Give and Take

ဒီေခတ္ႀကီးကို  IT ေခတ္လို႕ေျပာၾကတယ္...လူတိုင္းလည္း I တလံုး ေဆာင္ၾကပါတယ္...အင္တာနက္ သံုးစြဲလို႕ရတဲ့ ဖုန္းတလံုးစီေဆာင္ၾကတာပါ ...
I phone ...I pad ...  အစရွိသျဖင့္ေပါ့ေလ... တတ္နိုင္ရင္ တတ္နိုင္သလို ဖုန္းတလံုး
Tablet အျပားကတခု ကိုင္ၾကပါတယ္...ေမသန္းနုေၾကာ္ျငာေပးခဲ့ဖူးတဲ့စကားနဲ႕ ေျပာၾကမယ္
ဆိုရင္ေတာ့ တလံုးကသၾကားလံုးေဆာ့ ဖို႕  တလံုးက facebook သံုးဖို႕ ဆိုပါေတာ့ ..ဖုန္းေျပာတယ္
ဆိုတာ သိပ္ကိုရွား သြားျပီလို႕ က်မေတာ့ ထင္တယ္..ဖုန္းေျပာဖို႕ အဲဒီဖုန္းေတြ ဝယ္တာမဟုတ္ပါဘူး..
အင္တာနက္သံုးလို႕ရေအာင္ အဲလိုဖုန္းေတြ ဝယ္သံုးၾကတာပါ..ေနာက္တခုက..ဖုန္းခေတြ ဖုန္းကဒ္ေတြကလည္းေစ်းၾကီးလာေတာ့  free call ရတဲ့  Viber တို႕ Line တို႕  Wechat တို ႕နဲ႕က ပိုအဆင္ေျပပါတာလည္းပါ..ပါတယ္......
အင္တာနက္ဖိုးေလး တလ600ေလာက္သြင္းရံုနဲ႕ တမာၻလံုးနဲ႕ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ဆက္သြယ္လို႕ရေနတာကိုးး....
အခ်ိန္ေပးနိုင္မယ္ ဆိုရင္ facebook ထဲက ခင္တဲ့ နိုင္ငံတကာက ေဘာ္ဒါ
ေဘာ္ဂြ်တ္ေတြနဲ႕  Hello  ..Hi  လုပ္ေနလို႕ရတယ္ေလ...
( က်မေျပာတဲ့အင္တာနက္ဖိုး 600 ဆိုတဲ့အထဲ က်မတို႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္မပါဘူးေနာ္..
က်မေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကိုေျပာတာပါ ..။။)

က်မတို႕ငယ္ငယ္ကဆို TV ဆိုတာ အိမ္တိုင္းမရွိပါဘူး...က်မ ေလးငါးနွစ္အရြယ္ေပါ့ ..TV ၾကည့္ခ်င္ရင္
TV ရွိတဲ့အိမ္မွာ သြားၾကည့္ရတယ္..ဒါမွမဟုတ္ရင္ တေယာက္ကို တမတ္ငါးမူးနဲ႕ Tv ကလာတဲ့ဇတ္လမ္း
ေတြျပတဲ့အိ္မ္မွာ သြားၾကည့္ရတယ္...အဲဒီတုန္းကေတာ့ အိမ္ကေပးတဲ့မုန္႕ဖိုးဆိုတာလည္း မုန္႕စား
ဖို႕ေလာက္ဘဲ ရတာဆိုေတာ့  မုန္႕စားလိုက္တဲ့ေန ႕ဆို Tv သြားမၾကည့္နိုင္ေတာ့ပါဘူး..အဲဒီေတာ့
က်မတို႕ကေလးတသိုက္က လမ္းေပၚမွာ ကစားနည္းေပါင္းစံုကစားၾကပါတယ္...
ေဆာ့မဲ့သူနည္းရင္ နည္းသလို တူတူပုန္းတမ္းတို႕ ၾကက္ေတာင္ အလွည့္နဲ႕ရိုက္တာတာတို႕
ကုလားမစည္းနင္းတာတို႕ေဆာ့ၾကတယ္...။။

ေဆာ့မဲ့ကေလးအင္အားမ်ားရင္ မ်ားသလို  စိန္ေျပးတမ္းတို႕  ခိုလိုက္တမ္း တို႕  ထုပ္ဆီးတိုးတန္းတို႕
ေခြးရူးလိုက္တမ္းတို႕  ကစားၾကတယ္...တလမ္းလံုးက ကေလးအသံေတြ အုန္းအုန္းကိုညံေနတာဘဲ
တခါတခါစိန္ေျပးတမ္းေဆာ့ေန၇င္းနဲ႕  ထီလိုက္ေ၇ာင္းတဲ့ စက္ဘီးေတြေရာက္လာရင္
အဂၤလိပ္သီခ်င္းသံတညံညံနဲ႕  ေဟမာေနဝင္း သီခ်င္းသံနဲ ႕  စိန္ေျပးတမ္း ေဆာ့ေနရာကေန
အုပ္စုလိုက္ထကၾကပါတယ္...ဖင္ကေလးလႈပ္ေခါင္းကေလးလႈပ္နဲ႕ေပါ့...( အဲဒီတုန္းက
အခုလို နာမည္ႀကီးထီဆိုင္ေတြလည္း မရွိသလို ကားနဲ႕လိုက္ေ၇ာင္းတာလည္း မရွိပါဘူး.. )။။

အားရေအာင္ေဆာ့ျပီးကာမွ ည9နာရီေလာက္ဆိုရင္  အိမ္ကမိဘေတြက နာမည္ေခၚျပီး
နင္အခုထိေဆာ့ေနတုန္းလား  ရိုက္ခံခ်င္ျပီထင္တယ္..အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ..အခုခ်က္ခ်င္းအိမ္ျပန္လာ
ေနာ္..မလာလို႕ကေတာ့  တုတ္ပါတခါထဲေကာက္ခဲ့ဆိုျပီး...ေအာ္သံၾကားမွ အလ်ိ ဳ လ်ိ ဳ အိမ္ျပန္
အိပ္ၾကတာပါ...အိမ္ေရာက္ေျခလက္ေဆး  ..စြတ္က်ပ္ အေဟာင္းေလးလည္းဝတ္...
အေမ ခင္းထားတဲ့ အိပ္ယာေလးထည့္ဝင္တိုးအိပ္ ေခါင္းအံုးနဲ႕ ေခါင္းနဲ႕ထိတာနဲ႕ ဘာမွကို
မသိေတာ့ပါဘူး...မနက္ အေမက ထေတာ့ ဆိုျပီး နိုးမွ နိုးတာပါ..ညသန္းေကာင္ သန္းေကာင္စာရင္း
လာစစ္တာတို႕  ညဘက္ႀကီး သူမ်ားအိမ္က လင္မယား ရန္ျဖစ္တာတို႕  ဘာဆိုဘာမွကို
မသိေတာ့တာပါ..။။

ေနာက္ေတာ့ ေခတ္မွီလာတယ္ေျပာရမွာေပါ့... လမ္းထဲမွာ အိမ္တိုင္းနီးပါး TV ရွိလာတယ္..ညညဆို
TV မွာ ည7 နာရီဆို သီခ်င္းလာတယ္..8နာရီဆို သတင္းစလာတယ္..အဲဒီေတာ့7နာရီကေန 8နာရီအထိ
က ဘယ္ကေလးမွ လမ္းေပၚမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး...အကုန္ TV ေရွ႕မွာပါ...အဲဒီတုန္းက နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ကလည္းအခုလို မႈိလုိေပါက္ မေနပါဘူး.. က်မမွတ္မိေသးတယ္.. နာမည္ႀကီးတာဆိုလို႕ အမ်ိဳ ဳးသမီး အဆိုေတာ္ထဲမွာ ေဟမာေနဝင္း  ေမဆြိ  ေကာ္နီ ေမခလာ  ....အမ်ိ ဳးသား အဆိုေတာ္ထဲမွာ  ကိုမႈိး  စိုးလြင္လြင္ ကိုင္ဇာ ခိုင္ထူး  Jညီညီ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္  သီခ်င္းေတြ
အလာမ်ားပါတယ္...  ။။

8နာရီထိုးသတင္းလာေတာ့မွ လမ္းေပၚျပန္ဆင္းလာျပီး ေဆာ့ၾကပါတယ္...
9နာရီသတင္းျပီးတာနဲ႕ အိမ္ေပၚျပန္တက္ ကုန္ၾကပါတယ္...
TV ဇတ္လမ္းၾကည့္ၾကတာပါ..မွတ္မိေနေသးတယ္..ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္း အျငိမ့္လာပါတယ္...မင္းသမီးကတခိုင္လံုးေရႊ(ေဒၚ) ေအးေအးျမင့္...လူရႊင္ေတာ္ေတြက ဦဧရာ
ဦးေက်ာ္ထူး ဦးဖိုးျဖဴ. ဦးကုသိုလ္  ဦးအရိုင္း...တို႕ပါ ...အဲလိုညဘက္ေတြ ဇတ္လမ္းေတြ အျငိမ့္ေတြ
ၾကည့္ၾကေတာ့ လမ္းထဲမွာ ေဆာ့တာနည္းသြားပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ေက်ာင္းပိတ္ရက္တို႕ မီးပ်က္တဲ့ညတို႕ ဆိုရင္ေတာ့ အရင္လိုေဆာ့ျမဲပါဘဲ..။။

အဲလိုနဲ႕ တျဖည္းျဖည္း ေခတ္မွီလာလိုက္တာ  TV ကေန Video ... VCD  .... DVD ေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့..ကေလးေတြလည္း လမ္းေပၚမွာေဆာ့တယ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး.....ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲ  က်မတို႕ေတြ ေမ်ာပါလာလိုက္တာ....အခုလို IT ဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးကို ေရာက္လာတဲ့ အထိပါဘဲ .... ကေလးဘဝတုန္းက က်မတို႕ ေဆာ့ခဲ့သလို အခုေခတ္ကေလးေတြ   မေဆာ့ဖူးၾကေတာ့ပါဘူး..။။

 ေျပာင္းလဲလာတဲ့ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ  ကေလးေတြညဘက္
လမ္းေပၚမွာ ေဆာ့ဖို႕ထက္ ကြန္ျပဴတာသံုးဖို႕  စေလာင္းၾကည့္ဖို႕  sky net ၾကည့္ဖို႕
ကိုးရီးယားကား ၾကည့္ဖို႕ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္.... ေႏြရာသီေက်ာင္း ပိတ္ရက္ေတြဆို က်မတို႕ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မိုးပ်ံေအာင္ ကစားရတဲ့ ကာလပါဘဲ...ကာတြန္းစာအုပ္ငွားဖတ္တယ္..
မိုးလင္းက ညေနထိ ထမင္းစားခ်ိန္ အိမ္ျပန္စားတာကလြဲျပီး က်န္တဲ့ အခ်ိန္တလမ္းလံုးက
ကေလးေတြ လမ္းေပၚမွာ အုန္းအုန္းထေအာင္ကို ေဆာ့တာပါ...ေန႕ခင္းပိုင္းေနပူတဲ့အခ်ိန္ဆို
ေတာက္ခံုေတာက္ၾကတယ္... သစ္ပင္ရိပ္မွာ ရုပ္ရွင္ဖြဲ႕ တမ္းကစားၾကတယ္..ပံုဆြဲျပိဳင္ၾကတယ္...
အခုေခတ္ကေလးေတြ ရုပ္ရွင္ဖြဲ႕တမ္း ဆိုတာဘယ္လိုကစား တယ္ဆိုတာ သိၾကေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး..။။

အခုေခတ္ကေလးေတြရဲ႕  ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုတာ  သင္တန္းအခ်ိန္ဇယား က် ဳဴ ရွင္အခ်ိန္ဇယား
ေတြနဲ႕ျပည့္နွက္ေနတဲ့ကာလႀကီးျဖစ္သြားပါတယ္... ဘာသင္တန္းျပီးရင္ ဘာသင္တန္းတက္မယ္..
ေနာက္တခုက ေတာ့  ေခတ္မွီလာတာနဲ႕ အမွ် ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ အေတြးအေခၚ ေတြလည္း
က်မတို႕ငယ္က နဲ႕မတူေတာ့ပါဘူး... အဲတာက တိုးတက္ေခတ္မွီလာတာလား...ဒါမွမဟုတ္ ကေလးက
ကေလးနဲ႕မတူေတာ့တာလား.. က်မ မေဝဖန္တတ္ပါဘူး..ငယ္ငယ္တုန္းက က်မတို႕စီမွာ မရွိတဲ့
စူးစမ္းမႈ႕ေတြ ထက္ျမက္မႈ႕ေတြ အခုေခတ္ကေလးေတြစီမွာ ၇ွိတယ္... က်မတို႕ ငယ္ကဆိုရင္ TV ေတာင္
အိမ္က လူႀကီးေတြ ဖြင့္ေပးမွ ၾကည့္ရတာပါ...အခုေခတ္ ကေလးေတြက ကြန္ျပဴတာေတာင္
ကိုယ့္ဘာကို ကလိျပီး အစံုသံုးတတ္ပါတယ္...နည္းပညာတိုးတက္တဲ့ေခတ္ျဖစ္လာေတာ့
ကြန္ျပဴတာဆိုတာကို မိုးပ်ံေနေအာင္ သံုးတတ္ၾကပါတယ္.... ဒါေပမဲ့ က်မတို႕ငယ္တုန္းက ရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေပါ့ပါ့းတဲ့ ကေလးပီသတဲ့ ကေလးဘဝကို အခုေခတ္ကေလးေတြမရခဲ့ၾကဘူး..

က်မတို႕ငယ္ငယ္တုန္းကရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေတြကို သူတို႕ေတြမရၾကေတာ့ပါဘူး..
လမ္းေပၚမွာေအာ္ဟစ္ ေျပးလြႊားျပီးကစားခဲ့တဲ့ လြတ္လြပ္ျခင္းမ်ိ ဳး ကို သူတို႕ေလးေတြ မရခဲ့ၾကဘူး..။။

သူတို႕ရတာက ဘာေတြလည္း..သူတို႕ မရတာကဘာေတြလည္း  ခ်ိန္ထိုးယွဥ္ၾကည့္ရင္
ဘယ္ဘက္က သာမယ္လို႕ ထင္ပါလည္း...အဲတာဟာတိုးတက္ေခတ္မွီ
လာတာလား...လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕ ကင္းေဝး သြားၾကတာလား.....က်မေသခ်ာမေျပာတတ္ပါဘူး..။။

က်မတို႕ေတြက ေခတ္မွီတဲ့ပစၥည္းေတြ သံုးခ်င္ၾကတယ္..ေခတ္မွီတိုးတက္တာကို သေဘာက်တယ္..
အဲလိုအတြက္ေၾကာင့္ နည္းပညာ ေတြေနာက္လိုက္တယ္...ပစၥည္းအသစ္အဆန္းေတြေနာက္
လိုက္တယ္...လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႕ က်မတို႕ေတြ သဘာဝရဲ႕ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးျခင္းေတြနဲ႕ ကင္းေဝးလာၾကတယ္...။။

ဘယ္ေနရာ မဆို အေကာင္းဆိုတာႀကီးဘဲ ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး...အဆိုးႀကီးဘဲလည္း မရွိပါဘူး..
ေကာင္းတာရွိသလိုု....ဆိုးတဲ့အေနအထားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္...ေပးလိုက္ရတာေတြ ၇ွိသလို
ယူခဲ့ရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္...က်မတို႕ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ခဲ့မိဘူးတဲ့
Aircon ခန္းထဲမွာ ကြန္ျပဴ ခလုတ္ တေတာက္ေတာက္ နဲ႕ နိုင္ငံတကာက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
အုပ္စုဖြဲ ဂိမ္းေဆာ့တာမိ် ဳ း ကို အခုေခတ္ကေလးေတြ ေဆာ့နိုင္ၾကတယ္...
က်မတုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အုပ္စုလိုက္စိန္ေျပးတန္း  ကစားရင္း ေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၾကတာမ်ိ ဳး
အခုကေလးေတြ စိတ္ကူးေတာင္ယဥ္ဖူးမယ္မထင္ပါဘူး....။။


အရင္က ဆိုရင္ အလုပ္သြားရင္းဘဲျဖစ္ေစ ..ခ၇ီးသြားရင္းနဲ႕ ျဖစ္ေစ  မိတ္ေဆြ ျဖစ္သြားၾကတဲ့သူေတြရွိပါတယ္..
အလုပ္သြားတိုင္း ကားမွတ္တိုင္မွာ အလုပ္ခ်ိန္ တူလို႕ ကားစီးဖို႕ ေစာင့္ေနတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္းဆံုေနၾက
မ်က္မွန္းတန္းမိလာရင္  ျပံဳ း ျပနႈတ္ဆက္ၾကရင္းကေန ခင္မင္ျပီး မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္.. .. ခရီးသြားရင္လည္း ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္္တဲ့သူနဲ႕ စကားေျပာဆိုၾကရင္းနဲ႕  အန္တီက ဘယ္က...သမီးက ဘယ္က .. မိတ္ဖြဲ႕ၾကရင္းနဲ႕  ခင္မင္ သြားတတ္
ၾကပါတယ္...။။

အခု လို I တလံုး ေဆာင္ၾကတဲ့ ေခတ္မွာ  ေတာ့ အလုပ္သြားဖို႕ အိမ္က ထြက္ ..ကားမွတ္တိုင္ ေရာက္
ရထားဘူတာေရာက္ ... အိတ္ထဲကဖုန္းကို ထုတ္... facebook ၾကည့္မယ္..Twitterၾကည့္မယ္.. New feed မွာ ဘာေတြတက္လည္း ၾကည့္မယ္..ဘယ္သူ status တင္လည္း  ၾကည့္မယ္.. ကိုယ့္status ဘယ္သူေကာမက္လာေရး လည္း ၾကည့္မယ္...Viber တို႕  Line တို႕ wechat တို႕ကေန ဘယ္သူ႕ sms
ဝင္လည္း စစ္မယ္.. Reply ျပန္မယ္... အဲတာနဲ႕ဘဲ ကိုယ္ဆင္းရမဲ့မွတ္တိုင္ေရာက္  ..ကားေပၚက ကမန္း
ကတန္းဆင္း...အလုပ္ခြင္ဝင္... အလုပ္ထဲမွာ  အား၇င္ အားသလို လစ္ရင္ လစ္သလို ဖုန္းကို တခါထုတ္ျပန္တယ္... ဟိုေနရာၾကည့္မယ္..ဒီေန၇ာၾကည့္မယ္..ဟိုဟာေ၇းမယ္..ဒီဟာေရးမယ္..
ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိေတာ့ဘူးလား..တခုက်န္ပါေသးတယ္...Crandy crush ေဆာ့တာပါ ... ။။

အဲတာနဲ႕ဘဲ ထမင္းစားခ်ိန္ေ၇ာက္  ...ဖုန္းကိုထုတ္ျပီး စားပြဲေပၚတင္ အင္တာနက္ သံုးျပန္တယ္..
ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေရာက္... မနက္ကလိုဘဲ အလုပ္ကထြက္ ကားမွတ္တိုင္လာ...ကားေစာင့္ရင္းဖုန္းထုတ္ၾကည့္ျပန္တယ္... ကားလာ  ..ကားေပၚတက္ ဖုန္းကေတာ့အၾကည့္ မပ်က္.... အိမ္ေရာက္
ကမန္းကတန္း ေရ ခ်ိဳ ဳ း  ..ထမင္းစား ..ျပီးတာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာ ေရွ ႕သြား ..အင္တာနက္ ကမာၻ ထဲ
တခါျပန္စီးေမ်ာ ျပန္တယ္.... ..မ်က္စိနွစ္လံုး ပိတ္ မအိပ္ခင္အထိ အိပ္ယာထဲ ဖုန္းေလးေတာ့ခဏ
ျဖစ္ျဖစ္ ထုတ္ၾကည့္မိေသးတာ..ဘယ္သူေတြ ဘာပို႕ေသးလည္း..ဘာေရးေသးလည္းဆိုတာကိုပါ..။။

တဦးတေယာက္ထဲ ကအဲလို ေနထိုင္တာလား  ဆိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး... ကား မွတ္တိုင္ ..ရထားဘူတာမွာ
လူတိုင္းကိုၾကည့္လိုက္ပါ... လူတိုင္းဖုန္းတလံုးစီကိုင္ျပီး  ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္သူမွ အာရံု မရွိ
ေတာ့ပါဘူး... အာရံု စုစည္းမႈ႕ ကဖုန္းစီမွာပါ.... က်မတို႕ေတြဟာ သဘာဝ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕
တျဖည္းျဖည္း ကင္းေဝးလာၾကတယ္..   က်မတိုရဲ႕ ခံစားမႈ႕ အားလံုးကို   ဖုန္းစီပို႕ထား သလို
ျဖစ္ေနၾကပါတယ္..လမ္းသြားရင္းနဲ႕ ဘယ္ေနရာ ဘာဆိုင္ အသစ္ဖြင့္လည္း ..မသိေတာ့ပါဘူး..
ကားျဖတ္ေနၾက တံတားေလးေတာင္ ေဆးသုတ္ထားပါလား ဆိုတာလည္း သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး..
ကိုယ္လာတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲရွိလည္းမၾကည့္မိေတာ့ပါဘူး..
ကိုယ္သြားေနက် အခ်ိန္ ဘယ္သူေတြနဲ႕ ဆံုတတ္လည္း သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး...  ။။

ဒီလိုေျပာင္းလဲလာတာေတြဟာ  တိုးတက္လာတာလား...လူသားဆန္တဲ့ ခံစားမႈ႕ေတြနဲ႕ ကင္းေဝး
လာတာလား...ေသခ်ာ ေဝဖန္စမ္းစစ္ဖို႕ေတာ့လိုပါတယ္...က်မေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ အစိုးရ က
ျပည္သူေတြအားလံုးကို သတိေပးလႈံေဆာ္ပါတယ္... လူတိုင္း ဖုနး္ကိုဘဲ ၾကည့္ျပီး ေခါင္းတခ်ိန္လံုး
ငံုေနတာကို ဆင္ျခင္ၾကဖို႕အတြက္ပါ ...။။ တိုးတက္မႈ႕ ေနာက္ကို လိုက္တယ္ဆိုတာ လက္ခံေပမဲ့
သဘာဝ အေနအထားနဲ႕  တအားႀကီး ေဝးကြာ သြားမွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ပါ.. ..။။

အခုလိုအေနအထားမွာလည္း  လူတိုင္းက ဖုန္းကိုသာအာရံုစိုက္ ျပီး ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို
အာရံုမထားၾကေတာ့တာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေနအထားတခုကို ေရာက္ေနပါတယ္..
လူႀကီး လူလတ္ လူငယ္... အားလံုးပါဘဲ..ရံုး မွာ ၾကည့္မလား..ကားမွတ္တိုင္မွာ ၾကည့္မလား..
ရထား ဘူတာမွာၾကည့္မလား.. ကုန္တိုက္မွာ ၾကည့္မလား... ေနရာတိုင္းမွာ ပါဘဲ...။။

က်န္းမာေရး ရူ႕ေထာင္ၾကည့္ရင္လည္း ဒီလိုအေနအထားဟာ..လူသားေတြအတြက္  မေကာင္းပါဘူး..
အင္တာနက္ လြယ္လြယ္ကူကူ သံုးစြဲ နိုင္မႈ႕ ေၾကာင့္  ေနရာအနွံအျပားက လူေတြနဲ႕ မိတ္ေဆြ ျဖစ္နုိင္တယ္
ဆိူုေပမဲ့...ကိုယ္ေတြ႕လိုက္တဲ့သူက  လူေကာင္းလား...လူလိမ္လား  ဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္...
မလိုလားအပ္တဲ့ လႈမႈ႕ေရးအရႈပ္အေထြးေတြ  ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ပါတယ္...။။

အဲဒီေတာ့ က်မတို႕ဟာ.. နည္းပညာတိုးတက္မႈ႕ကို ရရွိခံစားေနၾကတာလား...သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕
ကင္းကြာလာၾကတာလား.. ..က်မတို႕ရရွိလာတာနဲ႕  က်မတို႕ ျပန္ေပးလို္က္ရတာနဲ႕ ..တန္ဖိုးညီမွွ်ရဲ႕လား..
အေသအခ်ာ စဥ္းစားၾကဖို႕ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္... ဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေလးနဲ႕
ထိန္းသိမ္းတတ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ ...။။

Give and Take ဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္... အယူႀကီးဘဲ ရွိလို႕မရပါဘူး.. ျပန္ေပးရတာေတြလည္း
ရွိပါတယ္....တခုကိုလိုခ်င္ရင္ တခုကို ေပးလိုက္ရတာကေတာ့ ဓမၼာတာပါဘဲ.. ဒါေပမဲ့လည္း
ေပးတာနဲ႕ယူတာ မွ်ဖို႕ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္.... ဘယ္ေနရာမဆို ကန္႕ သတ္ခ်က္တခု ထားျပီး ဆင္ျခင္တတ္ၾကပါေစလို႕  ...ဆႏၵျပ ဳ လိုက္ပါရေစ....။။။။။။။။ ။။။။။။

ပစ္ပစ္
Am  3:10
26.6.2014