ဓါတ္ပံုကေလး

ေႏြကလည္းပူလိုက္တာ ......

ကားေပၚကဆင္းလိုက္လိုက္ခ်င္း ေဝ့ခနဲ တိုက္လာတဲ့ ေလပူေတြထဲမွာ
 ေႏြရဲ႕အေငြ႕ အသက္ေတြပါေနတယ္..
ေႏြရဲ႕ ရနံေတြ ပါေနတယ္... ဖုန္နံလိုလို  သစ္ရြက္ေျခာက္နံလိုလို နဲ႕  မရႈရႈိက္ရတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့  
အနံ တမ်ိဳးေလးပါေနတယ္...။။

ကားလမ္းမေဘးကေန ျခံဘက္ကိုဆင္ေျခေလ်ာ ဖဲ့ဆင္းသြားတဲ့   ေျမလမ္းကေလး...
လမ္းကေလးအဆံုးမေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းစျပဳေနျပီ ျဖစ္တဲ့ သံပန္းတံခါးေလး  တခ်ပ္.......။။။
 က်မ   ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း လမ္းကေလးအတိုင္း ဆင္းသြားလိုက္သည္ ...
ျခံတံခါးေရွ႕မွာ ရပ္ျပီး ျခံထဲလွမ္းၾကည့္မိတယ္... ဘာမွကိုမေျပာင္းလဲ ေသးပါလား...
ျခံထဲက သက္မဲ့အရာဝတၳဳေတြအားလံုးကေတာ့  ေဟာင္းႏြမ္းသြားတာကလြဲလို႕   ဟိုးအရင္ကလိုဘဲ
ရွိေနဆဲ ...။။

ျခံအလည္တည့္တည့္မွာ  ရွည္လေမ်ာ ပံုစံေလး ေဆာက္ထားတဲ့ တထပ္အိမ္ကေလး....
အိမ္ေခါင္းရင္းက  မန္က်ည္း ပင္ႀကီၤး  ... အိမ္ေရွ႕ ဘယ္ဘက္ျခံေထာင့္မွာ  ထင္းရံုေလး..အခုေတာ့ ထင္းရံု
မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ... အိမ္ထဲကမလိုတဲ့ ပစၥည္းေတြ ပလက္ကုလားထိုင္အေဟာင္းေတြလာခ်
ထားတဲ့ ေနရာေလးျဖစ္လို႕ေနတယ္... အိမ္ေရွ႕ ညာဘက္ျခံေထာင့္မွာေတာ့  သံုးတဲ့သူမရွိေတာ့လို႕
သံေခ်းအထပ္ထပ္ တက္ေနတဲ့  တံုကင္ေလးး....ျခံေထာင့္က နတ္စင္ေလးးး
ေၾသာ္..အရာရာဟာ လြန္ခဲ့နွစ္ကာလေတြဆီကလိုဘဲ  တည္ရွိေနတုန္း...  ဒီသက္မဲ့အရာေတြကသာ
စကားေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္   က်မကိုသူတို႕ ဘယ္လိုမ်ားခရီးဦးႀကိဳ ျပဳၾကမလည္းေနာ္
မလာတာၾကာျပီေနာ္ လို႕ ေျပာမလား... ဘယ္ေရာက္ျပီးဘာေတြလုပ္ေနလည္းလို႕မ်ားေမးမလား
အိမ္ထဲဝင္ေလ လို႕ဘဲေျပာမလား...  ...။။။

ျခံတံခါးကို   လက္လွ်ိဳျပီး အသာဖြင့္လိုက္တယ္.... ဟိုးအရင္ကဆို  က်မတို႕ညီအမ ဒီအိမ္ကိုလာမယ္ဆိုရင္
ကားေပၚကဆင္းလာကထဲက ""  ႀကီးႀကီးေရ.."'  ဆိုျပီး  တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ျပီး ဝင္လာေနၾက...
အခုေတာ့ က်မတေယာက္ထဲ  တံခါးေလး အသာဖြင့္လို႕ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ဘဲဝင္သြားမိတယ္...
ျခံအဝေလးကေန  အိမ္ဘက္ခ်က္ခ်င္းမေလွ်ာက္ေသးဘဲ  က်မရပ္ျပီးၾကည့္ေနမိတယ္...
တအိမ္လံုးလည္းတိတ္ဆိတ္လို႕...လူရိပ္လူေယာင္ေတာင္မေတြ႕ရဘူး...  ရင္ထဲျပည့္လွ်ံတက္လာတဲ့
သတိရျခင္းဆိုတာေတြကို  မ်ိဳသိပ္လို ႕ အိမ္ဘက္ေလွ်ာက္သြားမိတယ္.. အိမ္ေရွ႕ အုတ္ေလွကားထစ္ေလးမွာဖိနပ္ခြ်တ္လိုက္တဲ့  အခ်ိန္မွာ..အိမ္ထဲကေန  ဘယ္သူလည္းဆိုျပီးေမးသံနဲ႕
အတူ...ထြက္လာတဲ့  က်မရဲ႕ ႀကီးႀကီး.... ..က်မ  မလာျဖစ္တဲ့  ဒီနွစ္ေတြအတြင္းမွာ  ႀကီးႀကီးေတာ္ေတာ္ အိုစာသြားတယ္...  က်မကိုျမင္ေတာ့ ...
""   ဟယ္..  ပစ္ပစ္   ...သမီးဘယ္တုန္းကျပန္လာတာလည္း..ဖုန္းေလးဘာေလးႀကိဳဆက္တာမဟုတ္ဘူး..
သမီး ေမေမ ေရာေနေကာင္းလား...ပစ္ပစ္ပိန္သြားတယ္ေနာ္......""

"  ပစ္ ပစ္  ခဏျပန္လာလည္တာ.  ႀကီးႀကီး..ပိန္တာကေတာ့ သူ႕ဘာသူပိန္တာ...ေမေမလည္းေနေကာင္းပါတယ္..  ႀကီးေရာ ေနေကာင္းတယ္ဟုတ္...အဘြားေရာ မေတြ႕ပါလား...  ""
 ေျဖလည္းေျဖရင္း ေမးလည္းေမးရင္းက်မဆြဲလာတဲ့ပစၥည္းေတြကိုလည္း  စားပြဲေပၚလွမ္းတင္လိုက္သည္ ...
ဘယ္သူလာတာလည္းဆိုတဲ့  အသံနဲ႕အတူ  အခန္းထဲကေန ထြက္လာတဲ့ အဘြား.....
ႀကီးႀကီးက ..""  အေမ  ... ပစ္ပစ္လာတာေလ... အလည္ျပန္လာတာတဲ့...  "
က်မအဘြားေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္လိုက္ေတာ့... အဘြားက သူ႕လက္ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ေလးေတြနဲ႕
က်မမ်က္နွာကို  လွမ္းစမ္းရွာတယ္...အဘြားလက္ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ေလးေတြနဲ႕ က်မမ်က္နွာထိလိုက္တဲ့
အခ်ိန္မွာ  က်မ ငိုခ်င္လာတဲ့စိတ္ကိုမနည္းထိန္းခ်ဳပ္ထားရတယ္...
ေဆးလိပ္ေသာက္လို႕  မီးေပါက္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့  အဘြားဝတ္ထားတဲ့ ေယာဂီလံုခ်ည္ေလးက
အေပါက္ေသးေသးေလးေတြကိုပဲ သဲသဲ မဲမဲ စိုက္ၾကည့္ေနမိလိုက္သည္....။။

က်မငိုခ်င္ေနမွန္းသိလို႕ ႀကီးႀကီးက
"' သမီး...အလုပ္အဆင္ေျပတယ္မွတ္လား...ႀကီးတို႕ သမီးတို႕ကို
သတိရတယ္...မျပန္္လာတာၾကာလို႕  တခါေလာက္အလည္ေလးျပန္လာရင္ ေကာင္းမယ္လို႕ ေျပာေန
မိေသးတယ္...  အိမ္ကေတာ့သမီးျမင္တဲ့အတိုင္းဘဲ ေျခာက္ကပ္သြားလိုက္တာ...ဟိုတေလာက  အိမ္ကိုဆြမ္းခံၾကြေနၾက ဘုန္းဘုန္းေတာင္ ေမးေနေသးတယ္... ကေလးေတြတေယာက္မွ လာမလည္
ၾကေတာ့ဘူးလားတဲ့... သမီး  အခ်ိန္ရရင္ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းကို ခဏသြားလိုက္ဦး  ""   ဆိုျပီး
ဟို အေၾကာင္းေလး ေျပာလိုက္ ဒီအေၾကာင္းေလးေျပာလိုက္နဲ႔  စကားလမ္းေၾကာင္းေလးလႊဲေပးရွာတယ္..။။

""  အိမ္မွာလည္း    ေျခာက္ကပ္ေနတာဘဲ...အရင္ကဆိုကေလးေတြတရံုးရံုးနဲ႕
အခုေတာ့  ႀကီးတို႕လည္း  အသက္ႀကီးျပီ ေလ... အဘြားေတာင္ ဒီနွစ္ထဲက်န္းမာေရး  သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး .... ႀကီးကေတာ့   သမီးတို႕ ေမာင္နွမေတြအားလံုးကို တေခါက္ေလာက္ေတာ့
အကုန္လံုးဆံုေစခ်င္ေသးတယ္ သမီး..အဘြားရွိေနတုန္းေပါ့ သမီးရယ္  "" တဲ့

က်မဘာျပန္ေျဖရမလည္း  ..ဟုတ္ကဲ့ပါလို႕  ကတိေပးလိုက္ရမလား...ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရမလား... တနိုင္ငံထဲမွာ အတူတူ
အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့  က်မတို႕ညီအမ နွစ္ေယာက္ေတာင္ တခ်ိန္တည္း အတူတူ ျပန္လာဖို႕ အဆင္မေျပနိုင္ေသးတာ..တေယာက္တေနရာစီ ျဖစ္ေနၾကတဲ့က်မတို႕မိသားစုက ေမာင္နွမေတြအားလံုး   ဘယ္လိုမ်ား   အရင္လိုတစုတေဝးတည္းဆံုမယ္ဆိုတာ  ျဖစ္နိုင္ပါေတာ့မလားေလ....
အရင္ကလိုတစုတေဝးထဲဆံုဖို႕ဆိုတာ  ေနာင္ဘယ္နွစ္ နွစ္ၾကာမွလည္း...
ဒီတသက္ေရာ  ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား...က်မ ေသခ်ာမသိဘူး...။။

ႀကီးႀကီး ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြေျဖလိုက္..တခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္နဲ႕
စကားေျပာေနတုန္း ..ကေလးေလး တေယာက္ေနာက္ေဖးဘက္ကေန အိမ္ထဲဝင္လာတာေတြ႕တယ္...

ႀကီးႀကီးက  ..  ""  ပစ္ပစ္  သူ႕ကိုၾကည့္စမ္းတဲ့  ဘယ္သူနဲ႕တူသလည္းတဲ့  ""
က်မစိတ္ထဲ က်မအကိုလတ္ နဲ႕ေတာ္ေတာ္ေလးဆင္တယ္..လို႕ထင္တာနဲ႕  ကိုေက်ာ့္သားလား လို႕
ေမးေတာ့ ..ဟုတ္တယ္တဲ့...က်မႀကီးႀကီးတို႕ကိုလာနႈတ္ဆက္တုန္းကေတာ့ ဒီေကာင္ေလးက လသား
သာသာေလာက္ဘဲရွိဦးမယ္ထင္တယ္...ခုေတာ့ သူငယ္တန္းစာေမးပြဲေတာင္ ေျဖထားတယ္တဲ့ေလ..
က်မတူေလးက  က်မကိုျမင္ေတာ့  ရွက္အမ္းအမ္းနဲ႕ၾကည့္ေနတယ္...
ႀကီးႀကီးကပဲ...  ""  ဖိုးသား...ဒါ သားအန္တီေလး ပစ္ပစ္  ..သားကိုဓါတ္ပံုေတြျပဖူးတယ္ေလ.. သားသိတယ္ဟုတ္... အခုအန္တီေလးက  ခဏျပန္လာလည္တာ ...သားငယ္ငယ္ေလးတုန္းကထဲက
အန္တီေလးက အေဝးႀကီးမွာ  အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ... ''  ဆိုေတာ့  ေကာင္ေလးက က်မကို အိုးတိုးအန္းတန္းနဲ႕ လွမ္းရယ္ျပတယ္...ရယ္လုိက္မွ သူ႕အေဖ နဲ႕ပိုတူသြားတယ္..တပံုစံထဲဘဲ
က်မ ..အစ္ကို လတ္ကို သတိရလိုက္တာေလ...က်မအကိုလတ္အေၾကာင္းေမးေတာ့  တလတခါေလာက္ေတာ့အိမ္ကိုဖုန္းဆက္တယ္တဲ့  ..
ကေလးအတြက္ ပိုက္ဆံေတာ့ ပို႕ေပးပါတယ္တဲ့...  ။။

အကိုလတ္အေၾကာင္းသိေတာ့  ...အကိုလတ္ရဲ႕ သားကိုျမင္ေတာ့ 
အိမ္ေထာင္ေရးကံမေကာင္းရွာတဲ့အကိုလတ္ကို သနားမိပါရဲ႕..သူလည္းတေယာက္တည္း  အေဝးမွာ..
ဘယ္လိုမ်ားရုန္းကန္ေနမလည္း  က်မလည္းမသိဘူး...အခုဆိုက်မတို႕ေမာင္နွမေတြ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ    နွစ္နဲ႕ေတာင္ခ်ီျပီးၾကာေပါ့ေလ ..။

အရင္ကဆို က်မတို႕ဝမ္းကြဲေမာင္နွမေတြ အားလံုးေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို  ဒီအိမ္မွာလာဆံုေနၾက...
အဘြားကေမြးထားတဲ့  သားသမီးေတြထဲမွာ  ႀကီးႀကီးတေယာက္ဘဲအပ်ိဳႀကီးလုပ္ျပီး..အဘြားနဲ႕အတူတူေနတာ...

က်န္တဲ့ သားသမီးေတြအားလံုးက ( က်မအေမအပါအဝင္ေပါ့ )တေယာက္တေနရာတေယာက္တျမိဳ႕စီ..
 ေက်ာင္းပိတ္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့  အကုန္လံုးေသာ ေျမးေတြက အဘြားအိမ္မွာလာစုေနၾက..
 အားလံုးနွစ္တိုင္းဆံုေနၾက...ေက်ာင္းပိတ္ကထဲက  ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္မခ်င္းဆိုပါေတာ့..
ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးၾကမွပဲ...အသီးသီးကိုယ့္အိမ္     ကိုယ္အိမ္ျပန္ၾကတာေလ...

 က်မတို႕ေတြေက်ာင္းပိတ္ရက္   အဘြားအိမ္လာေနၾကျပီဆိုရင္  
ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္တဲ့ ႀကီးႀကီး က  ကေလးေတြအကုန္လံုးကို ဘယ္အတန္းတက္ရမလည္း..
တက္ရမဲ့အတန္းစာေတြ ႀကိဳသင္ေပးေလ့ရွိတယ္...

 ႀကီးႀကီးတို႕နဲ႕   အတူတူေနတဲ့ေျမးဆိုလို႕    ငယ္ငယ္ကထဲက အေဖေရာအေမေရာ  ဆံုးသြားလို႕
ႀကီးႀကီးကဘဲတာဝန္  ယူျပီးေခၚထားတဲ့     က်မအကိုလတ္တေယာက္ဘဲရွိတယ္....
က်မတို႕ေတြေက်ာင္းဖြင့္လို႕   အိမ္ကျပန္လာေခၚလို႕  ျပန္ၾကျပီဆိုရင္  အကိုလတ္ခမ်ာ   သနားစရာ..
ျပန္သြားတဲ့  သူေတြကို  ကားနားအထိလိုက္လိုက္ပို႕ရင္း  လက္ကေလးတျပျပနဲ႕က်န္ခဲ့ရွာတာ.....


ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ေပ်ာ္စရာႀကီး..ေမာင္နွမ အုပ္ေတာင့္ေတာ့  က်မတို႕ ကို
ဘယ္သူမွ လာအနိုင္မက်င့္ရဲၾကဘူး...က်မတို႕ အုပ္စုနဲ႕တင္  ဘာကစားနည္းဘဲ ကစားကစား  အဆင္ေျပတယ္.. တျခားကေလးေတြနဲ႕ ေရာကစားစရာကိုမလိုတာေလ... အခုေတာ့ အဲဒီအုပ္စုႀကီးလည္း
တစစီကြဲလို႕ တေနရာစီ ျပန္႕က်ဲကုန္တယ္ဆိုပါေတာ့ ....။။

ႀကီးႀကီးနဲ႕ထိုင္စကားေျပာေနရင္းနဲ႕ ..ႀကီးႀကီးက ရုတ္တရက္ေမးတယ္..
"" ပစ္ပစ္ညအိပ္မယ္မွတ္လား..  တညအိပ္ျပီးမွ
မနက္က်မွ ျပန္ေလ... ႀကီးႀကီး  အခန္းထဲ အိပ္ယာျပင္လိုက္မယ္  ""တဲ့..
ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႕ၾကည့္ေနတဲ့     ႀကီးႀကီးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို  မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္းး
 "" ပစ္  မအိပ္ေတာ့ဘူးႀကီးႀကီး..လုပ္စရာေတြရွိေသးတယ္ႀကီး ႀကီး  ဝယ္စရာေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ..
လက္ေဆာင္ေပးဖို႕ေတြေရာ... ပစ္ပစ္ လိုခ်င္တာေတြေရာ..ဘာမွလည္းေသခ်ာမဝယ္ရေသးဘူး....
ေနာက္ျပီးမနက္ဖန္မွ ျပန္ရင္ ရံုးကိစၥအတြက္လည္း  ပစ္လုပ္စရာေတြမမွီမွာစိုးလို႕ ''''
စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ပဲ  ႀကီးႀကီးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကို မသိက်ိဳးကြ်ံ ျပဳလိုက္ရတယ္...
ရင္ထဲမွာေတာ့  အသံတိတ္ စကားလံုးေတြနဲ႕ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္...   ။။

""  အင္းးေပါ့ေလ..မအားဘူးလုပ္စရာေတြရွိတယ္ဆိုေတာ့လည္း  ျပန္ေပါ့  ...ေနာက္တေခါက္လာေတာ့
ညအိပ္ေလ  ေနာ္... ""  ေတာင္းပန္သလုိလို  ေၾကကြဲသလိုလို  ေျပာလိုက္တဲ့ ႀကီးႀကီးရဲ႕  စကားလံုးေတြကို
က်မနားေထာင္ဖို႕ တကယ္ကို အင္အားမရွိခဲ့ပါဘူး...
အရင္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီး အိမ္က ျပန္လာေခၚရင္  မလိုက္ခ်င္  လိုက္ခ်င္ ငိုမဲ့မဲ့ နဲ႕ျပန္လိုက္သြား
ေနၾကကေန...အခုေတာ့ ႀကီးႀကီး ကိုယ္တိုင္က တညေလာက္ေနပါလားလို႕ေခၚတာကို
က်မျငင္းေနရတဲ့အျဖစ္...ဘာလို႕မ်ားဒီေလာက္ေျပာင္းလဲစရာေတြ  ျဖစ္သြားတာပါလိမ့္...က်မကိုအလုပ္က
ေပးလိုက္တဲ့ခြင့္ရက္ 10 ရက္ဆိုတာ  အသြားတရက္အျပန္တရက္ဖယ္လိုက္ရင္ က်မကိုယ္ပိုင္သံုးစြဲခြင့္
ရွိတာက  8ရက္ထဲရယ္ပါ...က်မတေယာက္ထဲ  အေတြးေတြနဲ႕ ခ်ာလပတ္လည္ရန္ျဖစ္ေနမိတယ္...။။

ေန႕လည္ ထမင္းစားေတာ့လည္း   ႀကီးႀကီးကအရင္က က်မတို႕ကေလးေတြ တအုပ္ႀကီး  ထမင္းတဝိုင္း
ထဲေကြ်းရင္  ဆူညံလြန္းလို႕ ေအာ္ရ ေဟာက္ရတဲ့အေၾကာင္း သတိတရနဲ႕ျပန္ေျပာရွာေသးတယ္..
အခုေတာ့ထမင္းဝိုင္းမွာ က်မရယ္..ႀကီးႀကီးရယ္..အဘြားရယ္.. က်မတူကေလး ဖိုးသားရယ္...
တိတ္ဆိတ္လို႕....အဘြား ကအသက္ႀကီးလာေတာ့  သူ႕ဘာသာ စားရင္ လက္ေတြတုန္ျပီးပါးစပ္ထဲ
ေရာက္တဝက္  ဖိတ္တဝက္  ျဖစ္လြန္းလို႕   ...ႀကီးႀကီးကပဲ  သူလည္းစားရင္း အဘြား ကိုလည္းခြံရင္းနဲ႕
စားရရွာတယ္...

က်မတို႕ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက  ညဘက္ဆို အဘြားက အသုပ္ တခုခု သုပ္ျပီး   ကေလးေတြအားလံုးကို
တေယာက္တလုတ္ ခြံေပးခဲ့တာျပန္သတိရမိတယ္..အခုလို အဘြား  အိုမင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ  က်မတို႕ေတြထဲက တေယာက္ေယာက္  အနားမွာေနျပီး  အဘြားငယ္ငယ္က  ခြံေပးခဲ့သလို မ်ိဳး
အဘြားကိုျပန္ခြံေပးသင့္တယ္လို႕ေတြးမိေပမဲ့လည္း   .....အေတြးက အေတြး အျဖစ္နဲ႕တင္ ရပ္သြားတယ္..။။

က်မကပဲ..ႀကီးႀကီး  ကို.. ""  ႀကီးႀကီး..အဘြားကိုပစ္ပစ္ ခြံေပးလိုက္မယ္..  ဆိုျပီး  ႀကီးႀကီးဆီကဇြန္းကိုယူျပီး
အဘြားကိုလွမ္းခြံေပးေတာ့ ..အဘြားက ..""  သာဓု..သာဓု...သာဓု  ...  ""  တဲ့ေလ.....
အသက္ ကိုခပ္ျပင္းျပင္းရႈလို႕  ပင့္သက္တခ်က္ကို လူႀကီးေတြမသိေအာင္ခ်ရင္း...မ်က္ရည္ကိုမသိမသာထိန္းရင္း  ..က်မတို႕ထမင္းဝိုင္းေလးက ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕  ျပီးဆံုးသြားတယ္  ဆိုပါေတာ့ ....။။

ထမင္းစားျပီးေတာ့..အဘြားနဲ႕ႀကီးႀကီး ကိုက်မကန္ေတာ့တယ္။။။
အဘြားက ဆုေတြတသီတတန္းႀကီးေပးရင္းနဲ႕  မ်က္ရည္က်ေတာ့  ...
ႀကီးႀကီးက အဘြားကို...  ""  အေမ  ..မငိုနဲ႕ေလတဲ့  ..ကေလးက တခါတေလ ျပန္လာလည္တာကို
အေမငိုေတာ့  ဘယ္စိတ္ေကာင္းမလည္းတဲ့ေလ....  "" တကယ္ေတာ့ ႀကီးႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း မ်က္လံုးေတြနီရဲလို႕.....။။

 က်မ ဒီတခါေတာ့ က်လာတဲ့မ်က္ရည္ကို မထိန္းေတာ့ပဲ  အဘြားနဲ႕ႀကီးႀကီးကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ရင္းး 
ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုမိတယ္...ႀကီးႀကီးကေတာ့ က်မကိုဆြဲထူရင္း မ်က္ရည္ေတြသုတ္ေပးရွာတယ္...။။

က်မျပန္ခါနီးေတာ့  ႀကီးႀကီးက ဓါတ္ပံုအယ္လ္ဘမ္ေလးတခု  အခန္းထဲက ယူထုတ္လာျပီး
အထဲက ဓါတ္ပံုကေလးတပံု ထုတ္ျပတယ္... 
""  ႀကီးႀကီး  ဟိုတေလာက အိမ္ရွင္းရင္းနဲ႕  ေတြ႕တာ... အဘြား အလႈလုပ္တဲ့နွစ္မွာေလ   ..သမီးတို႕ေမာင္နွမေတြ  အားလံုးကိုစုျပီးဓါတ္ပံုရိုက္ထားတာ... အားလံုးပါတယ္...သမီးၾကည့္ၾကည့္  ..""
ဆိုျပီး  လွမ္းေပးတယ္...ဟုတ္ပါရဲ႕...ဓါတ္ပံုထဲမွာ   က်မတို႕ေမာင္နွမေတြအားလံုး တစုတေဝးႀကီး
အိုက္တင္အမ်ိဳးထုတ္လို႕  ရိုက္ထားတာ... က်မညီမဆို သူကအငယ္ဆံုးမို႕ အရပ္ပုေနလို႕
သူ႕ကိုမျမင္မွာစိုးျပီး  ေျခဖ်ားေထာက္ထားတယ္ဆိုတာေတာင္  သိသာပါရဲ႕ ...။။ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး
ေခါင္းကို အတင္းေမာ့ထားရွာတာ....က်မ  အမအႀကီးဆံုးက အဲတုန္းကေခတ္စားတဲ့ ဆံပင္တျခမ္းေစာင္းေကနဲ႕   ပဲမ်ားေနတာ.... အကိုလတ္ကေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းေဘာင္းဘီေလးနဲ႕..
ေမာ္လျမိဳင္က လာတဲ့ အကိုနွစ္ေယာက္ကေတာ့ တေယာက္ပခံုးတေယာက္ဖက္လို႕...
အမလတ္ကေတာ့   ခါးေလးေထာက္လို႕ ...အကိုႀကီးဆံုးကေတာ့  ေယာပုဆိုးနဲ႕အက်အနဝတ္စားထားတာ.. က်မကေတာ့  မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပံုစံေလးနဲ႕..
အမငယ္ကေတာ့ သူကအရမ္းပိန္လြန္းေတာ့  သူပိန္တာလူသိမွာစိုးလို႕  ဓါတ္ပံုရိုက္တိုင္း သူမ်ားနဲ႕ကြယ္ေလ့ရွိတယ္..အခုပံုထဲမွာလည္း  က်မ အကိုလတ္ေဘးနားမွာ ခပ္ကြယ္ကြယ္ရပ္ေနတာ..။။
ဒီပံုေလးထဲမွာ  က်မတို႕ ေတြအားလံုးအကုန္တစုတေဝးထဲပါလားေနာ္....။။

က်မ ႀကီးႀကီးစီကေန အဲဒီဓါတ္ပံုေလးေတာင္းမိတယ္...
""  ႀကီးႀကီး..ပစ္  ဒီပံုေလးယူသြားမယ္ေနာ္... ေနာက္မွ ပံုထပ္ကူးျပီး 
တျခားသူေတြစီလည္းပို႕ေပးခ်င္လို႕    '''' 
ႀကီးႀကီး က  ..ယူသြားတဲ့ ..တျခားေမာင္နွမေတြစီလည္း ေသခ်ာ ပို႕ေပးလိုက္ေနာ္တဲ့..
ဒီပံုေလးထဲမွာ  သမီးတို႕ေမာင္နွမေတြ  အားလံုးပါတယ္တဲ့...အမွတ္တရ ပံုေလးတဲ့...
ေသခ်ာသိမ္းထားပါတဲ့.... စိတ္ခ်ပါႀကီးႀကီး...ဒီပံုေလးကို ေသခ်ာသိမ္းထားပါ့မယ္လို႕...
တျခားသူေတြစီကိုလည္း  ေသခ်ာေရာက္ေအာင္ပို႕ေပးပါမယ္လို႕    က်မ  ခ်က္ခ်င္းပဲ  ကတိေပးလိုက္မိတယ္.. ။။

က်မျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့  ႀကီးႀကီးက  ကားစီးဖို႕ ဂိတ္အထိမသြားနဲ႕ေတာ့တဲ့..ေန႕လည္ဘက္ဆို
ကားေခ်ာင္တယ္တဲ့...အိမ္ေရွ႕ကေနဘဲေစာင့္စီးလို႕ရတယ္တဲ့.... ..
ဘတ္စ္ကားလာေတာ့  က်မတူေလးက  ကားနားအထိ  လိုက္လာျပီး
""  အန္တီေလး   ေနာက္ခါလည္း  လာလည္ေနာ္   ""  တဲ့  လက္ျပနႈတ္ဆက္ရင္း မွာတယ္...။။

ကားထြက္လာေတာ့   အိမ္ေရွ႕ ကားလမ္းမေဘးနားေလးမွာ  လက္ကေလးျပ ရင္း က်န္ခဲ့တဲ့
က်မတူေလး  ...

ျခံဝသံပန္းတံခါးနားေလးကေန  ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ က်မရဲ႕ႀကီးႀကီး ...


အိမ္ေရွ႕ ျပတင္းေပါက္ နားေလးကေနရပ္ေနၾကည့္တဲ့က်မရဲ႕အဘြား...

 ဓါတ္ပံုေလးတပံု  ကိုင္ျပီး ကားေပၚပါလာတဲ့ က်မ....

က်မကိုင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးထဲမွာေတာ့  က်မတို႕ ေမာင္နွမေတြအားလံုး
တစုတေဝးတည္းရွိေနေလရဲ႕   .......

ဓါတ္ပံုကေလးကိုၾကည့္ေနရင္းနဲ႕   က်မ  မ်က္ဝန္းတခုလံုးေဝေဝဝါးဝါး   ျဖစ္လာတယ္...
ေနာက္ေတာ့  မ်က္ရည္ဆိုတဲ့   အရာေတြက   တျဖည္းျဖည္းအိုင္ထြန္းျပီး  မ်က္လံုးအိမ္ကတဆင့္
ပါးျပင္ေပၚ..ပါးျပင္ေပၚကတဆင့္   ..ဓါတ္ပံုကိုင္ထားတဲ့က်မ လက္ေပၚကို  တစက္ခ်င္း  လိမ့္ဆင္းသြားတယ္  .......။။။။


ပစ္ပစ္
Pm  6:40
2.12.2012