.....

မေရရာတဲ့ေလာကႀကီးထဲ

အေရရာအသခ်ာဆံုးက..

ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲတာပါဘဲ...

အသက္ျပင္းျပင္းရူေနတတ္တဲ့

ေနမင္းေတာင္

အခုတေလာသက္ျပင္းေတြ

ခဏခဏခ်ေနတယ္...

ေလတိုးသံသဲ့သဲ့ေလးၾကား

တရွပ္ရွပ္နဲ႕လြင့္ပါလာတဲ့

သစ္ရြက္ေျခာက္တရြက္ရဲ႕

ေၾကြလြင့္သြားပံုေလးက

သံေဝဂ...ရစရာေလးဘဲ

တေယာက္နဲ႕တေယာက္

လိမ္..ညာ...လွည့္ဖ်ား..မွ

ေနရာေကာင္းတစ္ခုရတဲ့

ေလာကႀကီးထဲ

ငါလည္း...

အျဖဴေရာင္မဟုတ္ေတာ့တာ

ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ

ေန႕တိုင္း..ညတိုင္း

မုသားေတြကိုဝါးမ်ိဳ

မဟုတ္တန္းတရားေတြဆိုလို႕

ဒီစကားလံုးအက္ဆစ္ေတြက

ျပန္တိုက္စားေနတာၾကာၿပီ

ေအာ္...

ရက္ေတြ..လေတြ..နွစ္ေတြ..

ကုန္တာလည္းျမန္လိုက္တာေနာ္..

သတိရမိလို႕..ကိုယ့္ကိုကိုယ္

ျပန္ငံုၾကည့္မိတယ္...

နွလံုးသားကစကာေပါက္ျဖစ္လို႕

အေရာင္ေတြက

ညစ္ထပ္ထပ္နဲ႕....

ရြံစရာေကာင္းလိုက္တာလား

သနားစရာေကာင္းတာလား...

ေသေသခ်ာခ်ာေတာင္မခြဲျခားနိုင္ေတာ့ဘူး..

ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့လို႕

ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ..မ်က္စိမွိတ္ပစ္လိုက္တယ္....။။။။

(30.1.2011..AM 1:38 )

(က်မဒီကဗ်ာကို..ေခါင္းစဥ္မစဥ္းစားတတ္ဘူး...

တကယ္လို႕စဥ္းစားမိတယ္ဆိုရင္ေအာက္မွာေရးခဲ့ေပးပါ )