ေရးမိတဲ႔စာတစ္ေစာင္....

ေမမီေရ..မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္..ကြ်န္မသတိရေနပါတယ္ေမမီ႔ကို...
ကြ်န္မေမမီပံုေလးေတြၾကည္႔ရတယ္...ေမမီၾကည္႔ရတာ..အပူအပင္ကင္းတယ္ေနာ္.....ကြ်န္မလဲရန္ကုန္မွာေနတုန္းကေလ...
အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔ရတယ္..သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေက်ာင္းတက္...စာေမးပြဲေျဖၿပီးတာနဲ႕..ေခ်ာင္းသာသြားမလား..ဒီဇင္ဘာဆိုက်ိဳက္ထီးရိုး
ဘုရားသြားတာဘဲ...ခုေတာ႕ေလကြ်န္မစီမွာအေပ်ာ္ေတြဆိုတာမရွိေတာ႕သလိုဘဲေမမီရယ္...ေမမီ႔သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္မွာ
ရိုက္ထားတဲ႕ပံုေလးကလွတယ္...ကြ်န္မေလ...အဲဒီပံုေလးကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ေလ...ရန္ကုန္ကိုလြမ္းတယ္...ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္
ေမမီရယ္....ကြ်န္မေလအခုတေလာအရမ္းစိတ္ညစ္ရတယ္...ဒီေန႔လဲအလုပ္ထဲမွာကြ်န္မစိတ္ညစ္ခဲ႔ရတယ္..မေန႕ကကြ်န္မလုပ္တာမွား
သြားတဲ႕ကိစၥတခုပါ....ဒီေန႔စူဗာဗိုက္စာကလာရွာတယ္ကြ်န္မကို..ကြ်န္မမွားသြားတာကိုလာေျပာတယ္..GM..နဲ႕သြားေတြ႕ခိုင္းတယ္..
Gmနဲ႕စကားေျပာေနတဲ႕အခ်ိန္မွာကြ်န္မငိုခ်င္လိုက္တာအရမ္းဘဲေမမီရယ္...ကြ်န္မမွားသြားပါတယ္ဆိုၿပီး..သူမ်ားကိုမေတာင္းပန္ခ်င္ဘူး
ဒါေပမဲ႕...ဒီေန႔..ကြ်န္မေတာင္းပန္ခဲ႔ရတယ္...GMေရွ႕မွာလဲမငိုခ်င္ဘူးေမမီရယ္....ေတာ္ၾကာ..အမွားလုပ္ၿပီးကာမွ..ငိုတယ္ဆိုၿပီး
ထင္ခံရမွာလဲေၾကာက္တယ္....စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ႕ဘူး..က်ခ်င္တဲ႔မ်က္ရည္ကိုထိန္းရတာေတာ္ေတာ္ခက္တာဘဲေနာ္..
အိမ္ေရာက္မွ...ငိုမိတယ္..မွန္ထဲမွာကြ်န္မျပန္ၾကည္႔မိတယ္...ဆံပင္ဖရိုဖရဲနဲ႕...မ်က္ရည္ေတြနဲ႕...အရာရာကိုစိတ္ပ်က္ေနတဲ႕....
မိန္းမတေယာက္ကိုျပန္ေတြ႕ေနရတယ္ေမမီ.....ကြ်န္မဘာဆက္လုပ္သင္႔လဲဟင္....စိတ္ညစ္ေနတာတခုဘဲခံစားလို႔ရတယ္....
မွားသြားတဲ႔ကိစၥတခုကၿပီးသြားၿပီဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ႕ဘူး..ဒါေပမဲ႔ရင္ထဲမွာေတာ႕ေလ.........
ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲမသိေတာ႕ဘူး.....တခါမွကြ်န္မမမွားဖူးဘူးေမမီ..အလုပ္ထဲမွာေပါ႕...ခုေတာ႕စိတ္ထဲမွာရွက္လဲရွက္တယ္..
ၿပီးေတာ႕အခုအလုပ္ကလံုး၀အမွားမခံဘူး....ေသခ်ာဂရုစိုက္ရတာ....သတိထားေနတဲ႕ၾကားကမွားသြားတယ္ကြာ..
ကြ်န္မအခုအရမ္းစိတ္ညစ္ေနတယ္ေမမီရယ္...ကြ်န္မေလ...အခုလက္ရွိေနရာကေနထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္..သိလား..
ဘယ္သူမွ..ကြ်န္မကိုမသိတဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုေပါ႕...အဲဒီေနရာမွာ...ကြ်န္မခ်စ္တဲ႕သူေတြမုန္းတဲ႕သူေတြဘယ္သူမွမရွိေစခ်င္ဘူး
ကြ်န္မနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ဘာဆိုဘာမွမရွိတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုေပါ႕ေလ...ကြ်န္မအတြက္..ပကတိအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ေနရာေလးေပါ႕ေလ...
ကြ်န္မလက္ရွိဘ၀ကေနထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္..ကြ်န္မဘ၀ကေလ...ေပးဆပ္ျခင္းေတြႀကီးဘဲေမမီရယ္....
ကြ်န္မျပန္ရတယ္ဆိုတာဘာဆိုဘာမွမရွိသေလာက္ပါဘဲ...ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ..ကြ်န္မလိုခ်င္တာေတြမရခဲ႔တာေတြအမ်ားႀကီးဘဲ...
လိုခ်င္ရဲ႕သားနဲ႔..မရနိုင္ဘူးဆိုတာသိေနလို႕...မလိုခ်င္ပါဘူးဆိုၿပီးကိုယ္႕ကိုကိုယ္ျပန္ညာခဲ႔ရတာေတြရွိတယ္....
ျမိဳသိပ္ရတာေတြမ်ားလြန္းလို႔....ကြ်န္မဘယ္ေလာက္ဘဲလိုခ်င္အရာျဖစ္ေနပါေစ..စြန္႕လႊတ္လိုက္ရဖို႕လဲ၀န္မေလးေတာ႕ဘူးေလ..
အဆင္မေျပတာေတြမ်ားလြန္းေတာ႕လဲ.....နွလံုးသားကတခါတေလ...ခံစားမႈ႕ေတာင္မရွိေတာ႕သလိုဘဲ.....
အိိမ္မွာလဲေနရတာကမေပ်ာ္ဘူးေမမီရယ္...ကြ်န္မအလုပ္ကျပန္လာရင္ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာဘဲေနတယ္...ဒါမွမဟုတ္အိပ္ခန္းထဲမွာဘဲ
၀င္အိပ္ေနတယ္...တအိမ္လံုးမွာကြ်န္မအတြက္ေနစရာကနွစ္ေနရာဘဲရွိတာေလ...ေမမီ႕ဘ၀ေလးကိုကြ်န္မအားက်တယ္...
ကိုယ္႕စိတ္ကိုကိုယ္ပိုင္တယ္.....သြားခ်င္တဲ႕ေနရာ...သြားလို႔ရတယ္...လုပ္ခ်င္တာမွန္သမွ်သူမ်ားမ်က္နွာၾကည္႔ေနစရာမလိုဘူး...
အခ်ိန္ေတြအကုန္လံုးကိုကိုယ္တေယာက္ဘဲပိုင္တယ္..ကြ်န္မေလ...လကုန္ရင္လခထုတ္လို႔ရလာမဲ႕ပိုက္ဆံေတြလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး
ကြ်န္မခံစားရသမွ်ကိုမွ်ေ၀ခံစားေပးမဲ႕...သူတေယာက္မွမရွိတဲ႕ဘ၀ကိုလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး...မိသားစုဆိုတာလဲမလိုခ်င္ေတာ႕ဘူး
ကြ်န္မအခုလိုခ်င္တာ.....ဘယ္သူမွကြ်န္မကိုမသိတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုမွာ....သြားေနခ်င္တယ္.....

ကြ်န္မတေယာက္ထဲ...အေနွာင္အဖြဲ႕ေတြမရွိဘဲ...အခ်ိန္ဆိုတဲ႔ကန္႔သတ္တဲ႕အရာမရွိဘဲ....

အရာရာကြ်န္မတေယာက္ထဲပိုင္တဲ႕...ေနရာေလးတစ္ခုမွာသြားေနခ်င္တယ္ေမမီရယ္...

အဲဒီေနရာေလးတစ္ခုကို....ကြ်န္မတစ္ေန႕မွာရွာေတြ႕မွာပါေနာ္.......။။

သတိရလွ်က္......Br....၊။


( 3း20 Am - 28.2.2010)