က်မရဲ႕ခံစားမႈ႕သံစဥ္....

က်မကိုဒီဘေလာ့ေလးျဖစ္ေအာင္စျပီးကူညီေပးခဲ့တဲ့သူကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက
CAS လို႕ေခၚၾကတဲ့...ေနညွိ..ဆိုတဲ့ဘေလာ့ဂါသူငယ္ခ်င္းပါ...ေခ်ာ့ကလက္ဆိုတဲ့ social-site တခုကေန
သူနဲ႕ခင္ခဲ့ပါတယ္....ေနာက္ေတာ့သူကက်မကဗ်ာေတြဝါသနာပါတယ္ဆိုတာသိလို႕..သူ႕ရဲ႕Bloglink ေလး
ေပးခဲ့ပါတယ္....အဲလိုလုပ္ခ်င္တယ္..ကူညီေပးပါဆိုျပီး..က်မသူ႕ကိုအကူအညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္...
အဲအခ်ိန္တုန္းကသူကရန္ကုန္မွာပါ...ရန္ကုန္Connectionကလည္းအားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းဘဲေလ...
တက္လိုက္က်လိုက္နဲ႕..အဲလိုဆိုးဝါးလွတဲ့connection ဆိုတာႀကီးနဲ႕ရန္ျဖစ္ျပီး...က်မတို႕နွစ္ေယာက္
ခံစားမႈ႕သံစဥ္ဆိုတဲ့..ဒီဘေလာ့ေလးကို..တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္.. အရင္ဆံုးျပသနာတက္တာကေတာ့
template ေရြးတာပါဘဲ..က်မႀကိဳက္တဲ့တန္းပလိတ္မွန္သမွ်အဆင္မေျပပါဘူး...သူ႕ရန္ကုန္ကြန္နက္ရွင္
မေကာင္းလို႕ေဒါင္းလုပ္အဆင္မေျပတာလည္းပါ..ပါတယ္...ေနာက္ေတာ့သူေဒါင္းလုပ္..လုပ္လို႕အဆင္ေျပတဲ့
တန္းပလိတ္ကိုဘဲေရြးျပီးထားလိုက္ပါတယ္..အဲဒီတန္းပလိတ္ေလးကေတာ့...ခံစားမႈ႕သံစဥ္ရဲ႕..
ပထမဆံုးေနာက္ခံBackground အညိဳေရာင္..တန္းပလိတ္ေလးပါဘဲ...ေနာက္ေတာ့ဘေလာ့တခုမွာရွိရမဲ့
C-box ..ေနာက္တျခားလိုတာေလးေတြ..သူကူညီျပီးလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္...သူလည္းတတ္နိုင္သေလာက္
က်မကိုကူညီျပီး..သူမသိတာေတြကိုတျခားသူေတြစီေမးျပီးကူညီေပးခဲ့ပါတယ္...
အဲဒါနဲ႕ဘဲတလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အခ်ိန္ယူျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့..ခံစားမႈ႕သံစဥ္ ....ဆိုတာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္....အဲဒီအတြက္...က်မဒီေနရာကေနေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါရေစ..
Cas ေရ...ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္..Thank u xoxo much ... း)

ေနာက္ထပ္က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့..က်မရဲ႕ခံစားမႈ႕သံစဥ္..ကိုလာၾကတဲ့သူမရွိပါဘူး...
လံုးဝကိုမရွိတာပါ..အခုလည္းအမ်ားႀကီးမရွိပါဘူး...ဒါေပမဲ့အခုအေနအထားကက်မကိုခံစားမႈ႕သံစဥ္ဆိုတာနဲ႕
တြဲစပ္ျပီး...blackroze..ဆိုျပီးခင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနပါျပီ..အရင္ကလံုးဝကိုမရွိတာပါ...
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကက်မအရမ္းကိုအားငယ္ခဲ့ပါတယ္...သူမ်ားဘေလာ့ေတြသြားၾကည့္ရင္ C-box ထဲမွာ
နႈတ္ဆက္သြားတာေတြ..ေကာ္မက္ေလးေတြေတြ႕တဲ့အခါက်မအရမ္းအားက်ခဲ့ပါတယ္....
သူမ်ားေတြအတြက္လြယ္ကူတာေတြကက်မအတြက္အျမဲတမ္းခက္ခဲပါတယ္...အဲဒါကငယ္ငယ္ကထဲကေန
အခုထိပါဘဲ..က်မလိုခ်င္တာကိုဘယ္ေတာ့မွအလြယ္တကူရခဲ့တယ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ပါဘဲ...
က်မစိတ္ဓါတ္မက်ဘဲအခ်ိန္ကိုေစာင့္ခဲ့ေပမဲ့လည္း...ဒီအတိုင္းကဒီအတိုင္းပါဘဲ..က်မဘေလာ့ေလး
တိတ္ဆိတ္ေနဆဲပါဘဲ....ေနာက္ဆံုးမွာက်မတခုခုကိုဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္...က်မအေဖက်မကိုငယ္ငယ္တုန္းက
ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္...သမီး..အရာတခုကိုမရနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္အဲဒါကိုစြန္႕လႊတ္လိုက္ဖို႕ဝန္မေလးရဘူး...
ဆိုတဲ့စကားပါ..အဲစကားအတိုင္း...ရယူဖို႕မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးလို႕သတ္မွတ္ျပီး...
စြန္႕လႊတ္လိုက္ဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္....က်မတေန႕cas နဲ႕အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ေတာ့ေျပာျပလိုက္ပါတယ္..
က်မဒီဘေလာ့လုပ္ထားတဲ့..blackroze.flower..ဆိုတဲ့အေကာင့္ကိုဘန္းလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီးေတာ့ပါ..
သူကမလုပ္ပါနဲ႕လို႕တားပါတယ္..လုပ္ျပီးတဲ့အရာတခုကိုမဖ်က္ဆီးဘဲ..ဆက္ႀကိဳးစားဖို႕ပါ..က်မအဲအခ်ိန္မွာ
ေတာ္ေတာ္လည္းစိတ္ပ်က္..အားငယ္ေနမိတာပါ...

ေနာက္ေတာ့က်မစဥ္းစားမိပါတယ္...က်မဘာအတြက္ဒီဘေလာ့လုပ္ျဖစ္တာလဲဆိုတာကိုေတြးမိပါတယ္..
က်မရင္ထဲမွာခံစားမိတာေတြကိုက်မဖြင့္ဟခ်င္လို႕စာမ်က္နွာတစ္ခုတည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ..
က်မအလုပ္မွာမြန္းၾကပ္လာတဲ့အခါ...မိသားစုကိစၥေတြနဲ႕စိတ္ညစ္လာတဲ့အခါ..
က်မအတြက္ခံစားမိတာေတြကိုရင္ဖြင့္လို႕ရတဲ့..ေနရာေလးတခုလိုခ်င္မိတာပါ...
ေျပာရရင္ေတာ့ခံစားမႈ႕သံစဥ္ဆိုတာ..က်မဘဝရဲ႕ပံုရိပ္ေတြကိုသိမ္းထားေပးတဲ့ေနရာေလးတခုလို႕
ဆိုလိုခ်င္ပါတယ္..ဒီဘေလာ့ေလးထဲမွာ..က်မဘဝထဲကတခ်ိဳ႕ေသာသူေတြကိုရည္ရြယ္ျပီး..
ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေတြရွိတယ္..က်မသတိရမိတဲ့ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေလးကိုရည္ရြယ္ျပီး
ေရးထားတာရွိတယ္..က်မစိတ္ထဲခံစားမိတာေလးေတြ...က်မေတြးမိတာေလးေတြ..က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ
အမ်ားႀကီးပါ...ဒီအထဲမွာက်မသိမ္းထားပါတယ္..က်မဘေလာ့သာေရးေနတာပါ..တကယ္ေတာ့တန္ဖိုး
ရွိတဲ့စာေတြကိုဖန္တီးျပီးေရးေနမိတာမဟုတ္ပါဘူး....က်မရိုးသားစြာဝန္ခံပါရေစ...
က်မရဲ႕ခံစားမႈ႕သံစဥ္ထဲမွာ....က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကလြဲလို႕တန္ဖိုးရွိတာေတြမရွိပါဘူး....
က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးေတြကိုဘဲလာဖတ္ေပးၾကတဲ့..က်မခင္မင္ရတဲ့မိတ္ေဆြေတြ..သူငယ္ခ်င္းေတြ
အကိုေတြအမေတြ..အားလံုးကို..ေက်းဇူးပါလို႕.....။။။။

က်မရဲ႕ဘေလာ့ေလးကိုပထမဦးဆံုးလာတဲ့သူကေတာ့...မႀကီးေခ်ာပါ....
က်မဘေလာ့ကိုdeleteလိုက္ဖို႕စဥ္းစားေနတုန္းမွာဘဲ...ကိုဏီကခင္တတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့
နႈတ္ဆက္စကားေလးနဲ႕ေရာက္လာခဲ့တဲ့..အကိုဏီလင္းညိဳ..ကိုဗညား...အမမိုးေငြ႕..
ေနာက္ေတာ့အားလံုးကမမကြန္လို႕ေခၚၾကတဲ့..အမခင္ဦးေမ.............။။။

က်မအလုပ္ကျပန္လို႕ဘေလာ့ေလးထဲဝင္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ..က်မရဲ႕C-boxေလးထဲမွာ..
နႈတ္ဆက္စကားေလးေတြေတြ႕လုိက္ရေတာ့...ေပ်ာ္သြားတဲ့အေပ်ာ္ဟာမ်က္ရည္က်မိတဲ့အထိပါဘဲ...
ေနာက္ေတာ့က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုေရးရင္းနဲ႕က်မစီကိုလာလည္ၾကတဲ့သူေတြရွိလာပါတယ္..
က်မဘေလာ့ေလးစီကိုလာလည္ၾကဖူးတဲ့သူအားလံုးကိုက်မေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....
(ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုျပီးနာမည္တပ္ျပီးတေယာက္ခ်င္းမေျပာေတာ့ဘူးေနာ္...)
အားလံုးကို XOXO THANK U ပါ

ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့..က်မကိုဘေလာ့နဲ႕ပတ္သက္ျပီးက်မမသိတာေတြကို..သင္ေပးခဲ့တဲ့
စိုးဧျပီရယ္မြန္..သီခ်င္းဆိုက္ရဲ႕ပိုင္ရွင္ကိုစိုးပါဘဲ...က်မမသိတာေတြကိုသူအမ်ားႀကီးေျပာျပသင္ေပးခဲ့ပါတယ္...
က်မအစကတန္းပလိတ္ေတာင္ကိုယ့္ဘာသာမေျပာင္းတတ္ပါဘူး...သူသင္ေပးလို႕သာေျပာင္းတတ္သြား
တာပါ...က်မကလည္းေတာ္ေတာ္ဒံုးေဝးပါတယ္..တခါတေလ..Left-clickနွိပ္ရမွာလား..
right-clickနွိပ္ရမွာလား..မသိပါဘူး...အဲလိုျဖစ္ပါမ်ားေတာ့...leftclick ဆိုရင္..လက္ညိႈး..rightclickဆိုရင္
လက္ခလယ္လို႕သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္..leftclickႏွိပ္ရမဲ့ဟာဆို..လက္ညိႈးကိုနွိပ္ေနာ္...
rightclickဆိုရင္လက္ခလယ္ကိုနွိပ္ေနာ္အမ..ဆိုျပီးသူအျမဲေျပာေလ့ရွိပါတယ္..
က်မဒီေနရာကေနေျပာလိုက္ပါရေစ...က်မ...ေက်းဇူး....အရမ္းတင္ပါတယ္ကိုစိုး....၊။။



က်မရဲ႕ခံစားမႈ႕သံစဥ္ကို...က်မဘယ္အခ်ိန္ထိေရးျဖစ္ေနမလဲက်မမသိပါဘူး...
လူဆိုတာကအခ်ိန္နွင့္အမွ်ေျပာင္းလဲသြားတတ္ၾကပါတယ္...ဘဝအေနအထားေတြလည္း
တသတ္မတ္တည္းမဟုတ္ဘဲနိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႕...ေျပာင္းလဲသြားတတ္ပါတယ္..
က်မကေတာ့က်မဘဝထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုက်မအခ်ိန္ေပးနိုင္သေလာက္အေနအထားအထိ
ေရးျဖစ္ေနမယ္ထင္ပါတယ္..က်မဒီဘေလာ့ေလးကိုဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း
တခ်ိန္ကက်မေရးခဲ့ဖူးတဲ့က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးေတြ..က်မရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြ...က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ
အားလံုးကိုက်မေမ့မသြားပါဘူး...အျမဲတမ္းရင္ထဲမွာအမွတ္တရရွိေနမွာပါ....
က်မအရင္ကေရးခဲ့ဖူးပါတယ္...တေန႕ေသာအိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆိုတာေလး..
အဲအထဲကအတိုင္းပါဘဲ..က်မကိုနႈတ္ဆက္ျပီးအိမ္ျပန္သြားၾကတဲ့သူေတြ...
မနႈတ္ဆက္ဘဲအိမ္ျပန္သြားၾကတဲ့သူေတြ...က်မနဲ႕ခင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြအားလံုးကို
ခံစားခ်က္ေလးေတြနဲ႕အတူတူသိမ္းထားမွာပါ.......

တကယ္ေတာ့ခံစားမႈ႕သံစဥ္ဆိုတာ...က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုဘဲက်မေရးေနမိတဲ့
ေနရာေလးတခုပါ..က်မရဲ႕ရင္ဖြင့္ရာေနရာေလးပါ...အျပင္မွာတကယ္လက္ေတြ႕မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့
ကိစၥေတြ..က်မဖြင့္ဟေပါက္ကြဲခြင့္မရွိတဲ့အလုပ္မွာျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ေဒါသေတြ..က်မရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ...
က်မရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ...က်မနာက်င္ခံစားခဲ့ဖူးတာေတြ..က်မရဲ႕ရင္ထဲကေနဖန္တီးလိုက္တဲ့
ကဗ်ာေလးေတြ......အားလံုးဟာက်မနွလံုးသားရဲ႕အစိတ္အပိုင္းေလးေတြပါ....။။။
ေနာက္ထပ္လည္းခံစားခ်က္ပါတဲ့ကဗ်ာေတြ..စာေတြအမ်ားႀကီးေရးခ်င္ပါေသးတယ္ေလ...။။။

Blackroze ....(26.6.2011---- AM4:20)

Today..

ဒီေန႕မနက္....
အိပ္ယာကမနုိးခင္ဖုန္းလာပါတယ္...အဲဖုန္းအသံေၾကာင့္ဘဲနိုးသြားတာပါ...
မိုးေတြရြာေနပါတယ္...ေစာင္ျပန္ျခံဳျပီးဆက္အိပ္ပါတယ္...

ဒီေန႕ေန႕လည္
မိုးေတြရြာေနဆဲပါ...အလုပ္ကိုထီးေဆာင္းျပီးသြားရတယ္..
အလုပ္မွာ coffee ... နွစ္ခြက္ေသာက္တယ္...
ထမင္းစားေတာ့သတ္သတ္လြတ္ဟင္းနဲ႕စားတယ္...

ဒီေန႕..ညေန

အလုပ္ကသူငယ္ခ်င္းကသူ3နွစ္တိတိတြဲလာတဲ့ခ်စ္သူကို ဖုန္းကေန message တေၾကာင္းဘဲ
ပို႕ျပီးျဖတ္လို္က္တဲ့အေၾကာင္းေသခ်ာေျပာျပတယ္...ဘာေၾကာင့္သူအဲလိုျဖတ္လိုက္ရတာလဲ
ဆိုတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုလဲ..ေသခ်ာေျပာျပတယ္...တကယ္ေတာ့မိန္းမေတြအေၾကာက္ဆံုးအရာက
အလိမ္ညာခံေနရမွာကိုပါဘဲ...မိန္းမေတြခြင့္မလႊတ္နိုင္ဆံုးကလဲ...ကိုယ့္ကိုအေရးမထားတာပါဘဲ..
က်မသူငယ္ခ်င္းဆံုးျဖတ္တာမွန္ပါတယ္...က်မသူ႕ကိုအားေပးနွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ပါတယ္...

ဒီေန႕..ည

အိမ္ျပန္တဲ့အထိမိုးရြာေနတုန္းပါဘဲ..မိုးရြာထဲအိမ္ျပန္လာရင္း..ဟိုရက္ပိုင္းေလးကမွ
အလုပ္ထြက္သြားတဲ့က်မသူငယ္ခ်င္းကိုသတိရမိပါတယ္..သူရန္ကုန္မွာအဆင္ေျပရဲ႕လား..
ေပ်ာ္နမလားဆိုျပီးေတာ့ပါ...က်မႀကိဳက္တဲ့မုန္႕ေတြကိုက်မအစား..စားခဲ့ပါလို႕မွာလိုက္ပါတယ္...
အဆင္ေျပရင္အြန္လိုင္းလာခဲ့ပါလို႕မွာလိုက္ပါတယ္...သူထိုင္ဝမ္ကို..ျပန္လာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း
က်မစီပထမဆံုးဖုန္းဆက္ဖို႕လည္း..မွာလိုက္ပါတယ္.....သူတကယ္လုပ္မလုပ္ေတာ့မသိပါဘူး...
က်မေတာ့သူ႕ကိုသတိရေနမိပါတယ္....ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေတြေတြးရင္းနဲ႕အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္..
အိမ္ေရာက္ေတာ့လား.....ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ေနာ္....အရင္ေန႕ေတြကအတိုင္းပါဘဲ....သိပ္မထူးျခားပါဘူး
ဒီလိုပါဘဲ..ဒီလိုပါဘဲ...ဒီလိုပါဘဲ..............
ေလာကႀကီးမွာအရာရာကိုစိတ္တိုင္းမက်တဲ့သူ...ဘယ္သူပါလဲဆိုရင္...က်မျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္..
က်မဒီညဘာကိုမွစိတ္တိုင္းမက်ဘူး....က်မတခုခုကိုေပါက္ကြဲပလိုက္ခ်င္တယ္....က်မရင္ထဲအရမ္းမြန္းက်ပ္
ေနတယ္...ဟိုးအရင္က...ရွင္သန္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးတဲ့....က်မဟာ...နူးညံတဲ့သူတေယာက္လား...
ဒါမွမဟုတ္....အရမ္းကိုနာက်င္မာေက်ာခဲ့သူလား...က်မကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး...

အခုလား.....

သီခ်င္းနားေထာင္ေနတယ္ေလ...စာေရးေနတယ္ေလ...ဘာသီခ်င္းလဲဆိုေတာ့...
L saize ရဲ႕....တိတ္တိတ္ေလးဘဲခ်စ္သြားမယ္...တဲ့..က်မကေတာ့တိတ္တိတ္ေလးမခ်စ္ခ်င္ပါဘူး
တေလာကလံုးသိသြားေအာင္..ဒါက်မအရမ္းခ်စ္ရတဲ့သူပါဆိုျပီး...ေၾကာ္ျငာလိုက္မွာ... :P

မနက္ဖန္အတြက္...
ဘာအစီအစဥ္မွမရွိပါဘူး...အဲ..ဒါေပမဲ့အလုပ္ေတာ့သြားရမွာပါ..က်မအလုပ္ကsat..sun မနားပါဘူး..
ၾကားရက္နားရတာပါ..တနွစ္မွာနွစ္ႀကိမ္ေတာ့sat..sun ..နားရက္နဲ႕ဆံုပါတယ္...

အခုေလာေလာဆယ္ျဖစ္ခ်င္ေနတာေလး....
က်မဂစ္တာတီးျပီးသီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္ခပ္တိုးတိုးဆိုခ်င္ပါတယ္...ရန္ကုန္မွာထားခဲ့တဲ့
က်မအခန္းထဲကဂစ္တာေလးကိုအရမ္းလြမ္းမိပါတယ္...အဲဒီဂစ္တာေလးကိုက်မ10တန္းေျဖျပီးတဲ့
နွစ္မွာမုန္႕ဖိုးစုျပီးဝယ္ခဲ့တာပါ...က်မဘဝရဲ႕သက္မဲ့ပစၥည္းေတြထဲမွာက်မအျမတ္နိုးဆံုးပါ.....

အခုလက္ရွိအလုပ္သင့္ဆံုးအရာ...
အိပ္ယာထဲသြားသင့္ေနပါျပီ...မနက္5း07 ရွိေနပါျပီ...ဆႏၵရွိလို႕သာစာေရးေနတာ
တကယ္ေတာ့မ်က္လံုးေတြကအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနပါျပီ...
မအိပ္ခင္ေတာ့သီခ်င္းေလးတပုဒ္ေလာက္ေတာ့နားေထာင္ပါရေစေနာ္..
Lလြန္းဝါရဲ႕....နွစ္ေယာက္တစ္အိမ္မက္......တဲ့ (@-@)

ဆံုဆည္းပါရေစ....

နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕မွာ...ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအတူတူလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္...
မနက္ေစာေစာထျပီး(သူ႕စီကေတာ့မနက္5နာရီေပါ့..က်မစီမွာေတာ့မနက္9နာရီ)
ဆြမ္းခ်က္..သစ္သီးပြဲျပင္...ေသာက္ေတာ္ေရလဲ...ဘုရားဆြမ္းတူတူကပ္ခဲ့တယ္..
ပရိတ္တူတူရြတ္ခဲ့ပါတယ္..ဘုရားစီမွာဆု....အတူတူေတာင္းခဲ့တယ္.....
ဒီေန႕မွာေတာင္းခဲ့တဲ့ဆုေတြအားလံုးျပည့္ခ်င္ပါတယ္...

သူ႕ဘုရားစင္ေလးပါ....




က်မအိမ္ကဘုရားစင္ေလးပါ...

4နာရီေလာက္အခ်ိန္ကြာေနတဲ့ေနရာေဒသနွစ္ခုျဖစ္ေပမဲ့
ဘုရားတူတူရွိခိုးနိုင္ဖို႕ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္...
ဘုရားရွိခိုးေပမဲ့ဆုမေတာင္းျဖစ္ခဲ့တာေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ....
ဒီေန႕ဆုေတာင္းခဲ့တယ္..
ေတာင္းတဲ့ဆုလည္းျပည့္ခ်င္ပါတယ္....

မဂၤလာရွိတဲ့နွစ္သစ္ကူးေလးမွာအားလံုးဘဲေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ....။။။။

17.4.2011 Pm 11:50

林義傑 (သို႕မဟုတ္) ေက်ာ္ထူး

林義傑 ဆိုတာက်မတို႕ အလုပ္ကကြန္ျပဴတာျပင္တဲ့ section ကပါ...သူ႕ကိုက်မတို႕ေတြက ျမန္မာလို
ေက်ာ္ထူးဆိုျပီး...နာမည္ေျပာင္ေပးထားပါတယ္... တကယ္လည္း ဟာသသရုပ္ေဆာင္ေက်ာ္ထူးနဲ႕
ခပ္ဆင္ဆင္တူပါတယ္...အသက္40ေက်ာ္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိပါလိမ့္မယ္...သူကကြန္ျပဴတာျပင္တဲ့section
ကလို႕သာေျပာတာပါ...တကယ္ေတာ့ကြန္ျပဴတာဘာမွမကြ်မ္းပါဘူူး...က်မတို႕အလုပ္ကIC ေတြကို စက္ေတြ
ကြန္ျပဴတာေတြနဲ႕ testing လုပ္ေပးရတာပါ..တခါတေလ..IC Test ေတြမွာ.error ေတြခဏခဏျပတတ္ပါတယ္....အဲဒါဆိုရင္က်မတို႕က..No bin 1 ဆိုျပီး complain တင္ေပး၇ပါတယ္...
သူတို႕ကြန္ျပဴတာsec ကလူေတြကကြန္ပလိန္းတက္လာရင္....ဘယ္ကြန္ျပဴတာနံပါတ္က..error တက္ေနတာလဲဆိုျပီး..လာျပင္ေပးရတာပါ..တခါတေလ..ကြန္ျပဴတာထဲမွာတင္သူတို႕လုပ္ေပးလို႕ရသြား
တာလဲရွိသလို...ကြန္ျပဴတာနဲ႕စက္နဲ႕Join ေပးတဲ့ေနရာမွာ..box ကိုဖြင့္ျပီးျပင္ရတာလဲရွိပါတယ္...
အဲလိုအခါမ်ိဳးဆိုရင္ေက်ာ္ထူးတို႕တိုင္ပတ္ေတာ့တာပါဘဲ...သူကမကြ်မ္းက်င္ဘူးေလ...ကြန္ျပဴတာလာျပင္ရင္
သူလုပ္တာကသံုးမ်ိဳးဘဲရွိပါတယ္..

ပထမတခုကစက္ရဲ႕ socket ကိုဖြင့္ခ်လိုက္ျပီး...IC ေလးကိုsocket ထဲမွာ
ထည့္ျပီး...ကြန္ျပဴတာကေန..အခ်က္အလက္ေတြကိုအေသးစိတ္ၾကည့္ျပီးဘာလုပ္၇မယ္ဆိုတာဆံုးျဖတ္တာပါ
(အဲလိုလုပ္တာကိုက်မတို႕စက္ၾကည့္ေပးရတဲ့..သူေတြကမႀကိဳက္ၾကပါဘူး..အဲလိုsocket ဖြင့္လိုက္ရင္
အဲဒီIC ေတြက..စာရင္းအေရအတြက္မကိုက္ေတာ့ပါဘူး...ဒါဆိုရင္..က်မတို႕အလုပ္ထဲမွာကေတာ့
အဲလိုျဖစ္တာကိုSPC fail တယ္လို႕သတ္မွတ္ပါတယ္...section မန္ေနဂ်ာကိုလက္မွတ္ထိုးခိုင္းရပါတယ္
မန္ေနဂ်ာကလဲအဲလိုျဖစ္တာကိုမႀကိဳက္ပါဘူး....ဘာေၾကာင့္ဆိုျပီးလက္မွတ္သြားထိုးခိုင္းတဲ့သူကိုရစ္ပါတယ္..)

သူျပင္တတ္တဲ့ဒုတိယနည္းကေတာ့...ကြန္ျပဴတာကိုKal တာပါ...ကြန္ျပဴတာကိုReflesh ေပးသလိုပါဘဲ
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာပါတယ္...အဲနည္းကလဲ..သိပ္မစြံပါဘူး...kal ျပီးေပမဲ့..ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းတာပါ..

တတိယနည္းကေတာ့ကြန္ျပဴတာနဲ႕စက္နဲ႕ Join ထားတဲ့ေနရာကBox ကိုဖြင့္ျပီး...DIB ကိုလဲေပးတာပါ...
IC ကိုအဲဒီ DIB ကဘဲစစ္ေပးတာပါ..သူကအဓိကအစိတ္အပိုင္းပါ...အဲဒါကိုလဲလိုက္ရင္တခါတေလ..
ေကာင္းသြားတတ္ေပမဲ့..တခါတေလက်ရင္..ဒီဟာေကာင္းသြားေပမဲ့..ေနာက္တမ်ိဳးကError ျပတတ္ပါတယ္..

သူကလဲအဲနညး္သံုးမ်ိဳးေအာက္ကေနျပင္လို႕ရရင္ရ..မရရင္...ဒါကIC ပရိုဂရမ္ရဲ႕ျပသနာဆိုျပီး..IC ပရိုဂရမ္အင္ဂ်င္နီယာကိုလႊဲခ်လိုက္ပါတယ္...

က်မတို႕စက္ၾကည့္ေပးရတဲ့သူေတြကလည္း..တခုခုဆိုရင္...ျပင္လို႕ေကာင္းသြားတာဘဲလိုခ်င္ၾကပါတယ္..
သူကလဲဘာမွကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္မရွိေတာ့....က်မတို႕MA section ကလူေတြတိုင္တာကိုခဏခဏခံရပါတယ္...တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း...အတိုင္အေတာမထူေပမဲ့..တခ်ိဳ႕က်ေတာ့
လည္းနဲနဲေလးမွအမွားမခံပါဘူး..တခုခုဆို...တိုင္ျပစ္လိုက္တာမ်ားပါတယ္...ေျပာရရင္..သူ႕ဆိုဘယ္သူမွ
အထင္မႀကီးမေလးစားၾကပါဘူး....သူ႕ပံုကလဲနဲနဲေလးမွအထင္ႀကီးစရာမရွိပါဘူး...လူပံုကကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း..
အဝတ္အစားကလဲမသပ္မရပ္...အဆိုးဆံုးကကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈ႕မရွိတာပါ....သူကသူ႕ကိုယ္သူမယံု
မွေတာ့သူမ်ားကေရာ..သူ႕ကိုယံုၾကည့္ပါေတာ့မလား...ကြန္ျပဴတာsectionကတျခား လူေတြဆိုရင္...က်မတို႕
ကြန္ပလိန္းတင္လိုက္ရင္...လာတာနဲ႕ဘာမွေတာင္ေမးမေနဘူး..သူတို႕ဘာသာသူတို႕ ENG menu ေအာက္ကေနျပင္သြားတာမ်ားပါတယ္...သူတို႕ကလုပ္ရင္းနဲ႕တခုခု Fail တယ္ဆိုရင္လည္းက်မတို႕MA ကလူေတြကဘာမွမေျပာရဲပါဘူး...မန္ေနဂ်ာကိုလက္မွတ္ေျပးထိုးခိုင္းလိုက္ရတာပါ....ဒါေပမဲ့
ေက်ာ္ထူးလာျပင္ရင္ေတာ့..MA ကလူေတြကေဘးနားကေနၾကည့္ျပီး..ပြစိပြစိလုပ္လိုက္...တခုခုfail တယ္ဆိုရင္..သူ႕ကိုအျပစ္ေျပာလို႕မဆံုးေတာ့ပါဘူး...သူကလဲဟိုနည္းသံုးမ်ိဳးကေနလြဲလို႕..တျခားနည္းနဲ႕
ျပင္တယ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ပါဘဲ....သူကို္ယ္တိုင္ကလဲမကြ်မ္းက်င္ေတာာ့...သူမ်ားေျပာစရာကိုျဖစ္ေန
ေတာ့တာပါဘဲေလ...သူ႕ကိုယ္သူလဲသိတယ္ထင္ပါရဲ႕..အျမဲတမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ေခါင္းငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႕
ဘယ္ေတာ့မွေမာ္ေမာ္ၾကြားၾကြားဆိုတာမရွိပါဘူး..သနားစရာလည္းေကာင္းပါရဲ႕ေလ.....

က်မတို႕သူငယ္ခ်င္း5ေယာက္ကေတာ့သူ႕ကိုသနားလို႕ဘယ္ေတာ့မွမတုိင္ပါဘူး....ကိုယ္တိုင္စရာ
မလိုေအာင္လည္းသူမ်ားေတြကတိုင္ထားတာပြေနတာဘဲေလ...ဟိုေန႕ကသူ..က်မၾကည့္ေပးရတဲ့
ကြန္ျပဴတာကိုလာျပင္ပါတယ္....ထံုးစံအတိုင္းေပါ့...သူ႕ရဲ႕နည္းသံုးခုထဲကပထမနည္းကိုသံုးမယ္တဲ့
socket ဖြင့္မယ္တဲ့...က်မအခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့..ည7နာရီေက်ာ္ေနပါျပီ...အလုပ္ဆင္းဖို႕
2နာရီေက်ာ္ေလာက္ဘဲလိုေတာ့တာပါ...သူလုပ္လို႕ေကာင္းသြားရင္ကိစၥမရွိပါဘူး...မေကာင္းခဲ့ရင္
တိုင္ပတ္သြားမဲ့သူကက်မပါဘဲ..အလုပ္ဆင္းခါနီးမွမန္ေနဂ်ာကိုလက္မွတ္သြားထိုင္းခိုင္းရင္...က်မကို
ရစ္လိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္း...က်မလဲအလုပ္ဆင္းခါနီးစိတ္ရႈပ္မခံခ်င္ပါဘူး...ဒါနဲ႕ socket မဖြင့္ဘဲတျခားနည္းနဲ႕
ႀကိဳးစားၾကည့္ပါလားဆိုေတာ့..သူကလဲဘာမွမသိေတာ့...ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ္ေနေတာ့တာပါဘဲေလ..

က်မလဲစိတ္တိုလာတာနဲ႕ျပင္မေနပါနဲ႕ေတာ့...ထားလိုက္ေတာ့လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္..က်မဘာသာ
ညပိုင္းသမားကိုသူတို႕ညပိုင္းsection ကကြန္ျပဴတာျပင္တဲ့သူကိုလာၾကည့္ခိုင္းဖို႕ေျပာလိုက္မယ္လို႕...
ဆိုျပီးေျပာလြတ္လိုက္ပါတယ္...အဲေတာ့လည္းေခါင္းငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႕ထြက္သြားပါတယ္...

ရင္ထဲမွာစိတ္တိုင္းမက်လို႕စိတ္ေမာ၇တာေရာ...သူ႕ကိုၾကည့္ျပီးအားနာမိတာေရာနဲ႕အဲေန႕အလုပ္က
ျပန္ေတာ့စိတ္ေတာ့မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..က်မစဥ္းစားမိတာက..လူတေယာက္ကတေနရာမွာအေျခအေန
တက်ရပ္တည္ဖို႕ဆိုတာ...အရည္အခ်င္းဆိုတဲ့စြမ္းအားတခုျပည့္စံုမွျဖစ္မယ္ဆိုတာပါဘဲ....ေက်ာ္ထူးက
ေနရာတခုေတာ့ရထားပါရဲ႕...အဲေနရာမွသူေနဖို႕အရည္အခ်င္းမျပည့္စံုေတာ့..သူ႕မွာအျမဲတမ္း...အနွိမ္ခံ
လိုျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲ....သူလဲသူ႕ကိုအဲလိုဆက္ဆံၾကတာကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိမွာေသခ်ာပါတယ္...

ဒါေပမဲ့..က်မတို႕ MA section ကလူေတြအေနနဲ႕က်ေတာ့လည္း...ဘယ္သူမွျပင္တဲ့သူမေခၚခ်င္ၾကပါဘူး
မလႊဲသာလို႕သာေခၚျပင္ခိုင္းရတာပါ..ျပင္တာေကာင္းသြားတာဘဲလိုခ်င္ၾကတာေပါ့...မေကာင္းတဲ့အျပင္
ကိုယ္ကဟိုေနရာမွာလက္မွတ္လိုက္ထိုးခိုင္း..ဒီေနရာမွာလူလိုက္ရွာ..လက္မွတ္ထိုးခိုင္းနဲ႕ဆိုေတာ့..
ဘယ္သူမွမလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး...သူကလဲလာျပီဆိုရင္..အဲလိုဘဲျဖစ္သြားတာပါ..ၾကာေတာ့လည္း
လူေတြကကြန္ပလိန္းတင္လိုက္ရင္..သူလာျပင္မွာကိုေၾကာက္ၾကပါတယ္..သူကျပင္တာမေကာင္းတဲ့
အျပင္..ကိုယ္ပါ..ျပသနာတက္သြားတတ္လို႕ပါ......

အဲေတာ့သူလာရင္...လူေတြက........... း(..
သူလဲအဲလိုမ်ိဳးသူ႕ကိုဆက္ဆံတာစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိမွာပါ...

တကယ္ေတာ့..လူတေယာက္အတြက္ေနရာတခုဆိုတာ...ကလည္း..မျဖစ္မေနလိုအပ္ပါတယ္..
ေနရာတခုမွာရပ္တည္ဖို႕အတြက္ဆိုတာကလည္းအရည္အခ်င္းတရပ္ကမျဖစ္မေနရွိေနဖို႕လိုျပန္ပါတယ္...
လူ႕ဘဝႀကီးကလဲလိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားသားေနာ္.....
လူျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡကလဲမေသးဘူးဆိုပါေတာ့.........။။။။

3.4.2011 AM 4:17

ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ေနာ္...စာလံုးေတြကေတာ့ေတာင္ေ၇ာက္လိုက္ေျမာက္ေရာက္လိုက္ပါဘဲ...
ဟင္းးး (သက္ျပင္းခ်လိုက္ေသာအသံ)...

.........

တိမ္မဲေမွာင္
ၾကယ္ေရာင္ေတြေဖ်ာက္ထားပါလို႕
ေရာင္စဥ္ျဖာ
ၾကယ္အေရာင္လွေလးေတြ
ဘယ္ဆီေရာက္ေန.....

ညစဥ္ညစဥ္...
လနဲ႕ၾကယ္
အလွခ်င္းျပိဳင္
အေရာင္ခ်င္းဆိုင္လို႕
အလင္းျဖာထြန္းခဲ့ေပမဲ့.....

ခုညမေတာ့
တိမ္မဲညိဳဖ်က္လွတယ္....

အာရံုမိုးေသာက္
မလင္းခင္ေလး....

ၾကယ္စဥ္ညထဲ...
အတိတ္ခရီးထြက္ခ်င္လို႕
တိမ္မဲညိဳရယ္...
ဖယ္လွည့္ပါကြယ္.......။။။


က်မစိတ္ထဲရွိတာေတြေလွ်ာက္ေရးမိေနတာပါ
ဖတ္ျပီးရင္ေကာမက္မေပးခဲ့ပါနဲ႕...
က်မေရးတာေတြက
ကဗ်ာမပီေတာ့ပါဘူး..

30.3.2011 AM 5:18

ဒီေန႕..ဒါေတြလုပ္တယ္..

စာမေရးျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ...
သူငယ္ခ်င္းေတြစီလည္အိမ္လည္မထြက္ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေနပါျပီ..
ဒါေပမဲ့အားလံုးကိုေတာ့..xo xo miss ပါေနာ္..

ဒီေန႕က်မအလုပ္နားရက္ပါ..နွစ္ပတ္မွာတခါသာရတဲ့ရွားရွားပါးပါး...
နားရက္ေလးတရက္ပါ..အလုပ္ကတပါတ္မွာတရက္နားပါတယ္...ဒါေပမဲ့က်ားပန္းလို႕ေခၚတဲ့
အိုဗာတိုင္..ဆိုတာႀကီးနဲ႕မ်ားမိသြားလိုု႕နွစ္ပါတ္တရက္ဘဲနားရတာပါ....

ဒီေန႕9နာရီခြဲထမယ္လို႕ဆံုးျဖတ္ထားေပမဲ့...တကယ္တမ္းနိုးေတာ့..11း30ေက်ာ္ေနပီ..
က်မအလုပ္ဖြင့္ရက္ဆိုအိပ္ေရးဝပါတယ္...အလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုအိပ္ေရးပ်က္ပါတယ္...
အလုပ္ဖြင့္ရက္ဆို..အလုပ္ကလြဲဲပီးက်န္တာဘာမွမလုပ္ခ်င္ပါဘူး..
အလုပ္ဖြင့္ရက္မွာ..အိပ္ျခင္း..စားျခင္းနဲ႕..အလုပ္သြားျခင္းဆိုတဲ့..အဓိ္ကသံုးခုကိုဘဲ
လုပ္ပါတယ္..အလုပ္ပိတ္ရက္မွာေတာ့...ျဖစ္ခ်င္သမွ်ဆႏၵေတြစုျပီးလုပ္ရတဲ့အတြက္
အိပ္ယာေစာေစာထပါတယ္..ဒါေၾကာင့္ပါအိပ္ေ၇းမဝပါဘူး....

မနက္နိုးတာနဲ႕ေစ်းသြားပါတယ္...ဒီေန႕သတ္သတ္လြတ္စားပါတယ္...က်မေမြးေန႕မို႕လို႕ပါ....
က်မတပါတ္မွာနွစ္ရက္သတ္သတ္လြတ္စားေနၾကပါ....ေစ်းကျပန္လာတာနဲ႕...ကြန္ျပဴတာဖြင့္ပါတယ္..
အေရွ႕တပါတ္ကေက်ာင္းကသင္လိုက္တဲ့စာေတြလည္း..ျပန္ဖတ္ရဦးမွာမို႕လို႕..အိပ္ခန္းထဲကရွိသမွ်
စာအုပ္ေတြပါကြန္ျပဴတာေရွ႕ကိုယူထားလိုက္ပါတယ္...ကြန္ျပဴတာမွာဖြင့္ခ်င္သမွ်siteေတြ
အကုန္ဖြင့္ပါတယ္....gmail... facebook....bloger...ေနာက္ျပီး...အရင္တပါတ္ကဖတ္မျပီးေသးတဲ့
ဂ်ဴးရဲ႕...လေရာင္ေအာက္ဖက္မိုင္အေဝးမွာ.....ဆိုတဲ့ဝတၱဳပါဆက္ဖတ္ဖို႕ဖြင့္ထားပါတယ္...
ေနာက္ျပီး...သီခ်င္း...အခုတေလာက်မေန႕တိုင္းနားေထာင္ျဖစ္ေနတာကေတာ့...My girl ဆိုတဲ့
korea ကားထဲက never say goodbye ..ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးပါဘဲ..နဲနဲျမဴးျမဴးၾကြၾကြေလးပါ...
အစကေတာ့ေန႕လည္ဘက္ခဏေလာက္ ျပန္အိပ္မယ္စဥ္းစားထားေပမဲ့...လုပ္ခ်င္တာေတြမ်ားေနေတာ့
မအိပ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။။ အခန္း၇ွင္းပါတယ္ မီးပူတိုက္ပါတယ္ အဝတ္ေလွ်ာ္ပါတယ္ ....အဲလိုနဲ႕ဘဲ
ညေနဘက္ေရာက္လာပါတယ္ အခ်ိန္ေတြကလည္းကုန္ျမန္လိုက္တာမ်ား bullet train နဲ႕မ်ား
သြားေနရသလားပါဘဲေလ ။။facebook က city ville မွာလည္းနွစ္ေယာက္အတြက္ကစားေပးေနရတာဆိုေတာ့
gold coin ေတြသိမ္းလိုက္..ကုန္ပစၥည္းေတြ supply လုပ္ေပးလိုက္နဲ႕ Mouse ကို click clik လုပ္ရတာ
လက္ေတာင္ေညာင္းပါတယ္...အင္းေပါ့ေလ..သူအားတဲ့အခ်ိန္ သူဝင္ေဆာ့ေပးထားေတာ့ ကို္ယ္အားတဲ့
အခ်ိန္ကိုယ္ျပန္ျပီးဝင္ေဆာ့ေပးရတာေပ့ါ .. မွ်တပါတယ္...ျပသနာမရိွပါဘူး

အခုေနခါအရႈပ္ပြဆံံုးကေတာ့ က်မရဲ႕ကြန္ျပဴတာစားပြြဲပါဘဲေလ....စားပြဲေပၚမွာစာအုပ္ကအပံုလိုက္
ေဘာပင္ေတြကျပန္႕က်ဲလို႕...click click လုပ္လိုက္..ေဘာပင္ကိုင္လိုက္...keyboard ကိုင္လိုက္နဲ႕
က်မအခုအလုပ္4ခုေလာက္ကိုတျပိဳင္ထဲ လုပ္ ေနပါတယ္...တခါတေလ..လူေရာစိတ္ေရာအနားမေပးဘဲ
အဲလိုလုပ္ခိုင္းထားရလည္းေကာင္းသားဘဲ က်မအရာအားလံုးကိုေမ့ေနပီး လတ္တေလာလုပ္ေနတဲ့
အလုပ္ကိုဘဲအာရံုေရာက္ေနလို႕ စိတ္ညစ္စရာေတြကိုမစဥ္းစားမိပါဘူး.. အဲလိုေနတာဘဲက်မအတြက္
အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ ။။။က်မအရာအားလံဳးကိုေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ မျဖစ္လာေသးတာေတြေရာ
ျဖစ္ခဲ့ျပီးသားေတြေရာ ျဖစ္ေနတဲ့ဟာေတြေရာ တခါတေလ အတိတ္ေမ့လိုက္ခ်င္မိပါရဲ႕
ျပီးခဲ့တာေတြကိုလည္းျပန္မစဥ္းစားခ်င္ဘူး ။။ ျဖစ္မလာေသးတာကိုလည္းရင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ျဖစ္ေနတဲ့ဟာေတြကိုလည္း စိတ္ပ်က္လာတယ္ ...မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး....
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေန႕အတြက္ဘဲစဥ္းစားျပီးဒီေန႕ကိုဘဲ ျဖတ္သန္းေနပါတယ္...
မနက္ဖန္ရဲ႕တံခါးကိုလည္းပိတ္ထားပါတယ္...မေန႕ကဆိုတဲ့တံခါးကိုျပန္မဖြင့္ေတာ့ပါဘူး
ဒီေန႕ဆိုတဲ့တံခါးေလးကိုအသာအယာဖြင့္လို႕ရင္ဆိုင္ေနပါတယ္...

PM 5:30 (19.2.2011 )

စိတ္ကူးေပါက္ရာေရးလိုက္္တာပါ...စာလံုးေပါင္းလဲျပန္မစစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
သည္းခံျပီးသာဖတ္ေပးၾကပါေတာ့ ...

(သူမ်ားေတြကဝဲ..ဝဲ..နဲ႕က်မဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ပါဘူး...
ဒါနဲ႕ဘဲသူငယ္ခ်င္းေတြစီေျပးေျပာရတယ္...က်မမွာေရာဝဲရွိေနလားလို႕
စစ္ေပးၾကပါဦးလို႕ ....ေတာ္ေသးတယ္မရွိဘူးလို႕ျပန္လာေျပာသြားၾကပါတယ္. .ဟူးးးးးးးးးး )

.....

မေရရာတဲ့ေလာကႀကီးထဲ

အေရရာအသခ်ာဆံုးက..

ဘယ္အရာမွမတည္ျမဲတာပါဘဲ...

အသက္ျပင္းျပင္းရူေနတတ္တဲ့

ေနမင္းေတာင္

အခုတေလာသက္ျပင္းေတြ

ခဏခဏခ်ေနတယ္...

ေလတိုးသံသဲ့သဲ့ေလးၾကား

တရွပ္ရွပ္နဲ႕လြင့္ပါလာတဲ့

သစ္ရြက္ေျခာက္တရြက္ရဲ႕

ေၾကြလြင့္သြားပံုေလးက

သံေဝဂ...ရစရာေလးဘဲ

တေယာက္နဲ႕တေယာက္

လိမ္..ညာ...လွည့္ဖ်ား..မွ

ေနရာေကာင္းတစ္ခုရတဲ့

ေလာကႀကီးထဲ

ငါလည္း...

အျဖဴေရာင္မဟုတ္ေတာ့တာ

ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ

ေန႕တိုင္း..ညတိုင္း

မုသားေတြကိုဝါးမ်ိဳ

မဟုတ္တန္းတရားေတြဆိုလို႕

ဒီစကားလံုးအက္ဆစ္ေတြက

ျပန္တိုက္စားေနတာၾကာၿပီ

ေအာ္...

ရက္ေတြ..လေတြ..နွစ္ေတြ..

ကုန္တာလည္းျမန္လိုက္တာေနာ္..

သတိရမိလို႕..ကိုယ့္ကိုကိုယ္

ျပန္ငံုၾကည့္မိတယ္...

နွလံုးသားကစကာေပါက္ျဖစ္လို႕

အေရာင္ေတြက

ညစ္ထပ္ထပ္နဲ႕....

ရြံစရာေကာင္းလိုက္တာလား

သနားစရာေကာင္းတာလား...

ေသေသခ်ာခ်ာေတာင္မခြဲျခားနိုင္ေတာ့ဘူး..

ဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့လို႕

ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ..မ်က္စိမွိတ္ပစ္လိုက္တယ္....။။။။

(30.1.2011..AM 1:38 )

(က်မဒီကဗ်ာကို..ေခါင္းစဥ္မစဥ္းစားတတ္ဘူး...

တကယ္လို႕စဥ္းစားမိတယ္ဆိုရင္ေအာက္မွာေရးခဲ့ေပးပါ )