မနက္ဖန္တိုင္းကို...

ခါးသက္သက္အရိပ္ေတြကေနလြတ္ေအာင္...
ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႕..ဘဝကတျဖည္းျဖည္း..
ေအးစက္ခါးသက္လာျပန္တယ္....
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ဆိုတာလိုက္ရွာေနရင္းနဲ႕
တေယာက္တည္းတျဖည္းျဖည္းအထီးက်န္လာတယ္...
ေႏြးေထြးမႈ႕ေနာက္လိုက္ရင္းနဲ႕
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြနဲ႕ေနသားက်လာတယ္..
တခါတခါကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးမိတယ္..
ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ..လို႕

အိမ္မက္လိုလို..ေပ်ာ္စရာေလးေတြဆုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႕
တညၿပီးတည..ျဖတ္သန္းလို႕
မနက္ေတြကိုေမ့ထားမိတယ္...
တခါတခါညေရာက္ခ်င္လြန္းလို႕..
ေန႕ေတြေတာင္မရွိေစခ်င္ေတာ့ဘူးေလ...
အိမ္မက္ဆိုတာနိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာေနေပမဲ့...
အိမ္မက္ေတြကိုမနိုးတမ္းမက္ဖို႕လည္း
သတိၱမရွိျပန္ဘူး.....
ငါ...ဘာကိုေၾကာက္ေနရတာလဲ....

ဘဝရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲ
ေသခ်ာမသိသလိုလို..သိသလိုလိုနဲ႕
ျဖတ္သန္းလာတာ..မွတ္တိုင္ေပါင္းေတာင္
မနည္းေတာ့ဘူးေလ...
မရင့္က်က္ေသးဘူးလား...ခံစားလြယ္ေနတုန္းဘဲလား
ဒီအရြယ္မွာဘာေတြပိုင္ဆိုင္ေနသင့္သလဲ...
ေငြလား...ေရႊေတြလား...နိုင္ငံျခားပိုက္ဆံေတြလား..
တိုက္ေတြလား...ကားလား...မိသားစုဘဝေလးတခုလား
ေႏြးေထြးမႈ႕ေပးမဲဲ့ရင္ခြင္တခုလား..ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ Baby ေလးေတြလား
တခါတခါကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္...
ငါ..ဘာကိုလိုအပ္ေနတာလဲ....

အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္လာရင္လူတိုင္းကခံစားလြယ္တယ္ဆိုဘဲ
ဒီအခ်စ္ဆိုတာႀကီးေၾကာင့္ဘဲခံစားလာရတာအရမ္းမ်ားေနၿပီ
နွလံုးသားကစကားေျပာတတ္၇င္ေျပာလိမ့္မယ္...
ထပ္မခ်စ္ပါနဲ႕ေတာ့လားဆိုၿပီးေတာ့...ေလ
မ်က္လံုးေတြကလည္းေျပာလိမ့္မယ္...
ထပ္မငိုပါရေစနဲ႕ေတာ့ဆိုၿပီးေပါ့..
တခါတခါျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ့..ခံစားခ်က္ေတြအရမ္းမ်ားေနျပန္ၿပီလား....

ၾကယ္ေၾကြတာျမင္ရင္ဆုေတာင္းပါတဲ့...
အဲဒီဆုေတာင္းျပည့္လိမ့္မယ္တဲ့...
ငယ္ငယ္ကခဏခဏဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္...
တခါတေလ..မ်က္ရည္ေတာင္က်လို႕ေပါ့
ရိုးရိုးဆုေတာင္းတာနဲ႕စာရင္မ်က္ရည္က်ၿပီး
ဆုေတာင္းေတာ့ဘုရားကမ်ားသနားၿပီး..
ဆုေတာင္းေတြျပည့္ေစမယ္ထင္လို႕...
ထင္သလိုျဖစ္မလာတဲ့အခါ.........
ဆုေတာင္းျခင္းဆုိတာေတြကို..စြန္႕လႊတ္လိုက္တယ္..
ဘယ္ေတာ့မွဆုမေတာင္းေတာ့ဘူး...
မေတာင္းဘဲျပည့္လာမဲ့ဆုမ်ိဳးဘဲလိုခ်င္မိေတာ့တယ္....
ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္...
ငါ..အတၱမ်ားႀကီးေနၿပီလား...

သီခ်င္းေတြနားေထာင္ရင္းနဲ႕ေဆာင္းဦးလႈိုင္ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္းမ်ား...ဆိုတဲ့သီခ်င္းနားေထာင္မိရင္
" ဒီသီခ်င္းနားေထာင္မိတာနဲ႕နယ္ျမိဳ႕ကေလး(ဘားအံ)မွာက်န္ခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအရမ္းျပန္သတိရမိတယ္လို႕"
ေျပာဖူးတဲ့...သူကိုစူးစူးနစ္နစ္သတိရမိတယ္
တခါတေလရင္ဘတ္ထဲကေတာင္ေအာင့္လာသလိုလိုဘဲ....
တေယာက္တေနရာမဆံုနိုင္ေအာင္
ေဝးသြားလည္းျဖဴစင္စြာနဲ႕ခ်စ္ေနမယ္လို႕ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့
ကတိေတြ...ကိုျပန္သတိရမိတယ္...
မ်က္ရည္က်ခဲ့တဲ့ညေတြ...ျပံဳးရီခဲ့တဲ့ညေတြ...
ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကိုမေမာတမ္းမွာခဲ့ရတဲ့ညေတြ..
အခ်ိန္ေတြၾကာလာေပမဲ့လည္း...ေဟာင္းမသြားေသးပါလား
အဲလိုအခါမ်ိဳးဆိုကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြေအာင့္ေနလားမသိဘူးလို႕....

မိုးေတြအရမ္းရြာေနတဲ့အခါ..မိုးေရထဲထီးတေခ်ာင္းနဲ႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ...
ေဆာင္းတြင္းဘက္အရမ္းခ်မ္းေနတဲ့အခါ...
အေႏြးထည္တင္းတင္းဆြဲေစ့လို႕
လက္နွစ္ဘက္ကိုအေႏြးထည္အိတ္ထဲထည့္လို႕
အလုပ္သြားရတဲ့အခါ..ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း
အားတင္းၿပီးအလုပ္သြား၇တဲ့အခါ....
ကိုယ့္ဘာသာၾကည့္ၿပီးျပန္ေမးမိျပန္တယ္..
ငါ..ဘာအတြက္ေငြရွာေနရတာလဲလို႕.....


ီဒီလိုနဲ႕ဘဲေန႕ေတြရက္ေတြျဖတ္သန္းရင္း..ေန႕ေတြညေတြျဖတ္သန္းရင္းနဲ႕
စိတ္တိုင္းမက်တာေတြကိုေထြးပိုက္ရင္းနဲ႕...
အားငယ္တလွည့္..စိတ္ပ်က္တလွည့္..ေပ်ာ္တလွည့္ငိုတလွည့္နဲ႕
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ခရီးလည္းမိုင္ေတြမနည္းေတာ့ဘူး...
အမွတ္တရေတြသိမ္းဆည္းထားမိတဲ့...စာမ်က္နွာေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး
ရင္ထဲမွာရခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြလည္းမနညး္ေတာ့ဘူး...
တျဖည္းျဖည္းေအးစက္လာတဲ့ညေတြ..တိတ္ဆိတ္လာတဲ့ညေတြမွာတေယာက္တည္း
ရွင္သန္ေနထိုင္ရင္းနဲ႕...ခါးသက္သက္ခံစားမႈ႕ေတြကိုဘဲခံစားေနရင္းနဲ႕
မႈန္ဝါးဝါးအလင္းေရာင္တခုတေလမ်ားေတြ႕ေလမလား...
ခပ္ေႏြးေႏြးလက္ေလးတဘက္မ်ားေတြ႕ေလမလား
တီးတိုးစကားသံေလးမ်ားၾကားေလမလား...
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ...ကိုယ့္ဘာသာျပန္ေမးလိုက္မိတယ္...
ငါ..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...
ငါဘာအတြက္ရွင္သန္ေနတာလဲ
ငါအခုလုပ္ေနတာေတြကဘယ္သူ႕အတြက္လဲ
ငါ..ဘာအတြက္ခံစားေနမိတာလဲ...
မဆံုးနိုင္တဲ့ေမးခြန္းေတြ..အထပ္ထပ္အခါခါ..ျပန္ေမးရင္းနဲ႕
မနက္ဖန္တိုင္းကိုမဲ့ျပံဳးျပံဳးရင္းနဲ႕..စိန္ေခၚပစ္လိုက္တယ္...

blackroze..
22.12.2010 AM 3:32