22 December 2010

မနက္ဖန္တိုင္းကို...

Posted by blackroze at Wednesday, December 22, 2010
ခါးသက္သက္အရိပ္ေတြကေနလြတ္ေအာင္...
ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႕..ဘဝကတျဖည္းျဖည္း..
ေအးစက္ခါးသက္လာျပန္တယ္....
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ဆိုတာလိုက္ရွာေနရင္းနဲ႕
တေယာက္တည္းတျဖည္းျဖည္းအထီးက်န္လာတယ္...
ေႏြးေထြးမႈ႕ေနာက္လိုက္ရင္းနဲ႕
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြနဲ႕ေနသားက်လာတယ္..
တခါတခါကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္..
ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ..လို႕

အိမ္မက္လိုလို..ေပ်ာ္စရာေလးေတြဆုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႕
တညၿပီးတည..ျဖတ္သန္းလို႕
မနက္ေတြကိုေမ့ထားမိတယ္...
တခါတခါညေရာက္ခ်င္လြန္းလို႕..
ေန႕ေတြေတာင္မရွိေစခ်င္ေတာ့ဘူးေလ...
အိမ္မက္ဆိုတာနိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာေနေပမဲ့...
အိမ္မက္ေတြကိုမနိုးတမ္းမက္ဖို႕လည္း
သတိၱမရွိျပန္ဘူး.....
ငါ...ဘာကိုေၾကာက္ေနရတာလဲ....

ဘဝရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲ
ေသခ်ာမသိသလိုလို..သိသလိုလိုနဲ႕
ျဖတ္သန္းလာတာ..မွတ္တိုင္ေပါင္းေတာင္
မနည္းေတာ့ဘူးေလ...
မရင့္က်က္ေသးဘူးလား...ခံစားလြယ္ေနတုန္းဘဲလား
ဒီအရြယ္မွာဘာေတြပိုင္ဆိုင္ေနသင့္သလဲ...
ေငြလား...ေရႊေတြလား...နိုင္ငံျခားပိုက္ဆံေတြလား..
တိုက္ေတြလား...ကားလား...မိသားစုဘဝေလးတခုလား
ေႏြးေထြးမႈ႕ေပးမဲဲ့ရင္ခြင္တခုလား..ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ Baby ေလးေတြလား
တခါတခါကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္...
ငါ..ဘာကိုလိုအပ္ေနတာလဲ....

အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္လာရင္လူတိုင္းကခံစားလြယ္တယ္ဆိုဘဲ
ဒီအခ်စ္ဆိုတာႀကီးေၾကာင့္ဘဲခံစားလာရတာအရမ္းမ်ားေနၿပီ
နွလံုးသားကစကားေျပာတတ္၇င္ေျပာလိမ့္မယ္...
ထပ္မခ်စ္ပါနဲ႕ေတာ့လားဆိုၿပီးေတာ့...ေလ
မ်က္လံုးေတြကလည္းေျပာလိမ့္မယ္...
ထပ္မငိုပါရေစနဲ႕ေတာ့ဆိုၿပီးေပါ့..
တခါတခါျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ့..ခံစားခ်က္ေတြအရမ္းမ်ားေနျပန္ၿပီလား....

ၾကယ္ေၾကြတာျမင္ရင္ဆုေတာင္းပါတဲ့...
အဲဒီဆုေတာင္းျပည့္လိမ့္မယ္တဲ့...
ငယ္ငယ္ကခဏခဏဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္...
တခါတေလ..မ်က္ရည္ေတာင္က်လို႕ေပါ့
ရိုးရိုးဆုေတာင္းတာနဲ႕စာရင္မ်က္ရည္က်ၿပီး
ဆုေတာင္းေတာ့ဘုရားကမ်ားသနားၿပီး..
ဆုေတာင္းေတြျပည့္ေစမယ္ထင္လို႕...
ထင္သလိုျဖစ္မလာတဲ့အခါ.........
ဆုေတာင္းျခင္းဆုိတာေတြကို..စြန္႕လႊတ္လိုက္တယ္..
ဘယ္ေတာ့မွဆုမေတာင္းေတာ့ဘူး...
မေတာင္းဘဲျပည့္လာမဲ့ဆုမ်ိဳးဘဲလိုခ်င္မိေတာ့တယ္....
ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္...
ငါ..အတၱမ်ားႀကီးေနၿပီလား...

သီခ်င္းေတြနားေထာင္ရင္းနဲ႕ေဆာင္းဦးလႈိုင္ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းမ်ား...ဆိုတဲ့သီခ်င္းနားေထာင္မိရင္
" ဒီသီခ်င္းနားေထာင္မိတာနဲ႕နယ္ျမိဳ႕ကေလး(ဘားအံ)မွာက်န္ခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအရမ္းျပန္သတိရမိတယ္လို႕"
ေျပာဖူးတဲ့...သူကိုစူးစူးနစ္နစ္သတိရမိတယ္
တခါတေလရင္ဘတ္ထဲကေတာင္ေအာင့္လာသလိုလိုဘဲ....
တေယာက္တေနရာမဆံုနိုင္ေအာင္
ေဝးသြားလည္းျဖဴစင္စြာနဲ႕ခ်စ္ေနမယ္လို႕ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့
ကတိေတြ...ကိုျပန္သတိရမိတယ္...
မ်က္ရည္က်ခဲ့တဲ့ညေတြ...ျပံဳးရီခဲ့တဲ့ညေတြ...
ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကိုမေမာတမ္းမွာခဲ့ရတဲ့ညေတြ..
အခ်ိန္ေတြၾကာလာေပမဲ့လည္း...ေဟာင္းမသြားေသးပါလား
အဲလိုအခါမ်ိဳးဆိုကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြေအာင့္ေနလားမသိဘူးလို႕....

မိုးေတြအရမ္းရြာေနတဲ့အခါ..မိုးေရထဲထီးတေခ်ာင္းနဲ႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ...
ေဆာင္းတြင္းဘက္အရမ္းခ်မ္းေနတဲ့အခါ...
အေႏြးထည္တင္းတင္းဆြဲေစ့လို႕
လက္နွစ္ဘက္ကိုအေႏြးထည္အိတ္ထဲထည့္လို႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ..ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း
အားတင္းၿပီးအလုပ္သြား၇တဲ့အခါ....
ကိုယ့္ဘာသာၾကည့္ၿပီးျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ..ဘာအတြက္ေငြရွာေနရတာလဲလို႕.....


ီဒီလိုနဲ႕ဘဲေန႕ေတြရက္ေတြျဖတ္သန္းရင္း..ေန႕ေတြညေတြျဖတ္သန္းရင္းနဲ႕
စိတ္တိုင္းမက်တာေတြကိုေထြးပိုက္ရင္းနဲ႕...
အားငယ္တလွည့္..စိတ္ပ်က္တလွည့္..ေပ်ာ္တလွည့္ငိုတလွည့္နဲ႕
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ခရီးလည္းမိုင္ေတြမနည္းေတာ့ဘူး...
အမွတ္တရေတြသိမ္းဆည္းထားမိတဲ့...စာမ်က္နွာေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး
ရင္ထဲမွာရခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြလည္းမနညး္ေတာ့ဘူး...
တျဖည္းျဖည္းေအးစက္လာတဲ့ညေတြ..တိတ္ဆိတ္လာတဲ့ညေတြမွာတေယာက္တည္း
ရွင္သန္ေနထိုင္ရင္းနဲ႕...ခါးသက္သက္ခံစားမႈ႕ေတြကိုဘဲခံစားေနရင္းနဲ႕
မႈန္ဝါးဝါးအလင္းေရာင္တခုတေလမ်ားေတြ႕ေလမလား...
ခပ္ေႏြးေႏြးလက္ေလးတဘက္မ်ားေတြ႕ေလမလား
တီးတိုးစကားသံေလးမ်ားၾကားေလမလား...
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ...ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးလိုက္မိတယ္...
ငါ..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...
ငါဘာအတြက္ရွင္သန္ေနတာလဲ
ငါအခုလုပ္ေနတာေတြကဘယ္သူ႕အတြက္လဲ
ငါ..ဘာအတြက္ခံစားေနမိတာလဲ...
မဆံုးနိုင္တဲ့ေမးခြန္းေတြ..အထပ္ထပ္အခါခါ..ျပန္ေမးရင္းနဲ႕
မနက္ဖန္တိုင္းကိုမဲ့ျပံဳးျပံဳးရင္းနဲ႕..စိန္ေခၚပစ္လိုက္တယ္...

blackroze..
22.12.2010 AM 3:32

21 comments:

အုပ္ႀကီး on 22 December 2010 at 12:03 said...

ဘဝဆိုတာ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္လို ..
ေပၚတစ္ခါ ေပ်ာက္တစ္လွည့္ ....
အလြမ္းေတြကေတာ့ လက္လွမ္းမွီသေလာက္
ေလွ်ာက္ေျပးသြားေနတာပဲေလ ....

ေန၀သန္ on 22 December 2010 at 12:44 said...

တရားစာအုပ္ဖတ္ပါလို႕ အၾကံေပးလိုပါတယ္.. တခါတခါ ဒီလိုေတြ ေတြးေနမိတတ္တယ္... း)))

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ညိမ္းႏိုင္ on 22 December 2010 at 22:42 said...

အင္းးးကၽြန္ေတာ္လည္း မျကာခဏေတြးမိတယ္.....။ဒီလိုပါပဲဗ်ာ....ဘဝ ဆိုတာ
ျကီးက....။

ေမပယ္လ္ on 23 December 2010 at 00:04 said...

ဘားအံကုိ သတိရျပန္ျပီလား
မမေရ အရိပ္ခရီးလြန္ေနတယ္ေနာ္ ေရာက္တဲ့ေနရာက လာခဲ့တယ္

ေဆြေလးမြန္ said...

တစ္ေယာက္တည္းအားတင္း
တစ္ေယာက္တည္းေနၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းရင္ဆိုင္ရတဲ႕အခါ
.....
ငါ..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...
ငါဘာအတြက္ရွင္သန္ေနတာလဲ
ငါအခုလုပ္ေနတာေတြကဘယ္သူ႕အတြက္လဲ
ငါ..ဘာအတြက္ခံစားေနမိတာလဲ...
-----
အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ေန႕တစ္ရက္ကို ေက်ာ္ၿဖတ္သြားၿပန္တယ္ေလ...
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီလိုပဲ ဘ၀တူေတြရွိေနေသးတယ္လို႕ ေတြးရင္းအားတင္းပါ
သူငယ္ခ်င္း...

Anonymous said...

အဓိပၸာယ္ၿပည့္၀တဲ့ ကဗ်ာရွည္ေလးတစ္ပုဒ္ပါဘဲရို ့စ္ေရ

ဘဝရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲ
ေသခ်ာမသိသလိုလို..သိသလိုလိုနဲ႕
ျဖတ္သန္းလာတာ..မွတ္တိုင္ေပါင္းေတာင္
မနည္းေတာ့ဘူးေလ...

အဲဒါေလးကေတာ့ အမွန္ဆံုးဘဲ :D

ခင္မင္လ်က္ မိုးစက္အိမ္

လသာည on 23 December 2010 at 09:35 said...

ညေလး...
အေတြးစာသားေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေလးကို သေဘာက်သြားတယ္
ေအာက္ဆံုးက စာသားေလးကို အၾကိဳက္ဆံုး..
မနက္ျဖန္ကို စိန္ေခၚမယ္တဲ့လား..☆။
Good luck..!

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး on 23 December 2010 at 21:53 said...

ဒီလိုနဲ႕ပဲ...
တရက္ၿပီး တရက္..
အခ်ိန္ေတြကို ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္း...

ျမစ္က်ဳိးအင္း on 24 December 2010 at 05:10 said...

ရည္ရြယ္သလို မျဖစ္လာေပမယ့္ ေန႔သစ္တိုင္းအတြက္ အားအင္ေတာ့ ရိွေနမွျဖစ္မယ္။ မလိုခ်င္ မၾကံဳခ်င္လည္း စိန္ေခၚရင္ဆိုင္ရမွာပဲ မဟုတ္လား။

demonhalo on 24 December 2010 at 06:44 said...

သူေတာင္သိေသးမွ ေတာ့ .သားလဲ သိေသးဝူးေနာ္ . :P

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) on 24 December 2010 at 07:45 said...

ညီမေလး
စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မဲ႔အေတြးေတြနဲ႕ ေလာကၾကီးကို စိန္ေခၚႏိုင္ပါေစ..
က်န္းမာေရးလည္း ဂရုစိုက္ဦး...
ခရစၥမတ္နဲ႕ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစေနာ္..

Bravo on 26 December 2010 at 14:24 said...

မိုးေတြအရမ္းရြာေနတဲ့အခါ..မိုးေရထဲထီးတေခ်ာင္းနဲ႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ...
ေဆာင္းတြင္းဘက္အရမ္းခ်မ္းေနတဲ့အခါ...
အေႏြးထည္တင္းတင္းဆြဲေစ့လို႕
လက္နွစ္ဘက္ကိုအေႏြးထည္အိတ္ထဲထည့္လို႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ..ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း
အားတင္းၿပီးအလုပ္သြား၇တဲ့အခါ....



ဘာလိုေနသလဲ ဆိုေတာ႔
ခံယူခ်က္အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါသည္

ေပါ့ဆိမ့္ on 26 December 2010 at 22:00 said...

အင္း... ဒီလိုပါပဲ လူတိုင္းဒီလို ပံုစံေလးေတြ ခံစားတတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္လက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံုေပၚမူတည္ၿပီး ပံုစံေလး ကြဲသြားတာပဲရွိပါတယ္။ ဘ၀ကို စိတ္က ဦေဆာင္ေနတာကို သတိထားမိလိုက္ရင္ စိတ္လြမ္းမႈဒဏ္က လြတ္ကင္းသြားႏိုင္ပါတယ္ေလ...
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေပါ့ဆိမ့္ (ဆင္တဲကေဖး)

စိတ္၏ေၿဖရာ on 29 December 2010 at 04:40 said...

အဓိပါယ္ရွိတဲ့မနက္ဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကိုခ်စ္တဲ့သူနဲ့အတူ
ေက်ာ္ၿဖတ္ႏိုင္ပါေစညီမေရ။

blackroze said...

ေက်းဇူးတင္ပါ..မေရ...
ဘယ္ေတာ့မွေတာ့ဆုမေတာင္းဖူးဘူး
အမေပးခဲ့တဲ့ဒီဆုေလးေတာ့ျပည့္ခ်င္တယ္..

blackcoffee on 3 January 2011 at 21:00 said...

ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ သူငယ္ခ်င္းေရ... ျဖစ္လာသမွ် ၾကံဳ ့လာသမွ်ကို အလ်င္းသင့္သလို ျဖတ္သန္းႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့... အတိတ္္ကို ျပန္ျပန္သြားတိုင္း နာက်င္ရရင္ ေမ့ထားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့...

ဖိုးၾကယ္ on 3 January 2011 at 23:09 said...

စိတ္တစ္ခုလံုးကို ခ်ျပထားတဲ့ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါပဲ roze ေရ....ေကာင္းတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ ႏွစ္သက္တယ္ :)

ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)

demonhalo on 21 January 2011 at 21:21 said...

very nice .. ဆက္လက္ေရးပါဦး .

သဒၶါလိႈင္း on 27 January 2011 at 20:38 said...

မနက္ဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကို အၿပံဳးနဲ႔ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာပါ.။ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔အတူေပါ့.။
ခင္မင္တဲ့
သဒၶါ

ညလင္းအိမ္ on 30 January 2011 at 15:25 said...

ေသခ်ာတာေတာ႔ ဘလက္ လိုအပ္ေနတာ မိသားစုပါဗ်ာ ...
မိသားစုဆိုတာ ေႏြးေထြးမႈ ေပးႏိုင္ဆံုး ရပ္၀န္းေလး တခုပါပဲ ...
ခ်စ္သူနဲ႔ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆိုင္ရျခင္းထက္ ခ်စ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကုိ ပုိင္ဆိုင္ ႏိုင္ပါေစဗ်ား ....။

khtoo said...

အစ္မ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြက အရမ္းလန္းတယ္ ဗ်ာ...
အရမ္းေကာင္းလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးကိုပါ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္...
ဒီ့ထက္ပိုျပီး ေရးနိုင္ပါေစဗ်ာ...

Post a Comment

အဆင္ေျပသလိုသာ ေဝဖန္ခဲ့ပါေနာ္..

 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei