28 July 2010

အရင္ကလိုဘဲ....

Posted by blackroze at Wednesday, July 28, 2010 14 comments

အရင္ကခ်စ္သူ

မရွိေတာ့ေပမဲ့

အရင္ကအခ်စ္ေတြက

ဒီရင္ထဲမွာက်န္ေနဆဲမို႕

အရင္လိုဘဲ...အရင္အတိုင္းဘဲ

ရင္ထဲကခ်စ္တတ္ေနဆဲ.....

အရင္ကအခ်ိန္ေတြ

ျပန္မရနိုင္ေတာ့တာ

ေသခ်ာခဲ့ေပမဲ့.....

အရင္ကအလြမ္းေတြကိုေတာ့

မွတ္မိေနဆဲမို႕


အရင္လိုေတာ့

တခါတခါ............

လြမ္းေနခ်င္တုန္းဘဲ

အရင္လူကိုေမ့ထားလိုက္ေပမဲ့

အရင္ကေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕မ်ိဳဳးကိုေတာ့

ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္

ျပန္လိုခ်င္ေသးတယ္...

အရင္ကအခ်စ္မ်ိဳးကို

ျပန္မတမ္းတခ်င္ေတာ့ေပမဲ့

အရင္ကခံစားမႈ႕မ်ိဳးနဲ႕

တခါေလာက္ေတာ့

အရင္လိုဘဲ

ျပန္ခ်စ္ၾကည္႕ခ်င္ေသးတယ္.........။။။


(28.7.2010 AM 1:15 )

27 July 2010

ကူညီၾကပါဦး...

Posted by blackroze at Tuesday, July 27, 2010 12 comments
ပိုစ့္တင္ဖို႕စာရိုက္ရင္..စာလံုးေတြကိုိုspace bar နဲ႕ျခားျခားသြားေပမဲ႕..
တကယ္လဲ post တင္လိုက္ၿပီဆိုျခားထားတဲ့စာလံုးေတြက..အကုန္ဆက္ေနေရာ..
ေနရာျခားထားတာမရွိဘူး..ျခားျပန္ရင္လဲ..စာေၾကာင္းေတြကသံုးပိုင္းေလာက္ခြဲၿပီး..
ေပၚေနေရာ..အဲေတာ့က်မစာရိုက္လို႕..စကားစုေလးေတြကိုျခားခ်င္ရင္
(......) ေတြနဲ႕ျခားရတယ္..က်မတင္ထားတဲ႕ပိုစ့္ေတြကိုဖတ္ၾကည္႔လိုက္တာနဲ႕
သိသာပါတယ္..ကူညီၾကပါဦးရွင္..
ေနာက္တခုကတင္တဲ႕Post ထဲမွာ..link ထည့္တာပါ
ဥပမာ...က်မပိုစ့္ထဲမွာက်မကBlogger တေယာက္ရဲ႕link ထည္႕ခ်င္တယ္ဆိုပါေတာ့
ဘယ္လိုထည္႕ရလဲ..တခ်ိဳ႕ဆို..ဘယ္သူဆိုၿပီး..သူ႕နာမည္ေလးကိုနွိပ္လိုက္တာတဲ႕
သူႈ႕Blog စီတခါထဲေရာက္သြားေရာေလ..အဲလိုမ်ိဳးကိုေျပာတာေလ..
က်မလုပ္ၾကည္႕ေပမဲ႕မရဘူးျဖစ္ေနလို႕ပါ....သိတဲ႕သူမ်ားေကာမက္ထဲမွာ
ေအာ္သြားေပးၾကပါဦးေနာ္.....

22 July 2010

အလွဴ......

Posted by blackroze at Thursday, July 22, 2010 16 comments
က်မသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဒီေန႕ျမန္မာျပည္ျပန္ပါတယ္....ခြင့္တစ္လနဲ႕ေပါ့ေလ.....သူျပန္ေတာ့ဘာမွမလဲတဲ့..
ေမးပါတယ္(စားခ်င္တာေတြမွာခ်င္ေပမဲ့သူ႕ကိုအားနာလို႕ပါ...သူလဲသယ္ရမဲ႕ပစၥည္းမနဲပါဘူး)
က်မကိုယ္စားအလွဴေလးတစ္ခုလုပ္ခဲ့ေပးဖို႕ဘဲမွာျဖစ္ပါတယ္....က်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘယ္ေနရာ..ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကိုလွဴပါလို႕မေျပာလိုက္ပါဘူး...က်မကဟိုေနရာမွာလွဴခိုင္း...ဒီေနရာမွာလွဴခိုင္း
ေပမဲ့လည္း..သူကအားဦးမွကိုး...ရန္ကုန္ျပန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႕...စားခ်င္တာေတြ..လုပ္ခ်င္တာေတြ..ေတြ႕ရမဲ႕
ေဆြမ်ိဳးေတြ...ကိစၥေတြကမ်ားလွပါတယ္.....အဲဒါေၾကာင့္မို႕ပါ..ေနာက္ၿပီးေတာ့လဲ..လွဴတယ္ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ
က်မေဘာင္မခတ္ခ်င္ဘူး...တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့..တကယ္လွဴသင့္တဲ့ေနရာေတြကအမ်ားႀကီးပါဘဲ....
အဲဒီထဲမွာမွ..ကိုယ္စိတ္ကူးသန္ရာေလး...ကိုယ္နဲ႕ဆက္စပ္တဲ႕အသိုင္းအဝိုင္းအနီးနားမွာရွိတဲ႕..ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ
သြားလွဴျဖစ္တာမ်ားပါတယ္....က်မမွာလိုက္တာကက်မေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို...သူသြားရင္းလာရင္းနဲ႕
တကယ္လိုအပ္ေနတာမ်ိဳးဆိုလွဴခဲ႕လိုက္ပါဆိုၿပီးေတာ့ပါ...က်မရဲ႕ေခြ်းနဲစာေလးနဲ႕...လူတေယာက္ရဲ႕
လိုအပ္မႈ႕တစ္ခုကိုျဖည္႕ဆည္းခြင့္ရလိုက္ရင္ဘဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...ထမင္းအရမ္းဆာေနတဲ႕လူတေယာက္
ကိုေတြ႕လို႕ထမင္းစားဖို႕ပိုက္ဆံေပးခဲ႔ရင္လဲက်မေက်နပ္ပါတယ္...သူမ်ားနိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္ၿပီးပိုက္ဆံရွာရတာ
အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္...က်မေလ.....မိုးေခါင္တဲ႕ေနရာမွာဘဲမိုးပိုရြာေစခ်င္ပါတယ္....

က်မငယ္ငယ္တုန္းက..တကၠသိုလ္ပထမနွစ္ေလာက္ကေပါ့...သူငယ္ခ်င္းတေယာက္စီသြားေနၾကပါ...
သူတို႕အိမ္ကကားလမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့...က်ဴရွင္သြားတိုင္း...သူတို႕အိမ္ခဏဝင္ေနၾကပါ...
ကားဂိတ္ကသူ႕အိမ္ရဲ႕..မ်က္ေစာင္းထိုးေလးမွာပါ..သူတို႕မိသားစုကစတိုးဆိုင္ဖြင့္ထားပါတယ္..
လမ္းမႀကီးေပၚမွာဆိုေတာ့အလွဴခံေတြလဲမ်ားတာေပါ့...အထူးသျဖင့္သီလရွင္ေသးေသးေလးေတြ
အလွဴလာခံတာပါ...တေန႕က်မနဲ႕ဆံုေတာ့က်မကပိုက္ဆံ50လွဴမလို႕ပါ...အဲဒီမွာသူငယ္ခ်င္းအေမက..
မလွဴနဲ႕ဆိုၿပီးတားပါတယ္...သီလရွင္ေလးေတြကမ်က္လံုးေလးေတြအဝိုင္းသားနဲ႕က်မကိုၾကည္႕လို႕ေလ...
သူ႕အေမကတားေတာ့က်မလဲမလွဴျဖစ္ေတာ့ပါဘူး..ေနာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကေျပာျပပါတယ္..

"အန္တီတို႕လဲသီလရွင္ကေလးေလးတြလာရင္50...100ေတာ့လွဴေနၾကပါသမီးရယ္...ဒါေပမဲ႕သူတို႕က
လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကိုေရခဲေခ်ာင္းေတြဝယ္စား....ကိုးရီးယားမင္းသားပံုေတြဝယ္တာေလ...ကားမွတ္တိုင္က
ပံုေရာင္းတဲ့ကုလားမႀကီးဆိုသူတို႕နဲ႕အဆင္ေျပလို႕.......ဒါေၾကာင့္ေနာက္ပိုင္းမလွဴေတာ့တာေပါ့.....အဲဒါေၾကာင့္
သမီးကိုမလွဴနဲ႕လို႕အန္တီကတားလိုက္တာ......'' ....ဆိုၿပီးေျပာပါတယ္....

အဲဒီမွာက်မေတြးမိတာကကိုယ္ကလွဴလိုက္ၿပီဆိုရင္...ၾကားဖူးတာေပါ့ေနာ္..ေစတနာသံုးတန္ျပဌါန္းၿပီး
လွဴလိုက္ရတာမွတ္လား.....ကိုယ္လွဴလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို.....ဘာဘဲလုပ္လုပ္ေပါ့...မဟုတ္ဘူးလား...
ေနာက္ၿပီးေတာ့စဥ္းစားမိတာက...သီလရွင္ေလးေတြက..ကေလးေလးေတြပါ....ဒီအရြယ္မွာသူတို႕လဲ
ေရခဲေခ်ာင္းစားခ်င္မွာေပါ့...ကိုးရီးယားကားေတြျပေနလို႕..ကိုးရီးယားမင္းသားမင္းသမီးေတြကိုသူတို႕လဲ....
ႀကိဳက္မွာေပါ့...ေနာက္ၿပီးသူတို႕အလွဴခံထြက္ရတာက...Aircon...ဖြင့္ထားတဲ့ကားနဲ႕မွမဟုတ္တာေလ...
ေနပူထဲလမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသြားရေတာ့..ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ေရခဲေခ်ာင္းဝယ္စားမိမွာဘဲ...
အဲဒါသူတို႕ကိုအျပစ္တင္သင့္သလားဆိုတာပါ...

ေနာက္တစ္ခုကလွဴလိုက္တဲ့ပမာဏပါ...တကယ္ေတာ့50...ဆိုတာအဲဒီအခ်ိန္မွာေရခဲေခ်ာင္း
တစ္ေခ်ာင္းစာတန္ဘိုးဘဲရွိတာပါ....က်မမွတ္မိပါေသးတယ္..အဲတုန္းကမုန္႕ဟင္းခါးတပြဲကို150လားမသိဘူး
က်မကေတာ့ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး....က်မေတြးမိတာေတြကိုလဲထုတ္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး
ေတာ္ၾကာသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ပါအခင္မင္ပ်က္ေနပါဦးမယ္......စိတ္ထဲမွာေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေမကိုတမ်ိဳးႀကီး
ျဖစ္သြားပါတယ္....ေနာက္ပိုင္းသူတို႕အိမ္အလွဴလုပ္ရင္...က်မနားေထာင္မိပါတယ္.....ဘယ္ဘုန္းႀကီးကိုမွ
ပင့္တာမ်ိဳးတို႕..ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္မွာသြားလွဴတာမ်ိဳး.....ဆိုတာေတြၾကားေနရပါတယ္...က်မေတာ့စိတ္
ထဲမွာဘဲအကုန္လံုးကိုသိမ္းထားလိုက္ပါတယ္....က်မဆံုးျဖတ္မိတာကေတာ့...က်မသာအဲလိုအလွဴေတြ
လုပ္ရမယ္ဆိုရင္....တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာဘဲ...က်မလွဴမယ္လို႕ဆိုၿပီးေတာ့ပါ....

က်မတို႕တကၠသိုလ္ေတြစာေမးပြဲေျဖေတာ့ရပ္ကြက္အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာသြားေျဖရတယ္.
စာေမးပြဲသြားေျဖရင္းနဲ႕က်မဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတခုကိုေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္....ဘာမွျပည္႕ျပည္႕စံုစံုလဲရွိပံုမရပါဘူး.....
ေနာက္..စာေမးပြဲၿပီးေတာ့..က်မေမြးေန႕နဲ႕ဆံုတာနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမုန္႕ေကြ်းမဲ့ပိုက္ဆံကို
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလိုမယ္ထင္တဲ့...ေရခြက္တို႕...ဆြမ္းခြက္တို႕...မ်က္နွာသုတ္ပဝါတို႕...ဆပ္ျပာတုန္းတို႕
တိုလီမိုလီေလးေတြဝယ္သြားၿပီးလႈျဖစ္ပါတယ္...ေက်ာင္းထိုင္ဘယ္သူမွန္းလဲမသိပါဘူး...ေမြးေန႕မို႕လာလွဴ
တာပါဆိုၿပီးဝင္လွဴလိုက္တာပါ...က်မလွဴတဲ့...ပစၥည္းေတြကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး....ဒါေပမဲ့..အလွဴလက္ခံတဲ့
ဘုန္းဘုန္းကတကယ္ကိုဝမ္းသာအားရနဲ႕ပါ..က်မတို႕ကို...ေက်ာင္းကဆင္းရဲေတာ့ဘာမွမရွိဘူးတဲ့....
ရွိတဲ့ထန္းလွ်က္ဘဲေကြ်းပါရေစဆိုၿပီး...ကိုရင္ေလးကိုထန္းလွ်က္ခဲနဲ႕ေရေႏြးၾကမ္းယူလာခိုင္းပါတယ္...
က်မရဲ႕ေမြးေန႕ေတြထဲမွာ..အဲဒီေမြးေန႕ကအဓိပၸါယ္အရွိဆံုးနဲ႕...အမွတ္အရဆံုးပါဘဲ....

တကယ္ေတာ့ေရေတြေပါေနတဲ့ေနရာမွာ....ေရတခြက္ကတန္ဘိုးမရွိလွပါဘူး.....
ေရမရွိတဲ့ေနရာမွာေတာ့ေရတခြက္ဆိုတာ......အင္မတန္ကို....တန္ဘိုးႀကီးလွပါတယ္...။။။။

(23.7.2010.....AM 00:38 )

17 July 2010

နွင္းေဝတဲ႕ေဆာင္း..

Posted by blackroze at Saturday, July 17, 2010 19 comments



ေဆာင္းေလကေလး

တခ်က္အေဝ့.....

နွင္းေငြ႕ေငြ႕နဲ႕

ဖြဖြေအးတဲ႕

ေျမာက္ျပန္ေလက

လာလႈပ္နိုးတယ္......

နွင္းရည္ဆမ္းတဲ႕

စံပါယ္ပြင့္ကေလး

ပ်ံပ်ံသင္းလို႕

ရနံျဖာေပးတယ္.......

ၾကည္႔ေလရာ

ျမဴဆိုင္းတဲ႕

ဒီရာသီ

ေဆာင္းေပမို႕.....

ခေရေတြလည္းဖူးျပန္လို႕

ရာသီဦးမွာ

ပြင့္ခဲ႕တယ္......

ျမျမေအးတဲ႕

ေငြ႕နွင္းထဲက

ေဆာင္းအလယ္

သဇင္တေခါက္

ပြင့္ျပန္တယ္.......

ေႏြရာသီ

တစ္ေခါက္ေျပာင္း

မိုးရာသီ

တစ္လွည့္ေဟာင္းလို႕

ေၾသာ္.............

.......................

နွင္းေဝတဲ႕

တစ္ေဆာင္းသစ္ျပန္ၿပီေလ..............။။။။


(17.7.2010 ....AM ..2:59 )

11 July 2010

က်မရဲ႕ဆႏၵမ်ား...

Posted by blackroze at Sunday, July 11, 2010 17 comments
အခုတေလာရာသီဥတုကလဲအရမ္းပူတယ္......အလုပ္နဲ႕အိမ္မွာဆိုပူတာေအးတာမသိသာေပမဲ႕
လမ္းထြက္တဲ့အခါအရမ္းကိုပူေလာင္ေနေတာ့တာပါဘဲ.....အသားေတြဆိုစပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းေတာင္ျဖစ္တယ္
အပူဒဏ္ေၾကာင့္လားဘာလားေတာ့မသိဘူး.........က်မအခုတေလာေခါင္းမူးမူးေနတတ္တယ္...
ဟိုတေန႕ကဆိုအလုပ္ထဲမွာေခါင္းေတြမူးၿပီးရင္ေတြတုန္ေနတာ...မတ္တပ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း
မရပ္နိုင္တဲ႕အထိျဖစ္သြားတာပါ..ခြင့္ယူဖို႕ကလည္း...မလြယ္....ဟိုရက္ပိုင္းကလဲေခ်ာ္လဲလို႕ခြင့္ယူထားေသးတာ
မၾကာေသးဘူး..အခုထပ္ၿပီးခြင့္....ဆိုရင္ေတာ့...bossကမ်က္ေစာင္းထိုးမွာအေသအခ်ာပါဘဲ...

ေနာက္ေန႕ေဆးခန္းသြားျပေတာ့....ဆရာဝန္ကက်မကိုေသြးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ေရာဂါရွိလားတဲ႕....
က်မစီမွာေသြးအားနည္းတဲ႕ေရာဂါရွိပါတယ္.....ပံုမွန္ဆိုရင္မသိသာေပမဲ႕..ပင္ပန္းတာမ်ိဳး
ရာသီဥတုျပင္းတာမ်ိဳးဆိုရင္အဲဒီေရာဂါက.....ထထၿပီးဒုကၡေပးတတ္ပါတယ္....က်မလဲေပ်ာက္ခ်င္ေပမဲ႕
မေပ်ာက္တဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနပါတယ္....ေသြးအားေကာင္းေဆးေတြလည္းေနတိုင္းေသာက္ေနတာဘဲ...
က်မကိုမ်က္စိေတြျဖဲၾကည္႕...သြားဖံုးေတြကိုစစ္ၾကည္႕ၿပီးေတာ့...ခ်က္ခ်င္းေသြးစစ္ခိုင္းပါတယ္....
ဘာလို႕လဲဆရာဆိုေတာ့...အခုကမ်က္လံုးအိမ္ထဲကမ်က္သားေတြေရာ.....သြားဖံုးေတြေရာ...
အရမ္းျဖဴေနတယ္တဲ႕...ေဖြးဆြတ္ေနတာဘဲတဲ႕....ေသခ်ာဂရုစိုက္ပါ...မေပါ့ပါနဲ႕တဲ႕....
(ေနာက္မွ...ျပန္စဥ္းစားမိတယ္....ငါေတာ့မင္းသမီးလုပ္စားလုိ႕ရၿပီလို႕..တရုတ္သရဲကားေတြထဲမွာ
ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႕သြားတဲ႕သရဲမအျဖစ္ပါ.. )

က်မေလေဆးခန္းကျပန္လာေတာ့...စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္....တဆက္တည္းလည္းေတြးမိပါတယ္..
တကယ္လို႔မ်ား.......က်မရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြဟာ.....မၾကာခင္မွာေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္...
က်မဘာကိုလုပ္သင့္သလဲ............?ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕မွာဘဲ..ပိုစိတ္ညစ္သြားပါတယ္....
က်မလုပ္ခ်င္တာေတြအမ်ားၾကီးပါ......ဒါေပမဲ႕က်မတစ္ခုမွအေကာင္အထည္မေဖၚရေသးပါဘူး....
ဟိုေယာင္ေယာင္...ဒီေယာင္ေယာင္...ေလးေတြဘဲလုပ္ျဖစ္တာပါ....အခ်ိန္ေတြကိုနွေျမာမိသြားပါတယ္...

အစားထိုးလို႕မရတဲ႕အခ်ိန္ေတြ.....ျပန္မရနိုင္တဲ့အခ်ိ္န္ေတြ....တကယ္ေတာ့လူ႕ဘဝကတိုေတာင္း
လွပါတယ္....မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ..အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားနိုင္ပါတယ္.....ဘယ္အရာကိုမွ
ဆုပ္ကိုင္ထားလို႕မရနိုင္ပါဘူး.....အဲဒီရက္ပိုင္းေတြမွာက်မစိတ္နဲ႕လူနဲ႕မကပ္သလိုပါဘဲ.....
အလုပ္သာသြားေနရတယ္......က်မစိတ္ေတြကအလုပ္မွာမရွိပါဘူး......ထမင္းသာစားေနရတယ္...
အရသာကိုမသိပါဘူူး.....ေဆးေတြသာေသာက္ေနရတယ္....သက္သာလားမသက္သာလားလည္း...
မခံစားမိပါဘူူး.....က်မေတြးေနမိတာက...က်မအလုပ္ခ်င္ဆံုုးဆႏၵကဘာလဲဆိုတာဘဲ..ေတြးေနမိတာပါ...

ေဆးရံုမွာေဆးသြားစစ္ေတာ့လည္း.....က်မကိုယ္ထဲကေနေသြးေတြေဖာက္ထုတ္ေနတာကိုၾကည္႔ၿပီး.....
အေတြးေတြကေဝေဝဝါးဝါးပါဘဲ....ေနာက္ေတာ့က်မတျဖည္းျဖည္းခံစားမိလာတာက....က်မေလ...
ဘာေနွာင္ဖြဲ႕မႈ႕မွမရွိတဲ႕ေနရာတခုစီကိုသြားခ်င္မိတယ္....အားလံုးနဲ႕ေဝးရာကိုေပါ့....
ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေနမဲ႕ေနရာေလးေပါ့......က်မနားေထာင္ခ်င္တဲ႕သီခ်င္းတပုဒ္ကိုခပ္တိုးတိုးေလး
နားေထာင္ၿပီး...က်မခံစားခဲ႕သမွ်ေတြ...ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သမွ်ေတြ....ဝမ္းနည္းခဲ့သမွ်ေတြ.....
က်မဘဝမွာက်မေတြ႕ႀကံဳခဲ့တာေတြကို...ကဗ်ာတပုဒ္အျဖစ္နဲ႕ေရးခဲ့ခ်င္မိတယ္.....
က်မငယ္ငယ္က...အေဖတာဝန္က်တဲ့ေနရာကိုလိုက္သြားတုန္းက...က်မတို႕ညီအမကိုအေဖကညေနတိုင္း
မီးရထားလမ္းဘက္ေခၚသြားၿပီးမီးရထားႀကီးလာတာကိုျပေလ့ရွိပါတယ္....မီးရထားႀကီးလာရင္
က်မတို႕ညီအမကလက္ျပနႈတ္ဆက္ရင္...ရထားေပၚကလူေတြကလဲလက္ေတြျပန္ျပပါတယ္...
အဲဒီေနရာေလးကိုထပ္သြားခ်င္မိတယ္....ေနာက္ထပ္ဆႏၵတခုကေတာ့က်မအေဖထာဝရအိပ္စက္ေနတဲ႕
ေနရာကိုသြားၿပီးအေဖ့ကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာပါ....က်မအေဖဆံုးသြားတာၾကာလွပါၿပီ....က်မတို႕မိသားစု
အေဖ့စီတခါမွမသြားျဖစ္ပါဘူး...ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့အေမကခြင့္မျပဳလို႕ပါ...ႀကီးလာေတာ့လဲ
ခုခ်ိန္ထိေအာင္ပါဘဲ...မသြားျဖစ္ေသးပါဘူး...အခုမွလာလို႕အေဖက်မကိုစိတ္မဆိုးေလာက္ပါဘူးေနာ္..

ဒီထက္မ်ားအခ်ိန္ေလးနည္းနည္းေလာက္ပိုရခဲ႕မယ္ဆိုရင္ေလ.....က်မအရမ္းသြားခ်င္တဲ႕
ခ်င္းေတာင္ကိုတေခါက္ေလာက္ေတာ့ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ဦးမယ္....ေတာင္အျမင့္ႀကီးေတြေပၚကေန
တိမ္ေတြကိုၾကည္႕လိုက္ခ်င္ေသးတယ္......က်မအမဆရာမလုပ္ေနတဲ႕ရြာကိုလိုက္သြားၿပီး..အမနဲ႕တူတူ
လေရာင္ေအာက္မွာသီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္ေတာ့ဆိုလိုက္ခ်င္ေသးတယ္.....က်မအမတပည့္ေလးေတြရဲ႕
ကာလာမဆိုးထားတဲ႕အျဖဴေရာင္မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုၾကည္႔ခဲ႕ခ်င္ေသးတယ္.....က်မရဲ႕မ်က္စိေတြကို
အလင္းလိုအပ္ေနတဲ့လူသားတေယာက္အတြက္လွဴခဲ့မယ္....အင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ဆႏၵေတြကအမ်ားသားရွင္.......

ကဲ...က်မဘာကိုအရင္ဆံုးလုပ္သင့္ပါလဲ..........။


(11.7.2010..........sun 2:51 )

 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei