ာ္ဖို႕အတြက္လဲပါတာေပါ့ေနာ္...ဒါေတြကမေသခင္စပ္ၾကား
ေလးမွာရုန္းကန္ေနရတာေတြေလ...ဘ၀ဆိုတာႀကီးအတြက္ေပါ့...ေသလဲသြားေရာ..လက္နွစ္ဘက္ေျခနွစ္ဘက္
ဆန္႔ဆန္႔ႀကီးျဖစ္ၿပီးေသသြားတာေလ..ကဲ....တသက္လံုးရွာခဲ႔သမွ်ေတြပါသြားလား....ဘာမွယူသြားလို႔မွမရတာ
ကိုယ္ရွာခဲ႔တာေတြအျပင္ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာအျပင္....ကို္ယ္ခ်စ္တဲ႔ခင္တဲ႔သူေတြပါထားခဲ႔ရေသးတာ...ေသတာ
အေဖၚေခၚလို႔မွမရတာ....ေနာက္ဆံုးေတာ႕လဲ...ဘာမွမဟုတ္သလိုနဲ႔ၿပီးဆံုးသြားတာပါဘဲ...မေသခင္ရွင္သန္
ေနတဲ႔စပ္ၾကားမွာေတာ့....ပူေလာင္ခဲ႔ရတာေတြ...စိတ္ေမာခဲ႔ရတာေတြ...နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရတာေတြ...
၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာေတြ....ဒါေတြအားလံုးဟာ....အသက္မရွင္ေတာ့တဲ႔အခါ..ဘာမွမဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး...
ဘ၀တစ္ခုအဆံုးသတ္သြားပံုေလးက....တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလးပါဘဲ...

ဒါေၾကာင္႔ကြ်န္မထင္တာကေတာ႕...ဘ၀ဆိုတာႀကီးက..အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔...ဘာၿပီးရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ
ၾကိဳတင္မွန္းဆလို႔မရနိုင္တဲ႔...အရာတစ္ခုပါဘဲ....တစ္ခါတစ္ေလ..အေျပာင္းအလဲသိပ္ျမန္လြန္းလို႔...ဘာမွျပင္ဆင္
ခ်ိ္န္ေတာင္မရလိုက္တာမ်ိဳးေတြလဲျဖစ္တတ္ပါတယ္...လက္မခံခ်င္ဘဲလက္ခံလိုက္ရသလိုေပါ့....ဘ၀ထဲမွာရုန္းကန္
လႈပ္ရွားေနရတဲ႔..အခ်ိန္ေတြကေတာ႕.....ရိုလာကိုစတာစီးေနရသလိုပါဘဲ...နိမ့္သြားလိုက္...ျမင္႔သြားလိုက္...
ရင္ထဲမွာလွပ္ခနဲလွပ္ခနဲ..ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေပါ့...ရိုလာကိုစတာလဲ...ရပ္သြားေရာ....လွပ္ခနဲလွပ္ခနဲျဖစ္သြားတာေတြ
ဟာဘာမွမဟုတ္ေတာ႕သလိုဘဲေလ....အဆံုးသတ္သြားၿပီေလ.....အရာအားလံုးကၿပီးဆံုးသြားေတာ႕လဲ.....
သိပ္မထူးျခားသလိုပါဘဲ...ကိုယ့္ဘ၀အေၾကာင္းကို....ကိုယ္ဘယ္လိုေဆးခ်ယ္ခဲ႔သလဲ...အဲဒီပံုရိပ္ေလးဘဲက်န္ခဲ႔တာပါ..

တစ္ခ်ိဳ႕ပံုရိပ္ေလးေတြကသိပ္ကိုလွပါတယ္..တစ္ခ်ိဳ႕ပံုရိပ္ေတြကေတာ႕..နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႔ျပည္႔ေနတတ္တယ္..
တစ္ခ်္ိဳ႕ပံုရိပ္ေလးေတြကေတာ႔ေလ....သိပ္ကိုၾကည္နူးဖို႔ေကာင္းတယ္..တစ္ခ်ိဳ႕ပံုရိပ္ေတြက..အရမ္းျဖဴစင္ပါတယ္..
အျဖဴထည္ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္လိုပါဘဲ...တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလက်ေတာ႕လဲ..ေဆးခ်ယ္တာကာလာေတြမ်ားသြားတယ္ထင္ပါ႕..
မလွဘူးေပါ႕ေနာ္...ကိုယ့္ဘ၀ကို..ဘယ္လိုေဆးခ်ယ္ထားခဲ႔လဲဆိုတာ..ကိုယ္ကအကဲျဖတ္ရတာမဟုတ္ပါဘူး...
က်န္ခဲ႕တဲ႔သူေတြက...ေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ၾကတာပါ....ဒါေၾကာင္႕ကြ်န္မေလ..ေလာကႀကီးထဲမွာမရွိေတာ႕တဲ႔...
တစ္ေန႔မွာ..ကြ်န္မေရးခ်ယ္ခဲ႔တဲ႔ကြ်န္မဘ၀..ပန္းခ်ီကားကို..လူေတြကဘယ္လိုေ၀ဖန္မလဲ..အရမ္းသိခ်င္မိတယ္..
ဒါေပမဲ႔ကြ်န္္မဘယ္ေတာ႕မွ..သိနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး....

(6.2.2010 2း40 AM )
(ခံစားမိတာေလးပါ.....)

my songs..

Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com

စစ္နဲ႕ဂီတ

ရုပ္ရွင္ေတြ video ေတြ မၾကည္႔ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ...ဒီညမွTHE PIANIST
ဆိုတဲ႔ဇာတ္္ကားေလးၾကည္႔မိတယ္...စစ္အတြင္းကဂ်ဴးလူမ်ိဳးစႏၵယားဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကိုရိုက္ျပထားတာပါ....
Waldyslaw Szpilman..ဆိုတဲ႔..စာအုပ္ကို..ဒါရိုက္တာ Roman POlanski က2002ခုနွစ္မွာရိုက္ခဲ႔တာပါ...
နဲနဲေတာင္ၾကာေနပါၿပီ...
Szpilman..ေနရာမွာ..(Adrien Brody)ကသရုပ္ေဆာင္ပါတယ္....
ဂ်ာမန္စစ္ဗိုလ္..Hosenfeld ေနရာမွာ...(Thomas Kretschmann)ကသရုပ္ေဆာင္ပါတယ္..



လြန္ခဲ႔နွစ္ေပါင္း၇၀ေလာက္ကျဖစ္ခဲ႔တဲ႔.....စစ္ပြဲႀကီးအေၾကာင္းကို....ရုပ္ရွင္ေတြvideoေတြအမ်ားႀကီး....
ရိုက္ခဲ႔ၾကပါတယ္...လူေတြနွစ္သက္ခဲ႔တဲ႔....ဇာတ္လမ္းေတြလဲ...တစ္ပံုႀကီးပါဘဲ....ကြ်န္မကေတာ႕...ဒီည
ၾကည္႔မိတဲ႔...THE PIANISTကိုေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားမိတယ္.....
ဇာတ္လမ္းေလးကသိပ္မထူးျခားပါဘူး......စစ္အတြင္းမွာ...ပိုလန္နိုင္ငံက...
ဂ်ဴး-ပိုးလစ္ရွ္လူမ်ိဳး စႏၵယားဆရာ-Wladyslaw Szpilman ရဲ႕ဘ၀အေၾကာင္းကိုအေျခခံ
ရိုက္ထားတာပါ......စစ္စျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္ကေန...စစ္ပြဲႀကီးၿပီးဆံုးသြားတဲ႔အထိ.....Szpilman(AdrienBrody)
ကပိုလန္ၿမိဳ႕ထဲမွာဘဲ...ပုန္းေနခဲ႔တာပါ.....အခက္အခဲေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားကေန..သူ႕ဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးအတြက္
ေနရာမ်ိဳးစံုမွာ..ပုန္းေအာင္းေနခဲ႔တာေလ.....တစ္ေန႔ေတာ႕..သူပုန္းေနရာကေန..စားစရာထြက္ရွာတဲ႔အခ်ိန္မွာ....
ဂ်ာမန္အရာရွိ-Wilm Hosenfeld(Thomas Kretschmann)ကသူ႕ကိုေတြ႕သြားပါတယ္....
ဂ်ာမန္အရာရွိက..သူ႕ကိုဂ်ဴးမွန္းသိသြားေပမဲ႔.....မသတ္ခဲ႔ပါဘူး...Szpilmanကသူဟာစႏၵယားဆရာပါလို႔...
ေျပာလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ...တစ္ခုခုတီးျပပါဆိုၿပီး..သူ႕ကိုစႏၵယားတီးခိုင္းၿပီး..ထိုင္နားေထာင္ခဲ႔ပါတယ္..
ွSzpilman က...Chopin..ရဲ႕..သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုတီးျပခဲ႔ပါတယ္....
ေနာက္ေန႕ေတြမွာလဲ....ဂ်ာမန္အရာရွိ..Hosenfeldကတစ္ျခားဂ်ာမန္စစ္သားေတြမသိေအာင္....
Szpilmanအတြက္..စားစရာေတြလာေပးခဲ႔ပါတယ္...ေနာက္ဆံုးဂ်ာမန္ေတြ..ပိုလန္ၿမိဳ႕ထဲကေန...ဆုတ္ခြာေတာ႕
မယ္႔အခ်ိန္မွာ.....Hosenfeldက.....Szpilmanကိုလာနႈတ္ဆက္ၿပီး..
သူ႕ရဲ႕....စစ္ဗိုလ္ေတြ၀တ္တဲ႔....ေလာင္းကုတ္အေႏြးထည္ကိုေပးခဲ႔ပါတယ္.....
အဲဒီအခ်ိန္မွာ....Szpilmanကစစ္ၿပီးသြားရင္သူPolishRadioမွာစႏၵယားျပန္တီးမဲ႔....အေၾကာင္းေျပာခဲ႔သလို....
ံံHosenfeldကလဲ...Szpilmanစႏၵယားတီးတာကို.....သူနားေထာင္ပါ႕မယ္ဆိုတဲ႔ကတိေပးခဲ႔ပါတယ္.....
ဒါေပမဲ႔..သူတို႕နွစ္ေယာက္ကတိျပဳထားသလို...ျဖစ္မလာခဲ႔ပါဘူး....Russiaစစ္တပ္ေတြ၀င္လာတဲ႔အတြက္....
Szpilman..နဲ႔အတူပိုလန္နိုင္ငံက...ဂ်ာမန္ေတြလက္ေအာက္ကေန...လြတ္ေျမာက္သြားေပမဲ႔......
Hosenfeld...ကေတာ႕...Russia ေတြလက္ေအာက္မွာ...စစ္သံုပန္းျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္.....
စစ္ႀကီးလံုး၀ၿပီးဆံုးလို႔....Polishradioမွာ...Szpilmanတစ္ေယာက္စႏၵယားျပန္တီးခဲ႔ပါတယ္.....
Szpilman ကေတာ႔...သူေျပာခဲ႔တဲ႔အတိုင္း...လုပ္နိုင္ခဲ့ေပမဲ႔...Hosenfeld ကေတာ႕...
သူကတိေပးထားတဲ႔..အတိုင္းမလုပ္နိုင္ခဲ႔ပါဘူး....ကံၾကမၼာကလုပ္ဖို႔ခြင္႔မျပဳခဲ႔တာဆိုရင္ပိုမွန္မယ္လို႔..ကြ်န္မထင္မိတယ္..
Szpilman...တစ္ေယာက္..သူ႕သူငယ္ခ်င္းစီကတဆင္႕...Hosenfeldစစ္သံုပန္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ...
သိသိခ်င္းလိုက္ရွာခဲ႔ပါတယ္...ဒါေပမဲ႕...နာမည္ေတာင္မသိတဲ႕လူတစ္ေယာက္ကိုရွာဖို႔ဆိုတာ....မလြယ္လွပါဘူး...
သူေနာက္က်သြားတယ္ေလ.....သူ႕ကိုHosenfeldကကူညီခဲ႔ေပမဲ႔....သူကHosenfeldကို..ျပန္မကူညီနိုင္ခဲ႔ပါဘူး....
ဒီဇာတ္ကားေလးရဲ႕..ေနာက္ဆံုးခန္းက...Szpilmanတစ္ေယာက္...ခန္းမႀကီးတစ္ခုမွာ...စႏၵယားတီးေနတာနဲ႔...
အဆံုးသတ္ထားတာပါ..........

ဒါေပမဲ႔ေလ.....ကြ်န္မရဲ႕..စိတ္ထဲမွာ...Szpilman စႏၵယားတီးေနတဲ႔....ခန္းမထဲမွာ.........
Hosenfeld.....တစ္ေယာက္ရွိမေနတဲ႔အတြက္.....ဇာတ္လမ္းမဆံုးေသးသလိုခံစားမိပါတယ္.......
ွSzpilman.....စႏၵယားဆရာတစ္ေယာက္...အင္မတန္မွနူးညံတဲ႔...ဂီတကိုဖန္တီးရတဲ႕သူ......
ံHosenfeld....ဂ်ာမန္နာဇီစစ္ဗိုလ္....စစ္ပြဲမွာ...လူသတ္တဲ႔အလုပ္ကိုလုပ္ရတဲ႕သူ......
ဆန္႔က်င္ဘက္နွစ္ေယာက္ရဲ႕...ေတြ႕ဆံုျခင္းကအင္မတန္မွနူးညံခဲ႔ပါတယ္...သူတို႔နွစ္ေယာက္စေတြ႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ...
Hosenfeld က Szpilman ကိုတစ္ခုခုတီးျပပါဆိုၿပီး...စႏၵယားတီးခိုင္းခဲ႔တာေလ..
နႈတ္ဆက္တဲ႔အခါမွာလဲ...စစ္ၿပီးရင္စႏၵယားျပန္တီးမယ္လို႔ေျပာခဲ႔တဲ႔သူနဲ႔....သီခ်င္းသံေတြကိုနားေထာင္ပါ႕မယ္လို႔...
ကတိျပဳခဲ႔တဲ႔သူ......စစ္နဲ႔ဂီတ......
သူတို႕နွစ္ေယာက္ကဘယ္ေတာ႕မွထပ္မဆံုနိုင္ေတာ႕ပါဘူး....

(Szpilman continued to live in Warsaw and died in 2000, but that Hosenfeld died in 1952 in a Soviet prisoner-of-war camp.
ဒါေလးကေတာ႕..ကြ်န္မgoogel ကေနရွာထားတာေလးပါ......)

Szpilman ကေတာ႕...ပိုလန္မွာဘဲေနထိုင္ၿပီး..6th july 2000..မွာကြယ္လြန္သြားခဲ႔ပါတယ္...
Hosenfeldကေတာ႕..စစ္အက်ဥ္းသားဘ၀နဲ႔...ရုရွားစစ္အက်ဥ္းေထာင္တစ္ခုမွာ...1952..ကထဲက
ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ....

ခုဆိုရင္...သူတို႔နွစ္ေယာက္စလံုးေလာကႀကီးထဲမွာ...မရွိၾကေတာ႕ပါဘူး....
ဒါေပမဲ႔..ကြ်န္မရဲ႕...စိတ္ထဲမွာေတာ႕ေလ.....သူတို႔နွစ္ေယာက္ရွင္သန္ေနသလိုပါဘဲ...
Szpilman...ရဲ႕စႏၵယားသံေတြကို....Hosenfeld တစ္ေယာက္..ခုေလာက္ဆိုနားေထာင္ခြင္႔ရေနေလာက္ၿပီ
ထင္ပါတယ္ေနာ္....

(3.2.2010 3း30 AM )

အခ်စ္လံုး၀......မ၀င္ရ

အိပ္မရတဲ႕.....ညေတြမ်ားလြန္းလို႔
အိမ္မက္ဆိုတာ...
ဘာမွန္းေတာင္မသိေတာ႕ဘူး...
ခ်စ္တတ္ျခင္းေတြက.....ခါးသီးလြန္းလို႔
အခ်စ္ဆိုတာ....
တမာခါးလို႔ေတာင္အထင္မွားမိတယ္.....
ေမ့မရတဲ႔......သံေယာဇဥ္ေတြကိုျဖတ္ဖို႔
ဒါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ခဲ့တာ
ၾကာလွၿပီေပါ့...
ေနွာင္ႀကိဳး..ေနွာင္ႀကိဳး..
တစ္မ်ိဳးတိုးလို႔...
ခ်ည္ေႏွာင္တတ္တယ္တဲ႔...
ေျပာမယံုၾကံဳဖူးမွသိ..ဆိုတဲ႔အတိုင္းဘဲ
သူကခ်ည္တာလား...
ကိုယ္ကမျဖည္တာလား..
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး...နဲ႔
ခုေတာ့...ခါးေနတဲ႔
နွလံုးသားနဲ႔ဘဲ....
လြဲ.....လြဲ.....သြားတတ္တဲ႕
အခ်စ္ကို...
စိတ္နာလို႔...
ဆိုင္းဘုတ္တင္လိုက္တယ္...
အခ်စ္လံုး၀...မ၀င္ရ........။။။။။။။။


အဟိ....ဒါမ်ိဳးေလးေတြလဲ...ေရးလို႕ျဖစ္သားဘဲ း)
(1.2.2010 1:30 Am)